Σκέψεις...........ενώ τα κοράκια κάθισαν ήδη στα κλαδιά!

Καθημερινά ενημερώνομαι για τα τεκταινόμενα, διαβάζοντας όσα άρθρα ειδήσεων μπορώ. Η πολιτική και οικονομική μας κατάσταση ''κλέβει'' το ενδιαφέρον, κακώς θα μου πείτε, αλλά έτσι είναι.

Ποικίλα τα συναισθήματα  και οι αντιδράσεις καθ όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης. Πιάνω τον εαυτό μου να μονολογεί, να  επιχειρηματολογεί,  να θυμώνει, να απελπίζεται αλλά και να ''βγάζει γλώσσα'' ξεστομίζοντας ανόητες δικαιολογίες  μιας  μαθήτριας δημοτικού.....

Η αλήθεια όμως είναι, ότι ο κόσμος δεινοπαθεί, και όχι μόνον ο κόσμος της Ελλάδας. Οι πολιτικές της ΕΕ, είναι μακράν πλέον από τις διακηρύξεις των προηγούμενων χρόνων που μιλούσαν για δημοκρατικές και κοινωνικές πολιτικές. Είναι πολιτικές και αποφάσεις που παίρνονται ερήμην των λαών για το καλό των επιχειρήσεων και ειδικά των εταιρειών των μεγάλων κρατών.

Φυσικά εμείς ως χώρα, δεν δικαιούμαστε να ομιλούμε, μια και αυτό απαιτεί η πλύση εγκεφάλου. Γιατί δανειστήκαμε και δαπανήσαμε ασύστολα, έξω από τις δυνάμεις μας. 

Στην πραγματικότητα, δεν δικαιούμαστε να ομιλούμε, γιατί ως λαός, ακόμη επιτρέπουμε να βρίσκονται στη Βουλή οι ίδιοι πολιτικοί, πάνω κάτω,  που κυριάρχησαν τα προηγούμενα 40 χρόνια. Δεν δικαιούμαστε, πραγματικά, να ομιλούμε γιατί αφήσαμε όλα αυτά τα χρόνια το ''εμείς'' για χάρη του ''εγώ''!. Δεν δικαιούμαστε να ομιλούμε γιατί πάψαμε να παράγουμε, ανακαλύπτοντας τρόπους του ''κερδίζειν ακόπως''.Δεν δικαιούμαστε να ομιλούμε γιατί η ελίτ του πνεύματος αφέθηκε στην απόλαυση που η ''καρέκλα'' της πρόσφερε, ενώ οι ικανοί και έντιμοι, κατοίκησαν στη χώρα της σιωπής και της αποστασιοποίησης.

Χωρίς ικανούς ηγέτες, χωρίς ''κεφαλή'' που να εμπνέει, ο λαός δεν ομονοεί, ούτε βρίσκει το βήμα του για να βοηθήσει και τη χώρα.

Το αποτέλεσμα; 

Έχουμε χρόνια μπροστά μας για να πούμε ότι γλυτώσαμε- αν τη γλυτώσουμε- τη πτώχευση. Έχουμε χρόνια μπροστά μας για να πούμε ξεφύγαμε από τη γάγγραινα του χρέους και μπορούμε να κοιτάξουμε μπροστά. Οι πολιτικές αποφάσεις στη χώρα μας δεν μας δίνουν καμιά ελπίδα για να πούμε ότι βλέπουμε έστω και αμυδρά, έστω και στο πολύ βάθος, φως.

Εν τω μεταξύ, οι ειδικοί κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την ελλειπή υγειονομική περίθαλψη, λόγω περικοπών των κονδυλίων με άσχημες συνέπειες για την υγεία μας.
Εν τω μεταξύ στρατιωτικοί, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την ασφάλεια της χώρας εξαιτίας της έλλειψης χρημάτων για την Άμυνα.

Εν τω μεταξύ, οι εργαζόμενοι, όσοι απέμειναν, με το φόβο της δικής τους απόλυσης ή του άγχους της επιβίωσης που οι περικοπές μισθών και η αύξηση φόρων προκαλούν, εργάζονται έτσι που δίνεται η εντύπωση ότι τα πάντα υπολειτουργούν.

Εν τω μεταξύ καθημερινά μένουν χωρίς ηλεκτρικό δεκάδες σπίτια, δεκάδες οικογένειες............

Εν τω μεταξύ, άνθρωποι πεινούν και παιδιά υποσιτίζονται.......

Εν τω μεταξύ, οι γείτονες λαοί, ''μύρισαν'' ετοιμοθάνατο και καραδοκούν.

Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να κοιτά ψηλά, μήπως και δω κοράκια πάνω από το πτώμα της χώρας.

Αλλά ήδη τα κοράκια κάθισαν στα κλαδιά και περιμένουν, ενώ  εμείς κοιτάμε χαμηλά, στο ύψος της τσέπης μας. 

Νοιάζεται κανείς για την εξωτερική μας πολιτική και για τις περικοπές στην άμυνα; Πόσες νίλες πρέπει να πάθουμε για να ξυπνήσουμε επιτέλους;