'''Ο Τρελοφάν ''17-18

  Ένα μήνα μετά

Ι.

Καθισμένη μέσα στην άμαξα ταξιδεύει μακριά από το Γκαέλ. Η καρδιά της είναι σφιγμένη. Θα έπρεπε να νοιώθει χαρά που όλα κύλησαν ομαλά. Θα έπρεπε να αισθάνεται αισιοδοξία για την οργάνωση του ταξιδιού της από τον Τόμας.

Την άμαξα οδηγεί ο Μιχαήλ. Ναι ήλθε  μαζί της. Ήθελε να πάει μαζί της, γιατί ''Σιμώνη είμαστε οικογένεια, οικογένεια Σιμώνη '' της είπε και την συγκίνησε. Και πώς να του πει όχι;

Ακόμη και στο χωριό το θεώρησαν φυσιολογικό να πάει ο Μιχαήλ μαζί της στην πόλη -έτσι  ήξεραν-να βρει νέα δουλειά η Σιμώνη. ''Οικογένεια, οικογένεια''έτσι της έλεγε πάντα.

 Δίπλα του σε εγρήγορση για τα συναπαντήματα του ταξιδιού ο Πιερ, ο παιδικός φίλος του Τόμας και δεξί του χέρι. Εκείνος γιος του κόμη και ο Πιερ γιος του επιστάτη, μεγάλωσαν μαζί, έπαιζαν μαζί και τώρα τον έχει δίπλα του σε κάθε βήμα.

Τον εμπιστεύεται απόλυτα. ''Θα σας πάει στον προορισμός σας με ασφάλεια Σιμώνη και εγώ θα είμαι ήσυχος'' ήταν τα λόγια του Τόμας.

Η μέρα ήταν ηλιόλουστη. Ο χειμώνας έδειχνε τα δόντια του, αλλά ο ήλιος ο χειμωνιάτικος κανάκευε το κρύο στην αγκαλιά του και έκανε το ταξίδι ευχάριστο

  

Η Σιμώνη ήταν ήδη στον πέμπτο μήνα. Η κοιλιά της μικρή, δεν φαινόταν σχεδόν καθόλου.  Έπρεπε κάποιος να είναι υποψιασμένος για να το προσέξει. Το μωρό της  άρχισε να δίνει σημάδια της παρουσίας του. Έβαζε το χέρι στην κοιλιά της και στιγμές στιγμές ένιωθε τα σήματα   που της έστελνε.

Το ποτάμι κυλούσε δεξιά τους. Την αποχαιρετούσε κι αυτό λαλίστατο.  Η κίνηση στον κεντρικό δρόμο ήταν αραιή. Λίγα κάρα με εμπορεύματα κυρίως, συναντούσαν σε τακτά χρονικά διαστήματα.

 Σε κάποιο σημείο θα έστριβαν για το Λιντς που ήταν ο προορισμός τους. Στο πρώτο χάνι θα σταματούσαν. Εκεί τους περίμενε η Αμπέλ με την άμαξα που είχε ετοιμάσει ο Τόμας. Αυτή που ήταν τώρα, ήταν νοικιασμένη και θα έμενε στο χάνι *

Η Αμπέλ μετά από συνεννόηση με τον Τόμας θα ερχόταν μαζί. 

Απορείς; Και η Σιμώνη το ίδιο. ''Βαρέθηκα  Σιμώνη να καθαρίζω την Εκκλησία και να κάνω προξενιά. Αφού ο άρχοντας μου εξασφαλίζει τη διαβίωσή μου για να είμαι κοντά σου και να σε βοηθώ σε ό,τι χρειαστείς, πετάω από χαρά'' της είπε παραμονή που θα έφευγε. Δεν έφυγε μαζί τους,  να μην κινήσουν υποψίες. Έφυγε μια μέρα νωρίτερα. Στον Επίσκοπο είπε ότι κουράστηκε και θέλει να ξαποστάσει χωρίς δουλειά και κοντά σε πόλη, με κόσμο, με παρέα ''γεράματα έρχονται Αγιότατέ μου'' .

