''Ο Τρελοφάν'' 21-22

 Εν τω μεταξύ...ΙΙΙ.

Ο Φρανσουά δεν είχε υψώσει ποτέ τον τόνο της φωνής του στον κόμη. Έτσι είχε μεγαλώσει, έτσι είχε διαπαιδαγωγηθεί, ήταν και από τον χαρακτήρα του ήπιος, θα ήταν η πρώτη φορά , αλλά  ήταν αποφασισμένος  να εφαρμόσει το σχέδιο του Τόμας.

Ζήτησε από τον πατέρα του ακρόαση. Επισήμως. Έπρεπε να του δείξει πως σοβαρολογεί.  Ο κόμης, παραξενεύτηκε για το επίσημο της συζήτησης του πρωτότοκού του. 

''Τι θέλεις να συζητήσουμε γιε μου;'' 

''Θα σου πω αυτό που θέλω πατέρα''... τον είπε πατέρα και όχι κύριο χμ χμ σκέφτηκε ο κόμης, κάτι σοβαρό υπήρχε στο μυαλό του γιου του.

'' Θέλω να μάθεις ότι φεύγω από το Γκαέλ. Μαζί με τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου. Θα πάμε στον πεθερό μου. Ήδη μας περιμένει. Θα ζήσουμε εκεί πλέον. Και παραιτούμαι από την διεκδίκηση του τίτλου και του φέουδου''

Σταμάτησε για λίγο. Είχε μιλήσει με πυγμή και με φωνή σταθερή. Περίμενε την αντίδραση του κόμη

Απ' την άλλη ο πατέρας του έσμιξε τα μάτια και τον κοίταξε. Καινούργια καμώματα. Σκέψεις που του βαλε ο Τόμας στο μυαλό σίγουρα.

''Και αυτό το φευγιό πότε το αποφάσισες;''

''Την ίδια μέρα που μας ανακοίνωσες ότι γυρνάς το Γκαέλ χρόνια προόδου προς τα πίσω. Έστειλα το γράμμα μου με αγγελιοφόρο στον πεθερό μου  και έλαβα απάντηση μετά από μια μέρα''

Ώστε ήταν δική του απόφαση. Και της γυναίκας του προφανώς, σκεφτόταν ο κόμης.

''Το θεωρείς σωστό όλο αυτό Φρανσουά; ''

''Πολύ σωστό. Αν νομίζεις ότι θα παραλάβω ένα φέουδο καταχρεωμένο να προσπαθεί να πουλήσει παραγωγή ενώ δεν θα μπορεί να αποπληρώνει τους εργάτες του, είσαι γελασμένος. Τα πράγματα έχουν αλλάξει. Συρρέουν στις πόλεις συνεχώς αγρότες και δουλεύουν στις βιομηχανίες. Όταν θα ξεμείνεις από καλλιεργητές ή αυτοί που θα παραμείνουν θα είναι λίγοι για να μπορούν να σε θρέψουν, τότε θα είναι αργά να αλλάξεις τρόπο διαχείρισης και οικονομική πολιτική''

''Κι εσύ τα ξέρεις όλα έτσι; Έκανα προφανώς παιδιά έξυπνα που μπορούν να αχρηστεύσουν χρόνων πείρα''

''Δεν είναι θέμα πείρας και εξυπνάδας. Κι εγώ και ο Τόμας τα βλέπουμε να συμβαίνουν σε άλλα φέουδα και στις πόλεις. Δεν θες να προσαρμοστείς. Δικαίωμά σου. Αλλά εγώ είμαι παντρεμένος και έχω του πεθερού μου την υποστήριξη. Πρέπει να κοιτάξω την οικογένειά μου. Δικαίωμά μου να αρνηθώ τον τίτλο μου...''

