Αγάντα ...θα περάσει κι αυτό!

Μπαίνουμε στον Απρίλη! Δυο βδομάδες ακόμη για να δουμε αν απέδωσαν τα μέτρα περιορισμού του ιού! Έτσι λένε οι ειδικοί λοιμωξιολόγοι και εμείς πρέπει οπωσδήποτε να υπακούσουμε.
Έγκλειστοι λοιπόν.
Μείνετε σπίτι, μας προτρέπουν. Για το καλό μας. Για το καλό των γύρω μας.
Η ανευθυνότητα σκοτώνει, το είδαμε.
Όμως... το ότι δεν θα είμαστε οι ίδιοι μετά τη λήξη του κορωνο-εγκλεισμού είναι γεγονός.
Το αν θα έχουμε πάρει ένα μάθημα ως πολίτες, αλλά κυρίως ως κυβέρνηση που ψηφίζεται για να διαχειρίζεται, εκ μέρους των πολιτών, όλα τα θέματα που τον απασχολούν είναι ελπιδοφόρο.
Το αν θα βγούμε αλώβητοι, είναι αισιόδοξο σενάριο.

Αλλά πολλά τα μηνύματα που παίρνω από τηλεφωνική επικοινωνία ή διαδικτυακή από φίλους, συγγενείς, γνωστούς,ότι ο εγκλεισμός είναι έτοιμος να μας διαλύσει ως άτομα, τις  σχέσεις μας μεταξύ μας, ως γονείς, ως εργαζόμενους.
''Μου έχουν σπάσει τα νεύρα...'' είναι μια φράση που ακούω κατά κόρον.
Ζευγάρια  που εργάζονται από το σπίτι και ο εκνευρισμός του ενός ξεσπάει στον έτερον ήμισυ, είναι το ένα.
Γονείς που η μαμά είναι με άδεια για να προσέξει τα παιδιά που δεν έχουν σχολείο, ακούει τα παράπονα του συζύγου που εργάζεται στο σαλόνι και δεν τον αφήνουν οι φωνές και τα παιχνίδια των παιδιών, που ''δεν κατανοούν και σε οδηγούν να γίνεις βίαιος'', είναι το δεύτερο.
Ζευγάρια που αποξενώνονται γιατί ο ένας εργάζεται έξω και ίσως...ισως φέρνει τον ιό στο σπίτι γι αυτό και απομονώνεται, είναι το τρίτο
Καυγάδες συχνοί είναι ένα ανησυχητικό τέταρτο μήνυμα.
Θέλεις και άλλα που αποκόμισα; 
Νοσοφοβία...
Μικροβιοφοβία...
Δηλαδή θα φύγει ο ιός (αντε και πότε)...και θα μείνουμε με  κατάθλιψη και με ψυχολογικά προβλήματα;
Θα τρέχουμε για διαζύγια;
Μάλιστα άκουσα και για τη γραμμή για ψυχολογική τηλε-στήριξη που ξεκίνησε και από την πρώτη μέρα χιλιάδες οι ενδιαφερόμενοι.

Αγάντα παιδιά...λίγη θέληση και ας κάνουμε στην άκρη το άγχος μας. Η αγάπη δεν μπορεί να σβήσει από ατομισμό και φόβο...
Αγάντα...
Το ίδιο είπα μέσα μου χθες το βράδυ που έστρωσα την πράσινη τσόχα να παίξουμε θανάση...με βότσαλα, όχι με χρήματα μην ανησυχείς.
Οι τρεις μας, παίξαμε ως αργά και περάσαμε όμορφα
Στην αρχή όμως που μου έριξε πάνω στο τραπέζι το ποτήρι με το περιεχόμενό του ο άντρας μου ύψωσα φωνή για μια στιγμή, αλλά αμέσως σκέφτηκα...Σιγά μη σε νοιάξει τώρα το τραπέζι και το τραπεζομάντηλο. Για τον άντρα σου πρόκειται.
Ας πρυτανεύσουν τα θετικά συναισθήματα
Σε πόλεμο είμαστε.
Και με τον ιό αλλά και με όλα τα αρνητικά που ίσως μας συνθλίβουν.
Ας μην τα αφήσουμε!
Καλό μήνα να έχουμε!
Ευχές για έναν ''αναίμακτο'' μήνα!