Το άγαλμα του Σπύρου Λούη

Στη Μελβούρνη  και συγκεκριμένα στο Δήμο Casey, έγιναν τα αποκαλυπτήρια του αγάλματος του Σπύρου Λούη του Ολυμπιονίκη μας στο Μαραθώνιο. Όπως διαβάζουμε στις ειδήσεις, το έργο χρηματοδοτήθηκε από την Πολιτειακή Κυβέρνηση της Βικτώριας και ομογενειακές επιχειρήσεις και αποτελεί μια πρωτοβουλία του Ελληνικού Οργανισμού Στήριξης του Ολυμπιακού Πνεύματος και Ιδέας, του οποίου ηγείται ο Αριστείδης Παναγάκης.

Αρκετοί δημότες διαμαρτυρήθηκαν για την ανέγερση του αγάλματος και μάζεψαν υπογραφές  σε επιστολή διαμαρτυρίας που έστειλαν στο Δήμο τους με το σκεπτικό ότι ο Λούης δεν έχει καμιά σχέση με την Αυστραλία. 
Η  απάντηση ήταν , πως «υπάρχει σχέση» και πρόσθεσε ο δήμος πως το συγκεκριμένο άγαλμα συμβολίζει τη φιλία ανάμεσα στην Ελλάδα και την Αυστραλία. 

http://www.newsbomb.gr/diethnh/story/361799/aystralia-antidroyn-oi-katoikoi-gia-to-agalma-toy-spyroy-loyi

Εντύπωση μου προκαλεί η  αρνητική αυτή αντίδραση των κατοίκων και η παρουσία των λίγων -πράγματι- ατόμων που φώναζαν την ημέρα των αποκαλυπτηρίων, κρατώντας πλακάτ '' Σπυρίδων πήγαινε αλλού'' ή ''Δεν θέλουμε το άγαλμα του Σπυρίδωνα στην περιοχή μας''

Όλοι ξέρουμε ότι υπάρχει ισχυρή ελληνική κοινότητα στην Αυστραλία και μου έκανε εντύπωση γιατί  η πλειονότης του πληθυσμού είναι μετανάστες ή απόγονοι μεταναστών από όλον τον κόσμο.
Τέλος πάντων.....το άγαλμα του δικού μας νερουλά από το Μαρούσι βρίσκεται ήδη σε πολύ κοντινό σημείο του αγάλματος του Αυστραλού Μαραθωνοδρόμου Edwin Flack που ήταν ο αντίστοιχος θρύλος της εποχής και είχε χάσει από τον Σπύρο Λούη στους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας το 1896.

Θυμάμαι που είχα διαβάσει την περιγραφή του τερματισμού του Σπύρου Λούη μετά από 2.58'.50'', σε ένα επετειακό αφιέρωμα για τα 100 χρόνια των Ολυμπιακών Αγώνων και  ήταν τόσο συγκινητικό λες και το παρακολουθούσα στην τηλεόραση...(ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ-ΕΠΤΑ ΗΜΕΡΕΣ)

Όταν δόθηκε, τότε το 1896, το σύνθημα της εκκίνησης του Μαραθωνίου,ο Σπύρος Λούης μαζί με τους συναθλητές του, ξεκίνησαν το Μαραθώνιο, ένα αγώνισμα που έχει άμεση  σχέση με την ελλ. ιστορία και ειδικά τότε,του  έδιναν όλοι τεράστια  σημασία. Πλήθος κόσμου παρακολουθούσε σε όλη τη διαδρομή τους αγωνιστές...Νέοι είχαν σκαρφαλώσει στα δέντρα,  και όσοι δε χωρούσαν στο κατάμεστο Στάδιο, είχαν παραταχθεί και από τις δυο μεριές του δρόμου σε απόσταση 3-4 χλμ !
Τους αγωνιστές επιτηρούσαν έφιπποι αξιωματικοί και στρατιώτες, ποδηλατιστές και  άμαξες με γιατρούς. 
Διαβάζουμε ότι ο Λούης όταν έφτασε σε ένα χάνι στο Πικέρμι, ζήτησε και ήπιε ένα ποτήρι κρασί και ρώτησε για τους προπορευόμενους. Δήλωσε μάλιστα ότι θα τους φτάσει και θα τους περάσει. Προπορευόταν ο Φλακ ο Αυστραλός  που πριν από τους Αμπελόκηπους εγκαταλείπει τον αγώνα αφού σωριάστηκε και τον μετέφεραν στην ιατρική άμαξα για περίθαλψη.
Ο Λούης φτάνοντας στη Ριζάρειο  Σχολή είναι πρώτος και ένας κανονιοβολισμός αναγγέλλει  την άφιξή του.
Στο Στάδιο ο κόσμος περιμένει και όσο πλησιάζει η ώρα του τερματισμού τόσο η αγωνία κορυφώνεται.
Λέγεται και δεν είναι γνωστό πώς συνέβη, ότι στο Στάδιο κυκλοφόρησε η φήμη ότι πλησιάζει στον τερματισμό ο Φλακ....Η απογοήτευση ήταν εμφανής στα πρόσωπα του κόσμου. Άκρα σιγή επικρατεί κοιτώντας προς την είσοδο του Σταδίου. Την ώρα εκείνη γινόταν το αγώνισμα του άλματος επί κοντώ αλλά τι κρίμα για τους αθλητές του άλματος, ο κόσμος είχε σηκωθεί όρθιος και κοιτούσε αλλού. 
5:27' ακούστηκε στο Στάδιο και έξω από αυτό, ο κρότος του τηλεβόλου, έγραφε μια εφημερίδα την επόμενη ημέρα των αγώνων....''...........Όλον το Στάδιον σιωπά και αναμένει. Νομίζει κανείς ότι το πλήθος εκείνο το άπειρον δεν έχει παρά δυο οφθαλμούς, μίαν πνοήν και μίαν καρδιάν. Αίφνης ακούγεται μια φωνή
-Είναι Έλλην! ''
Και ένας καταϊδρωμένος αλλά στητός και  περήφανος Λούης  μπαίνει στο Στάδιο. Το τι έγινε ας αφήσουμε τη φαντασία μας να ''δει'' την εικόνα εκείνη. Ό,τι και να φανταστούμε δεν πέφτουμε έξω από όσα έχουν γραφτεί για  τη μεγαλειώδη στιγμή του  τερματισμού του Λούη!!
Ο Λούης, Ολυμπιονίκης  από εκείνη τη στιγμή και θρύλος για όλους εμάς,  λέγεται ότι αρνήθηκε από πλούσιο 10.000 φράγκα που ήταν μεγάλο ποσό για την εποχή εκείνη. Άλλος του πρόσφερε γεύματα μιας ολόκληρης χρονιάς  από το εστιατόριό του, ενώ μια κυρία έβγαλε από το χέρι της ένα ρολόι με μαργαριτάρια και του το πρόσφερε... Φυσικά το επίσημο κράτος τον .................ξέχασε.  Ο Σπύρος Λούης θα συνεχίσει να δουλεύει σκληρά για το ψωμί του ως το θάνατό του!!
''Ποιος Σπυρίδων;;'' έγραφαν πλακάτ των δημοτών  Αυστραλών. Αυτός ο Σπυρίδων που εκτός από θρύλος και λαϊκός ήρωας, έμεινε και παροιμιώδης λόγος στις επόμενες γενιές (έγινε Λούης..)