Ο Ρήγας, ένας πιστός αδέσποτος σκύλος!



Ως γνωστόν, ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου είναι ο σκύλος!
Ως γνωστόν ο άνθρωπος δεν είναι ο καλύτερος φίλος του σκύλου!
Γι αυτό πολλά τα αδέσποτα  που γυροφέρνουν σε συνοικίες και επαρχιακές πόλεις, ψάχνοντας για μια αδέσποτη αγάπη που θα τα ταΐσει, για έναν φιλόζωο που θα τα ξεδιψάσει.
Να είναι αδέσποτα γιατί χάθηκαν οι αφέντες τους;;;
Να είναι γιατί τα έδιωξαν επειδή είναι πολυδάπανη η συντήρησή τους;;;
Ή μήπως γιατί γέρασαν και δεν εκπληρούν τους όρους συμβίωσης με τους ανθρώπους;
Όπως και να 'ναι είναι λυπηρό να τα βλέπεις χωρίς φίλο δίπλα τους...........Προϊόντα της κρίσης ως φαίνεται είναι και οι άστεγοι σκύλοι.
Θυμάμαι ένα καλοκαίρι, στην εξοχή...........ένα τέτοιο αδέσποτο σκυλί έγινε ο καλύτερος φίλος μας........
Ήταν μια μέρα καύσωνα. Ο ήλιος μας είχε ζαλίσει........Μόλις είχαμε τελειώσει από το μεσημεριανό φαγητό και βλέπουμε έναν καφετί μεγαλόσωμο σκύλο να μας κοιτάζει έξω από την πόρτα της αυλής.........
Του μιλήσαμε.............τον πλησιάζαμε σιγά σιγά..............
Ήταν ήρεμος και φιλικός.
-Θα διψάς με τέτοια ζέστη ε;;;
Και του γεμίσαμε ένα μεγάλο μπολ με νερό. Ξεδίψασε το καημένο αλλά κοιτούσε μια το μπολ μια εμάς.
-Πεινάς;;; Κάτσε να σου βάλουμε φαγητό
Μακαρόνια με κιμά, θυμάμαι, είχαμε για μεσημεριανό και του γεμίσαμε ένα πλαστικό τάπερ
Πεινούσε ...........ποιος ξέρει από πότε είχε να φάει..........
Αφού παίξαμε λίγο μαζί του, του κάναμε χώρο να περάσει στην αυλή, αν ήθελε..........Όχι ........οπισθοχώρησε και έμεινε έξω από την πόρτα.
Πήγαμε για το μεσημεριανό μας ύπνο.
Το απογευματάκι ήταν εκεί.........απ' έξω, καθιστός και μόλις μας είδε κούνησε την ουρά του φιλικά.
Έκτοτε, ήταν εκεί..........έμπαινε στην αυλή.Παίζαμε μαζί του, τον ταίζαμε, του μιλούσαμε, τον πλέναμε και τον περιποιηθήκαμε σύμφωνα με τις οδηγίες του κτηνίατρου που επικοινωνήσαμε μαζί του.
Βλέπεις..........όπου και αν πηγαίναμε ερχόταν μαζί μας, αν ήταν περπατώντας. Αν ήταν με το αυτοκίνητο μας περίμενε έξω από την πόρτα του γκαράζ!!
Κάθε πρωί, συγκεκριμένη ώρα, έφευγε.........Πού πήγαινε;;;;;; Ποτέ δεν έμαθα...........

