''Η Άνοιξη είναι ακριβή'' /Κεφ. 14

 

Το Μαράθι είναι ένα γραφικό νησάκι, το δεύτερο σε μέγεθος από τα τέσσερα που διαφεντεύει ο Μουσταφά πασάς. Έχει άγρια ομορφιά, δασωμένα βουνά και λαγκάδια που είναι δύσκολα προσβάσιμα. Ανάμεσα στα βουνά ξετυλίγεται η μεγάλη κοιλάδα που καλλιεργούν οι ντόπιοι τα τοπικά τους προϊόντα. Τα σπίτια, το ένα κοντά στο άλλο απλώνονται γύρω της, στους πρόποδες των βουνών. Στην μια πλευρά της κοιλάδας, ανοίγει μια γραφική αγκαλιά στη θάλασσα. Εκεί υπάρχει ασφαλές λιμάνι που τα πλοία έρχονταν αφήνοντας προϊόντα για την αγορά του νησιού, αλλά και από εκεί φεύγουν τα καΐκια και οι ψαρόβαρκες για το κύριο φαγητό των Ελλήνων, τα ψάρια. Εκεί αναπτύχθηκε και η πόλη, κέντρο του νησιού.

Στο πιο ψηλό σημείο του μεγάλου βουνού υπάρχει ένα μοναστήρι εγκαταλειμμένο από τα περασμένα χρόνια που οι Τούρκοι είχαν αιματοκυλήσει το νησί σε μια αποτυχημένη του εξέγερση. Το αίμα των μοναχών, ενώθηκε με των κατοίκων, παιδιών και γυναικών και εξαερώθηκε στον ουρανό να στείλει μήνυμα για τη λύτρωση.

Άδειο πια στέκει εκεί σε πείσμα των ανέμων και της βροχής που το χτυπά αλύπητα το χειμώνα και αγναντεύει τη θάλασσα με προσμονή, πότε θα δει πλοία Ρωμιών να πυρπολούν των αντίχριστων.

Η Αντιγόνη ήθελε πολύ να ανέβει στο μοναστήρι. Κι ας ήταν έρημο. Οι κάτοικοι με δική τους πρωτοβουλία το φρόντιζαν και δεν είχε πέσει. Εκεί ήταν το λείψανο του Αγίου, στην μικρή του εκκλησιά και κανείς δεν μπορούσε να πάει να ανάψει ένα κερί. Επειδή οι Τούρκοι έκλεισαν την είσοδο βάζοντας βράχια για να μην μπαίνει κανένας. Και ξεχάστηκε.

Σήμερα με τον Απόστολο παρέα, περπατούσε στα δρομάκια της εξοχής. Οι αποστάσεις ήταν μικρές στο νησί. Το λιμάνι είχε μαζέψει τους περισσότερους κατοίκους, κι εκεί ήταν το αρχοντικό του διοικητή αλλά και καταλύματα της φρουράς του νησιού.

Στο χωριό, στους πρόποδες του μοναστηριού, πήγε σήμερα ο Απόστολος να δει ασθενή του. Πήρε μαζί και την Αντιγόνη. Τον παρέσυρε μετά να ανέβουν το δρομάκι του μοναστηριού. Κακοτράχαλο, με μεγάλες πέτρες να εμποδίζουν το διάβα τους. Εκεί συνάντησαν το πρωτοπαλίκαρο που ήξερε εκείνη ότι μάζευε στρατό και ήταν σε επικοινωνία με τον πατέρα της. Μα δεν το είχε πει του άντρα της.

''Καλημέρα κυρά. Γιατρέ πώς είσαι;''

'' Καλά Νότη. Περίπατο κάνουμε και η γυναίκα μου ήθελε να ανέβει στο μοναστήρι, αλλά κρίμα που η είσοδος είναι φραγμένη...''

Εκείνος έχοντας εμπιστοσύνη στην Αντιγόνη, τους είπε

''Μην το πείτε πουθενά, αλλά ελάτε να σας δείξω δίοδο''

Και τους οδήγησε στα πλάγια του βουνού, ανάμεσα από θάμνους και δέντρα πανύψηλα. Βάτα κλείνανε με τα αγκάθια τους τη διάβαση μα ο Νότης με ένα μεγάλο ξύλο παραμέρισε τα βάτα για να φανεί το μονοπάτι.

