''Ήρθε στο χωριό ο αρκουδιάρης.............''

Ήρθε στο χωριό ο αρκουδιάρης
ένας μαύρος γύφτος ξεδοντιάρης
λεύτερη κι ανέμελη η ψυχή του,
πέρα ως πέρα οι κάμποι είναι δικοί του.

Πώς καθρεφτίζονται τα όμορφα κορίτσια; Έι!
Και ο τσομπάνος πώς κρατάει την αγκλίτσα; Όπα!
Οι αφεντάδες πώς κτυπούν το κομπολόι, έι!
Και πώς κουρδίζουν το χρυσό τους το ρολόι;

Παίζει το χαβά του μ’ ένα ντέφι
όταν αυτουνού του κάνει κέφι.
Κλήρο ν’ αποκτήσει δεν το νοιάζει
και γι’ αυτό σκλαβιά δεν δοκιμάζει.

Πώς καθρεφτίζονται τα όμορφα κορίτσια; Έι!
Και ο τσομπάνος πώς κρατάει την αγκλίτσα; Όπα!
Οι αφεντάδες πώς χτυπούν το κομπολόι, έι!
Και πώς κουρδίζουν το χρυσό τους το ρολόι;

Θυμήθηκα αυτό το τραγούδι του Γιάννη Μαρκόπουλου  απ' το ''Θεσσαλικό Κύκλο'',που τραγούδησε η Βίκυ Μοσχολιού, όταν διάβασα για το θάνατο της πιο υπερήλικης αρκούδας στον κόσμο, που ζούσε στο καταφύγιο ''Αρκτούρου'' στο Νυμφαίο. 

Πέθανε ο Αντρέας- έτσι την έλεγαν την αρκούδα- στα 50 του χρόνια, που από το 1993 άρχισε να ζει με φροντίδα και ιατρική παρακολούθηση. Πιο πριν τον είχε ένας αρκουδιάρης στην Ημαθία, που ως φάνηκε, δεν τον πρόσεχε καθόλου. Υποσιτισμένη η αρκούδα μας, φοβισμένη, σε άθλια φυσική κατάσταση, με θαμπό και μαδημένο τρίχωμα, με κατεστραμμένη όραση και με δυο χαλκάδες  περασμένους  από τη μύτη της, ''υιοθετήθηκε'' στο καταφύγιο Αρκτούρου από 300 περίπου πολίτες που απαίτησαν την φροντίδα της.

Προκαλεί εντύπωση η κακή φροντίδα της αρκούδας από τον αρκουδιάρη, αφού αυτή του έβγαζε τα χρήματα που κέρδιζε!!!!!!!

Θυμάμαι από τις διηγήσεις της μητέρας μου, να μου περιγράφει τους αρκουδιάρηδες που περνούσαν από τις γειτονιές της Αθήνας και τις παραστάσεις που έδιναν οι καημένες οι αρκούδες για το ''φιλοθεάμον'' κοινό!
Ήταν πάντα ο τσιγγάνος με το ντέφι του, είχε μια αρκούδα συνήθως καφέ με φίμωτρο και αλυσίδα και φυσικά όταν το ντέφι ''μιλούσε'' η αρκούδα σηκωνόταν στα πίσω πόδια, ένα τεράστιο ζώο που έκανε ό,τι η εκπαίδευση του αφεντικού της της είχε διδάξει.............

Διάβασα ότι η εκπαίδευση αυτών των άμοιρων ζώων από τους τσιγγάνους που τις έσερναν μαζί τους με μια αλυσίδα και φίμωτρο, ήταν πολύ σκληρή.

Πάνω σε αναμμένα κάρβουνα που ήταν σκεπασμένα με μια λαμαρίνα, οδηγούνταν η αρκούδα που ενώ έπαιζε το ντέφι,  εκείνη  αναγκαζόταν να χοροπηδά πότε στο ένα πόδι και πότε στο άλλο επειδή καιγόταν. Έτσι ταύτισε τον ήχο του ντεφιού με το χοροπηδητό!!!!!!!!!!
Επίσης στις ερωτήσεις κατά την παράσταση του αρκουδιάρη ''πώς πλένεται η Αλίκη Βουγιουκλάκη;;'' η αρκούδα έβαζε το χέρι στο πρόσωπό της γιατί αντανακλαστικά προσπαθούσε στον ήχο της ερώτησης να βγάλει το πανί από το πρόσωπό της που της έβαζαν κατά την εκπαίδευση.
Είναι από τα επαγγέλματα που ανήκουν πλέον στην παράδοση και είναι ίσως από εκείνα τα επαγγέλματα που με ευχαρίστησε η εξαφάνισή του.
Και έχει πλέον εκλείψει η παράσταση με αρκούδες μετά το σχετικό νόμο του '70! Και ευτυχώς που προστατεύονται σήμερα, πολλά είδη ζώων γιατί  ο άνθρωπος αποδεικνύεται πολλές φορές πως είναι το πιο άκαρδο  ον στον πλανήτη!