Έπειτα γυρνούσε ξανά σε μας
Ακόμη και στην θάλασσα μας ακολουθούσε. Περπατούσαμε πλάι πλάι, σταματούσε λίγο σε ένα γειτονικό σπίτι να φλερτάρει με τη σκυλίτσα του.........και φτάναμε στη θάλασσα παρέα με το Ρήγα. Ναι Ρήγα τον ονομάσαμε.......Μη ρωτήσεις γιατί............έτσι........ήταν η παρόρμηση της στιγμής.
Στη θάλασσα , όση ώρα κάναμε το μπάνιο μας και την ηλιοθεραπεία μας, στεκόταν δίπλα μας ακίνητος!!! Προκαλούσε μάλιστα τα βλέμματα των άλλων παραθεριστών  η απόλυτη ακινησία του!!!
Μας είπαν ότι ήταν μεγάλος σε ηλικία.........Δεν ξέρω ............δεν μπορώ να διακρίνω ηλικία. Αλλά ζωηρός ήταν. Όμως και σοβαρός και πιστός επίσης ήταν. Σίγουρα ήταν εκπαιδευμένος. Καταλάβαινε τα πάντα και δεν έκανε κάτι αν δεν του έδινες την άδεια...........
Όταν ήμασταν μέσα στο σπίτι, προσπαθούσε να μπει με πονηριά γιατί του το απαγορεύαμε. Τον παρακολουθούσα να κοιτάζει δεξιά και αριστερά και μετά ένα βήμα εμπρός..........Ξανά γύρισμα του κεφαλιού δεξιά και αριστερά να δει αν τον βλέπεις κάποιος. Κανείς..........ακόμη ένα βήμα μπροστά και ξανά το κοίταγμα ............
-Σε βλέπω Ρήγα.........του φώναζα. Αμέσως αποτραβιόταν πίσω, στη βεράντα. Δεν δείχνει αυτό και μόνο ότι ήταν εκπαιδευμένος;;;
Όταν ήμασταν απασχολημένοι..............όταν μιλούσαμε..............όταν περπατούσαμε και δεν του δίναμε σημασία, ερχόταν και έβαζε το κεφάλι του κάτω από την παλάμη μας για να ....................εισπράξει το χάδι του, για να δηλώσει την παρουσία του..........
Δεν κοιμόταν όμως μέσα στην αυλή. Ήθελε την πόρτα του κήπου πάντα ανοικτή. Τα βράδια κλειδώναμε.......και εκείνος προτιμούσε να κοιμηθεί απέξω γρυλίζοντας, είναι η αλήθεια.
Μέχρι που κόψαμε δυο κάγκελα από την πόρτα του γκαράζ και μπαινόβγαινε άνετα όποτε ήθελε. Γιατί άραγε τον ενοχλούσαν οι κλειστές πόρτες;
Μήπως φοβόταν ότι δεν θα τον αφήναμε να πάει τα πρωινά  .εκεί που πήγαινε; Γιατί όταν του ανοίξαμε είσοδο κοιμόταν μέσα στην αυλή!
Το καλοκαίρι πέρασε .
Σκεφθήκαμε πολύ τι μπορούσαμε να κάνουμε. Να τον πάρουμε τόσο μεγάλο σκύλο στην Αθήνα στο διαμέρισμα ήταν αδύνατο.
Να του φτιάξουμε σπιτάκι στην ταράτσα;  Το προσπαθήσαμε αλλά είχαν αντίρρηση οι άλλοι ένοικοι
Προσπαθήσαμε ακόμη να του βρούμε άλλη οικογένεια που έμενε μόνιμα στην εξοχή. Κανένας δεν ήθελε σκύλο, .είχαν οι περισσότεροι τον δικό τους.
Δυο μήνες του φθινοπώρου πέρασαν στον ίδιο ρυθμό:
Εμείς να πηγαίνουμε κάθε Σ/Κο και ο Ρήγας να είναι εκεί να μας περιμένει. Φαγητό και νερό είχε για όλη την εβδομάδα. Και γείτονες είχαν το νου τους να τον προσέχουν.
Μας έλεγαν ότι πολλές φορές έλειπε για δυο -τρεις μέρες. Όμως, κάθε Σάββατο ήταν εκεί να μας υποδεχθεί.......
Μέχρι που... .δεν τον ξαναείδαμε ποτέ.
Χάθηκε.
Να βρήκε τα παλιά του αφεντικά;
Να πέθανε από ατύχημα με αυτοκίνητο που τότε...............ήταν της μόδας;
Δεν έμαθα ποτέ.
Ψάξαμε όμως στις γύρω περιοχές.............ρωτήσαμε...................δείξαμε και φωτογραφίες αν τον είχαν δει............ναι ναι, είχαμε βγάλει και φώτο, τι νόμιζες;;;Δεν θα είχαμε αναμνήσεις τυπωμένες σε χαρτί;;;;;;
Πάντως ένα θα σου πω.............η στενοχώρια μας ήταν τόσο μεγάλη που για καιρό πηγαίναμε με την ελπίδα ότι θα φανεί, και μετά, κάναμε καιρό να επισκεφθούμε το εξοχικό μας!
Ο χρόνος πέρασε και το ξεπεράσαμε αλλά δεν τον ξεχάσαμε !
Και ήταν φίλος μας μόνο 5 μήνες!
Απορώ πώς μπορούν οι άνθρωποι να αποχωρίζονται το σκύλο τους όταν μάλιστα ζουν πολλά χρόνια μαζί του!





