΄'Η Άνοιξη είναι ακριβή / Κεφ.16

 Κεφάλαιο  16

Η επόμενη ημέρα βρήκε τον Αλέξανδρο να ξυπνά αργά, χωρίς κανείς να τον ενοχλήσει. Από το παράθυρο έμπαινε το φως και από τη δύναμή του κατάλαβε ότι η ώρα ήταν περασμένη.

Όταν κατέβηκε στην κουζίνα βρήκε την αδερφή του να μαγειρεύει και να χαμογελά στη θέα του.

'' Καλημέρα. Κοιμήθηκες καλά υπναρά;  Ή έμεινες ξάγρυπνος τη νύχτα και σε πήρε ο ύπνος το ξημέρωμα''

'' Μια χαρά κοιμήθηκα Αντιγόνη μου, πιο καλά από ποτέ. Καλή σου  μέρα. Ο Απόστολος πού είναι;''

''Στη δουλειά του Αλέξανδρε. Θα έρθει το μεσημέρι για φαγητό. Σε λίγο τελειώνω το μαγείρεμα και θα βγούμε τη βόλτα μας. Κάτσε να σου φτιάξω το πρωινό σου και τα λέμε συγχρόνως.''

Όταν οι δυο τους βγήκαν τη βόλτα τους, να γνωρίσει το νησί ο Αλέξανδρος, αλλά κυρίως να του γνωρίσει το Νότη, ήταν ήδη προχωρημένη η ώρα.

''Δεν θα αργήσουμε. Θα πάμε ως το λιμάνι, θα χαζέψουμε, θα πας μόνος σου να πιάσεις τάχα μου κουβέντα με το Νότη, θα σου δείξω βέβαια, πού είναι η δουλειά του και όσο θα ψωνίζω διάφορα για το σπίτι, θα του πεις ποιανού γιος είσαι και ότι ο πατέρας θα έρθει την άλλη εβδομάδα. Επίσης πες του ότι θέλουμε να μιλήσουμε. Κοίτα να είσαι χαλαρός μη φανεί ότι συζητάτε κάτι σοβαρό. ''

''Ξέρω αδελφούλα που μου έγινες και κατάσκοπος. Ξέρω'' της είπε γελώντας.

Η κίνηση στο λιμάνι ήταν η συνηθισμένη. Βαρκάρηδες είχαν έρθει φέρνοντας τη ψαριά τους και την πουλούσαν στους κατοίκους. Οι πάγκοι με τα λογιών λογιών λαχανικά, παραγωγής του νησιού, έστεκαν μισοάδειοι μια και οι νοικοκυρές ψώνιζαν από το πρωί.

Η Αντιγόνη αγόραζε ψάρια έχοντας  το νου της πιο πολύ στον Αλέξανδρο που είχε φτάσει στο Νότη και χάζευε το καλαφάτισμα μιας βάρκας.

''Καλημέρα σου αφέντη, δεν σε έχω ξαναδεί στα μέρη μας''

''Καλημέρα. Με λένε Αλέξανδρο και είμαι γιος του καπετάν Νικολού από το Πυργί''

Ο Νότης πετάρισε τα βλέφαρά του κοιτάζοντάς τον και ρίχνοντας και την ματιά του στην κυρά που την ήξερε και τώρα την έβλεπε να ψωνίζει. Εκείνη τον είδε και του κούνησε το κεφάλι της καταφατικά.

''Εγώ είμαι ο Νότης, θα σου έχει πει η αδερφή σου σίγουρα. Καλώς όρισες στο νησί μας. Ξέρεις πότε θα  έρθει και αν έρθει εδώ, ο καπετάν Νικολός;''

''Την ερχόμενη εβδομάδα '' απάντησε ο Αλέξανδρος ενώ χάιδευε τα πλαϊνά της βάρκας τάχα μου θαυμάζοντας τη δουλειά.

''Θέλουμε με την αδερφή μου να σε δούμε κάπου χωρίς θεατές και να μιλήσουμε, γίνεται;''

''Φυσικά, τιμή μου. Το απογευματάκι πριν δύσει ο ήλιος θα είμαι στα κατσίκια μου. Ξέρει η κυρά. Θα σας περιμένω''

Η συνάντηση με το Νότη έγινε αργά το απόγευμα με μεγάλη προσπάθεια από την Αντιγόνη   να μην πάει ο Απόστολος παρέα τους. Γι αυτό είχε βρει μια επισκευή που χρειαζόταν το σπίτι, είχε καλέσει και έναν μαραγκό και άφησε τον Απόστολο να τον προσέχει   ''Να τον κατευθύνεις Απόστολε, ξέρεις εσύ'' κι έφυγε με τον αδερφό της.

