ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΟ ΜΗΝΑ

 


Ουπς, τι στο καλό γίνεται;
Γιατί ζαλίζομαι έτσι;
Ο ουρανός καθάρισε... τον βλέπω....λίγα σύννεφα έχει ψηλά.
Τώρα είναι ώρα να βγούμε...είναι η μέρα του μήνα που έχουμε έξοδο όλοι στην πόλη μας. Κάθε γειτονιά, στην πλατεία της. Πλανόδιοι θα προσφέρουν φαγητό του δρόμου και αναψυκτικά. Μια μέρα το μήνα πάντα!
Μετά εξαφανίζονται εντός της οικίας τους.
Σε κάθε σπίτι βλέπεις, υπάρχει δεξαμενή οξυγόνου που με μετρητή σου δίνει μέσω σωληνώσεων οξυγόνο επί πληρωμή βεβαίως. Εκτός από σήμερα. Μια μέρα το μήνα πάντα. Σήμερα μένουν κλειστά οι μετρητές μια και καθαρίζουν την ατμόσφαιρα όλη νύχτα τα μηχανήματα. Για να έχουμε έστω οριακό οξυγόνο και να μπορέσουμε να βγούμε έξω ...για μας το κάνουν, για να μας κρατούν ήρεμους. Μια μέρα το μήνα
Τις υπόλοιπες ημέρες τηλεργασία. Κλείνουμε πορτοπαράθυμα να κρατάμε έξω το διοξείδιο του άνθρακα και τα τοξικά αέρια και αναπνέουμε ό,τι οξυγόνο παρέχουν οι σωληνώσεις μας από τη δεξαμενή. Ούτε επισκέψεις, ούτε πολλά άτομα σε κάθε σπίτι. Ο μετρητής δείχνει ότι καταναλώνεται πολύ οξυγόνο με τα πολλά άτομα και η πληρωμή είναι δυσβάσταχτη. Έτσι ο καθείς στη μοναξιά του, άντε και ζευγάρια μόνο.
Από τρία εκατομ στην πόλη μου έχουμε μείνει 500 χλδ!
Πάει το περιβάλλον, καταστράφηκε. Ας προσέχαμε, ας διαμαρτυρόμαστε για την ποιότητα ζωής που μας προσφέρουν. Ας φροντίζαμε....

Ουπς, τι γίνεται;
Γιατί πονάει τόσο το κεφάλι μου;
Όλα στριφογυρίζουν!
Το πρωί ήπια τον καφέ μου στο μπαλκόνι μου...Δεν άναψα το τσιγάρο, το κράτησα όμως σαν αντίδραση/ αντίσταση. Ξέρω ότι η τιμωρία είναι αυστηρή για το κάπνισμα, μια και θεωρείται κλέφτης του οξυγόνου και αυτό. Πώς νοιάζονται για μας!!
Θα μου πεις τι βγήκες να κάνεις στο μπαλκόνι σου; Τι να δεις; Η θέα σε ψυχοπλακώνει με τα άχρωμα κτίρια και την έλλειψη ομορφιάς γύρω τους. Ούτε λίγο πράσινο υπάρχει, ούτε ένα λουλούδι δεν ζει στα μπαλκόνια. Μα ήθελα να νοιώσω λίγο αέρα φυσικό, να δω τον ουρανό που τα αέρια τον κρύβουν τις υπόλοιπες ημέρες. Μια μέρα το μήνα νοιώθω ανθρώπινη!!
Κάθε μέρα οι μόνοι που εργάζονται εκτός είναι οι κούριερ και μεταφορείς που είναι υποχρεωμένοι να έχουν στα ηλεκτρικά τους αυτοκίνητα, δεξαμενές οξυγόνου για τους επιβάτες. Και τα παράθυρα ερμητικά κλειστά. Εκτός από αυτήν τη μια μέρα του μήνα!
Προσέχετε τα δάση, τα νερά, τη γη, φωνάζανε παλιά, αλλά σπανίως ο κόσμος έβγαινε να διαμαρτυρηθεί. Τώρα;
Ζούμε κάτω από ένα θόλο μουντό, μια συνεχή ομίχλη τοξικών αερίων που μας περιβάλλει. Ούτε ο ήλιος δεν φτάνει ακριβώς σε μας. Δεν μπορούμε να αναπνεύσουμε, να ζήσουμε μ'αυτό το μίγμα αερίων...γι αυτό μένουμε κλεισμένοι!

