«Και ξαφνικά το καλοκαίρι μεταμορφώθηκε σε φθινόπωρο» – Oscar Wlide

 

Και επιστρέψαμε!!

Ήσυχα....

Μελαγχολικά...

Καιρός ήταν βέβαια, αλλά αυτό το καλοκαίρι άφησε γλυκόπικρη γεύση!!

Υπήρξαν όμορφες στιγμές που αυτές κρατώ και αναμοχλεύω ήδη με το νου.

Γαλήνιες θάλασσες τόσο ακύμαντες που αν ήμουν αναμάρτητη θα περπατούσα στην επιφάνειά τους!

Καθάρια νερά,  ζωηρές ανατολές και ηλιοβασιλέματα που κλέβανε χτύπους καρδιάς.

Οικογενειακές στιγμές με χαμόγελα και μικρές εξορμήσεις μακριά από πολυκοσμία και θόρυβο.

Υπήρξαν ναι...μαγικές στιγμές.

Αλλά και κάποιες ακόμη που γέμιζαν την ψυχή φόβο στα όρια πανικού.

  Μας κάψανε αδέλφια! Και όσο η φωτιά κατέτρωγε λαίμαργα τη ζωή, τόσο ο πανικός (τι δώρο κι αυτό από τον Πάνα!) έπαιρνε θέση μέσα μου. Κάθε πρωί έβγαινα στη βεράντα και κοιτούσα το βουνό μας απέναντι, κατάφυτο μ'αυτό το μοναδικό και σπάνιο έλατο. Κοιτούσα μπας και δω καμιά αναλαμπή, κάποιο καπνό. Αν και τα τελευταία χρόνια υπάρχει πυροσβεστικό όχημα και πυροσβέστης στο χωριό που είναι σε επιφυλακή μέρα και νύχτα.

Φόβος που έκλεβε κάθε όμορφη στιγμή.

Και καύσωνας! Διαρκείας! Να αναρωτιέσαι πώς είναι δυνατόν πάνω στο βουνό να είναι τόσο υψηλή η θερμοκρασία περισσότερη από τις κωμοπόλεις. Δεν τα θυμάμαι έτσι εγώ. Πάντα στο χωριό βάζαμε μια ζακετούλα και φέτος το Air Condition που βάλαμε πριν λίγο καιρό άναβε μεσημέρι βράδυ!

Καταστρέψαμε τον πλανήτη αδέλφια!! 

Και μετά είχαμε αλλαγή καιρού και βροχές. Να αγωνιάς ποιος θα πνιγεί στις λάσπες αυτήν τη φορά. Μα φταίμε τόσο πολύ εμείς!

Σκέψου αυτή η παραθαλάσσια κωμόπολη που είναι τουριστικός προορισμός και πνίγηκε στις λάσπες το χειμώνα που πέρασε, αυτό το θέρετρο του νησιού μας που έχτισε το ποτάμι του και κανείς δεν τιμωρήθηκε...μα κανείς, τώρα συζητά να δημιουργήσουν νέο ποτάμι. Αλλά σκοντάφτουν...Οι κάτοικοι της μιας πλευράς λένε όχι από μας, μην ανοίξετε το ποτάμι από αυτήν την πλευρά, από απέναντι να πάτε. Και πάνε οι υπεύθυνοι απέναντι για να σχεδιάσουν νέο ποτάμι. Βλέπεις το νερό ακολουθεί το δρόμο που η φύση το εβαλε να χαράξει. Πάει από τα βουνά στη θάλασσα. Νέο ποτάμι και η απέναντι πλευρά διαμαρτύρεται. Όχι από εμάς. Απέναντι να πάτε!!

Γελάς;  Και νευριάζεις έτσι; Είμαστε φοβεροί. Μας αξίζει να πνιγούμε αφού δεν διαμαρτυρόμαστε για κάθε καταστροφή του τόπου μας που λαμβάνει χώρα δίπλα μας.

Καταστρέψαμε τον πλανήτη! 

Κι έρχεται χειμώνας. Θα δούμε  πόσες πλημμύρες θα καταγράψουμε και σ'εκείνον τον όμορφο προορισμό του νησιού μου ακόμη θα πηγαινοέρχονται οι υπεύθυνοι να πείσουν τους απέναντι για το νέο ποτάμι!!

Υπήρχε και ο ιός!

Δίπλα μας...στη γειτονιά μας! Με παιδάκια που έπαιζε η μικρή μας. Που πηγαινοέρχονταν στην αυλή μας. Ξανά πανικός!!

Το σημαντικότερο; Δεν μας είπαν τίποτε. Δεν μας προειδοποίησαν και το μάθαμε από τρίτο πρόσωπο. Τεστ και καραντίνα μπας και....

Ευτυχώς, όλα καλά!

Μα τι άνθρωποι υπάρχουν!! Πώς να μην καταστραφεί ο  πλανήτης με τέτοια νοοτροπία!

Και μετά τι;

Διαμαρτυρίες και ακρίβεια και να θες να κλείσεις την τηλεόραση και κάτι να σε κρατά να ακούς το κάθε κανάλι μπας και χάσεις μια άσχημη είδηση.

Τουρίστες πολλοί στο νησί. Ελπίζω να δούλεψαν όλοι οι κάτοικοι. Βαρύς χειμώνας έρχεται.

Οι μάσκες βραχιολάκι στο χέρι και τα εστιατόρια να πρέπει να κλείσεις τραπέζι για να βρεις άδειο. Θέλαμε να γιορτάσουμε τα γενέθλιά μου κάπως...πιο διαφορετικά. Τελικά βρήκαμε μόνο μεσημεριανό τραπέζι άδειο και απολαύσαμε ντόπιους μεζέδες γιορτάζοντας μια δεκαετία που μίκρυνα. Μα ναι...κάθε φορά μικραίνω!

Καλό Φθινόπωρο πια που με ανησυχεί που μπήκε φουριόζικο!

Μερικές φώτο από το νησί μου. Όχι πως δεν τις έχετε ξαναδεί αλλά είναι φρέσκες και απολαυστικές τουλάχιστον για μένα