Το να εμπνέεις είναι τέχνη!

Σε ένα νησί μακριά από εδώ, εκεί που η φαντασία ταξιδεύει, εκεί   που τα κύματα φωλιάζουν στις ακτές  και ο ήλιος απλόχερα σκορπά  ζωή τις περισσότερες ημέρες του χρόνου, οι κάτοικοι  ζουν αγαπημένοι και ικανοποιημένοι.
Το νησί έχει ένα Δήμαρχο που ενδιαφέρεται  για κάθε ανάγκη της καθημερινότητας των συμπολιτών του.Προσπαθεί  να παρέχει με κάθε τρόπο όλα τα αναγκαία και απαραίτητα στον άνθρωπο, ώστε οι πολίτες να μην εγκαταλείψουν το νησάκι τους.
Το νησί έχει δυο σχολεία δημοτικά.  Απέκτησε και ένα Γυμνάσιο με τις φροντίδες του Δημάρχου.
Η πρόοδος κάθε τάξης των σχολείων, ελέγχεται από το Δήμαρχο.  Από καθαρό ενδιαφέρον για τον τόπο του, φροντίζει για την παιδεία ώστε   οι μαθητές  να αγαπήσουν τη  μάθηση και να αποκτήσουν γνώσεις και ίσως μείνουν στο νησί όταν ενηλικιωθούν.
 Ο ίδιος, γιατρός στο επάγγελμα, έχει  επανδρώσει μια μονάδα υγείας αξιοθαύμαστη. Κι άλλοι  γιατροί τον μιμήθηκαν και απολαμβάνουν την γαλήνη αυτού του μικρού παραδείσου.
Οι αγρότες έχουν  τη συμπαράστασή του. Ακραίες καιρικές συνθήκες αντιμετωπίζονται από όλους  και ο ένας βοηθά τον διπλανό του.
 Θα έλεγες ότι αυτός είναι ένας επίγειος παράδεισος.

Ο Δήμαρχος φέτος, έχει  εστιάσει   στα δυο δημοτικά σχολεία. Θέλει  να κατανοήσει το γιατί και  το πώς μια δασκάλα έκανε τη διαφορά με την τάξη της, πέρσι, τόσο που έκανε αίσθηση η πρόοδος των μαθητών της
Αυτή η τάξη και αυτή η  δασκάλα έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον του Δημάρχου. Η τάξη της κας Αμαλίας.   Μια νέα δασκάλα που ήλθε στο νησί πρωτοδιοριζόμενη και είναι η δεύτερη χρονιά της εδώ. Οι άλλοι δάσκαλοι είναι καλοί εκπαιδευτικοί, αλλά αυτή η δασκάλα πήρε μαθητές χαμηλού επιπέδου και τελειώνοντας τη σχολική χρονιά έστειλε διακοπές, μαθητές- αστέρια! Αλλά το κυριότερο, δίδαξε παιδιά, να είναι σωστοί άνθρωποι. Μα πώς; αναρωτιέται συχνά ο δήμαρχος προσπαθώντας να κατανοήσει ώστε και οι άλλοι εκπαιδευτικοί να ακολουθήσουν.
Φέτος   έβαλε δασκάλα και στην τρίτη τάξη του άλλου δημοτικού σχολείου, την κα Ελευθερία. Ίδια ύλη, δυο γυναίκες εκπαιδευτικοί νέες στην ηλικία με ίδιες περγαμηνές σπουδών, και ανέθεσε τις ίδιες δραστηριότητες για τις δυο τάξεις. 
Ω ναι, ανακατευόταν και στις υποθέσεις των σχολείων και στα διοικητικά τους, σε συνεργασία με τους διευθυντές τους, οι οποίοι  συμμερίζονταν το σκοπό του και τις αποφάσεις του.
Όποιες δραστηριότητες αναλάμβανε η τρίτη τάξη του ενός σχολείου λοιπόν, το ίδιο και  η άλλη τρίτη του δεύτερου δημοτικού, μαζί σαν μια ομάδα. Αυτό ήταν το πείραμα του Δημάρχου ώστε να παρακολουθεί δυο εξίσου καλές εκπαιδευτικούς με επίπεδο μαθητών περίπου ίδιο.
Τα μαθήματα προχωρούσαν,  και οι κάτοικοι ασχολούνταν με τις δουλειές τους για να ζήσουν εκείνοι καλύτερα αλλά και το νησί τους να προοδεύσει. 
Οι υπηρεσίες λειτουργούσαν όσο το δυνατόν άρτια και το καλοκαίρι γέμιζε ο τόπος τουρίστες. 
Καταστήματα και ξενοδοχειακές μονάδες  λειτουργούσαν μόνο το καλοκαίρι, ενώ το χειμώνα έμεναν κλειστά.
Τότε όλα ηρεμούσαν  και η ζωή ακολουθούσε τα γνωστά της  βήματα.
Τα σχολεία λειτουργούσαν καλά.

