Τι είμαι;/ 17ο Παίζοντας με τις λέξεις

Τελευταία αναρωτιέμαι πολύ γι αυτό.
Ξέρω τι θα πεις, ένα 12χρονο παιδί που δουλεύει για να συμπληρώσει το φαγητό της οικογένειας.
Αλλά είμαι άνθρωπος;
Ο επιστάτης στο εργοστάσιο που δουλεύω είπε ότι εκείνοι οι άλλοι, με τα πλούσια σπίτια, από εκεί που περνώ όταν πάω στη δουλειά, λάμπουν σαν αστέρια. ''Αυτοί είναι οι ολοκληρωμένοι άνθρωποι'' !
''Εγώ τι είμαι; ρώτησα. '' Τα ίδια αστέρια δεν κοιτάζουμε'';
''Είσαι ένα τίποτα με μεγάλη γλώσσα'' μου απάντησε
Κι όμως αυτό το τίποτα αναρωτιέται...
Δεν είμαι ολοκληρωμένος άνθρωπος γιατί τα τρύπια μου παπούτσια αφήνουν τις πέτρες να μου ματώνουν τα πέλματα;
Μήπως επειδή τρώω κατάχαμα από ένα πιάτο μαζί με τα 6 αδέλφια μου, ή επειδή φοράω κουρέλια χιλιοφορεμένα; Ή επειδή συνεχώς πεινάω και ονειρεύομαι να ξυπνήσω μια μέρα και να είμαι χορτάτος;
Φταίω εγώ γι αυτό;
Η καρδιά μου δεν χτυπάει το ίδιο όπως εκείνων των παιδιών με τα καθαρά και καινούργια ρούχα, με τα παιχνίδια που μήτε τα 'χα ονειρευτεί ποτέ;
Δεν ζούμε στην ίδια χώρα; Γιατί εκείνοι είναι άνθρωποι;
Επειδή τα παιδιά τους πηγαίνουν σχολείο, ενώ εγώ σταμάτησα γιατί , βλέπεις, στη ζυγαριά το φαγητό βαραίνει πιο πολύ από το σχολείο;
''Εσύ είσαι για να τους ξεσκονίζεις τα παπούτσια'' μου είπε ο επιστάτης.
''Εσένα μπορούν να σε αγοράσουν με μια δέσμη χρημάτων όσο το βδομαδιάτικό σου!
Να τι είμαι λοιπόν!
Ένας μισός άνθρωπος που ξαπλωμένος κατάχαμα στο χράμι το χιλιομπαλωμένο, μπορώ να δω τ' αστέρια μέσα από την τρύπα της καλύβας μας.
Θυμάμαι πόσο είχα σαστίσει βλέποντας για πρώτη φορά, εκείνους που ζούσαν τόσο διαφορετικά από εμάς. Το στομάχι μου δέθηκε κόμπος και έμεινα ακίνητος, ενώ μου φώναζαν να φύγω από το δρόμο τους... ''μας βρωμίζεις'' μου έλεγαν.
Να σου πω ότι έκλαψα; Ναι, έφυγα τρέχοντας κλαίγοντας με λυγμούς. Και άργησα στη δουλειά. Τα άλλα παιδιά έτρεξαν να μάθουν τι συνέβη. Άφησαν τα πόστα τους και η αποκατάσταση της τάξης ήλθε με την τιμωρία μου. Ξύλο με το βούρδουλα. Δεν χαλάλισα ούτε ένα δάκρυ!
Σε μια εκπομπή στο ραδιόφωνο του επιστάτη, άκουσα να λένε ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίσοι, είμαστε ίδιοι.
Τι ψέματα που έλεγαν!
Υπάρχουν οι ολοκληρωμένοι άνθρωποι
Υπάρχουν και οι μισοί άνθρωποι
Το ζω, το βλέπω, εκείνοι είναι τ' αφεντικά μου κι εγώ τους βρωμίζω.
Κι όμως ονειρεύομαι να ζούσα- λέει -σε εκείνη τη γειτονιά. Ονειρεύομαι να γίνω κάποια στιγμή ένας τέτοιος άνθρωπος
Συζητώ με τ' αστέρια το βράδυ πριν κοιμηθώ και τους ζητώ λίγη λάμψη να μου στείλουν, γιατί κουράστηκα να είμαι μισός άνθρωπος!

Αυτή είναι η μια συμμετοχή μου στο υπέροχο ''Παίζοντας με τις λέξεις''. Πρώτευσε η Μαρία μας από το Απαγκιο της με το ''Άριος Πάγος (*)''.
Ευχαριστώ πολύ τη MeMaria που ακούραστα στο ''Χάρτινο καραβάκι '' της διοργανώνει αυτό το διαγωνισμό που τόσο αγαπάμε.

Καλό μήνα σε όλους
*Με κόκκινο είναι οι υποχρεωτικές λέξεις του διαγωνισμού