Ο Κωλοβελόνης στο σπίτι μου!

  

 

Φέτος είπα να στολίσω με τα παλιά μαμαδίστικα στολίδια  που κληρονόμησα. Μπάλες εύθραυστες τυλιγμένες προσεχτικά, στολίδια παλιά αντίκες ,όλα φυλαγμένα με το περιτύλιγμά τους σε μια κούτα που είχα αφήσει ξεχασμένη στο πατάρι.

Την κατέβασα λοιπόν και θαύμαζα ένα ένα αυτά τα vintage στολίδια που λατρεύω. Χρώμα, λάμψη και χρυσόσκονη ξετύλιξαν αναμνήσεις που έκαναν παρέα σε  κάθε στολίδι,.

 Στο χέρι μου βρέθηκε ένα λυχναράκι γυάλινο, απλό αλλά  θαμπό από τη σκόνη, που μου άρεσε η λεπτομερής κατασκευή του. Το πήρα, που λες, στην κουζίνα να το πλύνω . Αφού καθάρισε απέξω, κοιτούσα να βρω τρόπο, πώς να καθαρίσω το μέσα. Το έβαλα κι εγώ κάτω από τη βρύση να πέσει νερό, θα έριχνα και λίγο απορρυπαντικό, καλό κούνημα και αρκετό ξέβγαλμα με υπομονή, μια και το στόμιό του ήταν μικρό.

Μόλις μπήκε το νεράκι μέσα στο λυχνάρι, ακούω  βογκητό και  βλέπω ένα καπνό να βγαίνει από το στόμιο.

Άλλο και τούτο, σκέφτηκα

Δεν πρόλαβα να καταλάβω τι συμβαίνει και  ένα μικρό κακάσχημο μακρύ και λεπτό πλάσμα, παρουσιάστηκε μπροστά μου να βήχει του σκοτωμού.

 Φώναξα πολύ, μάλλον ούρλιαξα γιατί ναι, τρόμαξα και μου έπεσε από το χέρι  το λυχνάρι, αλλά το πλάσμα αυτό,  ευτυχώς το έπιασε και δεν έσπασε

- Ε σιγά κυρά μου, θα μου σπάσεις το σπιτικό μου και θα αναγκαστώ να γυρίσω στα έγκατα της γης. Και τι ρίχνεις νερό την ώρα που κοιμάμαι, ε;

- Τι είσαι εσύ; Δεν γίνεται να βλέπω πραγματικά τέτοια πράγματα!

-Ναι, κυρία μου με βλέπεις και με ακούς. Ο Κωλοβελόνης είμαι, ο καλικάντζαρος του λυχναριού

-Καλικάντζαρος; Υπάρχουν καλικάντζαροι ή τρελάθηκα; Και τι θες στο σπιτικό μου;

-Α κοίτα, εσείς δεν πιστεύετε σε μας και πολύ μας βολεύει. Εγώ είμαι ο Κωλοβελόνης, είμαι μακρύς και χωράω από κλειδαρότρυπες. Ε...μην κοιτάς τα οπίσθιά  μου, δεν έχω ουρά που να μοιάζει με βελόνα, αφού έτσι πιστεύουν οι ξύπνιοι οι άνθρωποι και μου βγάλανε το όνομα. Εγώ είμαι ψηλός και ομορφάντρας

-χαχαχα ομορφάντρας; Και καλά πώς σας ξέρουν τόσοι άνθρωποι και γράφουν για σας;

-Μη κοροϊδεύεις γιατί θα δεις τι θα σου κάνω στο σπιτικό σου. Που λες, είναι μερικοί άνθρωποι, όπως εσύ από εδώ και πέρα, που έμαθαν  για μας,  αλλά οι πολλοί δεν σας  πιστεύουν χααχαχαα.  Είμαι έτοιμος για σκανταλιές. Στις διαταγές σου!

-Όλα κι όλα, δεν θέλω πονηριές και  ζημιές, όχι δεν θέλω, να το ξέρεις, θα θυμώσω!

