Το περιδέραιο της Θάλασσας!

πηγή

Κοίτα με... Με λένε κοχύλι. Είμαι όμορφο και  μεγάλο. Περήφανο για το σχήμα μου και τα χρώματά μου. Παρ όλες τις γρατζουνιές που τα βότσαλα έκαναν στο κέλυφός μου, όταν το κύμα με πέταξε πάνω τους, εξακολουθώ να έχω την ομορφιά μου, δεν συμφωνείς;
 Στο βυθό της θάλασσας που ζούσα,  ήμασταν πολλά κοχύλια με διάφορα σχήματα. Μια οικογένεια που συναγωνιζόταν , ποιο είναι το πιο όμορφο μέλος της. Ω δεν θα το παινευτώ κιόλας, αλλά πολλοί λένε ότι έχω το ωραιότερο χρώμα και σχήμα.
Σαν βεντάλια, σαν κυματισμός  , σαν μια καρδιά, σαν το μενταγιόν της θάλασσας . Το σχήμα μου το αντιγράφουν πολλοί στην τέχνη τους!
 Θυμάμαι ένα καλοκαίρι που είχα βγει στα ρηχά, επειδή, ξέρεις ,μ' αρέσει που οι αχτίνες του ήλιου κυματίζουν μέσα στο νερό. Στα βαθιά δεν βλέπω φως, ενώ στα ρηχά είναι διαφορετικά.

πηγή

Εκεί που περπατούσα σιγά σιγά στην άμμο μέσα στο νερό, να κάτι ποδαράκια πλατσούριζαν δίπλα μου. Ω σκέφτηκα, ήλθαν τα παιδιά για διακοπές. Δεν μπορούσα όμως να πάω γρηγορότερα. Έχω στην πλάτη μου και το σπίτι μου, το νομίζεις εύκολο;
 Ήθελα να φτάσω τα ποδαράκια να τα χαϊδέψω. Τότε ένα άλλο ζευγάρι πόδια  με πάτησε. Με έσπρωξε βαθιά στην άμμο και επειδή η άμμος υποχωρούσε κάτω από τα πόδια του εγώ πήγαινα και πιο βαθιά. Εκεί που κατρακυλούσα, βλέπω μια σχισμή στο έδαφος ίσα ίσα για να χωρέσει το σώμα μου. Κοίταξα να δω τι είναι μέσα στη σχισμή.
Και τότε το νερό και η άμμος με έσπρωξαν πιο  μέσα και κατηφόρισα σε έναν άλλον κόσμο που δεν ήξερα ότι υπήρχε.

πηγή

Νερό και εκεί. Πολύ νερό, πεντακάθαρο και παντού φως.  Από πού έμπαινε ήλιος τόσο βαθιά, απορώ.
Ησυχία παντού. Έβλεπα τα φύκια της θάλασσας σε διάφορα χρώματα, έβλεπα ανεμώνες και κοράλλια. Αλλά και σπόγγους και σπηλιές με άλλα φυτά που ήθελαν την ησυχία τους και το σκοτάδι.
Προχώρησα περισσότερο. Ούτε ψαράκια υπήρχαν, ούτε καμιά κίνηση από μεγαλύτερα ζώα της θάλασσας. Δεν είδα   κοχύλια σε  κανένα σχήμα από το σόι μου.
Άμμος παντού και χρώματα, πολλά χρώματα από λογής λογής φυτά
Λιβάδια ολόκληρα με ποσειδωνίες  ήταν δεξιά μου. Πήγα κατά κει
Βρήκα άφθονο φαγητό και αφού χόρτασα είπα να πάρω έναν υπνάκο.  Μμμ τι ωραία που ήταν. Φως και χρώμα. Άμμος και πεντακάθαρο νερό. 
Με πήρε ο ύπνος και έβλεπα όνειρο τα  παιδάκια να τρέχουν στην παραλία, να βρίσκουν άλλα κοχύλια και να μαλώνουν ποιο θα τα πρωτοπάρει.

