 |
| πηγή |
Εκείνα τα χρόνια δεν έκαναν ελεύθερα μπάνιο στη θάλασσα οι γυναίκες!
Ήταν ντροπή για μια κυρία αλλά και μια νεαρή να φορέσει μαγιό. Και τι μαγιό!! Μακρύ κουστούμι για να μπει στα ρηχά να πλατσουρίσει.
Σε ορισμένα κράτη υπήρχαν ειδικές άμαξες που τις οδηγούσαν πιο βαθιά στη θάλασσα και απόμερα, με άλογο, που επάνω στην άμαξα υπήρχε καμπίνα. Εκεί άλλαζε η γυναίκα μόνη, και κατέβαινε τη σκαλίτσα για να κολυμπήσει. Μετά ανέβαινε πάλι στην άμαξα, φορούσε τα ρούχα της και έβγαζε μια σημαιούλα να τη δει ο αμαξάς από την ακτή και να έλθει να την πάρει.
Μα εκείνη δεν έκανε μπάνιο ποτέ στη θάλασσα.
Το ζήλευε το μπάνιο. Η μητέρα της ανένδοτη. Κι ας είχαν αρχίσει τα μπάνια γυναίκες και άντρες σε ξεχωριστές παραλίες βεβαίως, αλλά δροσίζονταν, όσοι ήθελαν, στη θάλασσα. Την γεύονταν, έμπαιναν στην αγκαλιά της και ξεχνούσαν κοινωνικές ανισότητες, άγχη και φόβους, Ακόμη και την πείνα ξεχνούσαν.
 |
| πηγή |
Αλλά εκείνης της το απαγόρευαν. Και στην αδελφή της φυσικά, αλλά η αδελφή της δεν αγαπούσε τη θάλασσα. Την φοβόταν!
Οι γονείς της, τις λιγοστές γυναίκες που έμπαιναν στη θάλασσα τις χαρακτήριζαν ελαφρών ηθών και αλίμονο στην κοπέλα που αποκτούσε τέτοιο όνομα. Ειδικά για μια φτωχή νέα, ήταν ό,τι χειρότερο να καταστραφεί το όνομά της.
 |
| πηγή |
Πάντα εύρισκε ευκαιρία να βρεθεί κοντά στη θάλασσα. Ήταν πρώτη και καλύτερη για να μαζέψει πεταλίδες από τα βραχάκια κοντά στο σπίτι της.
Τις τρώγανε όλοι τους τις πεταλίδες. Αυτά τα σκληρά όστρακα που αφθονούσαν στις ακτές και ειδικά στα βράχια στη χώρα μας. Το γεύμα του φτωχού.
Τις έβρισκε προσκολλημένες στα βράχια με τα δόντια τους γύρω από το όστρακό τους που αν δεν πρόσεχε τις κομμάτιαζαν τα δάχτυλα.
Έτσι την άφηναν να πηγαίνει μόνη για πεταλίδες.
Προσοχή, της έλεγε η μητέρα της, προτιμότερο να βραχείς παρά να σηκώσεις τη φούστα σου.
Κι εκείνη πήγαινε τρεχάτη με ένα μαχαιράκι και ένα δοχείο για τα θαλασσινά της, γιατί λάτρευε το πιλάφι με τις πεταλίδες που έφτιαχνε η μητέρα της, έτσι έλεγε. Η αλήθεια ήταν ότι λάτρευε να βγάζει τα παπούτσια της, να σηκώνει τη φούστα ως το γόνατο και να πλατσουρίζει ως τα βραχάκια για να ξεκολλήσει τις πεταλίδες. Κυρίως όμως να νιώσει τη θάλασσα να την αγκαλιάζει, να αισθανθεί τη δροσιά στα πόδια της, να γευτεί την αλμύρα της.
Πολλές φορές ξεχνιόταν πηδώντας και κλωτσώντας το νερό ή αφήνοντας το κυματάκι να τη χαϊδέψει ψιθυρίζοντάς της τρυφερά λόγια και κολακείες. Έτσι ένιωθε!
Προσοχή, της έλεγε η μητέρα της, προτιμότερο να βραχείς παρά να σηκώσεις τη φούστα σου.
Κι εκείνη πήγαινε τρεχάτη με ένα μαχαιράκι και ένα δοχείο για τα θαλασσινά της, γιατί λάτρευε το πιλάφι με τις πεταλίδες που έφτιαχνε η μητέρα της, έτσι έλεγε. Η αλήθεια ήταν ότι λάτρευε να βγάζει τα παπούτσια της, να σηκώνει τη φούστα ως το γόνατο και να πλατσουρίζει ως τα βραχάκια για να ξεκολλήσει τις πεταλίδες. Κυρίως όμως να νιώσει τη θάλασσα να την αγκαλιάζει, να αισθανθεί τη δροσιά στα πόδια της, να γευτεί την αλμύρα της.
Πολλές φορές ξεχνιόταν πηδώντας και κλωτσώντας το νερό ή αφήνοντας το κυματάκι να τη χαϊδέψει ψιθυρίζοντάς της τρυφερά λόγια και κολακείες. Έτσι ένιωθε!
Έπειτα καταλάβαινε ότι πέρασε η ώρα και βιαζόταν να μαζέψει τις πεταλίδες από βραχάκι σε βραχάκι, μην τυχόν και έλθει η μάνα της και τη δει με τη φούστα ως τα γόνατα.
