''Η Άνοιξη είναι ακριβή'' / Κεφ 15

 

Το νησί τους, η ιδιαίτερη πατρίδα τους φάνηκε να ξεπροβάλλει από τα σύννεφα, σαν μια όαση στη μουντή ατμόσφαιρα του φθινοπώρου.

Η Αντιγόνη σηκώθηκε να απολαύσει το θέαμα.

''Το νησί μας Γιουσούφ. Εδώ γεννηθήκαμε, εδώ γελάσαμε, εδώ κλάψαμε, τουλάχιστον εγώ, εδώ χτίσαμε τις περισσότερες αναμνήσεις. Κι όμως νοιώθω σαν ξένη τώρα, σαν να έχω χρόνια να το επισκεφθώ!''

'' Ίσως γιατί παντρεύτηκες χωρίς να το θέλεις, πήγες στο Μαράθι χωρίς να το επιλέξεις. Δεν φταίει το νησί Αντιγόνη... Το αγαπάμε γιατί είναι κομμάτι μας'' της είπε ο Γιουσούφ.

Όταν έδεσαν στο λιμάνι και αποβιβάστηκαν, ο Αγάς έδωσε εντολή να πάνε όλοι στο αρχοντικό του Μπέη και εκείνος θα συνόδευε την Αντιγόνη παρ' όλες τις αντιρρήσεις της, στο πατρικό της

''Απέναντι είναι το σπίτι σου, δεν είναι κόπος '' της είπε

Φτάνοντας στην πόρτα και ενώ οι στρατιώτες είχαν παραταχτεί πιο πίσω μην αφήνοντας τον Αγά τους από τα μάτια τους, χτύπησε ο Γιουσούφ και περίμενε.

Καταλάβαινε η Αντιγόνη ότι ήθελε ο Γιουσούφ να τους δει ο πατέρας της. Να δείξει -ίσως- την εξουσία του.

Η πόρτα άνοιξε και η γιαγιά έμεινε με το στόμα ανοικτό μπροστά στην εικόνα της εγγονής της με τον Γιουσούφ

''Καλημέρα κυρία Αντιγόνη. Είστε καλά; '' χαιρέτησε εκείνος ενώ η ματιά του έπεσε στο εσωτερικό του σπιτιού που στο βάθος του, τους κοιτούσε έντρομος ο Νικολός

'' Γιαγιά μου'' είπε η Αντιγόνη ενώ την αγκάλιαζε.

''Καπετάνιε σε καλημερίζω. Πάω στον Μπέη.''

''Καλημέρα Γιουσούφ'' είπε μαγκωμένα ο καπετάνιος

''Γιουσούφ Αγάς καπετάνιε'' είπε και γυρνώντας στην Αντιγόνη της είπε '' Θα σε ειδοποιήσει ο γραμματέας μου πότε θα φύγουμε''

Κλείνοντας την πόρτα ο Νικολός φώναξε στην Αντιγόνη

''Τι καμώματα είναι αυτά; Τι ρεζιλίκια να ταξιδεύεις με τον Τούρκο; Και πού είναι ο άντρας σου;''

''Καλώς σε βρίσκω πατέρα. Σ' ευχαριστώ για την υποδοχή. Ο άντρας μου είναι στους ασθενείς του. Προτίμησε να με φέρει ο αγάς εδώ μια και θα ερχόταν, αφού και παιδικός μου φίλος είναι και είμαι ασφαλής μαζί του. Βλέπεις πατέρα, αν ο Τούρκος θέλει να μου κάνει κακό ή να με εκθέσει, το μπορεί κάθε στιγμή. Δεν θα περιμένει ένα ταξίδι. Αλλά ο Γιουσούφ δεν θα μου κάνει κακό ποτέ. Βάλτο καλά στο μυαλό σου. Έπρεπε να έλθω και ήλθα''

''Μην κάθεστε έτσι όρθιοι . Έλα κόρη μου, έλα, κόπιασε μέσα'', επενέβη η γιαγιά

Η Αντιγόνη αγκάλιασε τα αδέλφια της που μόλις την άκουσαν κατέβηκαν από το πάνω πάτωμα, αλλά είχαν μείνει αμήχανα μπροστά στη συζήτηση με τον πατέρα τους.

Η Μαριγώ παρούσα με τρυφερές αγκαλιές και φιλιά. Ο παππούς απουσίαζε στη στάνη τους μαζί με τον μπάρμπα Γιάννη.

