''Η Άνοιξη είναι ακριβή'' / Κεφ. 13

 Κεφάλαιο 13

Η επίσκεψη στο αρχοντικό του Αγά ορίστηκε για την επομένη το απόγευμα. Η Αντιγόνη ένιωθε ανάμεικτα συναισθήματα. Και αδημονούσε να δει τον Γιουσούφ και ένιωθε άγχος στη σκέψη της συνάντησης. 

Ο Γιουσούφ τους υποδέχθηκε ο ίδιος  με τη σύζυγό του πλάι του. Νέα, πολύ νέα σκέφτηκε αμέσως η Αντιγόνη και όμορφη. Όχι σαν τον δικό μου άντρα...μα  γιατί συγκρίνεις; μάλωσε τον άλλο της εαυτό την ώρα που υποκλινόταν μπροστά στον νέο αγά του νησιού.

Η φιλοξενία ήταν ανέλπιστα ζεστή, όπως τη χαρακτήρισε ο Απόστολος και ένιωθε τιμή για την υποδοχή από την εξουσία του νησιού. Αυτά έλεγε της Αντιγόνης όταν επέστρεφαν στο σπίτι.

Ο Γιουσούφ μάλιστα ασχολήθηκε αρκετά με τον άντρα της Αντιγόνης,   περισσότερο από όσο με εκείνην. Δεν τον κέρδισε απλώς, τον σκλάβωσε με τόση προσοχή!

Ιδίως όταν του είπε,

'' Γιατρέ μου, θα είσαι από εδώ και πέρα ο γιατρός του αρχοντικού. Θα ξέρεις βέβαια ότι με τη σύζυγό σου γνωριζόμαστε από μικρά παιδιά. Είμαστε φίλοι τολμώ να πω. Δεν θα σε πειράξει αν συνεχιστεί αυτή η φιλία, έτσι;''

 ''Αγά μου τιμή δική μου και της συζύγου μου να αισθάνεστε τόσο φιλικά απέναντί μας. Και βεβαίως δεν θα με ενοχλήσει η φιλία σας, αντιθέτως. Είναι η καταδέκτικότητά σας απαράμιλλη!''

Ο Γιουσούφ χαμογέλασε...

''Θέλω να σε ρωτήσω όμως, αν θα ήθελες να γίνεις  γιατρός και του άλλου νησιού που είναι στη δικαιοδοσία του Μπέη, για το Περιστέρι μιλώ. Συμφωνείς;''

''Αγά μου χαρά μου να υπηρετώ όπου εσείς επιθυμείτε. Αλλά πώς θα πηγαίνω εκεί όταν με χρειάζονται;''

''Τα έχω όλα σκεφθεί γιατρέ. Ένα καΐκι θα είναι στη διάθεσή σου πάντα, αποκλειστικά για τον γιατρό του νησιού. Στο Περιστέρι δεν έχουν γιατρό και όπως ξέρετε είναι οι περισσότεροι κάτοικοι μουσουλμάνοι. Θα πηγαίνεις δυο φορές την εβδομάδα. Θα  δώσω άδεια γραπτή για το ταξίδι. Μακριά δεν είναι, οπότε το βράδυ θα επιστρέφεις''

Αμέσως χτύπησε τα χέρια του και έδωσε εντολή ο γραμματέας του να πάρει τον γιατρό στο γραφείο του, να ετοιμάσει άδεια ταξιδιού και να  την   φέρει να την υπογράψει.

Ο Απόστολος πετούσε από τη χαρά του.  

Όσο ετοιμαζόταν η άδεια του γιατρού, ο αγάς μίλησε στην Αντιγόνη στα ελληνικά.

''Η γυναίκα μου δεν μιλά τη γλώσσα σου. Ας μιλήσουμε ελληνικά  λοιπόν. Πώς είναι ο γάμος σου Αντιγόνη;''

΄΄Δεν είναι δυσάρεστος ''είπε και αμέσως τον ρώτησε ''και ο δικός σου;''

΄΄ Ο δικός μου Αντιγόνη είναι τυπικός. Για να μπορέσω να πάρω αυτή τη θέση έπρεπε να είμαι παντρεμένος. Οπότε μου βρήκε ο Μπέης μια κοπέλα και να μαι''!

''Γιατί ήθελες να έλθεις εδώ Γιουσούφ;''

''Σε ενοχλεί να είμαστε κοντά; Να συνεχίσουμε να κάνουμε παρέα;''

''...............''

''Μη φοβάσαι Αντιγόνη ποτέ δεν θα σε εξέθετα. Ποτέ''!

Την  ίδια ώρα ο Νικολός συζητούσε με τον Μπέη στο αρχοντικό του, στο Πυργί.

