Ο θησαυρός/ Φωτο-Συγγραφική- Σκυτάλη #5


Ο κ Περικλής ζούσε στο διπλανό σπίτι και κάθε μέρα  πήγαινα εκεί να του κάνω παρέα. Οι γονείς μου τον αποκαλούσαν '' ο φίλος σου'' και ας ήμουν εγώ 8 ετών και εκείνος 88.
Ήξερα τις συνήθειές του, τις ώρες που ξεκουραζόταν, τις ώρες φαγητού αλλά και πότε καθόταν στη βεράντα  τώρα το καλοκαίρι και με περίμενε.
Όταν είχαμε  χειμώνα, έμπαινα στο σπίτι και καθόμουν δίπλα στο τζάκι, ακούγοντάς τον να μου διηγείται παλιές ιστορίες.
Ήταν μόνος, δεν είχε παιδιά και η γυναίκα του είχε πεθάνει εδώ και χρόνια.
Τον αγαπούσα τον κ Περικλή. Ήταν λίγο φωνακλάς, αλλά τα πηγαίναμε καλά πάντα. Του ψώνιζα πολλές φορές ό,τι ήθελε και άλλες φορές του πήγαινα την πίτα που έφτιαχνε η μαμά και του άρεσε.
Καθόμουν στη βεράντα μαζί του  το καλοκαίρι.  Αλλά όταν έρχονταν οι φίλοι μου με τα ποδήλατα, με έδιωχνε να πάω να παίξω μαζί τους.
Γι αυτό στενοχωρήθηκα πολύ όταν πήγε στον ουρανό πλάι στη γυναίκα του. Τουλάχιστον δεν θα ήταν  μόνος!
Δεν είχα όρεξη να παίξω ούτε να κάνω ποδήλατο για μέρες.
Μου έλειπε ο φίλος μου που με περνούσε 80 χρόνια! 


Το σπίτι το ανέλαβε ο δικηγόρος του. Το άδειασε και νοικιάστηκε αλλού. 
Μια μέρα τον είδα να έρχεται στην πόρτα μας.  Με ζητούσε με το όνομά μου.
''Είσαι ο Σωκράτης που έκανε παρέα στον Περικλή;'' με ρώτησε
''Μάλιστα, ήταν φίλος μου''
''Αυτό εδώ το κουτί γράφει απέξω το όνομά σου. Σου ανήκει πλέον. Ήταν του κ Περικλή και στο αφήνει εσένα τώρα''
Πήρα το κουτί και μπήκα στο σπίτι να δω τι μου χάρισε ο φίλος μου.
Μέσα είχε την συλλογή γραμματοσήμων του, που τόσες φορές κοιτούσα. ''Πολύ παλιά και με σπάνια γραμματόσημα'', είπε ο μπαμπάς. ''Δες τις χρονολογίες''!
Έμεινα άφωνος! Τα γραμματόσημα αυτά, τα αγαπούσε ο κ Περικλής. Μου διηγιόταν πώς είχε αποκτήσει το καθένα. Πάντα μου έλεγε να προσέχω όταν κρατώ το άλμπουμ συλλογής του!
Μου χάρισε  επίσης τη συλλογή του με νομίσματα.'' Κι αυτά ήταν παλιά και θα έχουν αξία'' είπαν οι γονείς μου. Εμένα, δεν με ένοιαζε η αξία, με ένοιαζε που ο κ Περικλής μου άφησε για δικό μου, κάτι που αγαπούσε πολύ.
Κοιτούσα τα πράγματα που μου χάρισε, τα χάιδευα απαλά  ενώ  τα μάτια μου έτσουζαν και θάμπωσαν αμέσως. 
Δεν ήθελα να κλάψω, δεν άρεσαν τα κλάματα στον  κ.Περικλή. 
Κράτησα τις συλλογές του αγκαλιά μου και υποσχέθηκα νοερά ότι θα τις προσέχω για πάντα
Είχε ακόμη κάτι το κουτί...δεν το είχα ξαναδεί. Ήταν ένα ημερολόγιο. Δικό του όπως είδα και μέσα είχε μια φωτογραφία ζευγαριού. Να ήταν ο Περικλής νέος με τη γυναίκα του; Δεν τους αναγνώριζα. Επίσης   έγραφε στο ημερολόγιο, ιστορίες που είχε ζήσει και που μου τις είχε διηγηθεί πολλές φορές.
 Αλλά υπήρχε  και ένα χαρτί κιτρινισμένο,  με σχέδιο και ονομασίες, ενώ   στη πάνω δεξιά γωνία υπήρχε  ένα μεγάλο Χ. Στα δεξιά χαμηλά υπήρχε ένα άλλο κεφαλαίο γράμμα το Ψ και η λέξη ''απάντηση''.
Τι ήταν αυτό άραγε; ''Χάρτης θα είναι'' είπε ο μπαμπάς.
Κάτι δείχνει.
Έψαξα στο ημερολόγιο να δω αν λέει κάτι για το χάρτη
Έγραφε για την εποχή που γύρισε από τον πόλεμο:  '' Η ημέρα που γύρισα ζωντανός από εκείνο το κρεματόριο ψυχών, ήταν σημαντική για μένα  και ένοιωθα χαρά αλλά και λύπη΄΄.
 ''Χαιρόμουν που ήμουν πίσω ζωντανός και γερός, αλλά  λύπη γιατί οι εικόνες του νου που δεν έφευγαν νύχτα-μέρα, ήταν  τόσο τρομαχτικές και αφορούσαν τους φίλους που έχασα και  τις αθώες ψυχές που βασανίστηκαν''.
''Η ζωή είναι μικρή και δεν πρέπει να χάνω καιρό!
Ώρα για το θησαυρό της ζωής μου''.
Τίποτε άλλο δεν έγραφε. Τίποτε!



