Παρατηρώντας το πολιτικό γίγνεσθαι!!!

Όπως έχω ξαναγράψει, οι εκλογές αυτές είναι άκρως ενδιαφέρουσες. Πρώτα από όλα καταγράφεται μια στροφή στην αριστερά ..........κάτι που ίσως κανείς στην Ευρώπη δεν περίμενε. Οι Έλληνες ως απρόβλεπτος λαός, δεν καταψήφισαν  απλά το κόμμα που έφερε το ΔΝΤ στη χώρα όπως τόσα άλλα κράτη που ήταν στην ίδια θέση, δεν καταψήφισαν  απλά την κυβέρνηση της λιτότητας και των άγριων περικοπών των μισθών όπως σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη, αλλά μείωσαν  πολύ τη δύναμη και της αξιωματικής αντιπολίτευσης μια και της χρέωσαν την κακοδιαχείριση των οικονομικών που μαζί με το ΠΑΣΟΚ έφεραν τη χώρα εδώ που βρίσκεται σήμερα. 
'Ενα άλλο ενδιαφέρον μήνυμα που έχει καταγραφεί στις δημοσκοπήσεις είναι, η απαξίωση των πολιτικών κομμάτων .........επειδή πιστεύω  ότι κανένα κόμμα του κοινοβουλίου δεν ενδιαφέρθηκε όλα αυτά τα χρόνια για τον δανεισμό και την υστέρηση εσόδων του κράτους κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου όπως όφειλαν να κάνουν όλα αυτά τα χρόνια της ανάπτυξης με πήλινα πόδια. Έτσι εξηγείται και  η φράση που ακούγεται .... ''όλοι ίδιοι είναι''! Όμως, δεδομένης της μη νέας λύσης, της απουσίας φρέσκων ιδεών και μιας ρεαλιστικής πρότασης, και  του ''ε αυτούς έχουμε τι να κάνουμε;'' οι ψηφοφόροι στράφηκαν στην αριστερά......και τη δεξιά. Ακούσαμε όλη την προηγούμενη προεκλογική περίοδο πολλές προτάσεις του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ. Και ακούσαμε την υπαναχώρηση για αυτές τις προτάσεις σ' αυτήν την προεκλογική περίοδο. Ίσως φταίνε οι πολλές συνιστώσες του κόμματος του Αλέξη Τσίπρα. Ο καθένας λέει τις δικές του απόψεις  ή μάλλον της συνιστώσας που ανήκει. Οι δημοσκοπήσεις όμως έδειξαν εξαρχής ότι η δύναμη του ΣΎΡΙΖΑ ανεβαίνει......ίσως να βγει και πρώτο κόμμα. Εκεί είναι η εξήγηση, κατά τη γνώμη μου, στο γιατί ακούμε υπαναχωρήσεις από τα στόματα στελεχών του. Δεν είναι υπαναχωρήσεις. Είναι ρεαλιστικές προτάσεις ενός εν δυνάμει κόμματος εξουσίας.Βλέπετε, όταν ένα κόμμα έχει τόσο μικρά ποσοστά όπως πάντα είχε ο ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να κάνει πρόγραμμα ονειρεμένο, προγραμματικές δηλώσεις που είναι ανεφάρμοστες μεν, υπέροχες στο άκουσμα δε.  Η εξουσία όμως φέρνει ευθύνη.....και πώς να πεις στους ψηφοφόρους σου ότι πολλά μα πάρα πολλά από τις προγραμματικές δηλώσεις σου δεν εφαρμόζονται;;;
Έτσι την καταγγελία του Μνημονίου την λες πολιτική καταγγελία, όπερ σημαίνει επαναδιαπραγμάτευση όπου υπάρχει δυνατότητα, την αθρόα πρόσληψη στο δημόσιο τη λες.......πρόσληψη όπου χρειάζεται, τις προτάσεις για το τραπεζικό σύστημα τις ακολούθησαν  οι επαφές με τους τραπεζίτες για τη διαβεβαίωση ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας....και πάει λέγοντας.