28 σχόλια:

  1. Φίλη μου η "ανακάλυψη" του μπλοκόσπιτου σου ήταν για μένα ένα μικρό πρωινό δωράκι.Διάβασα μία υπέροχη ανάρτηση και συμπόνεσα μαζί σου για τον σκύλο αυτό.Η λατρεία μου για όλα τα ζώα είναι μέρος της ζωής μου και χαίρομαι αφάνταστα όταν βλέπω ανθρώπους υπεύθυνους να βλέπουν τις υποχρεώσεις τους γι' αυτά.Χάρηκα που σε βρήκα..καλή μέρα όλη μέρα φίλη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Axτίδα μου καλώς όρισες!!!!!!!! Σ'ευχαριστώ για τα τόσο ευγενικά σου λόγια. Χαίρομαι που αγαπάς και εσύ τόσο τα ζώα..........Σ'ευχαριστώ πολύ Αχτίδα μου. Πέρασα και από τη σελίδα σου, δυστυχώς δε μ'αφήνει να γίνω αναγνώστριά σου. Το προσπαθώ πάντως...
      Καλησπέρα και θα τα λέμε πια.

      Διαγραφή
  2. Καλημέρα
    Και εγώ την ίδια απορία έχω...πως μπορούν και εγκαταλείπουν αυτά τα αξιαγάπητα πλάσματα.
    Ο πατέρας έλεγε τα αδέσποτα που σε επιλέγουν για αφεντικό τους είναι οι καλύτεροι φίλοι. Αφού αυτός ο σκύλος ήρθε εθελοντής στο σπίτι μας, έλεγε, πρέπει να τον φιλοξενήσουμε και τα υιοθετούσαμε ποτέ δεν τα διώχναμε.
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη μου καλησπέρα. Και εγώ πιστεύω αυτό που έλεγε ο πατέρας σου αλλά ο δικός μας αδέσποτος δεν έμεινε πολύ...............τι κρίμα!!!!!!!!
      Έτσι ακριβώς πιστεύω και εγώ Ελένη μου........Εξάλλου από κάτι τέτοιες συμπεριφορές φαίνεται ο σωστός άνθρωπος!
      Καλό σου βράδυ

      Διαγραφή
  3. Καλημερα αγαπημενη μου Αννα!
    Διαβαζοντας την αναρτηση με εκανες να σκεφτω ποσο σπουδαιο προσωπικοτητα ειχε ο σκυλος Ρηγας. Ηρωικο ονομα του δωσατε, ηρωας και ο ιδιος.
    Με συγκινησε πολυ αυτη η ιστορια!
    Πρεπει αμεσα να την κανω διηγημα!
    Φιλακια πολλα αγαπη μου!
    Να εισαι καλα!

    * Θελω να πιστευω πως ο Ρηγας ερωτευτηκε και πηγε να ζησει με την αγαπημενη του, ναι; :)
    Φιλακια πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λες βρε Κική μου να ερωτεύτηκε και να έφυγε με την καλή του;;;;;;;;;;;;; Μακάρι!!!!!!!!!!!
      Κοίτα, περιμένω την ιστορία σου για τον Ρήγα.
      Να σαι καλά κοπέλα μου, εσένα δε θα συγκινούσε η ιστορία αυτή;;;;;;;;;;;;;
      Καλό σου βράδυ!!

      Διαγραφή
  4. Καλημέρα Αννούλα μου...
    Με συγκίνησε η ανάρτησή σου. Αγαπώ πολύ τα ζώα και πάντα τα φροντίζαμε με αγάπη και σεβασμό...Σκυλιά, γάτες, κότες, καναρίνια, ψάρια και κουνέλια υπήρχαν και υπάρχουν γύρω μας...Δεν μπορώ να δικαιολογήσω τους ανθρώπους που περιφρονούν ή κακοποιούν τα ζώα και πραγματικά με εξοργίζουν τέτοιες συμπεριφορές...
    Ο Ρήγας κι εσείς ζήσατε όμορφες στιγμές, μόνο όσοι αγαπούν τα ζώα και μοιράζονται τη ζωή και την έννοια τους, μπορούν να το καταλάβουν αυτό... Εύχομαι ο Ρήγας να ερωτεύτηκε όπως λέει και η Κική παραπάνω και να ακολούθησε τον μεγάλο έρωτα...( στα παλιά αφεντικά Δεν πήγε, Δεν Ξεχνούν τα ζώα....)
    Πολλά φιλιά σου στέλνω καλή μου...
    **Αννιώ**

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αννιώ μου καλησπέρα. Και εγώ δεν δικαιολογώ καμιά κακοποίηση ούτε σε ζώο, και δεν συγχωρώ όσους το κάνουν!!!
      Ναι ζήσαμε ωραίες στιγμές..........έχουν μείνει στη μνήμη, μόνο που ήταν λίγο το διάστημα. Μακάρι να χει δίκιο η Κικη................τι άλλο να πω;;;;;;;;;
      Να μου είσαι καλά!