''Μπέη μου, τα παράπονα είναι αρκετά. Οι στρατιώτες σου πρέπει να δείξουν σεβασμό στα κορίτσια του νησιού. Δεν γίνεται να τις ενοχλούν τόσο, που φοβούνται και οι ίδιες αλλά και οι γονείς τους.

''Θα μεριμνήσω καπετάνιε,  θα τακτοποιήσω αυτό το θέμα.... Γι αυτό ήλθες ως εδώ; ''

''Το θεωρείς Μπέη μου ότι δεν είναι σοβαρό θέμα για να έλθω;''

''Καταλαβαίνω Νικολό, έχεις και άσχημη εμπειρία από τέτοια θέματα... καταλαβαίνω... Αλήθεια, ξέρεις ότι στο Μαράθι άλλαξα διοικητή, το ‘μαθες;''

''Όχι δεν έμαθα τίποτε...''

''Διορίστηκε Αγάς του νησιού, ο Γιουσούφ... '' είπε και κοίταξε τον Νικολό με προσοχή, διαβάζοντας το ύφος του.

Ο Νικολός κρατούσε ακόμη και την ανάσα του. Τίποτε δεν ακουγόταν στην αίθουσα. 

''Μίλα ω ρε Νικολό που έχασες το χρώμα σου. Τι φοβάσαι πια; Εμπιστοσύνη δεν έχεις στο γιο μου, μα ούτε και στην κόρη σου;''

Ο καπετάνιος δεν μίλησε. Είχε χάσει όντως  το χρώμα του. Ήταν σαν να έβλεπε εφιάλτη ξύπνιος.

''Βλέπεις Νικολό, όσο κι αν προσπάθησες να τους εμποδίσεις να βλέπονται δεν το κατάφερες. Άιντε στις δουλειές σου τώρα και τα ματαλέμε''

Στο δρόμο περπατούσε με βιάση. Το καλντερίμι αντηχούσε τα βήματά του. Ένιωθες πόσο αναστατωμένος ήταν μόνο με μια ματιά. Ακόμη και οι συμπατριώτες του που συνάντησε στο δρόμο του δεν τόλμησαν, κοιτάζοντάς τον, να τον χαιρετήσουν. Τι κακό βρήκε τον καπετάνιο; αναρωτιόντουσαν.

Μπήκε στο σπίτι του και χτύπησε με δύναμη την πόρτα

 Όλοι έτρεξαν και ταράχτηκαν στη θέα του.

''Τι έγινε γιε μου; '' τον ρώτησε ο πατέρας του

Η γροθιά του ήταν τόσο δυνατή πάνω στο τραπέζι που τα πήλινα πιατικά αναπήδησαν με δύναμη.

Κανείς δεν τον ξαναρώτησε. Κανείς δεν του υπενθύμισε ότι ήταν ώρα φαγητού. Τον παρατηρούσαν που πηγαινοερχόταν χτυπώντας τοίχους και πόρτες.

Όταν ξεθύμανε ο θυμός του, κάθισε βαρύθυμος στη θέση του στο τραπέζι. Κάθισαν όλοι χωρίς να μιλούν, χωρίς να ρωτούν τίποτε.

Ο Νικολός ανακάτευε το φαγητό του με τις σκέψεις του να πετάνε ως το Μαράθι, ίσα στο σπιτικό της θυγατέρας του.

''Ό,τι και να κάνω τη μοίρα δεν την αποφεύγεις''! είπε στα ξαφνικά

''Τι θες να πεις γιε μου; '' ρώτησε η μητέρα του

''Ξέρετε ποιος έγινε αγάς στο Μαράθι; Ποιος πήγε και αντικατέστησε τον υποδιοικητή του Μπέη; Ε;  για μαντέψτε... για πέστε μου, ξέρετε; Φαντάζεστε; Ο Γιουσούφ είναι ο νέος διοικητής στο Μαράθι. Ο Γιουσούφ πανάθεμα τον''!

Όλοι έμειναν άφωνοι. Μόνο ο Αλέξανδρος χαμογέλασε χωρίς να πει κουβέντα. Ο μόνος που συνέχισε να τρώει ατάραχος.

''Είσαι αναίσθητος γιε μου; Χαμογελάς για να με εξοργίσεις περισσότερο;''

''Τι θες να κάνω πατέρα; Όποιος και να είναι ο διοικητής στο νησί Τούρκος ήταν και Τούρκος είναι. Τι άλλαξε;''

''Στα καλά σου δεν είσαι γιε μου. Ο Γιουσούφ είπα είναι... δεν ανησυχείς;''

''Όχι πατέρα, δεν ανησυχώ. Και λυπάμαι που δεν έχεις εμπιστοσύνη στην κόρη σου.  Αλλά ίσως να είναι θεία τιμωρία. Μπορούσες να βρεις ένα παλικάρι άξιο -έχουμε αρκετά στο νησί μας- και η Αντιγόνη να ήταν εδώ κοντά μας, δίπλα μας. Αλλά....'' 

