![]() |
πηγή |
Αγαπητό μου παιδί,
καλά είμαι το αυτό επιθυμώ για σένα.
Χάρηκα που μόγραψες ότι είσαι καλά γιόκα μου.
Εγώ σενιάρω το σπίτι εποχή που ναι.
Σου απανταίνω σε κειο που μόγραψες αν ταρτω Αθήνα
Τρυγητή έχουμε τζόγια μου το ξέχασες; Τα σταφύλια θα τρυγήσουμε για το κρασί μας.
Κανονικά θα πρεπε να 'ρτεις και συ για βοήθεια, αλλά νομίζεις δε νογάω ότι έχεις δουλειές;
Μη μου γράφεις αλαλιές να αφήκω το αμπέλι μας.
Τα κόπια του πατέρα σου είναι, μα τον Άι να κάμει καλό καιρό να τα μαζώξουμε να μην χαλάσει η σοδειά μας, εφκειό σκέφτομαι μονάχα.
Όλα τα χω κανονισμένα.
Έκαμα τα ψώνια μου να χω φαγί για τσου ανθρώπους που θα τρυγήσουν.
Ο λινός και το ποδόχι έτοιμα στην πάστρα και το βαρέλι και οι κόφες όλα τα σεστάρισσα* και περιμένω να περάσουν τρεις μερούλες να ξεκινήσουμε πουρνό πουρνό.
Α δε σου πα πόσο σπαβεντάρισσα* όταν μ'ο πανε ότι εφκειός ο Δημητρός δεν ημπορεί να 'ρτει για μάζεμα, ούτε εκειός ο Νικόλας τσι Βαρβαρούλας. Τι θα καμω; σκιάστηκα για λίγο και τότενε ήρτε ο Φώτης και μ'ο πε ότι θα ρτει εκειός και ο αδελφός του. Και ο αναδεξιμιός μας θα ρτει. Και η Μαριώ για βοήθεια.
Γαιδούρια δυο θα φέρουνε του μπαρμπα Αντρέα να φορτώσουμε τσι κόφες. Όλα έτοιμα αφέντη μου.
Στον Άι σταυροκοπιέμαι για βοήθεια μπας και βρέξει και δεν τρυγήσουμε πάλι.
Τα σταφύλια μας είναι ζουμερά ζουμερά. Μακάρι να τα βλεπες τζόγια μου.
Μετά θα τα φέρουμε εδεπά να τα απιθώσουμε στο λινό να τα πατήσουν τα παιδιά, ξέρεις οι γιοι του Αντρέα και του Βρασίδα.
Να μαζέψουμε το μούστο και μετά αναλαβαίνω εγώ.
Σειρά μετά από μένανε έχει ο μπάρπα Αντρέας κι εκεί θα πάω για βοήθεια κι εγώ.
Έτσι γίνεται πάντα, το ξέρεις.
Και μετά θα προσέχω το κρασί μας δεν ημπορώ να ρτω εκεί.
Παιδάκι μου μην μου ματαγράψεις να 'ρτω Αθήνα. Δεν ημπορώ τόση φασαρία και να μη βλέπω το βουνό μας γιόκα μου.
Φθινόπωρο είναι ακόμη δεν ήρτε ο χειμώνας με τα κρύα. Αλλά και το χειμώνα μη με ξανακουρλάνεις για να 'ρτω...έχουμε τσ' ελιές μη το ξεχάσεις.
Σπίτι χωρίς το λάδι, το κρασί, τ'αλεύρι του, τα όσπριά του δεν νογάται σπίτι.
Ερπίζω να μπορέσεις να κάμεις καμιά βόρτα κατά δω.
Το σπίτι θα χαρεί να σε ιδεί αφέντη μου
Φιλιά τσι γυναικός σου Και τα εγγόνια μου να τα τριπλοφιλήσεις.
Σε φιλώ η μάνα σου
![]() |
πηγή |
σεστάρισσα =νοικοκύρεψα
σπαβεντάρισσα=τρόμαξα
................
Ένα γράμμα που θα μπορούσε κάλλιστα να έχει στείλει μια Κεφαλλονίτισσα μάνα στο γιο της στην Αθήνα την εποχή του τρύγου το φθινόπωρο.
Παίρνει μέρος στο δρώμενο της Μαρίας Νικολάου και του blog της ''Το κείμενο'',
''Ιστορίες του Φθινοπώρου''
Καλημέρα γλυκιά μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραία και ευρηματική η συμμετοχή σου σε αυτό το όμορφο δρώμενο!
