Η Μίτση και η Λάκτα

  


Τις είδες τις γατούλες μας;  Εδώ, στη φωτογραφία λέω. Παιχνιδιάρες και αγαπησιάρες... Δεν ήταν πάντα  έτσι..
Α, συγνώμη να σου τις  συστήσω πρώτα.
Η μαυρούλα είναι η Μίτση και η καφετούλα είναι η Λάκτα.
Την καφετούλα είχαμε εξαρχής σπίτι μας. Ναι ναι ξέρω τι σκέφτεσαι, πώς θα είναι το σπίτι με δυο γατάκια μέσα, ναι; 
Βλέπεις και την αυλή  μας; Έχουν ρημάξει τα φυτά. Δεν τα τρώνε ξέρεις, αλλά τους αρέσει να πειράζουν τα πάντα με τα νυχάκια τους. Βάλε τη φαντασία σου να δουλέψει και θα καταλάβεις πώς είναι το σπιτάκι  μας.
Φυσικά ναι,  υποκοριστικά θα χρησιμοποιώ  σήμερα, για να μη με θυμώνουν οι αταξίες τους. Το κατάλαβες πιστεύω, έτσι;
Που λες η Λάκτα μας είναι η αγαπημένη της κόρης μου. Πώς να της στερήσεις μια χαδιάρα φίλη;
Εντάξει θα το πω, προσπάθησα να της εξηγήσω ότι γάτα στο σπίτι δεν μπαίνει, αλλά το κλάμα ήταν γοερό για μέρες, γι αυτό και αφόρητο. Οπότε ξανασκέφτηκα  και είπα,  ότι γάτα στο σπίτι δεν μπαίνει εκτός από την καφετούλα τη Λάκτα.
 Η Λάκτα είναι κόρη της γατούλας της γιαγιάς μας. Ναι συγγένεια διπλή  έχουμε,  γι αυτό η πεθερά μου μας επισκέπτεται συχνότερα πια!
Στο σπίτι και στην αυλή η καφετούλα ήταν η πριγκίπισσά μας. Ανεξάρτητη όμως. Και έφευγε όποτε ήθελε, πήγαινε ποιος ξέρει πού, αλλά πάντα ξαναγυρνούσε προς μεγάλη ανακούφιση της κόρης μου. Πώς να της εξηγήσω ότι δεν φεύγει γιατί δεν την αγαπά; Μιλήσαμε πολύ για την ανεξαρτησία της γάτας και τι κατάφερα; Να υιοθετήσει ανεξάρτητη στάση και η κορούλα μου, μια σταλιά παιδί... αλλά αυτά τα βάσανα θα στα πω άλλη φορά.
Τώρα μιλάμε για γάτες.
Που λες ο γιος μου  άρχισε τα δικά του.  Γιατί επιτρέπουμε  γάτα στην αδελφή του και  σ' εκείνον όχι... Είχα μάχες να δώσω, το ήξερα, γι αυτό οπλίστηκα  και ξεκίνησα τον αγώνα ...Θες να μάθεις για το αγώνα; Α θα σου πω την κατάληξη για να μην αγωνιάς. Πήραμε άλλο ένα γατάκι μαύρο αυτήν τη φορά για τον γιο και λεβέντη μας.
Που λες έτσι αποκτήσαμε και τη Λάκτα και τη Μίτση
Τι με ρώτησες; Πώς δέχτηκε η Λάκτα τη Μίτση; Με μισό μάτι. Την κοιτούσε περίεργα στην αρχή, δεν την πλησίαζε και της νιαούριζε απειλητικά. Ναι νιαουρίζουν απειλητικά τα γατάκια, τι νόμιζες; Και μάχες είχαμε με νύχια και δόντια.  Γι αυτό τα παιδιά ανέλαβαν να διευθετήσουν τα πράγματα. Τι στο  καλό; Μια οικογένεια είμαστε!
 Χώρισαν την αυλή σε δυο μέρη, χώρισαν τα δοχεία φαγητού αλλά και νερού, χώρισαν παιχνίδια και άλλαξαν γωνιές στα κρεβατάκια τους. Τώρα βέβαια γιατί έχουμε κρεβατάκια για τα γατάκια δεν θα το συζητήσω. Ποτέ δεν τα είδα να κοιμούνται εκεί.
Ο γιος μου όμως έχει πολλές εξωσχολικές δραστηριότητες με αποτέλεσμα το μαυράκι μας, η Μίτση, να μένει χωρίς το αφεντικό της, χωρίς χάδια και παιχνίδια για ώρες. Κι  όσο  έβλεπε στον χώρο της Λάκτας την κόρη μου να παίζει μαζί της, τόσο λοξοκοιτούσε με παράπονο.