Ο μπαμπάς βάλθηκε να κατανοήσει το χάρτη
Αν είχε βρει θησαυρό ο κ Περικλής τότε δεν θα κρατούσε το χάρτη, ή αν τον είχε για ανάμνηση θα έγραφε για την ημέρα εκείνη, σκεφτόταν δυνατά.
Ο πατέρας μου έπιασε δουλειά.  Μάλλον το διασκέδαζε.
Πήρε μεγάλο χαρτί και άρχισε να ζωγραφίζει ό,τι έδειχνε ο χάρτης.  Γραμμές με ονομασίες και γράμματα. Ποια περιοχή ήταν; Την εποχή του πολέμου, άρα 60 χρόνια πριν...
Ο μπαμπάς και εγώ αρχίσαμε να ψάχνουμε. Εδώ που τα λέμε εγώ ήμουν παρέα του, αλλά δεν ήξερα τι να ψάξω.
''Ας δούμε τώρα για ποια περιοχή πρόκειται. Ναι, είναι  η διπλανή πόλη. Οι ονομασίες των δρόμων υπήρχαν από τότε και κάποιες καινούργιες δεν πρέπει να τις περιέχει. Να και το ποτάμι που τώρα έχει σκεπαστεί'' είπε ο μπαμπάς
Ας βρούμε χάρτη της διπλανής πόλης την εποχή του πολέμου.
Πήγαμε στο Δήμο...μας ρώτησαν τι το θέλουμε και άκουσα το μπαμπά να λέει ψέματα '' τον θέλουμε για μια εργασία''
Δεν μίλησα, αλλά τον ρώτησα αργότερα, γιατί δεν λέμε την αλήθεια.
''Γιατί θα μαζευτούν πολλοί να μας ακολουθούν για ένα θησαυρό που δεν ξέρουμε αν υπάρχει και αν έχει αξία΄΄ μου είπε
Τι να πω τώρα; Ότι το είχα πει στους φίλους μου;



Μετά από μέρες, όταν ο μπαμπάς είχε άδεια είπε ότι θα πάμε με το αμάξι στη διπλανή πόλη σαν εκδρομή , γιατί πλέον είχε κατανοήσει την περιοχή του θησαυρού. Έτσι  πήραμε μια αξίνα μαζί μας -για το σκάψιμο όπως είπε- νερό και σάντουιτς για να φάμε κάτι.
Ένοιωθα έξαψη. Ξεκινούσαμε μυστικά για μια περιπέτεια. Τι θα είχα να διηγούμαι!!
Έξω από το σπίτι μας όμως, ήταν μαζεμένοι οι φίλοι μου με τους δικούς τους πατεράδες!
Τα 'χασα. Όλοι ήλθαν  για να βοηθήσουν, είπαν  και δεν δέχτηκαν να γυρίσουν πίσω,  αν και δεν χρειαζόμασταν βοήθεια όπως είπε ο μπαμπάς
Εν τέλει φύγαμε με τρία αυτοκίνητα,  με 4 άτομα στο καθένα μαζί με εμάς τα παιδιά
Ο μπαμπάς ήταν νευριασμένος, αλλά το έκρυβε καλά. Μόνο που και που μου έριχνε κάτι άγριες ματιές,  μάλλον γιατί το μαρτύρησα  στους φίλους μου.
Φτάσαμε στην πόλη και ο μπαμπάς άνοιξε το χάρτη για να ξεκινήσουμε. Όλοι οι μπαμπάδες ήταν  από πάνω   και εμείς τα παιδιά στην άκρη  του δρόμου, περιμέναμε με έξαψη.  Με είχε ενοχλήσει  όλο  αυτό μια και ο χάρτης ήταν δικός μου, αλλά όταν το είπα του μπαμπά, εκείνος είπε ότι είμαι ανήλικος, άρα ο κηδεμόνας μου έχει την ευθύνη.
Δεν μου άρεσε καθόλου έτσι όπως έκαναν οι μπαμπάδες μας. Αν βρίσκαμε θησαυρό  θα μου τον έπαιρναν; Καθόλου δεν μου άρεσε  όλο αυτό. 
 Μαζεμένοι προχωρούσαμε βήμα το βήμα, όπως έλεγε ο χάρτης. Πού και που σταματούσαμε, γιατί κάποιος δρόμος του χάρτη είχε καλυφτεί, κάποιο κομμάτι του δάσους είχε χτιστεί και ψάχναμε να βρούμε  την πορεία μας.
Τελικά φτάσαμε έξω από ένα σπίτι. Το σπίτι ήταν κλειστό, μάλλον οι ιδιοκτήτες του έλειπαν.
Είδα το μπαμπά να σμίγει τα φρύδια. 
''Την εποχή που έγινε ο χάρτης δεν υπήρχε αυτό το σπίτι'', είπαν οι πατεράδες μας. ''Άρα αν ο θησαυρός είναι από κάτω δεν θα τον βρούμε. ''
''Μάλλον θα βρέθηκε'', είπε ο μπαμπάς μου. '' Για να χτιστεί το σπίτι σημαίνει ότι έσκαψαν. Δεν μπορεί ο Περικλής να έσκαψε τόσο βαθιά, που δεν πάει ο εκσκαφέας...''
''Κι αν είναι σε σημείο του κήπου;'' είπε ένας άλλος μπαμπάς
''Δεν έχουμε δικαίωμα να σκάβουμε σε ξένο χώρο''...
Έτσι καθίσαμε στο δασάκι και φάγαμε τα σάντουιτς
''Τι κάνουμε τώρα; ''ρώτησε ο πατέρας του Γιώργου
''Γυρίστε σπίτια σας'' είπε ο μπαμπάς ''δεν υπάρχει λόγος να μένετε''
''Και γιατί δεν φεύγεις κι εσύ';
Εκείνη την ώρα μια κυρία μεγάλης ηλικίας πλησίαζε με ψώνια στο σπίτι
Ο μπαμπάς την πλησίασε μαζί με τους άλλους μπαμπάδες
''Καλημέρα κυρία μου. Λέγομαι Βασίλης Αβαλιώτης και μένω στην διπλανή πόλη, ήθελα να σας ρωτήσω αν μένετε εδώ από την εποχή που χτίστηκε το σπίτι''
Η κυρία ευγενέστατη μας απάντησε ότι το σπίτι το έχτισε ο πατέρας της μετά τον πόλεμο, γιατί το οικόπεδο ήταν δικό τους.
Τότε τη ρώτησε αν ήξερε τον Περικλή. Φυσικά τον ήξερε ήταν φίλοι από τα νιάτα τους. Έμαθε πως πέθανε και στενοχωρήθηκε πολύ. 
Μας κάλεσε στο σπίτι της. Έδωσε σε μας τα παιδιά χυμό και κουλούρια και στους μπαμπάδες πρόσφερε καφέ.

