Κι όμως το πολιτικό μίσος είναι έντονο!!





Μερικές φορές πρέπει να αποστασιοποιηθεί κανείς από το χώρο που ζει για να μπορέσει ψύχραιμα να δει την πραγματικότητα. 
Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές-αν όχι τις περισσότερες- βλέπουμε τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας σαν μύωπες , κοντόφθαλμα. Είναι δύσκολο να δεις μακριά, να προβλέψεις, να προλάβεις. Άλλες πάλι φορές σαν πρεσβύωπες ερμηνεύουμε το κάθε τι που συμβαίνει δίπλα μας ή και μέσα μας, διαφορετικά από ότι είναι. Σαν να βλέπουμε τις εικόνες ενός βιβλίου χωρίς γυαλιά, θαμπά, ξεχωρίζοντας μόνο περιγράμματα και σχήματα, όχι όμως και τις λεπτομέρειες. Και ξέρουμε ότι η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά.
Μέσα  σε όλον αυτό το χαλασμό που γίνεται εξαιτίας της κρίσης, ανάμεσα στις ανησυχίες μας για το αύριο αλλά πρωτίστως για το σήμερα, δεν παρατηρούμε αυτό που συμβαίνει και είναι πολύ ανησυχητικό. Συμμετέχουμε και εμείς τις περισσότερες φορές χωρίς ίσως να το αντιλαμβανόμαστε. 
Και αυτό το ανησυχητικό που πάντα υπήρχε στην πολιτική καθημερινότητά μας, αλλά που τώρα είναι έντονο, και χρειάζεται μόνο μια σπίθα για να φουντώσει με ανεξέλεγκτες εκφράσεις και αποτελέσματα, είναι το μίσος.
Μίσος πάντα υπήρχε και εννοώ το πολιτικό μίσος.
Μίσος για τους αριστερούς που χρεώθηκαν έναν εμφύλιο, μίσος για τους δεξιούς που ήταν εκφραστές του συντηρητισμού, μίσος για τους στρατιωτικούς τον καιρό της στρατιωτικής χούντας... μίσος σήμερα σε κάθε διαφορετικό από μας, από τα πιστεύω μας.
Δεν είναι απλά ένα  πολιτικό πάθος που καταλαγιάζει μετά από τις εκλογικές αναμετρήσεις. Είναι πραγματικό μίσος, μια διάθεση να εκτονωθεί μόνο με βία  για τον αντίπαλο που όμως είναι ο διπλανός μας, ο φίλος, ο συνάδελφος, ο γείτονας.
Σήμερα πέρασε μπροστά μου η πορεία αναρχικών με συνθήματα εναντίον του φασισμού και με απειλές κρεμάλας και όλα τα συναφή.
Είναι  λυπηρό όντως, να υπάρχει  φασισμός σε μια δημοκρατική χώρα. Είναι απογοητευτικό και επικίνδυνο. Όμως, το να αυτο-χαρακτηρίζεται κανείς προοδευτικός χρησιμοποιώντας φασιστικά μέσα και φασιστικούς τρόπους έκφρασης είναι  παράδοξο, είναι το άκρον άωτον του παραλόγου.
Γιατί σε μια δημοκρατία όλες οι αντιλήψεις χωράνε, όλες είναι σεβαστές όταν σέβονται τις διαφορετικές αποχρώσεις που πάντα υπάρχουν .
Μίσος .....φανατισμός..........θυμός............είναι αρνητικά συναισθήματα που τυφλώνουν τη λογική, που ζητάνε πεδίο εκτόνωσης αλλιώς θα εκραγούν ανεξέλεγκτα, που όμως μπορεί να ελεγχθούν με ψυχραιμία, σωστή παιδεία και σεβασμό στον εαυτό μας πρώτα από όλα.
