Κεντρική ιδέα:
Ένα πρωινό, λαμβάνετε έναν φάκελο χωρίς αποστολέα. Μέσα υπάρχει μόνο ένα παλιό κασετόφωνο χειρός και μια κασέτα. Πατάτε το play.
Η φωνή μιας γυναίκας ακούγεται καθαρά:
΄΄Ξέρω ότι με θυμάσαι. Ίσως προσπαθείς να με ξεχάσεις. Μην το κάνεις. Σου μένουν μόνο λίγες μέρες.΄΄
Δεν λέει το όνομά της. Δεν εξηγεί τίποτε περισσότερο. Η φωνή της είναι ήρεμη, σχεδόν υπνωτιστική. Μα τα λόγια της κουβαλούν κάτι παράξενο: μια απειλή, ή μια κραυγή από το παρελθόν;
Το μυαλό σας αρχίζει να αναζητά. Ποια μπορεί να είναι; Από πού σας ξέρει; Τι εννοεί με τις λίγες μέρες; Μήπως κάποτε την πληγώσατε; Μήπως εσείς την εγκαταλείψατε; Ή μήπως ζητά τη βοήθειά σας;
Ξανακούτε την κασέτα. Στη δεύτερη ακρόαση, κάτι αλλάζει. Μια λέξη, μια αναπνοή, ένας ψίθυρος που δεν είχατε προσέξει πριν. Μια μελωδία ναι, με τον ήχο να αργοσβήνει. Ίσως ένα στοιχείο επί πλέον.
Η φωνή της επιμένει μέσα σας. Και τώρα, η αναμέτρηση αρχίζει. Πρέπει να τη βρείτε. Ή να ξεφύγετε.
Τι σας ενώνει; Τι σας χωρίζει; Ποιος πληγώθηκε και ποιος φεύγει τελευταίος;
.png)
Κυριακή πρωί και ο ήλιος λούζει το νερό της πισίνας που στραφταλίζει στο άγγιγμά του. Η τζαμαρία ανοικτή να αφήνει τις ακτίνες του να κρυφοκοιτάζουν στο σαλόνι. Τα αρώματα από τα λουλούδια πλανώνται στο χώρο και η Σόνια πίνει τον καφέ της κοιτάζοντας έξω τον καταγάλανο ουρανό. Η πόρτα χτυπά και μπαίνει η Τατιάνα με το τοστ της κυράς της. -Άφησε το στο γραφείο μου Τατιάνα γιατί έχω δουλειά και μην με ενοχλήσει κανείς.και κάθισε στο γραφείο που ήταν στην άκρη του σαλονιού, δίπλα στο παράθυρο. Άφησε το βλέμμα να αλητέψει λίγο στον κήπο, προτού επιστρέψει στη στοίβα από χαρτιά που υπήρχαν τριγύρω.
Η πόρτα ξαναχτύπησε.
-ΝΑΙΙΙΙ!
-Κυρία συγνώμη έφεραν αυτό το φάκελο για σας
Η Σόνια πήρε ένα καφέ φάκελο, δέμα θα έλεγες καλύτερα, που κάτι ογκώδες περιελάμβανε.
Την παραξένεψε. Γύρισε το φάκελο πίσω, αλλά δεν υπήρχε αποστολέας και στη θέση του παραλήπτη μόνο το όνομά της και μάλιστα με κεφαλαία τυποποιημένα γράμματα.
-Τατιάνααα φώναξε αμέσως
-Μάλιστα κυρία
-Ποιος τον έφερε το φάκελο παιδί μου;
-Τον βρήκα στο γραμματοκιβώτιο
-Δες σε παρακαλώ από τις κάμερες ποιος τον άφησε
Ενώ η Τατιάνα απομακρύνθηκε, η Σόνια άνοιξε το φάκελο. Ένα κασετόφωνο μικρό, παλιό , μια κασέτα και τίποτε άλλο δεν περιείχε.
Έβαλε την κασέτα να παίξει.