Έπιασαν τη συζήτηση. Μιλήσανε για τον Περικλή. Το δικό μου φίλο. Στο τραπεζάκι απέναντί,   ήταν η ίδια φωτογραφία που είχε στο ημερολόγιο ο φίλος μου. Τη ρώτησα γι αυτήν. Μου είπε ότι ήταν σε μια βόλτα τους όταν αρραβωνιάστηκε την αδελφή της και η ίδια η αδελφή της  τράβηξε  τη  φωτογραφία. ''Αυτήν την κράτησα γιατί'' ....κόμπιασε η κυρία!
Πήρε μια βαθιά ανάσα και είπε ότι τώρα μπορεί να πει την αλήθεια. Ο Περικλής και εκείνη αγαπιόντουσαν πριν τον πόλεμο. Νέα παιδιά, το κρατούσαν κρυφό, γιατί ο πατέρας  της ήταν πολύ αυστηρός .
''Έφυγε μετά για τον πόλεμο ο Περικλής και εγώ ήμουν μέσα στην αγωνία.Μα η αδελφή μου επίσης αγωνιούσε. Τη ρώτησα το λόγο και μου είπε ότι αγαπούσε πολύ τον Περικλή και ήξερε πώς κι εκείνος ένοιωθε το ίδιο''.
''Εγώ τα έχασα'', μας είπε η κυρία. ''Από πού το κατάλαβες; Στο εξομολογήθηκε;'' τη ρώτησα
''Μα δεν τον βλέπεις που έρχεται στο κατόπι μας όταν βγαίνουμε  ή είναι έξω από το σπίτι και κρύβεται στις φυλλωσιές; Για ποιον να έρχεται;''
''Δεν της το μαρτύρησα ποτέ. Δεν ήθελα να στενοχωρηθεί, πρώτον γιατί είχε γεννηθεί με μια πάθηση στην καρδιά της και δεύτερον γιατί της έφτανε η αγωνία της , αν θα γυρίσει ζωντανός''.
''Πέρασε ο καιρός και ο Περικλής γύρισε. Κατόρθωσα και του έδωσα ένα γράμμα, ενώ εκείνος μου έδινε ένα φάκελο. Με αποκαλούσε πάντα θησαυρό του  και μέσα στο φάκελο ήταν ένας χάρτης. '' Ένας χάρτης για το θησαυρό μου είπε χαμογελαστά''
Κατάλαβα ότι το σημείο που έδειχνε το Χ ήταν στο οικόπεδο που είχαμε άχτιστο. Αυτό εδώ δηλαδή. Και πήγα και έψαξα το σημείο . Το είχε σημειώσει με ξύλα που σχημάτιζαν το γράμμα χι. Λίγο έσκαψα και βρήκα  το κουτάκι που είχε θάψει με ένα δαχτυλίδι''. 
 ''Στο δικό μου γράμμα, του είχα γράψει την αλήθεια για τα αισθήματα της αδελφής μου και ότι ποτέ δεν θα του έλεγα το ναι,  κάνοντας την αδελφή μου δυστυχισμένη. Τον παρακάλεσα μάλιστα να προσπαθήσει να με ξεχάσει, δείχνοντας το ενδιαφέρον του σε εκείνη. Αν μ'αγαπάς ...του είπα''!
Έκανε μια παύση και αναστέναξε βαθιά.
''Είδα και το σημείο Ψ '' απάντηση''  και ήξερα ότι ήταν το σημείο που με περίμενε για να του πω το Ναι ή το Όχι μου. Εγώ όμως έδωσα το δαχτυλίδι στην αδελφή μου και την έστειλα στο ραντεβού''.
''Να μην σας τα πολυλογώ, θες για να μου κάνει το χατίρι, θες γιατί μου είχε θυμώσει, όπως μου είπε χρόνια μετά, δεσμεύτηκε με την αδελφή μου και παντρεύτηκαν.
Εκείνη  πέθανε  μετά από χρόνια δυστυχώς. Αλλά ποτέ δεν σμίξαμε με τον Περικλή. Δεν τα έφερε έτσι η ζωή!'' 
''Ερχόταν όμως επίσκεψη εδώ συχνά και τα λέγαμε. Σαν δυο καλοί φίλοι''

Γνώρισα λοιπόν το θησαυρό του κ Περικλή.  Ήταν μια γυναίκα. Που αγάπησε πολύ.   Πολύ το χάρηκα, αν και μεγαλώνοντας κατάλαβα τη δυστυχία του κ Περικλή εκείνη την ημέρα που θα διάβαζε το γράμμα της αγαπημένης του. Και ίσως τη δυστυχία όλης της ζωής του!
Οι πατεράδες μας γύρισαν στα αυτοκίνητα και γελούσαν με την καρδιά τους.
Εγώ όμως  ήμουν σκεφτικός. Όταν φτάσαμε στο σπίτι, άνοιξα το ημερολόγιο και ακούμπησα εκεί τη φωτογραφία με την αγαπημένη του που δεν ήταν η γυναίκα του και άφησα ένα λουλούδι κοντά τους  που έκοψα από τον κήπο μας.
Καλό ταξίδι φίλε μου και σ'ευχαριστώ!
Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ!


Αυτή είναι η συμμετοχή μου στην 5η Φωτο-Συγγραφική Σκυτάλη που διοργανώνει η Μαίρη με τη Γήινη Ματιά της.
Εδώ είναι το blog της Φωτο- Συγγραφικής μας Σκυτάλης, και περιλαμβάνει όλες τις συμμετοχές και των 5 δρώμενων που έχουν διοργανωθεί ως τώρα.
Η φωτογραφία που με ενέπνευσε είναι της Ρούλας μας και η υποχρεωτική λέξη που μου έδωσε είναι ''ημερολόγιο''



Ελπίζω να διασκεδάσατε διαβάζοντας. 
Παραδίδω τη σκυτάλη στην Ελένη μας που γιορτάζει σήμερα. Πολύχρονη κι από εδώ Ελένη μου.
Η φωτογραφία που της δίνω να εμπνευστεί :


pixabay
Η λέξη Ελένη μου είναι : Υποσυνείδητο
Καλή σου επιτυχία!

42 σχόλια:

  1. Ένα υπέροχο αγωνιώδες ως το τέλος κυνήγι θησαυρού έγραψες Άννα μου! Ενός θησαυρού γεμάτου συναισθήματα, ονείρων που δεν υλοποιήθηκαν, και απόδειξη τρανή μεγάλης αγάπης! Της μιας προς την αδελφή, και του άλλου προς τη μοναδική γυναίκα που άγγιξε την καρδιά του! Από αυτό που καταλαβαίνουμε ο Περικλής ήταν και έντιμος ώστε ποτέ η γυναίκα του να μην καταλάβει πως η δική της αγάπη ήταν ο απόηχος μιας άλλης μεγαλύτερης. Δεν ξέρω αν μπορούν να κάνουν όλοι οι άνθρωποι τέτοια θυσία για κάποιο αγαπημένο τους. Ακούμε τόσα στην εποχή που ζούμε! Ωστόσο με ταξίδεψες τόσο ευχάριστα και με μια πνοή. Υπέροχη ξεκάθαρη γραφή ως συνήθως. Σ' ευχαριστώ για την όμορφη συμμετοχή σου που πραγματικά ήταν εμπνευσμένη. Πολύ ιδιαίτερη η εικόνα και η λέξη για την Ελένη που σήμερα έχει και τη γιορτή της! Σου στέλνω τα φιλιά μου κι αν έχεις άτομα που γιορτάζουν σήμερα να τα χαίρεσαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαίρη μου άλλη μια φορά να σ'ευχαριστήσω για την ευκαρία που μας δίνεις με αυτό το δρώμενό σου που το αγαπώ πολύ και όχι μόνον εγώ.
      Ναι η αγάπη η αληθινή δεν έχει όρια. Και είναι μοναδική. Βεβαίως λέμε για όσους αξιώθηκαν να δεχθούν τόση αγάπη αλλά εγώ περισσότερο μακαρίζω αυτούς που την νοιώθουν.
      Οχι δεν μπορούν να θυσιαστούν έτσι όλοι οι άνθρωποι εξάλλου αν το έκαναν όλοι δεν θα ήταν θυσία αλλά καθημερινή πράξη.
      Να σαι καλά
      Εύχομαι να αρέσει και στην Ελένη και να μην την δυσκόλεψα
      Ευχαριστώ για τις ευχές
      Σήμερα κάθε οικογένεια κάποιον Κώστα ή Ελένη έχει...

      Διαγραφή
    2. Καλημέρα! Η Ελένη ήδη μου έστειλε μήνυμα πως ξετρελάθηκε με την εικόνα και τη λέξη. Οπότε συνεχίζουμε απτόητοι να εμφανίζουμε τους θησαυρούς μας!

      Διαγραφή
    3. Α...χάρηκα πολύ πολύ γιατί μια ανησυχία την είχα...Καλή της επιτυχία!

      Διαγραφή
  2. Ήξερα ναι ότι η απόθεση της ματιάς σου στα παλιά ημερολόγια αλλά και σε εκείνες τις παλιές σκονισμένες φαγωμένες φωτογραφίες θα έβγαζε θησαυρό! Το ήξερα όχι γιατί είμαι μάντης αλλά γιατί είναι δοκιμασμένη η ικανότητά σου να σκύβεις ευλαβικά πάνω από τέτοια ευρήματα και να τους δίνεις ζωή και δράση.

