Επενδύσεις .......και μετά τι;;;


Να λοιπόν που έρχονται και οι επενδύσεις, λένε... αφού εκλιπαρούμε γονυπετείς να έρθουν μπας και μειωθεί το ποσοστό ανεργίας!
Η ζήτηση εργασίας είναι μεγάλη... τα ''στραβά μάτια''  του κράτους στις επιχειρήσεις ξέρουν οι επενδυτές  ότι γίνονται μια και έχουμε μια κάποια πείρα και ειδικότητα ως χώρα...Τώρα που μειώθηκαν και οι μισθοί, τώρα που δουλειά ζητάμε άνευ όρων, το περιβάλλον για τους επενδυτές έγινε ελκυστικό. Αν λάβει κανείς υπόψη ότι δεν υπάρχουν και σοβαρές αντιδράσεις των συνδικάτων, τότε σίγουρα θα έρθουν οι επενδυτές. Ή μήπως είναι ακόμη υψηλός ο κατώτατος μισθός μας; 
Ίσως και να χρειάζεται ακόμη μείωση για να γίνουμε ελκυστική για επενδύσεις χώρα! 
Εξάλλου γνωρίζουμε ότι  οι εταιρείες επενδύουν σε χώρες με μεγάλη φτώχεια και υψηλό δείκτη ανεργίας... Πάντα, ο χαμηλός βασικός μισθός θεωρείται προσόν για τους επιχειρηματίες αφού τα φθηνά εργατικά χέρια είναι το ζητούμενο...
Γι αυτό και οι επενδύσεις σε χώρες φτωχές και με πενιχρό μεροκάματο είναι πολλές και συνηθισμένες. Κι όμως οι φτωχοί παραμένουν φτωχοί και οι επενδυτές  γίνονται πλουσιότεροι!

Διάβασα στο Κ της Καθημερινής, την προσπάθεια- σταυροφορία  την λέει το άρθρο- της UNICEF για το Μπαγκλαντές των 152 εκατ. κατοίκων, με 7 εκατ. να ζουν σε παραγκουπόλεις, και με το 1/5 από  τα παιδιά  που  ζουν σ' αυτές τις παραγκουπόλεις   να καταφέρνει να τελειώσει το δημοτικό, καθώς αναγκάζονται να βγουν στη δουλειά από τα 10 τους χρόνια. Η σταυροφορία της UNICEF  και άλλων οργανώσεων  έγκειται στην ανακούφιση των κατοίκων προσφέροντας 20 δολ για κάθε παιδί ανά μήνα προκειμένου αυτό να μείνει στο σχολείο μέχρι τα 18 του.
Και ας είναι το Μπαγκλαντές η δεύτερη χώρα μετά την Κίνα στην παραγωγή ενδυμάτων  που εξάγονται αποκλειστικά στη Δύση.
Και μιλάμε για μια χώρα που διαθέτει νιάτα. Δηλ. το 58% του πληθυσμού είναι νέοι και φυσικά φθηνό εργατικό δυναμικό. Το μηνιάτικο αυτών των εργατών είναι 37 δολάρια σήμερα από 21 που ήταν, ενώ για έμπειρους εργάτες το μηνιάτικο φθάνει τα 78 δολάρια. 
Μπορεί να πει κάποιος ότι η αμοιβή τους αυτή είναι επαρκής για το Μπαγκλαντές ...όμως γιατί εξακολουθούν να μένουν σε παραγκουπόλεις ενώ πηγαίνουν πάρα πολλοί με τα πόδια στη δουλειά τους και ας διανύουν 10 χλμ στο πήγαινε-έλα;
5.000.000 άτομα απασχολεί η βιομηχανία ενδύματος στη χώρα, με το 80% να είναι γυναίκες που αμείβονται με κάτι παραπάνω από ένα δολάριο την ημέρα. Και δουλεύουν 8άωρο με 6 ημέρες την εβδομάδα, σε ένα περιβάλλον με αφόρητη ζέστη και αδιάκοπου θορύβου, σε ένα χώρο 2 τμ. κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του επόπτη, με ένα ωριαίο διάλειμμα για να φάνε μπανάνα και γάλα που τους προσφέρονται από την εταιρεία, ενώ στερούνται βασικά εργατικά δικαιώματα, όπως επίσης και βασική εκπαίδευση πάνω στην εργασία τους. Τα 5000 εργοστάσια ρούχων της χώρας δεν πληρούν- όπως λέει το άρθρο- ούτε τις ελάχιστες προδιαγραφές ασφαλείας, γι αυτό γίνονται και πολλά εργατικά ατυχήματα. Ας μη ξεχνάμε ότι οι προδιαγραφές ασφαλείας κοστίζουν! 
Το Μπαγκλαντές έχει πληθυσμό που το 40% ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας και τα κορίτσια παντρεύονται από την ηλικία των 13 ετών.
Κι όμως η χώρα είναι κέντρο παραγωγής ενδυμάτων φίρμας για τις μεγαλύτερες πολυεθνικές εταιρείες στον κόσμο. Και παρόλα αυτά, 70 εκατ. παιδιά ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ 7 με 10 εκατ. παιδιά έως 14 ετών, εργάζονται. Υπάρχει βούληση για να βοηθήσει το κράτος αυτά τα παιδιά τουλάχιστον; Η Γιούνισεφ λέει ότι είναι δύσκολο μια και τουλάχιστον οι μισοί βουλευτές της χώρας είναι ιδιοκτήτες εργοστασίων κατασκευής ρούχων! 
Να λοιπόν γιατί οι επενδύσεις δεν λύνουν τα προβλήματα. 
Μόνη η κρατική βούληση μπορεί να δώσει λύσεις αλλά αν προσφέρεις  γη και ύδωρ στους επενδυτές, τότε πολλά από όσα διαβάσαμε παραπάνω μπορούν να συμβούν.



