''Ο Τρελοφάν'' 23- 24

 ΙΙ.

Εκείνο το βράδυ στο δουκάτο, ο Τόμας γνώρισε για πρώτη φορά την αρραβωνιαστικιά του. Η δεξίωση λαμπρή και  καλεσμένοι, όλη η αφρόκρεμα του παλατιού. 

Ο Δούκας υποδέχθηκε τον Τόμας με εγκαρδιότητα. Στο ζευγάρι ως είθισται, δόθηκε η άδεια να αποτραβηχτούν σε άλλο σαλόνι για να γνωριστούν. Δηλαδή σιγά την απομόνωση, στην άκρη της τεράστιας αίθουσας σε δυο πολυθρόνες , με τόσους καλεσμένους  να κυκλοφορούν δίπλα τους και γύρω τους, κι εκείνοι  καθισμένοι αντικριστά να προσπαθούν να μιλήσουν, να γνωρίσει ο ένας την άλλη.

Η αρχοντοπούλα ήταν όντως όμορφη, αλλά τόσο επιφανειακή η ομορφιά της, που την έκανε να φαίνεται κάλπικη. 

Στις ερωτήσεις του Τόμας  πώς περνά τις ελεύθερες ώρες της εκείνη γελούσε- και γελούσε με το παραμικρό  με έναν εκνευριστικό ήχο- λέγοντας ότι η κόρη του Δούκα μόνον ελεύθερες ώρες έχει.

''Και το φιλανθρωπικό σας έργο; Διάβασμα; Μουσική;'' ήταν ερωτήσεις αβρότητας, αλλά μάθαινε έτσι και με ποιαν είχε να κάνει.

''Το φιλανθρωπικό μου έργο; ''χασκογέλασε'' το αναλαμβάνουν άλλοι, δεν διαβάζω ξέρετε, δεν μ'αρέσει να χάνω το χρόνο μου  και  παίζω κλαβίχορδο*, αλλά μόνο  όταν το ζητήσει ο πατέρας, δεν είναι της αρεσκείας μου.'' 

Το κλαβίχορδο του Λεπάντε, Μουσείο της Μουσικής, Παρίσι

'' Και τι είναι της αρεσκείας σας;''

''Να ετοιμάζω την επόμενη τουαλέτα μου για τον χορό που πάντα διοργανώνεται στον κύκλο μας συχνά και τον αναμένω με αγωνία. Αγαπώ το χορό, εσείς;''

''Εγώ όχι'' είπε ο Τόμας απότομα και της έκοψε το εκνευριστικό γελάκι όπως επιθυμούσε

''Α...όταν παντρευτούμε θα διοργανώνουμε χορούς πολύ συχνά''

''Όταν παντρευτούμε θα ακολουθείτε τις αποφάσεις του συζύγου σας'' είπε πάλι αγέλαστος

''Είναι δυνατόν; Εγώ, η κόρη ενός Δούκα; Τις αποφάσεις του γιου ενός κόμη; Μα αστειεύεστε σίγουρα'' είπε και σηκώθηκε χωρίς να ζητήσει συγνώμη και ανακατεύτηκε με τους καλεσμένους.

Ο Τόμας ήθελε  να φύγει τρέχοντας. Αν τον καταδίκαζαν  σε θάνατο δεν θα ένιωθε χειρότερα. Τι είναι τούτη που θα πρέπει να ανεχτεί;

Η αίθουσα μαρτυρούσε χλιδή και αρχοντιά. Πίνακες και ταπισερί κοσμούσαν τους τοίχους, ενώ αναπαυτικά ανάκλιντρα ξεκούραζαν τους καλεσμένους.  Υπηρέτες με στολές επίσημες σέρβιραν κάθε λίγο.

Η βραδιά για όλους κύλησε ομαλά και μέσα στο κέφι. Μόνο ο Τόμας ήταν σχετικά αμίλητος. Και βλοσυρός. Και δυστυχισμένος. 

Ο αδελφός του τον πλησίασε κάποια στιγμή και του ψιθύρισε να υποκριθεί τον ικανοποιημένο, γιατί είναι ολοφάνερη η απέχθειά του. ''Μην ξεχνάς ότι και εγώ ήμουν στη θέση σου και ένιωθα παρόμοια, αλλά κοίτα με τώρα, μια χαρά είμαι με την γυναίκα μου. Θα γνωριστείτε και θα είναι καλύτερα τα πράγματα'' 

''Επειδή Φρανσουά δεν είχες γνωρίσει τον έρωτα'' ξέφυγε του Τόμας

''Ενώ εσύ; Τον έχεις γνωρίσει;''

''..................''

