Μια βόλτα εκτός της Αθήνας........

Τελειώνουν και οι γιορτές...............τελειώνουν και οι αργίες Ξανά από Τρίτη γυρίζουμε στην καθημερινότητά μας.
Καλά ήταν...........μια ανάπαυλα...........μια ευκαιρία να βρεθούμε συγγενείς και φίλοι, να γεμίσει το σπίτι με 4 γενιές παρούσες........να ευχηθούμε........να ελπίσουμε για καλύτερες μέρες..........να ξεκινήσουμε νέα όνειρα..............να βάλουμε νέους στόχους.............

 

Οι βόλτες εκτός πόλης δεν έλειψαν βέβαια, μόνο που σαν τα σαλιγκάρια περίμενα να σταματήσει η βροχή για να περπατήσω ανάμεσα στα δέντρα και πλάι στη θάλασσα.
Δεν υπάρχει για μένα ωραιότερο από το να πίνεις τον καφέ σου, αγναντεύοντας τη χειμωνιάτικη θάλασσα που σε μια μας βόλτα τη βρήκα ήρεμη, γεμάτη ψαρόβαρκες, όσες τραβάει η ψυχή σου. 

Δίπλα στην ακτή κολυμπούσαν και κύκνοι, αυτά τα όμορφα κάτασπρα πλάσματα, που περήφανα και ακατάδεκτα σήκωναν το κεφάλι μασουλώντας τη λιχουδιά τους. Ήταν όντως μια έκπληξη να τους δω στη θάλασσα να στήνονται στις φωτογραφικές μηχανές των περαστικών.

Παντού όμως ο χειμώνας έχει βάλει για τα καλά τη σφραγίδα του. Η φύση γύρω το μαρτυρά, οι άνθρωποι ντυμένοι ζεστά το μαρτυρούν, μαγαζιά κλειστά που περιμένουν την άνοιξη και το καλοκαίρι για να αναγεννηθούν.

Σε μια μας επίσκεψη στο μουσείο της Βραυρώνας, που δυστυχώς δεν το προλάβαμε ανοικτό, περπατήσαμε το μονοπάτι του υδροβιότοπου που φτιάχτηκε πριν τρία χρόνια- αν θυμάμαι καλά- το μονοπάτι για τους τυφλούς. Ενώνει το μουσείο με τον αρχαιολογικό χώρο και προχωρά ακόμη παραπέρα που εμείς δεν το περπατήσαμε περισσότερο, θες η ερημιά, θες η χειμωνιάτικη εικόνα σε όλα τα εκθέματα και τα φυτά, θες οι εργασίες του αρχαιολογικού χώρου, μας έκανε να μην το φτάσουμε έως το τέρμα του.

Είναι ένα γραφικό μονοπάτι ανάμεσα στην πανίδα και τη χλωρίδα της περιοχής, με βοηθήματα για τους τυφλούς, όπως πίνακες με τη γραφή τους για να ενημερώνονται για τα φυτά και τα ζώα ή τα πτηνά της, κουμπιά που έβγαζαν τους ήχους των ειδών που απεικόνιζαν οι ολόσωμες αναπαραστάσεις των ζώων που με την αφή οι τυφλοί μπορούν να τα ''δουν''...Όλα έρημα, αφημένα στην παγωνιά και την υγρασία του χειμώνα. Θα ξαναπάω την άνοιξη σίγουρα.

Και ψηλά στο λόφο.............μόνο και στητό ένα κάστρο μας καλούσε να το επισκεφθούμε. Όχι δεν είναι απομεινάρι παλιών χρόνων, αλλά η δημιουργία προφανώς ενός ευφάνταστου επιχειρηματία που με την κατάλληλη διακόσμηση προσκαλούσε πελάτες να γευτούν τις βάφλες του ή να πιουν το κρασί τους παρέα με τους μεζέδες του.

Τα σύννεφα δεν μας εγκατέλειψαν στιγμή όλες αυτές τις γιορτινές μέρες. Και στην εκτός πόλης εξόρμησή μας τα είχαμε παρέα. Άλλα κάτασπρα σεριανούσαν στο στερέωμα, άλλα βαριά γεμάτα δάκρυα ήταν έτοιμα να ξεσπάσουν. Όμως, μας έκαναν τη χάρη να αφήνουν τον ήλιο να ξεγλιστρά ανάμεσά τους. Η θάλασσα ήρεμη. Γλάροι πετούσαν συνεχώς πάνω από τις ακινητοποιημένες ψαρόβαρκες. Μια χάνονταν στον ορίζοντα και την άλλη στιγμή έφταναν πάνω από το κεφάλι μας. Πουλιά κρύβονταν  μέσα στους θάμνους και τα δέντρα και ξαναπετούσαν πολλά μαζί γυρνώντας στο ίδιο σημείο ξανά και ξανά.

Ωραία περάσαμε............ξεκουραστήκαμε και αφήσαμε τα όποια προβλήματά μας στο νέο χρόνο που ήλθε και άγνωστο είναι τι μας επιφυλάσσει.

Παράπονο πάντως δεν έχει....Σίγουρα, τον υποδεχθήκαμε όπως του άξιζε: με τραγούδια, τυχερά παιχνίδια, τρώγοντας και πίνοντας ευχόμασταν όλοι να μην είναι σαν το 2013!
Καλή χρονιά λοιπόν για όλους! Με πολλές ελπίδες αλλά περισσότερη δουλειά από τον καθένα μας χωριστά μπας και ξεφύγουμε από τη σκοτεινιά της ύφεσης!