-Κοίτα κυρά μου επειδή έχεις το λυχνάρι εσύ, θα σου κάνω ό,τι σκανταλιές θες , ό,τι με διατάξεις, αλλά θα κάνω σκανταλιές, αποκλείεται να το γλιτώσεις. Δε φτάνει που πήγες να με πνίξεις με το νερό...θα μου γλιτώσεις νομίζεις;

-Πώς δεν σε είχα δει στο σπίτι της μάνας μου;

-Α παραμονές  Χριστουγέννων έβγαινα πάντα και αφού η μάνα σου δεν γυάλισε το σπιτικό μου για να είμαι στις διαταγές της,  έκανα ό,τι ήθελα. Δεν θυμάσαι πόσες φορές της κάηκαν τα μελομακάρονα; Εγώ, εγώ ήμουν. Θυμάσαι πόσα πιάτα έπεφταν και έσπαγαν εκείνες τις ημέρες; Εγώ, εγώ ήμουν

Θυμάσαι που ξαφνικά έπεφτε ο γενικός του ρεύματος  και έκλειναν τα φώτα; Εγώ, εγώ ήμουν.

- Δεν θέλω τέτοια... μακριά από εμένα

-Διέταξε τι θες να σου κάνω, γιατί σκανταλιές θα κάνω, να το ξέρεις!

(Βρε τι πάθαμε...μέρες που είναι, να συμβαίνουν αλλόκοτα πράγματα και να μιλάω  με καλικάντζαρο. Άντε να με πιστέψουν!)

-Λοιπόν πώς θα γλυτώσω από σένα; Αυτό πες μου...

Ο Κωλοβελόνης χοροπήδαγε δεξιά και αριστερά και όλο ετοιμαζόταν να κάνει κάποια ζημιά

-Εσύ θα μου πεις να σου κάνω μερικές σκανταλιές και εγώ οφείλω να υπακούσω

-Καλά, εσείς οι Καλικάντζαροι, δεν βγαίνετε από τη γη παραμονή Χριστουγέννων;

-Ναι όσοι ζουνε κάτω στη Γη. Εγώ ζω στο λυχνάρι σου. Λέγε τι θες, γιατί με τρώνε τα χέρια μου και η μύτη μου. Πρέπει να ξεκινήσουν οι σκανταλιές. Και όταν τελειώσουν θα μπω πάλι στο λυχνάρι ως την επόμενη φορά που θα το ξεσκονίσεις

Τι να κάνω; Έμπλεξα...Μμμ μμμ μμμ να, κάτι σκέφτηκα!

-Κοίτα κ. Κωλοβελόνη θέλω να σε στείλω μακριά

- Α πάω όπου θες, αλλά μη νομίζεις ότι θα γλιτώσεις από μένα

-Όχι έχεις  αποστολή. Πόσες εντολές πρέπει να σου δώσω;

-12 όσες και οι μέρες που είμάστε στη γη,  12 εντολές, κάθε μέρα και μια. Αν μου δώσεις λιγότερες, θα κάνω σπίτι σου τις υπόλοιπες σκανταλιές

-Όχι, όχι σπίτι μου. Άκου. Θέλω να πας στη φίλη Μαίρη, και να την κάνεις να μην αφήνει ασχολίαστο κανένα blog φίλων όταν κάνουν ανάρτηση, εντάξει;

-Πσσσσ πες το και έγινε. Ένα λοιπόν. Πες το δεύτερο.

-Να πας στην Κρήτη να βρεις τη Ρούλα και να της πάρεις όλα τα βελονάκια και τα νήματα που έχει και πλέκει.

-Χιχιχι είσαι κακιά...

- Θα τα πας όμως αυτά στη Μαρία Κανελλάκη και θα τη βάλεις να πλέκει συνεχώς χριστουγεννιάτικα  στολίδια, που λέει ότι δεν πιάνουν τα χέρια της χιχιχι

-Κοίτα τι σκέφτηκε...είπες τρία για λέγε παρακάτω.