πηγη

Φασαρία μεγάλη με ξύπνησε απότομα.
Πολλά ψάρια έρχονταν κατά δω. Μικρά και μεγάλα. Γαρίδες ζωηρές ανάμεσά τους. Χταπόδια, χέλια,  αστακοί. Ένας ολόκληρος κόσμος του βυθού. Τα είδα που   σταμάτησαν παραδίπλα να φάνε.
-Πού ήσασταν όλα εσείς;
-Στη δουλειά μας, να κλείσουμε τα ανοίγματα  του κόσμου μας
-Εγώ από μια σχισμή του εδάφους έφτασα εδώ
-Δείξε μας, δείξε μας τώρα αμέσως είπαν ανήσυχα τα πιο μεγάλα
Προσπάθησα να προχωρήσω γρήγορα αλλά δεν με βοήθαγε το σπίτι που κουβαλούσα. Ένα ψάρι με έπιασε απαλά με το στόμα του και εγώ του έδειχνα προς τα πού να πάει.
Είδαν τη σχισμή. Ήταν μικρή βέβαια αλλά πού ξέρεις αν δεν θα άνοιγε περισσότερο με ένα πάτημα ποδιού;
Μα γιατί φοβόντουσαν τόσο;
- Μην την κλείσετε. Είναι η πόρτα για τον δικό μου κόσμο.
-Και γιατί θέλεις να πας επάνω; Εδώ είμαστε ασφαλείς και όλα είναι πεντακάθαρα
-Ποιος μας απειλεί επάνω; ρώτησα απορημένο
-Οι άνθρωποι είπαν όλα μαζί
-Α εγώ αγαπώ τους ανθρώπους και ειδικά τα παιδιά
-Ναι  τι καλά! με ειρωνεύτηκαν μερικά ψάρια. Τα αγαπάς αλλά τα έχεις δει πώς βρίσκουν κοχύλια και πώς τα σπάνε έτσι για πλάκα; Άλλοι τα μαζεύουν και τα πουλάνε, σκοτώνοντας  έτσι χιλιάδες κοχύλια. Ξέρεις τι καταστροφή είναι αυτή για το περιβάλλον της θάλασσας;

πηγή

Εγώ έμεινα απορημένο. Μα ναι το έκαναν οι άνθρωποι αλλά δεν το είχα σκεφθεί αυτό ως φόνο της δικής μου οικογένειας!
-Μήπως δεν ψαρεύουν και μάλιστα βάζουν δυναμίτη και μας σκοτώνουν, ακόμη  και τα μωρά που γεννάμε; είπε ένα ψάρι
-Και η μόλυνση; φώναξαν τα φύκια σαν να τραγουδούσαν
Σκουπίδια, τσιγάρα αλλά και αντηλιακά, τόσα λύματα τοξικά γεμίζουν το νερό της θάλασσας. Μας σκοτώνουν όλους, είπαν λυπημένα.
-Πώς βρεθήκατε εδώ;
-Εγώ βρήκα αυτόν τον κόσμο είπε ένας αστακός . Ήταν ένας έρημος τόπος και μια χαραμάδα μας χώριζε από τον πάνω κόσμο. Φώναξα άλλα είδη της θάλασσας που κουραστήκαμε να κρυβόμαστε και σιγά σιγά ανοίξαμε τη χαραμάδα σε μια πόρτα για να χωρέσουν όσοι ήθελαν να μας ακολουθήσουν. Μας πήρε πολύ καιρό, αλλά τα καταφέραμε.
Φτιάξαμε έναν κόσμο αγνό όπως πρέπει να είναι. Κυρίως χωρίς ανθρώπους.
Τώρα έπρεπε να  ξανακλείσουμε την είσοδο που ανοίξαμε. Όλοι δουλεύουμε χωρίς σταματημό.
-Και αν θέλουν να έλθουν και άλλα πλάσματα;
-Το έχουμε πει σε όλους και έχουν έλθει όσοι ήθελαν...μα ξέρουν πού είναι αυτός ο κόσμος και  μπορούν να ανοίξουν μια  μικρή πόρτα αν θελήσουν, αλλά  θα την ξανακλείσουμε .
-Εγώ δεν το ήξερα ...
-Γιατί εσύ όλο στα ρηχά πηγαίνεις να δεις τον ήλιο. Πώς θες να ακούσεις τι γίνεται στις συνελεύσεις μας;
-Μα αν έλθουν όλα τα όντα , η θάλασσα θα ερημώσει. Τι θα κάνουν οι άνθρωποι;
-Ας το σκέφτονταν  όταν έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν κακό στη θάλασσα που λένε πως την αγαπούν. Όταν αγαπάς κάτι το φροντίζεις
-Μη, μη κλείσετε το άνοιγμα. Αφήστε με να βγω. Να, σας παρακαλώ  βοηθείστε με να ανέβω και μετά κλείστε. Εγώ θέλω τα παιδιά , θέλω κόσμο, θέλω να βγαίνω στα ρηχά. Θέλω να ξαναδώ την οικογένειά μου
Αμέσως τα ψάρια με βοήθησαν να βγω.
Και τι κατάλαβα;