και συγκινητικηα απο πολλες αποψεις!
τα γραμματα τα αγαπω, ποσο μαλλον απο μανα σε γιο και ποσο μαλλον την εποχη του τρυγου, μου θυμιζει την γιαγια και τα παιδια μου χρονια
σε ευχαριστω για αυτο
φιλια ποολλα
Καλώς την μου! Ναι είναι συγκινητική και για μένα κάθε συζήτηση μάνας -παιδιού. Και εγώ στο νου μου όταν το έγραφα είχα την πεθερά μου με τα αμπέλια της
ΔιαγραφήΝα σαι καλά χαρά μου
Σε φιλώ
Είναι ένα γράμμα που βρήκες ξεχασμένο σε κάποιο συρτάρι ή το έγραψες εσύ γνωρίζοντας την Κεφαλλονίτικη διάλεκτο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμένα με συγκίνησε πολύ, για τη μάνα που είναι μοιρασμένη στα δυο, για τα ήθη και το ήθος της, για τις εικόνες που περιγράφει ως καθημερινότητά της, για όλα όσα θα ήθελα να ζήσω κι εγώ αλλά δεν θα έχω ποτέ την ευκαιρία.
Μπράβο Άννα για την συμμετοχή σου! Είναι εξαιρετική!
Μαρία μου όχι δεν είχα αυτό το γράμμα. Αλλά πρόσθεσα δικές μου σκέψεις σε αναμνήσεις συζητήσεων που έχω από την πεθερά μου με τον άντρα μου. Είχε βλέπεις αμπέλια 4-5 στρέμματα(τώρα είναι χέρσα και ξεραμένα) τα οποία δεν άφησε ακαλλιέργητα όσο ήταν καλά δηλ μέχρι τα 80 της περίπου. Το γράμμα που επινόησα περιλαμβάνει και φράσεις που έλεγε η πεθερά μου καθώς και τις δουλειές που έκανε ως προετοιμασία για τον τρύγο.
ΔιαγραφήΔυστυχώς κι εγώ δεν γνώρισα από κοντά μια τέτοια γιορτή --γιατί ο τρύγος γιορτή ήταν-- μια και ο άντρας μου- καθηγητής -είχε σχολείο και δεν μπορούσε να λείψει.
Σ'ευχαριστώ Μαρία μου χαίρομαι που σου άρεσε
Ωραία και η συμμετοχή-γράμμα. Έκανα εικόνα αυτή τη μάνα και την είδα μες στο φθινόπωρο να κάνει τις δουλειές και να σκέφτεται το γιο της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!🍂
Χαίρομαι που σου άρεσε Αλεξάνδρα μου. Ναι εικόνες ήθελα να έχετε γιατί εικόνες έχω και εγώ από διηγήσεις και συζητήσεις για μια τέτοια εποχή.
ΔιαγραφήΚαλησπέρα σου
Υπέροχο. Πέρα από το πρόσωπο της μάνας που δεν ξεκολλάει από το χωριό και δεν μπορεί να καταλάβει/αποδεχτεί μια επίσκεψη στην πολύβουη πόλη, η ζωντάνια της ντοπιολαλιάς είναι συναρπαστική. Εύγε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤυχαίνει αυτό τον καιρό και κάνω την επιμέλεια ενός βιβλίου γραμμένου σε "προφορικά" ζακυνθινά, το οποίο χαίρομαι διαβάζοντάς το με τον ίδιο τρόπο που χάρηκα και το κείμενό σου. Μόλις κυκλοφορήσει (Δεν ξέρω αν θα προλάβει το Δεκέμβρη του 2018..), δεσμεύομαι να στο πασάρω! :-)
ΥΓ. Κι εκειά η ρομπόλα, ψυχή μου, μοσκομύρισεε..
Να σε τρατάρω ρομπόλα αφέντη μου να σταλωθείς!!!!
ΔιαγραφήΚαι κρατάω την υπόσχεσή σου για το βιβλίο που επιμελείσαι. Θα χαρώ πολύ να το πάρω μόλις κυκλοφορήσει.
Και εγώ απολαμβάνω να διαβάζω τη ντοπιολαλιά της Κεφαλλονιάς, είναι απολαυστική αλλά καλυτερο είναι να ακούς να συζητούν οι παλιοί, οι γεροντότεροι.
Χαίρομαι που σου άρεσε η ανάρτηση και σ'ευχαριστώ πολύ
Υπέροχοοοοο κι αυτή η ντοπιολαλιά καταπληκτική
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλώ Άννα μου ♥♥♥
Χαίρομαι που σου αρέσει!!!!!!
