''Ο Πιερότος'' - ''Μια εικόνα 6 λέξεις #1''/Συμμετοχή

 

Ο Πιερ κλεισμένος στην καμαρούλα του, χάζευε τις εικόνες για πολλοστή φορά από τα βιβλία του. Πριν λίγο είχε βγει στην αυλή  και είχε ποτίσει τα λουλούδια, είχε ρίξει σποράκια στα πουλιά ,  έριξε τυράκι σε δυο ποντικάκια που δεν φοβούνταν να κυκλοφορήσουν ανάμεσα από τα πόδια του. Μίλησε μαζί τους, τους απαντούσε στις ερωτήσεις τους,  που μόνο εκείνος καταλάβαινε και όταν κουράστηκε μπήκε στο σπίτι.

Φαγητό του άφηνε μια καλή κυρία κάθε μεσημέρι έξω από την πόρτα . Δεν ήξερε γιατί τον τάιζε,  μα την ευχαριστούσε γι αυτό.

 Ο Πιερ ήταν αγαθούλης. Ό,τι σκεφτόταν το έλεγε. Πονηριά ποτέ δεν έβαζε με το μυαλό του. Μα και δεν καταλάβαινε και  πολλά. Οι άνθρωποι ήταν μέγα μυστήριο γι αυτόν.

Μα κάθε Φλεβάρη, τον έπιανε κινητικότητα. Κατέβαζε την άσπρη του στολή, ξεσκόνιζε το άσπρο   καπέλο, έφτιαχνε  το  πλισέ περιλαίμιο  και καθάριζε τα άσπρα του παπούτσια. Κάθε Κυριακή του Τριωδίου,  ντυνόταν Πιερότος κι έβγαινε στους δρόμους.

''Πού πας πάλι ντυμένος έτσι; '' τον ρώτησε η καλή κυρία που του άφηνε το φαγητό του.

'' Είναι απόκριες Μάμα μια, πάω να βρω την Κολομπίνα μου''

''Στάσου μια στιγμή.  Κάθε Φλεβάρη με τις Απόκριες ψάχνεις για την Κολομπίνα σου. Ποια είναι η Κολομπίνα σου πια;'' τον ρώτησε

''Η αγαπημένη μου Μάμα μια. Δεν έχω θυμώσει, όχι, έφυγε μαζί με τον Αρλεκίνο , γιατί εγώ είμαι πολύ αγαθός  και ο Αρλεκίνος της είναι και διάβολος και Θεός είπε''.

''Και γιατί την ψάχνεις τότε; Αφού έφυγε άσ’την …’’

''Α Μάμα μια η  Κολομπίνα μου  είναι μέσα στην καρδιά μου. Γι αυτήν ζω. Πάω γιατί βιάζομαι, γεια σου''

Το βράδυ που γύρισε, το βαμμένο του άσπρο πρόσωπο ήταν χαραγμένο από  ρυάκια δακρύων. Με σκυμμένο κεφάλι έφτασε στην πόρτα του. Εκεί δυο γειτονόπουλα δεν τον άφηναν να μπει στο σπίτι

''Πού ήσουν Πιερ; Και τι βάψιμο είναι αυτό που έκανες και χάλασε; Σαν κλόουν είσαι''

''Δεν τη βρήκα…καμιά Κολομπίνα δεν βρήκα.''

''Γιατί, άλλες χρονιές έβρισκες;''

''Ναι υπήρχαν Κολομπίνες, αλλά φορούσαν  μάσκες και κάθε φορά που ρώταγα  για τη Ραφαέλα, μου έλεγαν όχι''

''Που γνώρισες την Κολομπίνα σου;''

''Α πάνε πολλά χρόνια… ήμουν κάπου, δεν θυμάμαι που, είχε ένα κανάλι με νερό, δεν ξέρω πού να το βρω και είχε μουσική.''

''Αποκριάτικο ξεφάντωμα ήταν ε; Βρε τον πονηρούλη , είχες και ειδύλλιο με Κολομπίνα;...''

''Άστε με να μπω στο σπίτι αφήστε με...''

''Τι να σε κάνει βρε η Κολομπίνα εσένα; Σιγά μην θέλει κάποια κοπέλα έναν σαν και σένα''

'' Τι είμαι εγώ ε; Τι είμαι;;''

''Ένας βλάκας είσαι βρε Πιερ, δεν το βλέπεις; Καμιά κοπέλα δεν θέλει βλάκα δίπλα της''

Ο Πιερ μπήκε στην καμαρούλα του πολύ στενοχωρημένος. Ένας βλάκας, αυτό ήταν...γιατί να τον θέλει η Ραφαέλα ; 

Έπεσε στο κρεβάτι και έκλεισε τα μάτια.

Μπροστά του φάνηκε η Κολομπίνα με τη μάσκα της, τόσο όμορφη με τη στολή της, να χορεύει ξέφρενα. Κι εκείνος την ακολούθησε χορεύοντας μαζί της.

Με λένε Πιερ της είπε

Κι εμένα Ραφαέλα....είπε γελώντας

Τα κομφετί έπεφταν βροχή επάνω τους και ήταν μαγικά!

Η Μάμα μια ανησύχησε όταν είδε τα δοχεία με το φαγητό να μένουν έξω από την πόρτα

Ο κλειδαράς που άνοιξε, βρήκε έναν Πιερότο με λερωμένο άσπρο πρόσωπο να χαμογελά και να έχει ταξιδέψει για πάντα, εκεί που οι Κολομπίνες δεν αναζητούν Αρλεκίνους!

Ο Πιερότος είναι η δική μου συμμετοχή στο νέο δρώμενο της Μαίρης και της ''Γήινης ματιάς'' της ''Μια εικόνα 6 λέξεις #1''.

Η εικόνα που μας δόθηκε, είναι αυτή που βρίσκεται πάνω πάνω και οι 6 λέξεις που επρεπε να συμπεριληφθούν στη συμμετοχή μας, είναι μαρκαρισμένες με κόκκινο  και είναι : Μυστήριο, μάσκες, κανάλι, ξεφάντωμα, μουσική, ειδύλλιο

Ευχαριστώ εσένα Μαίρη για το έναυσμα να δημιουργήσουμε, μια φωτεινή λάμψη μέσα σ'αυτή τη μαυρίλα του χειμώνα σε όλους τους τομείς. Ευχαριστώ τους φίλους που πορευτήκαμε αντάμα και σ'αυτό το δρώμενο, καθώς και όσους ψήφισαν τον Πιερότο μου

Νικητής ο Γιάννης μας με το '' Μπαλκόνι της Οττάβια Αριέντζι''. Εδώ, όλες οι συμμετοχές για πραγματική  αναγνωστική απόλαυση, μια και όλες ήταν υπέροχες.