''Ξέρεις πόσες φορές σκέφτηκα'',ελεγε κάθε φορά που διηγιόταν την επαφή της με τη θάλασσα, ''αφού δεν υπήρχε κόσμος τριγύρω, γιατί να μη βουτήξω στα νερά με το φόρεμα; Τι θα γινόταν; Το μόνο που φοβόταν ήταν μην το μάθουν οι γονείς της.
Αλλά μια φορά δεν άντεξε.'' Έκανε ζέστη'', έλεγε ''και τόλμησα να βραχώ λυγίζοντας τα πόδια για να φτάσει η θάλασσα ως το πηγούνι μου''.Το διηγιόταν και καμάρωνε. Ήταν η δική της αντίδραση, η επανάστασή της, η κατάκτηση του απαγορευμένου.
''Δεν μπορείς να φανταστείς πώς ένοιωσα'', έλεγε.'' Όχι κανείς δεν φαντάζεται να γεύεσαι έστω κι έτσι, κάτι που αγαπάς και όμως στο απαγορεύουν. Πόσο θα ήθελα να ήμουν άντρας''!
Εκείνη την ημέρα φρόντισε να μαζέψει πολλές πεταλίδες. Στέγνωσε το φόρεμα βέβαια, αλλά φαινόταν το αλάτι και το τσαλάκωμα από το θαλασσινό νερό.
''Γλίστρησα και έπεσα στο νερό'' ήταν αυτό που είπε στους γονείς της όταν την είδαν.
Ο πατέρας της πλέον ανένδοτος να την ξαναφήσει να πάει μόνη της
Πω πω τι θα έκανε;
Η μητέρα της την έβλεπε που έκλαιγε πολλές φορές όταν της αρνιόταν να πάει για πεταλίδες. Δεν στερήθηκαν τη λιχουδιά αυτή γιατί πήγαινε η μητέρα. Την έπαιρνε μαζί, αλλά δεν την άφηνε ούτε τα παπούτσια να βγάλει. Στεκόταν πιο πέρα κρατώντας το δοχείο για να βάζει η μητέρα τα όστρακα
Και εκείνη, συζητούσε με το νου με τη θάλασσα που τη στερήθηκε αλλά που δεν μετάνιωσε ποτέ!
''Ξαναμπήκα ως τα γόνατα στη θάλασσα παντρεμένη πια. Τι κι αν με παρότρυνε ο άντρας μου να κολυμπήσω;
Ντρεπόμουν πάρα πολύ να βάλω μαγιό, ω μου αρκούσε το νερό στα πόδια
Μα τα παιδιά μου τα έσπρωξα να κολυμπούν από μικρά.
Καθόμουν εκεί στην ακτή και τα πρόσεχα, χαιρόμουν με τις φωνούλες τους και φρόντιζα να τους δίνω φιλιά όταν έβγαιναν. Φιλιά και σ'εκείνα και στη θάλασσα που είχε αφήσει το ίχνος της επάνω τους’’.
Αυτή ήταν η γιαγιά μου που λάτρευε τη θάλασσα
Και της άρεσε τόσο πολύ να της διηγείσαι ιστορίες θαλασσινές.
''Πεταλίδα όμως δεν έχω δοκιμάσει ποτέ'', της είχα πει. '' Παιδάκι μου μολύνθηκαν τόσο πολύ τα νερά που και τα βράχια μένουν γυμνά και οι ακτές είναι ακατάλληλες και να πατήσεις ακόμη''
Πόσα κατέκτησαν οι γυναίκες στην πάροδο του χρόνου! Ακόμη και το δικαίωμα να κολυμπούν!!
Σ'αυτήν την εποχή θα έπρεπε να έχεις γεννηθεί γιαγιά!!
Γι αυτό κάθε καλοκαίρι όταν πρωτομπαίνω στη θάλασσα, κοιτάω ψηλά και λέω '' για σένα γιαγιά το πρώτο μου μπάνιο και φέτος''!
''Ξέρεις πόσες φορές σκέφτηκα'',ελεγε κάθε φορά που διηγιόταν την επαφή της με τη θάλασσα, ''αφού δεν υπήρχε κόσμος τριγύρω, γιατί να μη βουτήξω στα νερά με το φόρεμα; Τι θα γινόταν; Το μόνο που φοβόταν ήταν μην το μάθουν οι γονείς της.
 |
| Αύγουστος 1919 στο Essex |
Αλλά μια φορά δεν άντεξε.'' Έκανε ζέστη'', έλεγε ''και τόλμησα να βραχώ λυγίζοντας τα πόδια για να φτάσει η θάλασσα ως το πηγούνι μου''.Το διηγιόταν και καμάρωνε. Ήταν η δική της αντίδραση, η επανάστασή της, η κατάκτηση του απαγορευμένου.
''Δεν μπορείς να φανταστείς πώς ένοιωσα'', έλεγε.'' Όχι κανείς δεν φαντάζεται να γεύεσαι έστω κι έτσι, κάτι που αγαπάς και όμως στο απαγορεύουν. Πόσο θα ήθελα να ήμουν άντρας''!
Εκείνη την ημέρα φρόντισε να μαζέψει πολλές πεταλίδες. Στέγνωσε το φόρεμα βέβαια, αλλά φαινόταν το αλάτι και το τσαλάκωμα από το θαλασσινό νερό.
