Άλλες δυο κοπέλες, στην ακμή της νεότητάς τους, έδωσαν με τραγικό τρόπο, τέλος στη ζωή τους...... γιατί απολύθηκαν!!!!!!!!!!! Δεν ξέρω αν είναι οι μόνοι λόγοι των αυτοκτονιών αυτών.......Δεν μπορώ καν να φανταστώ πόσο απελπισμένοι πρέπει να νοιώθουν οι αυτόχειρες για να αποφασίζουν, νηφάλια, να τερματίσουν τη ζωή τους.
Είναι πολύ λεπτό το θέμα της αυτοκτονίας που παίρνει τρομακτικές διαστάσεις μέσα στην κρίση και το χαμό που συμβαίνει στη χώρα μας. Δεν έχω καμιά πρόθεση να το αγγίξω καν, όχι μόνο γιατί είναι ένας ευαίσθητος τομέας που έχει προκαλέσει πόνο σε πολλούς ανθρώπους, αλλά και γιατί δεν είμαι ειδική στις ψυχαναλύσεις.
Όμως, είναι φοβερό να μην μπορείς να σχεδιάζεις τη ζωή σου πλέον. Να μη μπορείς να προγραμματίζεις, να μην ξέρεις αν θα μπορέσεις να αντιμετωπίσεις τις υποχρεώσεις σου και να μη βλέπεις κάποια επιλογή.
Συζητήσεις με νέους ανθρώπους έχω κάνει πολλές. Ανθρώπους που έχουν εργασία ή που μόλις απολύθηκαν. Ανθρώπους που ψάχνουν εναγωνίως μια ΟΠΟΙΑΔΠΟΤΕ δουλειά--έτσι μου δήλωσαν--χωρίς να κοιτάζουν αντικείμενο σπουδών και πτυχία.
''Είναι τραγικό να μαθαίνεις ότι μπαίνεις, πιθανότατα, σε διαθεσιμότητα και ο άντρας σου να είναι άνεργος αφού η επιχείρηση που εργαζόταν έκλεισε. Έχεις ένα μικρό παιδί..............τι να του στερήσεις;;; Τι θα του προσφέρεις;;'', είναι τα λόγια μια κυρίας, νέας σε ηλικία που απήντησε σε σχόλιό μου για το δημόσιο και τη σπάθα των απολύσεων που κουνά εδώ και καιρό η τρόικα.
Όταν μάλιστα υποστήριξα ότι άλλαξαν πλέον οι καιροί και όσοι μπήκαν στο δημόσιο θα καταριούνται τη μέρα που διορίστηκαν με όσα συμβαίνουν και με τις μειώσεις των μισθών, ξέρετε τι μου απήντησε ένας φίλος;;; '' Γιατί να καταριούνται;; Έχουν τη θέση τους και το μισθό τους και κοίτα τι γίνεται από όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου για τις απολύσεις που συζητούνται στο δημόσιο τομέα. Άκουσες τίποτε για τις απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα;;; Είδες κανένα αγώνα και συμπαράσταση, εκτός από τα μεγάλα λόγια των πολιτικών αρχηγών για την ανεργία;;; Και θα γίνει το ''έλα να δεις'' όταν και εάν αρχίσουν οι διώξεις ή οι διαθεσιμότητες... Κάθε μέρα απολύονται ένα σωρό εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα...........μίλησε κανείς;;;''
Άλλη μια κοπέλα νιόπαντρη είπε πως προγραμμάτιζαν παιδί αμέσως μετά το γάμο τους, μια και λόγω ηλικίας δεν έχουν τα χρονικά περιθώρια, αλλά άλλαξαν τα σχέδια. Υπό καθεστώς απολύσεων εργάζονται και οι δύο, αναμένοντας πότε θα έρθει η δική τους σειρά........''Όταν θα μπορέσει να ανακάμψει η χώρα, δεν θα είμαι σε ηλικία τεκνοποίησης '' είπε η κοπέλα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ένας άλλος της παρέας είπε ότι το παιδί του έχει σοβαρό πρόβλημα υγείας και ''πώς θα πληρώνει τη θεραπεία του μετά την απόλυσή του, η οποία είναι σίγουρη; ''
Τι να προγραμματίσεις για το αύριο;; Πώς να σκεφθείς ότι πρέπει να φανείς δυνατός και να βρεις το δρόμο σου, έστω και μέσα από πληθώρα εμποδίων, όταν δεν είναι ορατές, έστω λίγες, επιλογές;; Όταν ο φόβος και η ανασφάλεια φωλιάζουν στη ψυχή σου δηλητηριάζοντας τα όποια ψήγματα αγωνιστικής διάθεσης διαθέτεις;;;
Δεν ξέρω πώς μπορεί κάποιος νέος άνθρωπος να καταθέσει τα όπλα και να πάψει να αγωνίζεται για το μέλλον...Δεν ξέρω πώς μπορεί ο νέος άνθρωπος ειδικά, που γεννά ιδέες, έχει αγωνιστική διάθεση έτσι και αλλιώς λόγω ηλικίας, πώς μπορεί να τερματίσει τη ζωή του, να προκαλέσει τόσο πόνο στους οικείους του, να αφήσει τη ζωή να τον νικήσει!
Είναι δύσκολα τα πράγματα και για κάποιους φαίνονται αδύνατα. Όμως... αν οι υπεύθυνοι αυτών των καταστάσεων που βιώνουμε, δεν νοιάζονται, πρέπει αυτό να γιγαντώσει τη θέλησή μας για ζωή, την επιθυμία μας για αγώνα για ένα καλύτερο αύριο και την υπόσχεση ότι θα κρατήσουμε ολοζώντανη την ελπίδα για παρέα!
Οι δυνατοί χαράσσουν το δρόμο του μέλλοντος.Και δυνατοί είναι αυτοί που δεν επέτρεψαν ποτέ σε κανέναν να τους γονατίσει ή έστω... να φανεί ότι τους γονάτισε. Έτσι δεν είναι; Και δεν βρίσκω λόγια παρηγοριάς για τους συνανθρώπους μου που συναναστρέφομαι και αντιμετωπίζουν αυτά τα προβλήματα που ανέφερα. Και όταν γράφω ότι δεν βρίσκω λόγια παρηγοριάς δεν εννοώ τα τετριμμένα που λέμε από ευγένεια ή γιατί δεν έχουμε κάτι άλλο να πούμε, μια και αντιπαθώ τα ωραία λόγια τα μεγάλα!
Εννοώ μεστές κουβέντες που μπορούν να βοηθήσουν, να δώσουν εναλλακτικές, να γεννήσουν ιδέες που μπορεί να καρποφορήσουν. Λόγια που θα βοηθήσουν βρε αδελφέ στο άγνωστο μέλλον μας.
Γιατί και εγώ στη θέση τους δεν ξέρω πώς θα αντιδρούσα. Και κανείς δεν με διαβεβαιώνει ότι δεν θα βρεθώ.
Όμως όχι... η ζωή είναι ιερή και ως τέτοια πρέπει να την αντιμετωπίζουμε!
Μπορεί οι καιροί να μην γεννούν ήρωες, αλλά στην πραγματικότητα ήρωες είναι όσοι αγωνίζονται στη ζωή, χωρίς όπλα πολλές φορές παρά μόνο με τη δύναμη της θέλησης!
Γιατί η ζωή είναι μια αρένα που οι δυνατοί επικρατούν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου