"Ο Τρελοφάν" #7

 ΙΙ.

Σαν να πέρασε το μεγάλο κρύο, σκέφτηκε η Σιμώνη, ενώ πήγαινε στη δουλειά της πρωί πρωί την επόμενη ημέρα.  Προετοιμασμένη να την περονιάζει η παγωνιά της προηγούμενης ημέρας, ένιωσε κεφάτη με την καλυτέρευση του καιρού, αν και τις περισσότερες φορές, με κέφι πήγαινε δουλειά γιατί την αγαπούσε, της άρεσε να δημιουργεί σχεδιάζοντας και ράβοντας ενδύματα και να φαντάζεται την ιστορία του ατόμου που θα φόραγε τη δημιουργία της.

Αφεντικό της Σιμώνης, είναι ο τριτότοκος γιος του κόμη, μόνο 5 χρόνια μεγαλύτερος της και από τότε  που ανέλαβε, το απλό ραφτάδικο  έγινε βιοτεχνία ενδυμάτων. Στην πρώτη της δουλειά επικεφαλής ήταν η μεγαλύτερη σε ηλικία ράφτρα. Μια φορά θυμάται τον πρωτότοκο του κόμη να έρχεται για έλεγχο, κυρίως για να δει την εξέλιξη της παραγγελίας του πύργου. Ο Φρανσουά ήταν  πολύ σοβαρός και ευγενικός αλλά  απρόσιτος με τους  εργαζόμενούς του.

Δεν τον ξαναείδε από τότε, παρά μόνο στο γάμο του που έγινε στο Γκαέλ μια καλοκαιρινή ημέρα πριν 6 χρόνια. Ο  Φρανσουά παντρεύτηκε την κόρη ενός ισχυρού γαιοκτήμονα που παρόλο που δεν είχε ευγενική καταγωγή και τίτλο, εν τούτοις έδινε στην κόρη του ένα πολύ μεγάλο ποσό χρημάτων ως προίκα.

Θυμάται η Σιμώνη το γάμο του, που ήταν ένα μεγάλο γεγονός για το χωριό τους. Ο κόμης έδωσε και τότε αργία σε όλους. Μέρες πριν είχαν ξεκινήσει οι ετοιμασίες με πολλούς χωρικούς να καθαρίζουν σκουπίζοντας τα χωμάτινα δρομάκια αλλά και τα λιθόστρωτα.    Έριχναν νερό, σκούπιζαν, ξανά νερό και πάλι σκούπισμα να γίνει το χώμα λείο, σκληρό και καθαρό από σκόνες. Τόσες τουαλέτες αρχοντικές θα σέρνονταν στα δρομάκια...

Οι στρατιώτες είχαν δημιουργήσει διαδρόμους για τους κατοίκους που θα βρίσκονταν εκεί. Και παρευρέθηκαν όλοι την ημέρα του γάμου. Επιλογή τους; Πιθανόν αν και εκπρόσωποι του πύργου δεν είχαν ξεχάσει να ενημερώσουν κάθε σπίτι στο χωριό, για να πράξουν το καθήκον τους οι κάτοικοι, υποδεχόμενοι τη νέα νύφη.

Από το πρωί της ημέρας του γάμου, γυναίκες ετοίμαζαν τα φαγητά που θα σερβίρονταν στο τραπέζι των χωρικών, στην ίδια  αλάνα που γίνονταν οι αγώνες των Ιπποτών.

Όταν ήλθε η ώρα, θυμάται η Σιμώνη  μια στολισμένη άμαξα να σταματά μακρύτερα από την εκκλησία για να περπατήσει η νύφη συνοδευόμενη από τον πατέρα της, να την δουν οι χωρικοί και να της αποτίσουν το σεβασμό που όφειλαν και που ερμηνευόταν σε υπόκλιση από τους υποτελείς της. Όμορφη νύφη, θυμάται, αλλά και ποια νύφη είναι άσχημη;

Καλεσμένοι, όλοι οι ευγενείς του παλατιού καθώς και οι αξιωματούχοι του πύργου.

Πλούτη, κοσμήματα, τουαλέτες που θάμπωναν ειδικά τα νεαρά άτομα. Ποιος δεν ονειρεύεται ομορφιά και πλούτη;

Το φαγοπότι και ο χορός των καλεσμένων έλαβε χώρα στον πύργο, την ίδια ώρα που οι χωρικοί έτρωγαν και χόρευαν στην αλάνα με ακούσματα από οργανοπαίκτες,  χορηγία του κόμη.

Τότε ήταν που  ανέλαβε ο Τόμας να εκβιομηχανίσει το Γκαέλ. Λάτρης της βιομηχανικής επανάστασης*, πίστεψε από νωρίς ότι έπρεπε το φέουδο να ακολουθήσει την εξέλιξη αν ήθελε να συνεχίσει να υπάρχει. 