ΔιαγραφήΣ'ευχαριστώώώ
Σε φιλώ κι εγώ
Πατριώτισσα !!!!!! υπέροχο, θαυμάσιο, τι να πω βρε Άννα μου !!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήλατρεμένη γλώσσα, ποιητική, γεμάτη συναισθήματα.
Κοίτα τώρα τι εικόνες γέννησε ο λόγος σου.
Ένα γράμμα βγαλμένο απ τη ψυχή μιας Μάνας ! δεμένης με τη Γη.
Σαν οι άνθρωποι αγαπούσαν τη γη και τη δούλευαν, κανένας δεν πείναγε. Τώρα την εγκαταλείψαμε και εκείνη ερημώνει και μας εκδικιέται.
Υπέροχο Άννα μου με συγκίνησες.
Είδες τι όμορφη ντοπιολαλιά πατριώτη;;;
ΔιαγραφήΚαι πού να την ακούς να την ομιλούν οι παλιοί που χρωματίζουν τη φωνή τους, που τραβούν τα φωνήεντα...Είναι απόλαυση.
Ναι εκείνοι που ήταν δεμένοι με τη γη δεν πείνασαν ποτέ, σήμερα τρώμε μεταλλαγμένα και είμαστε πολιτισμένοι και άνετοι!!!!!!!!!!
Φυσικά και η γη εκδικείται, φυσικά και καλά κάνει!
Να σαι καλά Γιάννη μου
Καλημερα Αννουλα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπεροχη η συμμετοχή σου και σε αυτο το δρώμενο!
Με συγκίνησε το γράμμα της μητέρας στον γιο της!
Θυμήθηκα την Ζανυνθηνη μανούλα μου που μας έλεγε «τι θελεις τζόγια μου»
Καλο ΣΚ σου εύχομαι!Καλα να περασεις!Πολλά φιλακια!
Η μαμάκα σου από τη Ζάκυνθο; Τι ωραία πατριώτισσα και εσύ από τα Ιόνια νησιά μας!!
ΔιαγραφήΧαίρομαι που σου άρεσε Δήμητρά μου
Να σαι καλά
Καλό Σ/Κο και σε σένα
Φιλιά πολλά
Εδεπά τζόγια μου έχουμε μια συγγραφέα και μπράβο και δυο και τρεις φορές μπράβο. Ιδιαίτερος τρόπος παρουσίασης της διαλέκτου της Κεφαλονιάς, μέσα απ’ το γράμμα της μάνας για την καθημερινότητά της αλλά και την αλληλεγγύη των συγχωριανών που είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια μάνα που δεν εκφράζεται με γκρίνια αλλά με παράπονο και ευχή να έχει το γιό κοντά της, αφέντη του σπιτιού. Ταυτόχρονα γεμάτη κατανόηση για τις δουλειές του και ελπίδα να μπορέσει να πάει κάποτε.
Υπέροχο κείμενο με χρώμα και ομορφιά στη παράδοση της Κεφαλονιάς αλλά και πλούσιο σε νοήματα και συναισθήματα που βάζει καθεμιά από μας στη θέση της μάνας.
Μπράβο Άννα μας συγκίνησες!...Να είσαι καλά!
Ωωωω τι επαινετικό σχόλιο είναι αυτό!!! Όχι και συγγραφέας Αννίκα μου θα σηκωθούν και οι πέτρες και θα μου έλθουν στο κεφάλι χαααα
ΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ Αννίκα μου γλυκιά. Ναι, αυτό ήθελα να δείξω, την παράδοση την εποχή του τρύγου αλλά και τις εργασίες προετοιμασίας που γίνονταν καθώς και τη σχέση της μάνας τότε με το γιο της-αφέντη της Επίσης την προσπάθεια να παραμείνει η μάνα στο χωριό της, στο βουνό, που -εδώ που τα λέμε -όλες ανεξαιρέτως οι μητέρες το θέλουν διακαώς.
Να μου είσαι καλά
Όμορφο το γραπτό σου Άννα μου,μου ξύπνησες αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια τα καλοκαίρια στη Σάμο, η μυρωδιά από τα σταφύλια και το μούστο παντού. Όμορφα χρόνια !
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι ωραία Κατερίνα μου που έχεις τόσες αναμνήσεις και έχεις ζήσει τον τρύγο απο κοντά!!
ΔιαγραφήΠολύ ωραία εμπειρία!!!