      Διαγραφή
  5. Αχου, τι συγκινητική ανάρτηση . Μου θύμισε λίγο την αγαπημένη μου ταινία με το Χατσικο!
    Είμαι σκυλομαμά και λατρεύω τους τετράποδους φίλους μας!
    Η φωτογραφία με το σκυλί και το μωρό είναι απίστευτη!
    Να'σαι καλά!
    Τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αριστέα μου ξέρω για την αγάπη σου για τα σκυλιά!!!!!!!!! Δυστυχώς αυτή η ιστορία μας με το Ρήγα κράτησε τόσο λίγο.......................
    Σ'ευχαριστώ για το σχόλιό σου.....
    Να μου είσαι καλά............Καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Επειδή είμαι "ο πιο πιστός φίλος του σκύλου" δεν ξέρεις πόσο με συγκίνησες........
    Πάω να βάλω το λινκ σου για να συμμετέχεις στο παιχνίδι των παιδικών μας αναμνήσεων. Όποτε θες, μπορείς να γράψεις, απλά ενημέρωσε με όταν το κάνεις. Σε φιλώ γλυκά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. A ...............γι αυτό και ο τίτλος του ιστολογίου σου ε;;; Χαίρομαι πολύ που τ'αγαπάς τόσο!!!
      Βάλε το λινκ και σε ειδοποιώ ................αφού δεν υπάρχει περιορισμός χρόνου είμαι εντάξει.
      Όνειρα γλυκά !!!!!!!!!!!!!!

      Διαγραφή
    2. Για να σου πω πάντως ένα αστείο, όταν έκανα το μπλογκ και του έδωσα αυτό το όνομα, δεν είχα σκύλο ακόμα! Αχαχα! Αλλά απέκτησα αμέσως μετά! Φιλάκια!

      Διαγραφή
    3. Όμως αυτό δείχνει ότι τα αγαπούσες πολύ!!!!!!!!!!!!! Έτσι;;;;;;;;;;; Μ'αρέσουν οι άνθρωποι που αγαπούν τα ζώα και ειδικά τα σκυλάκια!!!!!!!!! Καλό Σ/Κο!!!!!!!!!!!! (Joan είναι Ιωάννα;;; Γιατί σε λέμε όλοι Πέτρα;;;;;;;)

      Διαγραφή
  8. Τι γλυκια αναρτηση.
    Εγω ποτε δεν ημουν κοντα στα ζωα γιατι δεν με εμαθαν να τα αγαπω απο μικρη οποτε δεν ξερω πως ειναι το αισθημα του να χανεις κατι που ηταν για σενα συντροφια..
    Εννοειτε πως παρ ολα αυτα δεν θα ηθελα κανενα ζωακι να υποφερει απο κακομεταχειρηση,,
    ΕΙμαι σιγουρη πως το σκυλακι θα εχει εκτιμησει παρα πολυ οσα κανατε γιαυτο.
    Φιλακια πολλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Mαράκι μου είναι κρίμα που δεν έχεις νιώσει αυτήν την αγάπη για ένα σκυλάκι.........Να ξέρεις μόνο ότι η αγάπη που σου προσφέρει είναι απερίγραπτη! Σίγουρα όμως θα το αγαπούσες πολύ έτσι ευαίσθητη ψυχούλα που είσαι και θα σε αγαπούσε αφάνταστα..........
      Καλή σου μέρα όλη μέρα!!!!!!!!!!!!!

      Διαγραφή
  9. Καλώς σε βρίσκω, 'Αννα! Πολύ ενδιαφέροντα τα θέματα του blog σου!
    Η ιστορία σου με τον Ρήγα με συγκίνησε! Είναι ντροπή να εγκαταλείπονται έτσι τα ζώα!
    Εσείς του προσφέρατε τόση αγάπη, δεν θα σας ξεχάσει!
    Ίσως κάποια μέρα επιστρέψει...ποτέ δεν ξέρεις!
    Καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Marie-Anne καλώς όρισες............Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε το μπλογκ μου και σ'ευχαριστώ. Μακάρι να γίνει η ευχή σου πραγματικότητα και να δούμε το Ρήγα ξαφνικά στο σπίτι!!!!!!!!!!Δεν σου λέω τίποτε..............χαμός θα γίνει!!!!!!!
      Καλό σου βράδυ!