Σε  μια αληθινή δημοκρατία όλοι έχουν χώρο έκφρασης. Κάθε εμπόδιο σ' αυτήν την έκφραση είναι φασισμός. Το γνωρίζουμε;
Ναι το ξέρουμε είμαι σίγουρη. Αλλά αδιαφορούμε. Μένουμε Ελλάδα φυσικά και στην χώρα μας απαγορεύεται να είσαι διαφορετικός. Όχι μειοψηφία, γιατί συνήθως οι μειοψηφίες έχουν καθορίσει τέτοιες νοοτροπίες.  Σήμερα ντρέπεται κάποιος να δηλώσει ότι ψηφίζει ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ....ή μήπως φοβάται κιόλας; Ντρέπεται να πει ότι υποστηρίζει την ΧΑ ή ότι υποστηρίζει να φύγει η χώρα από το ευρώ. 
Ο φίλος στρέφεται εναντίον του φίλου για πολιτικές διαφορές... και τα αρνητικά συναισθήματα που ολοφάνερα υπερισχύουν, υποδηλώνουν έχθρα.
Όχι αναίτια-το έχω ξαναγράψει- ο κόσμος ο λίγος ή ο πολύς, είναι αγανακτισμένος με τα κόμματα εξουσίας που τα έκαναν μαντάρα. Όμως η συζήτηση λύνει πολλά αδιέξοδα και πολλές φορές εμποδίζει αυτό το πολιτικό μίσος να στραφεί σε οικεία πρόσωπα. Γιατί είναι ανήκουστο.........όταν οι ίδιοι οι πολιτικοί διαφορετικών κομμάτων είναι φίλοι μεταξύ τους, να χωριζόμαστε εμείς οι πολίτες σε καλούς ή κακούς και να χρησιμοποιούμε βία, λεκτική αλλά και σωματική, για να επιβάλουμε τις απόψεις μας.
Είναι ανήκουστο σήμερα, να δεχόμαστε αυτό το πολιτικό παιχνίδι που λέγεται ''διαίρει και βασίλευε''.
Γιατί έτσι, γινόμαστε εύκολα θύματα στα χέρια όσων θέλουν να μας πατρονάρουν. Και καταλήγουμε να μισούμε... επικίνδυνα!
Γιατί το πολιτικό μίσος καθοδηγείται και μετατρέπει σκεπτόμενα άτομα σε επικίνδυνη μάζα έτοιμη να καταστρέψει χωρίς σκέψη.
Γιατί το πολιτικό μίσος το εκμεταλλεύονται όσοι έχουν συμφέρον να δουν τη χώρα να μετατρέπεται σε πεδίο μάχης μεταξύ φίλων  που βαπτίζονται εχθροί.
Γιατί το πολιτικό μίσος οδηγεί πολλούς μα πάρα πολλούς νέους στο περιθώριο της αδιαφορίας για τα μελλούμενα που τους αφορούν.
Γιατί το πολιτικό μίσος δεν αφήνει περιθώρια να σκεφθείς το καλό του τόπου σου και των παιδιών σου.
Γιατί το πολιτικό μίσος το χρησιμοποιούν όσοι θέλουν να επιβάλλουν αντιδημοκρατικές τακτικές στη χώρα σου.
Γιατί το πολιτικό μίσος τελικά, στρέφεται εναντίον του ίδιου σου του εαυτού .
Και ένα σκεπτόμενο άτομο, με παιδεία και σωστή αγωγή, μπορεί να διαχειριστεί τα συναισθήματά του και δεν επιτρέπει σε κανένα να τον καθοδηγεί για το πώς θα σκεφθεί και το πώς θα εκφραστεί! 
Η σκέψη είναι η κινητήρια δύναμη του ανθρώπου. 
Αλίμονο αν την στερηθούμε! 



