Τα ''πρέπει'' και τα ''θέλω'' του καλοκαιριού!

Τελείωσαν και οι φετινές διακοπές. 
Γεμάτες από ένα κακοπαθημένο καλοκαίρι...Τόσο κακοπαθημένο που οι ημέρες του αλλοπρόσαλλες διαδέχονταν η μία την άλλη.

Και ζέστη μας έφερε και αέρα για πολλές ημέρες που αγρίευε τη θάλασσα και βροχή καταρρακτώδη και φυσικά φωτιές όπως κάθε χρόνο αλλά με θύματα, άλλη μια φορά, αθώων συμπολιτών μας.

Για πρώτη φορά καλοκαίρι και παρακολουθούσαμε τον καιρό με το πρώτο ξύπνημα, που θα καθόριζε την καθημερινότητά μας.

Φέτος δεν πήγα στο νησί μου...Ένα μεγάλο ''Πρέπει'' με κράτησε μακριά. Μου έλειψε πολύ είναι η αλήθεια αλλά το ''Πρέπει'' αυτό υπερίσχυε των ''Θέλω'' μου.
Μα πάντα υπάρχει η  δυνατότητα ένα ''θέλω'' να ρέει  σε ένα ''Πρέπει''!

Κι έτσι ούτε τα μπάνια στερηθήκαμε ακόμη κι όταν  η θάλασσα είχε τις κακές της, ούτε τις βόλτες μας κι ας έβγαινε το κύμα στο δρόμο  και το ηλιοβασίλεμα απολαύσαμε και το κρασάκι μας γευτήκαμε αν και το '' πρέπει'' μας υπενθύμιζε ότι ο χρόνος ήταν περιορισμένος.

Σ' αυτό το κακοπαθημένο καλοκαίρι, παιδί της Μάνας Φύσης που δεινοπαθεί από εμάς τους άμυαλους ανθρώπους, για πρώτη φορά τα κουνούπια οργίαζαν ανενόχλητα. Και ο ιός του Νείλου θερίζει φέτος όλο και περισσότερο.
Για πρώτη φορά  ωρίμασαν φρούτα ένα μήνα νωρίτερα φέτος.

στην τρίτη φωτογραφία διακρίνεις το πουλάκι που τσιμπολαγάει το σύκο;

Αρχές Ιουλίου και τα σύκα μας άγουρα στη συκιά, να τα  ετοιμάζονται όπως κάθε χρόνο να μας νοστιμίσουν τον επόμενο μήνα, σκέφτηκα. Φέτος,  ήταν ώριμα και για εμάς και για τα πουλιά που κατά κοπάδια τα δοκίμαζαν πρώτα, μέσα σε λίγες μέρες.

Και φυσικά η τραγωδία στο Μάτι μας καθήλωσε κυριολεκτικά. Με άλλο μάτι πλέον έβλεπα στις βόλτες μας τη δική μας περιοχή, πώς εξελίχθηκε και πώς η παραλία έχει κατακλυσθεί από βίλες που το κύμα γλύφει την αυλόπορτά τους!! 
Έψαχνα να βρω και άρχισα να μετρώ τα μονοπάτια ανάμεσα στα σπίτια που οδηγούσαν στη θάλασσα. Μικρά, στενά,που δεν χωράει ένα αυτοκίνητο... Και πρώτη φορά απηύδησα. Να πεις ότι δεν έχω ονειρευτεί ένα σπίτι πλάι στο κύμα; Το έχω ονειρευτεί πάμπολλες φορές.
Αλλά οι παραλίες ανήκουν στον κόσμο!!

Αν είχα ένα οικόπεδο αγκαλιά με το κύμα θα το παραχωρούσα για το δημόσιο καλό; αναρωτιέμαι. Δεν ξέρω αλλά πολύ προβληματίστηκα αυτές τις μέρες που η φωτιά ''τσουρούφλισε'' και τις σκέψεις μου!
Και οι περισσότεροι με σπίτι αγκαλιά με το κύμα είναι παράνομοι ακόμη και αν τα οικόπεδά τους  τα κατέχουν νόμιμα από την ίδρυση του ελλ.κράτους.  

Πόσοι είναι παράνομοι σ' αυτήν την χώρα!! Νομίζω ότι η λίστα με τους νομιμόφρονες είναι πιο μικρή...
Στην βόλτα μου εκτός από παρατηρήσεις του χώρου μίλησα και με ντόπιους. Μου έλεγαν λοιπόν ότι πριν ανοιχτεί δρόμος υπήρχε μονοπάτι ανάμεσα στα οικόπεδα και τη θάλασσα. Δεν υπήρχαν παραλίες. Επιστημονικές μελέτες με τους βράχους που δείχνει η φώτο πιο κάτω, χρησιμοποιήθηκαν ώστε να δημιουργηθούν με την πάροδο του χρόνου παραλίες μια και  αποκοβόταν η ορμή του κύματος   και σιγά σιγά εναπόθεσε υλικά -άμμο και χαλίκι-για να φτιαχτούν παραλίες. 

Μετά επενέβη και ο άνθρωπος- επιχειρηματίες ή οι του  Δήμου -και έφεραν άμμο ή χαλίκι να μεγαλώσουν τις παραλίες.

Αλλά ο δρόμος που ανοίχτηκε, αφού το τουρισμός και οι παραθεριστές αυξάνονταν και έφερναν χρήμα, απαλλοτρίωσε το απαιτούμενο τμήμα οικοπέδων. Και κοίτα να δεις τι έγινε σε πολλές περιπτώσεις. 
Το τμήμα της παραλίας που ανήκε στο οικόπεδο , από την άλλη μεριά του δρόμου, περιφράχτηκε,έγινε επιχωμάτωση και εμποδίστηκε η πρόσβαση στην παραλία από τους ιδιοκτήτες τους.
Η πιο αστεία περίπτωση είναι αυτή που το κομμάτι του οικοπέδου που απέμεινε μετά την απαλλοτρίωση έχει περιφραχτεί με 4 πασσάλους και κόκκινη κορδέλα. Είδα τον κύριο υπεύθυνο σε μια βόλτα  μας και τον ρώτησα γιατί έκλεισε την παραλία...Η απάντησή του; Μου γύρισε την πλάτη και μπήκε στη βίλα του!
Δες τη φώτο και γέλασε κι εσύ...αν δεν νευριάσεις πρώτα!

Μετά από αυτό; Μυαλό δεν θα βάλουμε ποτέ. Και αυτοί,  ίσως είναι λίγοι, που σκέπτονται μόνο το συμφέρον τους μπροστά στο γενικό καλό, κάνουν τη ζημιά!
Τελεία και παύλα!
Καλώς ανταμώσαμε εδώ πάλι. 

το περιστέρι μετά τη βροχή μουσκεμένο παρακολουθεί!