''Γλίστρησα και έπεσα στο νερό'' ήταν αυτό που είπε στους γονείς της όταν την είδαν.
Ο πατέρας της πλέον ανένδοτος να την ξαναφήσει να πάει μόνη της
Πω πω τι θα έκανε;
Η μητέρα της την έβλεπε που έκλαιγε πολλές φορές όταν της αρνιόταν να πάει για πεταλίδες. Δεν στερήθηκαν τη λιχουδιά αυτή γιατί πήγαινε η μητέρα. Την έπαιρνε μαζί, αλλά δεν την άφηνε ούτε τα παπούτσια να βγάλει. Στεκόταν πιο πέρα κρατώντας το δοχείο για να βάζει η μητέρα τα όστρακα
Και εκείνη, συζητούσε με το νου με τη θάλασσα που τη στερήθηκε αλλά που δεν μετάνιωσε ποτέ!
''Ξαναμπήκα ως τα γόνατα στη θάλασσα παντρεμένη πια. Τι κι αν με παρότρυνε ο άντρας μου να κολυμπήσω;
Ντρεπόμουν πάρα πολύ να βάλω μαγιό, ω μου αρκούσε το νερό στα πόδια
Μα τα παιδιά μου τα έσπρωξα να κολυμπούν από μικρά.
Καθόμουν εκεί στην ακτή και τα πρόσεχα, χαιρόμουν με τις φωνούλες τους και φρόντιζα να τους δίνω φιλιά όταν έβγαιναν. Φιλιά και σ'εκείνα και στη θάλασσα που είχε αφήσει το ίχνος της επάνω τους’’.
Αυτή ήταν η γιαγιά μου που λάτρευε τη θάλασσα
Και της άρεσε τόσο πολύ να της διηγείσαι ιστορίες θαλασσινές.
''Πεταλίδα όμως δεν έχω δοκιμάσει ποτέ'', της είχα πει. '' Παιδάκι μου μολύνθηκαν τόσο πολύ τα νερά που και τα βράχια μένουν γυμνά και οι ακτές είναι ακατάλληλες και να πατήσεις ακόμη''
Πόσα κατέκτησαν οι γυναίκες στην πάροδο του χρόνου! Ακόμη και το δικαίωμα να κολυμπούν!!
Σ'αυτήν την εποχή θα έπρεπε να έχεις γεννηθεί γιαγιά!!
Γι αυτό κάθε καλοκαίρι όταν πρωτομπαίνω στη θάλασσα, κοιτάω ψηλά και λέω '' για σένα γιαγιά το πρώτο μου μπάνιο και φέτος''!
Είναι η συμμετοχή μου στις ''Ιστορίες του καλοκαιριού'' του Κειμένου της Μαρίας Νικολάου
Υπέροχη η ανάρτησή σου Άννα μου! Θα το πω. Με συγκίνησε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι, η καταπίεση που έχουν δεχτεί οι γυναίκες, όχι μόνον αναφορικά με τα μπάνια στη θάλασσα αλλά και σε τόσα άλλα, είναι εξοργιστική!
Όταν σκέφτομαι πως ο μισός και παραπάνω πληθυσμός της γης έζησε εκατονταετίες ως παρίας του κόσμου, θυμώνω πάρα πολύ με όλες εκείνες τις σαδιστικές και παράλογες κοινωνικές επιταγές που τις κρατούσαν σκλαβωμένες στην ουσία. Είχαν όμως σοβαρό λόγο που υπήρχαν. Επιτελούσαν έναν σοβαρό σκοπό. Την διαιώνιση της Πατριαρχίας και ξέρουμε όλες τι σημαίνει αυτό.
Μακάρι να ζούσε σήμερα η γιαγιά σου και να απολάμβανε τα μπάνια της ως φυσιολογικός άνθρωπος.
Καλά μπάνια Άννα μου, απόλαυσέ τα ελεύθερα. Πλήρωσε βαρύ τίμημα η γιαγιάκα σου γι' αυτό.
Φιλάκια πολλά :)
Σ'ευχαριστώ Μαρία μου. Και γιατί να μην το πεις; Ευαίσθητη Κυρία είσαι με πνεύμα υψηλό και προβληματισμούς άπλετους. Γιατί να μη συγκινηθείς;
ΔιαγραφήΝαι αυτός ο γυναικείος πληθυσμός, που ακόμη δεινοπαθεί για να βγει -σε ορισμένα μέρη- να ψωνίσει ψωμί από το φούρνο, πέρασε τα πάνδεινα για να κατακτήσει ανθρώπινα δικαιώματα.
Ναι η πατριαρχία ή η ανδροκρατούμενες κοινωνίες ήταν που έβαζαν τα θεμέλια. Ξέρεις πώς τους λέω εγώ; Κομπλεξικά ανθρωπάκια που φοβόντουσαν να έχουν και τη γυναίκα ίση μαζί τους. Μην αρχίσουμε τη συζήτηση γιατί δεν θα τελειώσω χαχααχα
Ευχαριστώ πολύ και κάνω μπάνιο στη θάλασσα και για εκείνη και κάθε γυναίκα που το ονειρεύεται και δεν το μπορεί
Φιλάκια
Καλησπέρα Αννούλα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχη η συμμετοχή σου στό δρώμενο!
