Η Άνοιξη είναι ακριβή'' Κεφ. 19 -Κεφ.20

Κεφάλαιο 19

 Ώρα για τσάι σήμερα, στο αρχοντικό του Αγά! Ήταν η ημέρα της επίσκεψης. Η αλήθεια είναι ότι η Αντιγόνη αν και κακοδιάθετη γιατί κατανοούσε τι της συνέβαινε, ήθελε να ξεδώσει λίγο συζητώντας με τον καλό της φίλο. Γιατί για εκείνη,  ο Γιουσούφ ήταν ένας πολύ καλός της φίλος. Δεν άφηνε το μυαλό της να επεξεργαστεί περισσότερο τα συναισθήματά της και τα δικά του.

Μα ο Γιουσούφ που είχε ανεπτυγμένη ευαισθησία σε ό,τι αφορούσε την Αντιγόνη, πρόσεξε τη διάθεσή της και τη σεβάστηκε.

Προσπάθησε να της αποσπάσει το νου από όσα σίγουρα την απασχολούσαν, αλλά όταν δεν το κατόρθωσε της μίλησε στα ίσα

'' Τι συμβαίνει Αντιγόνη; Κάτι έχεις, κάτι σε απασχολεί. Και αν κρίνω από όσα μου είπε ο άντρας σου τις προάλλες που ήρθε για να με χαιρετήσει, όπως είπε, κατανοώ ότι κάτι σου έχει χαλάσει τη διάθεση''

Ήλθε ο άντρας της; Και του είπε του Γιουσούφ...αλήθεια τι του είπε; Πρέπει να μάθει.

''Θα σου πω Γιουσούφ. Μα πες μου τι σου είπε ο Απόστολος;''

'' Ο ανόητος μου ζήτησε να μην σου πω τίποτε, λες και είναι δυνατόν να κάνω εκείνον φίλο καλύτερο από σένα. Ήρθε για να ζητήσει άδεια να πηγαίνει και στην Αγιά. Μου είπε ότι ήταν και δική σου επιθυμία. Του την έδωσα φυσικά. Κατάλαβα Αντιγόνη ότι θέλεις να φεύγει μακριά από εσένα κάποιες ημέρες. Σου φέρεται άσχημα; Πες μου Αντιγόνη, την αλήθεια όμως''

''Όχι Γιουσούφ, δεν μου φέρεται άσχημα, αλλά ναι θέλω να απασχολείται εκτός νησιού κάποιες μέρες να είμαι ήρεμη''

''Κοίτα, μου ζήτησε να μη δίνω συχνά άδεια σε σένα να πηγαίνεις στο Πυργί και να μιλήσω του πατέρα μου να μη δίνει στα μέλη της οικογένειάς σου άδεια για να έρχονται εδώ, τουλάχιστον όχι συχνά''

Η Αντιγόνη τα έχασε. Δεν το περίμενε ότι θα ήταν τέτοιο φίδι ο άνθρωπος που παντρεύτηκε!

''Δεν το πιστεύω όλο αυτό που μου λες Γιουσούφ...Είναι δυνατόν να μη θέλει να βλέπω την οικογένειά μου; Σου είπε τον λόγο;''

''Ναι  Αντιγόνη μου, μου τον είπε...όμως μην στενοχωρηθείς,  δεν τον πιστεύω και του απάντησα καταλλήλως, αλλά μου είπε ότι σου βάζουν ιδέες για ανεξαρτησία της Ελλάδας από εμάς τους Οθωμανούς''

''...............................Τι έκανε λέει;'' Η ερώτηση ακούστηκε ξεψυχισμένα από μια έντρομη Αντιγόνη , που πετάχτηκε ορθή, ανοίγοντας διάπλατα τα μάτια της! Τι ήταν αυτό που είπε ο άντρας της;