Ο ήλιος έλαμπε στον ουρανό πηγαίνοντας κόντρα στη διάθεση της Σιμώνης που η εικόνα του Τόμας πάνω στο άλογο να την κοιτάζει από μακριά την ώρα που έφευγε, της ματώνει την καρδιά. Θα  τον ξαναδεί άραγε;

 Χθες αποχαιρέτησε και τους γονείς της. Αρκετή ώρα έμεινε γονατιστή στους τάφους τους, να τους μιλά, να τους ζητά να τη συγχωρέσουν αν τους πίκρανε, να τους υποσχεθεί ότι θα προσέχει, να τους ζητά να την προσέχουν και εκείνοι από ψηλά. Έκλαψε, για εκείνους, για το φευγιό της, για το χωρισμό της με τον Τόμας. Γιατί το ήξερε ότι χώριζαν.

Οι συνάδελφοί της και οι γείτονες την ξεπροβόδισαν γεμάτοι κατανόηση για την εγκατάλειψη του Γκαέλ. ''Θα ζήσεις με κόσμο, θα δεις πολλά, θα βρεις καλή δουλειά είμαστε σίγουροι'' της έλεγαν. Λόγια παρηγορητικά να απαλύνουν το άγχος που φαινόταν ολοκάθαρα στο πρόσωπό της. Λόγια που πήγαζαν από τη βεβαιότητα ότι το ίδιο το αφεντικό της υποσχέθηκε να της βρει δουλειά στην πόλη- έτσι τους είπε- ως αμοιβή για τις έως τώρα υπηρεσίες της. Την θέση της θα την έπαιρναν τεχνίτες και χειριστές  των νέων μηχανημάτων των βιοτεχνιών, που θα παρήγαγαν ενδύματα πολλά σε δυο τρία σχέδια, έτσι θεωρήθηκε λογική επιλογή να φύγει για την πόλη η Σιμώνη.**

Μάζεψε τα πράγματά της και τα νέα ρούχα που έραψε για την εγκυμοσύνη της από υφάσματα της βιοτεχνίας, πήρε μαζί της όλα τα αναμνηστικά της, κυρίως των γονιών της και κοίταξε κάθε γωνιά του σπιτιού, κάθε σημείο που η παρουσία τους είχε αφήσει τα σημάδια της για να τα κρατήσει μέσα στην ψυχή της.

Τώρα πλησίαζαν στη  διασταύρωση. Από το λιθόστρωτο θα ακολουθούσαν το χωματόδρομο. Μια γέφυρα που ένωνε το χωματόδρομο με τον κεντρικό δρόμο πάνω από το ποτάμι, τους οδήγησε στο πρώτο χάνι που θα συναντούσαν την Αμπέλ.

Άλλαξαν άμαξες, φόρτωσαν τα πράγματά τους και αφού έφαγαν κάτι, όλοι μαζί ξεκίνησαν. Ο προορισμός τους αργούσε. Σε τρεις μέρες ίσως και τέσσερεις, γιατί ο Πιερ είχε εντολή να πηγαίνει αργά για το φόβο της εγκυμοσύνης, θα έφταναν στην πόλη  και μετά ανηφόρα ως το μοναστήρι του Αγίου Ιωσήφ. Η ηγουμένη τους περίμενε. 

Ο Τόμας έλειψε ένα μήνα περίπου για να της οργανώσει το ταξίδι με κάθε λεπτομέρεια. Όλα τα είχε προβλέψει. Να είναι ασφαλής.

''Θα γεννήσεις στο μοναστήρι Σιμώνη. Η ηγουμένη είναι θεία μου και στην ουσία εκείνη ίδρυσε το μοναστήρι και το συντηρεί.*** Οι άλλες μοναχές δεν θα μιλήσουν σε κανένα, μην ανησυχείς'' της είπε εξηγώντας της, μια μέρα αφού επέστρεψε, το σχέδιό του.