''Να τον αρνηθείς Φρανσουά, δικαίωμά σου. Πήγαινε να ζήσετε κάτω από την ελεημοσύνη του πεθερού σου''

''Φυσικά θα φύγουμε. Σε μια εβδομάδα θα σε αποχαιρετήσουμε για πάντα. Πρώτα όμως θέλω την προίκα της γυναίκας μου.  Έτσι δεν θα είμαι υποτελής. Τα χρήματά της είναι πολλά και θα τα επενδύσω στου πεθερού μου τη γη. Βρίσκονται στο θησαυροφυλάκιο του πύργου. Θα μου τα δώσεις και φύγαμε''

Ο κόμης αισθάνθηκε να κινείται το έδαφος κάτω από τα πόδια του.

 Τα χρήματα της νύφης του είχαν εξανεμιστεί όλα αυτά τα χρόνια που ήταν παντρεμένος ο γιος του. Η συντήρηση του στρατού του πρώτα από όλα, κόστιζε. Και το ότι τον αύξησε σε αριθμό και στρατιωτών και Ιπποτών ήταν ένας λόγος. Απ' την άλλη ο οπλισμός τους ήταν ακριβός. Πού θα έβρισκε τα χρήματα να τα επιστρέψει;

'' Τόσα έξοδα κάνατε στο χωριό. Τόσες βιοτεχνίες φτιάξατε.. ''είπε αντ' αυτού.

''Να με συγχωρείς πατέρα, αλλά κάθε βιοτεχνία φτιαχνόταν με τα χρήματα που έβγαζαν  ως κέρδος. Επενδύαμε τα κέρδη. Τίποτε δεν ξοδέψαμε από τα έσοδα του φέουδου, εκτός από τα χρήματα για μηχανές. Αυτά αφαίρεσέ τα από την προίκα της γυναίκας μου, δεν με νοιάζει. Τα υπόλοιπα όμως; Και είναι πολλά τα υπόλοιπα κύριε''.

''Και για τα νέα κτήματα Φρανσουά;  Δεν είχαν έξοδα να γίνουν;''

''Αυτά πατέρα και το ξέρεις, μην κάνεις τον ανήξερο, είναι η περιουσία του φέουδου που αυξήθηκε. Προσαρμογή του καθεστώτος που ζουν οι καλλιεργητές έγινε. Και το δάσος αποψιλώθηκε και έχεις νέα κτήματα. Να τα χαρείς. Τα χρήματα της γυναίκας μου παρακαλώ να τα έχεις ως αύριο. Και επιπλέον θα έλθει ο πεθερός μου να μας παραλάβει'' του είπε και σιώπησε.

Τον κοιτούσε που ίδρωνε αλύπητα. Ο κόμης δεν τα είχε τα χρήματα σίγουρα. Στα οικονομικά δεν άφηνε κανένα να επέμβει. Εκείνος ενέκρινε πάντα τα έξοδα και παραλάμβανε τα έσοδα.

Για να δούμε τώρα τι θα κάνει...

'' Προσπαθείς να με καταστρέψεις Φρανσουά;''

'' Τι θες να πεις πατέρα; Δηλαδή έχεις ξοδέψει όλη την προίκα της γυναίκας μου; Μένω έκπληκτος και μόνο με την ιδέα ότι άγγιξες χρήματα που δεν είναι δικά σου''

''Και ποιανού είναι; ''

''Δικά μου πατέρα, δική μου προίκα είναι, εγώ είμαι υπόλογος για την επένδυσή τους''

'' Λάθος κάνεις, εδώ  ζει η νύφη, αν δεν υπήρχε το φέουδο θα σε έκανε γαμπρό του ο πατέρας της; Που δεν έχει και τίτλο ευγενείας;''

'' Μπορεί να μην με έκανε γαμπρό του, αλλά δεν ήξερα ότι πληρώθηκες που μου την έδωσες γυναίκα μου. Να το πεις του ίδιου του πεθερού μου και να σου υπενθυμίσω ότι έχει διπλάσιο στρατό από τον δικό σου''

Η απειλή ήταν άμεση.