Η πρώτη πρωτοβουλία για φέτος του Δημάρχου ήταν η καθαριότητα των ακτών μετά την πάροδο της τουριστικής περιόδου. Φυσικά η υπηρεσία καθαριότητας του Δήμου ήταν υπεύθυνη και για τις παραλίες, αλλά ήθελε όλοι οι κάτοικοι και μαζί οι μαθητές, να βοηθήσουν να μείνουν οι παραλίες καθαρές ώστε τα κύματα- όπως τους έλεγε-'' να μη  ταΐσουν τα ψάρια με σκουπίδια''.
Ήθελε να μάθουν τα παιδιά να φροντίζουν το περιβάλλον τους, όπου κι αν βρεθούν.
Ζώστηκαν οι μαθητές με γάντια μια χρήσης, με σακούλες, μπότες και καπέλα και ξεχύθηκαν στις παραλίες να μαζέψουν με τσιμπίδες ό,τι ήταν πεταμένο. Και μετά, τα κουτιά με τα αναψυκτικά στον κάδο  ανακύκλωσής τους, τα χαρτιά στο δικό τους κάδο κ.ο.κ
Τα παιδιά το βρήκαν διασκεδαστικό και οι  γονείς δεν διαμαρτυρήθηκαν για τον καθαρισμό των παραλιών του νησιού. Και ο Δήμαρχος παρών σε κάθε παραλία μαζί με τους μαθητές, που ήταν η ημέρα τους. Οι τάξεις και των δυο σχολείων δούλευαν μαζί.
Οι δυο τρίτες ήταν στην ίδια παραλία, οι δασκάλες μαζί και φυσικά ο Δήμαρχος που πηγαινοερχόταν καθώς και υπάλληλοι της υπηρεσίας καθαριότητας.
Τα παιδιά της κας Ελευθερίας έπαιζαν και γελούσαν. Όταν τους έβλεπε κάποιος μεγαλύτερος, μάζευαν κάτι. 
Η τρίτη τάξη της κας Αμαλίας τραγουδούσε ένα τραγούδι παιδικό και είχε στρωθεί στη δουλειά.
Μα τι περίεργο, σκέφτηκε ο Δήμαρχος. Πάλι τα παιδιά της δασκάλας  αυτής λειτουργούν σαν ομάδα, άψογα!  
Η κα Ελευθερία πηγαινοερχόταν ανάμεσα στα παιδιά και πρόσεχε μην απομακρυνθεί κάποιο.
Η κα Αμαλία ήταν ανάμεσα στα παιδιά της με γάντια και σακούλες και μάζευε κι εκείνη σκουπίδια, τραγουδώντας.
Πέρασε και αυτή η ημέρα, οι κάτοικοι ανέλαβαν τα υπόλοιπα τις επόμενες ημέρες και έτσι οι παραλίες έμειναν πεντακάθαρες μέσα στην ερημιά τους.

Η επόμενη πρωτοβουλία του Δημάρχου ήταν να μαζέψουν όλοι οι κάτοικοι, εθελοντικά φυσικά, τα σπασμένα ξύλα και κλαδιά του δάσους ολόγυρα στο νησί και να φορτωθούν στο φορτηγό του Δήμου που θα τα μοίραζε για το τζάκι σε ανθρώπους που δεν είχαν τόση οικονομική άνεση.
Φυσικά όλες οι δραστηριότητες γίνονταν Σαββατοκύριακα που τα σχολεία ήταν κλειστά.
Η τάξη της κας Αμαλίας παρούσα! Σύσσωμη! Μάζευαν τα μικρά ξύλα οι μαθητές της, ενώ εκείνη έτρεχε για τα μεγαλύτερα και τα βοηθούσε συνεχώς. 

Πέρασε ο καιρός και ήλθαν οι γιορτές των Χριστουγέννων. Η Δημαρχεία ανέλαβε μια πρωτοβουλία, να ψηθούν αρνιά για όλους τους μοναχικούς, ηλικιωμένους και μη, πολίτες του νησιού.
Τα σχολεία παρόντα να μοιράζουν και δωράκια μαζί με το φαγητό στον καθένα.
Η τάξη της κας Αμαλίας δώριζε και ένα πλεχτό κασκόλ σε κάθε γηραιά κυρία του νησιού αλλά και σε κάθε γηραιό κύριο, που ζούσαν μόνοι. Ο Δήμαρχος ήθελε να μάθει πού βρέθηκαν τόσα πλεχτά και έμαθε ότι τα έπλεξε η δασκάλα της τρίτης τάξης μήνες πριν,  μαζί με μητέρες μαθητών της. Δική τους πρωτοβουλία, δικά τους έξοδα!
''Μπράβο σας'' είπε ο Δήμαρχος και επαίνεσε δασκάλα και παιδιά.
Ο Δήμαρχος δεν μπορούσε να καταλάβει πώς και γιατί αυτή η δασκάλα είχε απήχηση τόση στους μαθητές της. Έβλεπε ότι ήταν πρόθυμη πολύ και συμμετείχε σε κάθε δραστηριότητα αλλά και ότι φρόντιζε οι μαθητές της να μαθαίνουν και κάτι από κάθε συμμετοχή. Μα οι μαθητές της πώς την ακολουθούσαν όλοι; αναρωτιόταν συνεχώς.

