'' Ένα ταξίδι με αξία ''




Στη  μέση του πελάγους λικνίζεται ήρεμο
ομορφοσκάλιστο  σκαρί με καπετάνιο διαλεχτό
Πανί  ολοκέντητο  τις άκρες του ουρανού αγγίζει
με του αγέρα τις διαθέσεις  χαϊδεύει  τα κύματα,
με του βοριά το θυμό κλυδωνίζεται,
μα ασάλευτο θα παραμείνει  τον άνεμο  καρτερώντας.
Ένα ταξίδι είναι η ζωή
κι εμείς  σαν τα ιστιοφόρα  χαράζουμε πορεία
με πυξίδα   πάντα την ελπίδα
Γερά κρατάς τιμόνι,  
ιστία κουμαντάρεις
όταν ο βοριάς σε απειλεί με μανία,
όταν τιθασεύεις άγρια άλογα
στης θάλασσας το λιβάδι,
όταν γυμνός απειλείσαι ν'απομείνεις
στης  ζωής τις διαθέσεις!
Τα μάτια σηκώνεις ψηλά 
θεϊκή προστασία αποζητάς!
Το σκαρί σου θε να κρατήσεις ορθό
που η κακότροπη μοίρα απειλεί να αφανίσει
Μα πόσο υπέροχο είναι το αγνάντεμα
όταν Θείο  χάρισμα σου φέρνει η μέρα
να λικνίζεσαι αμέριμνα στο φως του ζωοδότη,
ν'αφουγκράζεσαι  τη μουσική της ζωής 
όταν σε νανουρίζει η θάλασσα μ' ερωτικό  τραγούδι.
 Αν η αγάπη κουμαντάρει  το σκαρί σου,
αν καπετάνιο σου την πεις,
σίγουρος νιώθεις  πως λιμάνι θε  να βρεις
Κι όταν βοριάς και μοίρα   σε πολιορκούν,
δυνάμεις ισχυρές  που απειλούν να σε συντρίψουν,
αυτή η αγάπη σε σφυρηλατεί 
ν' αντέξεις,  ν’  αγωνιστείς.
Και με κομμένα  τα φτερά  αν βγεις,
χάρις σ αυτήν  θα νοιώσεις  έντονα ότι ζεις,
θα εκτιμήσεις και θα ανορθωθείς

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο 19ο Συμπόσιο Ποίησης που διοργανώνει τόσο πετυχημένα και για τόσα χρόνια η Αριστέα μας στο ''Η ζωή είναι ωραία''.
''Τα άνθη της Ανατολής'', πνευματικό παιδί της Ελένης μας από το'' Ποιώ'' πρώτευσαν δικαίως.
Ευχαριστώ όλους όσους συμπορευτήκαμε και την οικοδέσποινα που με τις πρωτοβουλίες της δικαιώνει το ''Η ζωή είναι ωραία''!
Εύχομαι ο νέος χρόνος να μας φέρει ειρήνη, ανθρωπιά, ελπίδα ζωής.
Εύχομαι στον καθένα να φέρει το 2018 κάθε τι καλό και δημιουργικό. Κάθε σας όνειρο και στόχος σας, ευχή μου!

Χριστούγεννα είναι...


Μια εβδομάδα μένει για τα Χριστούγεννα!
Μια εβδομάδα με φουλ προετοιμασίες!
Χαμόγελα και ανοικτές μεγάλες αγκαλιές θέλει αυτή η γιορτή.
Γιατί Χριστούγεννα είναι:

Να νοιώσουμε παιδί σαν το παιδί μας!



Να χαμογελάμε χωρίς ιδιαίτερο λόγο!

Να νιώσουμε αισιοδοξία για όσα μέλλουν να έλθουν!

Να συνειδητοποιήσουμε  ότι η γέννηση του Χριστού που γιορτάζουμε είναι η αρχή μιας νέας ζωής και ελπίδας!



Να βοηθάμε, όχι μόνο αυτές τις ημέρες, όσο μπορούμε, όσους είναι αδύναμοι!

Να δημιουργήσουμε!



Να γεμίσουμε χρώματα και λάμψη το σπιτικό μας!



Να σιγοτραγουδάμε  το τραγούδι που αγαπάμε!

Να συγχωρήσουμε όσους μας πίκραναν!

Να ζητήσουμε συγνώμη σε όσους πικράναμε!

Να  συνεχίσουμε να είμαστε Άνθρωποι  και μετά τις γιορτές!

Να βλέπουμε την ανατολή κάθε ημέρας και να νοιώθουμε ευγνώμονες που είμαστε καλά!

Να χτυπήσουμε κατάκαρδα τη μοναξιά όσων είναι πλάι  μας!

Να χαρίσουμε  χαμόγελα στους ηλικιωμένους γύρω μας!



Να ανοίξουμε την αγκαλιά μας για να μοιράσουμε ζεστασιά αγάπης!



