Μια νύχτα με βροχή / Φωτο-Συγγραφική Σκυτάλη #3

πηγή


Νύχτωσε πια. Ο ουρανός βαρύς   και  θεοσκότεινος είχε κατέβει χαμηλά, λες και ήθελε να αγγίξει τη γη. Κι εκείνος περπατούσε με σκυφτό το κεφάλι  χωρίς σκοπό, χωρίς προορισμό. 
Οι σκέψεις  άναρχες σφυροκοπούσαν το μυαλό του και  ξαφνικά χάνονταν , αφήνοντας το μαύρο του ουρανού να παίρνει τη θέση τους.
Ένα ερώτημα μόνο στροβιλιζόταν μέσα του δημιουργώντας δίνες που  απειλούσαν να ρουφήξουν κάθε του ενέργεια   ''πώς συνέβη όλο αυτό;''
Η βροχή όταν ξεκίνησε έδειξε τις  άγριες διαθέσεις της. Κι εκείνος συνέχισε να περπατά με τον ίδιο ρυθμό. Το νερό της βροχής γρήγορα σχημάτισε  ρυάκια στο πλάι του δρόμου. Και τα φώτα των αυτοκινήτων που περνούσαν  αραιά και που, τον τύφλωναν στο άσκοπο περπάτημά του.
Ράπισμα η κάθε σταγόνα στο πρόσωπό του μα δεν τον ένοιαζε. Η απελπισία είχε αγκαλιαστεί με τον καιρό και τον απειλούσε. 
Παράπαιε από τη βροχή, από τον πόνο του νου και της ψυχής , από την κούραση. Ήδη περπατούσε πολλές ώρες. 
Ένα χέρι τον τράβηξε στην άκρη. Τα ‘χασε. Γύρισε να δει την αιτία που παραπάτησε, προετοιμασμένος ότι κάτι κακό συνέβαινε.
''Έλα, βρέχει καταρρακτωδώς δεν το πρόσεξες;’’  του είπε ένας μεσήλικας με χοντρό  παλτό που του έπεφτε μεγάλο  στο σώμα   και καπέλο κάπως τσαλακωμένο   στο κεφάλι . ''Έλα εδώ στη στοά, φαίνεσαι να ταξιδεύεις σε άλλους κόσμους . Έλα έχουμε  και φωτιά να ζεσταθείς''
Κοίταξε τη στοά ανάμεσα στα  δυο κτίρια, με μαγαζιά κλειστά. Καθισμένοι καταγής  ήταν τρεις  άντρες πάνω σε κουβέρτες,  με ένα τενεκέ στη μέση που ανάβλυζε μυρωδιά ενοχλητική από όσα έκαιγαν για να ζεσταθούν.
''Κάτσε εδώ κοντά στη φωτιά να στεγνώσεις. Όπως πήγαινες καλή κατάληξη δεν θα είχες''
Αφέθηκε αν και  κοιτούσε τριγύρω του περίεργα. Με το καλοραμμένο του κουστούμι,που  ήταν μούσκεμα από τη βροχή, ξεχώριζε από την υπόλοιπη παρέα με τα τσαλακωμένα και παράταιρα ρούχα. 
Του έδωσαν ένα χαρτόνι και μια κουβέρτα να καθίσει. Το κρύο τσουχτερό και τα βρεγμένα επάνω του το έκαναν πιο έντονο.
''Πάρε να πιεις να ζεσταθείς. Μπορεί να έχεις συνηθίσει το ακριβό κρασί αλλά τέτοια ώρα είναι καλό και αυτό εδώ. Θα σε ζεστάνει  και θα πάρει μερικές έγνοιες να τις πνίξει στο κατακάθι   του'' του είπε κάποιος από την παρέα.
Κάθισε κάτω , δίπλα στη φωτιά, σκεπάστηκε με την κουβέρτα και ήπιε από το ίδιο μπουκάλι που έπιναν όλοι. Κάτι πρωτοφανές για εκείνον, αλλά αυτήν τη  βραδιά δεν τον ένοιαζε. 

Δεν μιλούσε. Κανείς δεν τον ρώτησε τίποτε. Μιλούσαν μεταξύ τους  και οι ώριμες σκέψεις τους, οι γεμάτες σοφία  συζητήσεις τους, απέσπασαν το νου του από όσα θλιβερά συνέβησαν πριν ...αιώνες ή  ...ώρες;
Μπισκότα και  λίγο ψωμί , ένα μήλο, δυο τρία πορτοκάλια προστέθηκαν  στο τρατάρισμα που   συνόδευε το κρασί. 
Φιλόξενοι,  μόνοι    και  άστεγοι.... και απόψε ήταν η δική του παρέα. Κι ένιωθε ζεστά κοντά τους, ασφαλής και σίγουρος ότι ήταν κάποιος άλλος αυτός που πονούσε.
''Εδώ κοιμάστε;'' ήταν το πρώτο πράγμα που τους ρώτησε. 
''Καμιά φορά, αλλά αν κάνει πολύ κρύο πάμε στου Δήμου τις υποδομές, τρώμε και στα συσσίτια, εντάξει είναι, παρέα κάνουμε οι 4 μαζί   και... καλά περνάμε.''
Μα τι του λένε; Περνάνε καλά με το να μην έχουν πού να κοιμηθούν, ένα δικό τους χώρο να ζεσταθούν,   τρώνε εξαιτίας φιλανθρωπίας  και περνάνε καλά; Εκείνος ζούσε σε άνετο σπιτικό  με   τη γυναίκα του  και ποτέ δεν είπαν ''καλά περνάμε''!
''Ξαναγύρισες στις ίδιες σκέψεις έτσι; '' τον ρώτησε ο μεσήλικας ''Φαίνεται από το ύφος σου. Άκου παλικάρι μου, δεν ξέρω τι σε τρώει απόψε, ούτε ξέρω ποιος είσαι,  αν και φαίνεσαι να είσαι καλοστεκούμενος,  αλλά αν δεν υπάρχει θέμα υγείας όλα τα προβλήματα λύνονται, το ξέρεις έτσι;''
Το κούνημα του κεφαλιού ήταν η μόνη ένδειξη ότι ο νέος άντρας άκουγε, ότι ήταν εκεί, αλλά η λαλιά είχε δεθεί κόμπος στο λαρύγγι του. Το ήξεραν , το έβλεπαν.