Καταπληκτική συμμετοχή που βάζει σε σκέψεις.
ΑπάντησηΔιαγραφή΄΄Σπίτι χωρίς το λάδι, το κρασί, τ'αλεύρι του, τα όσπριά του δεν νογάται σπίτι.΄΄ Φράση που λέει μια μεγάλη αλήθεια.
Τι θα γίνουν όλα αυτά τα αμπέλια όταν κανείς μας δεν θα είναι στο χωριό να τα τρυγήσει;
Θα απαξιωθούν και θα ρημάξουν δυστυχώς. Η αστυφιλία καταστρέφει αυτού του είδους την οικονομία.
Σ΄ευχαριστώ Άννα μου για την συμμετοχή σου.
Σ'ευχαριστώ Μαρία μου και για το όμορφο σχόλιό σου αλλά και για την ευκαιρία με τα υπέροχα δρώμενά σου. Τα αμπέλια απαξιώθηκαν τελικά έμειναν μόνο τα μεγάλα στρέμματα και αυτού του είδους η οικονομία είναι μόνο στις αναμνήσεις μας πιστεύω.
ΔιαγραφήΝα σαι καλά
Με αφήνεις πάντα με ανοιχτό το στόμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που σου άρεσε Γεωργία μου. Όλα καλά; Καλη εβδομάδα χωρίς απρόοπτα
ΔιαγραφήΜα τι ωραία "βόρτα" μας πήγες στα μέρη σου βρε Άννα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταπληκτική η ιδέα σου να συμμετέχεις μ' αυτό το γράμμα. Ντοπιολαλιές, συνήθειες και έθιμα, χρώματα και αρώματα, απ' το πανέμορφο νησί σου.
Συγχαρητήρια πολλά!!!
Σ'άρεσε η ''βόρτα μας τζόγια μου; Θα ματαπάμε μα τον Άι ναισκε θα ματαπάμε!!!''
ΔιαγραφήΝαι μ'αρέσουν πολύ οι ντοπιολαλιές του τόπου μας και ειδικά της Κεφαλλονιάς. Και πού να ακούσεις τους παλιούς να μιλούν έτσι...και πιο βαριά πολλές φορές που δεν καταλαβαίνεις και πολλά αλλά είναι απόλαυση . Παίζει ρόλο η χροιά της φωνής το σύρσιμο των φωνηέντων, όλα.
Σ'ευχαριστώ Μαράκι μου
Δε το ξέρω τούτο το δρώμενο ,αλλά πόσο απόλαυσα συμπατριώτισσα μου την ανάρτηση σου , συνολικά και κάθε γράμμη ξεχωριστά και κάθε λέξη ξεχωριστά
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και οι κεφαλλονίτικες λέξεις που ξέρω είναι λίγες , κατάλαβα από την αρχή ότι είναι στα κεφαλλονίτικα αχ πόσο την αγαπώ την Κεφαλλονιά μας, Αννα μου
εσυγκινήθηκα πολλά ,δε ξέρω γιατί, που εδιάβαζα κάτι του άλλου μου νησιού καταγωγής
πρώτη φορά διαβάζω κάτι στα κεφαλλονίτικα
ξέρω μόνο το εδεπά,εδεκεί,τσι είπα,ναίσκε,ζωστήρα {ζώνη}
ξέρω ότι το φαί της είναι ο μπακαλιάρος/σκορδαλιά και για τις μάντολες
έφαγα μάντολες
ευχαριστώ για τούτα ούλλα που ένοιωσα
Αχ συμπατριώτισσα θα σου στείλω βιβλίο με Κεφαλλονίτικη ντοπιολαλιά θέλεις; Είναι υπέροχο να τους ακούς να μιλούν έτσι και ακόμη πιο βαριά.
ΔιαγραφήΚαι η κρεατόπιττα είναι βασική τροφή της Κεφαλλονιάς, ονομαστή κιόλας αλλά και η βακαλαόπιττα. Τις φτιάχνω και τις δυο.
Να σαι καλά μάτια μου
Φιλούθκια
Δεν ήξερα τώρα το ακούω για τη κρεατοπιττα και την βακαλαοπιττα
ΔιαγραφήΤούτη αν εκαταλαβα καλα είναι πίττα με μπακαλιαρο;
Ναι πίττα με μπακαλιάρο ξαλμυρισμένο και έχει μέσα λίγο ρύζι λίγα κομματάκια πατάτας και αρωματικά. Αν θες σου στέλνω τις συνταγές στο μαιιλ σου. Πες μου..
