''Ο Τρελοφάν'' # 3

 Κεφ.1 Εδώ

Κεφ. 2 Εδώ

 3. Η  αυτάρκεια του Γκαέλ  

               

Αν και ο ήλιος έλαμπε, η σημερινή ημέρα ήταν αρκετά παγωμένη. Κόντευε να τελειώσει ο Φλεβάρης και έδειχνε τα δόντια του με μια γκριμάτσα χαμόγελου, ίσα να υπενθυμίσει στους ανθρώπους ότι είναι εδώ ακόμη. Ότι ο  χειμώνας δεν έφυγε.

Η Σιμώνη, ντύθηκε ζεστά και ξεκίνησε  για τη δουλειά της. Μόλις είχε ξημερώσει και δεν έπρεπε να αργήσει. Οι κανόνες εργασίας ήταν απαράβατοι. Κάθε παρατυπία προκαλούσε τιμωρία με πρώτη τη μείωση μισθού, αλλαγή θέση εργασίας υποδεέστερη   ή και απόλυση.  Ένας χωματόδρομος την έβγαζε δυτικά στο λιθόστρωτο που οδηγούσε στη βιοτεχνία που δούλευε. Γιατί έτσι ονόμαζαν τον νέο τρόπο αύξησης των εισοδημάτων του κόμη του Γκαέλ του άρχοντα της περιοχής. Βιοτεχνίες, το αποτέλεσμα της προόδου και της τεχνολογικής ανάπτυξης. Ήταν   ιδέα του γιου του άρχοντα, λάτρη της εξέλιξης.  *

Στάθηκε στην γωνία πριν στρίψει το λιθόστρωτο να κοιτάξει την περιοχή που απλωνόταν δεξιά της. Ένας τόπος με τα άσχημά του και τα όμορφά του. Με τις καλές αλλά και άσχημες αναμνήσεις της. Με τα όνειρά της, που πολλά ήξερε ότι θάφτηκαν μαζί με τους γονείς της.

Όταν πρωτοήλθε στο Γκαέλ ήταν 5 ετών. Σήμερα κοντά στα 25 της ένιωθε να βαραίνει πολύ αυτή η 20ετία που πέρασε.

Το αγάπησε το χωριό με τους δύσκολους κατοίκους, με τις σκληρές συνθήκες εργασίας, με την όμορφη φύση και τον ποταμό που δεν τον έβλεπε από το δρόμο που διάβαινε, αλλά άκουγε το τραγούδι του καθώς κυλούσε στο ταξίδι του.

Ένα χωριό μεγάλο, πυκνοκατοικημένο με δρομάκια στενά χωμάτινα και διάφορα καταστήματα  για τους κολίγους, απλωνόταν γύρω από τον πύργο.

Όσους φίλους έκανε στο χωριό με την άφιξή της, τους έχασε με την πάροδο των χρόνων, γιατί άλλαξαν οι συνθήκες της ζωής τους. Φίλες της παντρεύτηκαν και δεν είχαν χρόνο για παρέες. Άλλες έφυγαν για άλλους τόπους. Κάποιες αποτραβήχτηκαν γιατί δεν δεχόταν η ίδια  να παντρευτεί. ''Κάτι παράξενο έχει πάνω της αυτή η κοπέλα για να μη δέχεται το ρόλο που της έταξε η φύση'' σχολίαζαν.  Σ'αυτήν την ηλικία ήξερε ότι την κακόβλεπαν μόνη.  Μόνο οι συνάδελφοί της της απέμειναν, αλλά δεν ανοιγόταν εύκολα στους άλλους. Περιφρουρούσε τη ζωή της, ειδικά τα  τελευταία χρόνια.

Ο πύργος, το ορόσημο του χωριού, έστεκε στο λοφάκι ψηλά, μόνος και περήφανος, σαν να επιστατούσε τους υποτακτικούς του και την περιουσία του. Μπροστά του σαν φίδι απλωνόταν το ποτάμι, φαρδύ με νερό πάντα, που βοηθούσε στην άρδευση των κτημάτων, ως να χαθεί ανάμεσα στο δάσος ψάχνοντας θάλασσα ν'ανταμώσει.  Μια γέφυρα που ανασηκωνόταν πάνω από το ποτάμι, ένωνε τον πύργο με το χωριό.

Ο φεουδάρχης αυτής της περιοχής, μαζί με άλλους ομοίους του καταλάμβαναν την Ανατολική χώρα κρατώντας ακόμη τα φέουδα όπως παλιά. Αν και η βιομηχανική επανάσταση είχε μόλις  μπει στις ζωές όλων, εκείνοι στηρίζονταν στα κτήματά τους και στους κολίγους τους που τα καλλιεργούσαν. Το ένα φέουδο δίπλα στο άλλο με σπαρμένες εκτάσεις και με όρια ορατά με το οικόσημο των αριστοκρατών να τα περικλείουν, προσπαθούσαν να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα.

