''Τα Άλμπατρος '' #11 - 12#

 

Τα κεφάλαια #1-2#  ΕΔΩ

Τα  κεφάλαια #3-4-5#  ΕΔΩ

Τα κεφάλαια  #6-7-8#    ΕΔΩ

Τα κεφάλαια #9- 10#   ΕΔΩ

 

11.     Ο αποχαιρετισμός 

     

     

         Οι ημέρες της ανάρρωσης πέρασαν με τους δυο τους να ζουν τις στιγμές τους χαλαρά, με τη Σαρλότ να αφουγκράζεται κάθε αναστεναγμό του Όλιβερ, με διάφορες συζητήσεις εκτός από αυτές που πονούν, με βόλτες σύντομες στην πόλη και φαγητό στο ξενοδοχείο, αλλά και   μουσική και ποτό στο σαλόνι του, μια και η περιποίηση ήταν ονειρεμένη.  Κι όμως ο Όλιβερ με προσπάθεια έμενε στο παρόν και δεν ταξίδευε στον κόσμο του, ένα κόσμο που δεν γνώρισε μα τον ταρακούνησε συθέμελα.

''Νομίζω ότι είναι ώρα να γυρίσουμε πίσω Σαρλότ. Σε 10 μέρες τελειώνει η άδειά μου και πρέπει να είμαι στη δουλειά'' της είπε ένα βράδυ ανάμεσα στο κρασί και το τυρί.

''Και θα φύγουμε Όλιβερ χωρίς να μου γνωρίσεις τη μητέρα σου; '' τον ρώτησε ήρεμα

'' Δεν ήξερα Σαρλότ μου ότι ήθελες να τη γνωρίσεις. Αλλά ξέρω ότι της ξυπνάω μνήμες άσχημες που προσπάθησε πολύ να ξεχάσει''

'' Δεν πειράζει αγάπη μου, ας ξυπνούν οι μνήμες, ας μάθει επιτέλους η μητέρα σου να ζει μαζί τους και ναι θα ήθελα να τη γνωρίσω πριν φύγουμε''.

Τι όμορφα που μπορεί κάποιος να δίνει συμβουλές και οδηγίες για γεγονότα που ποτέ δεν τον άγγιξαν, ούτε θα ήθελε να τον αγγίξουν, σκέφτηκε η Σαρλότ. Αλλά την εκνεύριζε η στάση της Αντζελίκ.

Το άλλο πρωί, με νοικιασμένο αυτοκίνητο ξεκίνησαν την ίδια διαδρομή που έφερε τον Όλιβερ να συναντήσει το παρελθόν του.

Στο δρόμο συζητούσαν για τη διαφορά διαβίωσης στην πόλη και στην επαρχία, με την επαρχία να έχει ηττηθεί  κατά κράτος, μια επαρχία υπανάπτυκτη,  που έβλεπε πρώτη φορά η Σαρλότ. Μίλησαν για τη διαφθορά σε κάθε βαθμίδα της διοίκησης , ως κατάλοιπο της αποικιοκρατίας, αστειεύτηκαν με εικόνες που κινούσαν το ενδιαφέρον και δεν είχαν ξαναζήσει, ενώ το αυτοκίνητο κατάπινε τα χιλιόμετρα.

''Να εδώ στρίβουμε'' της είπε παίρνοντας τη στροφή και σταματώντας στο τέλος του χωματόδρομου.

Πήραν το δρομάκι που ανοιγόταν κάτω από ασπρόρουχα απλωμένα, ανάμεσα από κηπευτικά, που  στριφογύριζε δίπλα στις καλύβες και βγήκαν στον τσιμεντένιο δρόμο.

''Αυτό είναι το σπίτι '' της είπε.

Της Σαρλότ της έκαναν όλα εντύπωση. Σκέφτηκε την Αντζελίκ, πώς δέχτηκε να ζει εδώ, ενώ μπορούσε  να ζήσει στην Ιταλία.

Η Λέα ήταν στην αυλόπορτα μπροστά, έτοιμη να πάει προς την αυλή της όταν τον είδε. Και την ψηλή όμορφη κοπέλα που τον συνόδευε την κοίταξε καλά. Της άρεσαν και οι δυο. Και ναι φαίνεται ότι αγαπιούνται σκέφτηκε.

Το καλωσόρισμα ήταν πέραν του αναμενόμενου ακόμη και από την Αντζελίκ.

