 |
| πηγή( παλιά πόλη Λευκωσία) |
Το όνειρό μου. Ένα ταξίδι στην όμορφη Κύπρο που δεν είχα επισκεφθεί ποτέ ξανά. Εργασία και χαρά θα παντρεύονταν αυτές τις χριστουγεννιάτικες διακοπές.
Η μόνη μου έγνοια το μωρό. Η μαμά μου πρόθυμη να το κρατήσει αλλά... ένα μωρό κουράζει γιατί θέλει επιπλέον φροντίδα. ''Αυτός ο άγγελος θα με κουράσει; Αδύνατον '' ήταν τα λόγια της μαμάς που μου πήραν έγνοιες και δισταγμούς.
Η πτήση με το αεροπλάνο ήταν άνετη και χωρίς απρόοπτα. Οι δυο ώρες σχεδόν, πέρασαν παίζοντας ντόμινο με την παρέα μου μια και η ομίχλη δεν σε άφηνε να χαζέψεις από το παράθυρο. Φτάσαμε στο ξενοδοχείο χαρούμενοι. Η Λευκωσία, που είναι η μόνη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα που είναι διχοτομημένη επειδή ένα τμήμα της είναι κατεχόμενο, είναι μια πολύ όμορφη πόλη.Την επιλέξαμε για διαμονή μας γιατί εκεί ήταν η δουλειά μου. Η παλιά πόλη της, μας γοήτευσε!
Ο χριστουγεννιάτικος στολισμός παντού, ήταν πανέμορφος. Γιρλάντες με φωτάκια στόλιζαν κάθε σημείο της πόλης. Η παραμυθούπολη ζωντάνευε το παραμύθι για μικρά και μεγάλα παιδιά. Οι βιτρίνες ήταν γεμάτες με όμορφα πράγματα που δεν ήξερες ποιο να διαλέξεις.
Το ξενοδοχείο μας ήταν υπέροχο. Άψογη εξυπηρέτηση και εορταστική διακόσμηση μας έκαναν να χαμογελάμε συνεχώς. Ένα τεράστιο δέντρο χριστουγεννιάτικο ήταν στο κέντρο του χώρου υποδοχής
Το πρώτο που έκανα ξημερώνοντας η επόμενη ημέρα, ήταν να τηλεφωνήσω στη φίλη από την Κύπρο που ήθελα να την γνωρίσω. Η χαρά της ήταν μεγάλη.
Κανονίσαμε συνάντηση δυο μέρες μετά τα Χριστούγεννα στη Λεμεσό , όταν η δουλειά μου θα είχε τελειώσει και θα άρχιζαν οι διακοπές. Μια γλυκιά φίλη από τα blogs και με κοινή καταγωγή από τη μεριά των πατεράδων μας, έκανε τη συνάντησή μας αλησμόνητη.
Είπαμε τόσα...γελάσαμε πολύ, ενώ τις επόμενες ημέρες έγινε η ξεναγός μας. Το blog της έχει απίθανες φωτογραφίες από τόσα μέρη της πατρίδας της. Και πόσα δεν της ζήτησα να μας δείξει.
Γιατί είχαμε πολλά να δούμε. Γνωρίσαμε την πόλη, όπως μόνο ένας ντόπιος ξέρει, τα εκκλησάκια που είναι τόσο γραφικά ειδικά τα πετρόχτιστα. Είδαμε τα αρχαία της, γνωρίσαμε την ιστορία της, νοιώσαμε τον πόνο για το τμήμα του νησιού που είναι υπό κατοχή.
Ο καιρός αν και χειμωνιάτικος με λίγα σύννεφα στον ουρανό, ήταν καλός. Οι βόλτες μας έγιναν απολαυστικές....
Η βιοτεχνία Υάλου με το φυσητό γυαλί και τα χειροποίητα γλυπτά, μας συνεπήρε αλλά δεν μπορούσαμε να μεταφέρουμε γυάλινα είδη στις αποσκευές!! Τι κρίμα!
Ένα βράδυ γλεντήσαμε στη Λεμεσό που φημίζεται για τη νυχτερινή της ζωή. Διασκεδάσαμε σε κέντρο με ελληνικά τραγούδια και μπουζούκια. Γεύσεις κυπριακές πεντανόστιμες, είναι χαραγμένες στη μνήμη του ουρανίσκου μου.
Όταν ήλθε η ώρα του αποχαιρετισμού έδωσα τα δώρα στη φίλη μου και της άφησα και το βιβλίο που διάβαζα '' Ο κήπος με τα ηλιοτρόπια''. Η στιγμή εκείνη ήταν συγκινητική γεμάτη με αγκαλιές και δάκρυα.
Το δώρο της, δώρο καρδιάς, ήταν ένας πίνακας που ζωγράφισε η ίδια και δείχνει μια νεράιδα και το ξωτικό της σε δάσος με πανύψηλους κορμούς δέντρων. Κοσμεί ήδη το σαλόνι μου!
Το ταξίδι στην Κύπρο δεν είχε τελειώσει. Επισκεφθήκαμε και την Πάφο με την υπέροχη θάλασσά της. Αν και χειμώνας λόγω του ήπιου κλίματός της πολλοί τουρίστες είχαν τις ιστιοσανίδες τους ανά χείρας έτοιμοι για χειμερινό σέρφινγκ.
Τα αναμνηστικά δώρα που πήρα ήταν πολλά αλλά μου άρεσαν περισσότερο τα χειροποίητα ξύλινα γλυπτά . Ήδη ένα ξύλινο περιστέρι σαν αληθινό, ξύλινα ρόδια που φαίνονταν τα σπόρια τους, ζωγραφισμένα με χρώματα που τα έκαναν αληθοφανή, αλλά και ξύλινα ζάρια πανέμορφα που δεν είχα ξαναδεί, ομορφαίνουν το σπίτι μου.
Η ώρα της επιστροφής έφτασε. Κατηφείς συζητούσαμε μόνο για τη στιγμή που θα αγκαλιάζαμε το σπλάχνο μας.
Γυρνώντας στην πατρίδα συναντήσαμε μεγάλη κακοκαιρία. Το χιόνι έπεφτε πυκνό και δυσκολευτήκαμε να βρούμε ταξί . Ένας άστεγος ζητιάνευε μέσα στο κρύο και τα ψιλά που σκεφτήκαμε να του δώσουμε, δεν θα έφταναν ούτε για ένα ζεστό ρόφημα...Πόσο ντράπηκα. Ένα χαρτονόμισμα του άφησα, με τύψεις είναι η αλήθεια, γιατί εμείς ξοδέψαμε τόσα χρήματα για το ταξίδι μας!
Μπήκαμε στο σπίτι και τρέξαμε στο τζάκι να ζεσταθούμε. Η φωτιά του σκορπούσε θαλπωρή και φως μαζί με τη λάμπα πετρελαίου της μαμάς , μια και είχε κοπεί το ρεύμα. Αγκαλιάζοντας το μικρό μου αγγελούδι, που τόσο μου έλειψε, του ψιθύρισα.'' Όταν σταματήσει το χιόνι, θα σου φτιάξω ένα μεγάλο χιονάνθρωπο, ναι''; και ας μην καταλάβαινε τι του έλεγα. Ήθελα απλά να φτιάξω τη διάθεσή μου μια και νοσταλγούσαμε τον καιρό στην Κύπρο και το πόσο ωραία περάσαμε.
Ξανά στο τούνελ της καθημερινότητας λοιπόν. Το ταξίδι πια πέρασε στο άλμπουμ των αναμνήσεων της καρδιάς μας!
Αυτό το φανταστικό ταξίδι συμμετέχει στη ''Φωτογραφική Πρόσκληση:24'' που εμπνεύστηκε το Δελφινάκι μας από το περσινό φωτογραφικό αλφάβητο, δικό της δρώμενο και εκείνο.
Εδώ είναι η περσινή συμμετοχή μου με τις 24 φωτογραφίες μία για κάθε γράμμα του αλφάβητου. Οι φωτογραφίες μου ήταν: 'Αγγελος,Βιτρίνα, Γιρλάντα, Δέντρο, Εκκλησάκι,Ζάρια ,
Ηλιοτρόπιο, Θάλασσα, Ιστιοσανίδα, Κορμός, Λάμπα, Μπουζούκι, Ντόμινο,Ξωτικό, Ομίχλη, Περιστέρι, Ρόδι, Σύννεφα, Τούνελ, Ύαλος, Φωτιά, Χιονάνθρωπος,
Ψιλά, Ώρα
Την ιστορία του ταξιδιού, τελείως φανταστική, την εμπνεύστηκα από την πατρίδα του δελφινιού μας και των ωραίων φωτογραφιών που μας δείχνει, ταξιδεύοντάς μας. Φυσικά είναι και η αιτία αυτής της ιστορίας, αφού ένα τόσο έξυπνο δρώμενο είναι δική της έμπνευση. Ευχαριστώ Δελφινάκι μου, το διασκέδασα ...ταξιδεύοντας.
Ελάτε και εσείς στην παρέα. Διαβάστε στα ''Φωτογραφικά Μονοπάτια'' τους όρους και ελάτε να διασκεδάσουμε.