Δεν ήταν πάντα αρμονικές οι σχέσεις τους. Έγιναν μάχες επικράτησης ανάμεσα στους αφέντες του τόπου. Γι αυτό και είχαν στρατό δικό τους, γι αυτό και υπέγραφε κάθε κολίγος ότι ανήκει στον άρχοντά του και είναι υποχρεωμένος να πολεμήσει στο πλάι του. Και υποχρεούνταν  να συντρέχουν σε ό,τι τους χρειαστεί ο επικεφαλής του κράτους. Βασιλιάς, άρχοντες, υποτελείς. Αυτή ήταν η πυραμίδα της φεουδαρχικής κοινωνίας. 

Η αλήθεια  είναι ότι ο στρατός κόστιζε πολύ στο βασιλιά και στηρίχτηκε στους ευγενείς του, να διατηρούν στρατό, να τον συντηρούν και να τον συντρέχουν όταν υπήρχε ανάγκη.

 Μα αυτό έδινε  δύναμη στους φεουδάρχες. Μαζί με τα κτήματα που τους παραχωρούσε ο  βασιλιάς, πολλοί γίνονταν ηγεμόνες μεγάλων περιοχών.**

Τυπικά υποτελείς στον βασιλιά ήταν οι ευγενείς και σ' αυτούς υποτελείς ήταν οι χωρικοί, μικροκτηματίες, πάροικοι και δούλοι.***

Δεν ήταν εύκολο να ζεις σε μια τέτοια κοινωνία.  Ειδικά τα τελευταία χρόνια που οι ευγενείς έχαναν την αίγλη τους.

Μα εδώ στην άκρη του τόπου ήταν πιο ήσυχα από αλλού. Και ο δικός τους τσιφλικάς, ο κόμης του Γκαέλ Μαρσέλ ο Γ' ήταν πιο ανθρώπινος από άλλους.

Δεν είχε προσωπική άποψη η Σιμώνη για να κάνει σύγκριση. Δεν είχε γνωρίσει άλλο τόπο, άλλον αφέντη, άλλο είδος ζωής. Τα άκουγε από άλλους. Μα ζούσε κάτω από την εξουσία του κόμη μαζί με τους συμπατριώτες της, όπως τους αποκαλούσε και ας μη γεννήθηκε σ'αυτό το χωριό. Και η εξουσία του, κοσμική και δικαστική, δεν ήταν σκληρή και άδικη τις περισσότερες φορές. Τουλάχιστον στα μάτια της.

Έστριψε αριστερά και βρέθηκε μπροστά στη βιοτεχνία, ένα κτίσμα ξύλινο πάνω σε μισούς πέτρινους τοίχους χαρακτηριστική δόμηση της περιοχής. Σε ένα μεγάλο χώρο, παγωμένο αλλά φωτεινό, ήταν αραδιασμένοι οι πάγκοι που δούλευαν οι χωρικοί. Κυρίως γυναίκες είχαν αυτήν την θέση στη δική της βιοτεχνία. Τα αντρικά  χέρια ήταν απαραίτητα σε δύσκολες χειρονακτικές εργασίες.

Μόνο τρεις εργάτες  ήταν άντρες και υπεύθυνοι να μεταφέρουν τα υφάσματα από μια παραδίπλα βιοτεχνία που το αντικείμενό της ήταν, να παίρνει το μαλλί και να το μετατρέπει σε  ίνες για να υφαίνονται υφάσματα. Μετά , οι δικοί τους υπάλληλοι έπαιρναν τα ενδύματα που ετοιμάζονταν στη βιοτεχνία της Σιμώνης και με την επίβλεψη των έμπιστων του κόμη τα φόρτωναν σε άμαξες για να  φύγουν για την πρωτεύουσα, να παραδοθούν εκεί που τα παρήγγειλαν. 

Η Σιμώνη είχε την ευθύνη μιας πρωτότυπης ραπτομηχανής που έκανε ένα είδος βελονιάς και την δούλευες με το χέρι ώστε να είναι τα ενδύματα πιο στέρεα, αλλά και η παραγωγή να αυξηθεί.