'Επαψε να φεύγει κι  η Λάκτα από το σπίτι, στο είπα; Η αντίζηλος δεν έπρεπε να μένει μόνη,  ενώ η Μίτση δεν έφευγε ποτέ. Παράξενα πλάσματα οι γυναίκες, εννοώ οι γάτες, συγνώμη.
Ζηλιαρόγατα η Λάκτα τελικά... Δικαίωσε το είδος της! 
Και νυχιές βλέπαμε παντού στο σπίτι, κάτι που δεν έκανε πριν η Λάκτα και το μαυράκι λούφαζε  όταν την αγριοκοίταζε η καφετούλα...χμ χμ και τι να κάναμε; 
Ζητήσαμε συμβουλές από ειδικούς. Βάλαμε τα μεγάλα μέσα που λένε.
Η πρώτη συμβουλή ήταν  να πάψουν τα διαχωριστικά στην αυλή και στο χώρο του σπιτιού. Ανοικτά λοιπόν όλα τα δωμάτια όταν έμπαιναν οι γάτες μέσα. Και η αυλή ένας ενιαίος χώρος. Για την αυλή δεν με νοιάζει, αλλά οι κουρτίνες μου...τα τραπεζάκια μου....τα μπιμπελό που έσπαζαν...αλλά αυτά τα βάσανα θα στα πω άλλη φορά.
Τώρα μιλάμε για γάτες.
Που λες, η δεύτερη συμβουλή ήταν  να ασχολούμαστε και με τα δυο ζωάκια εξίσου. Ό,τι στο ένα, το ίδιο και στο άλλο. 
Αν  τα καταφέραμε θα ρωτήσεις, ξέρω. Το παλέψαμε αρκετό καιρό και στο τέλος η Λάκτα ηρέμησε έως και η ανάγκη της δεν μύριζε έντονα μια και έπαψε να οριοθετεί το χώρο της, αλλά το μαυράκι έγινε μελαγχολικότερο και μαζεμένο στη γωνιά.
Ωραία τα καταφέραμε, σκέφτηκα. Κάναμε ένα νέο μέλος της οικογένειας να γίνει καταθλιπτικό. Και πάψαμε να δηλώνουμε την παρουσία μας. Μήπως ήμασταν εμπόδιο;
Μέχρι που σκεφτήκαμε να τους βρούμε ποντικό να έχουν ένα κοινό θήραμα. Αλλά σ' αυτό  ήμουν κάθετα αντίθετη κι έτσι εγκαταλείφθηκε η ιδέα.
Τι άλλο έμενε; Μήπως να φέρναμε ένα σκύλο για να ενωθούν οι δυο τους εναντίον του;
Κι αν αγαπούσε τη μια γατούλα ο σκύλος και όχι την άλλη; ήταν η απορία του γιου μου. Εκεί πάτησα και γλύτωσε το σπίτι από άλλο ένα ζώο.
Έτσι ακολουθήσαμε την τρίτη συμβουλή που ήταν ΥΠΟΜΟΝΗ!
Η ζωή κυλούσε πια, εμείς   υπομέναμε την ζηλιάρα και την καταθλιπτική   και τα γατάκια έξω στη αυλή όλη μέρα μόνα. 
Γυρνώντας από τα ψώνια μια μέρα και ενώ μιλούσα στο κινητό, τι βλέπω μπαίνοντας στην αυλή; 
Ναι, σωστά κατάλαβες από τη φωτογραφία που τράβηξα ευθύς αμέσως
Η Λάκτα δεν άντεξε την κατάθλιψη της Μίτσης ως φαίνεται και της έκανε μια αγαπησιάρικη αγκαλιά. Για να πω την αλήθεια μου και ενώ τράβηξα τη φωτογραφία, η αγκαλιά δεν έλεγε να τελειώσει οπότε δικαιολογημένα αναρωτήθηκα μπας και την πνίγει...λες;
Δικαιολογημένα; Μην με ακούς  εμένα... το μυαλό μου ανεξάρτητα δουλεύει, σαν γάτα... γι αυτό και σκέφτηκε το πνίξιμο...
Όλα καλά είναι τώρα και τα δυο μας γατάκια είναι αγαπημένα και όλα  μαζί τα κάνουν. Και παιχνίδια, και βόλτες στη γειτονιά, και γρατσουνιές παντού... Να, προχθές μου κατέβασαν την κουρτίνα από το κουρτινόξυλο!  Αλλά αυτά τα βάσανα θα στα πω άλλη φορά!!

Σας είχα υποσχεθεί άλλο ένα διήγημα που έγραψα με αφορμή την εικόνα της Αννέτας μας για την Φωτο-Συγγραφική Σκυτάλη.Αυτό είναι το χιουμοριστικό που επέλεξα να το δημοσιεύσω εκτός σκυτάλης.
Και το δημοσιεύω τώρα μια και σας ψυχοπλάκωσα με την προηγούμενη ανάρτησή μου, τη συμμετοχή μου στο ''Παίζοντας με τις λέξεις''.
Σας αποζημίωσα;


58 σχόλια:

  1. Άννα μου είναι ένα ευχάριστο κείμενο και καλογραμμένο όπως πάντα είναι τα κείμενα σου! Όσο για το ψυχοπλακωτικό που λες, τα περισσότερα ψυχοπλακωτικά ήταν. Και της Μαρίας το τόσο ωραίο που βγήκε πρώτο επίσης. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν μας αρέσουν. Αντίθετα και να κλάψουμε και λίγο δεν παθαίνουμε κάτι. Τα περισσότερα μέσα από τη ζωή είναι βγαλμένα. Την καλημέρα μου και τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι Μαίρη μου που σου άρεσε. Η Σκυτάλη σου η αιτία που γράφτηκε. Και ναι ψυχοπλακωτικά ήταν πολλά αλλά της Μαρίας ήταν ένα θέμα κοινωνικό που αφορά τη μεγάλη ηλικία και δείχνει αγάπη.
      Ναι ξέρω πως το κλάμα εξαγνίζει αλλά μην το παρακάνουμε
      Σ'ευχαριστώ πολύ
      Σε φιλώ

      Διαγραφή
  2. Τρελάθηκα!!! Μου άρεσε πάρα πολύ! Χαριτωμένο, ευχάριστο, διδακτικό. Συγχαρητήρια και σε ευχαριστώ για την τόσο ευχάριστη νότα που εδωσες στη μέρα μου, πρωί πρωί. Τα φιλιά μου και τη καλημερα μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι Ειρήνη μου που σου άρεσε μα περισσότερο χαίρομαι γι αυτήν τη νότα στην ημέρα σου
      Σε φιλώ και σ'ευχαριστώ

      Διαγραφή
  3. Άννα μου τι λες τώρα!
    Χαχαχαχαχαχαχαχα πανέμορφο κορίτσι μου! και πολύ καλά έκανες και μας το έδωσες να το χαρούμε.
    Απόλαυσα την Μίτση και τη Λάκτα. Έμαθα για αυτές. Τις χάζεψα ώρες με τα παιχνίδια τους και τις σκανδαλιές τους. Μου άρεσε πάρα πολύ ο μονόλογος αυτός, η παρουσίαση, οι ερωτήσεις. Το χιούμορ και η ανθρώπινη τρυφερότητα.
    Τα έδωσες με τον καλύτερο τρόπο κοντά στις ανάσες από δύο μικρές ψυχούλες σκανδαλιάρες και τρυφερές.
    Ευχαριστούμε Άννα μου και συνέχισε τη γραφή και έμπνευσή σου.
    Φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λέω Γιάννη μου...σας ψυχοπλάκωσα όλους πριν ε τώρα να χαμογελάσετε. Γατάκια είναι αυτά πώς να μην τα χαζέψεις.
      Σ'ευχαριστώ πολύ για την εμψύχωση
      Πάντα γλυκόστομος
      Σε φιλώ