Σχολεία παράδειγμα προς μίμηση!



Σε λίγες μέρες τα παιδιά θα αποχαιρετίσουν και αυτήν τη σχολική χρονιά. 
Θυμάμαι πάντα αυτές τις μέρες από τα δικά μου σχολικά χρόνια. Προσμονή και μέτρημα των ημερών που απέμεναν μέχρι το κλείσιμο του σχολείου, μέρες που φαίνονταν να είναι μεγαλύτερες από όσες είχαν περάσει! 
Το σχολείο με τα ''πρέπει'' του και τις υποχρεώσεις του είναι τελείως διαφορετικό σήμερα από τα παλαιότερα χρόνια.
Σήμερα ο μαθητής δε φοβάται το δάσκαλο και τους κανόνες του σχολείου του.
Σήμερα η μάθηση γίνεται περισσότερο σαν διασκέδαση και όχι σαν καταναγκαστικά έργα. Φυσικά η αλλαγή αυτή φαίνεται περισσότερο στο δημοτικό σχολείο που είναι και το σημαντικότερο βήμα στη ζωή του παιδιού.
Κι όμως το σχολείο δεν έχει φτάσει στο επίπεδο της πραγματικής εκπαίδευσης.
Στα περισσότερα σχολεία τουλάχιστον, η εκπαίδευση δεν ικανοποιεί ούτε τους στόχους της, ούτε τη σημασία της.
Εκπαιδεύω....δηλ διαπαιδαγωγώ....μορφώνω, επιδρώ με συγκεκριμένο τρόπο στη σκέψη και στο χαρακτήρα του παιδιού, διαμορφώνω προσωπικότητες, χαράζω τρόπο σκέψης και καλλιεργώ δεξιότητες! 
Τα περισσότερα σχολεία  προσφέρουν συγκεκριμένες γνώσεις στους μαθητές τους, σύμφωνα με το πρόγραμμα του Υπ. Παιδείας. Οι δάσκαλοι είναι μόνο, δημόσιοι υπάλληλοι..................Απλά μαντρώνουν τα παιδιά σε ασφαλή χώρο και τα μαθαίνουν γραφή και ανάγνωση! 
Κι όμως υπάρχουν σχολεία που κάνουν τη διαφορά.
Υπάρχουν εκπαιδευτικοί που σίγουρα αφήνουν θετικά τη σφραγίδα τους στα παιδιά. 
Σχολεία που είναι παράδειγμα προς μίμηση και που δεν θα πρεπε καν να αποτελούν είδηση, γιατί αυτός θα έπρεπε να είναι ο ρόλος τους και  ο προορισμός τους.
Σχολεία που προσφέρουν γνώσεις, που διαμορφώνουν αντιλήψεις και ''φυτεύουν'' αξίες στα παιδιά που είναι τόσο απαραίτητες αλλά και τόσο δυσεύρετες..........
Διάβασα πρόσφατα για το δημοτικό σχολείο της Ν.Σμύρνης.
Το σχολείο διαθέτει έναν καταπράσινο ταρατσόκηπο όπου εφέτος οι μαθητές φύτεψαν τους δικούς τους βιολογικούς λαχανόκηπους.
 Έχει μετεωρολογικό σταθμό ενταγμένο στο δίκτυο του Meteo (του Εθνικού Αστεροσκοπείου). Έχει δικό του αισθητήρα καταγραφής σεισμών και συνεργάζεται με το Πανεπιστήμιο Στάνφορντ. 
Ο επισκέπτης εντυπωσιάζεται από το λιοστάσι που υπάρχει στο σχολείο, τους διαδραστικούς πίνακες, τα σημεία για ανακύκλωση, το κατοπτρικό τηλεσκόπιο.
Φέτος λειτούργησε και το Σινέ Σχολείο με δωρεάν κινηματογραφικών προβολών τα απογεύματα του Σαββάτου. 
Διάβασα για τη μουσική που ακούγεται από τα μεγάφωνα σε κάθε διάλειμμα......ναι, ναι το σχολείο υποδέχεται τους μαθητές του με μουσική και το πρωί αλλά και σε κάθε διάλειμμα!!!!!!! 
Επίσης, διδάσκεται το μάθημα των Νέων Τεχνολογιών σε όλα τα τμήματα του Ολοημέρου. Διδάσκονται οι εφαρμογές των Windows, ο επεξεργαστής κειμένου Word και τα υπολογιστικά φύλλα του Excel. Αξιοποιούνται παράλληλα τα εκπ/κά λογισμικά του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. 