Κάτι   κρύβει, σκέφτηκε ο Φρανσουά. Ο Τόμας δεν μιλά, άρα έχει κάποια στην καρδιά του. Και για να μην το μαρτυρά σημαίνει ότι είναι απαγορευμένος καρπός. Λες να είναι παντρεμένη; σκεφτόταν ο μεγάλος αδελφός παρατηρώντας τον μικρό να περιφέρεται άσκοπα πίνοντας τα ακριβά ποτά του πεθερού του.  

Ο  δεύτερος αδελφός του Τόμας, δεν ενδιαφέρθηκε καθόλου για  τα αισθήματά του αδελφού του, απλά συναναστρεφόταν όσους καλεσμένους ήταν χρήσιμοι για τις δουλειές του. Δεν αντάλλαξαν παρά τυπικές κουβέντες.

Η βραδιά ολοκληρώθηκε  με τον Τόμας να δίνει το δώρο του-το κόσμημα κειμήλιο της μητέρας του- στην αρραβωνιαστικιά του. Εκείνη το πήρε, το περιεργάστηκε, το έδειξε σε όλους και το έδωσε στην καμαριέρα της να το φυλάξει. Ούτε να το φορέσει δεν καταδέχτηκε, ''δεν ταιριάζει με την τουαλέτα που φορώ'' δικαιολογήθηκε γελώντας.

Ήλθε η ώρα να φύγουν. Ο Τόμας αναγκάστηκε να αποχαιρετήσει    την αρχοντοπούλα φιλώντας το χέρι της,  κάτω από τα χαμόγελα και τα χαρούμενα βλέματα του Κόμη και του Δούκα

Δώσανε ραντεβού με τον Δούκα για να συζητήσουν λεπτομέρειες του γάμου την επομένη.

Στο Γκαέλ αργά το βράδυ ο Τόμας αδημονούσε  πότε θα ερχόταν ο Πιερ να μάθει νέα. Η ημέρα του αρραβώνα του τελείωσε, εξελίχθηκε ικανοποιητικά όπως την χαρακτήρισε ο κόμης, δηλαδή  απαίσια είπε μέσα του ο Τόμας.

Την άλλη μέρα έφυγε πρωί για να είναι ακριβής στο ραντεβού του με το Δούκα. Θα τον ξεναγούσε στο δουκάτο, θα του έδειχνε το φέουδο που θα αναλάμβανε, θα συζητούσαν λεπτομέρειες του είχε πει.

Η αλήθεια είναι ότι η ξενάγηση έγινε με άλογα,  λεπτομερέστατη, ενώ  η  κόρη του Δούκα  δεν είχε  σηκωθεί ακόμη από το βραδινό ξενύχτι, δικαιολόγησε ο πατέρα της. ''Καλύτερα'', είπε, ''να μιλήσουμε σαν άντρες''.

Εντύπωση έκανε του Τόμας τα πολλά χέρσα κτήματα και το σχολίασε

''Έχουμε μεγάλο πρόβλημα με τους αγρότες που προτιμούν τις βιοτεχνίες ή τις βιομηχανίες στις πόλεις.''

''Και πώς θέλετε να έχει έσοδα το κάθε φέουδο που έχετε;'' τον ρώτησε ο Τόμας,  να μην νομίζει ότι η προίκα που έδινε ήταν και προσοδοφόρα.

''Γι αυτό σε ήθελα Τόμας. Έμαθα τις αλλαγές που έκανες στο φέουδο του πατέρα σου, τώρα του αδελφού σου. Έφτιαξες βιοτεχνίες και πας για βιομηχανία υφασμάτων στο Γκαέλ, σωστά;''

''Αν μας είχε αφήσει ο κόμης θα το είχαμε προχωρήσει αλλά τώρα καθυστερούμε. Ξέρετε Δούκα μου, χρειάζονται πολλά χρήματα για τέτοια ανάπτυξη''

''Τόμας ας μιλήσουμε ειλικρινά. Ξέρω ότι έχεις μια σεβαστή περιουσία σε χρηματικό ποσό. Εσύ θα επενδύσεις στο φέουδο που θα αναλάβεις ως προίκα. Νομίζω ότι είναι καλή συμφωνία, τι λες; Όπως καταλαβαίνεις χρήματα το δουκάτο δεν έχει για τόση μεγάλη επένδυση, βλέπεις την ερημιά και η ερημιά   δεν δίνει έσοδα.''