Τα δυο αδέλφια, ο Φρανσουά και ο Τόμας, αγαπημένοι πάντα μεταξύ τους, ταίριαζαν στις απόψεις  και συμφωνούσαν με την ιδέα της προόδου. Αν και το φέουδο θα περνούσε στον πρωτότοκο, ο Τόμας βοηθούσε τον αδελφό του, ώστε να παραλάβει ένα υγιές περιουσιακό στοιχείο.

Με τον δεύτερο αδελφό είχαν τυπικές σχέσεις, τελείως διαφορετικός χαρακτήρας από τους άλλους δύο, κυρίως εγωπαθής και ατομιστής.

Ο Τόμας, ήταν αγαπητός γιατί ήταν προσηνής αν και αυστηρός. Αλλά δίκαιος και νοιαζόταν για τους εργαζόμενους.  Μέχρι σήμερα είχε δημιουργήσει μια υφαντουργία, μικρή μεν αλλά αξιόλογη. Έφερνε μηχανήματα για να αυξήσει την παραγωγή και να κάνει την εργασία πιο εύκολη. Στης Σιμώνης τη βιοτεχνία είχε φέρει ραπτομηχανές που ναι μεν έκαναν ένα είδος βελονιάς, αλλά το ράψιμο γινόταν πιο εύκολο, γρηγορότερο και πιο γερό.

Η Σιμώνη είχε μάθει γρήγορα τη μηχανή, την έδειξε και σε άλλες ράφτρες. Εκείνη έκανε τα σχέδια και επιστατούσε τη δουλειά δίνοντας λόγο μόνο στο αφεντικό.

Στην δουλειά της Σιμώνης, ο Τόμας έδειχνε μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Ίσως πεις ότι τον ενδιέφεραν τα ενδύματα και η πώλησή τους. Η αλήθεια είναι ότι ένα ζευγάρι πράσινα μάτια τον είχαν μαγέψει. Κάθε βλέμμα της Σιμώνης αισθανόταν να τον παίρνει στην  καταπράσινη αγκαλιά της γης, να τον ζεσταίνουν οι ακτίνες του ήλιου και να μαγεύεται από τη θέα. Μόνο που η καρδιά του δεν ζεσταινόταν απλώς, αλλά καιγόταν με κάθε ματιά της.

Ήξερε ότι είναι όχι μόνο απαγορευμένη η όποια σχέση τους αλλά και επικίνδυνη. Γι αυτό δεν είχε δώσει δικαιώματα ως τώρα και απασχολούσε το νου του με όσα η ανάπτυξη των βιοτεχνιών απαιτούσαν.

Ο Τόμας,  παρέμενε στο χωριό   ελεύθερος από δεσμεύσεις γάμων και σχέσεων παρόλη την προσπάθεια του πατέρα του να τον παντρέψει με μια αριστοκράτισσα.

Εκείνη την περίοδο ήξερε τις ανακατατάξεις στο οικονομικό επίπεδο που γίνονταν στην πρωτεύουσα. Οι αποικίες, το εμπόριο, η τεχνολογία που εισχώρησε στο χώρο εργασίας, έφερναν αλλαγές.   Η ύπαρξη βιομηχανιών στις πόλεις αφενός μεν τις ανέπτυξαν, αφετέρου προσέλκυαν αγρότες από τα φέουδα να εργαστούν στις νέες θέσεις δουλειάς. Πολλά κτήματα άρχισαν να μένουν ακαλλιέργητα. Ο Τόμας ήξερε ότι ήταν θέμα χρόνου να φτάσει και στο Γκαέλ όλο αυτό. Οι βιομηχανίες αναπτύσσονταν και ήξεραν να στέλνουν ψιθύρους κατάλληλους για νέους εργάτες.

Ήδη, τα νέα είχαν φτάσει στα αυτιά των κολίγων, αλλά κυρίως των τεχνιτών που ήθελαν να άρει ο κόμης το συμβόλαιο που υπέγραψαν για την εργασία τους. Ήθελαν πολλοί να φύγουν και να δοκιμάσουν την τύχη τους στις πόλεις. Δεν τολμούσαν ακόμη. Μόνο ψίθυροι και σχέδια πίσω από κλειστές πόρτες.

Μα το Τόμας ήξερε τι γίνεται. Κατανοούσε και το έβρισκε φυσιολογικό.

Πώς θα το εξηγούσε στον πατέρα του;

Πολλές φορές συγκρούονταν πατέρας και γιος για τον τρόπο διοίκησης του φέουδου, αλλά και για τις απαρχαιωμένες αντιλήψεις του κόμη.