Αλλά όπως λέει το σχολείο στην ιστοσελίδα του, ''....εκτός από καλούς μαθητές, διαθέτει και καλούς αθλητές! Ο ενθουσιασμός των παιδιών, η αγάπη τους για τον αθλητισμό και κυρίως η ανάγκη τους να ξεφύγουν λίγο από τα βιβλία και το διάβασμα, μας οδήγησε στην διοργάνωση μικρών πρωταθλημάτων ανά τάξη και ανά διδακτικό αντικείμενο τριμήνου.....''! 
Και δεν είναι το μοναδικό σχολείο............Υπάρχουν και άλλα που αληθινά εκπαιδεύουν τους μαθητές τους............δεν τους συσσωρεύουν απλά γνώσεις, αλλά τους ευαισθητοποιούν, τους μαθαίνουν τι σημαίνει ένας άνθρωπος με αξίες. καλλιεργούν τις δεξιότητές τους, προσφέρουν αληθινές γνώσεις που μορφώνουν το παιδί.........
Και μιλάμε για δημόσια σχολεία. 
Μέχρι σήμερα λέγαμε ότι τα ιδιωτικά σχολεία επειδή πληρώνει ο γονιός προσφέρουν καλύτερο περιβάλλον και περισσότερες δραστηριότητες. 
activebiolearning.blogspot.com 
Όμως...........χάρη στις πρωτοβουλίες των αληθινών εκπαιδευτικών, που γνωρίζουν πώς να ''χτίζουν'' αληθινούς ανθρώπους, έχουμε δημόσια σχολεία που δεν έχουν τίποτε να ζηλέψουν από τα ιδιωτικά. Και η δουλειά γίνεται από άξιους πνευματικούς ανθρώπους που εν μέσω κρίσης και μείωσης των αποδοχών τους, συνεχίζουν να τιμούν το λειτούργημά τους και την έννοια του ανθρώπου-εκπαιδευτικού!!!!!!!
Μακάρι να φτάσει η εποχή που όλα τα σχολεία θα είναι έτσι....φωτεινά μονοπάτια για τις νέες γενιές..........Μακάρι...............




''Ήρθε στο χωριό ο αρκουδιάρης.............''

Ήρθε στο χωριό ο αρκουδιάρης
ένας μαύρος γύφτος ξεδοντιάρης
λεύτερη κι ανέμελη η ψυχή του,
πέρα ως πέρα οι κάμποι είναι δικοί του.

Πώς καθρεφτίζονται τα όμορφα κορίτσια; Έι!
Και ο τσομπάνος πώς κρατάει την αγκλίτσα; Όπα!
Οι αφεντάδες πώς κτυπούν το κομπολόι, έι!
Και πώς κουρδίζουν το χρυσό τους το ρολόι;

Παίζει το χαβά του μ’ ένα ντέφι
όταν αυτουνού του κάνει κέφι.
Κλήρο ν’ αποκτήσει δεν το νοιάζει
και γι’ αυτό σκλαβιά δεν δοκιμάζει.