Μέ συγκίνησε πολύ ή ιστορία πού έγραψες σχετικά μέ τήν λατρεία πού είχε η γιαγιά σου,γιά τήν θάλασσα!
Εξαιρετική η γραφή σου,όπως πάντα άλλωστε! Αφιερωμένα,λοιπόν,ολα τά μπάνια γιά τήν γιαγιά σου!!
Καλά μπάνια καί νά περνάς καταπληκτικά στό όμορφο νησί σου! Πολλά φιλάκια!!
Δημητρούλα μου! Σ'ευχαριστώ πολύ πολύ
ΔιαγραφήΝαι η καημένη η γιαγιά μου τη λάτρευε τη θάλασσα αλλά έζησε σε λάθος εποχή ή ίσως και όχι μια και δεν μπήκε στη θάλασσα παντρεμένη.
Σ'ευχαριστώ πολύ
Περνάω όμορφα στο νησί και σου στέλνω αύρα Ιονίου
Φιλάκια
Αχ η δόλια η γυναίκα... τι κατάλοιπα της τουρκοκρατίας είναι αυτά, κι όχι πως έχουν εκλείψει, υπάρχουν ακόμα σε κάποιους απλά τα έχουν περάσει λούστρο. Πολύ όμορφη ανάρτηση Άννα μου να είσαι καλά για το όμορφο ταξίδι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά να περνάς φιλιά πολλά!
Παντού ήταν αυτα τα ήθη Μαίρη μου. Σε όλη την Ευρώπη και ΗΠΑ που δεν ήταν οι Τούρκοι εκεί. Ηθική το έλεγαν τρομάρα τους. Κι αν δεν έβγαιναν επιστήμονες να μιλήσουν για το καλό που κάνει η θάλασσα στην υγεία δεν θα μπαίνανε στη θάλασσα.
ΔιαγραφήΝα σαι καλά Μαίρη μου και σ'ευχαριστώ
Φιλιά πολλά
Τι όμορφη ανάρτηση Άννα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟύτε να το φανταστώ να μπω στη θάλασσα με τα κοστούμια που φορούσαν.
Και τώρα ακόμα σε κάποιες χώρες έτσι μπαίνουν οι γυναίκες.
Εύχομαι να απολαμβάνεις τα μπάνια σου.
Να πάρουμε δυνάμεις για το χειμώνα μι ό,τι μας περιμένει.
Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά
Χαίρομαι που σου άρεσε Ρένα μου. Ναι είδα κάποιες φώτο με ενα ζευγάρι μουσουλμάνων, ο κύριος να κρατάει απο τα χέρια τη γυναίκα του και εκείνη με τη μαντιλα και τη μαύρνη φορεσιά-δεν ξέρω πώς λέγονται-να είναι μέσα στη θάλασσα!! Φοβερά εγκληματικό για τη γυναίκα έτσι;
ΔιαγραφήΑπολαμβάνω τα μπάνια μου και αν δεν ήταν τα παιδιά θα έμενα εδώ στο χωριό και το χειμώνα χααχαα
Φιλάκια πολλά και σ'ευχαριστώ
Αχ βρε Άννα!
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ όμορφη η καλοκαιρινή αναδρομή στην ιστορία του γυναικείου θαλάσσιου μπάνιου. Αν είναι δυνατόν ε; Αν είναι δυνατόν τέτοιες προκαταλήψεις στις υψηλές κοινωνίες του κόσμου. Προκατάληψη και θέση της γυναίκας επιεικώς απαράδεκτη.
Έδωσες την ιστορία πολύ όμορφα, με ροή μέσα στο χρόνο και στους καιρούς. Μια υπέροχη καλοκαιρινή ιστορία.
Εύχομαι να βρέξεις κορμί και ψυχή με την αύρα και τη δροσιά της θάλασσας.
Στέλνω φιλιά και καλό ξημέρωμα.
Γεια σου Γιαννάκη από την πατρίδα της μητέρας σου!!!
ΔιαγραφήΓυναικείο μπάνιο, α μεγάλη υπόθεση. Εδώ που τα λέμε πες μου κάτι που δεν ήταν μεγάλη υποθεση για τη γυναίκα.Επιεικώς απαράδεκτη η θέση της γυναίκας; Εγκληματική θα έλεγα αλλά άλλα τα ήθη τότε. Και ο άντρας ακόμη με σκελέα -μαγιο πήγαινε για μπάνιο. Δύσκολες εποχές.
Ωωωω βρέχω και κορμί και ψυχή με την αύρα της θάλασσας και είναι υπέροχα.
Φιλιά πολλά
Τι καλά Άννα μου, που το καλοκαιρινό δρώμενο σε ενέπνευσε να γράψεις για την σχέση της γυναίκας με το κολύμπι-μαγιό κάτι αιώνες πριν !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΆκου τώρα τι γινόταν στην δική μου οικογένεια, τα παλιά τα χρόνια:
Η Γαλλίδα γιαγιά απ΄την μεριά της μητέρας μου, με δυο γάμους και πανέμορφη!)είχε ένα διαμέρισμα στο Σαν Τροπέ (Γαλλική Μύκονος) όπου παραθέριζε τα καλοκαίρια και έχω μια φωτογραφία της το 1927 με μπικίνι!!!
