''Η Άνοιξη είναι ακριβή / Κεφ. 11

 Κεφάλαιο 11ο

Πώς περνάει ο καιρός τόσο γρήγορα ειδικά όταν δεν θέλεις να περάσει , σκεφτόταν η Αντιγόνη όταν η άνοιξη χτύπησε την πόρτα του νησιού και ξάπλωσε στις πλαγιές των βουνών κεντώντας λογιών λογιών λουλούδια στην ποδιά τους.

Το Πάσχα ήλθε, ο ουρανός ήταν τις περισσότερες ημέρες καταγάλανος, το πλοίο τους από τη χώρα επέστρεψε και ο Μανώλης σώος και αβλαβής διέπρεπε ως μαθητευόμενος καπετάνιος, όπως είπε ο καπετάν Αργύρης στον Νικολό.  ''Σύντομα θα γίνει πρώτος και καλύτερος κι από μένα Νικολό αλλά κι από σένα''!

Τα κατσίκια της πλαγιάς έτρωγαν και έπιναν νερό, ενώ οι πέτρες του  φρουρίου, έχαναν τη συνοχή τους με τη βοήθεια των βοσκών. Όπως τα είπε ο Νικολός, οι Τούρκοι στρατιώτες τους χάζεψαν, αλλά είχαν καλύτερα πράγματα να κάνουν για να περάσει η ώρα και τους άφησαν στην ησυχία τους να κρέμονται στο γκρεμό και να ροκανίζουν τη συνοχή του φρουρίου.

Ο Νικολός έδωσε εντολή να σφάξουν αρκετά κατσίκια και να μοιραστούν στους ανθρώπους του νησιού του, που δεν είχαν να αγοράσουν κρέας.  Θα σούβλιζαν το κατσίκι τους το κάθε σπίτι χωριστά, και η οικογένεια του Νικολού στον κήπο, ετοίμαζε τα απαραίτητα για το λάκκο της σούβλας. Φέτος θα ήταν και ο γαμπρός μαζί που δεν είχε γονείς και μαζί με την οικογένεια του αδελφού του Νικολού θα περνούσαν την ημέρα της Λαμπρής

Η Αντιγόνη αδυνατισμένη εμφανώς, είχε αποδεχθεί την κατάσταση στωικά και περισσότερο, γιατί ο πατέρας της σκέφτηκε να την μυήσει στις ετοιμασίες του αγώνα με πλήρη μυστικότητα. 

Έτσι, αναμείχθηκε στις συγκεντρώσεις των αντρών, μυήθηκε στις αρχές του Αγώνα και στην ανάγκη ανεξαρτησίας του τόπου. Το μυαλό της πήρε άλλες ρούγες να σεργιανίσει και ξεχάστηκε  από τον γάμο της.

Ένιωθε ζωντανή με τόσες μυστικές συναντήσεις, με όπλα που μοίραζε, με σχέδια που άκουγε και έλεγε τη γνώμη της όπου μπορούσε.

Τα αδέλφια της κι εκείνα ήταν  ενεργά. Μάλιστα χώριζαν ομάδες ομάδες τους άντρες, έδιναν ονόματα στην κάθε ομάδα με επικεφαλής, παλικάρια με ανδρεία για να χτυπήσουν συγχρόνως όταν θα ξεκινούσε ο αγώνας και ο Μανώλης με τον Αλέξανδρο ήταν σε δυο ομάδες ξεχωριστά, πανέτοιμοι για τον ιερό σκοπό τους.

Όταν έφυγαν όλοι, η Αντιγόνη πλησίασε για πρώτη φορά τον πατέρα της και τον ρώτησε

''Στο Μαράθι υπάρχει επαναστατικός πυρήνας;''

''Φυσικά και υπάρχει Αντιγόνη, εγώ τους προμηθεύω με όπλα. Φυσικά δεν θα φτάσουν για κάθε άντρα, αλλά οι πρώτοι που θα επιτεθούν θα έχουν πιστόλες. Αλλά και σπάθες έχει κλέψει ο αφιλότιμος από τους Τούρκους και τις έχει θάψει σε απρόσιτα σημεία. Έχουμε επαφή μαζί του.''

''Πες μου το όνομά του. Μπορεί να το χρειαστώ όταν θα βρεθώ εκεί''

''Καλύτερα να μην ανακατευτείς Αντιγόνη. Δεν ξέρω αν ο μέλλων σύζυγός σου θα θέλει να ανακατεύεσαι με επαναστατικές πράξεις''

''Αχ πατέρα που με ρίχνεις! Και όταν θα ξεκινήσει η εξέγερση θα μείνω σπίτι να περιμένω τα αντίποινα των Τούρκων;''

Ο Νικολός έμεινε αμίλητος. Ως φαίνεται δεν τα είχε σκεφτεί όλα.