Συστάσεις έγιναν και μίλησαν για τη ζωή τους εκεί. Έτσι έμαθαν ότι η Αντζελίκ εργάζεται στο νοσοκομείο, ''μικρή προσφορά προς τους ανθρώπους της περιοχής που δεν έχουν ούτε καν στοιχειώδη πρωτοβάθμια περίθαλψη'',  τους είπε.

''Η γιαγιά, πλέκει καλάθια αλλά και πλεχτά για τουριστικούς λόγους και για να κυλά ο  χρόνος''.

''Θα φύγουμε, ήλθε ο καιρός να γυρίσουμε πίσω '' είπε κάποια στιγμή  ο Όλιβερ ''Μπορώ να κάνω κάτι για σας; Πλούσιος δεν είμαι, αλλά μπορώ να βοηθήσω σε κάτι που ίσως χρειάζεστε.''

''Όχι ευχαριστούμε, έχω την οικονομική δυνατότητα να καλύψω κάθε ανάγκη μας. Τα χρήματα που κληρονόμησα μένουν στην τράπεζα και τα χρησιμοποιώ όποτε θέλω''

Μίλησε απότομα; απόρησε η Σαρλότ, ''ή μου φάνηκε'';

''Έλεγα μήπως θέλετε να βοηθήσω να τελειώσει το σπίτι, να είστε άνετα''

''Για πιο λόγο; Μόλις ολοκληρωθεί, για να μην πω και κατά τη διάρκεια της επισκευής του, θα ρημάξει πάλι αφού θα του κλέψουν παράθυρα, πόμολα, πόρτες, ότι πωλείται. Δεν είσαι από εδώ και δεν ξέρεις '' του είπε κάπως απότομα.

Η Λέα προθυμοποιήθηκε να δείξει το κτήμα στον Όλιβερ που είναι μεγάλο, ''έλα να δεις και τον κήπο πίσω, πόσα φυτεύουμε'' του είπε πιάνοντάς τον από το χέρι, να τον πάρει από κει.

Έτσι η Αντζελίκ έμεινε μόνη με τη Σαρλότ, δυο γυναίκες που κοιτάζονταν ζυγίζοντας η μια την άλλη

''Πότε παντρεύεστε; '' ήλθε η ερώτηση της μάνας

'' Μετά το πένθος του Όλιβερ. Αλλά θα αρχίσουμε να ετοιμαζόμαστε. Εσείς παντρευτήκατε ποτέ;'' 

''Όταν έχεις πληγές στη ψυχή, δεν είναι σωστό να τις μεταφέρεις στο σύζυγό σου'' 

''Αλλά είναι σωστό να τις μεταφέρεις στο παιδί σου που είναι ανεύθυνο για ό,τι σου συνέβη;'' 

 Ήταν θράσος της το ήξερε, μα κάτι την ενοχλούσε στην Αντζελίκ. Εντάξει, αν ήταν μια γυναίκα περιορισμένη στο χωριό της, θα έδειχνε περισσότερη κατανόηση. Μα εκείνη έζησε στην Ευρώπη, σπούδασε και θα έπρεπε να έχει αντιμετωπίσει όλα αυτά που τη βασάνιζαν. Είχε τα μέσα και τις γνώσεις...

Η Αντζελίκ ξαφνιάστηκε.  ''Κατευθείαν επίθεση ε; '' της είπε δήθεν αστεία.

'' Είναι γιος του ξέρεις, ενός από αυτούς που έρχονται στα όνειρά μου και τα μετατρέπουν σε εφιάλτες. Και δεν ξέρω ποιανού γιος ...''

''Είναι όμως  και γιος σου. Και δεν φταίει σε τίποτε. Και δεν ήσουν η μόνη. Πολλά κορίτσια ήταν στη θέση σου. 

Δεν είναι επίθεση, δεν θα το επέτρεπα στον εαυτό μου, αλλά δεν είσαι σαν τους ντόπιους που δεν ξέρουν τίποτε άλλο πέραν των ορίων του χωριού τους. Εσύ έζησες σε ανεπτυγμένη χώρα και με οικονομική άνεση. Σπούδασες. Γιατί δεν ζήτησες βοήθεια από ψυχολόγο όσο ήσουν Ιταλία; 

Όχι μην με διακόπτεις σε παρακαλώ, μπορείς να πεις ότι δεν είναι δικό μου θέμα, αλλά θα κάνεις λάθος αν το πεις. Είναι και  δικό μου, μια και αφορά τον Όλιβερ. Σκέψου μόνο ότι εσύ έζησες με  τη μητέρα σου  μόνο 4 χρόνια και δεν τη θυμόσουν. Κι όμως, άφησες την άνετη ζωή σου και έψαξες να τη βρεις. Γιατί η μάνα παίζει σημαντικό ρόλο στις καρδιές μας. Η δική μου πέθανε νέα, αρρώστησε και ήμουν μικρή όταν την έχασα, αλλά ακόμη μου λείπει. Σκέψου λίγο το γιο σου, πώς θα ένιωσε όταν κατάλαβε ότι  ήταν ανεπιθύμητος στην ίδια του τη μάνα! 

