Ας μη ξεχνάμε, για να μην ξαναζήσουμε

Σήμερα γιορτάζουμε με περηφάνια το μεγάλο ΟΧΙ που είπαμε στο Φασισμό και την ανδρεία που έδειξαν οι νέοι μας που κλήθηκαν να υπερασπίσουν ιερά και όσια.
Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε, όσο κι αν το προσπαθούν, για το καλό της συνύπαρξης των λαών όπως διατείνονται, τι πέρασε η χώρα μας και ο λαός της από την κατοχή των Γερμανών.

Και ας θυμηθούμε...Μετά την εισβολή των Γερμανών,μετά την ήττα μας, η χώρα μας διαμελίστηκε. Ένα τμήμα της το είχαν οι Ιταλοί υπό την κατοχή τους, ένα άλλο οι Γερμανοί κατακτητές, την Κρήτη Γερμανοί-Ιταλοί και Θράκη με Αν. Μακεδονία καθώς και τη Θάσο και τη Σαμοθράκη οι Βούλγαροι. Ήταν το ευχαριστώ του Φύρερ που επέτρεψαν να περάσουν τα στρατεύματά του από τη Βουλγαρία με τις ευχές τους.
''Αρς μαρς, Σόλουν νας''( Η Θεσσαλονίκη δικιά μας)  φώναζαν οι Βούλγαροι που ακολουθούσαν  τους Γερμανούς  κατά την εισβολή τους.
Η προσπάθειά τους; Να εκλείψει κάθε τι ελληνικό από την περιοχή. Τσεκούρια και μπαλτάδες χρησιμοποιήθηκαν για αποκεφαλισμούς των συμπατριωτών μας.
Και ήλθε η πείνα...,
αφού ξεκίνησε ο οικονομικός στραγγαλισμός της χώρας μας από τους Γερμανούς.
Εκατοντάδες χιλιάδες Αθηναίοι πέθαναν από πείνα στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, πρωτόγνωρο λιμό τον χαρακτηρίζουν οι ιστορικοί και τα στοιχεια.

Από τον Απρίλιο του 1941 έως τον Ιούνιο του 1942 η τιμή του ψωμιού αυξήθηκε 89 φορές. Το λάδι στην Αθήνα, ενώ προπολεμικά πωλούνταν 44 δραχμές η οκά, τον Οκτώβριο του '41 είχε φτάσει τις 800 δραχμές και τον Ιανουάριο του '42 τις 4.500. (Εδώ)
Ας μη ξεχνάμε, όση ντροπή και αν νοιώθουμε, εκείνους που θησαύρισαν αφού για ένα τενεκέ λάδι έπαιρναν ένα σπίτι.

πηγή

Με στοιχεία από το Ελληνικό Υπουργείο Ανοικοδομήσεως, το β΄εξάμηνο του 1941 οι γεννήσεις στην Αθήνα ήταν 5.400 και οι θάνατοι 20.300, δηλαδή πέθαναν 15.000 άνθρωποι περισσότεροι απ' όσους γεννήθηκαν. Το α΄εξάμηνο του 1942 η «μακάβρια» διαφορά εκτινάχθηκε στους 22.500 περισσότερους νεκρούς. Ακόμα και αυτοί οι επίσημοι αριθμοί, όμως, παρουσιάζουν συντηρητικά το πρόβλημα, καθώς οι θάνατοι δεν αναφέρονταν επίσημα σκοπίμως, προκειμένου τα κουπόνια διατροφής των αποθανόντων να χρησιμοποιούνται από συγγενείς.  

 

Ο κατακτητής έκανε μέρα με τη μέρα πιο βαριά την παρουσία του στη χώρα μας.

 Και να θυμίσουμε ότι σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, ένας στρατός που καταλαμβάνει μια ξένη χώρα, οφείλει να μην διαταράξει τη διατροφή του πληθυσμού της χώρας. Και η  συντήρηση του στρατού αυτού θα πρέπει να γίνεται με τρόφιμα από την πατρίδα του και μόνο στην ανάγκη να χρησιμοποιήσει εφόδια της κατεχόμενης χώρας.

Και οι Γερμανοί τι έκαναν;

Λεηλάτησαν τη χώρα απ' άκρη σ'ακρη. Και μάλιστα επέβαλαν τιμωρίες σε περιοχές και χωριά πρόστιμο χρηματικό και πρόστιμο σε λάδι.

Σε έκθεσή του ο καθηγητής  Ακαδημαϊκός  Γ.Ιωακείμογλου γράφει το Μάρτιο του 1942:

''Εκείνοι οι οποίοι δεν μπόρεσαν να πληρώσουν τας τιμάς της Μαύρης Αγοράς λόγω ελλείψεως περιουσιακών στοιχείων απέθανον. Ο λαός τρώγει τας σάρκας του και την περιουσίαν του.................Και αν μεν ο πόλεμος δεν διαρκέσει επί μακρόν, οι ενήλικες θα δυνηθούν, ίσως, να επανορθώσουν τας βλάβας των. Ανεπανόρθωτοι, όμως, οπωσδήποτε, είναι αι βλάβαι διά τα παιδιά.Το Ελληνικόν Κράτος θα έχει μετά τον πόλεμον ν'αντιμετωπίσει προβλήματα κοινωνικών νόσων (φυματίωση κλπ) εις βαθμόν αφάνταστον!'' 

Να τι πρέπει να θυμόμαστε. Όχι μόνον τα παλικάρια που πολεμούσαν με κρυοπαγήματα και σθένος  τους φασίστες, αλλά να θυμόμαστε και τους κατακτητές που δεν σεβάστηκαν ανθρώπινες ζωές και παιδιά δείχνοντας ένα αποτρόπαιο πρόσωπο.

Γιατί ο πόλεμος αποκτηνώνει.

Πόσο δε μάλλον όταν η αποκτήνωση έχει εισχωρήσει βαθιά στο νου από τη φασιστική πλύση εγκεφάλων.

Κι όμως υπάρχουν οπαδοί του φασισμού σε όλες τις χώρες!