    Ο κ. Περικλής λοιπόν. Ο "φίλος" του παιδιού που πρωταγωνιστεί στην υπέροχη ιστορία σου. Ένας 80χρονος που κουβαλά τη δική του ιστορία και την παραδίνει με σεβασμό και συναισθήματα, μετά το θάνατό του, στο μικρό αγόρι που το ένιωθε σαν δικό του. Και μέσα από αυτό το ημερολόγιο ξεκινά η αναζήτηση ενός θησαυρού. Με χάρτες, με σημάδια, με σύμβολα, με τοποθεσίες.
    Και μια ολάκερη παρέα-συντροφιά ξεκινά το αγωνιώδες αυτό "κυνήγι του θησαυρού" προσδοκώντας στο κλασσικό εκείνο θαμμένο κασελάκι με τις "ωχρές" μεταλλικές ή με τα κοσμήματα.
    Όμως το μικρό αγόρι, ο "φίλος" αφουγκράζεται ότι κάτι άλλο συμβαίνει και νιώθει αμήχανα καθώς μια ολάκερη παρέα έρχεται να θορυβήσει πάνω στις μνήμες του κ. Περικλή.
    Και έρχεται η κορύφωσή σου Άννα μου! Ο θησαυρός του κ. Περικλή ήταν η γυναίκα που λάτρευε και αγαπούσε. Και μάλιστα κρυφά. Και αυτή η φωτογραφία είναι σπονδή της δικής τους αγάπης. Να πως εξυψώνεται η έννοια του θησαυρού στα μάτια όλων. Ο πραγματικός θησαυρός ήταν ο έρωτας! Ανεκτίμητος, ανεξίτηλος και άδολος στο πέρασμα των χρόνων.
    Δεν έχω λόγο να πω για την συγκίνηση και την ομορφιά που μου έδωσε το διήγημά σου καλή μου φίλη ειλικρινά.
    Πολλά πολλά μπράβο από βάθους καρδιάς.

    Όσο για την επόμενη λέξη σου: "Υποσυνείδητο" αλλά και η υπέροχη εικόνα σου για την Ελένη μας, και αυτή συμπληρώνει μια εξαίρετη επιλογή για την συνέχεια στο αγαπημένο μας δρώμενο.

    Να είσαι πάντα καλά να μας γράφεις τέτοια διηγήματα Άννα μου βγαλμένα απ της καρδιάς σου το φως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ω τι σχόλιιο!!! Χαίρομαι που το απόλαυσες. Γιατί το απόλαυσες κατάλαβα,ναι;
      Ήθελα μια ιστορία διαφορετική από όσες φανταζόμαστε ότι θα γράφονταν για μια εικόνα ημερολογίου.
      Και στην ιστορία αυτή η παρέα, κυνηγά το θησαυρό και δεν αντιλαμβάνεται αυτήν ακριβώς την ομορφιά του θησαυρού. Γελάνε με τη διάψευση των επιθυμιών τους. Και είναι γονείς!
      Ναι η αγάπη είναι όντως θησαυρός.
      Σ'ευχαριστώ πολύ Γιάννη μου
      Εύχομαι η Ελένη να αγαπήσει την εικόνα και τη λέξη που της παραδίδω.
      Καλή της επιτυχία

      Διαγραφή
  3. Άννα μου, τι όμορφη ιστορία έγραψες! Μια ιστορία νοσταλγική, γλυκιά, που σμίγει το παρόν με το παρελθόν και τη φιλία με την αληθινή αγάπη. Μια ιστορία που φέρνει μνήμες πολέμου και σύγκριση με το σήμερα. Αγάπησα τον κ. Περικλή και τον λυπήθηκα μέσα από τη ματιά του Σωκράτη που τόσο όμορφα περιέγραψες. Μπράβο φίλη μου. Υπέροχη και η φωτογραφία για την Ελένη μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ Μία μου. Χαίρομαι που σου άρεσε. Και η εικόνα που μου έδωσε η Ρούλα νοσταλγική είναι αλλά ήθελα να ξεφύγω από διηγήσεις ημερολογίων.
      Να σαι καλά

      Διαγραφή
  4. Εξήγησε μου κάτι Άννα μου, γιατί σ αυτή τη ζωή όλοι οι άνθρωποι έχουν από ένα τέτοιο θησαυρό;
    Και γιατί να μην περνούν την ζωή τους με τον θησαυρό τους;
    Επίσης πόσο λειψές είναι οι υπάρχουσες σχέσεις τους όταν στην άκρη του καθενός το μυαλό υπάρχει ένας ''θησαυρός'' που στην τελική παρέμεινε όνειρο και ποτέ δεν δοκιμάστηκε; Και ίσως για αυτόν τον λόγο τόσο πολύ ιδανικοποιήθηκε;
    Δεν είναι άδικο αυτό για τον κάθε κύριο Περικλή, για την κάθε κυρία και την κάθε αδερφή της;

    Ουφφφ Άννα μου, υπέροχη η ιστορία σου ένα μεγάλο μπράβο :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολλά τα άδικα της ζωής Στέλλα μου. Και γεννούν πολλά ''γιατί''! Αλλά ξέρεις, ο άνθρωπος δοκιμάζεται άγρια στη ζωή αλλά αν καταφέρει να ζήσει με το θησαυρό του είναι και θα πρέπει να είναι ευτυχισμένος.
      Μην νομίζεις ότι θα ήμασταν καλά αν η ζωή ήταν δίκαιη και ομαλή.
      Δεν θα μιλούσαμε τότε για θησαυρό αλλά για ''μια από τα ίδια''. Γιατί ο άνθρωπος τελικά είναι ανικανοποίητος.
      Χαίρομαι που σου άρεσε η ιστορία μου
      Σ'ευχαριστώ πολύ πολύ