''Και η προίκα μου πατέρα πόσα χρήματα είναι;''

''Γιατί ρωτάς κόρη μου; Του άντρα σου είναι''

''Είναι πολλά, έτσι; Πες μου το ποσό να ξέρω''

Ο Νικολός έβλεπε ότι το μυαλό της έπαιρνε στροφές, αλλά δεν ήξερε τι σκεφτόταν αυτή τη στιγμή. Τι τα ήθελε τα χρήματα; 

''Και αν ο σύζυγος που μου δίνεις πατέρα είναι φιλότουρκος;''

Οι ερωτήσεις της Αντιγόνης τον γέμιζαν αμφιβολίες.  Έλληνας και εναντίον της επανάστασης; Δεν ήξερε όμως να πει. Τα χε καλά ο γιατρός  με τους επικεφαλής Τούρκους στο Μαράθι. Να μου πεις και ο ίδιος δεν τα πήγαινε καλά με τον Μουσταφά πασά; Κι όμως ετοίμαζε στρατό πίσω από την πλάτη του.

Αλλά θα μάθαινε σύντομα.

Ο εκκλησιασμός για τις ημέρες των Παθών γινόταν  βράδυ.   Η καμπάνα απαγορευόταν να χτυπήσει στο νησί, εκτός από το βράδυ της Ανάστασης. Οι Χριστιανοί επήγαν  για την Ανάσταση από νωρίς και έφυγαν με το σχόλασμα της εκκλησίας. Μετά το Χριστός Ανέστη, αγκαλιάστηκαν  και ευχήθηκαν  ψιθυριστά ''καλή λευτεριά''. Ευτυχώς ο Μπέης τους επέτρεπε να εκτελούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα τις ημέρες των εορτών. Παλαιότερα απαγορεύονταν και μάλιστα την ημέρα της Λαμπρής κρεμούσαν  από το δέντρο και έναν παραβάτη  χριστιανό, με εντολή να παρευρίσκονται όλοι οι κάτοικοι. Μαύρη Λαμπρή, γεμάτη πίκρα τότε. Αλλά με τον Μουσταφά Μπέη αυτά ανήκαν πλέον στον παρελθόν.

Την ημέρα της Λαμπρής, άρχισε το σούβλισμα από νωρίς και τα τραγούδια που είχαν πατριωτικό περιεχόμενο ακούγονταν από τα στόματα όλων. Η τσίκνα από τη σούβλα απλωνόταν ως πέρα στο φρούριο και πολλοί Τούρκοι μετείχαν στο φαγοπότι των σκλαβωμένων.

Η Αντιγόνη ήταν μελαγχολική. Αν και  ο γιατρός ήταν όλο περιποιήσεις, εκείνη δεν μπορούσε να τον συμπαθήσει. Όταν τα μαύρα σύννεφα του γάμου της απειλούσαν να την καταπιούν, εκείνο το πεταχτό φιλί του Γιουσούφ μαλάκωνε την καρδιά της και της έδινε κουράγιο.

Η Άνοιξη είχε μπει για τα καλά και μετά το Πάσχα όλα ξαναγύρισαν στους κανονικούς ρυθμούς.

Στον καφενέ, βγήκαν τα τραπέζια έξω να πίνουν τον καφέ τους οι νησιώτες παρέα με τους Τούρκους και να συζητούν. Οι στρατιώτες πύκνωναν τις επισκέψεις τους στον καφενέ, γιατί οι Οθωμανοί το θεωρούσαν ύποπτο σημείο συνάντησης για να αναπτυχθούν διάφορες ιδέες, ενάντια στους κατακτητές.

Ο γιατρός κάλεσε την οικογένεια του Νικολού στο Μαράθι, να δει και η Αντιγόνη το νέο της σπιτικό και να προτείνει αλλαγές που πιθανόν θα ήθελε. Έτσι μια ημέρα λιακάδας βρέθηκε στο καΐκι να ταξιδεύει για πρώτη φορά στο νησί που θα γινόταν πλέον το δικό της σπιτικό.

Το σπίτι του γιατρού ήταν στην πλατεία του νησιού, ένα σπίτι άνετο αλλά όχι τόσο όσο  το πατρικό της. 

''Ό,τι θες να αλλάξεις πες το μου και θα γίνει'' της είπε  εκείνος, ενώ τη ξεναγούσε στο σπίτι του.

Όλα θέλω να τα αλλάξω, ήθελε να του πει και πρώτα από όλα εσένα να μην πάρω για σύζυγό μου, αλλά τα είπε από μέσα της

Δυνατά είπε '' Θα αλλάξουν όσα θέλουμε μετά το γάμο. Τώρα θα είναι βιαστικές αποφάσεις.''