Αφού κάθισαν στη σάλα και η Ειρήνη έκατσε δίπλα της κρατώντας της το χέρι, ο πατέρας της τη ρώτησε

''Γιατί δεν κανόνισες να έρθεις με τον άντρα σου μια μέρα που θα είναι ελεύθερος;''

''Γιατί ακόμη δεν τον εμπιστεύομαι για να πω μπροστά του αυτά που θα σου πω και δεύτερον γιατί εκείνος μετά την προσβλητική παρέμβασή σου δεν θέλει να έρθει''

Ο Νικολός κοιτούσε άφωνος.

Μα αυτή είναι η κόρη του; Το κοριτσάκι του; Που δεν τον έχει συγχωρέσει για τον γάμο της; Και τι είπε; Δεν έχει εμπιστοσύνη στον άντρα της; Τι στο καλό συμβαίνει; σκεφτόταν κοιτάζοντας την κόρη του κατάματα.

''Λοιπόν πατέρα, ο Νότης ο Αποστόλου, θέλει να πας για το πλοίο του. Όποτε μπορείς καλό θα είναι να έρθεις να το κανονίσετε. Πιστεύω ότι είναι έτοιμο και θέλει την πείρα σου, θέλει τη βοήθειά σου για να το παρουσιάσει στο νησί.

Δεν μπόρεσα να του μιλήσω περαιτέρω γιατί είχα τον Απόστολο μαζί και ...''

'' Πώς έχεις βγάλει το συμπέρασμα ότι δεν μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη στον άντρα σου; Θες να είναι έτσι, σωστά;''

'' Αυτή η εμπιστοσύνη που μου δείχνεις με σκλαβώνει. Σκέψου όμως ότι ξέρω κάτι παραπάνω για τον Απόστολο από σένα. Θες παράδειγμα; Να σου δώσω. Σε μια βόλτα μας συναντήσαμε τον Νότη. Εκείνος πιστεύοντας ότι ο Απόστολος ως σύζυγός μου είναι έμπιστος, μίλησε μπροστά του δείχνοντάς μας ένα μυστικό μονοπάτι για το μοναστήρι που είναι άδειο και έρημο, αν και ξέρω ότι το χρησιμοποιεί με τους άντρες του. Ένα μονοπάτι που δύσκολα το βρίσκεις μέσα στη βλάστηση και στα βάτα. Μας είπε να το κρατήσουμε κρυφό. Μην το πούμε πουθενά. Ο Απόστολος διαφώνησε. Από την εξουσία δεν πρέπει να έχουμε κρυφά γιατί μπορεί να βρούμε τον μπελά μας, μου είπε. Τι πιστεύεις ότι θα πει αν μάθει για επαναστατικές ετοιμασίες και σχέδια;''

Ο Νικολός κούνησε το κεφάλι. Χριστέ μου λες να είναι πράγματι φιλότουρκος;

''Γι αυτό δεν είσαι έγκυος Αντιγόνη; Θα έπρεπε ήδη να είσαι και να ετοιμάζεσαι να γίνεις μητέρα'' της είπε αλλάζοντας θέμα συζήτησης

''Δηλαδή πατέρα μου λες ότι ενώ αναμένεται να γίνει η εξέγερση για την ανεξαρτησία μας, εγώ θα εγκυμονώ; Το θεωρείς ασφαλές και σωστό;''

''Κόρη μου και πώς έπεισες τον άντρα σου γι αυτό;''

''Ω γιαγιά μου κάθε γυναίκα ξέρει τον τρόπο να επηρεάζει τον άντρα της, έτσι δε μου ‘λεγες; Βρήκα και εγώ το δικό μου τρόπο. Αν με πιέσει τελικά θα του πω για τις ετοιμασίες και αφού είναι δική σου επιλογή ο Απόστολος πατέρα, θα είσαι υπεύθυνος για ό,τι προκύψει''

Τι ωμά που με απειλεί! σκεφτόταν ο Νικολός. Δηλαδή θα ευχαριστηθεί άραγε με την τιμωρία μου αν είναι αλήθεια όσα λέει για τον Απόστολο; ''Τόσο μίσος; Τόση κακία κόρη μου; Να λες ότι θα τιμωρηθώ αν το μαρτυρήσει ο άντρας σου και ξέρεις ότι η τιμωρία θα είναι θάνατος, μόνο και μόνο γιατί αυτόν επέλεξα για σένα;''

''Δεν είναι κακία πατέρα. Είναι η αλήθεια. Αν ο Απόστολος δεν είναι εμπιστοσύνης, κινδυνεύεις και εσύ και όλοι μας. Με την επιλογή συζύγου για μένα θα είναι επιλογή σου η τιμωρία, δηλαδή ο θάνατος όλων μας και όχι δική μου επιλογή, αυτό εννοώ και δεν είναι μίσος. Πικρία είναι για τον τρόπο που σκέφτεσαι και πράττεις''!