      Διαγραφή
  5. Μια γλυκιά ιστορία εποχής, με ανθρώπους παλιάς κοπής, που είχαν όμως αξίες και αγνά αισθήματα. Συγκινήθηκα με τον μικρό Σωκράτη, αλλά και χαμογέλασα με τους επίδοξους γονείς-κυνηγούς που άλλα περίμεναν κι άλλα βρήκαν. Με τη θυσία του κ. Περικλή, κάτι που σήμερα μοιάζει αδιανόητο. Ο θησαυρός για κάποιους είναι λίρες και χρυσαφικά και για κάποιους άλλους είναι ο κρυφός τους έρωτας, η ανυπέρβλητη αγάπη που συνήθως μένει ανεκπλήρωτη.
    Άννα μου πολλά συγχαρητήρια για την ιστορία σου και για την επιλογή εικόνας και λέξης που παραδίδεις στην Ελένη μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ Μαρία μου. Για όλους ο θησαυρός θα έπρεπε να είναι η ανυπέρβλητη αγάπη. Αλλά σήμερα περισσότερο από παλιά την αγάπη τη μεταθέσαμε στο χρήμα και την κοινωνική μας άνοδο. Γι αυτό χαθήκαμε...
      Οι παλιοί μου αρέσουν όχι γιατί ταλαιπωρήθηκαν αλλιώς στη ζωή αλλά γιατί ήταν πιο απλοί και αγνοί.
      Χαίρομαι που σου άρεσε η εικόνα και η λέξη για την Ελένη μας. Γιατί μια αγωνία την έχω
      Καλή σου μέρα

      Διαγραφή
  6. Το ήξερα ότι θα έγραφες Αννιώ μου κάτι πολύ όμορφο..μέσα σε ένα παλιό ένα ημερολόγιο εσύ ανακάλυψες έναν υπέροχο θησαυρό αγάπης του κ Περικλή..που κρατούσε χρόνια κριμένο στο κουτί μαζί με τα πολύτιμα αντικείμενα του.
    Ο μικρός Σωκράτης ήταν εκείνος που κέρδισε την εμπιστοσύνη και την αγάπη του, ώστε να του αφήσει τον πιο πολύτιμο θησαυρό του..που δεν ήταν υλικός όπως υπολόγιζαν όλοι.. αλλά πολύ πιο ουσιαστικός και γεμάτος από ανεκπλήρωτη αγάπη..
    Τα πρέπει εκείνης της εποχής ήταν πιο επιτακτικά και από την αγάπη..
    Αννιώ μου τι όμορφο ημερολόγιο ήταν αυτό; να έχεις την ευχή μου ..!!
    Η φωτογραφία που παραδίνεις στην Ελένη μας πανέμορφη και σίγουρα θα την εμπνεύσει για όμορφη ιστορία και εκείνη.
    Να είσαι καλά να περνάς όμορφα καλή συνέχεια σε ότι κάνεις... την αγάπη μου πάντα ❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη σου. Η εικόνα σου δεν άφηνε περιθώρια για να γραφτεί κάτι άσχημο. Ειναι μια γερή βάση για να εμπνευστώ. Και η λέξη επίσης.
      Πολλοί έζησαν την ανεκπλήρωτη αγάπη. Και σήμερα συμβαίνει αλλά αλλιώς. Δεν υπάρχουν νομίζω θυσίες σήμερα.
      Κι εγώ πιστεύω ότι η Ελένη θα μας παρουσιάσει κάτι όμορφο με οποιαδήποτε εικόνα αλλά έχω μια αγωνία αν την βοηθώ ή την δυσκολεύω
      Καλή σου μέρα
      Τα φιλιά μου

      Διαγραφή
  7. Καλημέρα Άννα μου!
    Για να είμαι ειλικρινής δεν μπορώ να πω πως διασκέδασα, συγκινήθηκα με μια ιστορία τόσο ανθρώπινη, τόσο ευαίσθητη και τόσο καλογραμμένη, μπράβο σου και πάλι!
    Τι όμορφο που είναι αυτό το δρώμενο και με τι χαρά περιμένω να διαβάσω την ιστορία του επόμενου και η Ελένη είμαι σίγουρη πως με την λέξη "υποσυνείδητο" θα βγάλει κάτι εξαιρετικό!

    ΑΦιλάκια πολύ πολύ γλυκά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς την μου. Δεν διασκέδασες διαβάζοντας; Πάντα είναι διασκεδαστικό το διάβασμα αφού μας μεταφέρει αλλού, όσο συγκινητική και αν είναι η ιστορία.
      Σ'ευχαριστώ πολύ πολύ
      Ναι είμαι σίγουρη και εγώ ότι η Ελένη θα γράψει εξαιρετικά
      Φιλάκια

      Διαγραφή
  8. Καταρχήν, χρόνια πολλά στην Ελένη που γιόρταζε χθες. Κατά δεύτερον, συγκινήθηκα πολύ με την υπέροχη, γεμάτη πρωτοτυπία ιστορία σου. Να είσαι καλά και πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να σαι καλά Ειρήνη μου. Και σ'ευχαριστώ πολύ πολύ
      Φιλιά πολλά επίσης

      Διαγραφή
  9. Αχ βρε Αννα!!!
    Και σήμερα ήθελα να ξαλεγράρω λίγο απο κάτι που περιμένω και δεν είναι αισιόδοξο...κι ομως με συγκίνησες για αλλη μια φορά. Ειναι που αυτές οι ιστορίες δεν ειναι μόνο βγαλμένες απο το μυαλό;είναι οτι ειναι τοσο καλογραμμένα τα κείμενα;;το αποτέλεσμα μετράει και είναι ακρως αληθινό και συγκινητικό. Νάσαι καλά να γράφεις!
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ήλθε αυτό που δεν είναι αισιόδοξο και το περίμενες; Όλα καλά;
      Φανταστική ιστορία Χαρά μου έτσι για να είμαστε απασχολημένοι και όσοι δεν έχουμε τα ταλέντα σου.
      Και η αλήθεια είναι ότι μ'αρέσουν τα κείμενα που θα μπορούσαν να είναι αληθινά
      Φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
  10. Μου άρεσε τόσο πολύ! Με οδήγησε στο ψάξιμο του θησαυρού και συμμετείχα θαρρεις κιεγώ. Ξέρεις πως πάντα μου αρέσει η απλή και τόσο συναισθηματικά μεστή γραφή σου! Καλημέρα όλη μερα γλυκιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ Γεωργία μου.Τα λόγια σου πάντα με κάνουν να νοιώθω όμορφα.
      Να σαι καλά μάτια μου