Να γεμίσουμε αρώματα γλυκών και φαγητών το σπιτικό μας!


Να χαρίσουμε  δώρα στους αγαπημένους μας!



Να γιορτάσουμε!



Να ευχηθούμε από καρδιάς!

Να νοιώσουμε ζωντανοί!

Να ασχοληθούμε  με τα παιδιά μας  που δεν θα έχουν 
σχολείο!



Να ευχαριστήσουμε το Θεό για όσα καλά έχουμε!

Να ευχηθούμε   ο επόμενος χρόνος να μας  βρει με υγεία και χαμόγελα!

Να μη ξεχάσουμε να διασκεδάσουμε!

Να δούμε φίλους που έχουμε καιρό να συναντήσουμε!

Να χαρίσουμε χαρά στα ορφανά παιδάκια!

Να μην ξεχάσουμε ότι η γέννηση του Κυρίου σηματοδοτεί νέα αρχή ελπίδας για το μέλλον και να το κάνουμε πραγματικότητα!

Να αντιληφθούμε ότι τα σπουδαία είναι εκείνα που μας γεμίζουν και μας κάνουν ευτυχισμένους!

Να περάσουμε καλά!



Καλές γιορτές σε όλους!
Καλά Χριστούγεννα με υγεία, χαμόγελα, ανεμελιά και ΑΓΑΠΗ!!

Πάμε ...ΕΛΤΑ για... πακέτο!!

Όταν έρχεται η ειδοποίηση από τα ΕΛΤΑ να παραλάβεις δέμα ε...το μυαλό πάει στο μυστικό Αι Βασίλη δηλ στην υπέροχη ιδέα της Μαριλένας για τον Secret Santa  της και τις εκπλήξεις που έβγαλε η κλήρωσή της.

Και να μην μπορώ να πάω...και η αδημονία χτύπησε κόκκινο! Έστειλα και εγώ τον άντρα μου με την ταυτότητά μου μπας και τα ΕΛΤΑ που είναι κοντά μας και με μάθανε όσο να ναι, του δώσουν το πακέτο. Πήγε και εκείνος κουνώντας το κεφάλι, γιατί κάνουμε σαν παιδιά --λέει--και πολύ το χάρηκα που γύρισε με το πακέτο.
Σαν παιδί λοιπόν το άνοιξα...
Σαν παιδί αναφώνησα όταν είδα ποια φίλη το έστειλε μια και δεν ήξερα το επώνυμό της..
Φίλη του blog της είμαι και θαυμάστρια των ικανοτήτων της ειδικά στα πλεχτά της.
Ο μυστικός μου Αι Βασίλης είναι η Κατερίνα από το blog ''Δημιουργία''!



Και η εσάρπα της αριστούργημα! Τα χρώματα δε...αγαπημένα. Λες και τα επέλεξα!!
Το σαπουνάκι της κομψοτέχνημα!
Και η κάρτα γεμάτη ευχές καρδιάς!
Σε ευχαριστώ θερμά Κατερίνα μου. 

Τα λάτρεψα τα δώρα σου!



Δεν ξέρω εσείς...αλλά εγώ ξανάγινα παιδί και πιστεύω στον Αι Βασιλη ξανά και ξέρω τώρα ότι τον λένε Μαριλένα που στέλνει τα ξωτικά του--ναι ναι πιστεύω και σ'αυτά--να μας φέρνουν δώρα!!  
Καλές γιορτές να έχουμε με χαμόγελα σαν αυτά που εγκαταστάθηκαν στο πρόσωπό μου!


Δεκέμβρης μήνας αγάπης!

Μήνας μπαζάρ!
Μήνας γιορτινός που η ανθρωπιά και αλληλεγγύη περπατούν χέρι χέρι και  φωνάζουν  ν' ακουστούν.
Στη γειτονιά μας οι δραστηριότητες έχουν ξεκινήσει.
Άνθρωποι που προσφέρουν αφιλοκερδώς, που συμμετέχουν, που νοιάζονται για όσους περνούν δύσκολα και κυρίως για τα παιδιά.
Για όλους είναι δύσκολοι καιροί αλλά μην ξεχνάμε ότι για κάποιους είναι αφόρητοι.
Απαιτείται ένα μεγάλο μπράβο και ένα μεγάλο ευχαριστώ από μας σ' εκείνους που δραστηριοποιούνται κλέβοντας χρόνο από την καθημερινότητά τους για να κάνουν πραγματικότητα αυτήν την αλληλεγγύη.
Έφυγαν ήδη δυο πακέτα μου με ό,τι έχω φτιάξει γι αυτά τα μπαζάρ.

Το ένα  εστάλη στην Αλεξάνδρα μας και στο μπαζάρ που θα κάνει για την ενίσχυση των δράσεων του σχολείου Κερατσινίου 

Δείτε εδώ τις λεπτομέρειες για τη δράση αυτή


Το δεύτερο πακέτο πάει για το Ξεμπλοκάρισμα που δραστηριοποιείται και η Νικόλ μας και αφορά παιδιά των κρατουμένων που ζουν με τις φυλακισμένες μητέρες τους.