Ο Τόμας και ο Φρανσουά,  διαφωνούσαν  συχνά μαζί του. Ο Φρανσουά ήπιος χαρακτήρας δεν ύψωνε εύκολα φωνή στον κόμη, μα ο Τόμας συγκρουόταν συνεχώς. Μα όταν ο κόμης σηκωνόταν ορθός και χτυπούσε το χέρι στο τραπέζι, άπαντες σώπαιναν. Και ο Τόμας, όχι μόνο γιατί σεβόταν τον πατέρα του, όχι μόνον για την σπουδαία θέση και τον τίτλο του κόμη στη χώρα, αλλά και γιατί είχε τη δύναμη να του επιβάλλει άλλο τρόπο ζωής.

Φρόντιζε τα προϊόντα που παρήγαγαν οι βιοτεχνίες του να τα εμπορεύεται σωστά, γι αυτό και πήγαινε συχνά στην πρωτεύουσα να ελέγχει και να μαθαίνει.

 Πώς θα  εξηγούσε στον πατέρα του τις αλλαγές που έρχονταν ολοταχώς;

Μα η ευκαιρία δεν άργησε να φανεί. Η παραγωγή του επιστράφηκε εκείνη την εβδομάδα. Έμεινε απούλητη. Φυσικά ο κόμης χρέωσε στον γιο του την αποτυχία με ''τις εξυπνάδες σου, τις  βιοτεχνίες σου και όλα αυτά που τα πληρώσαμε ακριβά''!

Αλλά και οι εργάτες στις βιοτεχνίες ανησύχησαν. Θα έχαναν τη δουλειά τους; Θα θεωρούνταν υπαίτιοι αυτής της επιστροφής; Τι θα έκαναν από εκεί και πέρα;

Όταν η ανασφάλεια κυριαρχεί, καρδιά και  νους δένονται πισθάγκωνα. Και μόνο μια ώθηση χρειάζονται για να λυθούν και να πάρουν το δικαίωμα της ζωής στα χέρια τους.

 Μα ο νους του Τόμας, εύκολα ξεστράτιζε από τα οικονομικά μεγέθη που τον απασχολούσαν από μια μορφή, ολοζώντανη λες, που  βρισκόταν μπροστά του ακόμη και όταν ήταν μόνος.  Μια εικόνα της όμορφης  Σιμώνης να του χαμογελά και να συζητά μαζί του, τον συντρόφευε όλες τις ώρες.                           

Κάθε βράδυ πάλευε λογική και καρδιά. Μονομαχούσαν σκληρά, με τη λογική να ξεθαρρεύει. Αλλά κάθε πρωί που την έβλεπε  στη δουλειά, η λογική λούφαζε και η καρδιά έπαιρνε τα ηνία.

........................................................συνεχίζεται

*Η περίοδος της εκβιομηχάνισης ,συνολικά και όχι μόνο η πρώιμη φάση της, υπήρξε ταυτόχρονα μια περίοδος αξιοσημείωτης ανάπτυξης των πόλεων.

Τι σημαίνει η φράση η "Βιομηχανική επανάσταση ξέσπασε"; Σημαίνει ότι κάποια στιγμή στη δεκαετία του 1780, και για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία, λύθηκαν τα δεσμά της παραγωγικής δύναμης των ανθρώπινων κοινωνιών, στο εξής μπόρεσαν να επιτύχουν το συνεχή ταχύ και ως σήμερα απεριόριστο πολλαπλασιασμό ανθρώπων αγαθών και υπηρεσιών. Καμία προηγούμενη κοινωνία δεν είχε κατορθώσει να ξεπεράσει τους περιορισμούς που επέβαλλαν στην παραγωγή η προβιομηχανική κοινωνική διάρθρωση, η ατελής επιστήμη και τεχνολογία και επομένως οι περιοδικοί κλονισμοί, οι λιμοί, οι επιδημίες, και ο θάνατος.(Η Α Βιομηχανική Επανάσταση 1780-1848)

 

Κεφ. 1 Εδω

Κεφ.2 Εδώ 

Κεφ.3 Εδώ

Κεφ.4-5 Εδώ

Κεφ.6 Εδώ

Οι εικόνες είναι από τη Google και τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στους δημιουργούς τους

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

Χρόνια πολλά σε όλους σας

Η συνέχεια σε λίγες ημέρες -ελπίζω- γιατί υπάρχει ένα τεχνικό πρόβλημα με τον υπολογιστή μου. Αύριο πάει τεχνικό. Θα δούμε....Σήμερα ανάρτησα με δανεικό υπολογιστή γιατί με το τάμπλετ δεν μπορώ. Την κατανόησή σας!