''Τι εννοείς είναι θεία σου;'' 

''Η θεία Αναϊς είναι η μικρότερη αδελφή της μητέρας μου. Πολύ αγαπημένες αν και διαφορετικές. Εκείνης το κάλεσμα ήταν κοντά στο Θεό, έτσι έλεγε από μικρή. Μα κατόρθωσε να ακολουθήσει την κλήση της μετά τα 12 μου χρόνια. Έμεινε κοντά μας να μεγαλώσει τρία αγόρια από τότε που πέθανε η μητέρα μου. Να μην μας λείψει η φροντίδα, η τρυφερότητα, η αγάπη της μάνας. Είναι εξαίρετος άνθρωπος Σιμώνη θα την αγαπήσεις, θα δεις''

''Και τι ξέρει για μας;''

''Τα πάντα καλή μου, τα πάντα. Θεώρησα σωστό να μείνεις εκεί ως να γεννήσεις και να περάσει ο χειμώνας. Η θεία μου συμφώνησε. Θα έχεις δίπλα σου τον Μιχαήλ και την Αμπέλ για ό,τι χρειαστείς. 

Σιμώνη μου είναι η μόνη λύση που παρέχει ασφάλεια και ας είναι μακριά κάπως''.

 

Εκείνη η αγκαλιά της, ήταν αγκαλιά του ευχαριστώ της για την έγνοια του, ήταν   αγκαλιά του αποχωρισμού,  ήταν η αγκαλιά της αγάπης της και  κράτησε ώρα να χορτάσει τη μυρωδιά του, να γίνουν οι παλμοί της καρδιάς του ένα με τους δικούς της, να παρακαλά να σταματήσει ο χρόνος, να γευτεί για τελευταία φορά τα φιλιά του. 

Και μετά  ο αποχαιρετισμός. Τρυφερός και πονεμένος. 

Γιατί όμως εκείνος δεν ήταν τόσο συγκλονισμένος όπως εκείνη;  Γιατί δεν φαινόταν να πονά που χωρίζουν; Γιατί δεν αγωνιούσε; Μήπως.., ναι έβλεπε ανακούφιση στο πρόσωπό του.  Ίσως  γιατί αυτή η σχέση του προκαλούσε προβλήματα;...ίσως! 

.................................

* Από το 1594, ένας γάλλος στρατηγός οργάνωσε για πρώτη φορά τις δημόσιες μεταφορές. Οι ταξιδιώτες θα είχαν πλέον τη δυνατότητα να διανυκτερεύουν και να ξεκουράζουν τα άλογα σε ειδικούς ταχυδρομικούς σταθμούς. Χωρίς αυτές τις διανυκτερεύσεις, η ταχύτητα των αμαξών έφτανε τα 6 χλμ. την ώρα! Οι αποστάσεις ήταν τεράστιες, οι δρόμοι ακατάλληλοι, οι καιρικές συνθήκες απρόβλεπτες κι όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα πολλά αμάξια να φθάνουν στον προορισμό τους με σοβαρές ζημιές....

 ** Μέχρι το 18ο αι. οι βιοτεχνίες έχουν παραδοσιακό χαρακτήρα, δηλ στηρίζονται σε οικογενειακά κεφάλαια κι έχουν τοπικό χαρακτήρα. Αλλά με την εκμηχάνιση και στη συνέχεια με τη χρήση ατμού μεταβάλλονται σε βιομηχανίες με πολλαπλάσια κεφάλαια. Ο μεταποιητικός τομέας δηλ η βιοτεχνία και η βιομηχανία με αιχμή την υφαντουργία και τη μεταλλουργία αποτελεί βασικό άξονα της οικονομικής πολιτικής των χωρών της Ευρώπης.