Ο κόμης αν δεν είχε θορυβηθεί πριν, τώρα καθόταν σε αναμμένα κάρβουνα.

Θα κινδύνευε να πτωχεύσει αν έπρεπε να δώσει πίσω τόσα χρήματα και ήταν πολλά είναι η αλήθεια. Και πού θα τα εύρισκε; Θα δανειζόταν από τις τράπεζες; Με υποθήκη το φέουδο; Ω τι ξεπεσμός.  Δεν φοβόταν το γιο του, γιατί εκείνος ως σύζυγος ήταν υπόλογος της προίκας και δεν θα του έκανε θέμα. Τον ήξερε. Θεωρούσε ασφαλή τη χρήση των χρημάτων της νύφης του.

Τώρα όμως;  

Και ο πεθερός του γιου του; Άλλος από εκεί ...μέγας και τρανός γαιοκτήμανας,  αλλά  όχι ευγενής, ήταν σίγουρος ότι θα τον χτυπούσε με τον στρατό του για κατακράτηση περιουσίας της κόρης του. Κι ο Φρανσουά θα συνηγορούσε. Κινδύνευε από δυο μεριές τελικά.

Κοίτα τα παιδιά του! Τον έχουν στριμώξει άσχημα. Θα μου το πληρώσουν, σκέφτηκε.

''Τι θες Φρανσουά για να μη ζητήσεις πλέον τα χρήματα;''

''Να παραιτηθείς πατέρα. Αν θες πάρε τον τίτλο σου και πήγαινε στο παλάτι να μείνεις. Φύγε από εδώ και άσε το φέουδο σε μένα. Δεν με νοιάζει ο τίτλος. Με τα χρήματα της γυναίκας μου το αγοράζω. Εσύ θα έχεις εξασφαλισμένο ένα γενναιόδωρο ποσό κάθε μήνα.

Να παραιτηθείς όμως, αυτό θέλω.''

''Και ο Τόμας; ''

''Είναι δική μου δουλειά ο Τόμας. Φύγε και άσε μας ήσυχους''

Ο κόμης τα έχασε. ''Η προίκα δεν επιστρέφεται πού το άκουσες αυτό;''

''Αν φύγω  από σένα πρέπει να μου την επιστρέψεις. Και θα σε καταγγείλω αν δεν το κάνεις....''   

''Θα με καταγγείλεις; Πού Φρανσουά; Εγώ είμαι ο δικαστής εδώ, το ξέχασες; ''

''Την περιουσία του πεθερού μου όμως δεν την κουμαντάρεις και σκέψου το σκάνδαλο όταν μαθευτεί. Γιατί θα μαθευτεί πατέρα να είσαι σίγουρος''

Ο Φρανσουά ένιωθε την καρδιά του να σφυροκοπά. Όσο και να διαφωνούσαν, ήταν ο πατέρας του και είχε διδαχθεί μια ζωή να θεωρεί το λόγο του νόμο και να του οφείλει τυφλή υπακοή. Πρώτη φορά  εναντιωνόταν στον κόμη και του κόστιζε ψυχικά. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν θα κατηγορούσε  τον πατέρα του για τα χρήματα ή για οτιδήποτε άλλο. Αλλά ευχόταν σήμερα ο κόμης, να πίστευε το αντίθετο.

Η ώρα περνούσε και ο κόμης δεν μιλούσε. Τον κοιτούσε στα μάτια. Προσπαθούσε να ψυχολογήσει το γιο του. 

''Θα σου δώσω το φέουδο ''είπε, ''αλλά θέλω να μου υποσχεθείς κάτι. Ο Τόμας θα παντρευτεί την κόρη του Δούκα. ''

Τώρα θα καταλάβαινε αν αυτό ήταν ιδέα του Τόμας ή δική του.

Ο Φρανσουά θα έπαιζε το τελευταίο του χαρτί.