Ουπς! Νοιώθω να πετάω! Τα πάντα κινούνται σε αργή κίνηση.
Όχι όχι βιάζομαι, θέλω να πάω στην πλατεία. Εκεί θα συναντήσω φίλους που έχω ένα μήνα να τους δω. Κι αυτό το γαλάζιο του ουρανού τι όμορφο...κι ας έχει σύννεφα πολλά. Πόσο μου έχει λείψει !
Γιατί σκοτείνιασε ξαφνικά;
Δεν αναπνέω καλά...πρέπει να γυρίσουμε σπίτι όλοι. Το οξυγόνο λιγοστεύει...πρέπει να βιαστούμε μη λιποθυμήσουμε στο δρόμο. Γρήγορα...σκοτείνιασε και δεν καθαρίζουν την ατμόσφαιρα ξανά γιατί είναι πανάκριβη διαδικασία. Μια μέρα το μήνα μόνο...
Γρήγορα...γρήγορα!

..............
''Μην ανησυχείτε δεν δείχνει να έχει επιπτώσεις από το χτύπημα στο κεφάλι εσωτερικά. Θα την κρατήσουμε όμως για να την παρακολουθήσουμε. Το δακρυγόνο που τη χτύπησε της έφερε λιποθυμία μαζί με τη δυσκολία αναπνοής από τα αέρια....Θα γίνει όμως καλά''.
-Πού... είμαι; Τι έπαθα;
-Δεν θυμάσαι; Πήρες μέρος στη διαδήλωση για το περιβάλλον και έγινε χαμός με τα Ματ...χτυπήθηκες...
-Ναι ναι θυμήθηκα. Ακόμη,,, δεν καταστράφηκε η ατμόσφαιρα, έτσι;
Πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα γιατί δεν είναι αισιόδοξο το μέλλον του πλανήτη.
Πρέπει να φροντίσουμε μη φτάσουμε στη μια μέρα το μήνα...
ΠΡΈΠΕΙ!
''Μην ανησυχείτε παραληρεί από τα εισπνεόμενα αέρια των δακρυγόνων και το χτύπημα. Θα συνέλθει...''
-Μην ξεχνιέστε, μην εφησυχάζετε. Πρέπει να φροντίσουμε τη φύση!


Αυτή είναι η συμμετοχή μου στη Μίνι Σκυτάλη # 4 της Γήινης ματιάς.  Ευχαριστώ Μαίρη μου για το έναυσμα για δημιουργία!




Είπα να μείνω λίγο μακριά από το διαδίκτυο και τα blogs, αλλά άμα έχεις έναν Γιάννη να σε τσιγκλάει κάθε φορά πώς να μείνεις εκτός;
Θα περάσω σιγά σιγά και από τα e-σπίτια σας να τα πούμε.

46 σχόλια:

  1. Άννα μου διαβάζοντας τρόμαξα! Απέδωσες τόσο παραστατικά τον τρόμο που προκαλεί μια τέτοια προοπτική, που έπαθα κάτι! Στο τέλος βέβαια ήρθε η καρδιά μου στη θέση της, και μετά ακολούθησε ο μεγάλος προβληματισμός για το πού οδηγούμε αυτόν τον πλανήτη! Αφύπνιση είναι το κείμενο σου για όλες τις κοιμισμένες συνειδήσεις, και για το πόσο προσπαθούμε να παραδώσουμε ένα καλύτερο κόσμο, και ένα καλύτερο περιβάλλον στα παιδιά μας! Θεωρώ πως γίνονται πολλοί αγώνες αλλά θα μπορούσαν να γίνουν περισσότεροι! Σ' ευχαριστώ για τη συμμετοχή σου κορίτσι μου, σου στέλνω τα φιλιά μου και είθε να μη βιώσει κανείς κάτι τέτοιο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαίρη μου καλώς την. Σ'ευχαριστώ πολύ. Είσαι πάντα κινητήριος δύναμη για να δημιουργούμε, να βάζουμε τη φαντασία μας να δουλέψει, να αλληλεπιδράσουμε.
      Αφύπνιση είναι το κείμενο όντως, αλλά ανησυχώ μήπως κοιμόμαστε βαριά και δεν ακούμε ούτε κανόνια...
      Αμην θα πω για τις ευχές σου και εύχομαι καλή εβδομάδα
      Τα φιλιά μου

