Τι απέγιναν οι αγωνιστές του '21;;

Αθηναϊκό καφενείο τα πρώτα χρόνια μετά την επανάσταση

Παρελάσεις και χορούς  είδαμε χθες, προς τιμήν εκείνων που πολέμησαν γενναία για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε ως Έλληνες και να καμαρώνουμε για την ιστορία μας.
Δεν υπήρξα ποτέ εναντίον των παρελάσεων. Τουναντίον, πιστεύω ότι και απαραίτητες είναι όλες οι γιορτές,άρα και παρελάσεις, που θυμίζουν όσα η Ιστορία μας κατέγραψε και κακό δεν προκαλούν σε κανέναν. Ανασκάλεμα μνήμης που είναι απαραίτητη μια και ποτέ στα σχολεία ως μαθητές δε δίνουμε βάση- τουλάχιστον η πλειοψηφία- σε ό,τι μαθαίνουμε. Γιατί είμαστε ανιστόρητοι ως πολίτες. Είναι γεγονός. Αλλιώς πώς εξηγείς ότι τίποτε δεν μας έχει διδάξει η Ιστορία μας;
Εκείνοι, οι αγωνιστές του 1821, που πολέμησαν, έχυσαν το αίμα τους στην κυριολεξία για την ελευθερία των επόμενων γενναίων, πρέπει να τιμώνται όπως τους αξίζει.
Ανδραγαθήματα, ριψοκίνδυνες ενέργειες, γενναιότητα και αγάπη στην πατρίδα, όνειρα για μια ελεύθερη Ελλάδα που δεν είχαν γνωρίσει αλλά μόνο ονειρεύονταν, λάθη σίγουρα που έγιναν μια και άνθρωπος χωρίς λάθη δεν νοείται, συμφέροντα που έπαιξαν μεγάλο ρόλο στις αποφάσεις, είναι όλα αυτά που πρέπει να θυμόμαστε, έστω μια φορά το χρόνο. Γιατί αυτά είμαστε όλοι εμείς. Γιατί αυτά διδάσκουν. Γιατί αν ξεχνάς παθαίνεις τα ίδια.
Πολλές φορές αναρωτήθηκα πώς να ένιωθαν οι αγωνιστές του 1821 με την απελευθέρωση και την ίδρυση του πρώτου Ελληνικού κράτους, όσο μικρό και αν ήταν τότε! Σίγουρα το όνειρό τους δεν είχε καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Η οποία πολλές φορές μας απογοητεύει. Αν λάβουμε υπόψιν τις φυλακίσεις ηρώων του '21- δε σου λέω ονόματα τα ξέρεις- αν λάβουμε υπόψιν δικαστήρια και καταδίκες εναντίον εκείνων που διαφωνούσαν και απειλούσαν την καθεστηκυία τάξη που δημιουργήθηκε, σίγουρα απογοητεύτηκαν πολλοί.
Τα συμφέροντα και οι πολιτικές πεποιθήσεις έπαιξαν σοβαρό ρόλο στην μετέπειτα ζωή  πολλών αγωνιστών στην ελεύθερη Ελλάδα.
Πώς έζησαν έκτοτε μέχρι το τέλος τους;
Με τι ασχολήθηκαν;
Κάτι έπρεπε να κάνουν για να ζήσουν αφενός. Έπρεπε να προσαρμοστούν στο νέο κράτος.
Τι ξέρω για το μετά των αγωνιστών;;
Υπήρξαν πολλοί που συνέχισαν τον αγώνα και πήγαιναν όπου υπήρχε μάχη με τους Τούρκους στην υπόλοιπη Ελλάδα. Πολλοί διατηρούσαν σε όλο τον αγώνα δικό τους σώμα που το συντηρούσαν μόνοι τους, και πολεμούσαν όπου ο τόπος είχε ανάγκη μέχρι το τέλος τους. Χρήματα είχαν...
Υπήρξαν και άλλοι που ασχολήθηκαν με την πολιτική. Που στάθηκαν στον πλευρό του πρώτου κυβερνήτη μας του Καποδίστρια ή που  κοντράρισαν με τον Όθωνα τον πρώτο βασιλιά της χώρας μας, ξενόφερτος  αυτός. 
Άλλοι εντάχθηκαν στον τακτικό στρατό της Ελλάδας, παίρνοντας αξιώματα και αριστεία για τις προσφορές τους στον αγώνα.
Λίγοι είναι η αλήθεια, στάθηκαν στο πλευρό του Όθωνα, σταδιοδρόμησαν ως πρόξενοι ή ως σύμβουλοι ή σε άλλες θέσεις όπως έφοροι.
Δεν προκαλεί απορία ότι πολλοί διώχθηκαν από το στρατό όταν ήλθε ο Όθων με τους Βαυαρούς του!
Δεν υπάρχουν πολλές καταγραφές για όσους δεν ασχολήθηκαν με την πολιτική. Η Ιστορία καταγράφει μόνο εκείνους  που συνεχίζουν να ''ασχολούνται μαζί της''.
Πάντως, ένα από τα πρώτα τυπογραφεία στην Ελλάδα άνοιξε αγωνιστής του '21 (Γ Αθανασιάδης Μελισταγής)
Μια βραχύβια θεατρική  ομάδα με έργα δικά του έστησε ο οπλαρχηγός του '21 Αλκαίος Θεόδωρος.
Υπήρξαν και αρκετοί που έφυγαν στο εξωτερικό.
Πολλοί επιδόθηκαν σε ληστείες παντός είδους! Ληστείες που μάστιζαν για καιρό τη χώρα. Επαιτεία ή ληστεία ήταν για πάρα πολλούς η κατάληξη.
Πόσο λυπηρό!
Υπήρξαν πολλοί που πέθαναν πάμφτωχοι. 
Θυμήσου το Νικηταρά που πέθανε επαίτης στον Πειραιά!  Άπορος στο Ρέθυμνο πέθανε και ο Ιω Αληκάκης, αγωνιστής της επανάστασης, αφού πολέμησε ακατάπαυστα.
Δεν είναι λίγοι και οι  αγωνιστές που έφτιαξαν οικογένεια και που δυσκολεύτηκαν να τη ζήσουν.
Αυτά ξέρω μέχρι στιγμής...και ονόματα πολύ λίγα!
Θα ήθελα να γνωρίζω όμως, όχι μόνο την πολιτική σταδιοδρομία κάποιων...όχι μόνο να νιώθω την ντροπή από τη δίωξη αγωνιστών για πολιτικές σκοπιμότητες, αλλά και για τόσους γενναίους που δεν έχουμε λεπτομέρειες για τη μετέπειτα ζωή τους.
Άνευ σημασίας  επιθυμία λες;