Λιγότερα πράγματα γι αυτό το πακέτο φταίει που εγώ το πήρα είδηση αργά και δεν προλαβαίνω να φτιάξω περισσότερα....


Και ακολουθεί φυσικά για μετά τις γιορτές και το μπαζάρ για το  Αντωνοπούλειο ίδρυμα Πάτρας, 


για τη Γιορτή Αγάπης που θα γίνει όμως το Φλεβάρη.

.....και συνεχίζω...

Καλή επιτυχία σε όλα
Καλό και ευλογημένο μήνα!






''Η καρδιά της μάνας!''/ 12ο Παιχνίδι των Λέξεων!



-Έλα Χαράλαμπε, είναι η ώρα να φας. Κάτσε να σου βάλω την πετσέτα, έτσι μπράβο.
Που λες Χαράλαμπε περιμένω πώς και πώς τον άλλο μήνα που θα έλθει το παιδί μας. Πεθύμησα να το σφίξω στην αγκαλιά μου.
Βέβαια τη βλέπουμε κάθε βράδυ στον υπολογιστή...πρόσεξες και εσύ τους μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια της;  Λες να κουράζεται;  Λες να είναι άρρωστη και δεν μας το λέει;
Θα 'θελα πολύ να πάω  κοντά της για λίγο Χαράλαμπε, αλλά πώς να σ' αφήσω; Με την αδελφή σου έμεινες δυο μέρες πρόπερσι που έφευγε το παιδί και δεν ήξερε πώς να σε ηρεμήσει. Αλλά θα έλθει η κόρη μας στις γιορτές και θα μείνει 20 μέρες κοντά μας. 
Θυμάσαι πριν δυο χρόνια όταν έφυγε για τα ξένα πώς έκλαιγα στην αγκαλιά  σου ;
Μην με κοιτάς έτσι θλιμμένα  Χαράλαμπε. Δεν μπορούσα να την κρατήσω. Της είπα ότι οι  συντάξεις μας, καθώς και τα νοίκια από το  μαγαζάκι μας στην αγορά και από το δώμα επάνω, φτάνουν κι ας μην είναι πολλά. Δεν θα της λείψει τίποτε
Λογικά μίλησε η κόρη μας Χαράλαμπε. '' ...και δουλειά μάνα; Όσο περνάνε τα χρόνια τόσο πιο δύσκολο θα είναι να βρω δουλειά''.
Τόσα χρόνια σπουδές και πού φτάσανε τα νέα παιδιά οι αθεόφοβοι; Να ξενιτεύονται για δουλειά. 
Αυτή είναι η ευκαιρία μου '' μου είπε το παιδί. Τι να κάνω; Δεν μπορούσα να της στερήσω την ευκαιρία της. Και εσύ αγκαλιά με το Αλτσχάιμερ δεν μπορούσες να βοηθήσεις.  Ευτυχώς που έχουμε το σκάιπ κάθε βράδυ. Ναι ναι μην παραξενεύεσαι, έμαθα να χρησιμοποιώ αυτό το διαολομηχάνημα  που σηκωμό δεν έχεις άμα κάτσεις. Μου το είπε το παιδί μας '' Αχ βρε  μάνα αν ήθελες θα σε είχα μάθει υπολογιστή και θα βλεπόμασταν κάθε μέρα με την κάμερα.
Φάε λίγο ακόμη, μια κουταλιά, έλα.
Που λες Χαράλαμπε θυμάσαι το Στράτο που μένει στο δώμα μας επάνω; Αυτός μου έμαθε ό,τι ξέρω. Ανεπίδεκτη  φαίνεται πώς είμαι αλλά στο τέλος έμαθα.
Καλό παιδί ο Στρατούλης αλλά τόσο φτωχό. Δουλεύει να σπουδάσει  Ξέρεις τι μου 'πε; ''Κυρία Φρόσω νομίζω ότι γκαρσόνι θα δουλεύω και αφού πάρω το πτυχίο μου''!!
Να δεις που μετανάστης θα γίνει κι αυτός για να βρει δουλειά...
Το 'ξερες Χαράλαμπε ότι οι γονείς του μένουν σε μια καλύβα στο βουνό χειμώνα-καλοκαίρι;  Κοντά στα ζωντανά τους ζουν, πολύ φτωχοί βρε  παιδί μου.
Δεν πολυπηγαίνει  να τους δει, το πρόσεξες; Μάλλον σκέφτεται τα έξοδα,  θάλασσα πρέπει να διασχίσει και μετά λεωφορείο μου 'πε...
Τι τραβάνε και τα νέα παιδιά με την κρίση που μας έφεραν αυτοί οι τρισκατάρατοι...
Κάτσε να σου βγάλω την πετσέτα και να κάτσεις εδώ κοντά στο τζάκι λίγο Μετά θα ξαπλώσεις ναι;
Για να δούμε τι παίζει η τηλεόραση. Να έχει ελληνικό έργο. Α...το ξέρω για ξενιτεμένους μιλάει. Σενάριο είναι Χαράλαμπε μην παίρνεις λυπημένο ύφος. Αλλά να μου πεις τα σενάρια από τη ζωή είναι βγαλμένα.
Άραγε παύει ποτέ  να πονάει η καρδιά της μάνας για το ξενιτεμένο της παιδί;





Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο ''Παιχνίδι των λέξεων '' της Μαρίας στο mytripsonblog.

Νικήτρια  η Ελένη μας με πεζό αυτήν τη φορά ''Το κόκκινο φόρεμα ''.
Συγχαρητήρια Ελένη μου.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην οικοδέσποινα του παιχνιδιού -που τελικά μόνο παιχνίδι δεν είναι αφού έχει αγαπηθεί τόσο πολύ και παρουσιάζει τόσο υπέροχες συμμετοχές- για τη ζεστή φιλοξενία της.
Σας ευχαριστώ όλους όσους συνταξιδεύσαμε γράφοντας και διαβάζοντας αλλά και όλους όσους ψήφισαν ή αναφέρθηκαν στο διήγημά μου.
                                                      

Επανάσταση :γένους θηλυκού!


Αν σκεφθείς όσα μας έχουν αποκαλύψει οι ανθρωπολόγοι για την απαρχή του ανθρώπου και την παρουσία της γυναίκας στη ζωή, αν αναλογιστείς πόσα βάρη φορτώθηκε η γυναίκα του προχθές, του χθες αλλά και του σήμερα, αν σκεφθείς πόσους αγώνες έδωσαν πολλές γυναίκες για να τους αναγνωριστούν ανθρώπινα δικαιώματα, αν σκεφθείς λίγο ποια ήταν η θέση της γυναίκας πριν χρόνια και ποια είναι σήμερα, αν σκεφθείς ότι ακόμη και τώρα που με διαβάζεις υπάρχουν κράτη που η γυναίκα ισούται με αντικείμενο, με στοκ του εξοπλισμού του άντρα, τότε σίγουρα θα τη θεωρήσεις και εσύ ως τη μεγαλύτερη αγωνίστρια, επαναστάτρια από όλους όσους αγωνίστηκαν μέχρι σήμερα για τα δικαιώματά τους.
Θυμήσου,   ακόμη και τις εποχές με  ανάπτυξη στα κράτη,  όσο μικρά και αν ήταν, η γυναίκα αντιμετώπιζε ένα κατάλογο από '' μη'', απαγορεύσεις και αποκλεισμούς από το κοινωνικό γίγνεσθαι.
Τίποτε δεν της χαρίστηκε, ούτε της αναγνωρίστηκε εκτός από το ρόλο της στο σεξ!!!



Και για πόσα πράγματα δεν έχει αγωνιστεί η γυναίκα!  Να σημειώσω έτσι ανάκατα μερικά!
Για να μπορεί να μάθει γράμματα,
Για να επιλέγει τον άντρα που θα μοιραστεί  τη ζωή της
Για να εργαστεί
Για να της αναγνωριστεί το δικαίωμα ψήφου
Για να της επιτραπεί  να διαλύσει το γάμο της
Για να αποκτήσει το δικαίωμα να μεγαλώνει μόνη το παιδί της
Για να έχει το δικαίωμα του εκλέγεσθαι
Για να μπορεί να υποστηρίζει τις απόψεις της
Να μπορεί να διεκδικεί ίσους μισθούς με τους άντρες

Θυμήσου τον Μεσαίωνα πόσες γυναίκες θανάτωσε η Ιερά Εξέταση γιατί ήταν ''μάγισσες''!!
Λένε πώς ακόμη και 1500 θανατώσεις γυναικών εκτελούνταν σε μια μέρα
Θυμήσου  ακόμη και σήμερα σε πολλά κράτη, πόσες βιάζονται καθημερινά για να αποδειχθεί όχι ότι το αρσενικό είναι ψυχασθενής αλλά  η ενηλικίωσή του!!
Θυμήσου στα χρόνια των γονιών μας πόσες γυναίκες αντιμετώπιζαν στο χώρο εργασίας τους, τις  σεξουαλικές  απαιτήσεις των αφεντικών τους ως όρο για την πρόσληψή τους.
Θυμήσου πόσες γυναίκες σήμερα μάχονται ακόμη, για να μπορεί η γυναίκα να πάει στο σχολείο
Θυμήσου εκείνες που αγωνίστηκαν για το δικαίωμα ψήφου. Για μισό αιώνα αγωνίζονταν  για  να τους αναγνωρίσουν το δικαίωμα αυτό.



