Εγώ δεν είμαι εδώ!

 

Εσύ διαβάτη που περνάς

σκυφτός και δακρυσμένος,

εσύ που βροντοφώναξες 

για έγκλημα στις ράγες,

το όνομά μου διάβασε,

άναψε το κερί σου

μα μάθε το, δεν είμαι εδώ.

Τα λίγα χρόνια που έζησα,

γέννησαν όνειρα πολλά

κι απότομα το έκοψαν 

το νήμα της ζωής μου

Κι όμως! Εγώ δεν είμαι εδώ.

Στης μάνας μου την αγκαλιά

δεν μπόρεσα να φτάσω

Στον άνεμο με σκόρπισαν 

ύπουλες μεθοδεύσεις

Γι αυτό εγώ δεν είμαι εδώ!

Κοίτα ψηλά, στον ουρανό

 που αχανής σου μοιάζει

 στα σύννεφα που περπατώ

με τους αγγέλους συντροφιά

δεν θέλω οξυγόνο

Όμως,  εγώ είμαι εδώ.

 

Εσύ διαβάτη που περνάς

σκούπισ' τα δάκρυά σου

κράτησε με στη μνήμη σου

και σήκωσε το βλέμμα 

τον ουρανό κοίτα ψηλά

και ύψωσε τη φωνή σου

να φτάσει εδώ που είμαι εγώ!

Είναι η δική μου συμμετοχή στο Συμπόσιο Ποίησης που διοργανώνει ακούραστα η Αριστέα μας.

Συγχαρητήρια στην Ελένη μας που πρώτευσε με το καταπληκτικό ποίημά της Επίκληση.

Συγχαρητήρια και στον Γιάννη μας που βρέθηκε σε απόσταση αναπνοής από την πρώτη θέση με το υπέροχο ποίημά του "Θέλω Οξυγόνο"

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Αριστέα που μας παρακινεί να καταθέτουμε την ψυχή μας κάθε φορά