''Ευχαριστούμε που μας το έδειξες, αλλά εκεί δεν μπαίνουμε Νότη. Καλύτερα να γυρίσουμε''

Τον Νότη τον γνώριζε ο Απόστολος. Ήταν τεχνίτης στο λιμάνι, καλαφάτιζε βάρκες ή τις έφτιαχνε εξαρχής. Μετά πήγαινε να ποτίσει τα 5-6 ζωντανά που είχε στην πλαγιά του μοναστηριού.

''Κυρά θέλω να σου ζητήσω να ειδοποιήσεις τον πατέρα σου, αν μπορεί να έλθει για το πλοίο που του ‘λεγα. Ξέρεις...''

''Ναι Νότη θα τον ειδοποιήσω, ξέρω, θέλεις να σε πάρει τα ταξιδέψεις, θα προσπαθήσω να τον πείσω''

Ο Νότης την κοίταξε έντονα. Τι είναι αυτά που λέει; αναρωτήθηκε. Μμμ άλλαξε συζήτηση, δεν ξέρει τίποτε για τις προετοιμασίες ο άντρας της. Αμ...αν δεν του έχει εμπιστοσύνη η κυρά, τότε πρέπει να τον προσέχουμε, σκεφτόταν και σταμάτησε να μιλάει

Στο δρόμο του γυρισμού, ο Απόστολος αναρωτήθηκε γιατί θα έπρεπε να κρατήσουν μυστικό το πέρασμα. ''Και για ποιο πλοίο σου έλεγε;''

Η Αντιγόνη έπρεπε να εξηγήσει πειστικά στον Απόστολο όσα λέχτηκαν. Δεν ήξερε αν έπρεπε να τον εμπιστευτεί...

''Ίσως για να μην το φράξει η φρουρά και αυτό'' είπε για το μονοπάτι του μοναστηριού

''Αν κρατάμε μυστικά Αντιγόνη μου από την εξουσία του νησιού θα την πάθουμε. Θα φανούμε προδότες''

Εκείνη θορυβήθηκε. Εκεί ήξερε ότι πήγαιναν οι άντρες του Νότη και εκπαιδεύονταν. Ίσως να έκρυβαν και όπλα στους χώρους του.

''Απόστολε ορισμένα πράγματα ας μην τα μαρτυρήσουμε. Μην ξεχνάς ότι εκεί είναι το σκήνωμα του Αγίου. Θα θελες να το καταστρέψουν οι Οθωμανοί; Να το βανδαλίσουν; Τι ψυχή θα παραδώσουμε στον Θεό;''

Ναι και τα Θεία ήταν ένας λόγος ακόμη που σεβόταν ο Απόστολος. Φαίνεται ότι είχε αδυναμία σε κάθε εξουσία και στην Γη και στον Ουρανό! Έτσι είπε στην γυναίκα του ότι είναι καλύτερα να το ξεχάσουν και να μην ξαναμιλήσουν γι αυτό.

Όσο για το πλοίο τον έπεισε ότι ο Νότης ήθελε να γίνει ναύτης στο πλοίο του πατέρα της για να ταξιδέψει. Κουράστηκε με αυτήν τη δουλειά του και ψωμί δεν έχει πάντα.

Τον έπεισε; Ίσως ναι γιατί ο Απόστολος σταμάτησε να το συζητά.

Έψαχνε τις επόμενες ημέρες, να βρει ευκαιρία να μιλήσει στο Νότη. Προσπαθούσε να βρει τρόπο να τον πλησιάσει στο λιμάνι, στην άκρη της προβλήτας που δούλευε με τις βάρκες. Ήθελε να μάθει πώς πάνε οι ετοιμασίες για την επανάσταση. Για το πλοίο κατάλαβε ότι εννοούσε αυτό που είχε κρυμμένο στην είσοδο της σπηλιάς πίσω από το νησί και το έφτιαχνε τόσο καιρό. Ήθελε τον πατέρα της, έπρεπε να πάει στο νησί της. Ήθελε να μάθει και με ποιους άλλους είχε επικοινωνία ο Νότης , τι ξέρανε οι Οθωμανοί... ήθελε να τα συζητήσουν όλα, αλλά δεν έβρισκε τρόπο ώστε να μην φέρει σε δύσκολη θέση το παλικάρι. Γιατί βλέπεις, οι κατακτητές ήταν παντού στο λιμάνι.

