Κι όμως το πολιτικό μίσος είναι έντονο!!

Μερικές φορές πρέπει να αποστασιοποιηθεί κανείς από το χώρο που ζει για να μπορέσει ψύχραιμα να δει την πραγματικότητα. 
Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές-αν όχι τις περισσότερες- βλέπουμε τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας σαν μύωπες , κοντόφθαλμα. Είναι δύσκολο να δεις μακριά, να προβλέψεις, να προλάβεις. Άλλες πάλι φορές σαν πρεσβύωπες ερμηνεύουμε το κάθε τι που συμβαίνει δίπλα μας ή και μέσα μας, διαφορετικά από ότι είναι. Σαν να βλέπουμε τις εικόνες ενός βιβλίου χωρίς γυαλιά, θαμπά, ξεχωρίζοντας μόνο περιγράμματα και σχήματα, όχι όμως και τις λεπτομέρειες. Και ξέρουμε ότι η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά.
Μέσα  σε όλον αυτό το χαλασμό που γίνεται εξαιτίας της κρίσης, ανάμεσα στις ανησυχίες μας για το αύριο αλλά πρωτίστως για το σήμερα, δεν παρατηρούμε αυτό που συμβαίνει και είναι πολύ ανησυχητικό. Συμμετέχουμε και εμείς τις περισσότερες φορές χωρίς ίσως να το αντιλαμβανόμαστε. 
Και αυτό το ανησυχητικό που πάντα υπήρχε στην πολιτική καθημερινότητά μας, αλλά που τώρα είναι έντονο, και χρειάζεται μόνο μια σπίθα για να φουντώσει με ανεξέλεγκτες εκφράσεις και αποτελέσματα, είναι το μίσος.
Μίσος πάντα υπήρχε και εννοώ το πολιτικό μίσος.
Μίσος για τους αριστερούς που χρεώθηκαν έναν εμφύλιο, μίσος για τους δεξιούς που ήταν εκφραστές του συντηρητισμού, μίσος για τους στρατιωτικούς τον καιρό της στρατιωτικής χούντας... μίσος σήμερα σε κάθε διαφορετικό από μας, από τα πιστεύω μας.
Δεν είναι απλά ένα  πολιτικό πάθος που καταλαγιάζει μετά από τις εκλογικές αναμετρήσεις. Είναι πραγματικό μίσος, μια διάθεση να εκτονωθεί μόνο με βία  για τον αντίπαλο που όμως είναι ο διπλανός μας, ο φίλος, ο συνάδελφος, ο γείτονας.
Σήμερα πέρασε μπροστά μου η πορεία αναρχικών με συνθήματα εναντίον του φασισμού και με απειλές κρεμάλας και όλα τα συναφή.
Είναι  λυπηρό όντως, να υπάρχει  φασισμός σε μια δημοκρατική χώρα. Είναι απογοητευτικό και επικίνδυνο. Όμως, το να αυτο-χαρακτηρίζεται κανείς προοδευτικός χρησιμοποιώντας φασιστικά μέσα και φασιστικούς τρόπους έκφρασης είναι  παράδοξο, είναι το άκρον άωτον του παραλόγου.
Γιατί σε μια δημοκρατία όλες οι αντιλήψεις χωράνε, όλες είναι σεβαστές όταν σέβονται τις διαφορετικές αποχρώσεις που πάντα υπάρχουν .
Μίσος .....φανατισμός..........θυμός............είναι αρνητικά συναισθήματα που τυφλώνουν τη λογική, που ζητάνε πεδίο εκτόνωσης αλλιώς θα εκραγούν ανεξέλεγκτα, που όμως μπορεί να ελεγχθούν με ψυχραιμία, σωστή παιδεία και σεβασμό στον εαυτό μας πρώτα από όλα.
Σε  μια αληθινή δημοκρατία όλοι έχουν χώρο έκφρασης. Κάθε εμπόδιο σ' αυτήν την έκφραση είναι φασισμός. Το γνωρίζουμε;
Ναι το ξέρουμε είμαι σίγουρη. Αλλά αδιαφορούμε. Μένουμε Ελλάδα φυσικά και στην χώρα μας απαγορεύεται να είσαι διαφορετικός. Όχι μειοψηφία, γιατί συνήθως οι μειοψηφίες έχουν καθορίσει τέτοιες νοοτροπίες.  Σήμερα ντρέπεται κάποιος να δηλώσει ότι ψηφίζει ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ....ή μήπως φοβάται κιόλας; Ντρέπεται να πει ότι υποστηρίζει την ΧΑ ή ότι υποστηρίζει να φύγει η χώρα από το ευρώ. 
Ο φίλος στρέφεται εναντίον του φίλου για πολιτικές διαφορές... και τα αρνητικά συναισθήματα που ολοφάνερα υπερισχύουν, υποδηλώνουν έχθρα.
Όχι αναίτια-το έχω ξαναγράψει- ο κόσμος ο λίγος ή ο πολύς, είναι αγανακτισμένος με τα κόμματα εξουσίας που τα έκαναν μαντάρα. Όμως η συζήτηση λύνει πολλά αδιέξοδα και πολλές φορές εμποδίζει αυτό το πολιτικό μίσος να στραφεί σε οικεία πρόσωπα. Γιατί είναι ανήκουστο.........όταν οι ίδιοι οι πολιτικοί διαφορετικών κομμάτων είναι φίλοι μεταξύ τους, να χωριζόμαστε εμείς οι πολίτες σε καλούς ή κακούς και να χρησιμοποιούμε βία, λεκτική αλλά και σωματική, για να επιβάλουμε τις απόψεις μας.
Είναι ανήκουστο σήμερα, να δεχόμαστε αυτό το πολιτικό παιχνίδι που λέγεται ''διαίρει και βασίλευε''.
Γιατί έτσι, γινόμαστε εύκολα θύματα στα χέρια όσων θέλουν να μας πατρονάρουν. Και καταλήγουμε να μισούμε... επικίνδυνα!
Γιατί το πολιτικό μίσος καθοδηγείται και μετατρέπει σκεπτόμενα άτομα σε επικίνδυνη μάζα έτοιμη να καταστρέψει χωρίς σκέψη.
Γιατί το πολιτικό μίσος το εκμεταλλεύονται όσοι έχουν συμφέρον να δουν τη χώρα να μετατρέπεται σε πεδίο μάχης μεταξύ φίλων  που βαπτίζονται εχθροί.

Γιατί το πολιτικό μίσος οδηγεί πολλούς μα πάρα πολλούς νέους στο περιθώριο της αδιαφορίας για τα μελλούμενα που τους αφορούν.
Γιατί το πολιτικό μίσος δεν αφήνει περιθώρια να σκεφθείς το καλό του τόπου σου και των παιδιών σου.
Γιατί το πολιτικό μίσος το χρησιμοποιούν όσοι θέλουν να επιβάλλουν αντιδημοκρατικές τακτικές στη χώρα σου.
Γιατί το πολιτικό μίσος τελικά, στρέφεται εναντίον του ίδιου σου του εαυτού .
Και ένα σκεπτόμενο άτομο, με παιδεία και σωστή αγωγή, μπορεί να διαχειριστεί τα συναισθήματά του και δεν επιτρέπει σε κανένα να τον καθοδηγεί για το πώς θα σκεφθεί και το πώς θα εκφραστεί! 
Η σκέψη είναι η κινητήρια δύναμη του ανθρώπου. 
Αλίμονο αν την στερηθούμε!