''Δεν έχω όρεξη να κυνηγά το φέουδο ο στρατός του Δούκα. Ο Τόμας θα κάνει αυτό που πρέπει. Και εσύ θα υπογράψεις τα πάντα σε συμβόλαιο. Αυτός είναι ο δικός μου όρος. Κι επίσης πατέρα, το ποσό που αντιστοιχεί στην περιουσία που δίνεις στους άλλους σου γιους, το ποσό των χρημάτων  που θα πάρει ο Τόμας ελπίζω να το έχεις στο θησαυροφυλάκιο''.

Ώστε αυτός ο ήπιος άντρας μετατράπηκε σε έναν στυγερό σατράπη ακόμη και ενάντια στον πατέρα του.

Φίδια, φίδια στον κόρφο του μεγάλωσε!

Και τα χρήματα του Τόμας δεν υπάρχουν. Η ζωή του ήταν πολυέξοδη, είχε υποχρεώσεις απέναντι στο βασιλιά του,  πίστευε ότι το φέουδο θα το μοιράζονταν οι δυο γιοι του. Αρκούσε. 

Τώρα τι θα έκανε;

...........................

''Θα παντρευτείς!''

Ι.

Πέρασαν δυο εβδομάδες έντονες. Μέσα στην αγωνία ο Φρανσουά είχε καθυστερήσει τον πεθερό του να έλθει να τους παραλάβει, μια και υπήρχαν εξελίξεις, είχε δώσει εντολή να συντάξουν νόμιμα και ασφαλή συμβόλαια για την παραχώρηση του φέουδου. Ανέμενε. 

Ο πατέρας του είχε παραλάβει τα συμβόλαια να τα μελετήσουν οι δικοί του, τι θα έκανε τελικά; Θα κρατούσε το λόγο του ή θα άλλαζε γνώμη;

Ο Τόμας ενημερωνόταν για την πορεία της λύσης που είχε προτείνει στον αδελφό του. Δεν τον αφορούσε άμεσα, αλλά θα ήταν ελεύθερος μετά και θα κυκλοφορούσε. Θα έβλεπε τι θα έκανε με το γάμο, γιατί όντως ήταν σε δύσκολη θέση.

Ένα απόγευμα ο κόμης ζήτησε από το γιο του να μιλήσουν.

Του έφερε τα έγγραφα υπογεγραμμένα. 

''Ορίστε'' του είπε'' πάρε το φέουδο και διώξε τον πατέρα σου. Να δω πώς θα κυκλοφορείς με ψηλά το κεφάλι μετά από αυτό''

Ο Φρανσουά είδε τα συμβόλαια υπογεγραμμένα, έβαλε και τη δική του υπογραφή παρουσία των νομικών του και τους έδωσε τα συμβόλαια για τα περαιτέρω.

 

''Ακούστε κύριε'' είπε ξαναγυρνώντας στην τυπική προσφώνηση που συνήθιζε πάντα '' Ψηλά το κεφάλι έχω πάντα και θα το έχω. Η κακοδιαχείριση η δική σας δεν με κάνει να ντρέπομαι για μένα παρά μόνο για σας''

'' Κακοδιαχείριση το θεωρείς; Χα... πολιτική επιλογή και υποχρέωση αγαπητέ μου''

'' Θα ήθελες να μου πεις πού ξοδεύτηκαν τόσο μεγάλα ποσά, δυο περιουσίες σεβαστές; Γιατί και του Τόμας το μερτικό σε χρήμα δεν το έχεις, έτσι;''

'' Τώρα που έγινες κύριος του Γκαέλ θα δεις πώς θα κληθείς πολλές φορές να αποφασίσεις. Και η επιλογή, η κάθε επιλογή σου έχει επιπτώσεις στο μέλλον σου. Είμαστε ευγενείς στον οίκο του βασιλέα μας Φρανσουά. Οφείλουμε, ακούς;

 

 Οφείλουμε να βρισκόμαστε πλάι του, να συντρέχουμε σε κάθε δύσκολο βήμα. Όταν ο βασιλιάς χρειάζεται χρήματα που το ταμείο του κράτους δεν έχει, οι ευγενείς βάζουν το χέρι στην τσέπη. Όταν ο βασιλιάς θέλει να στηρίξουμε μια πολεμική του επιχείρηση, εμείς συντρέχουμε πάλι γιε μου.