***Παρ' όλο που η αναζήτηση της απομόνωσης από τα εγκόσμια οδηγούσε πολλούς επικεφαλής μοναστικών κοινοτήτων να επιλέξουν ερημικές τοποθεσίες για τα ιδρύματά τους, παράλληλα επικρατούσαν και πρακτικές ανησυχίες, σύμφωνα με τις οποίες οι γαίες που επιλέγονταν δεν έπρεπε να είναι απλώς αρκετές σε ποσότητα, αλλά και κατάλληλες για καλλιέργεια.   Παράλληλα, τα  μοναστήρια μερίμνησαν και για την εξασφάλιση του μόνιμου χαρακτήρα  της περιουσίας τους, μέσα από αριστοκρατικά ή βασιλικά έγγραφα εκχώρησης. 

"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""

Ένα μήνα μετά 

ΙΙ.

Ο δρόμος για το  Λίντς ήταν ήσυχος. Ο καιρός καλός όλες αυτές τις ημέρες του ταξιδιού. Σταματούσαν για φαγητό και το βράδυ σε κάποιο χάνι που συναντούσαν, για να κοιμηθούν και να ξεκουραστούν εκείνοι και τα άλογα. Τρεις μέρες είχαν περάσει και αυτή ήταν η τελευταία όπως τους είπε ο Πιέρ. 

Το τοπίο δεξιά και αριστερά ήταν ίδιο, με κτήματα, άλλα καλλιεργημένα και άλλα χέρσα. Στην παρατήρηση της Σιμώνης για το μελαγχολικό θέαμα που παρουσιάζουν τα χέρσα κτήματα, ο Πιέρ σχολίασε'' οι αγρότες προτίμησαν να δουλέψουν μέσα στη βιομηχανία με τις μηχανές όλη μέρα, αντί για τον καθαρό αέρα. Προτίμησαν να εγκαταλείψουν τη Γη και αυτό θα το πληρώσουμε όλοι''.

 

''Δεν μπορείς όμως να αρνηθείς στον καθένα να αποφασίζει για τη ζωή του και το πώς θα τη φτιάξει'' του απάντησε. ''Και ας είναι η επιλογή δική τους Πιερ, είδες όσοι δεν άντεξαν πώς έφυγαν από τις πόλεις''.

 

''Κι όμως Σιμώνη, θα δεις το Λιντς πώς έγινε. Μια αγροτική κωμόπολη μεγάλωσε άναρχα, έγινε αστικό κέντρο με τις οικοτεχνίες να μετατρέπονται σε βιομηχανίες, με το κάρβουνο να καίει παντού και να εμποδίζει την ανάσα, με σπιτάκια μικρά που εκεί στοιβάζονται οι εργάτες πολλοί μαζί ή ολόκληρες οικογένειες σε ένα δωμάτιο...αν αυτό είναι επιλογή του καθένα, τότε είναι κακή επιλογή'', της είπε.

'' Δεν ξέρω, εκείνο που περισσότερο με απασχολεί εμένα'' είπε η Σιμώνη, ''είναι τα μικρά μεροκάματα που παίρνουν παιδιά και γυναίκες στα εργοστάσια.* Και που δεν τους φτάνουν να ζήσουν Πιερ, είναι φοβερό. Μου είχε πει ο Τόμας πόσο λίγο αμείβονται, εγκληματικό είναι, όχι απλά φοβερό''!

''Γι αυτό έχουν ξεκινήσει αναταραχές και διεκδικήσεις από τους εργάτες σε πολλές πόλεις. Και δεν είναι καλά τα πράγματα Σιμώνη, καθόλου καλά.''**

 Έγινε για λίγο μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον Μιχαήλ ιδιαίτερα σιωπηλό κάτι που δεν είχαν συνηθίσει. Η Αμπέλ συμμετείχε στη συζήτηση και ήταν η μόνη που δεν είχε κλείσει το στόμα της όλες τις μέρες του ταξιδιού.