      Διαγραφή
  2. Μου αρέσει τόσο πολύ που έχουμε διαφορετικές οπτικές για κάθε εικόνα να διαβάσουμε! Η οπτική σου, λοιπόν, με ξάφνιασε (ευχάριστα) και με κράτησε ως το τέλος. Πολύ δυνατή ιστορία, Άννα, από τις καλύτερές σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό είναι το ενδιαφέρον και το όμορφο. Τι σου γεννά η κάθε εικόνα. Σ'ευχαριστώ Αλεξάνδρα μου. Χαίρομαι που σε βλέπω εδώ
      Καλή εβδομάδα

      Διαγραφή
  3. Ένα ανατριχιαστικό sci-fi κατά βάθος διήγημα και έρχεσαι να δηλώσεις δυναμικά και καταλυτικά παρούσα, Άννα μου. Με άκρως σημαντικά ζητήματα η πλοκή σου. Περιβάλλον, τρόπος ζωής, αδράνεια κοινωνίας, αντανακλαστικά κοινωνίας. Ένα εφιαλτικό όνειρο ταλανίζει την ηρωίδα σου αλλά θαρρώ εμείς όλοι είμαστε εκείνοι, που πρέπει να ανησυχήσουμε ή μάλλον να ταραχτούμε θα έλεγα.
    Τι μάς περιμένει, με λίγα λόγια, φωνάζει το διήγημά σου, Άννα μου. Τι μάς περιμένει αν αδιαφορήσουμε για την ποιότητα ζωής και αν δεν διεκδικήσουμε την προστασία της από εκείνους που την υπονομεύουν.
    Χάρηκα με την καρδιά μου την επιστροφή σου στη γειτονιά μας, αγαπημένη μου φίλη.
    Καλή βδομάδα να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι το είχα ξεκινήσει για επιστημονική φαντασία τελείως αλλά ήταν πολύ θλιβερό. Το άλλαξα λοιπόν αλλά ήθελα αυτό το μήνυμα να περάσει. Ξέρεις, με το που είδα την εικόνα αυτής της μεγαλούπολης αμέσως μου γεννήθηκε στο μυαλό η εικόνα ενός θλιβερού ''αύριο'' σε σχέση με το περιβάλλον. Δες την, ανθρώπινη δεν τη λες πάντως!
      Κι εγώ χαίρομαι που επέστρεψα και φταίς το γράφω...αλλά τα ψιλά γράμματα δεν ξέρω πώς βγήκαν, η γραμματοσειρά δεν είναι αυτή που επιλέγω ...τέλος πάντων
      Καλή εβδομάδα και για σένα

      Διαγραφή
  4. Ωωωω Αννιώ μου πόσο ένιωσα αυτήν την έλλειψη οξυγόνου, μαζί με την ηρωίδα σου.
    Τόσο παραστατική η γραφή σου σαν να ήμουν εκεί...δεν θα ήθελε κανένας μας αυτό το μέλλον νομίζω.
    Η ιστορία σου γροθιά στο στομάχι είναι αν δεν αφυπνιστούμε σύντομα για το μέλλον αυτού του όμορφου πλανήτη που λέγεται γη!
    Τι ωραία συμμετοχή και με δυνατό μήνυμα για όλους μας.
    Να είσαι καλά Αννιώ μου πολύ χάρηκα που ήσουν στην παρέα μας για άλλη μια φορά. να μην χανόμαστε...καλό σου ξημέρωμα φιλιααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρούλα μου αυτήν την έλλειψη οξυγόνου ήθελα να νοιώσουμε. Και δεν ήθελα να επανέλθω με γροθιά στο στομάχι αλλά μου βγήκε αυθόρμητα και δεν το παρέβλεψα.
      Σ'ευχαριστώ Ρούλα μου να σαι καλά
      Καλή εβδομάδα σου

