''Η Άνοιξη είναι ακριβή'' /Κεφ. 14

 





Το Μαράθι είναι ένα γραφικό νησάκι, το δεύτερο σε μέγεθος από τα τέσσερα που διαφεντεύει ο Μουσταφά πασάς. Έχει άγρια ομορφιά, δασωμένα βουνά και λαγκάδια που είναι δύσκολα προσβάσιμα. Ανάμεσα στα βουνά ξετυλίγεται η μεγάλη κοιλάδα που καλλιεργούν οι ντόπιοι τα τοπικά τους προϊόντα. Τα σπίτια, το ένα κοντά στο άλλο απλώνονται γύρω της, στους πρόποδες των βουνών. Στην μια πλευρά της κοιλάδας, ανοίγει μια γραφική αγκαλιά στη θάλασσα. Εκεί υπάρχει ασφαλές λιμάνι που τα πλοία έρχονταν αφήνοντας προϊόντα για την αγορά του νησιού, αλλά και από εκεί φεύγουν τα καΐκια και οι ψαρόβαρκες για το κύριο φαγητό των Ελλήνων, τα ψάρια. Εκεί αναπτύχθηκε και η πόλη, κέντρο του νησιού.

Στο πιο ψηλό σημείο του μεγάλου βουνού υπάρχει ένα μοναστήρι εγκαταλειμμένο από τα περασμένα χρόνια που οι Τούρκοι είχαν αιματοκυλήσει το νησί σε μια αποτυχημένη του εξέγερση. Το αίμα των μοναχών, ενώθηκε με των κατοίκων, παιδιών και γυναικών και εξαερώθηκε στον ουρανό να στείλει μήνυμα για τη λύτρωση.

Άδειο πια στέκει εκεί σε πείσμα των ανέμων και της βροχής που το χτυπά αλύπητα το χειμώνα και αγναντεύει τη θάλασσα με προσμονή, πότε θα δει πλοία Ρωμιών να πυρπολούν των αντίχριστων.

Η Αντιγόνη ήθελε πολύ να ανέβει στο μοναστήρι. Κι ας ήταν έρημο. Οι κάτοικοι με δική τους πρωτοβουλία το φρόντιζαν και δεν είχε πέσει. Εκεί ήταν το λείψανο του Αγίου, στην μικρή του εκκλησιά και κανείς δεν μπορούσε να πάει να ανάψει ένα κερί. Επειδή οι Τούρκοι έκλεισαν την είσοδο βάζοντας βράχια για να μην μπαίνει κανένας. Και ξεχάστηκε.

Σήμερα με τον Απόστολο παρέα, περπατούσε στα δρομάκια της εξοχής. Οι αποστάσεις ήταν μικρές στο νησί. Το λιμάνι είχε μαζέψει τους περισσότερους κατοίκους, κι εκεί ήταν το αρχοντικό του διοικητή αλλά και καταλύματα της φρουράς του νησιού.

Στο χωριό, στους πρόποδες του μοναστηριού, πήγε σήμερα ο Απόστολος να δει ασθενή του. Πήρε μαζί και την Αντιγόνη. Τον παρέσυρε μετά να ανέβουν το δρομάκι του μοναστηριού. Κακοτράχαλο, με μεγάλες πέτρες να εμποδίζουν το διάβα τους. Εκεί συνάντησαν το πρωτοπαλίκαρο που ήξερε εκείνη ότι μάζευε στρατό και ήταν σε επικοινωνία με τον πατέρα της. Μα δεν το είχε πει του άντρα της.

''Καλημέρα κυρά. Γιατρέ πώς είσαι;''

'' Καλά Νότη. Περίπατο κάνουμε και η γυναίκα μου ήθελε να ανέβει στο μοναστήρι, αλλά κρίμα που η είσοδος είναι φραγμένη...''

Εκείνος έχοντας εμπιστοσύνη στην Αντιγόνη, τους είπε

''Μην το πείτε πουθενά, αλλά ελάτε να σας δείξω δίοδο''

Και τους οδήγησε στα πλάγια του βουνού, ανάμεσα από θάμνους και δέντρα πανύψηλα. Βάτα κλείνανε με τα αγκάθια τους τη διάβαση μα ο Νότης με ένα μεγάλο ξύλο παραμέρισε τα βάτα για να φανεί το μονοπάτι.