Το Φθινόπωρο είχε μπει για τα καλά. Το αεράκι είχε γίνει δροσερό πια και οι ξαφνικές βροχές ξεδίψαγαν το χώμα. Μα τα αρώματα του καλοκαιριού ακόμη περιπλανιόνταν στην ατμόσφαιρα.

Περίμενε πότε ο Απόστολος θα είχε ελεύθερη ημέρα για να πάνε μαζί στο πατρικό της.

Στις επισκέψεις της στον Γιουσούφ, αφού σχεδόν κάθε μέρα την προσκαλούσε στο αρχοντικό, ''μήπως και έχω άλλη παρέα Αντιγόνη;'' του είπε ότι θέλει άδεια για να πάει στην πατρική της οικογένεια επίσκεψη.

''Αντιγόνη εσύ άδεια δεν χρειάζεσαι. Θα σου δώσω υπογεγραμμένη να την έχεις για όποτε θες να ταξιδέψεις, αλλά θα πάω και εγώ στο νησί αυτήν τη φορά να δω τον Μπέη και για θέματα διοικητικά. Θα σε πάρω στο δικό μου μεταφορικό μέσον και θα γυρίσουμε πάλι πίσω. Να είσαι έτοιμη σε δυο μέρες, τότε θα φύγουμε''

Σε δυο μέρες ο Απόστολος θα ήταν στο Περιστέρι για την εβδομαδιαία του ιατρική επίσκεψη. Μμμ... αλλά καλύτερα να είναι μόνη, για να μπορέσει να μιλήσει του πατέρα της. Δεν πρόλαβε να το πει του άντρα της. Μπήκε το βράδυ στο σπίτι και περιχαρής της εξιστόρησε ότι ο Αγάς ζήτησε να πάει στο αρχοντικό του. ''Τι σε ήθελε Απόστολε;''

'' Να μου ζητήσει την άδεια για να σε πάρει στο καΐκι του για το νησί. Θα είναι μαζί ο γραμματέας του, ακόλουθοι και στρατιώτες. Φυσικά τιμή μας Αγά μου, του είπα και καλύτερα έτσι, γιατί δεν θέλω να έλθω μαζί Αντιγόνη. Με τον πατέρα σου δεν είμαστε στα καλύτερά μας, οπότε θα είσαι ασφαλής να πας μαζί με τον Γιουσούφ''

Τα κατάφερε πάλι ο Γιουσούφ σκέφτηκε η Αντιγόνη. Τον παίζει στα δάχτυλα του χεριού του τον άντρα της. Χαμογέλασε. Δεν ήξερε τον παιδικό της φίλο για τόσο πολυμήχανο!

Οι δυο μέρες πέρασαν και ξημέρωσε η Τετάρτη ημέρα του ταξιδιού της. Συννεφιασμένη ημέρα, να ψιλοβρέχει από το πρωί. Λες να ματαιωθεί το ταξίδι; Μα ο γραμματέας του Γιουσούφ, ένας σεβάσμιος ηλικιωμένος Μουσουλμάνος, ήλθε στην πόρτα της να την ειδοποιήσει αν είναι έτοιμη να τη συνοδεύσει στο λιμάνι. Επιβιβάστηκε με τη βοήθειά του στο καΐκι του Γιουσούφ, που βέβαια είχε τη δική του προβλήτα και ήταν με όλες τις ανέσεις για το ταξίδι της μιας ώρας. Ο Γιουσούφ ήταν εκεί, κάποιοι ακόλουθοι επίσης και μερικοί στρατιώτες.

''Έλα από εδώ Αντιγόνη στο σκέπαστρο να μην βρέχεσαι. Κάθισε... θα απολαύσουμε το ταξίδι μια και αέρα δεν έχει και κρύο δεν κάνει.''

''Η γυναίκα σου Γιουσούφ;''

''Στα διαμερίσματά της Αντιγόνη. Δεν ακολουθούν οι γυναίκες μας κάθε φορά. Δεν είμαστε σαν και σας, αν και μου αρέσει αυτή η συνήθειά σας. Αν είχα γυναίκα αυτή που ήθελα, θα ήταν πάντα μαζί μου''

Η Αντιγόνη έμεινε βουβή. Κι εγώ αν είχα άντρα άλλον, θα τον ήθελα μαζί μου, σκέφτηκε αλλά δεν είπε τίποτε δυνατά.

Κάθισαν δίπλα δίπλα με ροφήματα που σέρβιραν οι άνθρωποί του αλλά και διάφορα να φάνε.