      Διαγραφή
  10. Καλησπέρα Αννα , με μεγάλη μου χαρά διάβασα τις σκέψεις σου και τις αναμνήσεις σου για ένα αδέσποτο σκυλάκι. Ξέρεις και εγώ σκέφτομαι ότι τα σκυλάκια είναι θύματα της κρίσης και κυρίως όταν μεγαλώνουν δεν τα κρατούν. Και είναι άδικο γιατί τα σκυλιά είναι αληθινοί φίλοι . Το δικό μου πέθανε τρία χρόνια πριν και ακόμα το θυμόμαστε με πολλή αγάπη .
    Καλό μας ξημέρωμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νικόλ μου χαίρομαι που ευχαριστήθηκες όσα διάβασες...........Ναι το πιστεύω ότι πάρα πολλοί εγκαταλείπουν τα ζώα τους γιατί δεν μπορούν πλέον να τα θρέψουν..........είναι σκληρό αλλά μια πραγματικότητα.
      Φαντάζομαι πόσο θα στενοχωρηθήκατε με το θάνατο του δικού σου φίλου..................είναι λυπηρό και μόνο που το σκέφτομαι.
      Να έχεις ένα όμορφο βράδυ Νικόλ μου. Καλό Σ/Κο να περάσεις

      Διαγραφή
  11. Πόσο δύσκολοι τέτοιοι αποχωρισμοί :(

    http://fetoula.blogspot.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Kαλησπέρα Αριάδνη...........δύσκολοι πάρα πολύ όντως!!!
      Έφτιαξε το πρόβλημα στο μπλογκ σου;;;;;;
      Καλό σου βράδυ

      Διαγραφή
  12. Πιο τρυφερή ιστορία με ζωάκι Άννα μου δεν έχω ξαναδιαβάσει!
    Χαίρομαι που τον φροντίζατε όσο τέλος πάτων τον βλέπατε κι αυτό δηλώνει πολλά και Μπράβο σας!
    Είναι κάποιοι άνθρωποι που δεν έχουν συναίσθημα γλυκιά μου κι απλώς έχουν ένα ζωάκι από εγωισμό!
    Είναι κρίμα να το εγκαταλείπει κανείς μετά από τόσον καιρό, αλλιώς μην το παίρνεις βρε άνθρωπε καθόλου! Να είσαι καλά κοπέλα μου, μας γέμισες τρυφερότητα κι αγάπη!
    Φιλιά πολλά και να έχεις ένα όμορφο βραδάκι!:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ Κατερίνα μου γλυκιά!!! Μέλι πάντα στάζουν τα λόγια σου. Και εγώ είμαι της ίδιας άποψης....από εγωισμό δεν παίρνεις ζώο........έλεος!
      Να έχεις ένα όμορφο Σ/Κο!!!!! Καλή σου νύχτα κοπέλα μου!!!!!!

      Διαγραφή
  13. Άννα, διάβασα το περιεχόμενο της ανάρτησής σου και συγκινήθηκα, πραγματικά! Εύχομαι κι εγώ μια μέρα να ξαναβρείτε τον αγαπημένο σας ζώο. Αναμφίβολα, λοιπόν, όσο αφορά τα ζώα, ο σκύλος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου! Χωρίς να θέλω να κλονίσω αυτή τη σχέση (αλίμονο, πώς θα μπορούσα), εγώ εδώ και 3 (ίσως και 4) χρόνια έχω ένα γάτο. Πρόκειται για ένα επκληκτικό ζώο! Διαρκώς σου δίνει την αίσθηση ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί και να μιλήσει! Μέχρι τώρα συννενούμαι πολύ καλά μαζί του (μόνο που κάθε τόσο εμφανίζεται πληγωμένος επειδή μαλώνει με τους άγριους γάτους της γειτονιάς)... Να έχεις ένα ευχάριστο Σαβ/κο αγαπητή μου φίλη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή σου μέρα Διάττοντα..........Πιστεύω ότι ο σκύλος κατέχει μια ιδιαίτερη θέση στη φιλία με τον άνθρωπο. Αλλά όλα τα ζώα και η γάτα φυσικά, γίνονται θαυμάσιοι φίλοι όταν υπάρχει αγάπη...........Την κατανοούν, τη διαισθάνονται και την ανταποδίδουν!
      Εύχομια μια ευχάριστη Κυριακή να περάσεις

      Διαγραφή