Το οξύμωρο όμως είναι ότι  ενώ δεν θέλουμε Μνημόνιο αν και είμαστε λαός που έζησε με δάνεια  και δανεικά.............και που  δεν θέλει να πληρωθούν με τη συμμετοχή του, όμως θέλουμε την ΕΕ και το ευρώ!!! 
Αλλά είμαστε  και εξαγριωμένοι με τους Ευρωπαίους και το ΔΝΤ!!!! Πιστεύω όμως ότι δε αισθανόμαστε έτσι αναίτια. Από την εμφάνιση της Τρόικας στη χώρα μας, το φως της δημοσιότητας έβλεπαν στοιχεία που αφορούσαν τα παρασκήνια της βοήθειας της ΕΕ στη χώρα μας. Όπως το ότι θα δοθεί βοήθεια στην Ελλάδα αρκεί να υπογραφούν συμφωνίες  για αγορά αμυντικών συστημάτων. Αυτό και αν θεωρήθηκε ως εκβιασμός από το λαό μας και όχι άδικα. Επίσης διάβασε ο κόσμος, για ανάπτυξη των μεγάλων δυνάμεων της ΕΕ που γίνεται σε βάρος των ασθενέστερων, διάβασε για υπαιτιότητα της Ευρώπης στην εξαφάνιση της παραγωγικής μας δύναμης, αλλά  άκουσε και τα χειρότερα από τον Ευρωπαϊκό τύπο, και από τους Ευρωπαίους πολιτικούς για τους τεμπέληδες Έλληνες και διάβασε λιβελογραφήματα κάθε λογής, τη στιγμή που πολλές χώρες έχουν τόσα δάνεια και τη στιγμή που η ανικανότητα των πολιτικών μας ''επιβραβεύτηκε'' πολλές φορές από τα συμφέροντα της ΕΕ.
Πώς να μην γράφονται στο λογαριασμό της Λαγκάρντ τόσα σχόλια απαξιωτικά και υβριστικά όταν διαβάζουν  τις προκλητικές απαντήσεις που μας αφορούν σε συνέντευξή της κυρίας του ΔΝΤ;;;
Η ψυχραιμία όμως είναι το καλύτερο όπλο για τον καθένα μας. Γιατί ακόμη είμαστε στην αρχή, πιστεύω, αυτής της περιπέτειας.
Παρατηρώ επίσης ότι πολλοί χαρακτηρίζουν ως επίθεση τα σχόλια και την κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ. Κατά τη γνώμη μου είναι λογική και άκρως δημοκρατική μια και δεν είναι δυνατόν να έχουν όλοι την ίδια γνώμη. Άποψή μου είναι ότι η κριτική από κάπου πηγάζει. Πάντα ψάχνεις τα στοιχεία που στηρίζεται μια  κριτική, αρνητική ή θετική, και  κρίνεις αν έχει βάση ή όχι. Εξάλλου κανένα κόμμα δεν έχει  μείνει στο απυρόβλητο σε καμιά εκλογική αναμέτρηση. Γι αυτό, μόνο η ψυχραιμία ωφελεί!!!
Το νέο όμως αυτών των εκλογών είναι ότι πλέον δεν μιλά κανείς για δικομματισμό! Και το είχα βαρεθεί...........
Η ανησυχία  είναι έκδηλη σε όλους. Ερωτήσεις ακούω παντού:
Θα μας ξανακυβερνήσουν οι υπαίτιοι; 
Θα βγούμε από το ευρώ ;; Μήπως θα έχουμε δραχμή πλέον με ότι αυτό συνεπάγεται;;  Τι θα γίνει μετά τις εκλογές;; Θα σχηματιστεί κυβέρνηση;; Θα ξαναπάμε σε νέες εκλογές;; Θα είναι σταθερή η κυβέρνηση που θα αποκτήσουμε αν και όποτε;;
Τι θα γίνει αν βγει η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι  αξιωματική αντιπολίτευση;; Θα δουλέψει τίποτε στο κράτος σ' αυτήν την περίπτωση;;;
Τι θα γίνει με το Μνημόνιο;;; Και άλλες περικοπές;; Και άλλη ανεργία;;; ...........................................