Αγωνίστρια ήταν η γυναίκα του χωριού που ενώ έπρεπε να υπηρετεί σύζυγο και πεθερικά --τυχερή αν δεν είχε ανύπαντρο κουνιάδο--της απαγορευόταν να βοηθά τους γονείς της.
Αγωνίστρια  είναι η γυναίκα που κατήγγειλε και καταγγέλλει  κακοποιήσεις όταν μάλιστα κάποτε το ξύλο του συζύγου προς τη σύζυγο ήταν ...απαραίτητο για νουθεσία.
Αγωνίστρια ήταν  η πρώτη  γυναίκα που διεκδίκησε την εισαγωγή της στις ανδροκρατούμενες σχολές των Πανεπιστημίων
Αγωνίστρια ήταν και εκείνη που συμμετείχε ανάμεσα σε άντρες σε αγώνες και αγωνίσματα σε καιρό πολέμου και ειρήνης
Ναι οι ανώνυμες και επώνυμες γυναίκες που νοιάστηκαν για τα ανθρώπινα δικαιώματά μας είναι για μένα οι μεγαλύτερες επαναστάτριες όλων των αγώνων.
Η γιαγιά, η μάνα, η αδελφή, η γειτόνισσα είναι οι επαναστάτριες γυναίκες όλων των εποχών. Μαζί με τις επώνυμες του κόσμου, την  ακτιβίστρια Έμελιν Πάνκχερστ που πάλεψε για το δικαίωμα της γυναίκας να ψηφίζει, την  Simone de Beauvoir  την  πρώτη φεμινίστρια της Γαλλίας, την Ελίζαμπεθ Μπλάκγουελ που έγινε η πρώτη γιατρός στην Αμερική αν και κανείς δεν την δέχτηκε για να κάνει την πρακτική της και έτσι φτάνοντας στην Γαλλία διαπίστωσε ότι μόνο ως μαία μπορούσε να εργαστεί, την   Κίου Τζιν που έζησε στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα στην Κίνα και   αγωνίστηκε για τα δικαιώματα των Γυναικών της χώρας της και πρώτα απ' όλα με τους συλλόγους που δημιουργήθηκαν απαίτησαν να σταματήσει το δέσιμο των ποδιών των κοριτσιών, που στόχο είχε να δημιουργήσει γυναίκες παλλακίδες για τους κινέζους άρχοντες.
Μη ξεχάσουμε και την    Σεβαστή Καλλισπέρη το 1184 όταν  υπέβαλε αίτηση για να δώσει εξετάσεις στη φιλοσοφική σχολή. Οι καθηγητές της αναστατώθηκαν (ήταν η πρώτη φοιτήτρια) και, τελικά, της το επέτρεψαν. Η Σεβαστή επέτυχε στις εξετάσεις, αλλά το υπουργείο Παιδείας αρνήθηκε (λόγω του φύλου της) να επικυρώσει τις υπογραφές των καθηγητών που την εξέτασαν. 
Άλλη επώνυμη ήταν η  Καλλιρρόη Παρρέν η πρώτη Ελληνίδα δημοσιογράφος που αγωνίστηκε για τα δικαιώματα των γυναικών και ειδικά το δικαίωμα στη μόρφωση.
Μήπως ξεχνάμε  εκείνες τις γυναίκες,  τις εργάτριες ιματισμού της Νέας Υόρκης  που ξεσηκώθηκαν για πρώτη φορά σαν εργαζόμενες γυναίκες, έκαναν απεργία και διαδήλωσαν στους δρόμους διαμαρτυρόμενες για τους άθλιους όρους δουλειάς; Η αστυνομία τις χτύπησε. Και αυτή η πρώτη κινητοποίηση των γυναικών έγινε  στις 8 Μαρτίου του 1857
Γι αυτό και 8 κάθε Μάρτη είναι η ημέρα της Γυναίκας.  
Και άλλες τόσες που πολέμησαν για ιδανικά όπως η ελευθερία, η πατρίδα, η δικαιοσύνη δίπλα στους άντρες και ισότιμα με εκείνους. Αλλά εκείνες οι μεγάλες και τρανές ανήκουν στους ήρωες.
Και όλες αυτές και άλλες τόσες μαζί με τις ανώνυμες έδωσαν τις μάχες τους για να είμαστε σήμερα ας πούμε χειραφετημένες και ελεύθερες.
Αλλά ο αγώνας συνεχίζεται!.


Συμμετέχει στο δρώμενο της Αλεξάνδρας  ''Τέλεψε το έργος μας''- πνοή στ΄όνειρο.