Η εξοχή άρεσε του Αλέξανδρου, μια άγρια ομορφιά είχαν τα δάση και τα βουνά τριγύρω. Ενώ στο Πυργί η φύση ήταν ήπια, στο Μαράθι  το άγριο τοπίο δοκίμαζε   τη δύναμη της ανάσας του.

Ο Νότης φάνηκε κοντά στο μυστικό δρομάκι που οδηγούσε στο μοναστήρι και αφού κοίταξε τριγύρω, παραμέρισε τα βάτα για να περάσουν με προσοχή η κυρά με τον αδερφό της. Προχώρησαν  ένας ένας προσέχοντας μην τους ξεσκίσουν τα αγκάθια και έφτασαν σε ένα πλάτωμα κάτω από μια καρυδιά. Πυκνοί θάμνοι τους έκρυβαν τριγύρω, ενώ δέντρα διάσπαρτα σκίαζαν περισσότερο το χώρο. Ησυχία παντού βασίλευε και το φτερούγισμα κάποιου καθυστερημένου πουλιού που δεν είχε κουρνιάσει ακόμη, ακούστηκε έντονα.

Εκεί σταμάτησε ο Νότης και τους είπε ότι μπορούσαν να μιλήσουν άνετα χωρίς να τους ακούει κανείς.

''Πώς πάνε οι ετοιμασίες για τον αγώνα Νότη;'' ρώτησε πρώτη η Αντιγόνη

''Κυρά μου προχωράνε, είμαστε αρκετοί, αλλά μας λείπουν βόλια και χρήματα αυτό είναι το θέμα μας. Βλέπεις, το πλοίο που είχε αράξει στην ξέρα στην πίσω μεριά του νησιού και είχε χτυπηθεί από πειρατές, το έφτιαξα κομμάτι κομμάτι όλο. Χρειάζεται κανόνια, δυο. Θα παραγγείλουμε, αλλά θέλουν τα χρήματα μπροστά. Θα δούμε πώς θα γίνει. Το βασικότερο είναι να βρούμε τρόπο με τον πατέρα σας να το κινήσουμε. Σπάω το μυαλό μου πώς θα το παρουσιάσουμε στους Οθωμανούς. Τι θα πουν, τι θα γίνει, δεν ξέρω. Γι αυτό θέλω τον καπετάνιο. Εκείνος μπορεί να έχει κάποια ιδέα.΄΄

''Εντάξει Νότη, θα το δούμε κι αυτό. Για πες τι σχέδια έχεις για το νησί;''

''Αφέντη Αλέξανδρε θα το ελευθερώσουμε από τους Τούρκους. Θα τους πιάσουμε στον ύπνο. Και με τα κανόνια του πλοίου δεν θα αφήσουμε κανένα τουρκικό πλοίο  να πλησιάσει. Επίσης εκπαιδευόμαστε όλοι μας στο πλάτωμα του μοναστηριού. Είμαστε καμιά 300ρια παλικάρια, αλλά δεν βοηθούν με χρήματα, πού να τα βρουν;. Πώς να  πλησιάσω τους εύπορους κατοίκους του νησιού που δεν είναι και πολλοί; Μίλησα και με τον καπετάνιο του νησιού, βοηθά όσο μπορεί, αλλά τα χρήματα που δίνουν δεν είναι σπουδαία. Δεν ξέρω πώς θα τους παρακινήσομε να βοηθήσουν.  Πρέπει να ετοιμαστεί το πλοίο και να βρούμε μολύβι, χρειαζόμαστε βόλια. Αυτό θα το κανονίσει ο καπετάνιος.''