Ο Νικολός δεν άντεξε άλλο και σηκώθηκε εκνευρισμένος και χάθηκε στα άδυτα του γραφείου του.

Όλοι έμειναν βουβοί. Τι θα γινόταν τώρα; Γιατί άραγε ο Γιουσούφ πήγε στο Μαράθι; Για την Αντιγόνη πήγε, δεν έπρεπε να αναρωτιούνται. Και εκείνη πώς θα αντιδράσει; 

'' Ετοιμαστείτε, αύριο πρωί πρωί φεύγουμε για το Μαράθι'' ακούστηκε η φωνή του Νικολού που είχε βγει από το γραφείο.'' Όλοι  θα πάμε για επίσκεψη. Θέλω να μιλήσω και στην κόρη μου και στον γαμπρό μου. Τ' ακούσατε;''

Η γιαγιά έτρεξε στην κουζίνα να βρει την Μαριγώ να ετοιμάσουν καμιά πίτα να πάρουν μαζί τους  στην Αντιγόνη. ''Α και μην το ξεχάσουμε Μαριγώ, να φτιάξουμε και ένα γλυκό που αρέσει στο κορίτσι μας. Έλα και είναι βράδυ, δεν έχουμε χρόνο''

Την άλλη  ημέρα το πρωί και χωρίς ειδοποίηση, σύσσωμη η οικογένεια του Νικολού έμπαινε στο καΐκι και ταξίδευε για το Μαράθι. Εξαιτίας της κόρης του ο Νικολός είχε άδεια να ταξιδεύει όποτε ήθελε στο νησί.

Μετά από μια ώρα έφτασαν έξω από το σπίτι της Αντιγόνης.

Εκείνη τα έχασε βλέποντας όλη την οικογένειά της στην πόρτα της. Ο άντρας της έλειπε. 

Τους καλωσόρισε και δεν χρειάστηκε πολύ να αναρωτηθεί πώς και ήλθαν όλοι μαζί σήμερα.  Ο Γιουσούφ ήταν ο λόγος, ήταν σίγουρη.

Αφού είπαν τα τυπικά, αφού τους σέρβιρε καφέ, κάθισαν στη σάλα κοιτάζοντας αμήχανα ο ένας τον άλλο.

''Κυρά μου να βοηθήσω στις δουλειές, έχεις κάτι να σου κάμω; Αν και βλέπω ότι όλα είναι τέλεια'' είπε η Μαριγώ

''Γυναίκα να σε βοηθάει δεν πήρε ο άντρας σου;'' τη ρώτησε η γιαγιά

''Δεν χρειάζομαι γυναίκα γιαγιά. Μέσα στο σπίτι μου δεν θέλω άγνωστα άτομα'' 

''Και πού είναι τώρα ο Απόστολος;'' ρώτησε ο Νικολός κοιτάζοντας έντονα την κόρη μου. Χμ πόσος καιρός πέρασε από το γάμο της; σκεφτόταν. Σαν να μεγάλωσε πολύ μου φαίνεται, αποφασιστικότητα και δυνατή θέληση βλέπω στο βλέμμα της. 

''Είναι στο ιατρείο του. Θα στείλω να τον ειδοποιήσουν. 

Όλοι μαζί και ο Απόστολος πλέον, κάθισαν στη σάλα και γεύτηκαν τις νοστιμιές που η Αντιγόνη πάντα είχε σπίτι της

Ο Νικολός πήρε τον Απόστολο να κάνουν μια βόλτα στο νησί, να δει και τον καπετάνιο του  και να μιλήσουν.

Χωρίς περιστροφές ρώτησε τον Απόστολο αν βλέπονται με τον Γιουσούφ.

''Να ξέρεις Απόστολε ότι πρέπει να είσαι προσεκτικός. Μην επιτρέπεις στη γυναίκα σου να πηγαίνει μόνη ή να δέχεται μόνη τον Γιουσούφ. Στο λέω γιατί από παλιά αυτός έτρεφε αισθήματα για την Αντιγόνη. Πρέπει να προσέξεις...''

''Καπετάνιε, θα σου πω ένα πράγμα. Η Αντιγόνη ό,τι κάνει έχει την άδειά μου. Πάντα με ενημερώνει. Είναι άψογη.  Όσο για τον Τούρκο διοικητή, είναι σωστός και φιλικός μαζί μας. Σε παρακαλώ μην συνεχίσεις να τον διαβάλλεις!''

