Το κομπόδεμα

 

πηγή

Η κυρ-Αμαλία καθισμένη μπροστά στο τζάκι της,έπλεκε. Συνήθιζε να βγαίνει στη γειτονιά με το πλεχτό της παραμάσχαλα και να παίρνει το καφεδάκι της κάθε μέρα και σε μια γειτόνισσα. Όταν είχε ήλιο και ζέσταινε λίγο ο τόπος, βγαίνανε παρέα με την κυρά Σοφία και την κυρά Μαρίκα έξω από τις πόρτες τους πλέκοντας και κουτσομπολεύοντας. Τα καλοκαίρια έμεναν ως αργά το βράδυ έξω  από τις αυλόπορτές τους, συζητώντας ή πίνοντας ουζάκι. Αλλά από τότε που μαζεύτηκαν μετανάστες στο νησί, από τότε που γίνονταν φασαρίες σε εκείνες τις δομές, όπως τις λέγανε, κλείδωνε πόρτες και παράθυρα.
Τις κακές της είχε σήμερα. Μετρούσε τους πόντους στις βελόνες της και μουρμούραγε για τη μέλλουσα  νύφη της. Βλέπεις ο γιος της αποφάσισε να παντρευτεί. Σιγά μη συμφωνήσει μ'αυτό το γάμο. Άκου εκεί   να μη δέχεται κουβέντα από τη μάνα του!! 
''Θύμωσε γιατί του πα ότι είναι ξεβράκωτη; Ούτε ένα σπιτάκι δεν έχει.  Επειδή την είπα τσαλαφή;  Μα τσαλαφή δεν είναι;  Ποια κοπέλα τρέχει μέσα στο χειμώνα με το νερό της θάλασσας μέχρι τη μέση της για να βοηθήσει  εκείνους --πανάθε μα τους-- τους πρόσφυγες  που γιομίσανε το νησί; Κοίτα να δεις,  που δεν θα μπορεί να σου κάμει παιδί με τόσο κρύο που ποτίστηκε η μήτρα της!.Μα δουλειά είναι αυτή που βρήκε νέα κοπέλα; Να δουλεύει λέει για εκείνη τη μι και κου και όμικρον, πώς τη λένε!!! Και τι δεν του πα, μέχρι για τη μήτρα της του πα μπας και φοβηθεί και εκείνος τι έκαμε; Γελούσε!!''
''Άκου να γελάει με τόσο σοβαρό λόγο που του πα''! 
''Κάτι πρέπει να βρω να αποτρέψω αυτό το γάμο. Να μη με λένε Αμαλία αν δεν το κατορθώσω... Και η προκομμένη η κόρη μου όταν ζήτησα τη βοήθειά της  τι είπε; Ότι είναι ενήλικας και θα κάνει αυτό που θέλει.
Σηκώθηκαν τώρα τα ποδάρια  να χτυπήσουν το κεφάλι. Η μάνα που τον γέννησε είναι δυο φορές ενήλικας''.
Και δώστου ξαναμέτραγε τους πόντους και δώστου να μιλάει μόνη της φουρκισμένη για το κακό που τη βρήκε.
Η κόρη της κυρά Αμαλίας, παντρεμένη με ένα παιδάκι που απέκτησε πρόσφατα, έμενε στο διπλανό χωριό, εκεί που είχε διοριστεί δασκάλα. Πήγαινε αργά και πού να την δει, έμενε κάποιες μέρες, αλλά τη συμπεθέρα της που έμενε παραδίπλα δεν ήθελε να τη βλέπει στα μάτια της. ''Τι με ρωτάς γιατί; Όποτε  βλεπόμαστε -εδώ που τα λέμε ξεκολλημό δεν έχει από το σπίτι της κόρης μου- όλο για φιλανθρωπίες  μιλάει και για βιβλία που διαβάζει... φιγούρα να κάνει θέλει η ψωροφαντασμένη!!!'' μονολογούσε η κυρ-Αμαλία κάθε φορά που την σκεφτόταν.
Σήμερα είχε άλλες σκέψεις στο μυαλό της. Έβαλε στοίχημα με τον εαυτό της ότι αυτός ο γάμος  θα ναυαγήσει.
Άρχισε να σκέφτεται διάφορα κόλπα, να πλέκει σενάρια μαζί με το πουλόβερ που θα έκανε δώρο στο γαμπρό της.'' Για να μη λέει εκείνη η μάνα του..., Θεέ μου ‘ σχώρα με!!''