      Διαγραφή
    2. Την αλήθεια έγραψες Αννιώ μου και πρέπει να την κοιτάμε κατάματα, όσο και να πονάει αυτό! 🤔

      Διαγραφή
    3. Ναι Ρούλα μου κατάματα πρέπει να την κοιτάμε αλλά νομίζω εθελοτυφλούμε.

      Διαγραφή
  5. Πωπω κατάφερες να το ζήσουμε.....πολύ δυνατή συμμετοχή !!!!
    Την αγάπη μου !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι αν το κατάφερα αυτό Ράνια μου. Και τη δική μου αγάπη αφήνω
      Σε φιλώ

      Διαγραφή
  6. Ένα κείμενο μας χάριζες, που κτυπάει καμπανάκι για όλα αυτά που γνωρίζουμε ότι θα γίνουν αλλά μέχρι στιγμής συμπεριφερόμαστε σαν να μην αφορούν μάς αλλά κάποιους άλλους... ποιους άραγε;
    Η γραφή σου τόσο καθαρή και ζωντανή, για κάποια στιγμή με έβαλε κι εμένα να αναρωτιέμαι, πόσο δυστυχής θα ήμουν αν βίωνα παρόμοιες καταστάσεις. Εύχομαι η ανθρωπότητα να ξυπνήσει, να μην είναι τα παιδιά μας αυτά που θα πληρώσουν την ανθρώπινη απερισκεψία.
    Δυνατή συμμετοχή, Άννα!
    Την Καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βασίλη μου πιστεύω όλοι να ακούσουμε το καμπανάκι. Η αλήθεια είναι ότι ήθελα καμπάνα να βαρέσει αλλά το άλλαξα λίγο για να μη γίνει πολυ θλιβερό. Μου αρκεί και το καμπανάκι.
      Σ'ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λόγια σου
      Κι εγώ το εύχομαι για το καλό των παιδιών μας να ξυπνήσουμε...γιατί αυτά τα παιδιά πολύ τα σκέφτομαι
      Καλή σου εβδομάδα Βασίλη

      Διαγραφή
  7. Αννούλα μου, με συγκλόνισες.
    Μας περιγράφεις τόσο γλαφυρά και παραστατικά, ένα δυστοπικό μέλλον που όμως δεν μπορώ να αποκλείσω ότι θα γίνει μακροπρόθεσμα, πραγματικότητα.
    Κανείς δεν θα ήθελε να το ζήσει και να ζει ανθρώπινα μια φορά το μήνα.
    Τι κάνουμε όμως για να βοηθήσουμε το περιβάλλον.
    Τι κάνουμε για να ανατρέψουμε τις πιθανότητες;
    Η απάντηση είναι τίποτα. "Εμείς θα σώσουμε τον κόσμο;". Και αυτός ο ωχαδερφισμός και η αδιαφορία κάποια στιγμή θα μας στοιχίσει.
    Μπράβο σου! Σπουδαία συμμετοχή με πολύ σοβαρό μήνυμα.
    Φιλί γλυκό Αννούλα μου.
    Καλημέρα και καλή εβδομάδα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρίνα μου μπορούμε αν θέλουμε να αντιστρέψουμε τις πιθανότητες αλλά θέλουμε;
      Χαίρομαι που σου άρεσε κυρίως ως μήνυμα για το περιβάλλον
      Καλή εβδομάδα κορίτσι μου
      Τα φιλιά μου

      Διαγραφή
  8. ''Μην ανησυχείτε παραληρεί από τα εισπνεόμενα αέρια των δακρυγόνων και το χτύπημα. Θα συνέλθει...''