Από την άλλη η γιαγιά από την Πόλη (μεριά πατέρα) ενώ τα καλοκαίρια ζούσανε στον Βόσπορο, δεν είχε ποτέ της θεαθεί στην θάλασσα, ούτε τα μπράτσα της είχα δει! Σημειωτέον πως στον Βόσπορο κολύμπησε και για πρώτη φορά η αφεντιά μου και "φυσικά" με μπικινάκι!
Ευχαριστούμε για την τρυφερή αναδρομή σε εποχές ευτυχώς ξεχασμένες και αυτό σε σχέση με την καταπίεση της εποχής... αν και η τωρινή καταπίεση δεν πάει πίσω, μπορεί όχι στους κο... έξω αλλά εργασιακά!!!
ΑΦιλάκια χαμογελαστά και ας είναι ανεμοδαρμένα!
Απολαμβάνω την τόλμη σου Στεφανία μου!
ΔιαγραφήΜπάνιο στο Βόσπορο, γυναικάρα με μπικίνι! Σοκ μιλάμε! Μια στιγμή που έγραψε τη δική της ιστορία.
χαχα! Γιάννη μου, γιατί μόνο για αμπελοφιλοσοφία με έχετε ικανή;
ΔιαγραφήΌσο για τον Βόσπορο, έμαθα να κολυμπώ αναγκαστικά γιατί με πέταξαν στα βαθιά χωρίς κουλούρα και για να μη πνιγώ άρχισα να κολυμπώ... αυτή η εμπειρία με έμαθε να κολυμπώ και στη ζωή στα ζόρια!!!
Στεφανία μου 1927 με μπικίνι;;;;;;;;;; Φοβερή γιαγιά και πανέμορφη ε; Και η μητέρα σου πανέμορφη ήταν από ότι θυμάμαι απο μια φωτογραφία της. Και σίγουρα παιδί της γιαγιάς του Σαν Τροπέ!!! Και μπάνιο με μπικίνι στο Βόσπορο..να το ίδια η γιαγιάκα σου. Και μεγαλωμένη από τη μαμά σου που ήταν κόρη αυτής της γιαγιάς, γι αυτο είσαι τόσο ισορροπημένη!!
ΔιαγραφήΓεια σου βρε Στεφανία μου με τις ωραίες σου αναμνήσεις..
Σε φιλώ από το νησί μου
Βρε Γιάννη είδες ποσα μας κρύβει η Στεφανία; Και αυτές οι εμπειρίες μένουν,τι νομίζεις;
ΔιαγραφήΌχι μόνο για αμπελοφιλοσοφίες Στεφανία μου, εγώ σε έχω ικανή για όλα. Φτιάξε και μια στήλη στο μπλογκ σου με τίτλο ''αναμνήσεις''! Σίγουρα θα μας συναρπάσεις
ΔιαγραφήΚαλά να περνάτε στο νησί!
ΔιαγραφήΑΦιλάκιαααααααααααααααααααα!
🌞 🏖️ 🏝️ 🏊
ΔιαγραφήΆννα μου τελικά ήμασταν τυχερές ως προς..εποχή! Όμως χαμογελώ όταν θυμάμαι το πρώτο μου μπικίνι δώρο της νουνάς μου που μόλις το φόρεσα να το δείξω στους γονείς μου ο πατέρας μου αναρωτήθηκε που πήγε η...μέση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ ναι τυχερές δε λες τπτ αν και οι κόρες μου πιστεύω είναι πιο τυχερές. χααχα γελάω με το μπαμπά σου. Εμένα ο δικός μου όταν είδε το πρώτο μου μπικινι, εφηβη φώναζε να το πάω πίσω και με τα πολλά δέχτηκε να φορέσω ντεπιες. Τα θυμάσαι;
ΔιαγραφήΘυμήθηκα την ταινία με την Βασιλειάδου και τα μαγιό που δοκίμαζε με τις ανηψιές της. Κι εκείνο το θρυλικό μπάνιο τους στην παραλία, υπό το αυστηρό βλέμμα του Ορέστη Μακρή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆννα μου, ήταν καταπληκτική η συμμετοχή σου. Μια μικρή ηθογραφία εποχής που περιγράφει όλες τις αγκυλώσεις της κοινωνίας, απ' το απαγορευμένο μπάνιο στη θάλασσα, έως την απώλεια της τιμής τους...
Φοβερός κι ο επίλογος! Τι ωραία αφιέρωση στη γιαγιά που έζησε σε λάθος εποχή.
Δεν ξέρω βέβαια αν η κατάκτησή μας να κολυμπάμε ελεύθερα, μας έφερε πιο κοντά στην κοινωνική ισότητα.
Καλές βουτιές Αννούλα μου!
χαχαχαχα τι έργο κι αυτό!! Ακριβώς η ελλην οικογένεια. Και φυσικά γυρισμένο πολύ αργότερα από τη γιαγιά μου, που έφηβη ήταν σε πιο άγριες εποχές.
ΔιαγραφήΚοίτα κοινωνική ισότητα δεν θα κερδίσουμε ποτέ, ούτε οι άντρες δεν την έχουν κατακτήσει.
Ας το ελπίζουμε όμως με τους αγώνες ίσως κερδίσουμε καλύτερη θέση στο χώρο εργασίας αλλά και μέσα στην κοινωνία. Βλέπεις, όσα πιο πολλά έχεις στην τσέπη σου τόσα πιο πολλά κατακτάς σήμερα.