Η φωνή μιας γυναίκας ακούγεται καθαρά:«Ξέρω ότι με θυμάσαι. Ίσως προσπαθείς να με ξεχάσεις. Μην το κάνεις. Σου μένουν μόνο λίγες μέρες.΄΄
Μια γυναικεία φωνή χαμηλής έντασης, που την απειλούσε; Ή ιδέα της ήταν;Την ήξερε την φωνή ; Κάτι της θύμιζε, αλλά μια φωνή υποτονική δεν την άφηνε να συγκεκριμενοποιήσει το πρόσωπο. Αναστατώθηκε.Έπιασε το τηλέφωνο. Σχημάτισε τον αριθμό.-Κώστα έλα σπίτι μου αμέσως!-Κυρία Σόνια, αυτή τη στιγμή δεν...-Αμέσως είπα, ακούς;Η Σόνια βημάτιζε με γοργό ρυθμό. Ήταν εκνευρισμένη και αναστατωμένη. Η Τατιάνα τη φώναξε να δει την κασέτα από τον κήπο μπροστά.Έδειχνε έναν άντρα καμπουριαστό, με κουκούλα και σκυμμένο κεφάλι, με μαύρα ρούχα να αφήνει το φάκελο και να φεύγει γρήγορα όπως ήλθε.-Έχουμε άλλη κάμερα που τον δείχνει από το πλάι;-Όχι κυρία έτσι τον δείχνουν και οι άλλες δυο απο το πλάι. Δεν φαίνεται το πρόσωπο, το κρατά σκυφτό.να βηματίζει νευρικά και να νιώθεις τις σκέψεις να στροβιλίζονται στο μυαλό της.
Χτύπησε το κινητό της. Ο Κώστας είναι ...μα...
-Πού είσαι Κώστα; Φτάνεις;
-Άφησα το χρόνο να κυλήσει κα Σόνια,να ηρεμήσετε, για να σας θυμίσω ότι σήμερα το βράδυ αρραβωνιάζομαι και δεν μπορώ να έλθω. Έχουμε ετοιμασίες...
-Ω συγνώμη παιδί μου, το ξέχασα. Η ώρα η καλή και τα λέμε αύριο, του είπε βιαστικά και έκλεισε το τηλέφωνο.
Τι να κάνει; Αναρωτιόταν. Να πάει στην αστυνομία; Να κάνουν τι; Σε λίγες μέρες λέει, τι εννοεί σε λίγες μέρες; Τι θα γίνει;
Δεν είχε μυαλό καθαρό να μελετήσει τις υποθέσεις της. Και ήταν αρκετές. Σε λίγες μέρες μάλιστα ξεκινούσε μια δίκη για φόνο κι εκείνη είχε αναλάβει το φονιά να υπερασπίσει.
Έπρεπε να προετοιμαστεί. Ήδη την ήξεραν όλοι οτι δεν έχανε εύκολα δίκες και ήταν μια καθόλα ισχυρή συνήγορος.
Σε λίγες μέρες θα ξεκινούσε... ωπα! ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ...
Λες αυτό να εννοεί στην κασέτα; Λες να είναι εκείνη;
Πάλι;
και μπήκε ο Κώστας τρεχάτος.
-Τι συμβαίνει κα Σόνια; Εσείς δεν ξεχνάτε ποτέ, και σας άκουσα αναστατωμένη. Ήλθα για λίγο, εξάλλου πρωί είναι ακόμη και έδωσα σε άλλον τις υποχρεώσεις μου. Τι συμβαίνει;
-Αχ Κώστα ζητώ ξανά συγνώμη. Δεν σημαίνει ότι επειδή εγώ δεν έχω ζωή, δεν έχετε και εσείς οι βοηθοί μου. Η Μαρία και ο Αλέξανδρος είναι εκτός Αθηνών όπως ξέρεις και γι αυτό πήρα εσένα
-Πέστε μου, τι έγινε;
-Πήγαινε στο γραφείο μου και δες τον φάκελο που είναι επάνω. Δες το κασετόφωνο και άκου την κασέτα.
Ο Κώστας παραξενεμένος άκουσε την κασέτα και γύρισε με σφιγμένα τα φρύδια να κοιτάξει την δικηγόρο.
-Τι είναι αυτό; Ποια είναι αυτή;
-Για να μην κάνεις ένα σωρό ερωτήσεις, δεν ξέρω και δεν ξέρω. Επίσης οι κάμερες δεν έδειξαν το πρόσωπο εκείνου που άφησε το φάκελο.
Αφού κι εκείνος είδε τις εγγραφές από τις κάμερες, γύρισε στο σαλόνι και ρώτησε την Σόνια
-Λέτε να είναι αυτή; Αυτή που και την προηγούμενη φορά σας απείλησε ευθαρσώς;
-Δεν ξέρω Κώστα, πώς μπορώ να είμαι σίγουρη; Δεν αναγνωρίζω τη φωνή ακριβώς. Κάτι μου θυμίζει.
Ξαναέβαλε την κασέτα να ακούσουν ξανά.
Ένας ήχος ανεπαίσθητος ακούστηκε αυτήν τη φορά.
