Επί της υποδοχής...

 ...Πρίγκιππας είναι αυτός. Θα τιμούσε με την παρουσία του την μεγαλύτερη πόλη της χώρας, να μην τον υποδεχθώ ως είθισται;
Οι προπομποί του είχαν πει ότι αναμένεται η άφιξης του Τηλέμαχου μετά το μεσημερι. 
Τα είχα όλα έτοιμα. Και κεράσματα  και η θέρμανση στο φουλ και τα καλά ποτήρια για τα ποτάκια μας να ζεσταθεί το αίμα. Ξηροκάρπια; Φυσικά. Σου λέω όλα τα είχα στην εντέλεια και ανέμενα.

Σ' αναμμένα κάρβουνα καθόμουν και κοιτούσα τους λεπτοδείκτες αν κινούνται.Τσεκάρισα μήπως τα ρολόγια δεν πάνε καλά...ξέρεις λόγω κρύου.
Αν και έμαθα ότι όταν αγχώνεσαι, καταγράφουν κάποιοι νευρώνες σου αναμνήσεις. Όσο πιο πολλές αναμνήσεις τόσο πιο πολλές εικόνες. Και οι πολλές αναμνήσεις δίνουν την αίσθηση ότι ο χρόνος μακραίνει (Τα κατάλαβα σωστά κ Λι;)
Παρόλα αυτά δεν εννοούσα να μην αγχώνομαι...Η αναμονή ήταν πάντα δύσκολη για μένα.

Οι ειδήσεις μιλούσαν για Μαλακάσα και ζέσταμα των μηχανών των εκχιονιστικών. 
Εγώ να περιμένω. Ο ουρανός ξάστερος τι στο καλό; Λες να μην.....; 

Θα ξημέρωνε η επόμενη ημέρα και ο Τηλέμαχος δεν είχε δώσει το παρόν του...αλλά ήλθε. Δεν διέψευσε τις προσδοκίες μας. Βιαστικός όμως μια και οι Μνηστήρες περίμεναν να του πάρουν τη θέση,  γι αυτό έφυγε όπως ήλθε, αφήνοντας μόνο την άχνη από τους κουραμπιέδες που τον τράταρα.

Και μια και το είχα μαράζι που οι φίλοι δημοσιεύουν τις άσπρες ημέρες που είδαν, ε να μην σας δείξω και την Αθηναϊκή άσπρη μέρα; Τώρα που ακόμη είναι στις ομορφιές της γιατί από αύριο δεν θα βλέπεται από  τα λασπόνερα...
Δεν είναι όμορφο το χιόνι;