Η περιθωριοποίηση ως αιτία παραβατικότητας

πηγή

Η περιθωριοποίηση πολιτών οπλίζει τα χέρια τους πολλές φορές, διαπράττοντας εγκλήματα.
Τα κοινωνικά αδιέξοδα εξαιτίας οικογενειακών προβλημάτων, ή ψυχολογικών, ή οικονομικής ανέχειας, ή εθισμού στα ναρκωτικά πρέπει να αντιμετωπίζονται από κάθε ευνομούμενη πολιτεία.
Φυσικά υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν εγκληματικές φυσιογνωμίες που ''γουστάρουν'' να αφαιρούν ανθρώπινες ζωές. 
Αν όμως η πολιτεία μεριμνά χωρίς τη  δικαιολογία,  ''δεν υπάρχουν χρήματα'', που ναι μεν απαραίτητα είναι αλλά πάντα υπάρχει τρόπος αν υπάρξει θέληση, τότε ελαχιστοποιούνται τα εγκλήματα αυτά.
πηγή

Για να θυμηθούμε λίγο κάποια περιθωριοποιημένα παιδιά στην αρχή του 20ου αι., που ήταν ο τρόμος και ο φόβος των καταστημάτων γύρω από τους Αέρηδες αλλά και των περαστικών. Στους Αέρηδες είχαν το στέκι τους και το ορμητήριο τους αρκετά φτωχόπαιδα που έφταναν στην Αθήνα από όλη την Ελλάδα.
Εκεί ξημεροβραδιάζονταν μας λέει η Μαρία Μαρκογιάννη στο βιβλίο της ''Ματιές στην Αθήνα που έφυγε'', μισόγυμνα, ξυπόλυτα, πεινασμένα, κάνοντας μικροθελήματα.Ήταν  μικρά σε ηλικία ή και έφηβοι.Έβριζαν, κάπνιζαν, επιτίθονταν σε περαστικούς, γενικά ήταν η πληγή της αγοράς. ''Μάγκες του Ρολογιού'' λέγονταν από το Ρολόι του Κυρρήστου, τους Αέρηδες  όπως τους λέμε.
7 χρόνια μετά την ίδρυση του ''Παρνασσού'', του πολιτιστικού συλλόγου από παιδιά επίσης, ιδρύθηκε η ''Σχολή Απόρων Παίδων''
Από τα πρώτα άτομα που εγγράφηκαν ήταν και οι Μάγκες του Ρολογιού. Βρήκαν τροφή, στέγη και κάλυψαν τις ανάγκες τους.
πηγή

Τι φαντάζεστε ότι έγινε με αυτά τα παιδιά;
Πολλά έγιναν επιστήμονες, μεγαλοβιομήχανοι και διέπρεψαν. Σκέψου ο ιδρυτής του Πρακτορείου Τύπου Σπύρος Τσαγκάρης ήταν ένας εξ αυτών. Άλλος ήταν ο μεγαλοβιομήχανος Γιώργος Ξαχώνης,ή ο βιομήχανος καπέλων Αντώνης Αριανούτσος.
Τι θα γίνονταν αν δεν βοηθούσαν τη φτωχή τότε Ελλάδα, μερικοί πολίτες όπως οι καταστηματάρχες της περιοχής που ήθελαν να απαλλαγούν από την πληγή των παιδιών αυτών ; Τα περισσότερα θα γίνονταν μεγάλοι εγκληματίες, σωστά;
Ένα από τα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας είναι  η αύξηση της εγκληματικότητας. Η οικονομική κρίση γιγάντωσε το πρόβλημα.
Ειδικά για τους ναρκομανείς, που για τη δόση τους μπορεί να φτάσουν και στο έγκλημα, δεν έχει καμιά δικαιολογία η πολιτεία να μένει άπραγη ή να ολιγορεί.
Καιρός είναι το κράτος να αναλάβει τις ευθύνες που του  αναλογούν και ακόμη περισσότερες.

Αλληλεγγύη=Αμοιβαία ευθύνη και υποχρέωση ...

Το ημερολόγιο ξεφυλλίζω και μου φωνάζει ότι ο χρόνος τελειώνει...
Μου φωνάζει ότι αυτό το μήνα πριν ένα χρόνο  περίπου έχασα τη μαμά μου...
Σαν χθες μου φαίνεται...Πότε πέρασε ένας χρόνος;

Μου φωνάζει ότι τον άλλο μήνα κλείνει χρόνο που έφυγε ο Ορφέας μας το όμορφο σκυλάκι μας.

Μου φωνάζει όμως ότι έρχονται Χριστούγεννα!
Μου ψιθυρίζει ότι οι γιορτές που έρχονται πρώτα από όλα είναι γιορτές αγάπης, αλληλεγγύης και αδελφοσύνης.

Και μη ξεχνάμε το e-book μας που κάνει πράξη την αλληλεγγύη.

Αλάτι, ζάχαρη κι αλληλεγγύη παντού! 


