Αν,,,,μπορούσαμε, τι θα επιλέγαμε;

 

πηγή

Αν έχεις άπειρες εναλλακτικές, ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να ζήσεις; Είναι ένα από τα ερωτήματα που θέτει το βιβλίο ''Μεσάνυχτα στη Βιβλιοθήκη'' του  Ματ Χέιγκ, (εκδόσεις Ψυχογιός).

Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί. Αν και ποτέ δεν κάνω παρουσιάσεις βιβλίων, αυτό ειδικά το λάτρεψα για τον ευφάνταστο τρόπο που  παρουσιάζει αυτά τα ερωτήματα που μας απασχολούν και αυτά τα ''αν ...'' που γεννιούνται σχεδόν καθημερινά στη σκέψη μας και βγαίνουν από τα χείλη μας. 

Πόσες φορές δεν κατηγορούμε τις επιλογές που πήραμε, πόσες δεν διαμαρτυρόμαστε ότι η ζωή μας θα ήταν καλύτερη αν...αχ αυτά τα ερωτήματα που στριφογυρνούν στο μυαλό μας!

Πώς θα ήταν η ζωή μας αν ακολουθούσαμε μια δεδομένη στιγμή άλλη επιλογή; Το έχετε αναρωτηθεί κι εσείς, όχι μόνον εγώ, σωστά;

Και επιλογές έχουμε πολλές, αμέτρητες ίσως για την κάθε στιγμή μας.  Από το ποια διαδρομή να ακολουθήσουμε για να πάμε στη δουλειά το πρωί, ως τις σοβαρότερες αποφάσεις που παίρνουμε. Κάθε φορά, καλούμαστε να επιλέξουμε.

Και λέμε ότι κάθε αποτέλεσμα των πράξεών μας είναι δική μας επιλογή, αρα και ευθύνη μας. Αλλά όταν φτάνει ο άνθρωπος όπως η ηρωίδα του βιβλίου, σε σημείο καμπής που τίποτε δεν της αρέσει, αισθάνεται αποτυχημένη, φτάνει στα όρια της αυτοκτονίας,  είναι ένα σοβαρό και μεγάλο πρόβλημα. Στο βιβλίο όμως..... ο συγγραφέας έχει  την ευφάνταστη ιδέα της βιβλιοθήκης.

Μια βιβλιοθήκη που τα ράφια κινούνται αέναα. Την επισκέφτηκε η ηρωίδα μας τα μεσάνυκτα, όσο ήταν ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο. Εκεί  είδε τα βιβλία της ζωής της με τις αμέτρητες επιλογές για κάθε της απόφαση. Ανοίγοντας ένα βιβλίο μπορούσε να ξαναζήσει με άλλη επιλογή τη ζωή της να δει τι έχασε και πώς θα κατέληγε. ....

Ανάμεσα σ'αυτά τα βιβλία που βρίσκονται στα ράφια αυτής της παράξενης βιβλιοθήκης, ανάμεσα στις ζωές που επιλέγει η ηρωίδα να ξαναζήσει, ξεπηδούν πληροφορίες επιστημονικές, ρεύματα λογοτεχνικά, μουσικής αλλά και ονόματα μεγάλα που έπαιξαν ρόλο τις διάφορες εποχές και είχαν σχέση με τις ζωές που η ηρωίδα ξαναζεί.

Και όσα ο συγγραφέας θέλει να μας διδάξει δεν το κάνει με δασκαλίστικο τρόπο, ούτε κουνώντας το δάχτυλο, αλλά με χιούμορ, με αισιοδοξία και με τέτοιο τρόπο γραφής που σε απορροφά, σε συναρπάζει και δεν θέλεις να τελειώσει η απόλαυση.

Αλήθεια λοιπόν τι θα έκανε ο καθένας μας; Άλλες επιλογές αν μπορούσαμε να ξαναγυρίσουμε το χρόνο; Θα ζούσαμε διαφορετικά;

Σκαρφαλώνοντας την Οίτη

 Στους οδηγούς τους ταξιδιωτικούς η Οίτη αναφέρεται ως ένα υπέροχο οικολογικό δάσος που λίγοι το γνωρίζουν. Μετά από την επίσκεψή μας εκεί, εύχομαι   να εξακολουθούν να το γνωρίζουν λίγοι.