Ήλθε και η εποχή της αναδάσωσης, του τμήματος του δάσους που κάηκε το καλοκαίρι.
Γιατί είχαν φωτιά το καλοκαίρι. Προσπάθησαν να βρουν τον υπαίτιο ή τους ενόχους αυτού του εγκλήματος αλλά δεν τα κατάφεραν ως σήμερα.
Σαββατοκύριακο μαζεύτηκαν όσοι από τους κατοίκους ήθελαν, με επικεφαλής τον Δήμαρχο. Παρόντα και τα σχολεία που πρωταγωνιστούσαν μια και ήταν ένα μάθημα που έπρεπε να μάθουν καλά. ''Το δάσος δίνει ζωή! Η φωτιά καταστρέφει τη ζωή μας!''
Οι άντρες έσκαβαν λάκκους, οι μαθητές φύτευαν με τη συμβουλή μεγαλύτερων. Ο Δήμαρχος σήκωσε το κεφάλι κάποια στιγμή από το δικό του λάκκο και είδε την μια δασκάλα, την κα Ελευθερία με τα χέρια στις τσέπες να παρακολουθεί τους μαθητές της.  Λίγοι μαθητές της  προσφέρθηκαν, είναι   η αλήθεια , κανείς δεν μπορεί να τους υποχρεώσει, σκέφτηκε ο Δήμαρχος.
Πιο κάτω ήταν η τάξη της κας Αμαλίας. Όλοι οι μαθητές παρόντες και η δασκάλα γονατισμένη δίπλα σε κάθε λάκκο, τους βοηθούσε  να φυτεύουν. Με τα χέρια έστρωνε το χώμα και το πατούσε καλά γύρω από τη ρίζα.
Όταν τελείωσαν, καθαρίστηκαν από τα χώματα και  μαζεύτηκαν γύρω από τάβλες με μεζέδες  ανταλλάσσοντας εντυπώσεις.
Η κα Ελευθερία πήγε δίπλα στην κα Αμαλία και άρχισαν να συζητούν. Ο Δήμαρχος που ήταν δίπλα, παρακολούθησε  τον παρακάτω διάλογο: 

''Αμαλία νομίζω ότι υπερβάλλεις με τη στάση σου.''
''Τι θες να πεις Ελευθερία μου; Ποια είναι η υπερβολή;''
''Δασκάλα είσαι. Τι δουλειά έχεις μέσα στα σκουπίδια σκυμένη ή τώρα να γονατίζεις μέσα στις λάσπες για να φυτέψεις;''
''Το κάνουν οι μαθητές μας Ελευθερία, το κάνουν κάτοικοι του νησιού, γιατί όχι κι εγώ;''
''Γιατί η θέση σου είναι εκπαιδευτικός. Και πρέπει να κρατάς τη θέση σου''
''Πιστεύεις ότι μπορείς να επιβάλεις τρόπο συμπεριφοράς  και τη νοοτροπία που θες στους μαθητές σου, αν εσύ δεν δώσεις το παράδειγμα; Αν δεν γίνεις σαν κι εκείνους;  
Είπαν ότι η Θάλασσα είναι η βασίλισσα των υδάτων. Ξέρεις γιατί;''
''Δεν καταλαβαίνω τι σχέση έχει  με το θέμα μας η θάλασσα,    αλλά γιατί;''
''Γιατί στέκεται πιο χαμηλά από τα ρυάκια, τους ποταμούς και τις λίμνες. Ελπίζω να ήμουν σαφής''

Δεν ξέρω αν κατάλαβε η κα Ελευθερία αλλά ο Δήμαρχος κατάλαβε πολύ καλά γιατί οι μαθητές της Αμαλίας είναι τόσο πρόθυμοι να μάθουν, να δημιουργήσουν, να προσφέρουν. Γιατί εμπνέονται  από την κεφαλή της τάξης,  από τη δασκάλα τους!
 ......................
Ένα φανταστικό διήγημα για τους λίγους που ξέρουν να εμπνέουν με τη συμμετοχή τους και τη στάση τους. Για τους λίγους που ξέρουν να καθοδηγούν.