ΔιαγραφήΤι όμορφο Άννα μου και φυσικά εξαιρετική η συμμετοχή σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ! και πόσο την νοιώθω αυτή την γιαγιά, μια και η αφεντιά μου, δύσκολα πια "κατεβαίνει" απ΄το βουνό της στην Αθήνα και αυτό όχι επειδή έχω σταφύλια ή ελιές να μαζέψω, αλλά από καθαρή επιλογή να ζω ανθρώπινα!
Τα παιδιά και τα εγγόνια μου, που ζουν στην Αθήνα ευτυχώς κατανοούν αυτή την επιλογή μου!
ΑΦιλάκια πολλά και γλυκά σαν σταφύλια! :)
Χαίρομαι Στεφανία μου που σου άρεσε. Και ναι οι γιαγιάδες οι παλιές δεν φεύγανε εύκολα. Ποιος θέλει να αφήσει το σπιτικό του; Σε καταλαβαίνω απόλυτα να μην θες να αφήσεις την εξοχή σου. Η Αθήνα δεν υποφέρεται. Και να σαι καλά να μην αναγκαστείς να την αφήσεις.
ΔιαγραφήΣε φιλώ
Τι όμορφα που τα έγραψε ς Αννούλα μου !!!Ωραία διάλεκτος!!!!! Μπράβο, πολύ ωραία συμμετοχή!! Έτσι ακριβώς γινόταν όλη η διαδικασία του τρύγου και σε μας, θυμάμαι τον πατέρα μου που έλεγε σιτον, οίνον ,και έλαιον,οταν έχει το σπίτι μας μη φοβάστε!!!. Τώρα ζούμε σε σπιρτόκουτα!Δυστυχωςδεν απολαμβάνουμε τη φύση και τα καλά της. Να είσαι καλά φίλη μου! !
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι Μεταξία μου που σου άρεσε και ναι η διαδικασία του τρύγου μου είναι γνωστή μόνο από διηγήσεις. Δεν είχα την τύχη να γνωρίσω από κοντά. Φυσικά ούτε τα παιδιά μας μια και μας ''ρούφηξαν'' τα σπιρτόκουτα που ζούμε όπως λες
ΔιαγραφήΚαλή σου εβδομάδα μάτια μου
Πόσο καλογραμμένο στα αλήθεια!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου άρεσε πολύ πολύ τουτο
Φιλί
Καλη εβδομαδα
Χαίρομαι πολύ Μάνια μου.
ΔιαγραφήΝα σαι καλά και καλή εβδομάδα
Φιλάκια
Πολύ με συγκίνησε αυτό το γράμμα....τόσο το περιεχόμενο που ξεχειλίζει από το μητρικό παράπονο αλλά και την έγνοια γιά τη διατήρηση των πατροπαράδοτων εργασιών που εξασφαλίζουν την ευημερία στην οικογένεια, με κόπο και ιδρώτα....όσο και οι εικόνες που ζωντανεύουν μιάς εποχής που δεν γνώρισα και δυστυχώς δεν θα γνωρίσουν ούτε τα παιδιά και τα εγγόνια μας... Η ντοπιολαλιά κυριολεκτικά με συνεπήρε και οφείλω να σε συγχαρώ και να σε ευχαριστήσω γιά τη θαυμάσια έμπνευση και συμμετοχή σου. Να είσαι καλά
ΑπάντησηΔιαγραφήΚλαυδία μου άλλες εποχές και όμορφες, αγνές, που δεν τις γνώρισα αλλά από διηγήσεις τις ξέρω. Κρίμα ναι α παιδιά και τα εγγόνια μας έχουν μεσάνυχτα. Σκέψου ο ανιψιός μου πρώτη φορά όταν πήγε εξοχή είδε αγελάδα και δεν γνώρισε τι ειναι μικρός βέβαια ...σκέψου
ΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ πολύ να σαι καλά
Καλή σου εβδομάδα
Ίσως ο γιόκας να μελαγχολήσει διαβάζοντας το γράμμα και να ορκιστεί για χιλιοστή φορά πως όταν πάρει σύνταξη και όταν βολευτούν τα παιδιά του με το καλό, να επιστρέψει στο χωριό του, προφανώς για να πεθάνει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρος το παρόν στην πόλη, επιβιώνει στην ασφάλεια της οικογενειακής του μιζέριας, περιμένοντας το κάτι, που δεν θα ρθει ποτέ...
