![]() |
πηγή |
Αν έχεις άπειρες εναλλακτικές, ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να ζήσεις; Είναι ένα από τα ερωτήματα που θέτει το βιβλίο ''Μεσάνυχτα στη Βιβλιοθήκη'' του Ματ Χέιγκ, (εκδόσεις Ψυχογιός).
Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί. Αν και ποτέ δεν κάνω παρουσιάσεις βιβλίων, αυτό ειδικά το λάτρεψα για τον ευφάνταστο τρόπο που παρουσιάζει αυτά τα ερωτήματα που μας απασχολούν και αυτά τα ''αν ...'' που γεννιούνται σχεδόν καθημερινά στη σκέψη μας και βγαίνουν από τα χείλη μας.
Πόσες φορές δεν κατηγορούμε τις επιλογές που πήραμε, πόσες δεν διαμαρτυρόμαστε ότι η ζωή μας θα ήταν καλύτερη αν...αχ αυτά τα ερωτήματα που στριφογυρνούν στο μυαλό μας!
Πώς θα ήταν η ζωή μας αν ακολουθούσαμε μια δεδομένη στιγμή άλλη επιλογή; Το έχετε αναρωτηθεί κι εσείς, όχι μόνον εγώ, σωστά;
Και επιλογές έχουμε πολλές, αμέτρητες ίσως για την κάθε στιγμή μας. Από το ποια διαδρομή να ακολουθήσουμε για να πάμε στη δουλειά το πρωί, ως τις σοβαρότερες αποφάσεις που παίρνουμε. Κάθε φορά, καλούμαστε να επιλέξουμε.
Και λέμε ότι κάθε αποτέλεσμα των πράξεών μας είναι δική μας επιλογή, αρα και ευθύνη μας. Αλλά όταν φτάνει ο άνθρωπος όπως η ηρωίδα του βιβλίου, σε σημείο καμπής που τίποτε δεν της αρέσει, αισθάνεται αποτυχημένη, φτάνει στα όρια της αυτοκτονίας, είναι ένα σοβαρό και μεγάλο πρόβλημα. Στο βιβλίο όμως..... ο συγγραφέας έχει την ευφάνταστη ιδέα της βιβλιοθήκης.
Μια βιβλιοθήκη που τα ράφια κινούνται αέναα. Την επισκέφτηκε η ηρωίδα μας τα μεσάνυκτα, όσο ήταν ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο. Εκεί είδε τα βιβλία της ζωής της με τις αμέτρητες επιλογές για κάθε της απόφαση. Ανοίγοντας ένα βιβλίο μπορούσε να ξαναζήσει με άλλη επιλογή τη ζωή της να δει τι έχασε και πώς θα κατέληγε. ....
Ανάμεσα σ'αυτά τα βιβλία που βρίσκονται στα ράφια αυτής της παράξενης βιβλιοθήκης, ανάμεσα στις ζωές που επιλέγει η ηρωίδα να ξαναζήσει, ξεπηδούν πληροφορίες επιστημονικές, ρεύματα λογοτεχνικά, μουσικής αλλά και ονόματα μεγάλα που έπαιξαν ρόλο τις διάφορες εποχές και είχαν σχέση με τις ζωές που η ηρωίδα ξαναζεί.
Και όσα ο συγγραφέας θέλει να μας διδάξει δεν το κάνει με δασκαλίστικο τρόπο, ούτε κουνώντας το δάχτυλο, αλλά με χιούμορ, με αισιοδοξία και με τέτοιο τρόπο γραφής που σε απορροφά, σε συναρπάζει και δεν θέλεις να τελειώσει η απόλαυση.
Αλήθεια λοιπόν τι θα έκανε ο καθένας μας; Άλλες επιλογές αν μπορούσαμε να ξαναγυρίσουμε το χρόνο; Θα ζούσαμε διαφορετικά;