 Όταν ο βασιλιάς σου ζητήσει να μεγαλώσεις το στρατό που κατέχεις για να του τον παρέχεις κάθε φορά, οφείλεις να υπακούσεις γιατί δεν είναι έκκληση ουσιαστικά, είναι απαίτηση Φρανσουά. Και φυσικά μεγαλώνεις κι άλλο το στρατό σου για να μη μένει το φέουδο ανυπεράσπιστο όταν λείπει το κύριο σώμα στρατού. Βλέπεις εσύ λόγο να ντρέπεσαι για τα χρήματα που ξόδεψα;''

'' Πατέρα, ο ευγενής βάζει το χέρι στην τσέπη όταν έχει. Και τα έσοδα του φέουδου πού πήγαν αλήθεια; ''

''Άκου παιδί μου, περάσαμε πολλά. Φωτιά, αλλαγή τρόπου εκμετάλλευσης των κτημάτων. Είχαν λες οι νέοι ή οι παλιοί κτηματίες χρήματα για να νοικιάσουν τα κτήματα; Δάνειο πήραν όλοι και ακόμη το ξεπληρώνουν. Επίσης τόσα άλλα έξοδα που έτρεχαν αλλά και ο οπλισμός του στρατού, οι Ιππότες που ζήτησαν νέες πανοπλίες. Να αρνηθώ;'' 

 

''Τέλος πάντων, ξεκινά μια νέα εποχή για το Γκαέλ. θες να πας στο παλάτι πήγαινε, αν θες να παραμείνεις αλλά χωρίς να διοικείς μείνε. Θα σεβαστώ όποια απόφαση πάρεις''

'' Τώρα θυμήθηκες το σεβασμό; Όχι γιε μου προτιμώ το παλάτι. Ευχαριστώ''

Έτσι τελείωσε το θέμα του κόμη για τον Φρανσουά. Όμως, δεν ένιωθε και πολύ άνετα με όλο αυτό. Η τελευταία φράση του...''τώρα θυμήθηκες το σεβασμό;'' έμεινε χαραγμένη μέσα στο νου του. Ίσως δεν έπρεπε να ακούσει τον Τόμας. Λες να τον παρέσυρε να φερθεί έτσι για το θέμα του γάμου; ''Αν νομίζει ότι θα μου φέρει το Δούκα έξω από τις πύλες του πύργου είναι γελασμένος''.

Ο κόμης έφυγε με την ακολουθία του, χωρίς να χαιρετήσει τους γιους του. Ο Φρανσουά έδωσε εντολή να αφήσουν ελεύθερο τον Τόμας. Εκείνος ήταν πολύ σκεπτικός.

Μίλησαν με τον Φρανσουά. Του εξιστόρησε τα πάντα για τα χρήματα, δυο περιουσίες που χάθηκαν στην ουσία, για χάρη του βασιλιά.

Ο Τόμας δεν  στενοχωρήθηκε. Είχε χρήματα δικά του, όχι πολλά αλλά αρκετά χωρίς να το ξέρει κανείς,  στην τράπεζα σε δικό του λογαριασμό. Αλλά με το γάμο  τι θα γινόταν;

''Θα παντρευτείς Τόμας, αυτή είναι η δική μου λύση'' του είπε ο αδελφός του.'' Μια και το φέουδο είναι δικό μου, ως πρωτότοκου, και η δική σου περιουσία εξανεμίστηκε από τον πατέρα, η μόνη λύση είναι να παντρευτείς  την κόρη του Δούκα.  Και επιπλέον είναι και  ο κύριος λόγος για να μην έλθουν τα στρατεύματά του   έξω από το Γκαέλ για ικανοποίηση, μια και αθέτησες λόγο γάμου.''