Ευχαριστώ για τις βουτιές...Ο καιρός θαυμάσιος και η θάλασσα υπέροχη
Πολύ όμορφη ιστορία. Ομορφη και ξεχωριστή. Πόσους αγώνες χρειάστηκαν να δώσουν οι γυναίκες για να μπορέσουν να χειραφετηθούν και να χαρούν τη ζωή. Και πόσοι πειραματισμοί μέχρι να βρεθεί η επιθυμητή ισορροπία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉξερα για τις ξεχωριστές παραλίες τότε και τα μαγιό - φορέματα, δεν γνώριζα για τις άμαξες. Δηλαδή, να είναι μέσα στη θάλασσα οι γυναίκες, να μην τις δει κάποιος στην παραλία με μαγιό και νιώσει πως τον 'προκαλούν'.. Και εκείνες το μόνο που ήθελαν ήταν να νιώσουν τη ζεστή αγκαλιά της θάλασσας..
Σήμερα, ελπίζω η οικογένεια να είσαστε όλοι γεμάτοι ενέργεια για το ταξίδι στο νησί, των όμορφων αναμνήσεων, να χαρείτε τη θάλασσα και την ακτή μαζί. Καλό υπόλοιπο του καλοκαιριού
Χαίρομαι Τζοάννα μου που σου άρεσε. Ναι οι γυναίκες ήταν ''μαντρωμένες'' και χρειάστηκαν αιώνες ακόμη και για τα αυτονόητα.
ΔιαγραφήΝαι οι άμαξες πιστεύω ήταν για τους έχοντες μια οικονομική επιφάνεια. Εξάλλου τα ήθη τότε ήταν ή μπάνιο με άμαξα ή καθόλου.
Είμαστε καλά, είμαι στο νησί μας και σ'ευχαριστώ πολύ. Ναι χαίρομαι τη θάλασσα που την υπεραγαπώ
Να σαι καλα και εσύ να περάσεις υπέροχα
Μα τι υπέροχη ιστορία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑποτυπώνει καταπληκτικά την εποχή και το κλήμα της. Πραγματικά πόσα έχουμε κατακτήσει οι γυναίκες. Πράγματα που πια τα θεωρούμε αυτονόητα και φυσιολογικά. Πάντα φυσιολογικά ήταν βέβαια, απλά η συστολή των ανθρώπων δεν μας άφηναν να το δούμε. Ακόμα και η ηρωίδα σου. Δεν κατάφερε να υπερβεί τον εαυτό της. Κάποιες φορές και 'μεις οι ίδιοι μας φυλακίζουμε.
Σε υπερευχαριστώ!
Χαίρομαι Μαίρη μου που σου άρεσε. Ναι έχουμε κατακτήσει πολλά και τα περισσότερα είναι αυτονόητα. Θεωρούμε φυσιολογικό αυτο αλλά την εποχή εκείνη που δεν έπρεπε να δει τη γάμπα μιας κοπέλας ο άντρας καταλαβαίνουμε τι γινόταν.
ΔιαγραφήΚαμιά φορά δεν μπορείς να υπερβείς τον εαυτο σου γιατί υπερβαίνεις όρια και οι ευθύνες τις υπερβασης πολλές
Κι εγώ ευχαριστώ για την ευκαιρία
Να σαι καλά
Βρε τι έχουμε περάσει οι γυναίκες και ακόμα περνάμε σε άλλες χώρες ακόμα έτσι είναι τα πράγματα οπως τα περιγράφεις Αννιω μου..
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ γυναίκα μπορεί να έχει κατακτήσει τα αυτονόητα στα χρόνια μας αλλά κατά βάθος υπάρχουν κατάλοιπα ακόμα στις κοινωνίες .
Πολύ όμορφο το οδοιπορικό σου στο παρελθόν για την καταξίωση και τα δικαιώματα μας σαν άνθρωποι πρωτίστως...
Τι τραβηξαμε όντως.. Μαζι με εσένα το αφιερώνω και εγώ στην γιαγιά σου στήλε της και ένα φιλί...
Καλά μπανακια φίλη μου καλά να περνάς κάνε και κανένα για μας .
Φέτος δεν το βλεπω να μπαίνω...Λόγο ανάρρωσης.
Απλά την βλέπω απ έξω αφού είναι δίπλα μας. Ευτυχώς δηλαδή... Καλό σου ξημέρωμα Αννιω μου φιλιά..
Είδες Ρούλα μου; Για τα αυτονόητα περάσαμε τα πάντα και με αγώνες για να τα κατακτήσουμε.
ΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ για την αφιέρωση στη γιαγιά μου και ναι στέλνω φιλιά ειδικά θαλασσινά.
Ακόμη στην ανάρρωση είσαι; Τραβάει το καλοκαίρι Ρούλα μου κάνε υπομονή.
Φιλιά από το νησί μου
Κι ενώ εσύ απολαμβάνεις το νησί και τη θάλασσα, εμείς βράζουμε στο ζουμί μας. Μια βουτιά την έκανα στη σελίδα του blog σου, μα να πω την αλήθεια με μαγιό στρατιωτική σκελέα και καπελάκι, ούτε που δροσίστηκα. Κι επειδή και για τα Φάληρα με τέτοια ζέστη δεν είναι, σκέφτομαι να βάλω μια σκάφη στη μέση του κήπου. Νοερά θα είμαι δίπλα σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆννα μου καλές διακοπές, καλή ξεκούραση, να περάσεις όσο πιο όμορφα γίνεται.