Πηγαίνοντας την πρώτη χειμερινή μας εξόρμηση το νέο έτος στην Παύλιανη, που ξαπλωμένη μέσα στα έλατα της Οίτης,  με τα πέτρινα  σπίτια της που ''φυτρώνουν΄΄ ανάμεσα στα έλατα, σε ένα καταπράπρασινο τοπίο, μέσα στα νερά που ρέουν στα μικρά ποταμάκια και τους καταρράκτες, καταγοητεύτηκα.

Αν και φύγαμε με ανοιξιάτικο καιρό, δεν έλαβα υπόψη το υψόμετρο, ούτε τα λίγα χιόνια που είχαν απομείνει, εκεί που οι ακτίνες του ήλιου δεν έφταναν  να ζεστάνουν και το κρύο με διαπέρασε.

Το πάρκο της Παύλιανης, το φυσικό της πάρκο, με τα  πόταμάκια με νερό,  με αιώρες και κούνιες πάνω από το νερό που ρέει, είχε πολύ κόσμο. Βέβαια ο χειμώνας και τα χιόνια που δεν είχαν λιώσει εκεί, δεν βοηθούσε να απολαύσεις, αν μάλιστα δεν ήσουνκαλά ντυμένος, ούτε να συμμετέχεις σε διάφορες δράσεις.

Έχει και δρόμους πεζοπορίας η Παύλιανη, αρκετών χλμ που οδηγούν και σε καταρράκτη, αλλά τα δρομάκια χωμάτινα και βρεγμένα, ήταν γεμάτα λάσπη.

Έχουμε πραγματικά υπέροχες ομορφιές  στη χώρα μας παντός καιρού. Και η Παύλιανη έχει επισκέπτες από όσο έμαθα, όλο το χρόνο. Γι αυτό και οι ξενώνες και  οι ταβερνούλες,  είναι γεμάτα, ενώ η προσπάθεια των κατοίκων να ομορφύνουν και το πιο αδιάφορο σημείο και μάλιστα με χιούμορ, δείχνει την αγάπη τους για τον τόπο τους.

Ως και τα παγκάκια ήταν γραμμένα με έξυπνες ατάκες και φιλοσοφημένες.

Το πάρκο έχει και κρεμαστή γέφυρα με πλήκτρα από πιάνο και ταμπέλα που γράφει ''γέφυρα μουσικώνει''!

Δες μερικές παρεμβάσεις...έτσι για να χαμογελάσουμε λίγο

Η προηγούμενη φωτο καταγράφει την πορεία της ζωής...το α'μπουκάλι είναι το μπιμπερό και το τελευταίο ο ορός...(ανατριχιαστικό)!

Κοίτα σε μια γωνία αδιάφορη έκατσαν και ζωγράφισαν έξυπνη εικόνα χιουμοριστική.

Γεφυρούλες, ως και μονοπάτια από κομμένους κορμούς δέντρων ανάμεσα στα νερά που τρέχουν, ολοκλήρωναν την ειδυλλιακή εικόνα,

Η διαδρομή υπέροχη. Γυρίσαμε από Καμμένα Βούρλα αλλά πήγαμε από Θήβα

Είδαμε και τον λέοντα της Χερώνειας!

Αν δεν έχετε πάει στην Παύλιανη, να πάτε, αξίζει τον κόπο. 

Κι αυτό το δάσος, το δάσος της Οίτης, υπέροχο, παρθένο μπορείς να πεις...ας μείνει έτσι!

Άκου..!

 

πηγή

Άκου!

Μόνο αυτό θα ευχηθώ για το νέο χρόνο!

Να μάθουμε να ακούμε. Όχι σε  σειρήνες που αποσπούν την προσοχή.

Όχι στα παραπλανητικά λόγια... όχι τα  λάθος πρότυπα!

