Η γέννηση της Αγάπης, έφτασε!

 

πηγή

Έφτασε και η Γιορτή των Γιορτών. Η ομορφότερη ημέρα του χρόνου, τα Χριστούγεννα.

Η γέννηση της Αγάπης, η γέννηση του φωτός που αντιπαλεύεται με το σκοτάδι.

Η γιορτή των ευχών και των ελπίδων.

Λίγες μέρες μετά θα ξεπροβοδίσουμε και τον παλιό χρόνο. Με λάμψη, με χρώμα, με ομορφιά, μα πάνω από όλα με ελπίδα η νέα χρονιά να είναι καλή για όλους.

Ομορφαίνουν οι γιορτές με φώτα και μουσική.

Προκαλούν το δέος που η γέννηση προσφέρει.

Και οι παραδόσεις, αυτές που οι άνθρωποι έφτιαξαν στο πέρασμα των χρόνων και των αιώνων διατηρούνται οι περισσότερες, ίσως ως φολκλόρ μόνο, αλλά δίνουν το χρώμα των ημερών.

Κάθε τόπος, κάθε εθνότητα, έχεις τις δικές του παραδόσεις για τις ημέρες αυτές.

Άλλες χάθηκαν  και λησμονήθηκαν, άλλες διατηρούνται ως θέαμα με σκοπό τη ψυχαγωγία.

Ακόμη και οι σκοτεινές παραδόσεις άλλων λαών, ξεκινούν όλες από την ίδια αφετηρία. Την επιθυμία του ανθρώπου, να διδάξει, να συνετίσει, να ξορκίσει το κακό, να ελπίζει για υγεία και πρόοδο του σπιτικού του.

πηγή

Οι περισσότερες απευθύνονται στα παιδιά, γι αυτό και είναι γιορτή των παιδιών τα Χριστούγεννα, αλλά και σε όσους νιώθουν παιδί.

Ακόμη και οι καλικάντζαροι με τις σκανταλιές τους, οι μάγισσες και τα τέρατα τύπου Κράκεν των βόρειων χωρών, δείχνουν το φόβο των ανθρώπων που έφτιαξαν τις ιστορίες αυτές .Φόβο για τους νεκρούς, για απείθεια στην Εκκλησία που έλεγε ότι δεν έπρεπε να συλληφθεί ή γεννηθεί παιδί το 12ήμερο από τα Χριστούγεννα ως τα Φώτα. Δείχνουν και την επιθυμία των ανθρώπων να συνετίσουν τα παιδιά, αφού στα καλά παιδιά φέρνει δώρα ο Αη Βασίλης ενώ στα κακά υπάρχει ο αντι /αη Βασίλης στη μορφή τεράτων σκοτεινών και δύσμορφων που παίρνουν τα άτακτα παιδιά στο σακούλι τους.

πηγή

Οι παραδόσεις από τόπο σε τόπο αλλάζουν. Αλλά ξεκινούν όλες από τη θρησκευτικότητα των ημερών. Δες την παράδοση με το ''Χριστόξυλο'', ένα ξύλο που διαλέγει ο νοικοκύρης του   σπιτιού και καίγεται συνεχώς στο τζάκι αυτές τις ημέρες .Κατά την παράδοση το κάψιμο του Χριστόξυλου, βοηθά τον Χριστό να ζεσταίνεται στην φάτνη της Βηθλεέμ. Ο κάθε Μακεδόνας προσπαθεί να καίγεται το Χριστόξυλο του σπιτιού του μέχρι και τα Φώτα.

Και το σπίτι ζεσταίνεται και οι Καλικάντζαροι δεν βρίσκουν σβηστή εστία για να μπουν.

Στην Πέλλα, αναβιώνει ακόμα και σήμερα το έθιμο της “Κόλιντα Μπάμπω”. Οι κάτοικοι της περιοχής το βράδυ της 23ης Δεκεμβρίου ανάβουν φωτιές, φωνάζοντας “Κόλιντα Μπάμπω” που σημαίνει “σφάζουν, γιαγιά”. Αυτό είναι ένα έθιμο που αναπαριστά την σφαγή των αρσενικών νηπίων από τον Ηρώδη. Έτσι η φωτιά ενημερώνει τους κατοίκους να προφυλαχθούν όχι μόνο από τον βασιλιά Ηρώδη, αλλά και από τα κακά που ίσως επιφυλάσσει η νέα χρονιά.