Την έμαθε αμέσως τη μηχανή και τα ενδύματα που έφτιαχνε με δικό της σχέδιο, όσο και αν τα υφάσματα ήταν τραχιά και θαμπά, έδινε ένα κομψό αποτέλεσμα  και πουλιούνταν στην κεντρική αγορά κάνοντας τα αφεντικά να είναι ικανοποιημένα από τη δουλειά της. Τρεις ραπτομηχανές είχε στην επίβλεψή της με ισάριθμες γυναίκες να τις χειρίζονται. Και ανάμεσα τους ο πάγκος με τα υφάσματα που κόβονταν και ράβονταν σύμφωνα με τα σχέδια της Σιμώνης

                   

Αφεντικό της ήταν ο τριτότοκος γιος του κόμη που είχε την ιδέα των βιοτεχνιών και τις επιστατούσε όλες. Λάτρης της βιομηχανικής επανάστασης. Φυσικά είχε και άλλες βιοτεχνίες. Εκείνες που έφτιαχναν τα υφάσματα, εκείνες που τα έβαφαν με φυσικά υλικά, εκείνες που επεξεργάζονταν το μαλλί για να το πάρει η βιοτεχνία που το μετέτρεπε σε ίνες.

Χειρονακτικές εργασίες που απάλυναν λίγο με τα νέα μηχανήματα που ο γιος του Κόμη έφερνε με πρώτη ευκαιρία από την πρωτεύουσα.

Το μαλλί φυσικά ήταν και αυτό δικής τους παραγωγής. Στο νότιο τμήμα του πύργου, πίσω από τους στρατώνες του κόμη, απλώνονταν ανισόπεδα κτήματα σε αναβαθμίδες, κατάλληλα για βοσκή με χαμηλή βλάστηση. Μια πλαγιά κατάλληλη για κτηνοτροφία. Εκεί τα πρόβατα του φεουδάρχη έβοσκαν, έδιναν το γάλα τους, το μαλλί τους, γεννούσαν αλλά και σφάζονταν από κτηνοτρόφους υποτελείς του κόμη. Όλα τα ζώα ήταν στην επίβλεψη του δεύτερου γιου του Μαρσέλ του Γ' ως την στιγμή που παντρεύτηκε. Μετά ανέλαβε ο πρώτος γιος που έμεινε στον πύργο και μετά το γάμο του.

Ανατολικά απλώνονταν τεράστιες εκτάσεις καλλιέργειας. Τα προϊόντα που καλλιεργούσαν ήταν αυστηρά υπό την επίβλεψη του πρωτότοκου γιου του Μαρσελ του Γ΄, του Φρανσουά, που θα κληρονομούσε και τον τίτλο.****

Όλα κυλούσαν  σαν καλοκουρδισμένο ρολόι σ'αυτό το αχανές τοπίο με όλες τις δραστηριότητες ενεργές.

Η φιλοσοφία ήταν το κάθε φέουδο να είναι αυτάρκες. Να μην εξαρτάται από κανένα, μα η αλήθεια είναι ότι αυτό είναι τόσο ουτοπικό. Ακόμη και η αυτάρκεια του τσιφλικιού εξαρτιόταν από τον καιρό άμεσα, αλλά κυρίως από τους κολίγους και γι αυτό η παρακολούθηση της εργασίας τους ήταν σχολαστική.

Κι αυτή η παρακολούθηση δεν ήταν πάντα αντικειμενική, άρα  ούτε πάντα δίκαιη. Ο άνθρωπος βάζει   την σφραγίδα του στη θέση που κατέχει.

..................................................

* Ένα μεγάλο μέρος της Ευρωπαϊκής Ιστορίας καλύπτεται από δυο οικονομικά συστήματα, της Φεουδαρχίας και του Καπιταλισμού.  Τα δυο αυτά οικονομικά συστήματα αποτελεί το ένα συνέχεια του άλλου. Μπορεί να έχουν σημαντικές διαφορές, αλλά μπορούμε να πούμε ότι ο Καπιταλισμός προήλθε μέσα από τις τάξεις της Φεουδαρχίας. (Πανεπ. Αιγαίου Μετάβαση από την Φεουδαρχία στον Καπιταλισμό)

  

**Ο στρατός γίνεται φεουδαρχικός , με αρχηγό το φεουδάρχη που πολεμά δίπλα στο βασιλιά . Η φεουδαρχία είχε ως συνέπεια τον κατακερματισμό της κρατικής εξουσίας σε ηγεμονίες με επικεφαλής τους φεουδάρχες . Από τις ηγεμονίες αυτές προέκυψαν αργότερα τα κράτη της δυτικής Ευρώπης : Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία (ΣΕΡΔΑΚΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ - ΦΕΟΥΔΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ)

  *** Από τη βιβλιογραφία η πυραμίδα της φεουδαρχικής κοινωνίας

  ****Αντίληψη της εποχής τότε ήταν η περιουσία να κληρονομείται στον πρωτότοκο για να μην κομματιάζεται και χάνει τη δύναμή της.

Οι εικόνες που χρησιμοποιώ είναι από την google και τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στους δημιουργούς τους