Μόλις πέθανε η θετή του μητέρα, έψαξε να σε βρεί. Τότε έμαθε την αλήθεια από ένα γράμμα. Σκεφτόταν την 14χρονη μάνα του που μπορεί να της πήραν το  μωρό της με το ζόρι. Δεν φανταζόταν...όχι με τίποτε δεν φαντάστηκε την ψυχρή υποδοχή σου.

Και σκέψου ακόμη κάτι. Δυο άνθρωποι υιοθέτησαν το γιο σου, ενώ ξέρανε ότι είναι παιδί ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης και από ξένη χώρα και όμως, τον αγάπησαν... τι λέω; τον λάτρεψαν σαν δικό τους παιδί. Και εξ αιτίας τους είναι σήμερα ένα παλικάρι που αξίζει μόνο να τον θαυμάζεις. Αυτή η συμπεριφορά σου, δημιουργεί παιδιά βιαστές και εγκληματίες''

Σταμάτησε ασθμαίνοντας. Τα είχε πει γρήγορα, τα είχε πει σιγανά μην ακούσει ο Όλιβερ και τώρα περίμενε οργή. Θα είχε και δίκιο από μια μεριά η Αντζελίκ, σκεφτόταν, που ήλθε μια ξένη κοπέλα να της δώσει διδαχές.

''Είσαι σκληρή το ομολογώ. Δεν έχεις ζήσει τίποτε από όσα ζήσαμε εμείς κι όμως έχεις γνώμη. Ναι τα παιδιά δεν φταίνε. Ναι κατάλαβα ότι πείραξε τον Όλιβερ όταν αντιλήφθηκε ότι ήταν ανεπιθύμητος σε μένα. Αλλά του είπα την αλήθεια. Και ναι ευλογώ αυτούς τους ανθρώπους που τον μεγάλωσαν, αλλά μη ρίχνεις το φταίξιμο τόσων εγκληματιών στους γονείς. Δεν φταίνε πάντα.''

''Ναι, φταίνε σχεδόν πάντα, επιμένω. Κα Αντζελίκ, δεν ξέρετε καν οι βιαστές σας σε τι περιβάλλον μεγάλωσαν. Δεν θα θέλατε και το παιδί σας να γίνει σαν αυτούς.''

''Είδα και τους μορφωμένους, πλούσιους, Ευρωπαίους πατριώτες σου. Αυτοί φταίνε''

''Ναι συμφωνώ και ντρέπομαι για λογαριασμό εκείνων που σας φέρθηκαν έτσι. Τα πλούτη και τα πτυχία δεν φέρνουν ανθρωπιά. Δεν είναι στο χέρι μου να διορθώσω τα πεπραγμένα, ούτε στο δικό σου κα Αντζελικ, αλλά είναι στο χέρι μας να μεγαλώσουμε παιδιά που δεν θα γίνουν τέτοια ανθρωποειδή, όπως αυτά που εγκαταστάθηκαν στη χώρα σας και βεβήλωσαν το σώμα σου. Στο χέρι σου είναι να μη γεμίσεις μίσος την ψυχή του γιου σου...''

Ο Όλιβερ γύρισε εκείνη την ώρα με τη γιαγιά του και η Σαρλότ κρατούσε την ανάσα της για το τι θα έλεγε η μητέρα του σε 'κείνον.

Μα μίλησαν για το κτήμα πίσω, για τα είδη των κηπευτικών που καλλιεργούσαν και παρόλο που ο Όλιβερ της έριχνε κλεφτές ματιές, δεν είπε τίποτε

Ήλθε η ώρα του αποχαιρετισμού.

Η γιαγιά εγκάρδια αγκάλιασε τον εγγονό της και τη Σαρλότ και τον έβαλε να της υποσχεθεί ότι θα έπαιρνε τηλέφωνο κάποιες φορές.

Η Αντζελίκ στάθηκε μπροστά στο γιο της με εκείνο το ίδιο λουλουδάτο φόρεμα να τον αποχαιρετήσει.