Μετά από καιρό κατόρθωσα να φτάσω στο σπίτι μου και όλη η οικογένειά μου έλειπαν. Πού πήγαν; Στα δίχτυα ψαράδων που τους μάζεψαν για να τους πάρουν τα σπίτια τους.
Έφυγα κι εγώ πολύ λυπημένο και περιπλανήθηκα καιρό
Τώρα που σου μιλώ είμαι στην παραλία που με πέταξε το κύμα, γιατί κάποιος με πήρε όταν έκανε κατάδυση με τη μάσκα του  και τράβηξε με δύναμη το σώμα μου. Ω ωω πώς πόνεσα!!
Μα δεν ήθελε ούτε το σώμα μου. Αλήθεια το ξέρεις ότι υπάρχει ένα πλάσμα που όταν πεθάνουμε χρησιμοποιεί το σώμα μας για σπίτι του; Είμαστε χρήσιμα πάντα
Τώρα πέθανε ο εσωτερικός μου εαυτός και έμεινα εγώ, μισό κοχύλι γιατί το άλλο μισό το έσπασαν έτσι, για παιχνίδι,  όπως έλεγαν τα ψάρια στον κάτω κόσμο και δεν τα πίστευα.
Τουλάχιστον πάρε με εσύ και κάνε με περιδέραιο να είμαι στο λαιμό σου να σου μιλώ για άλλα τόσα που έχω γνωρίσει. Δεν θα πονέσω μην ανησυχείς. Είμαστε σκληρά εμείς ακόμη και οι επιστήμονές σας μας μελετούν. Και θα σε ομορφαίνω.
Τι λες; Θα με πάρεις;




Αυτή είναι η συμμετοχή μου στις ''Ιστορίες του Καλοκαιριού '' που η Μ. Νικολάου διοργανώνει στο  ''Κείμενο'' της  

40 σχόλια:

  1. Αν σου πω πως δεν είχα σκεφτεί αυτήν την πλευρά του κοχυλιού. Βέβαια ως δεινή συλλέκτρια κοχυλιών, δεν μάζεψα ποτέ κοχύλια μέσα από την θάλασσα, παρά μόνο αυτά που ξεβράζει το κύμα.
    Μια πραγματικά καλοκαιρινή ιστορία!
    Ιδιαίτερη και διδακτική!
    Σ΄ευχαριστώ πολύ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαιρούλα μου νομίζεις ότι εγώ την είχα σκεφθεί; Και ομολογώ ότι παλιά μάζευα και εγώ κοχύλια και από τη θάλασσα μέσα με το σώμα τους που το έβγαζα μετά και εβαζα οινόπνευμα να μην μυρίζουν. Σκέτη ανοησία λόγω άγνοιας. Πριν καιρό διάβασα ένα άρθρο για το Μυταρά και την μεγαλύτερη συλλογή κοχυλιών που έχει από όλο τον κόσμο. Τον ρώτησαν για την καταστροφή που προκαλεί στο θαλάσσιο περιβάλλον και έτσι έμαθα για τα κοχύλια και πόσο απαραίτητα είναι όχι στη διακόσμησή μας αλλά στη θάλασσα. Από εκεί εμπνεύστηκα το κείμενο και εγώ σ'ευχαριστώ για την ευκαιρία να συμμετάσχω.
      Καλή σου μέρα

      Διαγραφή
  2. Πάρα πολύ ωραία η συμμετοχή σου Άννα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αχ βρε Άννα μου με την τρυφερότητα της καρδιάς σου.
    Ακόμα και για τα κοχύλια, αυτά τα υπέροχα πλάσματα του βυθού, έχεις ένα καλό λόγο να πεις. Να τον δώσεις σαν παραμύθι, να τον ντύσεις με συναισθήματα, να τον απλώσεις στα κρυστάλλινα νερά του βυθού και της ακτής.
    Δεν είχα προσεγγίσει ποτέ έτσι τα κοχύλια. Σαν πλάσματα, σαν ζωή. Και όχι σαν περιδέραια και σαν στολίδια. Σπίτια για ζωές, σπίτια για κόσμους.
    Αυτό το ταξίδι στο μυστικό κόσμο των πλασμάτων της θάλασσας ήταν μαγικό. Αυτές οι εικόνες διαλεγμένες μία προς μία. Δεν ήξερα για τις Πωσειδωνίες ως φυτά του βυθού. Είναι πανέμορφες. Όπως και όλα τα πλάσματα εκεί με την αγνότητά τους.
    Μάζευα και εγώ κοχύλια. Βέβαια άδεια. Δεν μπορούσα να προσεγγίσω μεγάλα κλειστά. Μάζευα τα σπιτάκια τους και τα έχω συλλογή.
    Μετά από το σημερινό σου διήγημα νιώθω διαφορετικά για αυτά.
    Ευχαριστούμε για ένα ακόμα σου δώρο Άννα μου!
    Από καρδιάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α βρε Γιάννη τι υπέροχο σχόλιο! Να σαι καλά και σ'ευχαριστώ που με εμψυχώνεις.
      Ναι κι εγώ δεν τα είχα προσεγγίσει έτσι δεν ήξερα την αξία τους αλλά ζούμε μαθαίνοντας.
      Χαίρομαι που σου άρεσαν απ' ότι κατάλαβα, όλα!
      Εγώ ευχαριστώ για το δώρο, το σχόλιό σου είναι δώρο όντως
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  4. Kαλησπέρα Αννούλα μου! Δέν έχω λόγια...μαγεμένη από τό εκπληκτικό κείμενό σου!!
    Υπέροχο διήγημα και η γραφή σου,μοναδική φίλη μου! Μπράβο και πάλι μπράβο!!
    Καλή εβδομάδα!! Πολλά φιλάκια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δήμητρά μου, ο ενθουσιασμός σου με πέταξε πάνω σε ένα καλάμι να το ξέρεις! Το καβάλησα και ποιος με πιάνει!!! χαχαχαχα
      Σ'ευχαριστώ πολύ για τα θερμά σου λόγια
      Να σαι καλά
      Φιλάκια

      Διαγραφή
  5. Τι τρυφερή ιστορία Άννα μου! Με πήγε κατ' ευθεία στο βυθό όπου πάντα είναι γαλήνιος και ποτέ τίποτα δεν τον ταράζει, ενώ η επιφάνεια έχει φουρτούνες αλλά ευτυχώς και μπουνάτσα!
    Μπράβο για την συμμετοχή σου και ευχές για ένα γλυκό καλοκαίρι!