      Διαγραφή
  11. Σχεδόν απ’ τους τελευταίους, αν όχι η τελευταία (δεν ξέρω ποιος άλλος έμεινε). Διάβασα την ιστορία σου, με ενδιαφέρον, και βρήκα μια θαυμάσια υπεκφυγή (δικαιολογία μάλλον) για να μην σχολιάσω, λόγω….. βαρεμάρας.
    Δεν ξέρω αν σου έτυχε ποτέ, είναι από κείνες τις βαρεμάρες που χωρίς να έχεις κάτι συγκεκριμένο δεν αντέχεις ούτε τη φωνή σου ν’ ακούσεις, πόσο μάλλον τη σκέψη σου.
    Σήμερα την ξαναδιάβασα με περισσότερη προσοχή στα ουσιώδη.
    Μια αγάπη, ανιδιοτελής, ξετυλίγεται πίσω από διλήμματα, ίσως και ενοχές, ίσως και μιας μάταιης ελπίδας, με αποφάσεις όμως που αφήνουν ανέγγιχτα αγαπημένα πρόσωπα. Μια αγάπη εξαγνισμένη στο φως, ωστόσο καταδικασμένη στις καρδιές τους. Είναι οι αξίες μιας άλλης εποχής, αυτές που προσπαθούμε να διασώσουμε σαν τα πιο τιμαλφή κειμήλια. Έστω και χωρίς ανταμοιβή. Όμορφη η ιστορία σου Άννα μου, γοητευτική, απολαυστική και κυρίως αληθινή.
    Σ’ ευχαριστούμε!
    Φιλιά και καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Από βαρεμάρα τέτοια δε λες τίποτε. Ούτε ν'ακούσεις τη φωνή σου λες; Εγώ σε τέτοιες στιγμές ούτε να μιλήσω έχω όρεξη.
      Μη σε νοιάζει...δεν υπάρχει βία και βρες τις ισορροπίες σου
      Για το θέμα τώρα...αξίες μιας άλλης εποχής; Πάντα οι ίδιες αξίες είναι Αννίκα μου απλά αλλιώς τις εντοπίζουμε . Χαίρομαι που σου άρεσε
      Να σαι καλά
      Καλή Κυριακή να περάσεις

      Διαγραφή
  12. Πολύ ομορφή ιστορία και μου άρεσε πολύ η φωτογραφία που διαλεξέ η Ρουλά και η μικρή φωτογραφία που διάλεξες εσυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ Μαρία μου. Νομίζω κοντεύει η σειρά σου να σε απολαύσουμε ναι;
      Καληνύχτα σου

      Διαγραφή
  13. Τη διάβασα την ιστορία δύο φορές. Όμορφη, γλυκόπικρη ιστορία. Από αυτές που έχουμε ανάγκη, για να θυμόμαστε πως η ζωή σερβίρει πικρό καφέ με γλυκά κουλουράκια…
    Και συγκινήθηκα και χαμογέλασα. Με την αθωότητα που οφείλει να χαρακτηρίζει την παιδική ηλικία. ‘Οταν διάβασα πως ο μικρός μας φίλος δεν είχε πει τίποτα σε κανέναν, για τον θησαυρό. Μόνο στους φίλους του. Και εκείνοι στους μπαμπάδες τους. Που με τη σειρά τους, έκαναν τα παιδιά στην άκρη και ξεκίνησαν να βρουν τον θησαυρό οι ίδιοι – για το καλό των παιδιών! Όταν με το δικό του τρόπο, ο φίλος μας τίμησε την αγάπη του Περικλή για τον ‘θησαυρό’ του...
    Φωνακλάς ο Περικλής, όμως όχι γκρινιάρης. Άρα παρά τη θυσία που έκανε, δεν σκλήρυνε. Θέλω να πω, κάτι του πρόσφερε γαλήνη και ηρεμία…
    Ανυπομονώ να διαβάσω την ιστορία της Ελένης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς την γλυκιά Τζοάννα. Έτσι ο καφές πικρός μ'αρέσει και με κουλουράκια σοκολάτας! Ακριβώς έτσι.
      Ναι τα παιδιά είναι όντως αγνά και αθώα αλλά με βλέμμα διεισδυτικό. Και ναι χαμογελάς σίγουρα αν δεν νευριάσεις που όλοι οι μπαμπάδες τρέξανε για το θησαυρό.
      Τον ανέλυσες τον χαρακτήρα του Περικλή τέλεια
      Η θυσία πιστεύω ότι μετά από τις πρώτες στιγμές που προκαλεί τριγμούς, φέρνει γαλήνη και ηρεμία.
      Και εγώ ανυπομονώ για την ιστορία της Ελένης μια και της άρεσε η εικόνα
      Καλή Κυριακή Τζοάννα μου και σ'ευχαριστώ πολύ