Το ταξίδι ήταν όμορφο, ανέπνεες τον αέρα της θάλασσας και ένιωθες το αεράκι να δροσίζει το πρόσωπο. Το ψιλόβροχο το έκανε απολαυστικό!

Οι στρατιώτες μια χούφτα βέβαια, είχαν αναπτυχθεί περιμετρικά του σκάφους. Και οι ακόλουθοι μαζεμένοι στη γωνιά, στο ορατό πεδίο του Αγά τους για να τον δουν αν τους κάνει νόημα.

Ο γραμματέας ήταν μπροστά και έτσι η Αντιγόνη συζητούσε μόνη με τον Γιουσούφ

''Πολύ αγαπώ τη βροχή... να ταξιδεύω έτσι όπως τώρα, να είμαι πάνω στο άλογο και να βρέχομαι, να τη βλέπω από το παράθυρό μου... μου αρέσει πολύ''

''Και εμένα μου αρέσει... μόνο που θα ήθελα να μπορούσα να ιππεύω αλλά στις γυναίκες δεν επιτρέπονται και πολλά''

''Από μικρή ήσουν ατίθασο πνεύμα. Δεν ακολουθούσες την παράδοση, σε θυμάμαι. Και αυτό μου άρεσε πάντα''

''Όχι Γιουσούφ, όπως βλέπεις ακολούθησα την παράδοση, αλλά δεν σημαίνει ότι την ασπάζομαι σε όλες τις περιπτώσεις. Αλλά και όλες οι γυναίκες δεν ξέρεις αν συμφωνούν με την κουλτούρα ή τις παραδόσεις τους''

''Σωστό αυτό. Ποιος τις ρωτά; Αν ήσουν δική μου γυναίκα θα είχες ελευθερίες να είσαι σίγουρη''

''Δεν νομίζω καθόλου. Ακόμη και εσύ να ήθελες να έχω ελευθερίες δεν θα τις έδινε το κατεστημένο σας σε μια χριστιανή που θα είχε παντρευτεί μουσουλμάνο''

''Μα θα άλλαζες θρήσκευμα, δεν θα άλλαζες;''

''Όχι Γιουσούφ... εσύ μίλησες για ελευθερίες και τώρα λες ότι θα ήμουν υποχρεωμένη να αλλαξοπιστήσω;''

''Για να είσαι πραγματικά ελεύθερος άνθρωπος πρέπει να αλλάξουν πολλά στις νοοτροπίες όλων των ανθρώπων. Ως να γίνει αυτό χρειάζονται υποχωρήσεις για τα καλύτερα. Εξάλλου Αντιγόνη σε ένα Θεό πιστεύουμε και οι δυο μας. Τι σημασία έχει πώς τον αποκαλούμε;''

''Έχει Γιουσούφ και το ξέρεις. Η θρησκεία μας, η γλώσσα μας, οι παραδόσεις μας είναι η ταυτότητά μας. Αλλιώς ποιοι είμαστε;''

''Πιστεύεις δηλ ότι το θέμα του διαφορετικού έθνους θα μας έκανε κακό; Αν δεν μας επέτρεπε η κοινωνία Αντιγόνη θα φεύγαμε, στην Ευρώπη θα ήμασταν ευτυχισμένοι''

''Αν σε άκουγαν οι δικοί σου να μας χαρακτηρίζεις ΄΄έθνος'' θα σε καρατομούσαν! Αλλά Γιουσούφ, ευτυχισμένοι για πόσο καιρό; Ένα; Δύο; Για πόσα χρόνια νομίζεις ότι θα ήμασταν ευτυχισμένοι; Όχι πολλά πιστεύω. Θα φτάναμε ίσως να σιχαθούμε τους εαυτούς μας κάποια στιγμή και μετά ο ένας τον άλλον''

''Δηλαδή Αντιγόνη θα μου έλεγες όχι αν ο πατέρας σου δεχόταν;''

''Γιουσούφ... με φέρνεις σε δύσκολη θέση με αυτήν τη συζήτηση, το ξέρεις ;''

''Συγνώμη Αντιγόνη μου ποτέ δεν θέλω να είσαι σε δύσκολη θέση. Τέλος η συζήτηση''

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

Σημ: Η εικόνα που συνοδεύει την ανάρτηση είναι από το διαδίκτυο και τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στους δημιουργούς της