Το Λιντς φάνηκε μπροστά τους. Είχαν λίγη ώρα ως να δύσει ο ήλιος. ''Αν θέλετε ανεβαίνουμε τώρα στο μοναστήρι. Θα μας πάρει γύρω στο δίωρο αλλά θα κοιμηθούμε εκεί απόψε. Αν όχι θα πάμε στο χάνι της πόλης''

Ήταν απόγευμα ήδη και η πόλη αποκτούσε μια άλλη ζωή. Οι εργάτες σχόλαγαν από τα εργοστάσια. Σέρνανε τα κουρασμένα σώματά τους για να πάνε στη γωνιά τους, στο σπίτι τους να ξεκουραστούν. Σώματα σκυφτά, με πρόσωπα λερωμένα, μουτζουρωμένα, γυναίκες που προσπαθούσαν βιαστικά όσο τα κουρασμένα μέλη το επέτρεπαν να φτάσουν στα σπίτια τους. Είχαν κι εκεί άλλες δουλειές για να καταπιαστούν. Η φαμίλια απαιτούσε υποχρεώσεις.  Όλη μέρα έπρεπε να εργάζονται, υπάκουοι στο αφεντικό  και με   ρυθμό, το ρυθμό  μηχανής. Πώς να μην εξουθενώνονται τόσες ώρες; Άξιζε τον κόπο; Τι θα έλεγαν αν τους ρωτούσαν;

Η Σιμώνη κοιτούσε σκεπτική. 

''Να σταματήσουμε;'' επανέλαβε ο Πιέρ. Να σταματούσαν  στο χάνι, να ξεμουδιάσουν λίγο; Όχι, η Σιμώνη προτίμησε να πάνε στο μοναστήρι μην τυχόν και κάποιοι στο χάνι, ρωτούσαν διάφορα και η παρουσία τους προκαλούσε περιέργεια να μάθουν.

Έτσι ανέβαινε η άμαξα το φιδογυριστό μονοπάτι για τη μονή. Τα δυο άλογα της άμαξας κοπίαζαν να ανέβουν την ανηφόρα και να σύρουν τόσο βάρος.

Το τοπίο εδώ ήταν άγριο. Βράχια απότομα και γυμνά ορθώνονταν δεξιά και αριστερά. Από κάτω απλώνονταν μικρά κτήματα σε αναβαθμίδες. Ήταν της μονής είπε ο Πιερ. Τα καλλιεργούν για δική τους χρήση.***

Και στην επόμενη  στροφή το είδαν. Δέος για την εικόνα που αντίκρισαν. Τους κόπηκε η λαλιά. Σε ένα βράχο ψηλό, στ' αριστερά, σε μια εξοχή του βράχου ήταν σκαρφαλωμένο το πέτρινο οίκημα που αποτελούσε την οικία των μοναχών. Σαν αετοφωλιά, με πλάτη το βράχο έστεκε λες στον αέρα. Σαν να κρεμόταν στο έλεος του γκρεμού. Μικρά παράθυρα ήταν χτισμένα κατά μήκος του τοίχου. Και ένας μεγάλος σταυρός δέσποζε στο κέντρο του. 

Εδώ θα ζούσε τους υπόλοιπους μήνες ως να έλθει το μωρό της στον κόσμο. Μέσα στην απόλυτη ησυχία και απομόνωση, με μόνη παραφωνία την φωνή της Αμπέλ που θα ηχούσε συνεχώς. Χαμογέλασε.

Το μοναστήρι είχε μπροστά του ένα γκρεμό και ενωνόταν με το χωματόδρομο με μια γέφυρα. Κινητή είπε ο Πιερ. Αλλά ακόμη δεν είχε δύσει τελείως ο ήλιος και δεν είχε σηκωθεί. Κατέβηκε ο Πιερ και τράβηξε ένα σκοινί  γερό που περνούσε μέσα από κρίκους και χανόταν απέναντι μέσα από την πύλη. Ήχησε αμέσως μια καμπάνα. Αυτό έκανε το κορδόνι, ειδοποιούσε ότι υπήρχαν επισκέπτες. 