      Διαγραφή
  14. Άννα μου επιτέλους βρήκα χρόνο να διαβάσω την ιστορία σου που είναι πολύ συγκινητική. Ο Περικλής άφησε σε καλά χέρια τους θησαυρούς της ζωής του. Τα παιδιά βλέπουν με τα μάτια της αθωότητας, ενώ οι μεγάλοι με τα μάτια της απληστίας και του συμφέροντος.
    Όσο για την φωτογραφία που διάλεξες για μένα είναι φανταστική (είχα μπει στα κλεφτά και την είχα δει) από Δευτέρα θα την μελετήσω, γιατί δεν με αφήνουν οι γιορτές...χα χα!
    Ευχαριστώ για τις ευχές σου.
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς την εορτάζουσα.Θα έχεις και μαγειρέματα για αύριο έτσι; Να περάσετε όμορφα εύχομαι.
      Τα παιδιά πάντα βλέπουν με τα μάτια της καρδιάς γι αυτό και είναι αθώα. Αλλά όχι χαζά, καταλαβαίνουν τα πάντα.
      Χαίρομαι που σου άρεσε η εικόνα, είχα μια ανησυχία. Περιμένω τη συμμετοχή σου εναγωνίως
      Φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
  15. Πολύ συγκινητική η ιστορία σου Άννα μου!
    Την διάβασα με αγωνία. Φοβόμουν μη βρουν αληθινό θησαυρό και μαλώσουν στη μοιρασιά πι μπαμπάδες.
    Αλλά ο αληθινός θησαυρός είναι η αγάπη τελικά.
    Τέτοιες θυσίες δεν γίνονται στις μέρες μας.
    Θυσία και από τους δύο.
    Ήταν καταπληκτική ιδέα της Ρούλας αυτή η φωτογραφία.
    Και η δική σου όμως, υπόσχεται πολλά.
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά διαδικτυακά και ακίνδυνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε Ρένα μου Σ'ευχαριστώ πολύ
      χααχα μ'αυτούς τους μπαμπάδες όλα να τα περιμένεις!
      Ναι η ιεικόνα της Ρούλας μου έδωσε τρεις εμπνεύσεις. Τις άλλες δυο ιστορίες θα τις δημοσιεύσω κάποια άλλη στιγμή
      Περιμένουμε την Ελένη και ναι είμαι σίγουρη ότι θα διαβάσουμε πάλι μια υπέροχη δική της ιστορία
      Φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
  16. Έλα ρε συ, συγκινήθηκα. Τι ωραίο να σε αποκαλεί ο άλλος "θησαυρό" του. Τι συναισθηματικό βάρος, έχει αυτή η λέξη!
    Και τι πρωτότυπο αυτό με το χάρτη. Τι έξυπνη πρόταση γάμου. Κι ας άλλαξε η Μοίρα(;) ή οι άνθρωποι, τον παραλήπτη.
    Μπράβο σου για τη συμμετοχή σου Αννούλα μου. Μας χάρισες για ακόμα μια φορά μια όμορφη ιστορία σου και σε ευχαριστούμε γι αυτό.
    Σε φιλώ πολύ γλυκά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ω ματάκια μου χαίρομαι για να σου πω την αλήθεια που σου προκάλεσε συγκίνηση!!Ναι το να σε πει κάποιος ''Θησαυρό μου'' είναι θεσπέσιο και όντως το νόημα πολύ βαρύ.
      Χαίρομαι χαίρομαι χαίρομαι που σου άρεσαν όλα
      Να σαι καλά Μαρίνα μου
      Φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
  17. Άννα μου μπράβο.
    Πολύ όμορφο διήγημα γεμάτο συναισθήματα.
    Πόσο μοναδικό που από μια εικόνα και μια λέξη συνέθεσες αυτό το διήγημα.
    Συγχαρητήρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Γιώργο μου.Ξέρεις πόση βαρύτητα έχει η γνώμη σου.
      Ναι η εικόνα σε εμπνέει πάντα.
      Να σαι καλά

      Διαγραφή
  18. μου έλειψαν τα δρώμενα της μπλογκογειτονιάς μας
    χαίρομαι που συνεχίζει η ΦΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Είναι πολύ τρυφερή η ιστορία σου Άννα μου. Στενοχωρήθηκα που δεν έσμιξαν ποτέ οι δυο ερωτευμένοι. Συμβαίνουν όμως αυτά στη ζωή. Κατέληξα πάντως στο συμπέρασμα πως η γυναίκα αγαπούσε λιγότερο τον κ. Περικλή απ' ό,τι την αγαπούσε εκείνος. Η αδελφική αγάπη είναι βαρύτερη στη ζυγαριά απ' ότι ο έρωτας; Όπως φαίνεται στην ιστορία, είναι. Κρίμα και για τους δυο τους. Ουφ..
    Με παρέσυρες συναισθηματικά και αυτό σημαίνει πως κατάφερες να γράψεις μια ιστορία που μας έπεισε.
    Τα συγχαρητήρια μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα έχει αυτά η ζωη Μαράκι μου. Δεν σμίγουν πάντα οι ερωτευμένοι. Αλλά δεν νομίζω ότι ειναι θέμα ζυγαριάς. Εδώ η αδελφική αγάπη προηγείται μια και ο έρωτας της μιας αδελφής θα έκανε κακό στην πιο αδύναμη. Κάπως έτσι το είδα.
      Σ'ευχαριστώ πολύ να σαι καλά

      Διαγραφή
  20. Πολύ όμορφη και συγκινητική η ιστορία που έγραψες 'Αννα μου για τον θησαυρό του κ. Περικλή!
    Κι εγώ φοβήθηκα μήπως καταλήξει άσχημα μεταξύ των γονέων που ενδιαφέρθηκαν να ψάξουν!
    Τι παιχνίδια παίζει η ζωή καμμιά φορά! Και πόσοι έρωτες δεν θα έχουν θυσιαστεί κάπως έτσι;
    Γράφεις πάντα πολύ ωραία, στο έχω ξαναπεί!
    Τα φιλιά μου!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ Μαριάννα μου. Ε κάπως έτσι δεν θα γινόταν αν λέγαμε ότι βρήκαμε χάρτη θησαυρού; Θα έτρεχαν κι αυτοί που δεν θα μας ηξεραν χααχχαα
      Ναι η ζωή παίζει παιχνίδια, δίνει μαθήματα, μας συνεπαίρνει κιόλας
      Να σαι καλά
      Φιλάκια

      Διαγραφή