Τα έχασε ο Τόμας αλλά και αναθάρρησε. 

''Πρέπει να είμαι ειλικρινής μαζί σας. Θα γίνεται πεθερός μου. Νομίζω σας αξίζει η αλήθεια. Όπως ξέρετε, ο βασιλιάς χρειάστηκε χρήματα, απαίτησε στρατό, που απαιτεί εξοπλισμό, μισθό, σίτιση,  διαμονή''

''Ναι ναι ξέρω, κι εγώ γι αυτό έχω στενότητα χρημάτων''

''Ο κόμης Δούκα, ξόδεψε την περιουσία μου σ'αυτές τις υποχρεώσεις. Και χρήματα δεν υπάρχουν. Οπότε δεν μπορώ να επενδύσω κι ως ότου μαζέψω χρήματα, δεν μπορώ και να νυμφευτώ με αυτές τις προϋποθέσεις την αρχόντισσα κόρη σας. Το φέουδο πλέον δεν ανήκει στον πατέρα μου, οπότε ούτε από τα έσοδά του δικαιούμαι''

Ο Δούκας τα έχασε. Αλλιώς τα είχε υπολογίσει. Βημάτιζε εκεί,  κάτω από τα δέντρα στα σύνορα του φέουδου που θα έδινε προίκα στην κόρη του. Ησυχία βασίλευε, τα κτήματα που καλλιεργούνταν ήταν λίγα και οι αγρότες ήσυχοι στις εργασίες τους.

Τρία μεγάλα φέουδα αποτελούσαν τη δική του ηγεμονία όπως έλεγε. Το μεγαλύτερο θα το κληρονομούσε  ο γιος του. Τα άλλα δυο, τα μικρότερα για τις θυγατέρες του. Το τρίτο το προόριζε στην μικρότερη κόρη του που ακόμη δεν ήταν σε ηλικία γάμου. Δεν είχε σκοπό να μικρύνει την περιουσία του γιου του, αλλά χρειαζόνταν χρήματα επειγόντως. Οπότε το κάθε φέουδο ηταν καλό δέλεαρ για γαμπρούς με χρήματα να επενδύσουν.

''Σε τιμά που μου είπες την αλήθεια. Το εκτιμώ. Αλλά τι λύση βλέπεις;

Την κόρη μου τη ζήτησε σε γάμο και ένας τραπεζίτης αλλά δεν είναι ευγενής και του αρνήθηκα.''

''Δυστυχώς ούτε εγώ είμαι ευγενής, εκτός αν μετρά η καταγωγή μου. Τουλάχιστον ο τραπεζίτης έχει χρήματα κάτι που εγώ δεν διαθέτω επίσης''

Άντε Δούκα, σκεφτόταν ο Τόμας, διέλυσε τον αρραβώνα  να ησυχάσουμε όλοι!

Αλλά ο Δούκας, άνθρωπος που τιμούσε το λόγο του προσπαθούσε να βρει άλλο τρόπο

''Τι λες να δανειστούμε από τράπεζα; ''

''Δηλαδή χωρίς να ξέρουμε πώς θα αποδώσουν οι επενδύσεις να έχουμε και τα δάνεια; Αν δεν πάνε καλά τα πράγματα , πρέπει να το λάβετε υπόψη γιατί είναι ένα ρίσκο, θα σας πάρει η τράπεζα το φέουδο. Τη ντροπή πρώτα από όλα τη σκέφτεστε;''

Ο  Δούκας κατανοούσε ως ευγενής, την θέση του κόμη απέναντι στο βασιλιά και την ανάγκη να χρησιμοποιήσει την περιουσία του Τόμας. Δεν ήταν σαν τον πεθερό του Φρανσουά, που όντας χωρίς τίτλο, χρυσοπλήρωσε για το γάμο της κόρης του. Και φυσικά δεν ανεχόταν να τα ''φάει'' ο βασιλιάς!

''Άσε το σε μένα Τόμας, θα το κοιτάξω και θα σου απαντήσω. Εγώ όταν δίνω το λόγο μου τον κρατώ.'' Δεν καταλάβαινε ο Δούκας γιατί η κόρη του δεν ήταν ευχαριστημένη από έναν τόσο γοητευτικό άντρα και μάλιστα έντιμο ως φαίνεται.

