Στην κοινωνία των υποτελών.../16ο Παίζοντας με τις λέξεις

η εικόνα από το διαδίκτυο

''Οι δυνατοί επιβιώνουν... αυτό έμαθα στους δρόμους που μεγάλωσα.
Και βάλθηκα να γίνω δυνατός. Τι νόμιζες; Εγώ υποτελής δεν γίνομαι. Και δεν σκύβω το κεφάλι σε κανέναν. Οι άλλοι όμοιοί μου έπρεπε να καταλάβουν ποιος είναι το αφεντικό των δρόμων. Εκείνοι θα μου έβρισκαν φαγητό, εκείνοι θα με προστάτευαν, εκείνοι θα εκτελούσαν τις εντολές μου.
Θα ήμουν ο οδοδείκτης τους. Καλά μην αναρωτιέσαι πού έμαθα τόσο ωραίες λέξεις. Παρατηρούσα τους ανθρώπους και τους άκουγα. Οι άλλοι σκύλοι εντυπωσιάζονταν με κάτι τέτοια, αλλά υποτελείς πώς θα γίνονταν;
Μόνο με το φόβο.
Και το φόβο τον προκαλεί η βία.
Και τη βία την επιβάλλει μόνο ο ισχυρός, χωρίς συναισθήματα και αηδίες ανάλογες.
Κι έτσι όλα τα σκυλιά, αρσενικά ή θηλυκά ήταν έρμαια των ορέξεών μου. Μη νομίζεις ότι τα βίαζα, κάθονταν με τη θέλησή τους-ο φόβος είπαμε- κι ας έσκουζαν. Κάποιες δαγκωνιές, γιατί ήμουν στην ανατολή της ζωής μου και είχα δύναμη, ήταν αρκετές για να επικρατήσω. Ναι εντάξει, κάποιοι σκύλοι δεν άντεξαν και πέθαναν. Στο καλό, να μας γράφουν από εκεί πάνω, όπως γράφω και εγώ τώρα. Αυτοί έγιναν παράδειγμα για τους άλλους.
Και που λες, έτσι είχα φτιάξει την Κόζα Νόστρα μου, τη συμμορία μου ντε.
Τα κατηύθυνα να ορμάνε σε ανθρώπινες δημιουργίες για να μάθουν να εκτελούν εντολές που δεν ήθελαν.
Τα κατηύθυνα να βουτάνε διάφορα από αυλές και ανοικτές πόρτες για να μάθουν τη δουλειά της συμμορίας.
Και καλοπερνούσαμε. Εγώ δηλαδή περνούσα όμορφα και ας έσκουζαν τα σκυλιά τα βράδια όταν ικανοποιούσα τις επιθυμίες μου. Ήξερα ότι αυτός ο πόνος θα τους έκανε πιο εξαρτημένους.
Ενέχυρο η ζωή τους στα χέρια μου. Το ήξεραν και συμμορφώνονταν.
Αλλά πάντα υπάρχει ο πιο ισχυρός και δεν υπολόγισα τη δύναμη του ανθρώπου. Τι τον ένοιαζε τον άνθρωπο το τι κάναμε εμείς τα σκυλιά; Εξάλλου εκείνον είχα πάντα ως πρότυπο.
Ομίχλη είχε εκείνο το βράδυ και όρμησα να φάω τη λιχουδιά που μου μύρισε στη διπλανή αλάνα. Ήταν το καταφύγιό μου εκεί και δεν πλησίαζαν τα άλλα σκυλιά.
Όταν μετά από λίγο άρχισαν οι πόνοι, το κατάλαβα. Με δηλητηρίασαν με φόλα.
Θα πέθαινα και τα διαολόσκυλα κοιτούσαν ακίνητα τους σπασμούς μου.
Τώρα είμαι στο βασίλειο των ζώων. Δεν μου μιλάνε τα άλλα σκυλιά και δεν περνάνε νταηλίκια. Δεν έχω τι να κάνω και σου γράφω.
Στην κοινωνία των ανθρώπων όπως και των ζώων πάντα ο ισχυρός επικρατεί.
Αν θες να γίνεις ισχυρός φύλαγε τα νώτα σου.
Θυμήσου το!''
Και πσιτ, μη φεύγεις. Ξεφορτώσου τα αισθήματα. Βασικό προσόν κάθε δυνατού της Γης!''

 Σημ:  Σε γειτονιά της Αθήνας υπήρχε ομάδα σκύλων αδέσποτων που είχαν για αρχηγό έναν άγριο που τα βίαζε και ήταν ο φόβος και ο τρόμος εκείνης της γειτονιάς. Τον δηλητηρίασαν με φόλα και τα άλλα σκυλιά ησύχασαν αμέσως. Με αφορμή το γεγονός έπλασα αυτήν την ιστορία για το διαγωνισμό μας.

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο αγαπημένο μας παιχνίδι το ''Παίζοντας με τις λέξεις '' που διοργανώνει η Μαρία μας, του mytripsonblog και που έχει αγαπηθεί τόσο που περιμένουμε το επόμενο με λαχτάρα. Ευχαριστούμε πολύ Μαρία για τη φιλοξενία σου! Με κόκκινο οι υποχρεωτικές 5 λέξεις.

Νικήτρια του 16ου παιχνιδιού μας η Αννέτα με το ποίημά της ''Νούφαρο ριζώνω'' που μας άγγιξε βαθιά.

Αννέτα μου συγχαρητήρια!

Συγχαρητήρια και σε όλους τους φίλους και φίλες που συμπορευτήκαμε σ'αυτό το δρώμενο.

Πάμε για το επόμενο, το Νοέμβρη!!