Κι αν τύχει και περάσεις απ΄τον Πόρο, ή τα Βλαχάτα δώσε χαιρετίσματα, κάποια καλοκαίρια έκοβα βόλτες εκεί.
Φιλιά πολλά!
Α Αννίκα μου γιατί βράζεις στο ζουμί σου; Τώρα θες θάλασσα κακά τα ψέμματα, άντε φύγε. Άντε για θαλασσινό μπάνιο χωρίς σκελέες και στολές. Ολόσωμο προκλητικό, μπικίνι, μονοκίνι ό,τι θες σ'αυτήν την εποχή Αννίκα μου.
ΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ πολύ και βουτάω και για σένα να το ξέρεις
Πόρο και Βλαχάτα; Ειδικά στον Πόρο κάθε μέρα κάνω το μπάνιο μου στην τεράστια παραλία του.
Φιλάκια πολλά
Το διάβασα και ήμουν σίγουρη πως άφησα σχόλιο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν πειράζει το αφήνω τώρα η ξανθιά. Έχεις γίνει παρά πολύ καλή αχμμ δηλάδη μπορεί εγώ να έγινα πιο προσεκτική στο διάβασμα, αλλά επειδή αυτό σχεδόν το αποκλείω, ναι είναι τα γραπτά σου που έχουν αρχίσει να μου αρέσουν ακόμα πιο πολύ. :)
Βρήκα το θέμα παρα πολύ έξυπνο, και αν σκεφτείς την ηδονή που νιώθει κάποιος/κάποια όταν κολυμπούν γυμνοί αυτή την βρεφική αίσθηση ... αχ... χαχα αχμμ νομίζω πως ξέφυγα από το θέμα χαχαχα
Από το βροχερό Μόντρεαλ σου στέλνω φιλί Μπουκίτσα μου :)
Χαίρομαι που βρίσκεις τα γραπτά μου να εξελίσσονται θετικά. Αυτό θέλω...
ΔιαγραφήΝαι ηδονή αφάνταστη να κολυμπάς γυμνός...σκέψου τι ένιωθαν με εκείνα τα κουστούμια οι γυναίκες τότε.
Βρέχει εκεί ε; Εδώ ζέστη πολύ
Φιλάκια και σε σένα ξανθιά θεά μου
πω πω , πως τα ταίριαξες έτσι Αννα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήπως ήταν ο κόσμος τότε, πω πω πω....
αλλα , "καλύτερα" τότε , οχι σαν τωρα που το παρακάμνουν {αν εκατάλαβες τι εννοώ}
η πολλή ελευθερία τωρά , επέρασε σε άλλο στάδιο
καλό μήνα και καλό καλοκαίρι στο όμορφο μας νησί την Κεφαλλονιά
ΥΓ : θα περιμένω να δω τις φωτογραφίες σου από το νησί ΜΑΣ
Δελφινάκι μου άργησα να απαντήσω. Στο νησί μας ακόμη διαβάζω το σχόλιό σου και θέλω να πω ότι ναι σήμερα υπάρχει πολλ΄΄η ελευθερία αλλά και ο πολύς περιορισμός ποτέ δεν έκανε καλό.
ΔιαγραφήΝα σαι καλά και όταν γυρίσω θα βάλω φώτο από το νησί ΜΑΣ!
Υπέροχη η γραφή σου, Αννα μου, και συγκινητική... Πόσο άλλαξαν τα πράγματα... Καλά μπάνια εύχομαι- εις μνήμην της γιαγιάς που τόσο άδικα τα στερήθηκε! Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ Όλγα μου.Ναι άλλαξαν πολλά πράγματα και έτσι έπρεπε.
ΔιαγραφήΠολλοί περιορισμοί για τη γυναίκα...
Σ'ευχαριστώ πολύ
Να σαι καλά
Άννα μου υπέροχο αφιέρωμα στη γιαγιά, αλλά και στη γυναίκα που πρέπει διαρκώς να αγωνίζεται για τα αυτονόητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα περνάς καλά.
Φιλάκια!
Ναι δυστυχώς η γυναίκα όπως το λες Ελένη μου πρέπει να αγωνίζεται για τα αυτονόητα!
ΔιαγραφήΠερνάω καλά αλλά τελειώνει...σνιφ σε μια βδομάδα επιστρέφω
Φιλάκια
Εγώ που δεν είμαι και πολύ φαν της θάλασσας μια χαρά θα ήμουν και τότε μάλλον.Αλλά το να στο απαγορεύουν αυτό είναι που σε κάνει να το θες οπωσδήποτε.Κι αυτό το σημερινό βρε παιδί μου που έχει γίνει πασαρέλα και σώνει και καλά σολάριουμ πριν βγεις, λιποαναρόφηση κλπ δεν τα είχαν οι παλιές. Άσε εκείνο το αλαβάστρινο κορμάκι που δεν το έβλεπε ο ήλιος και ήταν όλες σαν πορσελάνινες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩστε δεν είσαι θαλάσσια χελώνα!! Το σημειώνω...