 Ένας δεύτερος κύκλος μόλις ξεκινάει για το "Αλάτι, ζάχαρη κι αλληλεγγύη"!Το e-book, που γράψαμε δεκαοχτώ bloggers και διαθέτουμε με αντίτιμο ένα δέμα αλληλεγγύης, μπορείτε να αποκτήσετε τώρα στέλνοντας στο womaninblog@gmail.com:

- το αποδεικτικό αποστολής δέματος (σε όποια δομή αλληλεγγύης επιλέξετε)
- τη φωτογραφία παράδοσης του δέματος (αν πρόκειται για δομές αλληλεγγύης της πόλης σας)
Στο e-book μας θα διαβάσετε ιστορίες, πραγματικές και φανταστικές, ποιήματα, με πρωταγωνίστρια την αλληλεγγύη και συμπρωταγωνιστή το φαγητό, γι' αυτό και στο τέλος θα βρείτε τις αλμυρές και γλυκές συνταγές κάθε ιστορίας.
Περισσότερες πληροφορίες στο blog της Αλεξάνδρας μας ''a button on the moon''

.........................
Γι αυτό και για να μην τρέχω τελευταία  στιγμή αλλά και για να  αλλάξω διάθεση, για να προλάβω το χρόνο που δεν έχω, σκέφτηκα να δραστηριοποιηθώ νωρίς μια και τρέχουν και θα έλθουν τρέχοντας διάφορα μπαζάρ για τόσους που μας χρειάζονται.
Έφτιαξα μερικά πραγματάκια και θα σας τα δείξω.



                                                   Μια κρεμαστρούλα με τη δαντέλα της...



                    Δυο καδράκια που παλαιώθηκαν και δέχτηκαν λουλούδια   από πηλό.



                               Τα ξύλινα κεραμιδάκια μου που ντεκουπαρίστηκαν....



                                           Οι κουμπαράδες μου που ζωγραφίστηκαν...



Και τα στεφανάκια μου πήλινα και αυτά, τα ξέρετε

Και ακολουθούν και άλλα που δεν έχουν τελειώσει ή δεν πρόλαβα να φωτογραφίσω.


Συμπόσιο/ Η συμμετοχή μου ....

                 Άλλη μια νύχτα





Ένα ακόμη βράδυ σήμανε!
Μια ακόμη ημέρα έσβησε!
Κάθε βράδυ ψεύτικα χαμόγελα σκορπά
Στο κιγκλίδωμα ακουμπά
το βαθύ το ντεκολτέ υποσχέσεις ψιθυρίζει
Το καλλίγραμμο το πόδι ανασηκώνει,
τον πελάτη γοητεύει
Ντύσιμο προκλητικό,
βάψιμο θεατρικό,
στάση του σώματος γνωστή,
χαμόγελο ν'αρέσει.
Στολή εργασίας είν' αυτή,
η εμφάνιση κανόνας
Χαμόγελο πικρό χαρίζει στον καθρέφτη
η ρυτίδα που αυθάδικα κοιτά
το τέλος αρχίζει να μετρά
Θύμισες το νου της κατακλύζουν
Με τα νιάτα συντροφιά,
με όπλο τη νεραϊδένια της θωριά,
μ'ελπίδα τα όνειρά της,
άνοιξε φτερά στην πόλη να πετάξει,
το νέκταρ της ζωής να το γευτεί
Μα χρυσαλίδα έμεινε πιασμένη στα δεσμά της
Τη γύμνια της πουλούσε έναν παρά
το σώμα της τροφή στον κάθε πεινασμένο,
ψεύτικα χάδια και φιλιά
σμίξιμο κορμιών στα σκοτεινά
η πληρωμή προκαταβολικά.
Σκληρός ο αφέντης
κέρδη, συμπεριφορές και παρουσίες καταγράφει
σαν το γεράκι εποπτεύει,
αστραπιαία εφορμά την υπακοή να επιβάλλει
Το σώμα πρέπει να φροντίζει
βιτρίνα τον πελάτη να ελκύσει
Αραχνιασμένη απέμεινε η ψυχή,
λούφαξε από φόβο κι απειλές,
δέσμια της φθήνιας και της σκοτεινιάς.
Το πίσω δεν ετόλμησε ποτέ να το κοιτάξει,
το μπρος να ονειρευτεί
Τα δάκρυά της έκρυβε η βροχή
Την ανατριχίλα στο κορμί το κρύο δικαιολογούσε
Το σκοτάδι στη ματιά η συννεφιά το σκέπαζε
Μόνο ο έναστρος ουρανός ήταν ο εχθρός της
μάσκα του πάθους το προσωπείο της
Καταφρόνια, βία και κίνδυνος
παίζανε κρυφτό μαζί της.
Μα εκείνη ορθή, στητή, λύγιζε το γυμνό της πόδι
για ένα πρωινό ηλιόλουστο που ήταν τ' όνειρό της
Άλλη μια νύχτα που το χάραμα πάει να συναντήσει
Άλλη μια νύχτα που ο άγνωστος
το γυμνό της το κορμί λεηλατεί
και ματώνει τη ψυχή της!
Η ομορφιά της σβήνει απ' του χρόνου την ορμή
Το αύριο είναι μπροστά,
δεν τολμά να ονειρευτεί,
ομίχλη το καλύπτει.
Μα θα χαθεί, το νοιώθει!
Κι όμως εύχεται
να'ρθει σύντομα η στιγμή
που θα πάψει να νυχτώνει!



Φθινοπωρινός άνεμος




Τον άνεμο συνάντησα στον κήπο να χορεύει
φύλλα ξερά απόδιωχνε με ένα φύσημά του
Γυμνά τα δέντρα άφηνε να αναπαυτούν λιγάκι
χάδι απαλό χάριζε στης γλάστρας το γεράνι
Το βλέμμα σήκωσε ψηλά κι έστειλε την πνοή του
αποχαιρετώντας τα πετούμενα στο μακρινό ταξίδι
Ξεθάρρεψα, πλησίασα και μίλησα του ανέμου
-Πούθε έρχεσαι αγέρα μου?
και τι μαντάτα φέρνεις?
Εκείνος στριφογύρισε, κρύφτηκε στα μαλλιά μου
παιχνίδισμα το φύσημα, δροσιά του φθινοπώρου
-Από το Νότο έρχομαι που ο ήλιος κατακαίει
οι λαμπερές ακτίνες του τη γη την ερημώνουν
ανθρώπους στις σκιές ωθούν να ψάχνουν τη δροσιά μου
Μα ήλθε ο καιρός και γύρισα
παρέα στο Φθινόπωρο να κάνω
Σε λίγο φεύγω για ψηλά, στα βορινά παλάτια
μιαν άλλη εποχή να υποδεχτώ, τον άγριο Χειμώνα
-Την απορία λύσε μου του Φθινοπώρου αγέρα,
γιατί δεν είσαι ανέμελος και πράος όπως τώρα;
Γιατί αφήνεις το θυμό ανεξέλεγκτα να ξεσπάει
Σ' αρέσει να' ναι οι άνθρωποι ανήμποροι εμπρός σου;
Ο άνεμος σταμάτησε το φθινοπωρινό χορό του
-Χιλιόμετρα πολλά ταξίδεψα
λογής ανθρώπους είδα
Μ' αρέσει τριγύρω να φυσώ στροβιλισμούς να κάνω
σαν να ‘μαι ένας χορευτής που κάνει πιρουέτες
Με τη θάλασσα ερωτοτροπώ, το κύμα ζωντανεύω.
Μ' αρέσει στα ουράνια να πετώ
φίλοι μου τα σύννεφα, να παίζουμε κρυφτό
Μα εγώ τα σπρώχνω μακριά
τον ήλιο καλημερίζω
Κι αν τη βροχή σκορπούν στη γη να ξεδιψάσει
με τις σταγόνες στήνω το χορό
και τα αστραπόβροντα κρατούνε τον ρυθμό
Μα και ιστιοφόρα θέλω να κινώ
μύλους και μηχανές του ανθρώπου τα ποιήματα,
βοήθεια να δίνω
Μ' αρέσει το αγκάλιασμα τόσων ερωτευμένων
όταν ανάμεσά τους κρύβομαι
τη θέρμη τους δροσίζω
Μα δεν μπορώ να ανεχθώ
τον άνθρωπο τον άμυαλο
Μου γιγαντώνει το θυμό
όταν στη φύση φέρεται σαν βάνδαλος αγύρτης
τα δέντρα καίει άπονα αποζητώντας κέρδος
Κοίτα τη θάλασσα που λέει πως λατρεύει
πώς το πρασινογάλαζο το χρώμα της μαυρίζει
Πώς νοιώθω λες;
Σαν αίμα βλέπω να κυλά στου ποταμού τα σπλάχνα;
Όταν τα ζώα και φυτά τα μεταλλάσσει τόσο;
Όταν η γη δεινοπαθεί να θρέψει, ν' αναπνεύσει;
Του φέρνω κι εγώ καταστροφές
να ξέρει τον αφέντη
πόσο μικρός κι ανήμπορος
είναι μπροστά στη φύση.
Αυτές είναι οι δυο μου συμμετοχές στο 18ο Συμπόσιο που τόσο επιτυχημένα συνεχίζει να διοργανώνει ακούραστα  η Αριστέα μας ( 18 μέχρι σήμερα!!!!!)
Νικήτρια του Συμποσίου είναι η Ελένη μας  με το ποίημα ''Κλείστρο''. Μπορείτε να το απολαύσετε στο blog της ''Ποιώ''
Η λέξη με κόκκινο ήταν η υποχρεωτική και έδωσε τόσο διαφορετικής θεματολογίας ποιήματα.
Σας ευχαριστώ που συνυπάρξαμε και σ' αυτό το Συμπόσιο. Αναμένοντας το επόμενο, εύχομαι να περνάτε υπέροχα