''Δεν είναι δική μου η υπόσχεση Φρανσουά''

''Άκου Τόμας, παιδάκια δεν είμαστε, την κόρη του Δούκα πρέπει  να την παντρευτείς. Γιατί θα πάρεις στο λαιμό σου όλο το Γκαέλ με τους κατοίκους του. Το σηκώνει η συνείδησή σου; Αν δεν είχε δώσει υπόσχεση ο πατέρας, μπορούσες να μείνεις εδώ, να ασχοληθείς με την εκβιομηχάνιση του φέουδου, αντίρρηση καμιά δεν έχω. Τώρα όμως, έχεις υποχρέωση και απέναντι σε μένα να κάνεις το καθήκον σου''

Ο Τόμας ήταν στριμωγμένος. Τελικά ο Φρανσουά είχε δίκιο

Δεν υπήρχε λύση να ματαιωθεί ο επικείμενος γάμος του με την αρχοντοπούλα...

Ο Τόμας αποδέχτηκε την κατάσταση. Δεν ήθελε να έχει την ευθύνη  για το χαμό του Γκαέλ, γιατί σίγουρα ο Δούκας είχε μεγαλύτερο στράτευμα.

Έτσι, μετά από λίγο καιρό, όταν τα πράγματα τακτοποιήθηκαν, κλήθηκαν για επισημοποίηση αρραβώνων στου Δούκα τον πύργο. Και ο κόμης φυσικά κι ας ζούσε στο παλάτι πια.

Επίσημο φράκο και κόσμημα από την κοσμηματοθήκη της μητέρας του και ο Τόμας ήταν έτοιμος.

Μαζί με τον αδελφό του και τη γυναίκα του θα πήγαιναν στο δουκάτο.  Ο πατέρας του θα ερχόταν από το παλάτι εκεί.

Με βαριά καρδιά ο Τόμας ακολούθησε το πεπρωμένο του.

Είδαν άμαξες αρκετές έξω από τον πύργο του Δούκα. Μεγαλόπρεπος πύργος είναι η αλήθεια και με πολύ προσωπικό.

Πολλοί ευγενείς. Επίσημα όλα ως φαίνεται. Ο Τόμας ακολούθησε τον αδελφό του με διστακτικό βήμα. Ήθελε να ιππεύσει ένα άλογο και να χαθεί μέσα στη νύχτα. Ήθελε να εξαφανιστεί από γης για να μη νιώθει αυτό το βάρος μέσα του.

Τρεις μέρες μακριά βρισκόταν εκείνη και ένα μωρό που ήταν δικό του και θα ερχόταν στον κόσμο χωρίς τον πατέρα του. Και σήμερα, μ'αυτό το βήμα τους εγκαταλείπει.

Είχε στείλει τον Πιερ στο μοναστήρι, να δει πώς πάνε τα πράγματα, να ησυχάσει τυχόν ανησυχίες της Σιμώνης για την απουσία του, να μάθει για την εγκυμοσύνη και να πει μόνο ότι έγιναν διάφορες αλλαγές στο Γκαέλ , ''ναι, πες τα όλα Πιερ, μόνο για τον αρραβώνα μου μην πεις λέξη''!

Έτσι η Σιμώνη θα ήταν ήσυχη για τον καλό της!      

............................

Συνεχίζεται...

Τα λινκ με τα προηγούμενα δημοσιευμένα κεφάλαια δεν τα προσθέτω πλέον -γίνανε πολλά- αλλά όποιος έχει χάσει κεφάλαιο μπορεί να το διαβάσει πηγαίνοντας τις αναρτήσεις προς τα πίσω.