ΔιαγραφήΑυτό βέβαια που λες ότι η απαγόρευση για κάτι που θες είναι φοβερή είναι αλήθεια. Και όσο στο απαγορεύουν τόσο πιο έντονα το αποζητάς.Ναι τώρα έχουμε πάει στο άλλο άκρο. Και εκείνο το αλαβάστρινο τώρα κάθεται με τις ώρες να μαυρίσει και ας κρούουν τον κώδωνα οι ειδικοί
Σ'ευχαριστώ που πέρασες στο σπιτικό μου
Έλα μωρέ, συγκινήθηκα με τον επίλογο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι ίσχυαν αυτά. Κι ενώ σε κάποια πράγματα σαν κοινωνία έχουμε κάνει άλματα, σε άλλα έχουμε πάει χρόνια πίσω. Αλλά δεν είναι της παρούσης.
Για ακόμα μια φορά, λάτρεψα τη πένα σου και μου άρεσαν οι φωτογραφίες με τις πεταλίδες, αν και δεν τις τρώω!
Καλό ξημέρωμα Αννούλα μου!
Ε ναι ίσχυαν και είναι τρομαχτικό να τα μαθαίνεις από τους παλιούς ή ακόμη και να τα διαβάζεις γιατί εμείς μάθαμε αλλιώς. Ναι υπάρχουν τόσα που πάμε πίσω...τι κρίμα.
ΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ Μαρινάκι μου
Αύριο επιστρέφω
Φιλάκια πολλά
Γυναίκες στη θάλασσα λοιπόν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι πόσα τράβηξαν για να μπουν στη θάλασσα ε;!!!
ΔιαγραφήΆστα να πάνε πάλι καλά γεννηθήκαμε σε αυτό τον αιώνα
ΔιαγραφήΚαλησπέρα σας.Πρώτη φορά στο blog σας.Μου αρέσει πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας στέλνω όμορφες μουσικές απο το αγαπημένο μου webradio.Εχει μόνο μουσική.
http://www.e-radio.gr/AK-Radio-Internet-Radio-i1975/live
Ευχαριστώ πολύ
ΔιαγραφήΗ ανάρτηση σου υπέροχη όπως κάθε εγχείρημά σου, είναι ασπρόμαυρη φωτογραφία ενός παρελθόντος που εμείς δεν έχουμε ζήσει αλλά υπήρξε πραγματικά .
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι μύθος αλλά μέσα από την γραφίδα σου προβάλλει η μαγεία του απίστευτου κι όμως αληθινού.Η αλήθεια του πικρή, απαράδεκτη,άκρως καταπιεστική και ταπεινωτική για την Γυναίκα που παρ' ότι από καταβολής κόσμου είναι το ιερότερο πλάσμα του πλανήτη υπήρχαν εποχές που περιφρονήθηκε, περιθωριοποιήθηκε, αγνοήθηκε, καταπιέστηκε, στερήθηκε στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα όπως η ελευθερία ,τα κοινωνικά δικαιώματα ,η ανεμπόδιστη έκφραση, η αυτοδιάθεση ,η αυτάρκεια, το δικαίωμα στην μόρφωση ,την εργασία και χίλια δυο άλλα που εν τω μεταξύ κερδήθηκαν ύστερα από σκληρούς αγώνες.
Εκείνο όμως που δεν αποστερήθηκε ποτέ ήταν το προνόμιο της αγάπης.Υπήρξε ανέκαθεν πηγή αγάπης,έρωτα ,στοργής έμπνευσης και ενίοτε πάθους.
Σήμερα οι άνθρωποι διακρίνονται οπωσδήποτε από την διαφορά του φύλου τους, ( αν κι αυτό έχει μπερδευτεί στην εποχή μας) σαν οντότητες όμως έχουν ίσα δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις....
Παρ' όλο που οι υποχρεώσεις βαρύνουν οπωσδήποτε περισσότερες στην γυναίκα , εγώ αν ξαναγεννιόμουν πάλι γυναίκα ήθελα να ήμουν.
Βλέπεις Αννούλα μου το θέμα σου πήρε κι άλλες διαστάσεις .Δεν περιορίστηκε στα υπό απαγόρευση και περιορισμούς θαλάσσια μπάνια της παλιάς εποχής.
υγ: Κάπου πήρε το μάτι μου ότι αυτές τις ημέρες έχεις τα γενέθλια σου αγαπημένη μας.
Εγώ , κάθε που έρχεσαι στην σκέψη μου εύχομαι τα καλύτερα για Σένα. Αλλά για την ευλογημένη ημέρα των γενεθλίων σου σε σφίγγω παρατεταμένα στην αγκαλιά μου και σου μεταδίδω την στοργή μου μ' ένα μητρικό φιλί.
Πάντα Λυγερή μου το θέμα παίρνει κι άλλες διαστάσεις. Βλέπεις η γυναίκα αγωνίστηκε πολύ για να κερδίσει τα αυτονόητα.
ΔιαγραφήΥπήρξε όντως πηγή έρωτα και αγάπης αλλά και μίσους έτσι;
Κι εγώ γυναίκα οπωσδήποτε θα με ήθελα ξανά. Και ξανα κορίτσια θα ήθελα να γεννήσω αν ξαναγινόμουν νια!!! χαααχα πάντα ήθελα κοριτσάκια όχι πως τα αγόρια τα έχω στο περιθώριο αλλά αδυναμία το φύλο μου
Σ'ευχαριστώ για τις ευχές σου Καλοδεχούμενες γιατί είναι μέσα από την καρδιά σου
Τα φιλιά μου