Όταν της έδειξε και την κύρια κρεβατοκάμαρα που θα ήταν πλέον η συζυγική τους, ήταν έτοιμη να βάλει τα κλάματα. Πώς θα έβγαζε πέρα τις υποχρεώσεις της σαν σύζυγος; 

Αχ πατέρα τι συμφωνία πήγες και έκανες. Και μάλιστα σε εποχή που λες ότι πλησιάζει η ώρα της επανάστασης, της ελευθερίας μας.

Στο Μαράθι που ανήκε και αυτό στην δικαιοδοσία του Μπέη, του  Μουσταφά πασά μαζί με δυο ακόμη νησιά, αλλά μικρότερα, επικεφαλής ήταν άνθρωπος του Μπέη που εκτελούσε καθήκοντα διοικητή.

Ο Μπέης ενημερωνόταν συχνά  για όλα τα συμβάντα. Καπετάνιος του νησιού ήταν ένας γέροντας σεβάσμιος που ο πατέρας της συνάντησε και μίλησαν. Μα το πρωτοπαλίκαρο που οργάνωνε τα της επανάστασης δεν μπόρεσε να τον γνωρίσει γιατί ζει στα βουνά της είπε ο πατέρας της.

Από το νέο αυτό σπιτικό της δεν έβλεπε θάλασσα και σφίχτηκε η καρδιά της στη στέρηση αυτή. Μα δεν ήταν μακριά. Θα πήγαινε βόλτα να τη βλέπει κάθε μέρα. Το υποσχέθηκε στον εαυτό της. 

Η Μαριγώ ανέβηκε στο δωμάτιο της Αντιγόνης όταν γύρισαν από το Μαράθι. 

''Πες μου κοκόνα μου πώς τα είδες στο Μαράθι;''

''Τι να σου πω Μαριγώ μου; Δεν με νοιάζει πώς είναι το Μαράθι και το σπίτι του γιατρού. Όπως είναι... αυτά είναι. ''

''Αντιγόνη μου σκέφτηκα να πω του πατέρα σου να έλθω μαζί σου στο νέο σου σπιτικό. Τι λες;''

Η Αντιγόνη άκουσε την καρδιά της να χτυπά πιο γρήγορα... αχ ναι πόσο θα το ήθελε, αλλά είπε

''Και θα αφήσεις τη γιαγιά μόνη της στην ηλικία της να κουμαντάρει ολόκληρο σπίτι και τόσους άντρες;. Ούτε μπορούν να πάρουν μια άλλη γυναίκα στη θέση σου, που δεν την ξέρουν και δεν της έχουν εμπιστοσύνη Μαριγώ, το ξέρεις. Σ' ευχαριστώ όμως που με σκέφτηκες. Σ' ευχαριστώ'' είπε και την έσφιξε στην αγκαλιά της.

Ήταν πλέον ο τελευταίος μήνας της Άνοιξης. Περίμεναν από μέρα σε μέρα την άφιξη του πλοίου τους από την Ευρώπη που θα έφερνε   τα προικιά της νύφης.  

Και μετά θα οριζόταν συγκεκριμένη ημερομηνία. Η τελετή θα τελεστεί  στην Εκκλησία τους, είχαν πάρει άδεια και περίμεναν την ημερομηνία.

Μετά ο Νικολός είχε κανονίσει γλέντι με καλεσμένους όλους στο νησί. Τάβλες θα στρώνονταν, αρνιά θα σουβλίζονταν, κοτόπουλα για τους Τούρκους, που και αυτοί ήταν καλεσμένοι.

''Περιττά έξοδα πατέρα. Τα χρήματα χρειάζονται για ιερό σκοπό όχι για φαγοπότι''

''Αντιγόνη μου κι αυτός ιερός σκοπός είναι. Εξάλλου το να κρατάς και τους Τούρκους ικανοποιημένους είναι καλό για τον σκοπό μας, σωστά;''

Το καλοκαίρι μπήκε με τον ερχομό του πλοίου και τους πανηγυρισμούς όλων στο νησί μια και ήξεραν ότι έφερνε  τα προικιά της νύφης.

Ένα άλλο πλοίο έφευγε την επόμενη ημέρα  από το λιμάνι, με επιβάτες τον Γιουσούφ και την ακολουθία του. 

Στην  Κωνσταντινούπολη... εκεί θα εξοριζόταν για λίγο!

Συνεχίζεται...

Σημ: Οι εικόνες είναι από το διαδίκτυο και τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στους δημιουργούς τους