Τι θα ‘κανε; Θα θυσίαζε το μικρό της κομπόδεμα --ε όχι και μικρό εδώ που τα λέμε .Μάζευε από πολλά χρόνια χρήματα για ώρα ανάγκης, όπως έλεγε και τα καταχώνιαζε σε κρυψώνες που της φαίνονταν απίθανες να βρεθούν. Σιγά μην εμπιστευτεί τις τράπεζες. Χώρια που θα το μάθαιναν τα παιδιά της. Α όλα κι όλα για ανάγκη ήταν είπαμε.  Πηγή του θησαυρού της, όπως τον έλεγε, ήταν  εκείνο το μαγαζί του συγχωρεμένου. Μ'  αυτό μεγάλωσε τα δυο της παιδιά όταν εκείνος έφυγε για  άλλους κόσμους ο αθεόφοβος και την άφησε τόσο νέα χήρα!! Και τι οικονομίες που  έκανε!! Μα και στο ζύγι που έκλεβε, σιγά το πράγμα. Το 'χει εξομολογηθεί στον παπά, αυτός δεν τα λέει πουθενά γιατί είναι παπάς και θα πάει στην κόλαση, αλλά μπορεί να μιλάει με το Θεό, να του   εξηγήσει, έτσι είχε ησυχάσει αρκετά.

Τώρα μόνη της θα έβγαζε αυτή την πρωτευουσιάνα από το σπιτικό της που της ξεμυάλισε το σπλάχνο της!
Θα της πρόσφερε τα χρήματα της. Να η ώρα ανάγκης που έλεγε. Θα της έλεγε να τα πάρει για τους πρόσφυγες που τόσο πάσχιζε να τους βοηθήσει. Αυτό θα ήταν η σωτηρία της. Το σκέφτηκε καλά.
Αυτή η τσαλαφή θα δεχόταν σίγουρα. Της χρειάζονταν χρήματα της ξεβράκωτης, αλλά θα παράταγε το γιο της. Αυτός θα ήταν ο όρος.  Αν δεν τα  ‘παιρνε θα έλεγε σε όλους ότι ψεύτικα τα κάνει όλα, ότι  τάχα μου βοηθάει… ότι της έδωσε βοήθημα χρήματα γι αυτούς και δεν ήθελε να τα πάρει. Σιγά μην την πίστευαν αν μαρτυρούσε  τον όρο που θα της έβαζε, η Αμαλία είχε καθαρό κούτελο και όλοι την αγαπούσαν, αμ θα την έκανε αυτήν, να μην έχει μούτρα να μείνει στο νησί. 
Της φαινόταν της κυρ- Αμαλίας καλό σχέδιο. Το μόνο που την φρέναρε κάπως ήταν μήπως η τσαλαφή ήταν και ανέντιμη. ''Κι αν τα έπαιρνε και δεν τηρούσε τον όρο; Μπα, η ξεβράκωτη δεν θα έκανε τέτοια, ήταν περήφανη για το ξεβράκωμά της, το χε καταλάβει.
Αν όμως ο γιος της πίστευε την πρωτευουσιάνα; ''Ωχ μάνα μου ''βόγγηξε η Αμαλία. 
Μα μετά το αποφάσισε. Θα έβαζε το σχέδιό της σε εφαρμογή. Ο γιος της δεν θα της γύριζε την πλάτη τον ήξερε! 

Την άλλη μέρα το πρωί πήγε στα χωράφια τους. Εκεί υπήρχε μια καλύβα για τα εργαλεία. Άνοιξε την καλύβα και άρχισε να ψάχνει. Έψαξε εκεί που φύλαγε τα λεφτά της, στο πάτωμα,  τίποτε. Έψαξε πιο πέρα... μήπως ξέχασε πού τα έβαλε;  Την έπιασε πανικός. Έκανε τον τόπο ανάστατο. Έσκαψε και αρκετά βαθιά να βρει το κουτί… βρε  μπας και οι αρουραίοι, λες; Μπας και την είδε κανείς;
Πουθενά τα χρήματα. Την έπιασε τρέμουλο. ''Πάνε τα λεφτάκια μου , θα τα κλέψανε αυτοί οι αχαΐρευτοι, αυτοί οι αλλόθρησκοι, ποιος άλλος;''
Πω πω   τι στενοχώρια που πήρε. Τόσα λεφτά χάθηκαν.    
Τι θα κάνει; Σε ποιον θα το πει;   Τι αποδείξεις έχει; Καμιά. Ποιος θα την πιστέψει;
Γύρισε στο σπίτι της σχεδόν αλλόφρων!