    ΑΦιλάκια πάντα χαμογελαστά και ήρεμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που τη βρήκες τρυφερή.
      Ναι ο βυθός ακύμαντος αλλά και στάσιμος. Όλα τα ωραία στην επιφάνεια της θάλασσας γίνονται
      Καλό καλοκαίρι Στεφανία μου
      Φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
  6. Υπέροχη ιστορία Αννούλα μου! Ευτυχώς το κοχύλι θα συνεχίσει να υπάρχει σαν περιδέραιο.
    Θυμήθηκα και εγώ τα απομνημονεύματα ενός κοχυλιού που είχα γράψει στην φωτο-συγγραφική σκυτάλη#3 https://stamonopatiatisfantasias.blogspot.com/2019/05/3.html
    Καλό καλοκαίρι!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α τη θυμήθηκα τη συμμετοχή σου! Είναι υπέροχη!!
      Τα κοχύλια εκτός αν τα σπάσει κάποιος εξακολουθούν να υπάρχουν όντως.
      Σ'ευχαριστώ Ελένη μου
      Καλό καλοκαίρι
      Φιλάκια

      Διαγραφή

  7. Τι ωραία ιστορία
    βέβαια ως δελφινάκι μόλις είδα θάλασσα {στο τίτλο} ήρτα κολυμπώντας όσο πιο γρήγορα μπορούσα {χεχεχε}
    μου αρέσουν πολλά τα κοχύλια
    από τη παραλία , τον άμμο μάζεψα κι εγώ κάποιες φορές
    παω να δω τι δρώμενο είναι τούτο
    μα πόσο έλειψα τελοσπάντων και ξεφύτρωσαν τόσα δρώμενα; τούτο και το άλλο της Κατερίνας {με τις συνεντεύξεις των μπλόγκερς}

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δελφινάκι και δεν θα διάβαζε τη θαλασσινή ιστορία; Δεν γίνεται
      Και εμένα μου αρέσουν τα κοχύλια. Και σε πολλούς άλλους από ότι βλέπω
      Α σου ΄βάζουμε απουσίες να το ξέρεις. Τα δρώμενα μπαίνουν και μας ταρακουνάνε
      Θα ξεφυτρώσουν και άλλα έχε το νου σου
      Φιλούθκια

      Διαγραφή
  8. Αχ, Άννα μου, έφερες το καλοκαίρι στο δωμάτιο μου. Το συνηθίζω να κοιτάω κοχύλια, μερικά είναι ιδιαιτέρως όμορφα και τα σχέδια τους μοιάζουν σαν ζωγραφιές με ιστορίες. Ιστορίες που θα είχαν πολύ ενδιαφέρον αν μπορούσαν να τις εξιστορήσουν.
    Πολύ όμορφο καλοκαιρινό κείμενο, μπράβο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιώργο μου ευκαιρίας δοθείσης ( το δρώμενο), η θάλασσα μύρισε και στο δικό μου δωμάτιο.
      Το έχω σκεφθεί ξέρεις. Ετικέτα, ένα κοχύλι διηγείται. Και κάθε φορά ένα διαφορετικό διήγημα. Αλλά έχει μείνει ιδέα χαχαχααα
      Σ'ευχαριστώ πολύ πολύ
      Να σαι καλά