Αμίλητος ο Νικολός συνέχισε τη βόλτα του και συναντήθηκε με τους ανθρώπους που ήθελε. Μα η διάθεσή του ήταν στα τάρταρα μετά από τη συμπεριφορά του γιατρού. ''Να τον διαβάλλει; ''  Όχι δεν το περίμενε. Πίστευε ότι θα παρέμενε ο αρχηγός της οικογένειας και σ' αυτήν συγκαταλέγεται και η οικογένεια της κόρης του. Ότι ο λόγος του θα ήταν σεβαστός  και  νόμος για όλους. Απογοητεύτηκε!

Στο σπίτι μετά το φαγητό και λίγο πριν φύγουν ζήτησε από την Αντιγόνη να μιλήσουν.

Εκείνη τον άκουσε με προσοχή ενώ περπατούσαν στον κήπο της. Μικρότερος ο κήπος της εδώ, αλλά περιποιημένος όπως και στο πατρικό της σπίτι. Άκουσε για συμβουλές, άκουσε απειλές , άκουσε  τι παθαίνει μια γυναίκα που δεν τιμά το όνομά της και το όνομα της οικογένειάς της, άκουσε  για τον εχθρό τον Οθωμανό και της ξαναθύμισε τι έπαθε η μητέρα της. 

Δεν μιλούσε καθ΄ όλη την διάρκεια του μονολόγου του πατέρα της.

Στο τέλος του  είπε  :

''Θα παραβλέψω πατέρα ότι με προσβάλλεις και με μειώνεις που σκέφτεσαι έτσι. Ίσως να αισθάνεσαι τύψεις γιατί δεν προέβλεψες τα ζητήματα της μητέρας και φέρεσαι σε μένα έτσι. Ίσως το μίσος σου στους εχθρούς που κρατούν την πατρίδα μας σκλαβωμένη, σε κάνει να μη βλέπεις καθαρά. Θα έπρεπε όμως να σκεφθείς, ότι αν ήθελε ο Γιουσούφ να με φέρει σε δύσκολη θέση, θα μπορούσε με λίγους στρατιώτες να έλθει και να με πάρει σκλάβα στο χαρέμι του πριν το γάμο. Θα μπορούσες να κάνεις κάτι; Δεν είναι τέτοιος άνθρωπος. Και καλό θα είναι να μην ταυτίζεις τους ανθρώπους με την εθνικότητά τους. Πατέρα ας πάμε μέσα και άλλη σχετική συζήτηση δεν δέχομαι''!

Η αλήθεια είναι ότι ο Νικολός δέχτηκε ψυχρολουσία. Δεν το περίμενε. Όχι καθόλου δεν το περίμενε. 

Το κλίμα ανάμεσά τους βαρύ. Η γιαγιά της και ο παππούς της κατάλαβαν ότι δεν πήγε καλά η συζήτηση του γιου τους με το ζευγάρι. Ο αποχαιρετισμός τυπικός. 

Η Αντιγόνη μόνο προσκάλεσε τη γιαγιά της και τον παππού να έλθουν ξανά στο σπίτι. Το ίδιο είπε και στον Αλέξανδρο και την Ειρήνη ΄'Μπορείτε  να μείνετε και όσο θέλετε'' τους είπε. Αλλά στον πατέρα της δεν είπε τίποτε.  

''Μαριγώ μου αγαπημένη, όποτε θες το σπίτι μου ανοικτό για σένα και τον άντρα σου'' ήταν τα τελευταία λόγια που είπε πριν ξεκινήσει το καΐκι.

Ο Απόστολος ήταν λίγο προβληματισμένος. ''Τι ήταν αυτό που μου είπε ο πατέρας σου για τα αισθήματα του Αγά Αντιγόνη κυρά μου;''

''Απόστολε... σκέψου λίγο λογικά. Καλλιεργημένος και μορφωμένος άνθρωπος είσαι, αν ο Αγάς με ήθελε θα ρωτούσε κανέναν για να με πάρει; Ο γιος του διοικητή μας είναι... τι πιστεύεις ότι θα συνέβαινε αν με ήθελε;''

Φυσικά και πείστηκε με το επιχείρημα ο γιατρός. Και δεν ήθελε και πολύ. Οι σχέσεις με την εξουσία έπαιζαν μεγάλο ρόλο στη ζωή του. Αν συνέβαινε κάτι πώς θα τα έβγαζε πέρα; σκεφτόταν. Α όχι όχι αυτή η πανέμορφη κοπέλα είναι δική του. Και είναι άμεμπτη. 

Η Αντιγόνη δεν είπε όμως αυτό που πίστευε εκείνη. Ότι ο Γιουσούφ ποτέ δεν θα έκανε κάτι χωρίς την θέλησή της. Ποτέ δεν θα προκαλούσε την δυσφορία της ή οτιδήποτε που θα την πλήγωνε. Ήταν σίγουρη!

Συνεχίζεται...

Σημ: Οι εικόνες της ανάρτησης είναι από το διαδίκτυο και τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στους δημιουργούς τους