''Ωραία, αλλά πότε θα ξεκινήσετε; Τι θα περιμένετε για να ξεκινήσετε τον αγώνα;''

''Θα γίνει με το Πυργί συγχρόνως. Ο καπετάνιος είπε θα βάλουν φωτιά στο στρατώνα στο φρούριο, μόλις ξεκινήσουν εκεί και βλέποντας τον καπνό θα ξεσηκωθούμε κι εμείς. Έτσι ο στρατός ή δεν θα έρθει εδώ ή θα μοιραστεί αν έρθει.  Λιγότερη δύναμη του εχθρού αντιμετωπίζεται καλύτερα. Πρέπει να γίνουν συγχρόνως, μα ο καπετάνιος περιμένει να ξεκινήσουν και αλλού για να μην μπορούν οι Οθωμανοί να μαζέψουν στράτευμα πολύ''

''Και με τους Οθωμανούς του νησιού Νότη τι θα γίνει; Τι σχέδια έχεις;'' ρώτησε η Αντιγόνη

''Θα τους σφάξουμε όλους κυρά. Αρκετά τους ανεχτήκαμε. Θα τους πετάξουμε στη θάλασσα, θα δούμε τι θα γίνει, αλλά δεν θα τους αφήσουμε εδώ. Ούτε έναν κυρά. Αρκετά!΄'

Η καρδιά της Αντιγόνης έχασε αρκετούς χτύπους. Ο Γιουσούφ; Θα χαθεί. Κι ας μην φταίει. Όχι φταίει, φώναζε μια φωνούλα μέσα της. Είναι κατακτητής. Τι δουλειά έχει στα εδάφη μας;  Μα δεν έκανε κακό σε κανέναν, ανταπαντούσε στη φωνή  μέσα της. Πώς  να τον γλυτώσει χωρίς να προδώσει τον αγώνα; Οι σκέψεις ήταν ήδη φευγάτες και δεν άκουγε όσα οι άντρες συζητούσαν. Να αυτό που έλεγε ο πατέρας μου. Να πώς δένεσαι ενάντια στο συμφέρον του τόπου σου. Αλλά όχι φώναξε μέσα της, ο αγώνας θέλει θυσίες και αποκλείεται να τον σαμποτάρει.  Για κανένα.

Όταν τελείωσε η συζήτηση τα δυο αδέρφια πήραν το δρόμο του γυρισμού.

''Μετά το ''θα τους σφάξουμε κυρά'' δεν έβγαλες άχνα Αντιγόνη. Τι έγινε; Πίστεψες ότι χωρίς αίμα δικό μας ή των Οθωμανών, θα κατακτηθεί η  ελευθερία μας; Αντιγόνη, θέλει γερά κότσια η συμμετοχή στην επανάσταση. Θέλει αρχές και μεγάλη, απύθμενη επιθυμία για ανεξαρτησία. Θέλει...''

''Σταμάτα Αλέξανδρε. Ξέρω τι θέλει, είναι ό,τι νιώθω. Αλλά δεν θα σου πω ότι δεν σκέφτομαι και ανθρώπους που γνωρίζω καλά και που θα κινδυνέψουν να χαθούν''

''Μην είσαι συναισθηματική σε τέτοιες στιγμές Αντιγόνη μου. Γι αυτό οι γυναίκες δύσκολα μετέχουν. Γιατί νοιάζονται πάρα πολύ. Θα 'χουμε νεκρούς Αντιγόνη, θα χουμε νίκες και ήττες. Θα κινδυνέψουμε.  Ο πατέρας μας τα έχει αναλύσει πολλές φορές. Θα βρεθούμε σε δύσκολη θέση, θα πρέπει να ξεπεράσουμε εαυτόν, θα πρέπει να αυτοσχεδιάσουμε κάποιες φορές, θα πρέπει να μη λυπηθούμε κανένα. Δεν γίνεται αλλιώς''

''Νομίζεις ότι δεν το ξέρω; Αλλά δεν μπορώ να μην σκεφτώ πόσο θα κινδυνέψετε εσείς, η οικογένειά μου. Τι θα γίνει με τη γιαγιά, την αδερφή μας, τη Μαριγώ. Τι θα γίνει ακόμη και με τον Γιουσούφ κι ας είναι κατακτητής; Πώς θες να βγάλω τους ανθρώπους μου από το μυαλό μου;''

΄΄Πρέπει να βρεις τη δύναμη. Γιατί θες να συμμετέχεις αδερφούλα. Γιατί νοιάζεσαι για την πατρίδα, γιατί θες την ελευθερία μας. ''

Φτάνοντας στο σπίτι η Αντιγόνη ψιθύρισε του Αλέξανδρου.

