ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΟ ΜΗΝΑ

 

Ουπς, τι στο καλό γίνεται;
Γιατί ζαλίζομαι έτσι;
Ο ουρανός καθάρισε... τον βλέπω....λίγα σύννεφα έχει ψηλά.
Τώρα είναι ώρα να βγούμε...είναι η μέρα του μήνα που έχουμε έξοδο όλοι στην πόλη μας. Κάθε γειτονιά, στην πλατεία της. Πλανόδιοι θα προσφέρουν φαγητό του δρόμου και αναψυκτικά. Μια μέρα το μήνα πάντα!
Μετά εξαφανίζονται εντός της οικίας τους.
Σε κάθε σπίτι βλέπεις, υπάρχει δεξαμενή οξυγόνου που με μετρητή σου δίνει μέσω σωληνώσεων οξυγόνο επί πληρωμή βεβαίως. Εκτός από σήμερα. Μια μέρα το μήνα πάντα. Σήμερα μένουν κλειστά οι μετρητές μια και καθαρίζουν την ατμόσφαιρα όλη νύχτα τα μηχανήματα. Για να έχουμε έστω οριακό οξυγόνο και να μπορέσουμε να βγούμε έξω ...για μας το κάνουν, για να μας κρατούν ήρεμους. Μια μέρα το μήνα
Τις υπόλοιπες ημέρες τηλεργασία. Κλείνουμε πορτοπαράθυμα να κρατάμε έξω το διοξείδιο του άνθρακα και τα τοξικά αέρια και αναπνέουμε ό,τι οξυγόνο παρέχουν οι σωληνώσεις μας από τη δεξαμενή. Ούτε επισκέψεις, ούτε πολλά άτομα σε κάθε σπίτι. Ο μετρητής δείχνει ότι καταναλώνεται πολύ οξυγόνο με τα πολλά άτομα και η πληρωμή είναι δυσβάσταχτη. Έτσι ο καθείς στη μοναξιά του, άντε και ζευγάρια μόνο.
Από τρία εκατομ στην πόλη μου έχουμε μείνει 500 χλδ!
Πάει το περιβάλλον, καταστράφηκε. Ας προσέχαμε, ας διαμαρτυρόμαστε για την ποιότητα ζωής που μας προσφέρουν. Ας φροντίζαμε....

Ουπς, τι γίνεται;
Γιατί πονάει τόσο το κεφάλι μου;
Όλα στριφογυρίζουν!
Το πρωί ήπια τον καφέ μου στο μπαλκόνι μου...Δεν άναψα το τσιγάρο, το κράτησα όμως σαν αντίδραση/ αντίσταση. Ξέρω ότι η τιμωρία είναι αυστηρή για το κάπνισμα, μια και θεωρείται κλέφτης του οξυγόνου και αυτό. Πώς νοιάζονται για μας!!
Θα μου πεις τι βγήκες να κάνεις στο μπαλκόνι σου; Τι να δεις; Η θέα σε ψυχοπλακώνει με τα άχρωμα κτίρια και την έλλειψη ομορφιάς γύρω τους. Ούτε λίγο πράσινο υπάρχει, ούτε ένα λουλούδι δεν ζει στα μπαλκόνια. Μα ήθελα να νοιώσω λίγο αέρα φυσικό, να δω τον ουρανό που τα αέρια τον κρύβουν τις υπόλοιπες ημέρες. Μια μέρα το μήνα νοιώθω ανθρώπινη!!
Κάθε μέρα οι μόνοι που εργάζονται εκτός είναι οι κούριερ και μεταφορείς που είναι υποχρεωμένοι να έχουν στα ηλεκτρικά τους αυτοκίνητα, δεξαμενές οξυγόνου για τους επιβάτες. Και τα παράθυρα ερμητικά κλειστά. Εκτός από αυτήν τη μια μέρα του μήνα!
Προσέχετε τα δάση, τα νερά, τη γη, φωνάζανε παλιά, αλλά σπανίως ο κόσμος έβγαινε να διαμαρτυρηθεί. Τώρα;
Ζούμε κάτω από ένα θόλο μουντό, μια συνεχή ομίχλη τοξικών αερίων που μας περιβάλλει. Ούτε ο ήλιος δεν φτάνει ακριβώς σε μας. Δεν μπορούμε να αναπνεύσουμε, να ζήσουμε μ'αυτό το μίγμα αερίων...γι αυτό μένουμε κλεισμένοι!

Ουπς! Νοιώθω να πετάω! Τα πάντα κινούνται σε αργή κίνηση.
Όχι όχι βιάζομαι, θέλω να πάω στην πλατεία. Εκεί θα συναντήσω φίλους που έχω ένα μήνα να τους δω. Κι αυτό το γαλάζιο του ουρανού τι όμορφο...κι ας έχει σύννεφα πολλά. Πόσο μου έχει λείψει !
Γιατί σκοτείνιασε ξαφνικά;
Δεν αναπνέω καλά...πρέπει να γυρίσουμε σπίτι όλοι. Το οξυγόνο λιγοστεύει...πρέπει να βιαστούμε μη λιποθυμήσουμε στο δρόμο. Γρήγορα...σκοτείνιασε και δεν καθαρίζουν την ατμόσφαιρα ξανά γιατί είναι πανάκριβη διαδικασία. Μια μέρα το μήνα μόνο...
Γρήγορα...γρήγορα!
..............
''Μην ανησυχείτε δεν δείχνει να έχει επιπτώσεις από το χτύπημα στο κεφάλι εσωτερικά. Θα την κρατήσουμε όμως για να την παρακολουθήσουμε. Το δακρυγόνο που τη χτύπησε της έφερε λιποθυμία μαζί με τη δυσκολία αναπνοής από τα αέρια....Θα γίνει όμως καλά''.
-Πού... είμαι; Τι έπαθα;
-Δεν θυμάσαι; Πήρες μέρος στη διαδήλωση για το περιβάλλον και έγινε χαμός με τα Ματ...χτυπήθηκες...
-Ναι ναι θυμήθηκα. Ακόμη,,, δεν καταστράφηκε η ατμόσφαιρα, έτσι;
Πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα γιατί δεν είναι αισιόδοξο το μέλλον του πλανήτη.
Πρέπει να φροντίσουμε μη φτάσουμε στη μια μέρα το μήνα...
ΠΡΈΠΕΙ!
''Μην ανησυχείτε παραληρεί από τα εισπνεόμενα αέρια των δακρυγόνων και το χτύπημα. Θα συνέλθει...''
-Μην ξεχνιέστε, μην εφησυχάζετε. Πρέπει να φροντίσουμε τη φύση!

Αυτή είναι η συμμετοχή μου στη Μίνι Σκυτάλη # 4 της Γήινης ματιάς.  Ευχαριστώ Μαίρη μου για το έναυσμα για δημιουργία!

Είπα να μείνω λίγο μακριά από το διαδίκτυο και τα blogs, αλλά άμα έχεις έναν Γιάννη να σε τσιγκλάει κάθε φορά πώς να μείνεις εκτός;

Θα περάσω σιγά σιγά και από τα e-σπίτια σας να τα πούμε.