''Μη σκοτίζεσαι, ξέρω ότι όλοι οι Χριστιανοί ή τουλάχιστον αν σκεφθώ τον γιατρό, σχεδόν όλοι, ονειρεύονται ελεύθερη πατρίδα. Είναι λογικό και σωστό εδώ που τα λέμε για κάθε κατακτημένο. Δεν στέκομαι εκεί. Κινήσεις ενάντια στο οθωμανικό κράτος δεν έχω δει, οπότε δεν νοιάζομαι  για συζητήσεις που γίνονται ανάμεσα στην οικογένεια''

''Αχ Γιουσούφ σ'ευχαριστώ για την κατανόηση αλλά θα σου εξηγήσω τι είναι αυτό που είπε ο Απόστολος''.  Γρήγορα να σκεφθεί τι να πει, πω πω τι είπε του Αγά...

'' Του είπα ότι θα ήταν υπέροχο να είναι ελεύθερο το νησί, να μην υπάρχουν στρατιώτες εδώ κι εκεί και να φοβάσαι σε μια βόλτα που βγαίνεις''

'' Φοβάσαι Αντιγόνη; Όποιος σε πειράξει θα του πάρω το κεφάλι, να το ξέρεις''

''Κοίτα Γιουσούφ, του μιλούσα για τον πατέρα μου συγκεκριμένα, γιατί τα έχουν τσουγκρίσει λίγο, επειδή εκείνος πέρασε τόσα με τη μητέρα μου, τα ξέρεις από τον Μπέη, έτσι δεν είναι;''

''Ναι τα ξέρω και τον κατανοώ τον πατέρα σου. Λογικό να φοβάται και για την κόρη του, αυτό είπα του Απόστολου όταν μου είπε ότι ο καπετάν Νικολός με κατηγόρησε σ΄εκείνον ότι μπορεί να σου κάνω κακό. Είσαι τόσο όμορφη Αντιγόνη και κακοί άνθρωποι που δεν σέβονται και είναι ανήθικοι υπάρχουν σε κάθε έθνος, σωστά;''

Τώρα ήθελε η Αντιγόνη τη γη να ανοίξει κάτω από τα πόδια της. Δεν ήταν απλά ανόητος ο άντρας της. Ένας κάκιστος προδότης είναι, ένα ανθρωπάκι που το σιχαίνεται κάθε μέρα και περισσότερο. Πιέστηκε όμως να κρατήσει τη ψυχραιμία της.

'' Χαίρομαι που κατανοείς. Αυτό του εξήγησα κι εγώ. Βλέπεις ο πατέρας μου δεν ξέρει τους υπόλοιπους αξιωματούχους Οθωμανούς. Αλλά ο Απόστολος δεν θέλει να καταλάβει. Σ' ευχαριστώ Γιουσούφ για την κατανόηση''.

'' Δεν χρειάζεται να με ευχαριστείς. Εξήγησα στον άντρα σου ότι απορώ με τις σκέψεις του για τον πεθερό του, γιατί ξέρω τι άνθρωπος είναι και παρότι αντέδρασε στο σμίξιμο το δικό μας  και είσαι σ'αυτόν το γάμο σήμερα εξαιτίας του,- αυτά δεν τα είπα του γιατρού βέβαια-, τον ξέρω τον καπετάν Νικολό από παιδάκι. Του είπα πόσο φίλοι είναι με τον Μπέη και μάλιστα πριν αναλάβει τη διοίκηση ο πατέρας μου, όταν έμαθε για την αυτοκτονία της μητέρας σου, με επιστολή του υπογεγραμμένη ως συστατική, έστειλε τον καπετάνιο στο Σουλτάνο να καταγγείλει όλα αυτά που συνέβησαν. Ακόμα ο πατέρας μου μου είπε, ότι τον μάλωσε τον καπετάνιο γιατί δεν του τα εμπιστεύτηκε πιο πριν. Είχε τα μέσα για να τον βοηθήσει, τουλάχιστον θα προσπαθούσε...''