''Ευχαριστούμε που μας το έδειξες, αλλά εκεί δεν μπαίνουμε Νότη. Καλύτερα να γυρίσουμε''

Τον Νότη τον γνώριζε ο Απόστολος. Ήταν τεχνίτης στο λιμάνι, καλαφάτιζε βάρκες ή τις έφτιαχνε εξαρχής. Μετά πήγαινε να ποτίσει τα 5-6 ζωντανά που είχε στην πλαγιά του μοναστηριού.

''Κυρά θέλω να σου ζητήσω να ειδοποιήσεις τον πατέρα σου, αν μπορεί να έλθει για το πλοίο που του ‘λεγα. Ξέρεις...''

''Ναι Νότη θα τον ειδοποιήσω, ξέρω, θέλεις να σε πάρει τα ταξιδέψεις, θα προσπαθήσω να τον πείσω''

Ο Νότης την κοίταξε έντονα. Τι είναι αυτά που λέει; αναρωτήθηκε. Μμμ άλλαξε συζήτηση, δεν ξέρει τίποτε για τις προετοιμασίες ο άντρας της. Αμ...αν δεν του έχει εμπιστοσύνη η κυρά, τότε πρέπει να τον προσέχουμε, σκεφτόταν και σταμάτησε να μιλάει

Στο δρόμο του γυρισμού, ο Απόστολος αναρωτήθηκε γιατί θα έπρεπε να κρατήσουν μυστικό το πέρασμα. ''Και για ποιο πλοίο σου έλεγε;''

Η Αντιγόνη έπρεπε να εξηγήσει πειστικά στον Απόστολο όσα λέχτηκαν. Δεν ήξερε αν έπρεπε να τον εμπιστευτεί...

''Ίσως για να μην το φράξει η φρουρά και αυτό'' είπε για το μονοπάτι του μοναστηριού

''Αν κρατάμε μυστικά Αντιγόνη μου από την εξουσία του νησιού θα την πάθουμε. Θα φανούμε προδότες''

Εκείνη θορυβήθηκε. Εκεί ήξερε ότι πήγαιναν οι άντρες του Νότη και εκπαιδεύονταν. Ίσως να έκρυβαν και όπλα στους χώρους του.

''Απόστολε ορισμένα πράγματα ας μην τα μαρτυρήσουμε. Μην ξεχνάς ότι εκεί είναι το σκήνωμα του Αγίου. Θα θελες να το καταστρέψουν οι Οθωμανοί; Να το βανδαλίσουν; Τι ψυχή θα παραδώσουμε στον Θεό;''

Ναι και τα Θεία ήταν ένας λόγος ακόμη που σεβόταν ο Απόστολος. Φαίνεται ότι είχε αδυναμία σε κάθε εξουσία και στην Γη και στον Ουρανό! Έτσι είπε στην γυναίκα του ότι είναι καλύτερα να το ξεχάσουν και να μην ξαναμιλήσουν γι αυτό.

Όσο για το πλοίο τον έπεισε ότι ο Νότης ήθελε να γίνει ναύτης στο πλοίο του πατέρα της για να ταξιδέψει. Κουράστηκε με αυτήν τη δουλειά του και ψωμί δεν έχει πάντα.

Τον έπεισε; Ίσως ναι γιατί ο Απόστολος σταμάτησε να το συζητά.

Έψαχνε τις επόμενες ημέρες, να βρει ευκαιρία να μιλήσει στο Νότη. Προσπαθούσε να βρει τρόπο να τον πλησιάσει στο λιμάνι, στην άκρη της προβλήτας που δούλευε με τις βάρκες. Ήθελε να μάθει πώς πάνε οι ετοιμασίες για την επανάσταση. Για το πλοίο κατάλαβε ότι εννοούσε αυτό που είχε κρυμμένο στην είσοδο της σπηλιάς πίσω από το νησί και το έφτιαχνε τόσο καιρό. Ήθελε τον πατέρα της, έπρεπε να πάει στο νησί της. Ήθελε να μάθει και με ποιους άλλους είχε επικοινωνία ο Νότης , τι ξέρανε οι Οθωμανοί... ήθελε να τα συζητήσουν όλα, αλλά δεν έβρισκε τρόπο ώστε να μην φέρει σε δύσκολη θέση το παλικάρι. Γιατί βλέπεις, οι κατακτητές ήταν παντού στο λιμάνι.