Ή ίσως αναγκάστηκε Στέλιο μου να επιβιώσει στην ανθρωποφάγο μεγαλούπολη επειδή το χωριό εγκαταλείφθηκε συνειδητά από την πολιτεία. Ίσως εγκλωβίστηκε και εκείνος σε όνειρα που ποτέ δεν θα γίνουν πραγματικότητα...
ΔιαγραφήΚαλή σου εβδομάδα και απο εδώ
Τι κρίμα που έχουν αδειάσει τα χωριά μας και δεν υπάρχουν πια όλα αυτά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠονάει η ψυχή σου να βλέπεις μετά χωράφια και κλειστά σπίτια.
Αλλά και η μάνα, πώς να τα εγκαταλείψει και να κατέβει στην πόλη ;
Ευτυχώς που έγιναν της μόδας οι ντοπιολαλιές και τις ακούμε ή τις μιλάμε χωρίς να κινδυνεύουμε να μας πουν χωριατες😁😁
Άλλο να διαβάζεις κι άλλο να ακούς όμως.
Να είσαι καλά Άννα μου και καλή συνέχεια .
Κρίμα Ρένα μου μεγάλο. Και ναι οι ντοπιολαλιές απέκτησαν σήμερα όπως κάθε τι που προέρχεται από το χωριό. χαααα ναι πόσο φόβο είχαμε μη μας πουν χωριάτες!!!!
ΔιαγραφήΝα σαι καλά
Σ'ευχαριστώ για το σχόλιό σου
Καλή σου εβδομάδα
Επαε που μπήκα Αννιω μου κατέχωτο πως αλλα θα θωρρώ και αλλα θα εννοώ!! χα..χα. και ας μας πουν χωριατες .. πιο ωραιος τίτλος δεν υπαρχει ..εκει μεσα σ αυτήν (χωριατιά) κρυβονται οι θυσαυροί της γλώσσας μας φιλη μου..!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι οι μανες δεν αφήνουν την βολή τους στο χωριό για να κατεβουν στις πόλεις..και ήντα να κανουν επαε;
Να σαι καλά βρε κοπελιά μου που είχες την ιδεα να γραψεις το ομορφο σου γραμμα στην ντοπιολαλια της Κεφαλονιας ... ηταν ευχαριστη εκπληξη..!! μπραβο Αννιω μου για την συμμετοχη σου!!!
Καλα να περνας φιλη μου οτι και να κανεις φιλακιαααα!!!
χαχαχα τι υπέροχα με τις ντοπιολαλιές μας! Πρέπει να γράψεις και συ κάτι με ντοπιολαλιά της Κρήτης. Θησαυροί πραγματικοί όντως.
ΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ Ρούλα μου να σαι καλά
Φιλάκια πολλά
Αγαπώ πολύ την Κεφαλλονιά !!!! υπέροχη και τόσο ζεστή ανάρτηση Αννούλα μου!! Καλό Φθινόπωρο και πολλά φιλάκια !!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα την αγαπάς Ελενά μου. Να σαι καλά. Χαίρομαι που σου άρεσε η ανάρτηση μάτια μου
ΔιαγραφήΦιλάκια
Πολύ όμορφο η ανάρτηση σου Άννα μου. Μου άρεσε πολύ η χρήση της ντοπιολαλιάς, για μένα δίνει πάντα μια ζεστασιά, φωνάζει "πατρίδα". Μπράβο σου για την έμπνευση σου! Καλή σου μέρα με χαμόγελο! 🍁🍂
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μένα μου αρέσει Μαρίνα μου. Όντως η ντοπιολαλιά φωνάζαει ''πατρίδα''! Πολύ ωραίο αυτό...
ΔιαγραφήΚαλό μεσημέρι κορίτσι μου
Μύρισε Κεφαλλονιά και την αγαπώ πολύ την Κεφαλλονιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχη η ιδέα σου να γράψεις ένα γράμμα! Και τι γράμμα!
Για άλλη μια φορά σε θαύμασα!
Να είσαι καλά!
Χαίρομαι που σου άρεσε η ιδέα μου Μαρία μου. Α σ'ευχαριστώ πολύ πολύ ΄να το ξέρεις
ΔιαγραφήΚαλή Κυριακή να περάσεις
μας ταξίδεψες ευχάριστα σε ένα άγνωστο για αρκετούς χτες με ξεχασμένες, δυνατές αξίες. Ξαφνιάστηκα και σε θαύμασα, μπράβο Άννα !
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ Αννετάκι μου! Τώρα είδα το σχόλιο σκέψου...
Διαγραφή