    Αυτή η σειρά τα λέει όλα.
    Διαβάζοντας το κείμενό σου, θυμήθηκα τα συναισθήματα που είχαν ξεπηδήσει από μέσα μου όταν διάβαζα το βιβλίο "1984" του Τζόρτζ Όργουελ.
    Δεν ξέρω τι ελπίζω. Αυτό που θέλω, είναι να βάλουμε όλοι τα δυνατά μας για τη ζωή. Γιατί το περιβάλλον είναι η ζωή μας και η καταστροφή του μοιάζει κατά πολύ σε αυτό που τόσο γλαφυρά περιέγραψες.

    Σε ευχαριστούμε γι' αυτό το κείμενο.

    Καλώς σε βρήκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς όρισες Γιώτα. Επισκέφτηκα ήδη το e-σπιτικό σου. Εύχομαι να τα λέμε στην πορεία. Σ'ευχαριστώ πολύ και ελπίζω κι εγώ στην αφύπνιση. Καλή σου εβδομάδα

      Διαγραφή
  9. Εφιαλτικά καμπανάκια για το μέλλον με βάση την κλιματική αλλαγή και την πορεία του πλανήτη. Κάποτε χαμογελάγαμε όταν μας μιλούσαν για το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Τώρα το νιώθουμε στο πετσί μας, ίσως σε λίγο προμηθευτούμε και μάσκες οξυγόνου. Εφιαλτικό το σενάριο κι όμως τόσο κοντά στην αλήθεια.
    Δυνατή συμμετοχή Άννα μου, απ' αυτές που διαβάζεις με ένα κόμπο στο στομάχι και που δυστυχώς την επόμενη μέρα κάνεις σαν να μην σε αφορά.
    Φιλιά πολλά, να είσαι πάντα καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζω ότι ζούμε ένα μέρος του εφιάλτη ήδη. Και δεν ξέρω ποιος γελά σήμερα αλλά εμένα μου ανακατεύεται το στομάχι με όσα βλέπω και σ'αυτόν τον τομέα να γίνονται
      Τα φιλιά μου

      Διαγραφή
  10. Αυτά τα απανωτά "πρέπει" στο τέλος, είναι η πιο δυσοίωνη πρόβλεψη πως τίποτα δεν θα γίνει. Άντε να συνεχίσουμε να πίνουμε από χάρτινα καλαμάκια και να ρίχνουμε τα σκουπίδια μας στους κάδους ανακύκλωσης (αν υπάρχουν στην περιοχή μας). Σαν ν' αδειάζουμε έναν ωκεανό με το κουταλάκι του γλυκού, δηλαδή.
    Άννα μου, συγχαρητήρια για την επιλογή του θέματος και της φωτογραφίας. Καυστικό, σαρκαστικό και πολύ γλαφυρό το κείμενό σου. Φοβάμαι ότι είναι και ρεαλιστικό ως ένα σημείο...
    Καλή εβδομάδα να έχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι λέω τπτ δεν θα γίνει...Στη δική μου περιοχή δεν υπάρχουν κάδοι ανακύκλωσης. Μόνο μετανάστες με αυτοσχέδια καρότσια μαζεύουν ό,τι πωλείται για ανακύκλωση μα δεν μας σώζει αυτο.
      Σ'ευχαριστώ Μαράκι μου να σαι καλά
      Καλή εβδομάδα και για σένα

      Διαγραφή
  11. Τι χαρά Άννα να σε διαβάζω και πάλι και τι συγκλονιστική ιστορία σε ενέπνευσε αυτή η εικόνα!
    Δεν θα επαναλάβω όσα έγραψαν οι φίλοι μας, πιο πάνω γιατί θέλω να πιστεύω πως δεν θα χειροτερέψουν οι καταστάσεις που ήδη έχουν φτάσει στο όριο!
    Η μόνη λύση βρίσκεται στην πνευματικότητα όλων μας και είναι στο χέρι του καθενός να βάλει ένα χεράκι!
    ΑΦιλάκια και καλή δημιουργική βδομάδα εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μακάρι να μουν τόσο αισιόδοξη κι εγώ. Χαίρομαι που σας ξαναβλέπω εδώ μέσα. Θα τα λέμε
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  12. Έχω μείνει στήλη άλατος.
    Αυτό μας περιμένει;
    Αλίμονο στα νέα παιδιά.
    Άννα μου πολύ δυνατή η ιστορία σου, μας ταρακούνησε όλους.
    Ευχές για ένα καλύτερο αύριο, που πρέπει να το παλέψουμε όμως.
    Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ φοβάμαι το μέλλον των παιδιών μας Ρένα μου....και ναι πρέπει να παλέψουμε.
      Να σαι καλά
      Φιλάκια