      Διαγραφή
  4. Έξυπνο κείμενο με σκωπτική διάθεση, με υπονοούμενα και υπαινιγμούς για την ανθρώπινη συμπεριφορά απέναντι στα ζώα, αλλά και μια αμφίδρομη σχέση τρυφερότητας και συναισθηματικής επικοινωνίας τόσο μεταξύ των γάτων όσο και των ανθρώπων.
    Δεν ξέρω για τις γάτες (αν και βρίσκω....αποτυπώματα στον κήπο) αλλά ζήσαμε 16 χρόνια με τον Ραμπίτο (ένα γερμανικό ποιμενικό) Ένας σκύλος που μόνο ανθρώπινη φωνή δεν είχε. Ακόμη μας λείπει.
    Άννα πολύ όμορφο, παιχνιδιάρικο κείμενο. Να είσαι καλά!
    Σε φιλώ καλό απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αννίκα μου και εμείς έχουμε τη σκυλίτσα μας και ξέρω πώς είναι να νοιώθεις πως μόνο μιλιά της λείπει. Και εμάς μας λείπει το πρώτο μας σκυλάκι αλλά δεν το χαρήκαμε πολύ Μωρούλι πέθανε μετά από 18 μήνες που το είχαμε. Πάθηση εκ γενετής και ακόμη κλαίω όταν τον σκέφτομαι
      Σ'ευχαριστώ πολύ μάτια μου να σαι καλά
      Σε φιλώ

      Διαγραφή
  5. Εξαίρετο!!!!!!!! Μπράβο, Άννα μου. Υπέροχο χιουμοριστικό κείμενο. Αχ, αγαπώ τις γατούλες! Φιλάκια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε Μία μου
      Σ'ευχαριστώ
      Αχ το ξέρω ότι τις αγαπάς τις γατούλες εγώ πάλι έχω αδυναμία στα σκυλάκια
      Σε φιλώ

      Διαγραφή
  6. Την περίμενα την δεύτερη σου συμμετοχή Άννα μου γιατί μας είχες πει πως είναι χιουμοριστική και όντος ήταν και όπως "φαντάζεσαι" πολύ μου άρεσε γιατί μου "έσβησε" κάπωε την πικρή και στενάχωρη της άλλης!
    Πολλά τα χαμογελαστά μου μπράβο και πολλά και τα ΑΦιλάκια μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι Στεφανία μου όφειλα αποζημίωση. Ξέρω πως ήταν στενάχωρη και ειδικά εσένα σε πίκρανε που δεν τα θες να ψυχοπλακωτικά
      Και χαίρομαι διπλά που σου άρεσε και γι αυτό το σβήσιμο...
      Σε φιλώ

      Διαγραφή
  7. Και τώρα - και άνευ παρεξηγήσεως - μπορούμε να αναφωνήσουμε "Άννα, είσαι γάτα!" Με το γατίσιο σου ένστικτο έπιασες το σφυγμό των δύο άσπονδων φιλεχθρών και μας έκανες να παρακολουθήσουμε αυτή την επίμονη διεκδίκηση του προσωπικού τους χώρου με αδιάπτωτο ενδιαφέρον.
    Μάλιστα, είχαμε και δίδαγμα, γατίσιο επιμύθιον: Υπομονή! Και, εδώ που τα λέμε, και πόσα δεν ξέρουν οι γάτες από την υπομονή. Τη λένε και πείσμα άλλοι, αλλά εδώ μιλάμε για γάτες, που λες κι εσύ σοφά!

    (Και ναι: Χρειαζόταν κάτι ανάλαφρο μετά το βαρύ προηγούμενο. Και τα δύο είχαν τη θέση τους και αλληλοσυμπληρώθηκαν μια χαρά.)

    (Άκου, Λάκτα!!!)

    Πολλά φιλιά, Άννα :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είμαι γάτα το είπα και μόνη μου οπότε δεν χωράει παρεξήγηση χαχαααχα. Πάντα με τα ζώα, με τα παιδιά αλλά και με τους δύσκολους ανθρώπους ΥΠΟΜΟΝΗ. Αν δεν μπορούμε να τους κάνουμε στην άκρη. Και με τις δύσκολες καταστάσεις ΥΠΟΜΟΝΗ αλλά ποιος την διαθέτει να μου πεις!!!
      Λάκτα ναι όνομα της σκυλίτσας μας όταν την πήραμε 2 μηνών έτσι την φώναζαν.Το αλλάξαμε εμείς βέβαια αλλά μου έμεινε το Λάκτα χιχιχι
      Χαίρομαι που βρήκες ότι συμπλήρωσε μια χαρά το καταθλιπτικό
      Σε φιλώ Διονύση μου και σ'ευχαριστώ