Η Αντιγόνη άκουγε έκπληκτη. Αυτό δεν το ήξερε. Να που εξηγούσαν όλα αυτά  τώρα, την συμπεριφορά του πατέρα της. Τύψεις, αυτό θα πρέπει να ένοιωθε ο Νικολός γιατί δεν χρησιμοποίησε όλα τα μέσα για να βοηθήσει τη γυναίκα του. Θεέ και Κύριε, ο Μπέης τους βοήθησε όντως. Γιατί δεν της τα είχε πει ο πατέρας της; Γιατί;

''Γιουσούφ αυτό δεν το ήξερα. Ότι ο πατέρας σου βοήθησε ώστε να φύγουν αυτά τα καθάρματα από το νησί... δεν το ήξερα και τον ευχαριστώ θερμά για ό,τι έκανε.... '' 

Οι αντοχές της δοκιμάστηκαν πολύ σήμερα ''Θεέ μου νοιώθω άρρωστη!"'

''Αντιγόνη; Είσαι καλά; Έχεις χλομιάσει.''

''Δεν ξέρω Γιουσούφ, αλλά νομίζω ότι είμαι... έγκυος και δεν το  θέλω καθόλου αυτό. Όσο και αν προσπάθησα να πείσω τον γιατρό να αναβάλλουμε το θέμα του παιδιού, δεν το δέχτηκε και αυτός είναι κυρίως ο λόγος που νομίζει ότι προσκαλώ τους δικούς μου...δεν ξέρω τι να πω, δεν ξέρω...'' μονολογούσε κυρίως γιατί όλα αυτά που ο Αγάς της έλεγε, όχι ο φίλος της, αλλά ο Αγάς ο Οθωμανός του νησιού, ήταν προδοσία του άντρα της. Είχε πέσει από τα σύννεφα. Τον σιχαμένο! Και έχει το παιδί του στα σπλάχνα της; Ο Θεός την τιμωρεί; Ή οι επιλογές του πατέρα της την φέρνουν σε τόσο δύσκολη θέση;

 ''Πρέπει να πάω στο Πυργί Γιουσούφ. Θέλω να βρω τη γιαγιά μου, εκείνη ξέρει πολλά για εγκυμοσύνες. Σε παρακαλώ θέλω να πάω για λίγες ημέρες εκεί''

''Μην με παρακαλάς Αντιγόνη μου. Θα μου λείψεις είναι η αλήθεια αλλά να πας, άδεια έχεις και ο Απόστολος ...χμ...το βρήκα, έχει αποστολή. Θα τον στείλω στην Πόλη για να φέρει ιατρικά εφόδια για να κάνει το ιατρείο του εξελιγμένο με τόση πελατεία. Τι λες; Θα φύγει από το σπίτι για 20 ημέρες. Συμφωνείς;''

''Ω σ' ευχαριστώ τόσο Γιουσούφ. Θα περιμένω να φύγει ο Απόστολος και θα φύγω και εγώ. Δεν θα λείψω πολύ

''Κάτσε με τους δικούς σου Αντιγόνη όσο έχεις ανάγκη. Μην ανησυχείς. Μόνο πρόσεχε τον εαυτό σου, εντάξει;''

Έτσι και έγινε. Ο Απόστολος ετοιμάστηκε, περιχαρής με  την εμπιστοσύνη του Αγά του να τον στείλει στην Πόλη με χρήματα της διοίκησης και πρότεινε της Αντιγόνης να πάει μαζί. Εκείνη του είπε ότι δεν μπορούσε να πάει γιατί ήταν...έγκυος.

Πόσο χάρηκε ο Απόστολος! Επιτέλους ο γιος του ήταν στο δρόμο για να ολοκληρωθεί το σπιτικό του όπως άρμοζε για άνθρωπο της θέσης του.Αφού αποχαιρέτησε τη γυναίκα του, αφού της έδωσε οδηγίες τι να αποφεύγει και πώς να προσέχει, έφυγε με το εμπορικό πλοίο που πήγαινε στην Πόλη.