Να ακούμε με ενσυναίσθηση. Να αφουγκραζόμαστε τον διπλανό μας

Να νιώσουμε τον παλμό της κοινωνίας όπως τρέχει στην κατηφόρα

Να συναισθανθούμε το ''Εσύ'' χωρίς το ''Εγώ''.

Μια ανθρώπινη κοινωνία εύχομαι να δούμε να ξαναγεννιέται το νέο χρόνο

Ανθρώπους που αγωνίζονται να κάνουν τα πράγματα γύρω μας καλύτερα

Άκου!

Πόσοι προσπαθούν να σου πουν ότι θέλουν βοήθεια, συμπαράσταση, ένα χέρι να τους τραβήξει στην ανηφόρα τους

Μην σκέφτεσαι  ''κι εγώ έχω ανάγκες''! 

Και το ''Εγώ'' γίνεται ''Εσύ'' για τον άλλον

Αν μάθουμε να ακούμε τι ψιθυρίζει η βία , η κακοποίηση, η αναλγησία,  ίσως κατορθώσουμε να τα φρενάρουμε όλα αυτά

Να ακούμε σημαίνει ότι το Εσύ παίρνει πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή.

Άκου!

Με προσοχή, με ενσυναίσθηση, με νοιάξιμο,  με βούληση για πραγματική αλλαγή.

Την θέλεις την αλλαγή είμαι σίγουρη

Τα παιδιά την έχουν ανάγκη

Οι νέοι την χρειάζονται για να μπορούν να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα

Οι άνθρωποι χρειάζονται την αλληλεγγύη

Χρειάζεται να κοιτάξουμε ή μάλλον να ακούσουμε στο βάθος, την κραυγή απελπισίας

Υπάρχουν τόσοι που φωνάζουν!

Επειδή άλλο τόσοι έχουν πάψει να ακούν, και τα έργα τους δείχνουν ότι αφέθηκαν  στις  κακοποιητικές συμπεριφορές

Άκου!

Τα παιδιά από μικρά μιλούν  με κάθε τους πράξη ότι ο δρόμος που ακολουθούν πολλές φορές είναι ο λανθασμένος

Οι νέοι που χάνουν τον προσανατολισμό τους βροντοφωνάζουν αλλά μόνο σε ώτα με ενσυναίσθηση

Οι γιαγιάδες και παππούδες που βιώνουν την απόλυτη μοναξιά, κυρίως όμως λόγω αδιαφορίας.

  Όταν μάθεις να ακούς δεν χωράνε  δικαιολογίες!

Άκου!

Αν μάθεις να ακούς πραγματικά πίσω από τα λόγια, πίσω από τα βλέμματα, πίσω από τα χέρια που απλώνονται σε σένα, αν εξασκηθείς σ' αυτήν την ενσυναίσθηση, σίγουρα δεν θα προσπεράσεις. Δεν μπορεί.... φιλότιμο υπάρχει μέσα μας. Στρώματα ωχαδερφισμού, καλοπέρασης, ταχύτητας για ανέλιξη, φιλοδοξίες, κερδοσκοπικός τρόπος ζωής, κάλυψαν σαν χειμωνιάτικα σκεπάσματα ό,τι καλό στον άνθρωπο. Αν μάθεις να ακούς σίγουρα θα βγουν στην επιφάνεια. Γιατί είμαστε οι άνθρωποι όλοι καλοί που οι διάφορες περιστάσεις μας έκαναν κακούς. 

Αν ακούσουμε αυτές τις περιστάσεις, τα νέα παιδιά θα έχουν άλλην αντιμετώπιση, άλλες ευκαιρίες.  Η βία θα υποκύψει στην ανθρωπιά.  Η έλλειψη αξιών θα ντραπεί μπροστά σε αξίες που θα βγουν στην επιφάνεια και θα κρυφτεί. Έτσι ο άνθρωπος θα φανεί σε όλες τις διαστάσεις του.

Μάθε να ακούς! Κυρίως με τα ώτα της καρδιάς και τότε ο νέος χρόνος θα δείξει το ανθρώπινο πρόσωπό του!

Και άκου...

 Η ζωή είναι μικρή, ας μην την ξοδεύουμε άσκοπα! Κυρίως όμως ας την κάνουμε όμορφη!