      Διαγραφή
  8. Μας έφτιαξες το κέφι με την διήγηση σου και τα γατάκια φανταστικά, μακάρι να ήταν δικά μου μα ο άνδρας μου δεν τα πάει καλά με τα γατιά δυστυχώς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι Γεωργία μου το κέφι δύσκολα φτιάχνει οπότε χαίρομαι διπλά.
      Κι εγώ δεν τα πάω καλά με τις γάτες. Αλλά λατρεύω τα σκυλάκια....το ξέρεις
      Σε φιλώ και σ'ευχαριστώ

      Διαγραφή
  9. Πολύ ωραία η καινούργια ιστορία σου Άννα Μου .
    Πώς καταφέρνουν πάντα τα παιδιά να γίνεται το δικό τους;
    Γέλασα με τα καμώματα από τα γατάκια σας.
    Αν παίρνατε και ποντικό θα ήσασταν κομπλέ 😂😂😂😂😂
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε Ρένα μου. Ναι βρε παιδί μου πώς καταφέρνουν να γίνεται το δικό τους τα παιδιά ακόμη το σπουδάζω και μεταξεταστέα μένω...
      Ο ποντικός θα μας συμπλήρωνε χιχιχιχι και δεν τους μπορώ καθόλου ούτε τα χάμστερ, σκέψου.
      Σ'ευχαριστώ πολύ
      Σε φιλώ

      Διαγραφή
  10. Με πολλά νοήματα περί ειρηνικής συνύπαρξης, η ιστορία σου Άννα μου. Αν ήταν άνθρωποι, αμφιβάλλω αν θα είχε την ίδια αίσια κατάληξη η συγκατοίκησή τους. Θα έφερνε το κουρτινόξυλο ο ένας στο κεφάλι του άλλου και ότι άλλο έβρισκε πρόχειρο.
    Πανέμορφη, τρυφερή και παιχνιδιάρικη η ιστορία σου.
    Να είσαι καλά Αννούλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απαραίτητη η ειρηνική συνύπαρξη.Αλλιώς δεν ''βγαίνει'' ούτε ώρα με τους συγκατοικουντες Μαράκι μου
      Χαίρομαι που τη βρήκες την ιστορία μου παιχνιδιάρα. Έτσι την ήθελα να χαμογελάσουμε λίγο
      Σ'ευχαριστώ Μαράκι μου

      Διαγραφή
  11. ΩΡΑΊΟ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ ΚΑΙ...............ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ......... ΓΑΤΑ ΔΕΝ ΜΠΑΊΝΕΙ ΣΤΟ ΣΠΊΤΙ!!!!!!!! ΕΤΣΙ ΣΕ ΘΕΛΩ ΣΤΑΘΕΡΉ ΒΡΑΧΟ!!!!!!! ΧΑΧΑΧΑ ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΑΝΝΟΥΛΙ ΜΟΥ!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε ναι Ελένη μου βράχος είμαι το ξέρω χααχαχαα
      Να σαι καλά κορίτσι μου
      Καλό μεσημέρι

      Διαγραφή
  12. τέλος καλό όλα καλά λοιπόν
    απόλαυσα πολλά την ιστορία σου που εμπνεύστηκες από τη φωτογραφία ,με δύο μάλιστα ιστορίες
    και το τρόπο που τα έγραψες έτσι αφηγηματικά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι Δελφινάκι μου που απόλαυσες την ιστορία. Ναι αν με εμπνεύσει μια εικόνα, γράφω δυο τρεις χαααα
      Σ'ευχαριστώ πολύυυυ

      Διαγραφή
  13. Πανέμορφο και παιχνιδιάρικο.
    Κοίτα εμένα η προηγούμενη ανάρτηση, με μπέρδεψε; Απόλυτα,όμως ήταν συγκλονιστική.
    Τώρα λέω κάποιος λάκκος θα υπάρχει , όμως διάβασα ένα πανέμορφο κείμενο, μπράβο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε μπέρδεψε; Γιατί για πες...
      Χαίρομαι που αυτό το βρήκες παιχνιδιάρικο. Χρειάζεται και λίγο να ξεσκάμε,ναι;Α...μαθημένος από λάκκους έτσι; χααααχα στην έφερα!!
      Σ'ευχαριστώ πολύ
      Καλό Σ/Κο

