Όταν ήμουν μικρή.........

πηγή

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή, τέτοιες μέρες,  ήμασταν σε αναβρασμό μεγάλοι και μικροί. Οι μεγάλοι για τις ετοιμασίες που τότε γίνονταν με περισσότερη ευλαβική προσήλωση στα έθιμα και τις συνήθειες που κληρονόμησε ο καθένας από τους παλαιότερους, αλλά και εμείς οι μικροί γιατί μετρούσαμε αντίστροφα πότε θα κλείσουν τα σχολεία και πότε οι νονοί μας θα φέρουν τα δώρα μας!
Λαμπάδες στολισμένες και όμορφες, που έμεναν στο κουτί τους για την Ανάσταση, παπούτσια κατά κύριο λόγο άσπρα και ρούχα ήταν τα δώρα μας. Α....και τσουρέκι και αυγό σοκολατένιο συμπλήρωναν τα πακέτα των νονών.
Τα σημερινά παιδιά παραγγέλνουν λαμπάδες κυρίως, από ό,τι τους διαφημίζεται. Για ρούχα και παπούτσια δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα. Που λες οι λαμπάδες είναι κάτι κουτιά τεράστια.... με ένα σκέτο κερί αν είναι αγόρι ή με χάρτινο διακοσμητικό πάνω στο κερί, αν είναι κορίτσι ενώ το υπόλοιπο κουτί είναι κράνη ή τα όπλα του σπάιντερμαν ή αξεσουάρ για κούκλες. 

Η δικιά μας παραγγελία φέτος, ήταν η περούκα της Έλσας...........τι θα πει ποιας Έλσας; Μη μου πεις ότι δεν ξέρεις τη πριγκίπισσα Έλσα με τη μακριά πλεξούδα που κάνει  πάγο ό,τι θέλει; Ε ........α γεια σου αυτή. Που λες μέσα το κουτί είχε την περούκα της όπως τη βλέπεις στη φωτογραφία, ένα μικρόφωνο που δουλεύει αληθινά και παίζει και τραγούδια και φυσικά την τιάρα της πριγκίπισσας. Στην ακρούλα ένα κερί απλό με τη χάρτινη φιγούρα της Έλσας...Τσουχτερό το ποσό αλλά η παραγγελία  εξετελέσθη!!!!! Και η χαρά της νέας μας πριγκίπισσας;; Ανείπωτη!!! Μην το ψάχνεις, είπαμε, άλλα πρότυπα σήμερα.
Που λες, τέτοιες ημέρες θυμάμαι, το σπίτι ετοιμαζόταν, καθαριζόταν για το Πάσχα. Και στην επαρχία ασβεστώνονταν αυλές και μαντρότοιχοι. Ακόμη συμβαίνει αυτό! Αποστείρωση και βάψιμο.
Τη Μ. Εβδομάδα, θυμάμαι,η μητέρα μου είχε συγκεκριμένη ημέρα για τα κουλούρια τα πασχαλινά, άλλη ημέρα για τα τσουρέκια, και φυσικά Μ. Πέμπτη για τα αυγά τα κόκκινα. Μόνο κόκκινα!
Τι κράτησα εγώ; Μόνο τα αυγά.Αλλά πολύχρωμα και με βιολογικές βαφές γιατί.....ε τώρα ξέρουμε!!! Ούτε κουλούρια, ούτε τσουρέκια! Βλέπεις μας έμαθαν ότι τα κουλούρια παχαίνουν, τα τσουρέκια επίσης. Και  πολλοί της δικής μου γενιάς το ίδιο ακολουθούν. Χάθηκε έτσι αυτό το άρωμα που ανέδιδαν τα σπίτια αυτές τις ημέρες!! 
Φυσικά πηγαίναμε και εκκλησία τότε...Τώρα, ο κόσμος σιγά σιγά απομακρύνεται, πάει μόνο επιτάφιο περιφορά και Ανάσταση. Με το ''Χριστός Ανέστη'' βλέπεις κόσμο να φιλιέται και ακούς δυναμιτάκια  να σκάνε τριγύρω.  Και ο κόσμος σιγά σιγά φεύγει για το Αναστάσιμο τραπέζι, μην παγώσει το φαγητό!  Εκτός από μερικούς ηλικιωμένους που μένουν ως το τέλος. 
Χάσαμε και τη μαγειρίτσα! Ήταν το αγαπημένο μου πιάτο! Εντόσθια βλέπεις παραπέμπουν σε τρελές αγελάδες .....τα αποφεύγουμε, μην τρελαθούμε κι άλλο!!! Θυμάμαι το σταυρό από το κερί της λαμπάδας με το Άγιο Φως  που έκανε η μητέρα  μου στην είσοδο της αυλόπορτας και περίμενα πότε θα ψηλώσω για να έλθει η δική μου σειρά. Τώρα δεν θέλουμε να μαυρίσουμε την είσοδο!!!!
Πάντως το σπίτι μου στολίστηκε με τα αυγουλάκια του και τα καλαθάκια του.Δεν έχει σημασία που θα πάω αλλού για Πάσχα.......το σπίτι θα είναι εορταστικά στολισμένο!
Α....και τότε, όταν ήμουν μικρή δεν σουβλίζαμε!! Το κρέας στη λαμαρίνα του φούρνου πάνω σε κληματόβεργες ήταν το πασχαλινό μας γεύμα. Τώρα όμως σουβλίζουμε το Πάσχα και χορεύουμε και τραγουδάμε! Μη νομίζεις, καλή παρέα και κέφι  είναι η συνταγή για να περάσεις αξέχαστα. Όλα τα άλλα είναι απλά η γαρνιτούρα.
Ας μας κάνει καλό καιρό.......Πάσχα κλεισμένοι μέσα στο τζάκι δεν νοείται. 
Δεν ξέρω τι θα προκύψει με το ίντερνετ εκεί που θα πάω, γι αυτό σας εύχομαι από τώρα,καλό Πάσχα να περάσετε. Η Ανάσταση του Κυρίου εύχομαι να αναστήσει ελπίδα, όνειρα αισιόδοξα και το χαμόγελο στα χείλη όλων μας.
Χρόνια σας πολλά!