10 σχόλια:

  1. Τα μπλε, πράσινα και κόκκινα καφενεία σημάδεψαν μια δεκαετία τουλάχιστον. Αδέρφια και οικογένειες ήταν μαλωμένα γιατί ήταν σε αντίθετα πολιτικά στρατόπεδα.
    Αυτή την κατάσταση θέλουν να την ξαναφέρουν.
    Στο χέρι μας είναι να το αποτρέψουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ ότι είναι στο χέρι μας. Σκέψου σήμερα πόσο πιο πολύ σημαδεύει τη ζωή μας και χωρίζει οικογένειες αυτό το μίσος, το χρώμα το πολιτικό. Και σήμερα περισσότερο από ποτέ θεωρώ ότι είναι πιο επικίνδυνο.
      Καλησπέρα!

      Διαγραφή
  2. Άννα, το πολιτικό μίσος ανδρώθηκε στη χώρα μας σε εποχές που τα πράγματα απείχαν πολύ από τη δημοκρατία. Συνεχίστηκε δε μέσα στη δεκαετία του '80, αλλά νομίζω πως από τα τέλη του '90 και μετά τα πράγματα αμβλύνθηκαν. Σήμερα, επειδή κυρίως ο μέσος πολίτης έχει πρόσβαση σε ποικίλες πηγές ενημέρωσης, κυρίως δε μέσω του διαδικτύου, έχει ανοίξει τους πνευματικούς του ορίζοντες και έχει διαπιστώσει τα λάθη που έκανε κατά το παρελθόν. Κάποια απομεινάρια του πολιτικού μίσους υπάρχουν ακόμα, ειδικά σε ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας, αλλά νομίζω πως είναι αμελητέα. Βέβαια, στο σκεπτικό μου δεν περιλαμβάνω τα άκρα, καθόσον εκεί ο φανατισμός βάζει παρωπίδες και δεν αφήνει τον άνθρωπο να σκεφτεί με τη λογική.

    Σε καλημερίζω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κώστα δυστυχώς όπως το βλέπω εγώ αυτό το πολιτικό μίσος των εποχών που αναφέρεις αναβιώνεται ξανά. Η δική μου άποψη είναι ότι οι πολίτες όντως ενημερώνονται από ποικίλες πηγές και έχουν ανοιχτούς ορίζοντες αλλά και φανατίζονται από ποικίλες πηγές Κώστα. Είναι θέμα επιλογής ποιον ή ποιους θα επιλέξεις για ενημέρωση, ποιους ή ποιον θα πιστέψεις. Πάντως, μια βόλτα στο διαδίκτυο διαβάζοντας σχόλια σε πολιτικά μπλογκ θα σε πείσει για των λόγων μου το αληθές. Ακόμη και με ευγένεια να είναι καλυμμένες οι απαντήσεις, υπάρχει έκδηλος φανατισμός και οι προσβολές δίνουν και παίρνουν...................
      Καλό σου βράδυ

      Διαγραφή
    2. Ίσως να έχεις δίκιο κι απλώς εγώ να θέλω στο μυαλό μου να εξωραΐσω τις καταστάσεις...

      Καλημέρα και καλό μήνα.

      Διαγραφή
    3. Mακάρι Κώστα να υπάρξουν και άλλοι πολλοί άνθρωποι με αυτό το μυαλό σαν το δικό σου.
      Καλημέρα και καλό μήνα