Το Φθινόπωρο είχε μπει για τα καλά. Το αεράκι είχε γίνει δροσερό πια και οι ξαφνικές βροχές ξεδίψαγαν το χώμα. Μα τα αρώματα του καλοκαιριού ακόμη περιπλανιόνταν στην ατμόσφαιρα.

Περίμενε πότε ο Απόστολος θα είχε ελεύθερη ημέρα για να πάνε μαζί στο πατρικό της.

Στις επισκέψεις της στον Γιουσούφ, αφού σχεδόν κάθε μέρα την προσκαλούσε στο αρχοντικό, ''μήπως και έχω άλλη παρέα Αντιγόνη;'' του είπε ότι θέλει άδεια για να πάει στην πατρική της οικογένεια επίσκεψη.

''Αντιγόνη εσύ άδεια δεν χρειάζεσαι. Θα σου δώσω υπογεγραμμένη να την έχεις για όποτε θες να ταξιδέψεις, αλλά θα πάω και εγώ στο νησί αυτήν τη φορά να δω τον Μπέη και για θέματα διοικητικά. Θα σε πάρω στο δικό μου μεταφορικό μέσον και θα γυρίσουμε πάλι πίσω. Να είσαι έτοιμη σε δυο μέρες, τότε θα φύγουμε''

Σε δυο μέρες ο Απόστολος θα ήταν στο Περιστέρι για την εβδομαδιαία του ιατρική επίσκεψη. Μμμ... αλλά καλύτερα να είναι μόνη, για να μπορέσει να μιλήσει του πατέρα της. Δεν πρόλαβε να το πει του άντρα της. Μπήκε το βράδυ στο σπίτι και περιχαρής της εξιστόρησε ότι ο Αγάς ζήτησε να πάει στο αρχοντικό του. ''Τι σε ήθελε Απόστολε;''

'' Να μου ζητήσει την άδεια για να σε πάρει στο καΐκι του για το νησί. Θα είναι μαζί ο γραμματέας του, ακόλουθοι και στρατιώτες. Φυσικά τιμή μας Αγά μου, του είπα και καλύτερα έτσι, γιατί δεν θέλω να έλθω μαζί Αντιγόνη. Με τον πατέρα σου δεν είμαστε στα καλύτερά μας, οπότε θα είσαι ασφαλής να πας μαζί με τον Γιουσούφ''

Τα κατάφερε πάλι ο Γιουσούφ σκέφτηκε η Αντιγόνη. Τον παίζει στα δάχτυλα του χεριού του τον άντρα της. Χαμογέλασε. Δεν ήξερε τον παιδικό της φίλο για τόσο πολυμήχανο!

Οι δυο μέρες πέρασαν και ξημέρωσε η Τετάρτη ημέρα του ταξιδιού της. Συννεφιασμένη ημέρα, να ψιλοβρέχει από το πρωί. Λες να ματαιωθεί το ταξίδι; Μα ο γραμματέας του Γιουσούφ, ένας σεβάσμιος ηλικιωμένος Μουσουλμάνος, ήλθε στην πόρτα της να την ειδοποιήσει αν είναι έτοιμη να τη συνοδεύσει στο λιμάνι. Επιβιβάστηκε με τη βοήθειά του στο καΐκι του Γιουσούφ, που βέβαια είχε τη δική του προβλήτα και ήταν με όλες τις ανέσεις για το ταξίδι της μιας ώρας. Ο Γιουσούφ ήταν εκεί, κάποιοι ακόλουθοι επίσης και μερικοί στρατιώτες.

''Έλα από εδώ Αντιγόνη στο σκέπαστρο να μην βρέχεσαι. Κάθισε... θα απολαύσουμε το ταξίδι μια και αέρα δεν έχει και κρύο δεν κάνει.''

''Η γυναίκα σου Γιουσούφ;''

''Στα διαμερίσματά της Αντιγόνη. Δεν ακολουθούν οι γυναίκες μας κάθε φορά. Δεν είμαστε σαν και σας, αν και μου αρέσει αυτή η συνήθειά σας. Αν είχα γυναίκα αυτή που ήθελα, θα ήταν πάντα μαζί μου''

Η Αντιγόνη έμεινε βουβή. Κι εγώ αν είχα άντρα άλλον, θα τον ήθελα μαζί μου, σκέφτηκε αλλά δεν είπε τίποτε δυνατά.

Κάθισαν δίπλα δίπλα με ροφήματα που σέρβιραν οι άνθρωποί του αλλά και διάφορα να φάνε.

Το ταξίδι ήταν όμορφο, ανέπνεες τον αέρα της θάλασσας και ένιωθες το αεράκι να δροσίζει το πρόσωπο. Το ψιλόβροχο το έκανε απολαυστικό!

Οι στρατιώτες μια χούφτα βέβαια, είχαν αναπτυχθεί περιμετρικά του σκάφους. Και οι ακόλουθοι μαζεμένοι στη γωνιά, στο ορατό πεδίο του Αγά τους για να τον δουν αν τους κάνει νόημα.

Ο γραμματέας ήταν μπροστά και έτσι η Αντιγόνη συζητούσε μόνη με τον Γιουσούφ

''Πολύ αγαπώ τη βροχή... να ταξιδεύω έτσι όπως τώρα, να είμαι πάνω στο άλογο και να βρέχομαι, να τη βλέπω από το παράθυρό μου... μου αρέσει πολύ''

''Και εμένα μου αρέσει... μόνο που θα ήθελα να μπορούσα να ιππεύω αλλά στις γυναίκες δεν επιτρέπονται και πολλά''

''Από μικρή ήσουν ατίθασο πνεύμα. Δεν ακολουθούσες την παράδοση, σε θυμάμαι. Και αυτό μου άρεσε πάντα''

''Όχι Γιουσούφ, όπως βλέπεις ακολούθησα την παράδοση, αλλά δεν σημαίνει ότι την ασπάζομαι σε όλες τις περιπτώσεις. Αλλά και όλες οι γυναίκες δεν ξέρεις αν συμφωνούν με την κουλτούρα ή τις παραδόσεις τους''

''Σωστό αυτό. Ποιος τις ρωτά; Αν ήσουν δική μου γυναίκα θα είχες ελευθερίες να είσαι σίγουρη''

''Δεν νομίζω καθόλου. Ακόμη και εσύ να ήθελες να έχω ελευθερίες δεν θα τις έδινε το κατεστημένο σας σε μια χριστιανή που θα είχε παντρευτεί μουσουλμάνο''

''Μα θα άλλαζες θρήσκευμα, δεν θα άλλαζες;''

''Όχι Γιουσούφ... εσύ μίλησες για ελευθερίες και τώρα λες ότι θα ήμουν υποχρεωμένη να αλλαξοπιστήσω;''

''Για να είσαι πραγματικά ελεύθερος άνθρωπος πρέπει να αλλάξουν πολλά στις νοοτροπίες όλων των ανθρώπων. Ως να γίνει αυτό χρειάζονται υποχωρήσεις για τα καλύτερα. Εξάλλου Αντιγόνη σε ένα Θεό πιστεύουμε και οι δυο μας. Τι σημασία έχει πώς τον αποκαλούμε;''

''Έχει Γιουσούφ και το ξέρεις. Η θρησκεία μας, η γλώσσα μας, οι παραδόσεις μας είναι η ταυτότητά μας. Αλλιώς ποιοι είμαστε;''

''Πιστεύεις δηλ ότι το θέμα του διαφορετικού έθνους θα μας έκανε κακό; Αν δεν μας επέτρεπε η κοινωνία Αντιγόνη θα φεύγαμε, στην Ευρώπη θα ήμασταν ευτυχισμένοι''

''Αν σε άκουγαν οι δικοί σου να μας χαρακτηρίζεις ΄΄έθνος'' θα σε καρατομούσαν! Αλλά Γιουσούφ, ευτυχισμένοι για πόσο καιρό; Ένα; Δύο; Για πόσα χρόνια νομίζεις ότι θα ήμασταν ευτυχισμένοι; Όχι πολλά πιστεύω. Θα φτάναμε ίσως να σιχαθούμε τους εαυτούς μας κάποια στιγμή και μετά ο ένας τον άλλον''

''Δηλαδή Αντιγόνη θα μου έλεγες όχι αν ο πατέρας σου δεχόταν;''

''Γιουσούφ... με φέρνεις σε δύσκολη θέση με αυτήν τη συζήτηση, το ξέρεις ;''

''Συγνώμη Αντιγόνη μου ποτέ δεν θέλω να είσαι σε δύσκολη θέση. Τέλος η συζήτηση''




ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

Σημ: Η εικόνα που συνοδεύει την ανάρτηση είναι από το διαδίκτυο και τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στους δημιουργούς της

20 σχόλια:

  1. Δεν θέλω να με παρεξηγήσεις, χαρακτήρες σου όλοι και τους αγαπάς. Αλλά τα νεύρα μου με τον Απόστολο.
    Πολύ δουλοπρεπής, με έχει σκάσει. (Το ζω το διήγημα σκοτώστε με😂)
    Ο Γιουσούφ, από εδώ το πάει, από εκεί το πάει, θέλω πολύ να δω πού θα καταλήξει.
    Ωστόσο, στο σημερινό κεφάλαιο, βλέπουμε μια ουσιαστική συζήτηση μεταξύ των δύο χαρακτήρων.
    Μια συζήτηση για τη θρησκεία, το έθνος και πώς αυτά θα επιδρούσαν στη σχέση τους.
    Παρόλα αυτά, συνεχίζω να αγαπώ τον σεβασμό που δείχνει ο Γιουσούφ στην Αντιγόνη.
    Ανυπομονώ να δω τι θα γίνει στο πατρικό της, τι θα γίνει με την επανάσταση και τι με τον Γιουσούφ.
    Αναμένω με αγωνία και ενθουσιασμό.
    Πολλά φιλιά Αννούλα μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι λες κορίτσι μου που θα σε παρεξηγήσω! Ήρωές μου είναι αλλά δεν τους αγαπώ όλους. Πρέπει να υπάρχει και ο κακός και ο προδότης και ο γκρινιάρης και ο εχθρικός για να έχει νοστιμιά ό,τι διαβάζουμε.
      Θα δούμε πού και αν καταλήξει κάπου. Να το ζεις θέλω την ιστορία που διαβάζεις. Με χαροποιεί αυτό.
      Ο Απόστολος θα σε σκάσει κι άλλο. Υπομονή.
      Ανάμενε...οι συνέχειες δεν αργούν
      Σ'ευχαριστώ πολύ
      Φιλάκια

      Διαγραφή
  2. Να που τα κατάφερε ο Γιουσούφ, όχι ότι δεν το ήθελε και η Αντιγονη, να λέμε την αλήθεια, να βρεθούν μόνοι τους και να μιλήσουνε...
    Αυτή την φορά όμως δεν μπορώ να προβλέψω τίποτα Αννιώ μου, από εδώ το πήγες, από εκεί το έφερες δεν προβλέπετε η συνέχεια....ανυπομονώ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε ναι και η Αντιγόνη τρέφει αισθήματα για τον Γιουσούφ, γιατί να μη θέλει;
      χαχαα δεν μπορείς να προβλέψεις ε; Έτσι...έτσι...να σας δυσκολεύω! χαχαχαχα
      Καλή σου μέρα

      Διαγραφή
  3. Πολύ όμορφο κεφάλαιο και αυτό Άννα μου. Εδώ έχουμε την ευκαιρία να ξεκαθαρίσουμε πολλά για τους χαρακτήρες μας και εδώ θα συμμερισθώ απόλυτα το σχόλιο της Μαρίνας.
    Ο Απόστολος μάς δείχνει το χαρακτήρα του σιγά-σιγά και αντιλαμβανόμαστε ότι έχουμε να κάνουμε με έναν κλασικό ραγιά! Με ότι αυτό λέει. Ο κλασικός ορισμός του είδους δηλαδή.
    Ο διάλογος που στήνεις στην πλοκή σου με το ταξίδι της Αντιγόνης με τον Γιουσούφ είναι και αναλυτικός αλλά και δοσμένος με τέτοιο τρόπο που ανοίγεται συζήτηση πάνω στην πιθανή σχέση δύο ανθρώπων με διαφορετικές εθνικές και θρησκευτικές καταβολές εκείνη την εποχή. Έτσι μάς δίνεις ανάγλυφα όλα εκείνα τα εμπόδια που θα ήταν βαρίδια στα πόδια τους.
    Ο Γιουσούφ μου αρέσει. Τον έχω αγαπήσει, την αμαρτία μου τη λέω αν και δεν ξέρω αν είναι "αμαρτία". Είναι ένας εξαίρετος άνθρωπος, ένας τίμιος άντρας, προοδευτικός και πάνω από τις εθνικές διαφορές.
    Στο μεταξύ το παρασκήνιο της ετοιμασίας της επανάστασης μεγαλώνει και μαζί μ' αυτό και η αγωνία μας αγαπητή φίλη.
    Σε ευχαριστούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννη μου απαραίτητο θεωρώ να βλέπουμε μέσα από κάθε κεφάλαιο τους χαρακτήρες των ηρώων για να ξεκαθαρίζεται η στάση τους και η θέση τους στο μέλλον.
      Ναι και εμένα μ'αρέσει ο Γιουσούφ. Και αυτός μεγάλωσε στο ελληνικό νησί, ανάμεσα σε Οθωμανούς και Χριστιανούς και μορφώθηκε δυτικοτρόπως που σημαίνει άνοιξαν οι ορίζοντές του με το διαφωτισμό.
      Ο Απόστολος...θα οικειοποιηθεί τον τίτλο του Ραγιά επακριβώς. Η επανάσταση πλησιάζει...
      Εγώ σας ευχαριστώ που είστε πλάι μου.

      Διαγραφή
    2. Είμαστε και το απολαμβάνουμε καλή μας φίλη.

      Διαγραφή
  4. Κάποιες φορές, υπάρχουν πράγματα που είναι πολύ πάνω από τα συναισθήματά μας. Μια τέτοια περίπτωση είναι και αυτή της Αντιγόνης και του Γιουσούφ. Έθνος, Ελευθερία, αγώνας, πολιτισμός, θρησκεία... όλα μπαίνουν μπροστά από μια δυνητικά ευτυχισμένη ζωή, που θα μπορούσαν να είχαν οι δύο πρωταγωνιστές σου. Περιμένω τη συνέχεια με αγωνία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακριβώς Βασίλη. Η Αντιγόνη διαπαιδαγωγήθηκε να ελπίζει στην Ελευθερία του Έθνους της και να βλέπει τους Οθωμανούς ως κατακτητές που ήταν. Μη ξεχνάμε και ό,τι απαγορεύεται γίνεται εντονότερα απαραίτητο στους ανθρώπους όπως η θρησκεία.
      Σ'ευχαριστώ που είσαι εδώ...κι εσύ!

      Διαγραφή
  5. Αυτό το κεφάλαιο δείχνει την απόσταση που χωρίζει την Αντιγόνη από τον Γιουσούφ ως προς την θρησκεία τον πολιτισμό του κάθε έθνους τον τον αγώνα για την ελευθερία του ενός και την επιβολή του άλλου .
    Η συζήτηση ανάμεσα στους δύο νέους είναι γεμάτη από ώριμες ιδέες και σωστές απόψεις.
    Υπάρχει σεβασμός ανάμεσα τους και εκτίμηση
    Ο Απόστολος είναι για μένα ένας προδότης ή τουλάχιστον έτσι διαφαίνεται.
    Να δούμε τι θα γίνει στην συνέχεια.
    Περιμένω Άννα μου με αγωνία.
    Φιλιά.


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι Μαρία μου έπρεπε να δοθούν οι διαφορές που εμποδίζουν την ένωσή τους, αυτό που ο Νικολός υποστηρίζει και τα αδέλφια της φυσικά.
      Δυο νέοι άνθρωποι καλλιεργημένοι είναι φυσικά θα υπάρχει σεβασμός και εκτίμηση.
      Ο Απόστολος είναι όπως διαφαίνεται...
      Ανάμενε Μαρία μου
      Φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
  6. Δεν μου προκαλεί έκπληξη η συμπεριφορά του γιατρού. Το ταξίδι είναι ένα μέρος του κύκλου που μοιάζει να μην κλείνει, με συνταξιδιώτες τη σκέψη μιας επανάστασης, τη μοίρα ενός έθνους, αλλά και τα συναισθήματα που κονταροχτυπιούνται. Άννα δυνατή η πένα σου στις περιγραφές. Μπράβο!
    Φιλιά! Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να και κάποια που δεν εκπλήσει ο γιατρός!! Χαίρομαι που σ'αρέσει Αννίκα μου. Η κριτική σου ματιά απαραίτητη στη γραφή μου
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  7. Γλοιώδης, γλύφτης της εξουσίας ο γιατρός. Τον αντιπαθώ φοβερά. Υπέροχο άντρα διάλεξε ο πατέρας της για την κόρη του. Και φυσικά το ζευγαράκι που δεν τους άφησαν να γίνουν ουσιαστικό ζευγάρι, περνάει καλά μαζί. Υπέροχη περιγραφή για το Μαράθι και οργανωμένη γραφή. Μπράβο Άννα απόλαυση είναι. Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εσύ τον αντιπαθείς ε; Τι να πω άδικο να σου ρίξω; Το ζευγαράκι έχει όλα τα εμπόδια μπροστά του. Δύσκολο να τα υπερβείς ακόμη και σήμερα. Σ'ευχραριστώ Μαίρη μου
      Φιλάκια

      Διαγραφή
  8. Αυτό που, αφού χτίσεις τους ήρωές σου, ξαφνικά τους αποκαθηλώνεις και τους ρίχνεις στα μάτια και στην κρίση μας, με ενθουσιάζει. Είσαι απρόβλεπτη και ανατρεπτική. Όσο κι αν δεν θέλω να συμπαθήσω τη φιγούρα του Γιουσούφ, δεν θα το κάνω. Είναι η ήρεμη δύναμη στην ιστορία σου κι αυτός είναι άλλος ένας κόντρα ρόλος🙂
    Όσο για τον Απόστολο, τον φαντάζομαι σαν το Δήμο Σταρένιο στις ταινίες με τους Γερμανούς. Τσιφούτης και εν δυνάμει προδότης, αν χρειαστεί να υπερασπιστεί το συμφέρον του.
    Αναμένουμε συνέχεια. Φιλιά Αννούλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι τον ενθουσιασμό σου! Προσπαθώ...
      Ο Γιουσούφ όντως έτσι είναι...θα δούμε παρακάτω ...
      Ο Απόστολος ναι έτσι μπορείς να τον φανταστείς ελεύθερα.
      Ανάμενε και χαίρομαι γι αυτό
      Φιλιά

      Διαγραφή
  9. Κι εγώ τον φοβάμαι τον Απόστολο, ακόμη και την Αντιγόνη μπορεί να προδώσει αν ζοριστεί.
    Ο Γιουσούφ πάλι, ενώ μιυ αρέσει, νομίζω ότι θα βάλει πρώτα την πατρίδα του όταν θα κληθεί βα αποφασίσει.
    Η Αντιγόνη νομίζω είναι πολύ δυναμική και θα παίξει σημαντικό ρόλο στην επανάσταση.
    Ελπίζω να μην υποκύψει στα αισθήματα της για τον Γιουσούφ, γιατί θα πέσει στα μάτια του σαν παντρεμένη που είναι.
    Αυτά, κατά τα άλλα ζούμε όλοι όπως βλέπεις με την αγωνία της εξέλιξης Αννούλα μου.
    Πολύ ωραία το συνεχίζεις και μας το πας σιγά σιγά.
    Μη βιαστείς, εδώ είμαστε δεν πάμε πουθενά.
    Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι πολύ Ρένα μου. Κράτα όλα σου τα συναισθήματα και τις σκέψεις σου καλά πας. Το έργο μου αυτό έχει ήδη τελειώσει. Σας ΄βάζω ως 2000 λέξεις κάθε φορά μην κουράζεστε.
      Θα δούμε σιγά σιγά όλη την εξέλιξη ως την επανάσταση
      Φιλάκια πολλά

      Διαγραφή