      Διαγραφή
  9. Λάτρης των κοχυλιών κσι συλλέκτης, θα τα βλέπω με άλλο μάτι τώρα. Μα τί υπέροχη ιστορία που έγραψες Άννα μου!
    Πόσες αλήθειες που τις ξέρουμε καλά, αλλά δεν κάνουμε τίποτα για να τις διορθώσουμε.
    Καλό καλοκαίρι και φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ λάτρης και έχω ένα σωρό και μάλιστα τα μάζευα και μέσα από τη θάλασσα. Ντράπηκα όταν έμαθα την αξία τους και παίρνω όσα ξεβράζονται μισά και νεκρά
      Σ'ευχαριστώ Ρένα μου
      Καλό καλοκαίρι και σε σένα
      Θα πάτε κάμπινγκ;
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  10. Μια όμορφη ιστορία πλημμυρισμένη θάλασσα και αρμύρα και μια όμορφη γραφή που ξεκλειδώνει αισθήσεις και αισθήματα για τα μικρά και ευτελή που ωστόσο παίρνουν αξία μέσα από μια καλοκαιρινή ανάμνηση. Φιλτράροντας τα νοήματα αλλάζεις γνώμη για τα λάφυρα του καλοκαιριού κι αφήνεσαι στην αλήθεια και στο μύθο, στη φαντασία και την πραγματικότητα. Κι ίσως ακούσεις τον αναστεναγμό των κοχυλιών.
    Μπράβο Άννα μου!
    Καλό καλοκαίρι!
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλμύρα και θάλασσα θα έχουν όλες οι ιστορίες του δρώμενου της Μαρίας Νικολάου. Καλοκαιρινές ιστορίες χωρίς θάλασσα δε λέει.
      Ευτελή τα νόμιζα και εγώ Αννίκα μου. Όταν έμαθα ότι υπάρχουν πανάκριβα κοχύλια, όταν έμαθα πώς ένας κόκκος άμμου εξουδετερώνεται από το μάργαρο που βγάζουν και εξαιτίας αυτού τα μελετούν οι επιστήμονες, όταν έμαθα πόσο χρήσιμα είναι και τι προσφέρει στο θαλάσσιο περιβάλλον η ύπαρξή τους άλλαξα γνώμη. Και δεν είχα ιδέα!!!
      Χαίρομαι που σου άρεσε
      Καλό καλοκαίρι και σε σένα
      Φιλάκια

      Διαγραφή
  11. Μα τί όμορφη ιστορία έγραψες, Αννα μου, για τα υπέροχα κοχύλια της θάλασσας!!!! Συγχαρητήρια για την υπέροχη συμμετοχή σου!! Εγώ κι αν έχω κοχύλια στο σπίτι, ακόμα και στολισμένα στον κήπο!!! Ή ίδια ποτέ μου δεν έβγαλα κανένα ζωντανό από την θάλασσα, αλλά μάζευα μανιωδώς από τις παραλίες. 'Εχω όμως και έναν γείτονα ψαρά ο οποίος κάθε φορά που έβγαζε κάποια μεγάλα μέσα στα δίχτυα του, μας τα έφερνε, αφού τα είχε παρατημένα κάποιες μέρες στο καϊκι...απορώ γιατί δεν τα ξαναπετούν στην θάλασσα...μάλλον γιατί μέχρι να τα ξεμπλέξουν από τα δίχτυα αυτά έχουν αφήσει την τελευταία τους πνοή! Τι κρίμα! Παρηγοριέμαι όμως με την ιδέα πως εμείς τιμούμε ιδιαιτέρως τα κουφάρια τους στολίζοντάς τα ανάμεσα στα λουλούδια μας.
    Φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι Μαριάννα μου που σου άρεσε. Σ'ευχαριστώ πολύ πολύ.
      Και εγώ λάτρης των κοχυλιών και μπράβο σου που δεν τα μάζευες ζωντανά όπως-- ντροπή μου--το έκανα παλιά εγώ!!!
      Ναι μπλέκονται στα δίχτυα και ξέρω ότι θυμώνουν οι ψαράδες.
      Τα τιμούμε όσο μπορούμε και ξέρεις τα αγαπά ο κόσμος ειδικά για διακοσμητικούς λόγους.
      Φιλιά πολλά κι από εμένα