      Διαγραφή
  13. Να διαδηλώνεις για το περιβάλλον και να σου ρίχνουν δακρυγόνα είναι τρομερό όσο και το εφιαλτικό σενάριο που μας περιέγραψες Άννα μου.
    Ελπίζω να παρθούν μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος πριν να είναι αργά.
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι αυτό σκέφτηκα κι εγώ Πολύ τρομερό...και συμβαίνει ξέρεις.
      Ελπίζω κι εγώ Ελένη μου
      Τα φιλιά μου και τις ευχαριστίες μου σου στέλνω

      Διαγραφή
  14. Ένα δυστοπικό μέλλον μας χτύπησε την πόρτα και ένιωσα ασφυξία όπως η αφηγήτριά σου Άννα μου. Κακομελέτα κι έρχεται, όμως, δεν θα το γλυτώσουμε αν δεν γίνει κάτι δραστικό που ν' αλλάξει όσα ξέραμε μέχρι τώρα. Πρώτα όμως πρέπει να αλλάξουμε εμείς ολόκληροι. Ο αγώνας από μέσα δικαιώνεται. Απ' έξω, δικαίωση δεν θα έρθει ποτέ.
    Σ' ευχαριστώ για την συμμετοχή σου. Μας ταρακούνησε δεόντως.
    Καλό βράδυ Άννα μου, σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πώς να μην νοιώσεις ασφυξία; Εδώ μάσκες ιατρικές φοράμε και δεν αναπνέουμε καλά, σκέψου....Ναι εμείς πρέπει να αλλάξουμε Μαρία μου αλλά δεν το βλέπω...Απογοητεύομαι κάθε μέρα και πιο πολύ
      Και εγώ σ'ευχαριστώ που τη διάβασες τη συμμετοχή μου
      Να σαι καλά
      Καλό βραδυ

      Διαγραφή
  15. Αννα μου η συγκλονιστική ιστορία σου περιέγραψε ρεαλιστικά ένα εφιαλτικό μέλλον που δυστυχώς δεν είναι μακρινό......Μέτρα για την αποτροπή αυτού του εφιάλτη θα επρεπε να έχουν ληφθεί προ πολλού, όμως η ανθρώπινη αφροσύνη και απληστία έχουν αποδειχθεί ισχυρότερες από κάθε λογική.....Τρομακτική η προοπτική αν δεν υπάρξει γενικευμένη αντίδραση έστω και τώρα......δεν είμαι εκ φύσεως απαισιόδοξη, όμως ο τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος δεν με κάνει να αισιοδοξώ..... Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι είναι εφιαλτικό το μέλλον εδώ είναι το παρόν ήδη. Και εγώ δεν αισιοδοξώ ίσως επειδή είμαι πολύ ρεαλίστρια.
      Ευχαριστώ Κλαυδία μου που είσαι εδώ
      Καλό σου βράδυ

      Διαγραφή
  16. Ω, τι ωραία! Ήταν φανταστική η δυστοπία σου!
    Το κακό είναι ότι όλοι ξέρουμε ότι με μαθηματική
    ακρίβεια εκεί βαδίζουμε!
    Φιλάκια πολλά, Άννα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι όντως το ξέρουμε αλλά κάνουμε πως δεν το βλέπουμε. Χαίρομαι που σου άρεσε Αριστέα μου. Η μαμά και ο μπαμπάς καλά;
      Τα φιλιά μου