Όταν πέρασαν εντός του μοναστηριού, ήλθε η ηγουμένη να τους υποδεχθεί. 

Ντυμένη με τη στολή του τάγματός της, με γαλήνια χαρακτηριστικά, ήταν σίγουρα ηλικιωμένη, αλλά με ένα νεανικό χαμόγελο τους καλωσόρισε. 

Την άμαξα τη φρόντισε ο Πιερ και εκείνοι πέρασαν αριστερά στους ξενώνες όπως τους εξήγησαν.

Δεξιά ήταν οι κοιτώνες των μοναχών, οι χώροι φαγητού και η εκκλησία. Μια αυλή μεγάλη ένωνε τους δυο ξεχωριστούς χώρους.

Η υποδοχή ήταν ζεστή και τα λόγια της ηγουμένης, της πήραν λίγο  την ντροπή που ένοιωθε επειδή  ήταν στο χώρο του Θεού ενώ έχει πατήσει μια εντολή του.

''Εσύ λοιπόν είσαι η Σιμώνη!'' Την έκλεισε στην αγκαλιά της.

''Ελπίζω όταν θα γνωριστούμε ο εσωτερικός σου κόσμος να λάμπει  όπως και ο εξωτερικός. Αν και είμαι σίγουρη γι αυτό, από όσα μου είπε ο Τόμας.

Κοκκίνισε η Σιμώνη. ''Ελπίζω όταν θα γνωριστούμε να μου δώσετε συγχώρεση γιατί παρέβηκα την εντολή του Θεού. Ελπίζω ο εσωτερικός μου κόσμος να βρείτε ότι λάμπει και επισκιάζει τον εξωτερικό''

Η ηγουμένη της χάιδεψε το κεφάλι και της είπε '' η αγάπη της γυναίκας προς τον άντρα είναι θείο δώρο και αν παραβαίνουμε και τις εντολές του Θεού καμιά φορά, άνθρωποι είμαστε''

 Ίσως ο Τόμας να είχε δίκιο που είπε ότι  θα αγαπήσει τη θεία του όταν τη γνωρίσει. Ήδη τη συμπαθούσε.

Τους σέρβιραν στην τραπεζαρία του ξενώνα, ένα λιτό μοναστηριακό γεύμα, νόστιμο όμως που η Σιμώνη έφαγε με όρεξη μετά από πολλές ημέρες.

Το άγχος είχε καταλαγιάσει.

Συζήτησαν αρκετά, ενώ η ηγουμένη τους είχε αφήσει μόνους. Η καμπάνα ήχησε για τη βραδινή προσευχή.

 

Ο Πιέρ τους είπε ότι θα έφευγε το πρωί με άλογο χωρίς την άμαξα, για να φτάσει γρήγορα στο Γκαέλ. ''Ο Τόμας θα ανησυχεί''. 

Αργά το βράδυ, τους έδειξαν τα δωμάτιά τους. Η ηγουμένη  οδήγησε μόνη της τη Σιμώνη στο δικό της δωμάτιο. Άλλες μοναχές οδήγησαν τους υπόλοιπους δείχνοντάς τους τα κατατόπια.  Όλες ήταν καλοσυνάτες με τους επισκέπτες τους. 