      Διαγραφή
  3. Πιστεύω Αννα μου πως ο κόσμος έχει πλέον αντιληφθεί τα παιχνίδια που παίζονται στην πλάτη του κι έχει ξεπεράσει την εποχή των χρωματιστών καφενείων!
    Δυστυχώς το μίσος εξακολουθεί να υπάρχει,όχι όμως κατά του διπλανού του συμπολίτη μας αλλά κατά των πολιτικών που θησαύρισαν κοροϊδεύοντας 38 χρόνια κι εξακολουθούν να κοροϊδεύουν.Θα αλλάξουν λένε αυτά που ψήφισαν το Φλεβάρη!!!και τότε μωρέ γιατί τα ψηφίσατε και μάλιστα διαγράψατε όσους είπαν όχι;Ο κοινός νους άρχισε πια να λειτουργεί κι ο λαός μια χαρά μοίρασε τα κουκιά και στις 6 Μαϊου,όμως τα παλικάρια δεν έκατσαν να τα βρούν.Βρίσκεται η χώρα τρεις μήνες τώρα χωρίς Βουλή και Κυβέρνηση,ξαναπληρώνουμε εκατομμύρια για τις εκλογές και στα κόμματα ξανά,ξανά μανά στις τράπεζες αλλά για το λαό λεφτά δεν υπάρχουν.Εμ άνθρωπος είσαι,έχεις αισθήματα και συναισθήματα,οι χοντρόπετσοι είναι μετρημένοι και βολεμένοι αφού Γιάννης κέρναγε και Γιάννης έπινε.
    Να είσαι καλά,καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Δημήτρη! Πού χάθηκες;; Όλα καλά;
      Νομίζω ότι δεν αφορά πλέον χρωματιστά καφενεία Δημήτρη μου. Μπορεί και είναι φυσιολογικό να υπάρχει μίσος απέναντι σε πολιτικούς. Το έχω ξαναπεί, είναι άκρως αναμενόμενο εδώ που φτάσαμε. Αλλά η οργή που μετατρέπεται σε μίσος Δημήτρη έχει αναβιώσει, όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι ανάμεσα στους πολίτες με διαφορετικά πιστεύω. Καβγάδες, βωμολοχίες, για τα πολιτικά είναι συνηθισμένα πλέον. Αλλά και σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων έχουν καταστραφεί για τα πολιτικά σήμερα.
      Ο λαός ξανά θα μοιράσει τα κουκιά Δημήτρη σ'αυτές τις εκλογές. Το θέμα είναι αν πάλι θα έχουμε κυβέρνηση. Όσο για το Μνημόνιο..........ε δεν διάβασες τι αγώνας δόθηκε για να διασωθούν τα ''ισχυρά επιδόματα υμετέρων'';;; Ενώ το Μνημόνιο μιλά για εξομάλυνση των διαφορών.Τώρα πληρώνουν οι μικρομεσαίοι και χαμηλόμισθοι............ασφαλώς και θα είμαστε θυμωμένοι. Να μη ξεχνάμε μόνον ότι Γιάννης κέρναγε και κερνάει ακόμη, Γιάννης έπινε και πίνει σε βάρος μας. Γι αυτό χρειάζεται να είμαστε ενωμένοι και όχι χωρισμένοι!!!!!!!
      Καλό σου βράδυ

      Διαγραφή
  4. Θα διαφωνήσω και με την Άννα και με τους σεβαστους σχολιαστές .
    Το πολιτικό μίσος ξυπνάει όταν αρχίζουν οι έντονες ταξικές αντιθέσεις σε μια κοινωνία.
    Λαμόγια, καταχραστές , μεγαλοφοροφυγάδες , δεν δέχονται να επεκταθεί ο λαϊκός έλεγχος και σπέρνουν το μίσος.
    Οι άνεργοι απο την άλλη και αυτοί που τα βγάζουν δύσκολα πέρα , φυσικό είναι να αντιδράσουν.
    Αλλά και φιλοσοφικά να το δεις όλη η κοινωνία ανέκαθεν κινείται στο δίπολο της αγαπης-μίσους,
    Και για το κακό αλλά και για καλό.
    Ας είμαστε ρεαλιστές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Στέλιο. Δηλ σήμερα δεν υπάρχει ταξικό μίσος;; Δεν υπάρχουν οι βολεμένοι και οι έχοντες με απέναντί τους τους μη έχοντες και περιθωριοποιημένους πολίτες;
      Ο λαϊκός έλεγχος μη νομίζεις ότι δεν θα περιέχει και το μίσος ...Το μίσος όπως λες είναι όπως η αγάπη κάτι το φυσιολογικό.
      Σήμερα όμως βρισκόμαστε οι περισσότεροι κάτω από την ίδια μοίρα σ'αυτό το κράτος ό,τι κόμμα και αν ψηφίζουμε. Δεν δικαιολογεί λοιπόν μίσος πολιτικό που χαλάει σχέσεις και καρδιές ή που οδηγεί σε φαινόμενα βίας και καταστροφής.....Τι λες;
      Σ'ευχαριστώ για το σχόλιό σου.
      Να σαι καλά

      Διαγραφή