      Διαγραφή
  14. Ωραίο κείμενο, αλλά και η ιδέα! Όταν δημοσιεύουμε βαριά κείμενα να επανερχόμαστε με... ελαφριά! Χρειάζεται ισορροπία!!!
    Καλό Σ/Κ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε ναι Αλεξάνδρα μου απαραίτητη η επανοφορά στην αισιοδοξία ναι; Ισορροπία όπως λες
      Σ'ευχαριστώ
      Καλή σου μέρα όλη μέρα

      Διαγραφή
  15. Και τα ζωντανα Αννιω μου θελουν την υπομονη τους οσο και οι ανθρωποι..στο λεει μια (βλεπε Ρουλα χε..χε) που ταιζε εναν καιρό 11 γατακια μανες και μικρα..αδεσποτα..χι.χι.. τις ειχαμε μαθει να μην μπαινουν μεσα στο σπιτι εξω ειχαν μαι τεραστια αυλη στο εξοχικο.... ειναι απιστευτη η μητρικη αγαπη που δειχνουν στα μικρα τους και το πως τα μαθενουν να κυνηγούν την τροφη τους οι μεγαλες οταν επιαναν κανενα ποντικο που γινόταν συχνα..δεν τους ετρωγαν ..αλλα τα εφερναν και τα αφηναν μπροστα στην πορτα μας.. το γιατι δεν το ξερω..αλλα μου ειχαν πει ..δεν ξερω αν ειναι αλήθεια...οτι ειναι το ευχαριστω τους που τις ταίζαμε..με τον καιρο μεγαλωσαν αλλες εφυγαν.. μεγαλωσαν τα μικρα και εγιναν μαμαδες και σόι παει το βασιλειο των γατιων.. φιλεναδα ..τωρα τις φροντιζει η κορη μου που μενει μονιμα εκει.χα..χα.
    Βρε τα γατόνια σου...!!!!!
    Να εισαι καλα και υπομονη με την Λακτα και την Μιτση.. θα μεγαλωσουν... την αγαπη μου παντα Αννιω μου φιλακιααα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α εσύ είσαι γατομαμά! Ολόκληρο σόι πια μεγάλωσες και συνεχίζεις. Ναι τον ποντικό απλά τον κυνηγάνε δεν τον τρώνε αλλά στον φέρανε στην πόρτα σου; Εντυπωσιακό!
      Η ιστορία μου είναι φανταστική και εμπνευσμένη από τη φωτογραφία της Αννέτας μας. Δεν έχω εμπειρία και γνώση από γάτες γιατί δεν τα πάω και καλά μαζί τους... Με σκύλους ναι.
      Σ'ευχαριστώ Ρούλα μου
      Φιλάκια

      Διαγραφή
    2. μην νομιζεις Αννιω μου πως μονο γατια ειχαμε και σκυλους μαζι που κανανε καλη παρεα.. τωρα εχει η κορη μου ενα δικο της μεσα στο σπιτι και ενα αδεσποτακι που ειναι οληη την μερα στην παραλια και το βραδυ παει και κοιματε εκει..στο σπιτι της..και εκεινη τα λατρευει ..καλο σου ξημερομα φιλη μου...

      Διαγραφή
    3. Μπράβο Ρούλα μου χαίρομαι γιατί η επαφή με τα ζώα μας αλλάζει. Μας κάνει ανθρώπους με συναισθήματα γερά. Έτσι πιστεύω
      Καλό ξημέρωμα Ρουλίτσα μου

      Διαγραφή
  16. Πραγματικά ήταν μια υπέροχη χιουμοριστική ανάσα αυτή σου η ιστορία!
    Την απόλαυσα πραγματικά!! :) :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Εμένα δεν με πειράζουν τα στενάχωρα αλλά μια χαρά έκανες και την έβαλες και την χιουμοριστική. Ευτυχώς που στο ποντίκι στάθηκες βράχος και δεν πέρασε το δικό τους. Όχι τίποτε άλλο, αλλά φαντάζεσαι να έπαιρνες κανένα χάμστερ, το οποίο ήτανε μαμά και να σου ξεφυτρώνανε καμιά δεκαριά ποντίκια, να μην ξέρεις τι να κάνεις;;; (based on a true story!!!!!) χαχαχα