Η 18η Ιουνίου θα είναι η πρώτη μέρα  των εξελίξεων όπως θα έχουν αποτυπωθεί από τις εκλογές.
Καμιά διαμαρτυρία για την αποτύπωση αυτή δεν πρέπει να ακουστεί. Ο λαός είναι ο κυρίαρχος και ό,τι εκείνος επιθυμεί ας γίνει!!!!!!!!!!
Αλλά το αποκορύφωμα πια είναι αυτή η ''κλάψα'', η κακομοιριά που μας δέρνει, η καπηλεία πολλές φορές των αυτοκτονιών από μέρους και των ΜΜΕ και της αναπαραγωγής σε υπερθετικό βαθμό από τους πολίτες!!!!
Οι νέες ιδέες νεκρές!
Η διάθεση για αγώνα επιβίωσης ανύπαρκτη σε συνολικό επίπεδο...
Η υπερβολή για ότι κακό υπάρχει είναι δεδομένη............
Η απαισιοδοξία που καθηλώνει τον πολίτη σε κατάσταση κατάθλιψης, κυριαρχεί.
Ας τελειώσουν και αυτές οι εκλογές μπας και αρχίσει κάτι να δουλεύει..............
Μόνο να ''σηκώσουμε τα μανίκια'' και να δουλέψουμε για τον εαυτό μας και συγχρόνως για τη χώρα χρειάζεται..........
Μπορούμε;;;
Και επειδή ως Έλληνες μας εξιτάρουν φράσεις του τύπου '' όταν εσείς σκαρφαλώνατε στα δέντρα, εμείς φτιάχναμε παρθενώνες'' σας αναδημοσιεύω ένα απόσπασμα, όπως μου εστάλη!!

{Γιατί δεν θέλουν τους Έλληνες ; 
Σ' ένα βιβλίο με τίτλο «Σκυλάνθρωποι» (Δημ. Μοσχόπουλου) είναι καταγεγραμμένη η ενδιαφέρουσα αφήγηση μίας Ελβετίδας, η οποία επεξηγεί γιατί οι Ευρωπαίοι και γενικότερα οι ξένοι, συμπεριφέρονται με ελεεινό τρόπο κατά των Ελλήνων.
Η κοπέλα αναφέρεται σε κάποιον πλούσιο θείο της ονόματι Αλμπέρ που ζούσε κοντά στη Λοζάννη υπεραγαπώντας τα ζώα καί προστατεύοντας στη βίλα του πολλά από αυτά.
Ένας φίλος του γιατρός απ' τη Γενεύη του δώρισε ένα κουτάβι ράτσας «μποξέρ», που άκουγε στο όνομα «Τέλος», ενημερώνοντάς τον ότι άμα μεγαλώσει το καθαρόαιμο σκυλί χρειάζεται προσοχή διότι είναι επικίνδυνο!
Πράγματι, σ' ένα χρόνο είχε δυναμώσει τόσο πολύ που ήταν απλησίαστο.
Ο πρώτος που την πλήρωσε ήταν ο κηπουρός που δέχτηκε επίθεση από το σκυλί με αποτέλεσμα να μείνει ένα μήνα ακίνητος στην κλινική έχοντας χάσει την γάμπα που την είχε φάει ο σκύλος και θα έμενε κουτσός σε όλη του τη ζωή με καρφιά στο πόδι του!
Ο Αλμπέρ απεφάνθη ότι ο σκύλος έπρεπε να εκπαιδευθεί για να αποκτήσει σωστή συμπεριφορά.