''Αφήστε τα αυτά, θα φας μαζί μας κόρη μου έτσι;''

''Δεν ξέρω γιαγιά μου πότε θα με ειδοποιήσουν ότι φεύγει ο Αγάς. Θα δούμε. Ετοίμασε εσύ και βλέπουμε. Τώρα θα ήθελα να δω λίγο τα αδέλφια μου''

Φύγανε και οι τρεις του για τον πάνω όροφο. Η Ειρήνη της εξιστορούσε τα νέα τους όλο αυτόν τον καιρό και ο Αλέξανδρος της είπε για τις ετοιμασίες της επανάστασης.

''Αλέξανδρε ήθελα να σε ρωτήσω, θα ήθελες να έλθεις για όσο καιρό θέλεις στο Μαράθι; Για να σου εξηγήσω το γιατί, θα ρωτήσουμε τον πατέρα βέβαια, αλλά με εσένα εκεί θα μπορώ να πηγαίνω στην εξοχή και πιο απόμερα, ειδικά στο μοναστήρι να μιλήσω με τον Νότη, να δούμε τι έχει κάνει για την εξέγερση, πώς τα χει δρομολογήσει και τι χρειάζεται, αν χρειάζεται βοήθεια. Τι λες;''

''Αδελφούλα μετά χαράς. Αν ο πατέρας πει εντάξει, γιατί με έχει απασχολημένο με διάφορα καθήκοντα, θα έλθω και θα φύγω όταν με βαρεθείς''!

''Να έρθω και εγώ;''

''Ειρήνη μου θα έρθεις μετά τον Αλέξανδρο. Δεν θέλω να είστε και οι δυο μαζί, γιατί μπορεί να συμβεί κάτι. Τι λες; Να είμαστε και μόνες να ευχαριστηθούμε το νησί και τις βόλτες μας;''

''Εντάξει Αντιγόνη, αλλά να ξέρεις μπορείς να μου έχεις εμπιστοσύνη. Δεν μιλώ σε κανένα, ούτε πρόκειται''

''Το ξέρω χαρά μου, το ξέρω. Απλά μπορεί ο Νότης και τα παλικάρια του να μην αισθάνονται άνετα μπροστά σου, γιατί είσαι μικρή ακόμη και ίσως φοβηθούν να μιλήσουν, δεν σε ξέρουν όπως εμείς''

Εν τω μεταξύ στο αρχοντικό του Μπέη, ο Γιουσούφ ασχολήθηκε με όλη την οικογένειά του, με τους μικρούς αδελφούς του αλλά και τις ετεροθαλείς αδελφές του και τους έλεγε τα νέα από το Μαράθι

'' Αποσυρθείτε τώρα όλοι σας για να μιλήσω για θέματα διοίκησης με τον Γιουσούφ'' είπε ο Μπέης και όλοι υπάκουσαν

''Πώς και ήρθες γιε μου;. Και γιατί ήρθες; Υπάρχουν προβλήματα;''

''Όχι πατέρα όλα βαίνουν καλώς. Δεν χάρηκες που με βλέπεις;''

''Ά...μην υπεκφεύγεις, εσύ ήθελες να πας στο Μαράθι. Γιατί ήρθες και πότε θα φύγεις;''

''Θα φύγω μετά το φαγητό ...ήρθα γιατί .......γιατί η Αντιγόνη πατέρα, ζήτησε άδεια να έρθει να δει τους δικούς της''

'' Τι κάνεις Γιουσούφ; Θα προκαλέσεις προβλήματα ανάμεσα στους Ρωμιούς και σε μας;''

''Τι λες πατέρα; Δεν θα έκανα ποτέ κάτι τέτοιο, είμαι σίγουρος ότι το ξέρεις. Δεν θα δημιουργούσα ποτέ πρόβλημα, ειδικά στην Αντιγόνη. Απλά ήθελε να έρθει και προφασίστηκα κι εγώ δουλειές για να τη φέρω εδώ''

''Και γιατί το έκανες αυτό ; Για πες να το καταλάβω''

