Σαν σήμερα το '73!!

πηγή

Ήμουν μαθήτρια το '73, τότε, που σαν σήμερα, το τανκ μπήκε στο πολυτεχνείο. Το σπίτι μου ήταν κοντά τότε..............και όλα όσα συνέβησαν τα έζησα και τα θυμάμαι σαν να 'ναι τώρα.
Το ραδιόφωνο έπαιζε συνεχώς και  ακούγοντας τους εκφωνητές του Πολυτεχνείου να ζητούν βοήθεια υλική σε ό,τι είχαν ανάγκη, αλλά και συμπαράσταση από τον κόσμο,τα μάτια δάκρυζαν. Τα τανκς,  από την προηγούμενη ημέρα, περνούσαν κάτω από το μπαλκόνι μου..........Φοβερό να βλέπεις τον κόσμο να ανθίσταται διαμαρτυρόμενος  σε ένα χουντικό καθεστώς  που ό,τι ήθελε να γίνει το έκανε νόμο........με όπλο το φόβο για τις συλλήψεις και τους βασανισμούς που θα ακολουθούσαν! 
Πλήθος κόσμου έβαζε εμπόδια στους δρόμους για να εμποδίσει τα τανκ, που μετέφεραν τα παιδιά του, τους στρατιώτες τους και με αποσκευές τις εντολές της Χούντας   να πατάξουν τους ''κακούς Έλληνες κομμουνιστές που βάλλονται εναντίον της πατρίδας''!
Η πλύση εγκεφάλου είχε ήδη ξεκινήσει στο στρατό μας και ο φόβος είχε πνίξει κάθε διάθεση να αντιδράσει ο στρατευμένος νέος.
ΙΧ και κάδοι απορριμμάτων είχαν μπει ως ανάχωμα κάθετα στους δρόμους για να εμποδίσουν τα τανκ. Πόσα ΙΧ στην κυριολεξία έλιωσαν κάτω από τις ερπύστριες! 
Με μάτια δακρυσμένα όλοι ήμασταν σε εγρήγορση......
Θυμάμαι τον πατέρα μου να κλειδώνει την πόρτα για να μη βγω στους δρόμους..........''Είσαι μαθήτρια... είσαι μικρή.... αν σε πιάσουν;; θα με κάνεις φονιά, να το ξέρεις'', ήταν η δικαιολογία του. Εκείνος όμως ήταν εκεί.............μαζί με πλήθος κόσμου!!
Η ατμόσφαιρα ήταν γεμάτη καπνούς από τα δακρυγόνα.........Που και που ακούγαμε πυροβολισμούς. Από ποιους; Πού; δεν μάθαμε συγκεκριμένα.
Θυμάμαι παραμονή της εισόδου στο Πολυτεχνείο, είχαν έλθει και αγρότες στην Αθήνα..........Θυμάμαι μια ομάδα που έσπασε τα τζάμια της τράπεζας που ήταν δίπλα στο σπίτι μας. Υποκατάστημα της Εμπορικής ήταν και πετάγοντας σκουπίδια ήταν έτοιμοι να βάλουν φωτιά. Οι διαμαρτυρίες του κόσμου που έμενε κοντά, τους απέτρεψε. ''Μην κάψετε και εμάς σαν τα ποντίκια''.............έλεγαν, που φάνηκε ότι ήταν αρκετό για να τους σταματήσει.
Θυμάμαι και έναν με τατουάζ, παράξενο τύπο, δεν ξέραμε πώς ζούσε και τι ''καπνό φούμαρε''...θυμάμαι να περπατά στον άδειο δρόμο μπροστά από την πόρτα μας και το 100 να σταματά πίσω του ....Με τα περίστροφα προτεταμένα τον ακινητοποίησαν, τον έριξαν κάτω, τον κλότσησαν λίγο και τον συνέλαβαν...........Αργότερα έμαθα ότι ήταν φτιαχτό για να φοβηθεί ο κόσμος και να μείνει στα σπίτια του...........δικός τους ήταν και πληροφορίες τους έδινε!!!!!!!!!! Υπήρχαν και υπάρχουν και τέτοιοι.
Εκείνες τις ημέρες, με τους αγώνες του κόσμου όλου μπροστά στο Πολυτεχνείο, κάναμε πολλές κοπάνες από τα σχολεία μας. Όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν έξω από την πόρτα που έπεσε τόσο άνανδρα. Αυτήν τη πόρτα που δεν έχει ξανανοίξει έκτοτε.Που απ' αυτήν  την πόρτα, σαν τσαμπιά σταφύλια κρέμονταν οι φοιτητές και συμμαχητές- συμπατριώτες μας ξεσηκώνοντας τον κόσμο όλες τις προηγούμενες ημέρες.............
Και ο ραδιοσταθμός σιώπησε..............και τα μάτια ''τυφλώθηκαν'' από τα δάκρυα, ενώ ο θρήνος ήταν τεράστιος! Έτσι έχουν καταγραφεί στη μνήμη μου. 
Χούντα...  καθεστώς που έκανε ό,τι ήθελε. Που λόγο δεν έδινε σε κανένα. Που το μαύρο το παρουσίαζε άσπρο και ο αντίλογός σου θεωρούνταν προδοσία. Που ακόμη και σήμερα έχει οπαδούς, επειδή λένε κάποιοι, είχαμε δουλειές και τρώγαμε καλά τότε... Μόνο που η ψυχή και το πνεύμα μας ήταν κενά.........χωρίς δικαίωμα σκέψης και έκφρασης που θα ταν ενάντια στη δικτατορία.
Αυτή η ατμόσφαιρα τότε, μια μέρα σαν και σήμερα, η επαναστατική ατμόσφαιρα που εμψύχωσε τον κόσμο να ξηλώσει μια ώρα αρχύτερα τη Χούντα των Συνταγματαρχών έχει μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη μου......
Συλλήψεις πολλές....
Βασανιστήρια πάμπολλα.......
Ψέμματα  στις ανακοινώσεις της τότε κυβέρνησης, καθημερινό φαινόμενο.........
Καταπίεση και πλύση εγκεφάλου μέσα από τα επιτρεπόμενα ΜΜΕ, τα όπλα του καθεστώτος....
Τι σημασία έχει αν τρως; 
Και η ώρα έφτασε.
Θυμάμαι την αγωνιώδη φωνή του εκφωνητή του ραδιοσταθμού του Πολυτεχνείου...

''Όχι είστε αδέλφια μας... '' έλεγαν στους στρατιώτες που ήταν στο τανκ, που έριξε τελικά την πόρτα. 
Τι έγινε μετά; 
Μάθαμε ό,τι ήθελαν να μάθουμε αλλά η αλήθεια πάντα λάμπει στο τέλος!  Κι όμως, και σήμερα κάποιοι τη διαστρεβλώνουν. Η Χούντα όμως έπεσε! 
Και αν ακόμη οι επόμενες κυβερνήσεις ήταν λάθος για πολλούς, ή έκαναν κακό στον τόπο, έγιναν κυβερνήσεις μετά από επιλογή της πλειοψηφίας του λαού. 
Καλύτερα να πληρώνεις το λάθος σου παρά να πληρώνεις το λάθος που σου επιβλήθηκε! 
Χρόνια πολλά για μια επέτειο που καπηλεύτηκαν πολλοί έκτοτε αλλά που στη δική μου καρδιά  θα μείνει ως ο αγώνας για τη δημοκρατία!