Η Αντιγόνη την επομένη ημέρα έφυγε με το καΐκι για το νησί της!

.....................

 Κεφάλαιο  20.  

Όλη της η οικογένεια χάρηκε πολύ που την είδε έτσι ξαφνικά στο σπίτι. Την γέμισαν φιλιά και αγκαλιές ζεστές, γεμάτες αγάπη.

Μα όλοι, κυρίως η γιαγιά με τη Μαριγώ, ανησύχησαν που την είδαν χλωμή και μαραμένη.

Τι στο καλό βασάνιζε το κορίτσι τους;  Μόνο λίγους μήνες έλειπε από το σπιτικό τους και όμως τους φαίνονταν χρόνια. Πότε την είδαν την τελευταία φορά; Πριν δύο μήνες.  Μήπως ήταν πριν δυο χρόνια; Ή  πριν δυο αιώνες; Πόσο άλλαξε το κοριτσάκι τους!

Ο παππούς καθισμένος στην πολυθρόνα του στη σάλα, ζεσταινόταν από τα τζάκι και λαγοκοιμόταν τις περισσότερες ώρες. Χάρηκε που είδε την εγγονή του και ''μην ανησυχείς παιδί μου, καλά είμαι, αντέχω ως εκείνη την θεία ώρα''!

Ο αδελφός της και ο πατέρας της ταξίδευαν στις θάλασσες. Αγωνιούσε και γι αυτούς, όπως κάθε φορά. 

Η Ειρήνη είχε ωριμάσει αυτό το διάστημα που έμεινε μόνη να στηρίζει το σπιτικό τους. Και ο Αλέξανδρος... λίγες ώρες τον έβλεπε με τόσα τρεχάματα που ήταν επιφορτισμένος.

Οι περιποιήσεις, τα κανακέματα, το καλό φαγητό, η αγάπη και η τρυφερότητα,  γέμισαν αισιοδοξία και δύναμη την Αντιγόνη. Και ήρθε η μέρα που ήθελε να μιλήσει στη γιαγιά της αλλά και στην Μαριγώ.

Ενώ ο παππούς είχε ξαπλώσει στο κρεβάτι του, στο γραφείο του Νικολού, που είχε μετατραπεί σε δωμάτιο του παππού για να μην ανεβαίνει σκάλες, εκείνες καθισμένες κοντά στη φωτιά, μαζί με τα δυο αδέρφια της Αντιγόνης, έμαθαν όλα τα ζητήματα που την απασχολούσαν. Όλα όσα της είπε ο Γιουσούφ για τον Απόστολο, όλα όσα της είπε ο Νότης και στο τέλος τους είπε'' είμαι έγκυος''! Έτσι ξαφνικά και απότομα.

Χάρηκαν; Δεν το έδειξαν.

Ξαφνιάστηκαν; Απόλυτα.

Όλα τα έμαθαν μαζεμένα και ήθελαν κάποιο χρόνο να τα επεξεργαστούν

''Κόρη  μου, τώρα να ρίξεις το βάρος σου στον εαυτό σου και στο παιδί σου'' της είπε η γιαγιά.

 Ανήσυχη ήταν όμως με όλα αυτά που άκουσε. Ίσως κινδυνέψει η εγγονή της την ώρα της επανάστασης. Ίσως ο άντρας της την τιμωρήσει, αν καταλάβει ότι εμπλέκεται. Και θα είναι μόνη...

''Δεν το θέλω γιαγιά. Δεν θέλω να γεννήσω το παιδί του Απόστολου. Μην μου λες τι πρέπει να προσέχω και τι όχι. Πώς μπορώ να απαλλαγώ από την εγκυμοσύνη μου, σε παρακαλώ, ξέρεις εσύ''

''Παιδί μου τι λόγια είναι αυτά που τσαμπουνάς; Ξέρω ότι υπάρχουν βοτάνια και για ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, αλλά δεν έχουν πάντα επιτυχία και είναι επικίνδυνα για τη μητέρα. Τι είναι όλα τούτα που μου λες τώρα; Ένα μωρό, το μωρό σου, μεγαλώνει μέσα σου ψυχή μου, σου πάει  η καρδιά  να του κάμεις κακό;  Δικό σου είναι το μωρό Αντιγόνη, έτσι να το δεις.  Δικό σου, σάρκα της σάρκας σου, αίμα από το αίμα σου μάτια μου.  Πώς θα το πεθάνεις ε; πες μου.  Το μωρό σου κυρά μου...''

Τα δάκρυα κύλησαν αβίαστα στο πρόσωπο της Αντιγόνης. Βουβό κλάμα που σιγά σιγά έγινε γοερό παρασέρνοντας  όλα τα βάρη που πλάκωσαν την καρδιά της.  Ναι, το μωρό ήταν δικό της. Μεγάλωνε μέσα της. Ζούσε με κάθε χτύπο της καρδιάς της. Θα γινόταν μητέρα, ναι, θα το μεγάλωνε σωστά με αξίες και συναισθήματα για όλους. Μακάρι να ήταν κορίτσι! Πόσο το ήθελε! Περιτριγυρισμένη από τις αγκαλιές των δικών της, κατάφερε να βρει το ρυθμό της ανάσας της. Κατάφερε να καλμάρει τους χτύπους της ψυχής της και η αγάπη που την κάλυψε προστατευτικά,  έδιωξε μακριά το φόβο που απειλούσε να τη ρουφήξει στο διάβα του. Το μωρό είναι δικό της και θα παραμείνει δικό της, έτσι έλεγε μέσα της συνεχώς.

Όταν χόρτασε αγκαλιές και λόγια παρηγοριάς, ηρέμησε και αποδέχτηκε την κατάστασή της. Τα αδέλφια της βουβά για τη θέση της, αλλά κυρίως για τα αισθήματά της που καταπίεζε, στάθηκαν πλάι της. Ακόμη και η Ειρήνη που ήταν στα δέκα τέσσερά  της χρόνια, κατανοούσε τη στάση της Αντιγόνης και πόσο δράμα ήταν η ζωή της δίπλα σε κάποιον που δεν αγαπούσε, αλλά που ούτε εμπιστευόταν, ούτε μπορούσε να στηριχτεί πάνω του.

 ''Γιαγιά, είναι αλήθεια ότι ο Μπέης βοήθησε  με επιστολή εγγυητική που έδωσε στον πατέρα τότε με την ...μητέρα...''

''Ξέρω Αντιγόνη, τα έμαθα κι εγώ '' είπε η Ειρήνη '' Μην δυσκολεύεσαι να μιλήσεις. Για ποια επιστολή λες;''

Η Αντιγόνη  κοίταξε την Ειρήνη. Της τα είπε ο πατέρας λοιπόν, τι ψύχραιμη που είναι!

''Ο Γιουσούφ μου είπε ότι ο Μπέης, πριν γίνει διοικητής των νησιών, έδωσε επιστολή του πατέρα να πάει στην Υψηλή Πύλη, να καταγγείλει ό,τι έγινε με τη μητέρα  μας. Είναι αλήθεια γιαγιά;''

Η γιαγιά έσκυψε το κεφάλι και δεν μίλησε για λίγη ώρα. Τα εγγόνια της και τα τρία την κοιτούσαν αμίλητα.