      Διαγραφή
  12. Τι όμορφη ιστορία καλοκαιρινή και γεμάτη μηνύματα! Πανέμορφη η συμμετοχή σου Άννα μου στο δρώμενο της Μαρίας και η μυρωδιά της θάλασσας ταξιδεύει από τις γραμμές της ιστορίας σου στη ψυχή και στο μυαλό! Πολλά μπράβο!
    Σου στέλνω τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ Μαίρη μου. Χαίρομαι που σου άρεσε. Να σαι καλά
      Φιλάκια

      Διαγραφή
    2. Καλό βράδυ Άννα !! Πρωτότυπο , τρυφερό , ευαισθητοποιημένο διήγημα !!
      Με τα μάτια ενός κοχυλιού που απειλείται από τις ανθρώπινες δραστηριότητες .
      Πολύ έξυπνη ιδέα για την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος .
      Καλή επιτυχία της συμμετοχής σου στο δρώμενο .
      Καλό καλοκαίρι με όμορφες εκπλήξεις και όνειρα !!

      Διαγραφή
    3. Σ'ευχαριστώ Κυριακή μου. Χαίρομαι που σου άρεσε
      Να σαι καλά και εσύ καλό καλοκαίρι να περάσεις

      Διαγραφή
  13. Όταν το θέμα είναι "ιστορίες του καλοκαιριού" κι εσύ γράφεις εξ ονόματος ενός ταπεινού κοχυλιού, αυτό δείχνει την ευαισθησία σου για το περιβάλλον και μπράβο σου!
    Είχα μια οδυνηρή εμπειρία ένα καλοκαίρι σε μια παραλία της Αστυπάλαιας, όταν μια παρέα τουρίστες είχαν βγάλει ένα μεγάλο σαλιγκάρι απ' τη θάλασσα που ψυχομαχούσε στα βότσαλα, βγάζοντας έναν τρομαχτικό ήχο. Δίχως δεύτερη σκέψη, το άρπαξα απ' τα βότσαλα που το είχαν ξεβράσει και το πέταξα πίσω στο νερό. Τι άκουσα, δεν περιγράφεται. Απ' τα λίγα ιταλικά που ξέρω, με στόλισαν κανονικά. Δεν το μετάνοιωσα στιγμή.
    Χαίρομαι να διαβάζω τέτοια κείμενα, ας μάθουμε επιτέλους να σεβόμαστε και τις πέτρες που πατάμε.
    Συγχαρητήρια Αννούλα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είμαι σίγουρη ότι ο στολισμός σου στα Ιταλικά, είναι έπαινος για σένα. Αλλίμονό μας όταν τέτοιοι άνθρωποι μας επαινούν!!
      Μη νομίζεις ότι από πάντα είχα τέτοια ευαισθησία για τα κοχύλια. Εμαθα όμως. Ξέρεις ότι σε κάποια παραλία της Σκιάθου που έχει στρογγυλά βότσαλα μοναδικά,υπάρχει πρόστιμο 1000ευρώ σε όσους τα μαζεύουν; Κάθε πλάσμα της θάλασσας, κάθε είδος της ακτής, είναι σημαντικά για το περιβάλλον. Τώρα το ξέρω!
      Σέυχαριστώ Μαρία μου Νασαι καλά

      Διαγραφή
  14. Καλημέρα Άννα βρέθηκα τυχαία στο μπλογκ σου και διαβασα την ιστορία σου!!Υπέροχη γεμάτη χρώματα και αρωματα της θαλασσας!!Μπράβο!!!Φιλιά πολλά!!Θα σε παρακολουθώ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς ορισες Σόφη. Μόλις επέστρεψα από το δικό σου e-σπιτικό. Μου άρεσε πολύ. Θα τα λέμε
      Σ'ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σου για το καλοκαιρινό μου διήγημα
      Καλή σου ΄μέρα

      Διαγραφή
  15. Υπέροχη ιστορία μου αρέσει που έγραψες για ένα κοχύλι είναι κάτι σαν φόρο τιμής γι αυτά τα θαύματα της φύσης που είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας!
    Τα φιλιά μου!
    Καλό καλοκαίρι!