-Στάσου Κώστα ξαναβάλτο. Ήχος μουσικής πιάνου, αχνός, ακούς; Ένας ήχος πιάνου που σβήνει. Να ναι απλά για εφέ ή θέλει κάτι να πει;
-Τι να θέλει να πει το πιάνο κα Σόνια;
- Ό,τι το πιάνο θα σταματήσει, θα χαθεί και ποιος παίζει πιάνο; Η κόρη της αδελφής μου, που ξέρεις πως την έχω σαν παιδί μου. Και μάλιστα θα ασχοληθεί με το πιάνο επαγγελματικά, το ξέρεις. Με απειλεί με την ανιψιά μου Κώστα, γι αυτό μου είπε την πρώτη φορά ότι θα πονέσω όσο εκείνη....
-Μην τρέχει η φαντασία μας κα Σόνια. Ίσως να ναι κάτι συμπτωματικό... πρέπει να το πούμε στην αστυνομία, οπωσδήποτε κυρία.
Όταν έφυγε ο Κώστας χωρίς να έχουν καταλήξει πουθενά, η Σόνια πήρε τηλέφωνο το Διοικητή του τμήματος που γνώριζε καλά και είχε ασχοληθεί και την προηγούμενη φορά με την απειλή που δέχτηκε. Μόνο που την προηγούμενη φορά είχε έλθει η ίδια η γυναίκα στο γραφείο της και ούτε λίγο ούτε πολύ απαίτησε να αφήσει τον δολοφόνο της κόρης της να σαπίσει στην φυλακή. Αλλιώς ...αλλιώς όσο πόνεσε η ίδια με το χαμό της, άλλο τόσο θα πονούσε και η Σόνια.
μαζί με έναν αστυνόμο ακόμη, μετά από μια ώρα. Εκτιμούσε την δικηγόρο, μεγάλη και τρανή ήταν, αλλά την φοβόταν και λίγο, γιατί είχε πολλές διασυνδέσεις και με υψηλά ιστάμενα πρόσωπα, αλλά και στη μαφία. Δεν επέλεγε πελάτες, όσο πιο δύσκολη υπόθεση ήταν, τόσο μεγαλύτερη πρόκληση ένιωθε. Ούτε την ένοιαζε ποιος ήταν αθώος και ποιος ένοχος. Όλοι είχαν δικαίωμα σε δίκη και εκπροσώπηση σύμφωνα με το νόμο. Η αλήθεια είναι ότι δεν παρανομούσε, αλλά πάντα έβρισκε αδύναμα σημεία του νόμου, τα λεγόμενα παραθυράκια, για να πέσουν πιο μαλακά οι πελάτες της ή να αθωωθούν.
Ο Διοικητής αφού είδε την κασέτα, αφού την άκουσε, επεξεργάστηκε τα στοιχεία, είδε τις κάμερες και ρώτησε την Δικηγόρο τι θέλει να κάνουν.
- Γίνεται να βρούμε ποια είναι αυτή η γυναίκα;
-Κατά πάσα πιθανότητα Σόνια, είναι η ίδια που σε απείλησε την προηγούμενη φορά. Μόνο που δεν μπορέσαμε να τη βρούμε τότε. Ίσως σταθούμε τυχεροί αυτήν τη φορά. Θέλω να γράψεις όσα έχουν συμβεί, τα σημερινά εννοώ, θέλω τις εγγραφές από τις κάμερες και θέλω να μου πεις τις σκέψεις σου.
-Απόστολε, γνωρίζεις ότι σε λίγες μέρες ξεκινά η δίκη. Άρα πρέπει να έχω αποτελέσματα ερευνών.
-Θα θέσω αστυνομικούς έξω από το σπίτι σου, θα σε συνοδεύουν παντού αλλά και έξω από το σπίτι της αδελφής σου. Ενημέρωσέ τους.
Ίσως βρούμε το πρόσωπο που άφησε το φάκελο. Θα τα πάρει όλα η Διώξη ηλεκτρονικού εγκλήματος.
-Μα τι δουλειά έχει η Διώξη;
-Αυτοί έχουν τη δυνατότητα και τα μηχανήματα να εξετάσουν κάμερες και κασετόφωνο. Θα ψάξουμε δακτυλικά αποτυπώματα. Θα ψάξουμε πώς έγινε η εγγραφή. Δεν υπόσχομαι ότι θα καταλήξουμε κάπου.
Εσύ θα υπερασπιστείς αυτόν το φονιά;
-Σκέφτηκα να αποσυρθώ, αλλά δεν θα μ' αφήσει το σινάφι του. Θα έχω και από εκεί απειλές.
Έμειναν να απολαμβάνουν τον καφέ τους οι δυο αστυνομικοί με την Σόνια σιωπηλοί, ο καθένας στις σκέψεις του.
μόνη πια η Σόνια, προσπάθησε να σκεφθεί τι θα κάνει.