''Αλήθεια είναι παιδιά μου, μάλιστα του παραπονέθηκε ο Μπέης, γιατί δεν του μίλησε όσο ζούσε η μητέρα σας για όσα περνούσε. Κάτι θα προσπαθούσα να κάνω Νικολό, να προκάμω το κακό, του είπε. Αλλά ο πατέρας σας δεν του μίλησε, πιότερο γιατί η μητέρα σας δεν ήθελε υποχρεώσεις στους Οθωμανούς.  Από κανέναν από δαύτους δεν ήθελε χάρες''

Τι ειρωνεία κι αυτή! Θα μπορούσε να ζει η μητέρα τους. Θα μπορούσε να είναι δίπλα τους τώρα... γιατί να μη δεχθεί βοήθεια έστω και από τους κατακτητές;

Η πίκρα δεν τους άφησε να μιλήσουν. Και τα τρία παιδιά το ίδιο σκέφτονταν.

''Να ξέρετε όμως  ότι, αν φερθεί άσχημα ο Απόστολος, ή οποιοσδήποτε άλλος, εγώ θα ζητήσω βοήθεια από τον Γιουσούφ. Σ' αυτές τις κουταμάρες δεν πιστεύω''

''Αλήθεια κόρη μου, αφού είναι κουταμάρες, τι θα γίνει όταν οι επαναστάτες μπουν στο αρχοντικό για να σφάξουν όλους τους Οθωμανούς και τον Γιουσούφ πρώτα από  όλα;'' ρώτησε η γιαγιά

''Δεν ξέρω γιαγιά... αλλά δεν θα επέμβω στην πορεία της εξέγερσης. Εξάλλου μπορεί να έρθουν αντίποινα και να σκοτώσουν και εμένα οι Τούρκοι. Είναι οι απώλειες μέσα στο πρόγραμμα. Το ξέρω, δεν θέλω να το σκέφτομαι, μα ο σκοπός είναι ιερός και τίποτε ανίερο δεν μπορεί να συμβεί''!

''Μη λες τέτοια λόγια κόρη μου. Και έχεις και μια ζωή μέσα σου. Μη με σκιάζεις με όλα τούτα. Είσαι και μόνη σου εκεί. Πρέπει να έρθει κάποιος μαζί σου συνεχώς. Μαριγώ τι λες; Θα πας μαζί;''

''Όχι γιαγιά- σε προλαβαίνω Μαριγώ. Δεν χωρίζω την Μαριγώ από τον άντρα της. Και επί πλέον, δεν ξέρω αν θα θέλει ο Απόστολος  κάποιον  στο σπίτι συνεχώς.  Όχι, όχι, θα τα καταφέρω μια χαρά''

Μα μέσα της σκεφτόταν μόνο ένα πράγμα:   τι τρόπο θα μπορούσε να βρει, τι δικαιολογία πειστική, για να διώξει τον Γιουσούφ να πάει  στην Πόλη, πριν αρχίσουν όλα.  Πώς θα τον έπειθε να φύγει;  Το μυαλό της προσπαθούσε να βρει τρόπους, αλλά καμιά ιδέα δεν της φαινόταν λογική... Μόνο προσευχόταν για όλους!

Πλησίαζαν 20 μέρες πλέον που ήταν στο Πυργί. Ετοιμαζόταν να επιστρέψει. Τι θα έλεγε στον Απόστολο αν κάποιος του μαρτυρούσε ότι έφυγε από το Μαράθι;

''Σκέφτομαι να πάρεις την Ειρήνη μαζί σου Αντιγόνη. Τι λες; Θα σε βοηθάει στην κατάσταση που είσαι και θα έχεις παρέα για κάθε τι, έστω για λίγο καιρό''!

Η Ειρήνη γέμισε χαρά με τα νέα.

Έτσι ένα πρωινό του Νοέμβρη που ο καιρός ήταν γλυκός και η θάλασσα ήρεμη, έφυγαν οι δυο αδελφές για το Μαράθι. 

 Συνεχίζεται...

Σημ: Οι εικόνες των κεφαλαίων είναι από το διαδίκτυο και τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στους δημιουργούς τους

*********************************

Σήμερα σας έβαλα δυο κεφάλαια μαζί γιατί και τα δυο είναι ελαφρώς μεγαλύτερα  από τα μονά των προηγούμενων ημερών.