    Αγαπησιάρικη και διδακτική η ιστορία σου, Αννούλα μου. Κι απ' όσο βλέπω είσαι σκυλομαμά, οπότε είσαι και μεγάλο ταλέντο που μπήκες στην ψυχοσύνθεση μιας γατομαμάς. Είμαι σίγουρη πως κάτι τέτοια θα έγραφε κι εκείνη (για κουρτίνες-κομφετί, για βάζα που ζήσανε τις τελευταίες τους στιγμές πριν βουτήξουν στο κενό μετά από μια ελαφριά, τόση δα σπρωξίτσα χαχα). Αλλά, όσο και να φέρουν τα πάνω κάτω, παραμένουν αξιολάτρευτες, οι άτιμες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαχααχα και εμένα δεν με πειράζουν τα στενάχωρα. Αλλά ναι το χιουμορ είναι απαραίτητο που και που για να μην πω και κάθε μέρα!!
      Το ποντίκι;;;;;;;; Και αληθινή η ιστορία με την χαμστερομάνα;;;;;; Απα πα πα δεν θα μπορέσω ούτε σε ζωγραφιά.
      Ναι σκυλογιαγιά να λες γιατί ο σκύλος είναι της κόρης μου. Και τους λατρεύω τους σκύλους αρκεί να μη δαγκώνουν...
      Χαίρομαι Αναστασία μου που σου άρεσε
      Καλή γλυκιά σου μέρα

      Διαγραφή
  18. και γάτα μέσα στο σπίτι είχα και είχε γεννήσει μέσα στο σπίτι γατιά και η μαμά έκανε υπομονή (η μάμά μου εννόω) και σκύλο είχαμε ... και αχ ρε μάνα τι τραβούσες χαχαχαχαχα
    Αλλά δεν είναι το θέμα μας αυτό
    ΤΟ θέμα μας είναι πως γέλασα, σου πάει :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ αυτή η μαμά τι τράβαγε από σένα!!!
      Χαίρομαι αν σε έκανα να γελάσεις.
      Κοίτα όλα μου πάνε παραδέξου το!! χαχαχαχα
      💋 💋

      Διαγραφή
  19. Ότι καλύτερο, για το ξεκίνημα της μέρας. Λίγο χιούμορ, λίγη τσαχπινιά είναι ότι θετικότερο και χαίρομαι που ξεκίνησε έτσι η μέρα μου. Παρ' ότι με τις γάτες, δεν τα πάω καλά. Δεν με συμπαθούν κι έτσι δεν τις συμπαθώ κι εγώ, προτιμώ τα σκυλάκια, που μου φέρονται σαφώς καλύτερα χαχα
    Καλή σου μέρα Αννούλα μου:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρινάκι μου χαίρομαι πολύ για το ξεκίνημα της ημέρας σου. Αφού συνέβαλα να είναι χαρούμενο, πετάω!
      Και εγώ δεν τα πάω με τις γάτες καλά. Και εγώ επίσης με τα σκυλάκια...χιχιχιχι
      Καλημέρα μάτια μου και σ'ευχαριστώ πολύ

      Διαγραφή
  20. Μίτση και Λάκτα ένα δίδυμο που αγάπησα....με τις χαριτωμενιές του, τις νυχιές του, τα νάζια και τα ζοριλίκιοα του....τι να πω και οι δύο κόρες μου έχουν γατιά, η μικρή 2 και η μεγάλη γάτα και σκύλο και έναν μπέμπη 14 μηνών...Τα έχουν βρεί και συμβιώνουν όλοι αρμονικά μέσα σε διαμερίσματα πολυκατοικιας....εγώ έχω μείνει πιστή στη μνήμη του σκύλου μας που έφυγε πρίν από χρόνια μετά από 17ετή συμβίωση μαζί μας....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπράβο στις κόρες σου και ρώτα την μικρή πώς τα καταφέρνει με το μωρό και με γάτα και σκύλο!!!!
      Εγώ έχω το σκύλο της κόρης μου και εμείς χάσαμε έναν σκύλο πριν δυο χρόνια μόλις 18 μηνών και ακόμη τον κλαίω...
      Σ'ευχαριστώ Κλαυδία μου να μου είσαι καλά