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε Ρένα μου. Φόρος τιμής όπως το γράφεις!! Γιατί τα μικρά θαύματα της φύσης είναι που κάνουν το μεγάλο θαύμα που λέγεται ΦΥΣΗ!
      Φιλιά κι από εμένα
      Καλό καλοκαίρι

      Διαγραφή
  16. Αννιώ μου από μια αφορμή καμιά φορά και ψάχνοντας πράγματα για να εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας (ας είναι καλά το διαδίκτυο )μαθαίνουμε και αλλάζουμε απόψεις..προς το καλύτερο για τον κόσμο που ζούμε..μας το είπες με τον δικό σου τρόπο Αννιω μου μέσα από την όμορφη καλοκαιρινή ιστορία σου...και εγώ με άλλα μάτια πια τα κοχύλια θα τα βλέπω...ακόμα και την ζωή πια..!!
    Να περνας όμορφα με ότι κανεις Αννιώ μου καλο σου βράδυ🌙 και καλή εβδομαδα...!!φιλιαα!⛱

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε η ιστορία μου Ρούλα μου. Φυσικά αλλάζουμε απόψεις μαθαίνοντας...Έτσι δεν πρέπει; Γηράσκουμε και μαθαίνουμε!!!χαχαα
      Καλή εβδομάδα και σε σένα
      Καλή σου μέρα

      Διαγραφή
  17. Αν είχα εγγονάκι θα του το διάβαζα σαν παραμύθι κάθε βράδυ. Κι αν ήμουν δασκάλα θα το διαβάζαμε στην τάξη και θα ακολουθούσε συζήτηση πάνω στα νοήματά του.
    Τι όμορφη ιστορία!
    Μπλε, δροσερή και βαθυστόχαστη!
    Συγχαρητήρια Άννα μου!
    Την απόλαυσα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωωωω πόσο χαίρομαι Μαρία μου που σου άρεσει και το βρήκες μάλιστα κατάλληλο για τα παιδιά. Με τιμάς με τα λόγια σου!! Σ'ευχαριστώ πολύ πολύ
      Να σαι καλά

      Διαγραφή
  18. Αννούλα μου, επειδή έχω τρελή ευαισθησία με το περιβάλλον, ψιλοδάκρυσα μέχρι να τελειώσω την ιστορία σου. Η οποία ήταν τόσο καλογραμμένη κι έβγαζε απίθανα το συναίσθημα του κοχυλιού.
    Τι έλλειψη σεβασμού έχουμε επιδείξει απέναντι στο περιβάλλον. Από πόσα πλάσματα, έχουμε στερήσει το σπίτι τους!
    Μακάρι να έρθει η μέρα που θα μάθουμε να ζούμε αρμονικά με τον κόσμο γύρω μας. Κυριολεκτικά και μεταφορικά!
    Πολλά μπράβο για μια ακόμα υπέροχη ιστορία σου.
    Φιλάκια Αννούλα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν δεν είχες ΕΣΥ τρελή ευαισθησία με το περιβάλλον θα πίστευα ότι γύρισε ο κόσμος τούμπα...
      Σ'ευχαριστώ πολύ Μαρίνα μου. Σημαντική η γνώμη σου. Ναι μεγάλη έλλειψη σεβασμού στο ίδιο μας το σπιτικό, αφού αυτό είναι η φύση.
      Να σαι καλά
      Φιλάκια

      Διαγραφή
  19. Πολύ σας χαίρομαι για το μεράκι σας. Μπορώ να φανταστώ την συμμετοχή σου τυπωμένη. Μπράβο Αννιώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Χριστίνα. Και το είδα τώρα το σχόλιό σου...τι μυαλό!!

      Διαγραφή