''Δούκα  σας ευχαριστώ, να ξέρετε όμως ότι δεν θεωρώ ότι αθετείτε το λόγο σας σε καμιά περίπτωση αν ματαιώσετε το γάμο. Εξάλλου το ότι δεν υπάρχει περιουσία από το δικό μου μέρος εμένα βαραίνει και τον κόμη, όχι εσάς''.

Τα είπε όλα  με μια ανάσα και θα ανέμενε...αχ πόσο θα ήθελε να μη βρει άλλη λύση ο Δούκας!

..........................

*Το κλαβίχορδο είναι πληκτροφόρο χορδόφωνο μουσικό όργανο, που πρωτοεμφανίστηκε περίπου το 15ο αιώνα, ενδεχομένως και νωρίτερα. Ήταν σε χρήση σε ολόκληρη τη δυτική Ευρώπη κατά την περίοδο της Αναγέννησης  και στη Γερμανία και τη Σκανδιαναβία μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα (Βικιπαίδεια)

....................................................................

Αναμονή

Ι.

Ο Τόμας στο Γκαέλ είχε επιδοθεί σε οργασμό εργασίας. Είχε περάσει σχεδόν ένας μηνας  και ο Δούκας δεν είχε δώσει σημεία ζωής. Ούτε ο Τόμας  σ'εκείνον.

Στο φέουδο οι δουλειές γίνονταν εντατικά ώστε να είναι έτοιμη η βιοτεχνία να μετατραπεί σε βιομηχανία, μικρή μεν, αλλά ως αρχή όπως έπρεπε. 

Ο Φρανσουά τον είχε από κοντά. Όλο συζητήσεις του άνοιγε για το μέλλον, για τα αισθηματικά του, μήπως και ο Τόμας του μιλήσει, αλλά δεν είχε καταφέρει το παραμικρό. Μάλιστα ο Τόμας αρνήθηκε σε σχετική ερώτηση του αδελφού του, ότι είναι ερωτευμένος. Απλά, είπε, θα ήθελε να ερωτευθεί. Ο αδελφός του δεν πείστηκε και προσπαθούσε  να παρακολουθεί τις κινήσεις του. ''Μήπως δεν με εμπιστεύεται;'' αναρωτιόταν. ''Δεν μπορεί, θα φύγει αν υπάρχει κάποια, να τη δει, να της μιλήσει...'' . Δεν ήξερε γιατί ανησυχούσε. Από τη μια ήθελε να είναι ευτυχισμένος ο αδελφός του, αλλά από την άλλη αν είχε μπλεχτεί με μια παντρεμένη έπρεπε να τον προφυλάξει, δεν ήταν εποχή για μονομαχίες ή σκάνδαλα.

Έτσι ο Τόμας δεν μπορούσε να πάει στο μοναστήρι ούτε μια εβδομάδα. Φοβόταν. Φοβόταν μήπως κινδυνεύσει η Σιμώνη. Μήπως τη διώξουν μακριά αν μάθουν την αλήθεια και δεν μπορέσει να τη βρει ποτέ. Μήπως της πάρουν το παιδί και δεν μπορέσει να το βρει κανείς. Αλλά , αναρωτιόταν, τι νόημα θα έχει να τους  βρω αν δεν είμαι ελεύθερος;

Από τον Πιέρ μάθαινε για την εγκυμοσύνη της που προχωρούσε κανονικά. Τον έστελνε μια φορά το μήνα να μαθαίνει νέα. Δεν της έγραψε όμως ούτε ένα γράμμα γιατί δεν ήθελε να της δώσει ελπίδες ή να της πει ψέμματα. ''Πώς να νοιώθει η Σιμώνη για τη σιωπή μου;'' Τώρα   θα ήταν στο τέλος του 8ου μήνα. Έμπαινε η άνοιξη και το παιδί του θα ερχόταν σε λίγο καιρό. Αχ και να μπορούσε να ήταν εκεί. Τίποτε άλλο δεν ήθελε. Αλλιώς αν δεν τα κατάφερνε, θα έπρεπε μόλις μπει το καλοκαίρι να τη διώξει με την Αμπέλ και τον Μιχαήλ, να πάει στον προορισμό της, όπως τα είχε κανονίσει. Θα έστελνε και τον Πιέρ να τη συνοδεύσει. Στο μοναστήρι δεν μπορούσε να μείνει άλλο.