''Λυπάμαι πολύ αν σου έδωσα να καταλάβεις ότι μου είσαι ανεπιθύμητος. Εννοούσα την εγκυμοσύνη και ήθελα να είμαι ειλικρινής. Ήταν νωπά ακόμη όσα έζησα όταν γεννήθηκες. Χαίρομαι πολύ όμως που έχω ένα γιο σαν και σένα. Θα χαρώ πολύ αν παίρνεις  τηλέφωνο όποτε μπορείς... και αν με καλέσεις στο γάμο σου, θα έλθω. Επίσης μπορώ να σε παίρνω κι εγώ τηλέφωνο; '' τον ρώτησε κάπως παρακλητικά

Ο Όλιβερ χαμογέλασε, και κοίταξε με νόημα τη Σαρλότ. 

Αντάλλαξαν  υποσχέσεις, αντάλλαξαν αριθμό τηλεφώνου, έδωσε διεύθυνση κατοικίας για να αλληλογραφούν αν θέλουν και αγκαλιάστηκαν σαν μάνα με γιο αποχαιρετώντας ο ένας την άλλη.

Η συγκίνηση ήταν μεγάλη για όλους. Ο Όλιβερ ένιωθε τη θέρμη της αγκαλιάς της μητέρας του να του σβήνει λίγο τον καημό της καταγωγής του.

Η Αντζελίκ αγκάλιασε και τη Σαρλότ.  Της ευχήθηκε για το ταξίδι της επιστροφής και για το γάμο της και  σκύβοντας στ’ αυτί της της ψιθύρισε

''Σ'ευχαριστώ''!!

                                           

    

                                            12. Ημέρες ανέμελες

 

         

            Δεν υπάρχει ωραιότερο από το να παρακολουθείς ανάμεσα σε πλήθος κόσμου το πιο διάσημο ηλιοβασίλεμα αγκαλιά με τον άνθρωπο της καρδιάς σου και να αισθάνεσαι ότι είστε μόνοι οι δυο σας μπροστά στο θαύμα της φύσης ! Την ώρα που ο ήλιος είναι έτοιμος να χωθεί στης αγαπημένης  του την αγκαλιά και σαν επιδέξιος ζωγράφος τη στολίζει με  κόκκινο και μωβ και πορτοκαλί, την ίδια ώρα  αλλάζει χρώματα στην παλέτα του, και βάφει τη φορεσιά της θάλασσας, αλλά και το κουστούμι του ουρανού με νέα χρώματα, κίτρινο και χρυσοκόκκινο. Κι εκείνος αργά αργά, αποχαιρετώντας όσους βγήκαν να τον ξεπροβοδίσουν, χάνεται στην υδάτινη  αγκαλιά της, μεγαλόπρεπος, ενώ απαλύνει τους χρωματισμούς σε μια πανδαισία που σου κρατά την ανάσα. Κανείς δεν μιλά. Κανείς δεν κινείται. Σαν να ακούς το τραγούδι του αποχαιρετισμού της ημέρας ή το σιγοψιθύρισμα της νύχτας που έρχεται.

Σαντορίνη! Το ωραιότερο νησί. Αυτό ήθελαν να επισκεφθούν η Σαρλότ και ο  Όλιβερ. Και εδώ βρίσκονται δυο μέρες τώρα.

Ήταν ιδέα της Σαρλότ, αφού έχουν υπόλοιπο διακοπών και οι δυο να μη γυρίσουν στο Βέλγιο, αλλά να πάνε κάπου διακοπές. Μαζί. 

Αμέσως έπεσε η ιδέα της Ελλάδας.Το ταξίδι τους κράτησε 11 ώρες και ευτυχώς βρήκαν απευθείας πτήση. Μετά πήραν αεροπλάνο για το νησί.

Δυο μέρες εδώ και δεν μπορούν να αφήσουν τη θάλασσα, παρά αργά το βράδυ που πάνε να αποχαιρετήσουν τον ήλιο στο ταξίδι του.

Ευτυχώς είχαν γνωστούς και βρήκαν ξενοδοχείο ελεύθερο μια και είναι καλοκαιρινή περίοδος και είναι όλα κλεισμένα.

Τους άρεσε πολύ η θάλασσα με την γκρι άμμο και τα βότσαλα τα μαύρα τα ηφαιστειακά, με τον ήλιο να τους χαϊδεύει όλη την ημέρα, με τις ανέσεις που ένας τουριστικός προορισμός προσφέρει.

Και μετά το ηλιοβασίλεμα, το βράδυ επίσκεψη στα Φηρά. Περπάτησαν στα στενά γραφικά σοκάκια του,  στα πλούσια μαγαζιά του, κάθισαν στη βεράντα μιας ταβέρνας να δοκιμάσουν την ελληνική κουζίνα που τόσα είχαν ακούσει. Κάτω τους αμφιθεατρικά χτισμένα μέσα στους βράχους, στην πλευρά της  Καλντέρας, τα σπίτια, που πολλά είχαν μετατραπεί σε καταστήματα, έτσι χτισμένα που εκείνοι να βρίσκονται στην ταράτσα του από κάτω σπιτιού και να μπορούν να θαυμάσουν τη θέα, να βλέπουν πέρα μακριά τα κομμάτια της Σαντορίνης που άφησε να επιπλέουν τότε, το ηφαίστειο.

Ναι περνούσαν όμορφα, μιλούσαν ή απολάμβαναν σιωπηλοί τόση ομορφιά και ηρεμία, τόσο απαραίτητη τον τελευταίο καιρό.

Δεν είχαν πολλές ημέρες στη διάθεσή τους γι αυτό θα έμεναν εκεί μέχρι την ημέρα αναχώρησης. Αύριο θα επισκέπτονταν    τα νησάκια της Παλαιάς και Νέας Καμένης να δουν τμήμα του ηφαιστείου της Σαντορίνης. Δεν είχαν προγραμματίσει όλες τις ημέρες. Κάθε μέρα για την επόμενη. 

Η διάθεση του Όλιβερ είχε καλυτερεύσει, αλλά ο ύπνος του εξακολουθούσε να είναι ανήσυχος. Μάλιστα φοβόταν η Σαρλότ μήπως υποκρινόταν τον κεφάτο, ενώ η ψυχή  του ήταν κομμάτια.

''Ξέρεις, δεν θέλω να γυρίσουμε πίσω'' του είπε ναζιάρικα ένα πρωινό που ξαπλωμένοι στη σεζλόνγκ απολάμβαναν τον ήλιο.

''Ας μείνουμε εδώ μακριά από όλους και όλα '' της είπε χαμογελαστός '' Γίνεται;''

'' Και ο γάμος μας; Όταν τελειώσει το πένθος της μητέρας σου θα πρέπει να γίνει. Αλλά θα πρέπει να αρχίσουμε να τον ετοιμάζουμε σωστά;''

''Θέλεις αλήθεια να καλέσουμε και την Αντζελίκ στο γάμο;''

''Φυσικά και θέλω Όλιβερ. Μπορεί να διαφωνούσα με τη στάση της, αλλά είναι η βιολογική σου μητέρα. Αν θέλει να έλθει τιμή μου!"'

''Την άλλαξες  με το που την επισκέφτηκες. Ξέρω ότι κάτι της είπες, όχι, όχι δεν θέλω να μάθω. Μου αρκεί να μην με κακοβλέπει''.

Εκείνη έσκυψε και του έδωσε ένα φιλί.

''Αλήθεια Σαρλότ, δεν σου κάνει εντύπωση η γιαγιά μου πόσο πιο θετική είναι και τρυφερή απέναντί μου, από την Αντζελίκ; Δεν δικαιολογώ μετά τόσα χρόνια να μην μπορεί να δει το παιδί της μια μάνα. Δεν ξέρω, ίσως να είμαι υπερβολικός. Πάντως σ' ευχαριστώ ό,τι και αν έκανες''

'' Απλά μιλήσαμε Όλιβερ και η μία κατανόησε την άλλη. Όμως η γιαγιά σου απέκτησε παιδί του έρωτά της, ενώ η μητέρα σου δεν έχει κάτι τέτοιο να καυχιέται. Ίσως αυτό...''

''Μμμ δεν ξέρω, απογοητευτική η κατάσταση''

''Θέλω να σου προτείνω  κάτι. Η Αντζελίκ βασανίζεται ακόμη γιατί δεν ζήτησε βοήθεια για τα προβλήματά της. Μήπως εσύ να ζητήσεις για να ξεπεράσεις τόσα σοκ μαζεμένα;''

''Το έχω υπόψη μου Σαρλότ, όταν γυρίσουμε πίσω''!

Έμειναν έτσι βουβοί, ο καθένας στις σκέψεις του, να συλλογίζονται πόσα πράγματα συνέβησαν από ένα και μόνο γράμμα...''

Έμειναν βουβοί να ονειρεύονται καλύτερες όμορφες μέρες αγάπης και ανέφελης ζωής.

                                 

Συνεχίζεται...

Σημ: Οι εικόνες είναι από το διαδίκτυο

Τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στους δημιουργούς τους