-Θα πας στο Γιάννη το φίλο τον καλό και θα τον κάνεις να μισήσει τον κινηματογράφο και τις ταινίες, ναι;  Να βλέπει σινεμά και να βγάζει καντήλες!

-χιχιχι εσύ θα γίνεις δικιά μου το βλέπω

-Μετά θέλω να πας στο βορά στο Βασίλη και να του πάρεις όλα τα βιβλία του που έχει στο σπίτι του, να μη βρίσκει ούτε ένα , ναι;

-Έχουμε 5 σκανταλιές   κακίστρο, πάμε παρακάτω.

-Τώρα θέλω να πας στη Μαρίνα και θα της πεις ότι της κλέψανε όλο το blog της, όχι μόνο τις αναρτήσεις της.

-ουφ 6, πάμε για την 7η σκανταλιά χιχιχιχι

-Θα πάρεις ένα φορτηγό μεγάλο και θα το γεμίσεις κουρελάκια και θα πας στη Ρένα στη Θεσσαλονίκη, να τα αφήσεις έξω από την πόρτα της, να γεμίσουν  από το πάτωμα ως το ταβάνι.

-Αυτό δεν είναι σκανταλιά. Μπορεί να φωνάξει κάποιους να τα πετάξει

-Αποκλείεται η Ρένα, σε πληροφορώ, θα τρελαθεί αν πετάξει κουρελάκια...

-Εντάξει η 7η, πάμε στην 8η

-Θα πας στην Αχτίδα, τη Γεωργία μας και θα της πεις ότι πρέπει να φτιάξει 1000 σακουλάκια κουλουράκια για τους άστεγους.

-Ωωωω μ'αρέσεις κυρά. Σαν να με γέννησες εσύ μου φαίνεται

-Θα πας στην Αννίκα...ναι ναι εκεί θα πας και θα την αναγκάσεις να φτιάξει με πολυμερικό πηλό όσα μας έχει δείξει και άλλα τόσα που σχέδια θα σου δώσω και θα μου τα φέρεις, οκ;

-Και αυτό είναι σκανταλιά; Εργασία για άσκηση είναι.

-Για την Αννίκα  είναι σκανταλιά, δεν θα χει αμοιβή χαζούλη, δεν θα απολαμβάνει δημιουργία αφού  θα πρέπει να κάνει πολλά και κατόπιν  παραγγελίας!!

-χαχαα μοχθηρή είσαι, πάμε στη 10η σκανταλιά

-Θα πας στη Φλογερά την Ελένη και θα της πεις ότι αποκλείστηκε το μονοπάτι της φαντασίας της και δεν θα γράφει παραμύθια πλέον

-Ωωωωω όλα πανεύκολα είναι. Θα είσαι περήφανη για μένα χιχιχιχι

-Θα πας τώρα στην Πέτρα και θα της πεις τέρμα τα ταξίδια. Με άγριο τόνο ναι;

-Μη σε νοιάζει γίνομαι και τρομαχτικός όταν θέλω.

-Τέλος θα πας στην Πίπη και θα της πεις πάει... την  Κοκινοσκουφίτσα της, την έφαγε ο λύκος!

-ΩΩωω Πολύ θα το απολαύσω φέτος. Πσσσ  έφυγαααααααα

Φίλες και φίλοι, όσοι τη γλυτώσατε θα με ευχαριστείτε. (Του χρόνου έχει ο Θεός)!

Οι υπόλοιποι πρέπει να κατανοήσετε ότι σκανταλιές στο σπιτικό μου δεν δέχομαι!!

Την επιείκειά σας!

Και την κατανόησή σας βεβαίως βεβαίως!!

Κι αυτή η προσπάθειά μου παίρνει μέρος στο δρώμενο της Μαρίας και του Κειμένου της, ''Ιστορίες των Χριστουγέννων''