Την πιάσανε τα νεύρα της. Ένοιωθε άρρωστη. Βημάτιζε πέρα δώθε και έλουζε με τόσα κοσμητικά τους  κλέφτες που κοκκίνισαν και οι τοίχοι
Ο γιος της την επισκέφθηκε εκείνο το πρωί
Την είδε στα κακά της τα χάλια και αληθινά ανησύχησε. Ότι και αν έλεγε  η κυρ- Αμαλία μάνα του ήταν. Δεν μπορούσε να αψηφήσει  το κόκκινο πρόσωπό της, ούτε την γρήγορη ανάσα της. Φυσικά ούτε τα ακατάληπτα λόγια της πέρασαν απαρατήρητα. Λες να είχε πάθει κανένα εγκεφαλικό; Μεγάλη γυναίκα ήταν, αργεί νομίζεις; Μα όταν προσπάθησε να τηλεφωνήσει στο κέντρο Υγείας η κυρά Αμαλία ούτε που ήθελε να το ακούσει. Αντέδρασε ακόμη χειρότερα. Έτσι κατάφερε   με τα χίλια ζόρια να μάθει  τι είχε συμβεί και  έμεινε αμίλητος.
''Τι τα ήθελες τα χρήματα ρε μάνα πρωί πρωί;  Και γιατί δεν ξέραμε  ότι υπάρχουν τόσα λεφτά;'' 
Η υπεράσπιση της στάσης της έκανε την κυρά Αμαλία να συνέλθει γρήγορα και να επιτεθεί αμυνόμενη ότι ήταν μάνα, χαροκαμένη και τόσο κουρασμένη από τη δουλειά για να μεγαλώσει τα βλαστάρια της και να τα μορφώσει. Να μην είχε και ένα κομπόδεμα να μην τους γίνει βάρος; 
Μετά από πολλά μουρμουρητά γεμάτα δικαιολογίες και συζήτηση, ο γιος  παραδέχτηκε  ότι είχε πάρει εκείνος τα χρήματα   και τα είχε βάλει στην τράπεζα. Την είχε δει μια μέρα που κάτι καταχώνιαζε στην άκρη του πατώματος της καλύβας και πήγε να δει μόνος του. Της είπε ότι ήθελε να της δώσει ένα μάθημα. ''Περάσαμε τόσες δυσκολίες μάνα και λεφτά έλεγες ότι δεν είχαμε. Κι εσύ είχες ένα μεγάλο κομπόδεμα φυλαγμένο. Αλλά να ξέρεις δεν τα έχω αγγίξει, όμως  θα στα δώσω με έναν όρο: θα έλθεις δίπλα μου στο γάμο μου και θα αγκαλιάσεις τη νέα σου κόρη.
''ΠΟΤΕ!'' φώναξε η κυρ- Αμαλία , ξεσπώντας το θυμό επάνω στο γιο της. Πάει το σχέδιό της για το γάμο, πρέπει να αλλάξει σχέδιο τώρα,  αλλά πρώτα να πάρει τα λεφτά. Όμως ο γιος της ήταν ανένδοτος. Δεν θα της έδινε το βιβλιάριο ε; Θα πήγαινε να τα σηκώσει μόνη της, αλλά αν ήταν στο όνομά του;
Κοίτα να δεις που με το δικό της κομπόδεμα ο γιος της την απειλούσε.
Τι να κάνει; Προσπάθησε να του κλαυτεί, να τον πείσει αλλά μάταια. Η τσαλαφή θα έμπαινε στην οικογένεια;   Όταν μάλιστα είδε ότι ο γιος της μιλούσε σοβαρά,   υποχώρησε και ...κομπόδεμα γερό είναι αυτό, του γυρνάς την πλάτη;😊   😊   😊