Η ηγουμένη είπε στη Σιμώνη ότι  ετοίμασε εκείνη αυτό το δωμάτιο, και της έβαλε βιβλία γιατί ο Τόμας είπε ότι της αρέσει το διάβασμα.  ****

Ένα διπλό κρεβάτι, η κανάτα με τη λεκάνη για το πλύσιμο σε ένα τραπέζι, ράφια με βιβλία, που από όσα είδε η Σιμώνη περιελάμβαναν και βιβλία λογοτεχνίας που δεν είχε διαβάσει. Είχε επίσης κάτω από το παράθυρο ένα τραπέζι με καρέκλες και λάμπες για φωτισμό. Θα έβαζε τη μηχανή της εκεί,  είχε φέρει και υφάσματα διάφορα. Σκέφτηκε να ρωτήσει την ηγουμένη αν ήθελε να τους φτιάξει νέες στολές.

Θα ήταν ήρεμη εδώ, το ήξερε, το ένιωθε. Το μωρό της θα ήταν ασφαλές.

Ήταν έτοιμη να ξαπλώσει όταν άκουσε χτύπημα στην πόρτα.

Την άνοιξε και είδε τον Τρελοφάν διστακτικό να τη ρωτά αν μπορεί να μπει.

Ανησύχησε. Η αλήθεια είναι ότι σε όλο το ταξίδι ήταν ήσυχος και μιλούσε μόνος, σιγανά χωρίς να τον καταλαβαίνει κανείς. 

''Έλα Μιχαήλ, συμβαίνει κάτι;''

''Σιμώνη, Σιμώνη, δεν έχω εγώ θέση εδώ, δεν έχω, δεν  έχω''

''Γιατί δεν έχεις Μιχαήλ; Δεν είπες ότι είμαστε οικογένεια; Μαζί με μένα και εσύ. Τι συμβαίνει;''

''Σιμώνη, δεν ήξερα για το μοναστήρι δεν ήξερα. Εγώ, είμαι διαόλου γέννα, διαόλου γέννα Σιμώνη''

''Τι λες Μιχαήλ, δεν σε καταλαβαίνω''

''Το πε ο Επίσκοπος Σιμώνη το πε ο Επίσκοπος. Για να είμαι έτσι, ο διάβολος με έκανε, εκείνος με έκανε έτσι Σιμώνη. Τι δουλειά έχω στου Θεού το σπίτι, στου Θεού Σιμώνη;''

''Ελα εδώ Μιχαήλ''. Του έπιασε το πρόσωπο με τα δυο της χέρια '' Είσαι ο καλύτερος άνθρωπος που ξέρω και να μην πιστεύεις ότι λέει ο Επίσκοπος. Αυτός δεν είναι καλός άνθρωπος και ο Θεός το ξέρει''

''Αλήθεια λες Σιμώνη, αλήθεια λες;''

''Αλήθεια λέω Μιχαήλ, αλλά αν δεν με πιστεύεις αύριο να ρωτήσουμε την ηγουμένη να δεις τι θα σου πει. Ο Θεός αγαπάει τους καλούς ανθρώπους Μιχαήλ. Πήγαινε να κοιμηθείς τώρα και ησύχασε. Τόσο καλοί άνθρωποι σαν και σένα δεν υπάρχουν, γι αυτό το είπε ο Επίσκοπος από τη ζήλεια του''

''Σ' ευχαριστώ Σιμώνη, ναι από τη ζήλεια του σ' ευχαριστώ''

Γι αυτό ήταν τόσο ήσυχος ο Μιχαήλ. Φοβόταν να είναι σε χώρο ιερό. Τον είχε  πείσει ο Επίσκοπος...

Εκνευρίστηκε η Σιμώνη με τον Επίσκοπο που κοιτούσε να μεγαλώνει την κασέλα με το χρυσάφι του καταπατώντας όλους και μιλώντας τόσο άσχημα στον καθένα που ξεχώριζε. Και δήλωνε άνθρωπος του Θεού...

Σκέψου να μάθαινε για εκείνη και το μωρό της.

Σίγουρα η Αμπέλ είχε δίκιο, εκεί δεν θα ήταν ασφαλής σίγουρα. 

.................................