Όταν γεννήθηκε ο Χριστός και πήγαν οι βοσκοί να προσκυνήσουν, ήταν νύχτα σκοτεινή. Βρήκαν κάπου ένα ξερό πουρνάρι κι έκοψαν τα κλαδιά του. Πήρε ο καθένας από ένα κλαδί στο χέρι, του έβαλε φωτιά και γέμισε το σκοτεινό βουνό χαρούμενες φωτιές και τριξίματα και κρότους. Από τότε, λοιπόν, στα χωριά της Άρτας, όποιος πάει στο σπίτι του γείτονα, για να πει τα χρόνια πολλά, καθώς και όλα τα παιδιά τα παντρεμένα, που θα πάνε στο πατρικό τους, για να φιλήσουν το χέρι του πατέρα και της μάνας τους, να κρατούν ένα κλαρί πουρνάρι, ή ό,τι άλλο δεντρικό που καίει τρίζοντας. Στο δρόμο το ανάβουν και το πηγαίνουν έτσι αναμμένο στο πατρικό τους σπίτι και γεμίζουν χαρούμενες φωτιές και κρότους τα σκοτεινά δρομάκια του χωριού.

Αλλά και η επιθυμία για προκοπή και τύχη της κάθε οικογένειας γέννησε παραδόσεις

Όπως το ''τάισμα της βρύσης''.  Οι κοπέλες στη Θεσσαλία, τα χαράματα των Χριστουγέννων, αλλού την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, πηγαίνουν στην πιο κοντινή βρύση “για να κλέψουν το άκραντο νερό” (άκραντο, δηλαδή αμίλητο, γιατί δε βγάζουν λέξη σ’ όλη τη διαδρομή). Αλείφουν τις βρύσες του χωριού με βούτυρο και μέλι, με την ευχή όπως τρέχει το νερό να τρέχει και η προκοπή στο σπίτι τον καινούργιο χρόνο και γλυκιά να είναι και η ζωή τους. Για να έχουν καλή σοδειά, όταν φτάνουν εκεί, την “ταΐζουν”, με διάφορες λιχουδιές, όπως βούτυρο, ψωμί, τυρί, όσπρια ή κλαδί ελιάς. Όποια θα πήγαινε πρώτη στη βρύση, αυτή θα ήταν και η πιο τυχερή ολόκληρο το χρόνο. Έπειτα ρίχνουν στη στάμνα ένα βατόφυλλο και τρία χαλίκια, “κλέβουν νερό” και γυρίζουν στα σπίτια τους πάλι αμίλητες μέχρι να πιούνε όλοι από το άκραντο νερό. Με το ίδιο νερό ραντίζουν και τις τέσσερις γωνίες του σπιτιού, ενώ σκορπούν στο σπίτι και τα τρία χαλίκια.

Το ρόδι που σπάμε με την αλλαγή του χρόνου,  στην Πελοπόννησο ο νοικοκύρης το πήγαινε στην εκκλησία να το ''λειτουργήσει'' και πηγαίνοντάς το σπίτι του το σπάει για να έχει υγεία και χαρά το σπιτικό αλλά και χρήματα.

Όλες οι παραδόσεις δείχνουν αυτό ακριβώς , ότι οι άνθρωποι απ' όπου κι αν προερχόμαστε, φοβόμαστε το κακό, το σκοτάδι και το άγνωστο, επιθυμούμε σωστά και καλά παιδιά, αλλά και υγεία, χαρά και προκοπή στα σπιτικά μας.

Σε τι διαφέρουμε λοιπόν μεταξύ μας; Λεπτομέρειες που σημασία δεν έχουν. Απλά αυτές οι λεπτομέρειες γιγαντώνονται από εκείνους που μας θέλουν χωρισμένους.

 Στην Καβάλα. στους περισσότερους πεζόδρομους, αλλά και στα πεζοδρόμια, οι έμποροι στήνουν υπαίθριες ψησταριές, τις λεγόμενες φουφούδες και προσφέρουν σε όλους τους περαστικούς ψητά κρέατα και ντόπιο κόκκινο κρασί. Οι παραδοσιακές φουφούδες στήνονται ξανά την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, αυτή τη φορά σε μεγαλύτερη έκταση και από νωρίς το μεσημέρι στήνεται μεγάλη γιορτή με άφθονο κρασί ορχήστρες και υπαίθριες ψησταριές για την υποδοχή του νέου χρόνου πολύ πριν από τα μεσάνυχτα.

Γιατί η γιορτή δεν είναι σωστή και αληθινή χωρίς τον κόσμο που μας περιβάλλει.

Κι επειδή οι ημέρες των Χριστουγέννων είναι ημέρες της Αγάπης, η αγάπη για τον πλησίον μας είναι πρώτο μέλημα

Αγάπη αυτές τις ημέρες για όλους από τον καθένα ξεχωριστά.

Αλληλεγγύη του ενός προς τον άλλον γιατί έτσι τα βάρη ελαφραίνουν

Ανθρωπιά γιατί άνθρωπος χωρίς αγάπη είναι ημιθανής!

Ευχές για υγεία, χαρά και προκοπή στον καθένα ξεχωριστά

Να περάσετε καλά τις γιορτές αυτές και να πιαστούμε χέρι χέρι μια μεγάλη αλυσίδα ανθρωπιάς ελπίζοντας  ο νέος χρόνος μας ξαναφέρει τις αξίες μας

Χρόνια πολλά!