Ο ήλιος μεσουρανούσε αφήνοντας τη βεράντα στη σκιά. Η δικηγόρος κάθισε στην αναπαυτική ξαπλώστρα αφήνοντας το βλέμμα να κοιτάζει το νερό της πισίνας χωρίς όμως να βλέπει, ήταν εμφανές ότι οι σκέψεις της έτρεχαν στα δαιδαλώδη σοκάκια των πρόσφατων γεγονότων.
Η Τατιάνα την επανέφερε στην πραγματικότητα ρωτώντας την αν θα σερβίρει μεσημεριανό.
-Κάτι δροσερό και ελαφρύ Τατιάνα δεν πεινάω ιδιαίτερα.
Το τηλέφωνό της χτύπησε και ακούστηκε έντονα μέσα στην ησυχία. Την τρόμαξε. Ο Διοικητής την ενημέρωσε ότι ταυτοποιήθηκε η φωνή με τη γυναίκα που την απείλησε την πρώτη φορά.
-Πρέπει να μιλήσουμε από κοντά Απόστολε. Οπωσδήποτε και μόνος σου!
-Εντάξει, θα έλθω αργά το απόγευμα.
Το σχέδιο είχε πάρει μορφή στο μυαλό της. Το έβλεπε ως το πιο λογικό. Και έδωσε υπόσχεση στον εαυτό της φωναχτά πλέον: ποτέ δεν θα υπερασπιστώ ξανά κακοποιούς.
Έπρεπε να μιλήσει με τους βοηθούς της. Από αύριο πια θα οργανώνονταν, μα ήθελε να ενημερώσει και τον Διοικητή.
ακριβής στην ώρα του ο Απόστολος.
Αφού την ενημέρωσε για όσα στοιχεία είχαν, εξάλλου λίγες ώρες δούλεψαν και μάλιστα σε ημέρα αργίας, ήθελαν το χρόνο τους όλα αυτά, τη ρώτησε
-Τι θέλεις να μου πεις;
-Απόστολε μπορώ να σε εμπιστευτώ, έτσι;
-Το ρωτάς;
-Άκου τι σκέφτηκα και δεν πρέπει κανείς να μάθει το παραμικρό. Δεν μπορώ να μην υπερασπιστώ αυτό το κάθαρμα που πιστεύω και εγώ ότι είναι δολοφόνος της κοπέλας. Αλλά στα χέρια μου έχω και τρόπους να ελαφρύνει τη θέση του, αλλά και στοιχεία που δεν έχει βρει η αστυνομία που τον επιβαρύνουν. Δεν θα τα φανέρωνα αυτά, αλλά σκέφτηκα, αν σου τα δώσω, εσύ θα πεις ότι οι έρευνες σε οδήγησαν σ' αυτά. Και θα τα δώσεις , ως επιβάλλεται, στην πολιτική αγωγή. Δεν θα πεις ποτέ την αλήθεια, γιατί κινδυνεύει η ζωή μου αφενός και η καριέρα μου κατά δεύτερο λόγο.
-Φυσικά Σόνια να είσαι ήσυχη, δεν θα μαθευτεί πουθενά. Και είναι δίκαιο να τιμωρηθεί το κάθαρμα.
-Εγώ θα το ''παίξω'' σαστισμένη πού βρέθηκαν αυτά τα στοιχεία και θα κατηγορήσω τους μαφιόζους, ότι κάποιος εξ αυτών θέλει να καταδικαστεί ο δολοφόνος. Κάποιος τα διέρρευσε, θα υποστηρίξω. Θα πιάσει να σαι σίγουρος, γιατί μεταξύ τους δεν υπάρχει εμπιστοσύνη. Επίσης η θέση του δολοφόνου στην οργάνωση της μαφίας, είναι καίρια και την εποφθαλμιούν κι άλλοι.
-Καλό σχέδιο μου φαίνεται. Οριστικοποίησέ το τις επόμενες ημέρες και μου λες...
βρήκε τη Σόνια πιο ήρεμη, αποφασιστική, να κάθεται στον καναπέ της και να απολαμβάνει ένα ποτήρι κρασί όπως συνήθιζε αν και ήταν καλοκαίρι. Η νύχτα χάρισε στην πλάση ένα ολόγιομο φεγγάρι που αυτήν τη στιγμή κολυμπούσε στην πισίνα της.
ΣΤΟΠ!Τέλος της 127ης σκηνής!Την κρατάμε!Ήσασταν όλοι υπέροχοι!Αύριο συνεχίζουμε τις λήψεις!Καλή ξεκούραση σε όλους! Αυτή ειναι η συμμετοχή μου στο
''Μια Ιδέα- Μια Έμπνευση #4 που διοργανώνει ο Γιάννης μας στο ''Ηδύποτον''. Ευχαριστώ Γιάννη μου για την ευκαιρία να εκτονωθώ γράφοντας.
.gif)
.png)
.png)