*Τα πρώιμα εργοστάσια υφασμάτων αντιμετώπιζαν την απροθυμία του εργατικού δυναμικού - το οποίο είχε, ήδη, αρχίσει να αναπτύσσεται με κινηματικά χαρακτηριστικά - να απασχοληθεί σε παραγωγικές μονάδες. Οι αντιδράσεις προέρχονταν από τις απαιτήσεις των εργοδοτών για αδιάκοπη εργασία με εντατικούς ρυθμούς και αυστηρή πειθαρχία, που ερχόταν σε αντίθεση με προηγούμενες συνήθειες κατ'οίκον εργασίας. Πολλά πρώιμα εργοστάσια στελεχώθηκαν από τροφίμους ορφανοτροφείων, παρά τη θέλησή τους. Οι πρώην χειροτέχνες και οικοτέχνες θεωρούσαν ότι ήταν κοινωνικώς μειωτική η εξέλιξή τους από οικιακούς παραγωγούς σε υποταγμένους βιομηχανικούς εργάτες. Οι επιχειρηματίες προσπαθώντας να εξασφαλίσουν πειθαρχημένο και φθηνό εργατικό δυναμικό στράφηκαν σε νέες εργατικές δυνάμεις. Το καινούργιο εργατικό δυναμικό που επάνδρωνε τους μηχανοκίνητους αργαλειούς αποτελούνταν, πλέον, κυρίως από γυναίκες και παιδιά.(Βικιπαιδεια)

**Το νεότευκτο οικονομικό σύστημα του καπιταλισμού οδήγησε, αρχικά, από τη μία πλευρά τους ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής σε οικονομική ανάπτυξη και πλουτισμό και από την άλλη, μετέτρεψε τους εργαζόμενους σε θύματα εκμετάλλευσης και οικονομικής εξαθλίωσης. Το κράτος τήρησε, αρχικά, ουδέτερη στάση σ'αυτή τη σύγκρουση συμφερόντων, στη συνέχεια, όμως, μέσα από κοινωνικές ανακατατάξεις και μετά τις επαναστατικές εκρήξεις και τη σταδιακή άνοδο των σοσιαλιστικών  κινημάτων, υιοθέτησε ένα παρεμβατικό ρόλο αναδιανομής του πλούτου (Βικιπαίδεια)

***Τα μοναστήρια είχαν χωροδεσποτείες, που τη γη τους καλλιεργούσαν  δουλοπάροικοι. Οι επίσκοποι, οι ηγούμενοι στα μοναστήρια και άλλοι  ανώτεροι εκκλησιαστικοί αξιωματούχοι ήταν χωροδεσπότες οι ίδιοι.  Τα μοναστήρια συνέχισαν να είναι σημαντικά κέντρα για τη θρησκευτική και πνευματική ζωή. (Κοινωνία, οικονομία και πολιτισμός στη δυτική Ευρώπη)

****Συνήθως οι μονές διέθεταν βιβλιοθήκη, όπου οι μοναχοί-γραφείς αντέγραφαν τη Βίβλο, πατερικά κείμενα, χρονικά, βιογραφίες Αγίων, επιστημονικά και ποιητικά έργα της λατινικής γραμματείας και γερμανικά ηρωικά άσματα. Στα ιδιότυπα αυτά μοναστικά σχολεία μπορούσε κανείς να λάβει λόγια ή θρησκευτική παιδεία. Γι αυτό, δεν φαίνεται να είναι τυχαίο ότι πολλοί από τους μοναχούς προέρχονταν από τις οικογένειες των ευγενών. ( Ο Μεσαιωνικός δυτικός πολιτισμός)

Κεφ.15 Εδώ ( εδώ θα βρείτε και τους συνδέσμους όλων των προηγούμενων κεφαλαίων από την αρχή ως το 15ο κεφάλαιο...Ναι καλά κατάλαβες βαρέθηκα να τα γράφω όλα με τη σειρά 😍😊)

Κεφ.16 Εδώ

Συνεχίζεται...