      Διαγραφή
  21. Κάνε λίγη υπομονή, μέχρι να έρθει η ώρα τους να γεννήσουν. Όταν σας φέρουν από 8 γατάκια η κάθε μία, νομίζω θα ηρεμήσετε όλοι.
    Χαχα πλάκα κάνω. Στην πρώτη γέννα δεν κάνουν πάνω από 5.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς τον. Πλάκα πλάκα με αγρίεψες. Ευτυχώς που τα γατάκια είναι της φαντασίας μου και δεν γεννάνε!!
      Καλή εβδομάδα Στέλιο

      Διαγραφή
  22. ΥΠΕΡΟΧΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ,ΤΟΣΟ ΓΛΥΚΕΣ ΓΑΤΟΥΛΕΣ Η ΜΙΤΣΗ ΚΑΙ Η ΛΑΚΤΑ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Μαρία μου. Καλές γιορτές εύχομαι κι από εδώ

      Διαγραφή
  23. Φοβερη η ιστορια σου!!!Τι γλυκο ονομα η Λακτα!!!Να εισαι παντα καλα και να γραφεις υπεροχα Καλη εβδομαδα 🌻

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Πέρασα ν αφησω τις ευχες μου.
    🌹🌹Πασχαλινές δέξου ευχές από την καρδιά βγαλμένες,όλες οι μέρες της ζωής σου να είναι Αναστημένες. Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα!!!🌸🌸

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ για τις ευχές σου. Τις δικές μου τις άφησα στο μπλογκ σου. Καλά να περάσεις

      Διαγραφή
  25. Καλό Πασχαλινό βράδυ Άννα ! :)Χριστός Ανέστη !! Χρόνια Πολλά !! Ότι ποθείτε !!
    Σήμερα ολοκλήρωσα το διάβασμα της όμορφης ιστορίας σου . Προσωπικά έχω μάθει να ζω με γάτες , όλη μου τη ζωή . Το σπίτι χωρίς γάτα είναι άδειο !! Η ιστορία είναι παράδειγμα ευαισθητοποίησης για τα κατοικίδια ζώα . Είναι σκληρή η ζωή για τις γάτες και τους σκύλους χωρίς την ανθρώπινη ζεστασιά , ένα δοχείο με νερό , λίγη τροφή , λίγη φροντίδα και περιποίηση από τις απειλές . Η φωτογραφία σου είναι πανέμορφη , τη λάτρεψα αμέσως .
    Να είσαι καλά για την όμορφη ιστορία σου εύχομαι καλή εβδομάδα με αγάπη και υγεία !!
    Καλή ανοιξιάτικη συνέχεια !! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Χριστός Ανέστη και καλό μήνα συμπατριώτισσα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Ωραία πέρασα με την Μίτση και την-λαχταριστή-σαν-σοκολάτα Λάκτα!
    Και ναι, τελικά τα ζώα πάντα βρίσκουν το δρόμο τους και ενώνονται.
    Τα αγαπώ πολύ τα γατάκια, αν και είναι άπιστα τα άτιμα😻Καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Αννουλα μου γλυκια καλημερα και καλο μηνα
    χριστος ανεστη, χρονια πολλα και καθε καλο

    απολαυσα παρα πολυ την ιστορια σου και αγαπησα την λακτα πολυ
    και η μιτση βεβαια ξεχωριστη γατουλα

    θα το στειλω στην κουμπαρα μου που λατρευει τις γατες
    φιλια πολλα


    * ελπιζω να καταφερεις να ερθεις στην παρουσιαση του βιβλιου μου στο Μαρουσι
    θελω πολυ να σε κανω μια τεραστια αγκαλια!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Μπράβο σου που συντηρείς δύο γατούλες πολύ όμορφη η ιστορία τους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Χριστός Ανέστη Άννα μου,και χρόνια πολλά δεν τα είπαμε.Αχ αυτά τα γλυκούλικα γατάκια κερδίζουν καρδιές.Τρυφερή και διασκεδαστική η ιστορία σου.Πάντα μας δίνεις ένα λόγο να σε διαβάζουμε.Φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή