ATENIZONTAΣ

ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΟ ΜΗΝΑ

Ουπς, τι στο καλό γίνεται;
Γιατί ζαλίζομαι έτσι;
Ο ουρανός καθάρισε... τον βλέπω....λίγα σύννεφα έχει ψηλά.
Τώρα είναι ώρα να βγούμε...είναι η μέρα του μήνα που έχουμε έξοδο όλοι στην πόλη μας. Κάθε γειτονιά, στην πλατεία της. Πλανόδιοι θα προσφέρουν φαγητό του δρόμου και αναψυκτικά. Μια μέρα το μήνα πάντα!
Μετά εξαφανίζονται εντός της οικίας τους.
Σε κάθε σπίτι βλέπεις, υπάρχει δεξαμενή οξυγόνου που με μετρητή σου δίνει μέσω σωληνώσεων οξυγόνο επί πληρωμή βεβαίως. Εκτός από σήμερα. Μια μέρα το μήνα πάντα. Σήμερα μένουν κλειστά οι μετρητές μια και καθαρίζουν την ατμόσφαιρα όλη νύχτα τα μηχανήματα. Για να έχουμε έστω οριακό οξυγόνο και να μπορέσουμε να βγούμε έξω ...για μας το κάνουν, για να μας κρατούν ήρεμους. Μια μέρα το μήνα
Τις υπόλοιπες ημέρες τηλεργασία. Κλείνουμε πορτοπαράθυμα να κρατάμε έξω το διοξείδιο του άνθρακα και τα τοξικά αέρια και αναπνέουμε ό,τι οξυγόνο παρέχουν οι σωληνώσεις μας από τη δεξαμενή. Ούτε επισκέψεις, ούτε πολλά άτομα σε κάθε σπίτι. Ο μετρητής δείχνει ότι καταναλώνεται πολύ οξυγόνο με τα πολλά άτομα και η πληρωμή είναι δυσβάσταχτη. Έτσι ο καθείς στη μοναξιά του, άντε και ζευγάρια μόνο.
Από τρία εκατομ στην πόλη μου έχουμε μείνει 500 χλδ!
Πάει το περιβάλλον, καταστράφηκε. Ας προσέχαμε, ας διαμαρτυρόμαστε για την ποιότητα ζωής που μας προσφέρουν. Ας φροντίζαμε....

Ουπς, τι γίνεται;
Γιατί πονάει τόσο το κεφάλι μου;
Όλα στριφογυρίζουν!
Το πρωί ήπια τον καφέ μου στο μπαλκόνι μου...Δεν άναψα το τσιγάρο, το κράτησα όμως σαν αντίδραση/ αντίσταση. Ξέρω ότι η τιμωρία είναι αυστηρή για το κάπνισμα, μια και θεωρείται κλέφτης του οξυγόνου και αυτό. Πώς νοιάζονται για μας!!
Θα μου πεις τι βγήκες να κάνεις στο μπαλκόνι σου; Τι να δεις; Η θέα σε ψυχοπλακώνει με τα άχρωμα κτίρια και την έλλειψη ομορφιάς γύρω τους. Ούτε λίγο πράσινο υπάρχει, ούτε ένα λουλούδι δεν ζει στα μπαλκόνια. Μα ήθελα να νοιώσω λίγο αέρα φυσικό, να δω τον ουρανό που τα αέρια τον κρύβουν τις υπόλοιπες ημέρες. Μια μέρα το μήνα νοιώθω ανθρώπινη!!
Κάθε μέρα οι μόνοι που εργάζονται εκτός είναι οι κούριερ και μεταφορείς που είναι υποχρεωμένοι να έχουν στα ηλεκτρικά τους αυτοκίνητα, δεξαμενές οξυγόνου για τους επιβάτες. Και τα παράθυρα ερμητικά κλειστά. Εκτός από αυτήν τη μια μέρα του μήνα!
Προσέχετε τα δάση, τα νερά, τη γη, φωνάζανε παλιά, αλλά σπανίως ο κόσμος έβγαινε να διαμαρτυρηθεί. Τώρα;
Ζούμε κάτω από ένα θόλο μουντό, μια συνεχή ομίχλη τοξικών αερίων που μας περιβάλλει. Ούτε ο ήλιος δεν φτάνει ακριβώς σε μας. Δεν μπορούμε να αναπνεύσουμε, να ζήσουμε μ'αυτό το μίγμα αερίων...γι αυτό μένουμε κλεισμένοι!

Ουπς! Νοιώθω να πετάω! Τα πάντα κινούνται σε αργή κίνηση.
Όχι όχι βιάζομαι, θέλω να πάω στην πλατεία. Εκεί θα συναντήσω φίλους που έχω ένα μήνα να τους δω. Κι αυτό το γαλάζιο του ουρανού τι όμορφο...κι ας έχει σύννεφα πολλά. Πόσο μου έχει λείψει !
Γιατί σκοτείνιασε ξαφνικά;
Δεν αναπνέω καλά...πρέπει να γυρίσουμε σπίτι όλοι. Το οξυγόνο λιγοστεύει...πρέπει να βιαστούμε μη λιποθυμήσουμε στο δρόμο. Γρήγορα...σκοτείνιασε και δεν καθαρίζουν την ατμόσφαιρα ξανά γιατί είναι πανάκριβη διαδικασία. Μια μέρα το μήνα μόνο...
Γρήγορα...γρήγορα!
..............
''Μην ανησυχείτε δεν δείχνει να έχει επιπτώσεις από το χτύπημα στο κεφάλι εσωτερικά. Θα την κρατήσουμε όμως για να την παρακολουθήσουμε. Το δακρυγόνο που τη χτύπησε της έφερε λιποθυμία μαζί με τη δυσκολία αναπνοής από τα αέρια....Θα γίνει όμως καλά''.
-Πού... είμαι; Τι έπαθα;
-Δεν θυμάσαι; Πήρες μέρος στη διαδήλωση για το περιβάλλον και έγινε χαμός με τα Ματ...χτυπήθηκες...
-Ναι ναι θυμήθηκα. Ακόμη,,, δεν καταστράφηκε η ατμόσφαιρα, έτσι;
Πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα γιατί δεν είναι αισιόδοξο το μέλλον του πλανήτη.
Πρέπει να φροντίσουμε μη φτάσουμε στη μια μέρα το μήνα...
ΠΡΈΠΕΙ!
''Μην ανησυχείτε παραληρεί από τα εισπνεόμενα αέρια των δακρυγόνων και το χτύπημα. Θα συνέλθει...''
-Μην ξεχνιέστε, μην εφησυχάζετε. Πρέπει να φροντίσουμε τη φύση!

Αυτή είναι η συμμετοχή μου στη Μίνι Σκυτάλη # 4 της Γήινης ματιάς. Ευχαριστώ Μαίρη μου για το έναυσμα για δημιουργία!

Είπα να μείνω λίγο μακριά από το διαδίκτυο και τα blogs, αλλά άμα έχεις έναν Γιάννη να σε τσιγκλάει κάθε φορά πώς να μείνεις εκτός;

Θα περάσω σιγά σιγά και από τα e-σπίτια σας να τα πούμε.

Πολιτισμός είναι και οι αρετές!

πηγή

Τον 18ο αι ο Αδαμάντιος Κοραής μεταφράζει τη λέξη «civilisation» και εισάγει τον όρο ''πολιτισμός ''. Είπε λοιπόν ότι πολιτισμός είναι όλα αυτά που έχουν να κάνουν με τα μεγάλης αξίας προϊόντα της ζωής του ανθρώπου. Φιλοσοφία, τέχνη, επιστήμες.

Αργότερα διευρύνθηκε ο όρος από τον ιστορικό Febvre και αποδόθηκε ως η αρετή της διακριτικότητας, της ειλικρίνειας και της ευγένειας.

Ο πρωτόγονος άνθρωπος ζούσε με το φόβο της επόμενης ημέρας. Επιβίωση, κίνδυνοι, άγνωστοι άνθρωποι, καιρικές συνθήκες ήταν ό,τι φοβόταν περισσότερο μέσα στην απόλυτη άγνοιά του. Σταδιακά, έφτιαξε κοινωνίες, κατασκεύασε όπλα, καλλιέργησε τη γη, πολλαπλασίασε τον πληθυσμό του και ένοιωσε πιο ασφαλής. Σιγά σιγά έχτιζε τον πολιτισμό του.

Η ανθρωπολόγος Μάργκαρετ Μιντ είχε πει όμως, ότι πολιτισμό έχουμε όταν ένα σπασμένο μηριαίο οστό 15000 χρόνων βρέθηκε θεραπευμένο. Κι αυτό γιατί ο άνθρωπος που έσπαγε το πόδι του, δεν μπορούσε να κινηθεί, να βρει τροφή, να πάει στο ποτάμι να πιει νερό, να αντιμετωπίσει άγρια ζώα αλλά και άλλους κινδύνους. Γι αυτό έχαναν τη ζωή τους όσοι έσπαγαν οστό. Δεν ήταν για την ανθρωπολόγο πολιτισμός όπλα και εργαλεία που έφτιαξε ο άνθρωπος τότε, αλλά που φρόντισε κάποιον με σπασμένο μηρό. Που τον περιέθαλψε, τον μετέφερε σε ασφαλές μέρος και φρόντισε για την τροφή του, για νερό αλλά και για τη θεραπεία του. Γι αυτό, το σημείο στο οποίο αρχίζει ο πολιτισμός είναι η βοήθεια σε κάποιον που έχει ανάγκη.

Και οι αιώνες πέρασαν.

Τι κι αν πήγαμε σε άλλα αστέρια. Τι κι αν φτιάχνει ο άνθρωπος ρομπότ και μπορεί να συζητά με συνανθρώπους του που βρίσκονται στην άλλη άκρη της γης, ακόμη δεν έχει μάθει να βοηθά κάποιον όταν έχει ανάγκη. Εκτός και αν είναι του οικείου περιβάλλοντός του.

Άρα, γιατί θεωρούμε εαυτούς πολιτισμένους, όταν κυνηγάμε συνανθρώπους μας επειδή είναι διαφορετικοί; Και τι είμαστε όταν τους οδηγούμε σε επικίνδυνα μονοπάτια για τη ζωή τους; Πώς λεγόμαστε πολιτισμένοι όταν τα παιδιά μας κακοποιούν συνομήλικούς τους μόνο και μόνο για να νιώσουν ότι έχουν εξουσία;

πηγή

Δεν ξέρω εσύ, αλλά εγώ θεωρώ ότι είμαστε απολίτιστοι, απαίδευτοι, αγροίκοι πραγματικοί. Ακόμη κι αν το ποσοστό όσων κακοποιούν άλλους είναι μικρό, η δική μας συνήθεια να μη βγούμε από την ασφάλειά μας και να αντιδρούμε ''κατόπιν εορτής'', δείχνει πόσο μακριά είμαστε για να θεωρηθούμε άνθρωποι με πολιτισμό.

Όταν ο ήλιος του πολιτισμού είναι χαμηλά στον ορίζοντα, ακόμα και οι νάνοι ρίχνουν μεγάλες σκιές.

Καρλ Κράους, 1874-1936, Αυστριακός συγγραφέας

Μια βόλτα στην ιστορία του Λυκαβηττού!

πηγή

Έλα πιάσε με από το χέρι και πάμε στο φιδογυριστό δρομάκι που οδηγεί στον Λυκαβηττό. Όχι, δεν θα ανέβουμε, θα κατέβουμε στις αυλές της ιστορίας, να δούμε πώς ήταν αυτός ο βράχος που έπεσε από τα χέρια της Αθηνάς.

Σύμφωνα με τον Πλάτωνα και τον Ξενοφώντα ο λόφος ήταν ένας απόκρημνος γυμνός βράχος. Αργότερα φύτευσαν ελαιόδεντρα αλλά...ως συνηθως, κάηκε. Και έκτοτε δεν ξαναφυτεύτηκε. Το χρησιμοποιούσαν μόνο, ως βοσκοτόπι, μια και είχε χαμηλή βλάστηση κατάλληλη για τα κατσίκια της περιοχής.

Στην κορυφή του ήταν ναός του Δία. Κατά το Μεσαίωνα γίνεται εκκλησάκι του προφήτη Ηλια. Και μετά, τον 18ο αιω., χτίστηκε το εκκλησάκι του Αγίου Γιωργίου, που υπάρχει μεγαλύτερο μεν, ως σήμερα.

Μην νομίζεις ότι η πρόσβαση ήταν εύκολη. Ένα φιδογυριστό μονοπάτι υπήρχε που γινόταν απότομο και για να το ανέβεις έπρεπε να χρησιμοποιήσεις και τα χέρια.

Αλλά υπήρχε και χείμαρρος ορμητικός που με διακλαδώσεις ακολουθούσε τις οδούς Δημοκρίτου και Λυκαβηττού. Ενωνόταν αυτός ο χείμαρρος με ρέμα που ονομαζόταν βοϊδοπνίχτης. Ήταν στην οδό Ακαδημίας. Αυτό το ρέμα με τη σειρά του ενωνόταν με άλλα ρέματα που ακολουθούσαν την Σταδίου και Πειραιώς! ( Το κάνεις εικόνα πώς ήταν η Αθήνα τότε;)

''{....} αποφασίσαμε ν'ανέβουμε. Το πρώτο κομμάτι του δρόμου είναι αρκετά εύκολο, γιατί πάει σαν σαλίγκαρος γύρω από το βουνό. Αργότερα όμως, για να σκαρφαλώσει κανείς στην κορυφή, πρέπει ν'ανέβει ακόμα και με τα τέσσερα, από κάτι πολύ απότομες μεριές. Έχει όμως γι'αντάλλαγμα μια καταπληκτική θέα. Η πόλη φαίνεται όπως θα πρέπει να τη βλέπουν τα πετούμενα. Τι ωραία που φαντάζουν όλα από δω. Η θάλασσα, τα νησιά, τα μακρινά βουνά, η Ακρόπολη που μοιάζει χαμηλή από τούτο το ύψος, ο Άρειος Πάγος, η Πνύκα με τ'αρχινισμένο Αστεροσκοπείο, ο ναός του Θησέα, το μνημείο του Φιλοπάππου και τόσα άλλα {...}

Ψηλά στην κορυφή είναι ένα εκκλησάκι, του Άι Γιώργη, με μια πλάκα που φαίνεται από μακριά.Ένας μισοπάλαβος καλόγερος γεμίζει κάθε μέρα με λάδι τα καντήλια του Αι Γιώργη.''

Χριστιάνα Λυτ

Μια Δανέζα στην αυλή του Όθωνα

Αυτός ο μισοπάλαβος καλόγερος, ο κρητικός Λουλουδάκης, ήταν που έδιωξε το φόβο και τον τρόμο των Αθηναίων, που γι αυτό δεν συμπαθούσαν το λόφο της πόλης τους.

Βλέπεις. όπως θέλει η παράδοση, οι Αθηναίοι άργησαν να απολαύσουν τη θέα από ψηλά, να ανταλλάξουν κρυφά ερωτικά φιλιά, να απολαύσουν το πανέμορφο ηλιοβασίλεμα, γιατί εκεί κατοικούσε ένας αράπης τρία μέτρα ψηλός. Οι θρύλοι λένε ότι στην κορυφή του λόφου είχε το καταφύγιό του ο αράπης ο γίγαντας, και όποιος τολμούσε να ανέβει του έπαιρνε τη ζωή. Πήγε λοιπόν και ο τρελοκρητικός να αναμετρηθεί με τον αράπη. Ξετρελάθηκε με τη θέα, έχτισε τον Αι Γιώργη όπως είπαμε και το κελί του δίπλα, εφτιαξε την πλατειούλα εκεί μπροστά, έσπειρε και μποστάνι και έζησε ως το θάνατό του το 1885.

Αυτός λοιπόν ο ασκητής έδιωξε τον αράπη και οι Αθηναίοι πλέον δεν είχαν κανένα φόβο για το Λυκαβηττό τους.

πηγή

Αλλά σκάφτηκε βαθιά το σώμα του λόφου γιατί η Αθήνα χρειαζόταν πέτρα για το χτίσιμο των σπιτιών της. Από το 1831 λατομείται ο Λυκαβηττός. Το 1836 απαγορεύτηκε να κατατρώγεται η σάρκα του και έτσι σταμάτησαν.Αλλά μετά λίγα χρόνια ξαναλειτούργησαν με διακοπές μια και αρχαιολόγοι και λόγιοι διαμαρτύρονταν. Ως το 1960 με διαλείμματα άνοιγαν τα λατομεία, αφού έπαιρναν την πολυπόθητη άδεια.( Τι κάνουν οι πιέσεις στους κυβερνώντες ε; )

Η αναδάσωση του λόφου δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Από το 1880 ως το 1915 έγινε η δεντροφύτευση, μόνο που τα πρώτα νεαρά δενδρύλλια φαγώθηκαν από....τις κατσίκες που υπήρχαν στα Κατσικάδικα γύρω από τη Δεξαμενή.

Σήμερα στον λόφο υπάρχουν κυπαρίσσια, ευκάλυπτοι, ελιές, χαρουπιές, αίλανθοι (βρωμοκαρυδιά), αλλά και θάμνων, όπως ευώνυμος, κισσός, δεντρολίβανο, πικροδάφνη, φραγκοσυκιά, μυρτιά, λιγούστρο και τεύκριο. Την Άνοιξη του 2008, ο Δήμος Αθηναίων φύτευσε επίσης δένδρα όπως: αμυγδαλιές, αριές, δρυς, κουκουναριές, κουτσουπιές, αγριαχλαδιές, αγριελιές, μυρτιές και ρείκια, αλλά και θάμνους όπως αγιόκλημα, αγράμπελη, βίγκα, λεβάντα, λυγαριά, σπάρτο και ράμνος.

Πολλοί ενδιαφέρθηκαν για το στολίδι της Αθήνας. Οι επεμβάσεις των ανθρώπων δεν είναι πάντα κακές. Ανοίχτηκε δρομάκι ανάβασης ώστε να έχει πρόσβαση όποιος επιθυμεί.

Φωταγωγήθηκε ο λόφος, και μάλιστα η πρώτη φωταγώγηση έγινε το 1835 με 100 φανάρια που σχημάτιζαν το Ομικρον, το αρχικό του ονόματος του Όθωνα.

αυτό είναι το σχέδιο Τσίλερ που δεν έγινε δυστυχώς

Ενδιαφέρθηκε και ο Τσίλερ για το λόφο και εκπόνησε σχέδιο για χώρο αναψυχής. Το ''Αέρειον Θεραπευτήριον'', περιελάμβανε συντριβάνια, ξενοδοχείο, αναγνωστήριο, μικρά περίπτερα, εξέδρες, αλλά και καφενεία, τεχνικούς καταρράκτες, παιδική χαρά, αλλά έμεινε στα σχέδια γιατί η κυβέρνηση Τρικούπη τότε, δεν είχε τόσα χρήματα γι αυτό το πολυδάπανο έργο.( Τι πρωτοτυπία το φτωχό μας κράτος!!!)

Αλλά και θέατρο έγινε εκεί που υπήρχε λατομείο, για να καλύψει την ασχήμια με πρωτοβουλια της Συνοδινού και σχέδια του αρχιτέκτονα Τάκη Ζενέτο. Μα ήταν και απαραίτητη η δημιουργία θεάτρου για να καλύψει τις ανάγκες του Φεστιβάλ Αθηνών.

Από το 1965 λειτουργεί τελεφερίκ, άλλη μια χρήσιμη και όμορφη ανθρώπινη παρέμβαση!

πηγή

Όμως...υπάρχουν και επεμβάσεις ανθρώπινες που είναι κακάσχημες, ενοχλητικές και επικίνδυνες. Στις παρυφές και πλαγιές του Λυκαβηττού χτίστηκαν πολυκατοικίες που κρύβουν το πράσινο και το λόφο από την Αθήνα από πολλές μεριές, πολυκατοικίες που ξεπέρασαν ορισμένες τους τρεις ορόφους μόνο και μόνο για εκμετάλλευση.

Το 1925 επιχειρήθηκε να αναγερθεί στην κορυφή του Λυκαβηττού, καζίνο με χώρους ψυχαγωγίας. Ευτυχώς αποτράπηκε από τις εγχώριες και διεθνείς αντιδράσεις της διανόησης!

Σήμερα αλλάζει όψη ο λόφος . Θα ξαναλειτουργήσει το θέατρο, θα γίνουν έργα , νέες επεμβάσεις που εύχομαι να ολοκληρωθούν!