Έφερε Γερμανό σκυλοδαμαστή και πράγματι σε 6 μήνες ο «Τέλος» ήταν «αρνάκι».
Περιέργως όμως σε μία δεξίωση ο σκύλος ξαναεπιτέθηκε αιμοβόρικα σ' έναν υπηρέτη και ευτυχώς γι' αυτόν ο οδηγός της βίλας πυροβόλησε τον «Τέλος» και έβαλε τέλος στην άτακτη ζωή του!
Η στεναχώρια του Αλμπέρ ήταν απερίγραπτη ώσπου τον επισκέφτηκε ο δωρητής του σκύλου, ο γιατρός, ο οποίος εξήγησε στον περίλυπο φίλο του ότι ο σκύλος όσο καλά και να δαμαστεί κρατάει μέσα του κακία, ζήλια, μίσος, καί εκδικείται:
«Τα ζώα δεν συγχωράνε ποτέ στον άνθρωπο την βελτίωση της συμπεριφοράς τους, γιατί νιώθουνε ότι αυτή η βελτίωση τ' απομακρύνει από τη φύση τους? και όποτε δίνετε η ευκαιρία το μίσος εκρήγνυται».
Για να κατανοήσει ο Αλμπέρ καλύτερα την συμπεριφορά του σκύλου, ο γιατρός κάνει τον εξής εκπληκτικό παραλληλισμό:
«Είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει μ' εμάς τους Ευρωπαίους καί τους Έλληνες! Αν υπάρχει μια φυλή στον κόσμο που κυριολεκτικά τη μισώ αφόρητα, αυτή η φυλή είναι οι Έλληνες»!
Και τεκμηριώνει την άποψή του λέγοντας ότι στα γυμνασιακά του χρόνια ένιωθε «ψυχικά καταπιεσμένος. Διότι δεν μας διδάξανε τίποτα οι σοφοί μας διδάσκαλοι που να μην το 'χανε εξηγήσει, να μην το 'χανε ανακαλύψει, να μην το 'χανε πετύχει, να μην το 'χανε τελειοποιήσει οι Έλληνες!
Κι αν κάποτε αναφέρανε κανένα άλλονε φτωχό συγγενή της γνώσεως και της σοφίας, όχι Έλληνα, στο τέλος προσθέτανε ότι αυτός ο κάποιος, ο φουκαράς βασίστηκε για την ανακάλυψή του πάνω σ' ένα θεώρημα προγενέστερο κάποιου Έλληνα, πάνω σε μια παλιά σκέψη κάποιου άλλου Έλληνα, πάνω σ' ένα έργο αιώνες πριν δοσμένο από κάποιον άλλο Έλληνα!
Σιγά σιγά ένιωθα πως οι γνώσεις μου, οι σκέψεις μου, τα αισθήματά μου, η προσωπικότητά μου, ο κόσμος μου, η ύπαρξή μου ως το έσχατο μόριο διαβρώνονταν και χρωματίζονταν απ' αυτό που χαρακτηρίζουμε με την κλασική πια έκφραση, ελληνικό παρελθόν ».
Αυτά όλα καταστάλαζαν στα βάθη της ψυχής του γιατρού «ένα φλογερό μίσος για καθετί το ελληνικό»!
Και η συνέχεια: «Αργότερα στο πανεπιστήμιο, η κατάσταση έγινε δραματική.
Ο Ασκληπιός από τη μια, ο Ιπποκράτης απ' την άλλη!
Ο Γαληνός τη μια μέρα, ο Ορειβάσιος την επομένη!
Αέτιος το πρωί, Αλέξανδρος Τραλλιανός τ' απόγευμα!
Παύλος ο Αιγινίτης από 'δω, Στέφανος ο Αθηναίος από 'κει
Δεν μπορούσα ν' ανοίξω βιβλίο χωρίς να βρω μπροστά μου την ελληνική παρουσία.
Δεν τολμούσα να πιάσω στα χέρια μου λεξικό για να βρώ μια δύσκολη, σπάνια, μια χρήσιμη, μια έξυπνη, μια όμορφη, μια μεστωμένη λέξη.
Όλες ελληνικές!
Και άλλες αμέτρητες σαν την άμμο των θαλασσών και των ποταμών, ελληνικής κι αυτές προέλευσης! Άρχισα κι εγώ με την πάροδο του χρόνου να νιώθω απέναντι στους Έλληνες όπως ο Τέλος !
Πρόκειται για φαινόμενο ομαδικό! Έτσι αισθανόμαστε λίγο πολύ όλοι μας απέναντι στους Έλληνες.
Τους μισούμε όπως τα ζώα τους θηριοδαμαστές. Και μόλις μας δίνεται η ευκαιρία χιμάμε τους δαγκώνουμε και τους κατασπαράζουμε.
Γιατί στο βάθος ξέρουμε ότι κάποτε ήμαστε ζώα μ' όλη τη σημασία της λέξης κι είναι αυτοί, οι Έλληνες, πάλι οι Έλληνες, πάντα οι Έλληνες, που μας εξώσανε από τη ζωώδικη υπόσταση και μας ανεβάσανε στην ίδια με τους εαυτούς τους ανθρώπινη βαθμίδα!
Δεν αγαπάμε κάτι που θαυμάζουμε. Ρίξε μια ματιά στην ιστορία και θα διαπιστώσεις ότι όλοι οι Ευρωπαίοι, με αρχηγούς τους Λατίνους και το Βατικανό, λυσσάξαμε να τους εξαφανίσουμε τους Έλληνες από το πρόσωπο της γης! Δεν θα βρεις και δε θα φανταστείς συνδυασμό και συγκέρασμα εγκλήματος, πλεκτάνης και παγίδας που δεν το σκαρφιστήκαμε και δεν το πραγματώσαμε για να τους εξολοθρεύσουμε!  Η ιστορία με το μίσος κατά των Ελλήνων δεν ξέφτισε.
Ο σύγχρονος πολιτισμένος  άνθρωπος είναι ο ίδιος και χειρότερος.
Δεν θα επιτρέψει ποτέ το Βατικανό, Αλμπέρ μου, να επιβιώσει στην αυλόπορτα της Ευρώπης, στα πλευρά της Ασίας και στο κατώφλι της Αφρικής ο ελληνισμός κι η ορθοδοξία του, η μόνη πραγματικότητα, η μόνη γνήσια χριστιανική πίστη.
Είναι ο μόνος λαός που κατόρθωσε να συνταιριάξει αρμονικά τον αρχαίο του πολιτισμό, την υπεράνθρωπη πνευματικότητά του με όλα τα θετικά στοιχεία του χριστιανισμού και να γεννήσει αυτός ο θεϊκός συνουσιασμός μια βαθιά πίστη, μια θεμελιωμένη θρησκεία, μια τρομερή ενωτική ισχύ.
Η δική μας ηγεσία, οι δικοί μας ταγοί, η δική μας εκκλησία δεν θα επιτρέψουν ποτέ την προκοπή τους, γιατί αν μονοιάσουνε και στο κοινωνικό πεδίο, χαθήκαμε!
Ποιος τους πιάνει, αν βλαστήσει στη γη τους μια στάλα κοινωνική δικαιοσύνη κι ο λαός τους που στενάζει κι αναστενάζει φτάσει να κουμαντάρει τον τόπο του! Θα ξαναπιάσουνε το πολιτιστικό μαστίγιο στα χέρια τους και θα τους θωρούμε πάλι από το ύψος των αστραγάλων τους εμείς τα σκαθάρια αυτούς τους γίγαντες»!
Ο φιλέλληνας Αλμπέρ σ' όλα αυτά αρκέστηκε να απαντήσει με νόημα:
« Γι' αυτό θα τους αγαπάω πάντα, θα τους θαυμάζω και θα τους σέβομαι !!! ».}