      Διαγραφή
    2. Προσπαθούμε, Αννούλα μου. Αυτές τις μέρες είχε άλλο ένα πέσιμο/χτύπημα ο μπαμπάς
      και ήταν δύσκολα. Από χτες επανερχόμαστε σιγά σιγά στις εργοστασιακές μας ρυθμίσεις.
      Φιλιά! ♥

      Διαγραφή
    3. Χαίρομαι που επανήλθατε κι ας ήταν δύσκολα όσα περάσατε. Πρόσεχε τον εαυτό σου. Θυμάμαι ο νευρολόγος του πατέρα μου μας έλεγε ότι φροντιστές χρειάζονται περίθαλψη περισσότερο από τους ανοιακούς ασθενείς. Πρόσεχε λοιπόν

      Διαγραφή
  17. Ο νεαρός γιος μου, πηγαίνει στο κέντρο τής Αθήνας πολύ συχνά, και μου μετέφερε ότι η ατμόσφαιρα είναι μονίμως δηλητηριασμένη. Με το που βγαίνει κανείς από το μετρό, δακρύζουν τα μάτια του και πονάει ο λαιμός του, γιατί τα ΜΑΤ είναι εδραιωμένα/εγκατεστημένα στην περιοχή τών Εξαρχείων -και ευρύτερα- και ρίχνουν συνεχώς δακρυγόνα, για να αποτρέψουν τους κατοίκους από τις διαμαρτυρίες τους.. Όσα περιέγραψες, Αννούλα, δεν ξέρω καν αν είναι "μέλλον", μάλλον παρόν είναι. Απλά, μεταξύ τών άλλων "δηλητηρίων", "ρίχνουν" και μούγγα στα Μέσα Μαζικής (όχι)Ενημέρωσης οι γνωστοί ΑΡΔ και, μόνο όσοι βιώνουν το κακό, είναι σε θέση να το γνωρίζουν.. Το κείμενό σου καταπληκτικό, η πραγματικότητα ζοφερή.. Την καλημέρα μου.🌷

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σκέψου εγώ που μένω κοντά στο κέντρο. Ναι δυστυχώς είναι πιο κοντά στο παρόν αυτό που περιγράφω...Σ'ευχαριστώ Πέτρα μου. Και δεν χρειαζόμαστε τη φλυαρία τη ΜΜΕ τη ζούμε την πραγματικότητα αρα δεν μπορούν να κρύψουν τπτ
      Καλή εβδομάδα

      Διαγραφή
  18. Δυστυχώς ένα μέλλον εφιάλτης ξεπροβάλλει και εμείς βαδιζουμε ολοταχώς στον όλεθρο .Η ιστορία σου Άννα μου δεν είναι ουτοπία αλλά μπορεί κάλλιστα να γίνει πραγματικότητα.
    Μου αρέσε πολύ γιατί περιγράφει κατατοπιστικά την απόλυτη καταστροφή του περιβάλλοντος.
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι όντως είναι εφιάλτης αλλά μήπως και το παρόν μας δεν είναι ΄τετοιο; Σ'ευχαριστώ Μαρία μου
      Φιλάκια

      Διαγραφή
  19. Nομίζω πως λίγο πολύ όλοι έχουμε νιώσει ειδικά τα τελευταια χρόνια αυτην την παραξενη ασφυξία. Θα σου πήγαινε πολύ αυτό το δυστοπικό ύφος....Μπράβο Άννα μου είναι εκπληκτικό όπως πάντα. Γράφεις υπέροχα και χαίρομαι που διαβάζω ακόμη ένα δημιούργημά σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς την μου! Με έχασες ε; Απείχα από το διαδίκτυο κάτι μήνες, αλλά επανέρχομαι λίγο λίγο
      Θα τα πουμε. Σ'ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σου
      Τα φιλιά μου

      Διαγραφή
    2. Καλά έκανες! Χρειάζεται και το διάλειμμα. Ελπίζω όλα να είναι καλά!!! Είσαι φανταστική!

      Διαγραφή
    3. Όλα καλά Ιφιγένειά μου. Ευχαριστώ πολύ

      Διαγραφή