Πώς καθρεφτίζονται τα όμορφα κορίτσια; Έι!
Και ο τσομπάνος πώς κρατάει την αγκλίτσα; Όπα!
Οι αφεντάδες πώς χτυπούν το κομπολόι, έι!
Και πώς κουρδίζουν το χρυσό τους το ρολόι;




Θυμήθηκα αυτό το τραγούδι του Γιάννη Μαρκόπουλου  απ' το ''Θεσσαλικό Κύκλο'',που τραγούδησε η Βίκυ Μοσχολιού, όταν διάβασα για το θάνατο της πιο υπερήλικης αρκούδας στον κόσμο, που ζούσε στο καταφύγιο ''Αρκτούρου'' στο Νυμφαίο. 
Πέθανε ο Αντρέας- έτσι την έλεγαν την αρκούδα- στα 50 του χρόνια, που από το 1993 άρχισε να ζει με φροντίδα και ιατρική παρακολούθηση. Πιο πριν τον είχε ένας αρκουδιάρης στην Ημαθία, που ως φάνηκε, δεν τον πρόσεχε καθόλου. Υποσιτισμένη η αρκούδα μας, φοβισμένη, σε άθλια φυσική κατάσταση, με θαμπό και μαδημένο τρίχωμα, με κατεστραμμένη όραση και με δυο χαλκάδες  περασμένους  από τη μύτη της, ''υιοθετήθηκε'' στο καταφύγιο Αρκτούρου από 300 περίπου πολίτες που απαίτησαν την φροντίδα της.
Προκαλεί εντύπωση η κακή φροντίδα της αρκούδας από τον αρκουδιάρη, αφού αυτή του έβγαζε τα χρήματα που κέρδιζε!!!!!!!

Θυμάμαι από τις διηγήσεις της μητέρας μου, να μου περιγράφει τους αρκουδιάρηδες που περνούσαν από τις γειτονιές της Αθήνας και τις παραστάσεις που έδιναν οι καημένες οι αρκούδες για το ''φιλοθεάμον'' κοινό!
Ήταν πάντα ο τσιγγάνος με το ντέφι του, είχε μια αρκούδα συνήθως καφέ με φίμωτρο και αλυσίδα και φυσικά όταν το ντέφι ''μιλούσε'' η αρκούδα σηκωνόταν στα πίσω πόδια, ένα τεράστιο ζώο που έκανε ό,τι η εκπαίδευση του αφεντικού της της είχε διδάξει.............
Διάβασα ότι η εκπαίδευση αυτών των άμοιρων ζώων από τους τσιγγάνους που τις έσερναν μαζί τους με μια αλυσίδα και φίμωτρο, ήταν πολύ σκληρή.
Πάνω σε αναμμένα κάρβουνα που ήταν σκεπασμένα με μια λαμαρίνα, οδηγούνταν η αρκούδα που ενώ έπαιζε το ντέφι,  εκείνη  αναγκαζόταν να χοροπηδά πότε στο ένα πόδι και πότε στο άλλο επειδή καιγόταν. Έτσι ταύτισε τον ήχο του ντεφιού με το χοροπηδητό!!!!!!!!!!
Επίσης στις ερωτήσεις κατά την παράσταση του αρκουδιάρη ''πώς πλένεται η Αλίκη Βουγιουκλάκη;;'' η αρκούδα έβαζε το χέρι στο πρόσωπό της γιατί αντανακλαστικά προσπαθούσε στον ήχο της ερώτησης να βγάλει το πανί από το πρόσωπό της που της έβαζαν κατά την εκπαίδευση.
Είναι από τα επαγγέλματα που ανήκουν πλέον στην παράδοση και είναι ίσως από εκείνα τα επαγγέλματα που με ευχαρίστησε η εξαφάνισή του.
Και έχει πλέον εκλείψει η παράσταση με αρκούδες μετά το σχετικό νόμο του '70! Και ευτυχώς που προστατεύονται σήμερα, πολλά είδη ζώων γιατί  ο άνθρωπος αποδεικνύεται πολλές φορές πως είναι το πιο άκαρδο  ον στον πλανήτη!