Το μηχάνημα με τα πολλά αδράχτια επιτέλους ξεκίνησε την παραγωγή νήματος ώστε να το πάρουν οι χειροκίνητοι αργαλειοί και να το κάνουν ύφασμα. Είχε όλες τις πρώτες ύλες ο Τόμας και κάρβουνο μάλιστα, που έφτιαξε ειδική αποθήκη για να το αποθηκεύει. Με ατμό δούλευε η μηχανή και η παραγωγή ξεκίνησε μια ωραία ανοιξιάτικη ημέρα με τον Φρανσουά και τον Τόμας παρόντες. Το πρώτο νήμα έγινε δεκτό με χειροκροτήματα και η ευχή για καλές δουλειές ακούστηκε από όλων τα στόματα.

Ήταν λυπηρό που η περιοχή τους ήταν ορεινή και δεν έφτανε η ατμομηχανή κοντά τους. Η μεταφορά των προϊόντων θα γινόταν με άμαξες ως το σταθμό της ατμομηχανής.  Θα έβρισκαν αγορές για εξαγωγή είπε του Φρανσουά, ήδη έπρεπε να ξεκινήσουν. Μα ο Φρανσουά άφησε στο πόδι του τον Τόμας και είπε ότι θα το αναλάβει ο ίδιος. Άλλη μια ευκαιρία να φύγει ο Τόμας, χάθηκε.

Οι μέρες περνούσαν ολοταχώς, με διαφορετική αντίληψη του χρόνου  για τον καθένα. Για τη Σιμώνη  που έμπαινε στον ένατο οι ημέρες περνούσαν γρήγορα. Φοβόταν την  στιγμή που θα γεννούσε, αν και η μαία, μοναχή πια, την παρηγορούσε λέγοντάς της ότι η ίδια έχει πείρα και δεν υπάρχει κίνδυνος. Για τον Τόμας ο χρόνος κυλούσε βασανιστικά αργά.

Ο Μιχαήλ έφτιαξε κούνια του μωρού με ξυλεία του μοναστηριού. Ήταν πανέμορφη και η Σιμώνη δάκρυσε από συγκίνηση.

Μα ο Τόμας; αναρωτιόταν. Έστελνε τον Πιερ, το έβλεπε, αλλά δεν μπορούσε να γράψει ούτε ένα γράμμα; Κάτι θα συνέβαινε δεν γίνεται. Και εκείνη δεν του έγραφε μήπως και τον φέρει σε δύσκολη θέση. Εξάλλου δεν της είπε ότι θα είναι δίπλα της, το πε; Όχι, γιατί λοιπόν ήλπιζε σε κάτι τόσο απίθανο να συμβεί;

Οι μέρες περνούσαν και η νευρικότητα του Τόμας μεγάλωνε. Μιλούσε απότομα σε όλους. Ζητούσε συχνά συγνώμη, μα ξανά γινόταν απότομος, δεν μπορούσε να ελέγξει το θυμικό του. Τι γινόταν με το Δούκα; Σημάδια για τη στάση του δεν είχε.

Ο Φρανσουά είχε γυρίσει φέρνοντας νέες παραγγελίες και βλέποντας τον αδελφό του σ' αυτήν την κατάσταση τον κάλεσε ένα πρωί, για μια βόλτα με τα άλογα. Κάλπασαν λίγο στην εξοχή, παράλληλα με το ποτάμι ως έξω από το Γκαέλ. Αμίλητοι. Να απολαμβάνουν το αεράκι που έφερνε τόσα αρώματα της φύσης. Να νιώθουν αναγεννημένοι παίρνοντας βαθιές ανάσες στην ηρεμία  και την ησυχία. Ξεπέζεψαν σε μια πηγή εκεί κοντά στο ποτάμι  και με τα χαλινάρια των αλόγων τους στα χέρια προχώρησαν να δροσιστούν με το νερό.  Ο ήλιος τους αγκάλιαζε με τις ακτίνες του και προκαλούσε αισιοδοξία και χαλάρωση. Μα ο Τόμας δεν είχε διάθεση. Ούτε τις ακτίνες του ήλιου δεν άφηνε να του αγγίξουν την ψυχή. Ο Φρανσουά κάθισε σε έναν κορμό δέντρου και τον παρότρυνε να κάνει το ίδιο. 

''Τόμας, από εδώ δεν φεύγω αν δεν μιλήσουμε ξεκάθαρα. Τέρμα τα ψέματα και οι δικαιολογίες'' είπε

Ο Τόμας τον κοίταξε σουφρώνοντας τα φρύδια... κατανοούσε τι ήθελε να πει, αλλά δεν ήθελε να το δείξει.

''Τι θες αδελφέ μου; Τι ζητάς από μένα;''

''Τι σε βασανίζει, αυτό θέλω να μου πεις και με προβάλλει που δεν με εμπιστεύεσαι''

''Μα Φρανσουά ξέρεις τι περιμένω. Η στάση του Δούκα, η σιωπή του, είναι ανησυχητική, δεν το βλέπεις;''

''Θες να με κάνεις να πιστέψω ότι αγωνιάς για το γάμο σου με την αρχοντοπούλα ε;''

''Αγωνιώ αν θα καταλήξω να παντρευτώ αυτό το πλάσμα που μου δήλωσε ορθά κοφτά, ότι είναι κόρη Δούκα και δεν υπακούει στο γιο Κόμη''

''Χαχα αυτό σε ανησυχεί; Έλα Τόμας, είναι η εποχή με τις νέες αντιλήψεις  που θέλει και τις γυναίκες ανθρώπους πρώτης κατηγορίας. Ξέρεις πώς να το χειριστείς, έλα μη με παραμυθιάζεις''

'' Μα δεν θέλω να βρεθώ στην θέση να το χειριστώ Φρανσουά, τι δεν καταλαβαίνεις;''

''Ποια είναι Τόμας; Ποια έχει κλέψει την καρδιά σου; Και όχι ψέμματα σε παρακαλώ''

''Καλύτερα να μη ξέρεις Φρανσουά μου''

''Δεν πιστεύω να είναι παντρεμένη ε; Να έχουμε σκάνδαλα και φασαρίες''

''Ηρέμησε Φρανσουά. Μου λες δηλαδή ότι θέλεις να σε εμπιστευτώ αλλά να μη σου  πω αν είναι παντρεμένη, γιατί; Επειδή δεν θα συμφωνεί με τις ιδέες σου ή γιατί δεν θα  κρατήσεις το στόμα σου κλειστό;''

''Είσαι ανόητος; Φυσικά και μπορείς να με εμπιστευτείς αλλά για σένα ανησυχώ. Έλεος Τόμας... παντρεμένη είναι;''

''...................''

''Τόμας μίλα...γιατί εγώ δεν θα σου ξαναμιλήσω''

''Δεν είναι παντρεμένη Φρανσουά και δεν θα σου πω ποια είναι αλλά δεν είναι της τάξης μας''

''.............''

'' Δεν το μπορείς αυτό ε; Να μην είναι της τάξης μας, έτσι; Γι αυτό δεν μιλάς''

'' Προσπαθώ να σκεφθώ ποια μπορεί να είναι...αλλά ποιας τάξης μας Τόμας; Οι ευγενείς χάνονται σιγά σιγά δεν το βλέπεις; Χάνουν τη δύναμή τους αλλά δεν θα θελα να πέσεις και χαμηλά''

''Μην ανησυχείς και είναι ένα καλλιεργημένο, υπέροχο πλάσμα που έχει κλέψει τελείως την καρδιά μου. Αρκέσου σ'αυτό και μη βγάλεις άχνα''

Τα δυο αδέλφια άρχισαν να καλπάζουν στο δρόμο του γυρισμού

Ο Φρανσουά τώρα ήξερε το μαράζι του αδελφού του...δεν θα τον πίεζε άλλο. Δεν ήταν περίεργος αλλά δεν ήξερε και πώς να βοηθήσει. ''

Μετά λίγες μέρες ήλθε αγγελιοφόρος για ακρόαση του Τόμας από το βασιλιά. Του είπε ώρα και ημέρα και ''να είστε ακριβής στη Μεγαλειότητα του''.

Ανησυχία και άγχος γέμισε τον Τόμας.

Το ίδιο και τον Φρανσουά. Αν ο βασιλιάς έχει εμπλακεί στο γάμο του Τόμας, τότε αυτός θα γίνει.

Ή μήπως είναι κάτι άλλο;

...............

Συνεχίζεται...