''Πρέπει να βρω τρόπο να δώσει από την προίκα μου ο Απόστολος τα μισά έστω χρήματα για να μπορεί ο Νότης να κινηθεί. Σκέψου καμιά ιδέα...''

''Γιατί δεν του μιλάς στα ίσια Αντιγόνη μου;. Δεν νομίζω ότι υπάρχει Έλληνας που θα πάει στον Αγά να   μαρτυρήσει αν μάθει για ετοιμασίες. Μπορεί να διαφωνεί ή να συμφωνεί αλλά για να προδώσει  το βλέπω απίθανο. Τι λες;''

Στο τραπέζι την ώρα του φαγητού, οι τρεις τους συζητούσαν χαλαρά.

'' Πόσο πιο όμορφα θα ήταν, αν ήταν το νησί ελληνικό και ήμασταν ελεύθεροι...'' είπε έτσι στα ξαφνικά η Αντιγόνη

''Πώς σου ήρθε αυτό κυρά μου;'' τη ρώτησε ο άντρας της

''Να... βγήκαμε τη βόλτα μας με τον Αλέξανδρο και θα μπορούσαμε να πάμε όπου θέλουμε, αλλά φοβόμασταν μπας και συναντήσουμε κανένα στρατιώτη και έχει διαφορετική άποψη'' είπε ως δικαιολογία

''Είτε είχαμε στην κεφαλή Έλληνα διοικητή Αντιγόνη, είτε τον Οθωμανό, νόμους θα ακολουθούσαμε''

''Ε ...Απόστολε δεν είναι οι ίδιοι νόμοι. Δεν νιώθεις υποδεέστερος σε ελεύθερη πατρίδα''

''Αλέξανδρε, ούτε τώρα νιώθουμε. Έχουμε την εύνοια του Αγά, ξέρεις ποια είναι η θέση μας; Προνομιούχα Αλέξανδρε.''

''Δηλαδή να ελευθερωθούμε δεν το θέλεις; '' πέταξε την ερώτηση η Αντιγόνη

''Μα δεν είμαστε φυλακισμένοι κυρά μου. Τι είναι αυτά που σκέφτεσαι τώρα; Πώς μπήκαν στο μυαλό σου τέτοιες ιδέες;''

''Μα Απόστολε, '' είπε ο Αλέξανδρος, '' παντού στη χώρα λένε πως ετοιμάζουν νέα εξέγερση. Εσύ θα απέχεις; ''

''Α, Αλέξανδρε εσύ βάζεις στο μυαλό της συζύγου μου αυτές τις ιδέες; Θα σου ζητήσω να σταματήσεις γιατί και επικίνδυνες είναι και ανεδαφικές. Αλλιώς θα αναγκαστώ να σου απαγορεύσω να ξανάρθεις''

''Τι λες Απόστολε ; Για τον αδελφό μου μιλάς! Ντροπή και μόνο που το σκέφτηκες''

''Εγώ είμαι η κεφαλή του σπιτιού Αντιγόνη. Είσαι και μικρή και παρασύρεσαι σε επικίνδυνα μονοπάτια. Ούτε τη δύναμη έχουμε για τέτοια προδοσία προς τους Οθωμανούς,  ούτε υπάρχει λόγος να αιματοκυλίσουμε το νησί. Καλά περνάμε μαζί τους... και εμείς Αντιγόνη πιο καλά από όλους. Ας μην ξανασυζητήσουμε αυτό το θέμα!'' φώναζε ο Απόστολος.

Το φαγητό τελείωσε μέσα στην βαριά σιωπή που επικράτησε μετά τα λόγια του Απόστολου. Τα δυο αδέρφια κοιτάζονταν χωρίς να μιλούν, αλλά αν ήξερες να διαβάσεις τις ματιές τους θα καταλάβαινες την απόγνωση που επικρατούσε μέσα τους.

Ήταν σε αδιέξοδο  με τον Απόστολο. Εμπιστοσύνη δεν μπορούσαν να του έχουν και δεν φαινόταν περιθώριο να του αλλάξουν γνώμη. Τι θα κάνουν; αναρωτιόταν η Αντιγόνη.

Συνεχίζεται...

  Σημ: Η εικόνα που συνοδεύει την ανάρτηση είναι από το διαδίκτυο και τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στους δημιουργούς της