'' Το όνειρό μου για την Αντιγόνη πέθανε πατέρα πριν ξεκινήσει καν. Το να περνώ χρόνο μαζί της είναι ανέλπιστο όνειρο και ό,τι καλύτερο μου συμβαίνει''

''Τι χρόνο περνάς; Πώς περνάτε χρόνο μαζί; Δεν σε καταλαβαίνω''

''Φίλοι είμαστε Μπέη μου, το ξέρεις. Ως φίλοι συζητάμε, θυμόμαστε τα παιδικά μας χρόνια, φιλοσοφούμε, διαβάζουμε βιβλία, καταλαβαίνεις. Την βλέπω πατέρα, τη βλέπω καθημερινά σχεδόν. Το ταξίδι ήταν ό,τι καλύτερο συνέβη δεδομένων των συνθηκών''

''Και ο άντρας της;''

''Α έχει ασθενείς κι εκείνος συμφώνησε να έρθει μαζί μου γιατί θα ήταν ασφαλής''

''Αχ Γιουσούφ, έτσι ποτέ δεν θα γιάνει η καρδιά σου''

'' Δεν πρόκειται να κλείσει αυτή η πληγή πατέρα. Δεν πρόκειται. Απλά το να περνώ χρόνο μαζί της, είναι σαν να κάνω γιατροσόφια στην πληγή για να μην πονάω''!

Ο Μπέης κοιτούσε το γιο του κουνώντας το κεφάλι του.

Αχ Νικολό τι έκανες! Τόση αγάπη πήγε χαμένη!

Στο πατρικό της Αντιγόνης, γιαγιά και Μαριγώ είχαν ανακατευτεί με τα αδέλφια της και γελούσαν ή άκουγαν διηγήσεις της Αντιγόνης για το νέο της σπιτικό. Τη βομβάρδιζαν με ένα σωρό ερωτήσεις, ειδικά η γιαγιά που ήθελε να μάθει πώς της φέρεται ο Απόστολος

''Μια χαρά γιαγιά. Μπορώ να σου πω ότι με εμπιστεύεται, δε μου χαλάει χατίρι, είναι καλόβολος''

''Κυρά μου αυτά είναι προσόντα που αξίζουν να του δώκει η καρδιά σου μιαν ευκαιρία, ε;''

'' Γιαγιά μου η καρδιά δεν ρωτάει, ούτε δέχεται εντολές. Εξάλλου να σου πω την αλήθεια μου, τον βλέπω ως ένα ανθρωπάκι που μόνο υποκλίσεις κάνει. Δεν έχει κερδίσει τον σεβασμό μου και την εμπιστοσύνη μου''

Η γιαγιά δεν μίλησε. Κοιτάχτηκε με τη Μαριγώ. Δύσκολο να ζεις με κάποιον που δεν εμπιστεύεσαι, αλλά και δεν τον σέβεσαι! Πώς να τον αγαπήσεις;

Οι ώρες πέρασαν σαν το νερό.

Στο τραπέζι του φαγητού, ο παππούς πλέον ήταν παρών και χαιρόταν ιδιαιτέρως με την παρουσία της εγγονής του.

Ο Νικολός επέτρεψε του Αλέξανδρου να πάει με την Αντιγόνη ''αλλά για μια εβδομάδα Αλέξανδρε. Έχουμε δουλειές. Σε μια εβδομάδα θα έρθω και θα γυρίσουμε μαζί όταν τελειώσω. Εντάξει;''

Τώρα έμενε στην Αντιγόνη να ζητήσει από τον Γιουσούφ την άδεια να πάρει τον αδελφό της μαζί . Δεν θα της αρνιόταν, ήταν σίγουρη, αλλά το σωστό ήταν να δείχνει σεβασμό στη θέση του.

Και πραγματικά, ο Γιουσούφ χάρηκε με την συντροφιά του Αλέξανδρου και μάλιστα συζήτησαν πολύ, καθ΄ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού. Φτάνοντας στο Μαράθι, τους αποχαιρέτησε έξω από το σπίτι τους και τους προσκάλεσε στο αρχοντικό του, ΄''όχι αύριο, μην είμαι απαιτητικός, να περάσετε τα αδέλφια καλά, να τα πείτε, μεθαύριο όμως σας περιμένω και τους δυο, εντάξει;''

Αφού δώσανε υποσχέσεις ο καθένας γύρισε στο σπιτικό του

........................

Συνεχίζεται...

Σημ: Η εικόνα που συνοδεύει την ανάρτηση είναι από το διαδίκτυο και τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στους δημιουργούς της