Σώπασαν. Ο ήχος της βροχής και το τριζοβόλημα της φωτιάς ήταν οι μόνοι ήχοι εκεί στη στοά της φιλοξενίας.
Και ξαφνικά άρχισε να μιλά...
''Ο αδελφός μου, το αίμα μου, το άλλο μου μισό έπεσε νεκρός δίπλα μου. Στην εταιρεία μας την ώρα  του meeting. Καρδιακή προσβολή η αιτία θανάτου. Καρδιακή προσβολή σε έναν 30άχρονο υγιέστατο χωρίς ιστορικό οικογενειακό; Κι όμως...
Έφυγε... πριν δυο μήνες. Ξαφνικά ....έφυγε... αδύνατον να περιγράψω το σοκ της απώλειας. Άφησε γυναίκα και παιδιά μόνους να προσπαθούν να διαχειριστούν το χαμό. Κι εγώ;  Να μην μπορώ να πιστέψω''.
Κάποιο χέρι τον χτύπησε απαλά στην πλάτη... Ένα ''κουράγιο'' ακούστηκε ψιθυριστά από 4 στόματα. Και βρήκε το κουράγιο να συνεχίσει.
''Δεν ήξερα τίποτε όμως από ό,τι θα ακολουθήσει. Πριν λίγες ημέρες με κάλεσε η Εφορία για να με ρωτήσει αν αποδέχομαι την κληρονομιά του.
''Έχει γυναίκα και παιδιά'' είπα. ''Γιατί ρωτάμε εμένα;''
''Τα παιδιά ανήλικα και η σύζυγος δεν αποδέχθηκε την κληρονομιά του''
Τα ‘χασα. Μα τι λένε;
''Γιατί;''
''Γιατί όταν αναλάβετε ό,τι κληρονομήσατε θα αναλάβετε και όλες τις ευθύνες των πράξεών του''
Τότε  ήταν  που  σάστισα. Ποιες ευθύνες; Τι απορρέει από την αποδοχή κληρονομιάς; 
 Οι σκέψεις του έγιναν  γράμματα πάνω στο μαυροπίνακα των ματιών του. ''Μου εξήγησαν...''
'' Ο αδελφός σας ελέγχθηκε  από την Υπηρεσία Οικονομικού Εγκλήματος''. 
Σιγή χωρίς καν ανάσα... τα μάτια ορθάνοιχτα και το στόμα προσπαθούσε να ρουφήξει αέρα.
 ''Εμπλέκεται   σε σκάνδαλα  πολλών εκατομμυρίων με εικονικές εταιρείες και offshore. Του είχε επιδοθεί ειδοποίηση για ανάκριση. Αλλά η είδηση του θανάτου του ήλθε αντ' αυτού''. 
''Κόντεψα να σωριαστώ.  Το σοκ ήταν μεγαλύτερο από το σοκ του χαμού του. Έμαθα όλα όσα τον αφορούσαν. Τώρα καταλάβαινα  την αιτία θανάτου του. Την ίδια ημέρα είχε πάρει ειδοποίηση για να παρουσιαστεί στον ανακριτή. Και δεν άντεξε, γιατί ήξερε....  Καταλαβαίνετε;   Η μισή εταιρεία του ανήκε.  Η οικογένειά του έπαψε να μου μιλά λες και ήξερα. Λες και ήμουν υπαίτιος... Επειδή ήμουν αδελφός του;  Ο ανακριτής επίσης με ανέκρινε. Δεν είχα ιδέα. Δεν είχα καταλάβει το παραμικρό. Και φυσικά δεν αποδέχθηκα την κληρονομιά του. Τώρα θα πρέπει να πουληθεί το σπίτι του, το εξοχικό του, ό,τι καταθέσεις έχει θα δεσμευτούν, αλλά θα πουληθεί και η μισή εταιρεία για να πληρωθούν όλα όσα θα επιβληθούν''

Χείμαρρος η διήγησή του.Ψίθυρος η φωνή του. Η ανάσα του γρήγορη.  Φαινόταν να ξαναζεί   όσα τον πλήγωναν...
''Ο αδελφός μου...ο δικός μου αδελφός ήταν κάποιος άλλος. Δεν τον ήξερα. Δεν ήξερα το άλλο μου μισό. Κατέστρεψε τον εαυτό του και την οικογένειά του αλλά και εμένα.  Σήμερα μπήκε εμπειρογνώμονας για τα ελέγξει την εταιρεία.  Από εκείνη την ώρα περπατώ... ούτε ξέρω πού βρίσκομαι, ούτε τι θα γίνει παραπέρα. Η ζωή έπαψε να είναι πια η ίδια. Και ο αγώνας για να ξεπεράσουμε το χαμό του    αλλάζει χρώμα και μέγεθος. 
Ο δικός μου αδελφός... δεν το πιστεύω... ''επανέλαβε ξανά και τα δάκρυα, σαν τις σταγόνες της μπόρας που μαινόταν δυο βήματα παραπέρα, ξεχύθηκαν  επιτέλους να  ξεπλύνουν την απογοήτευση, τον πόνο, το χαμό.
Τα δάκρυα έγιναν λυγμοί όταν μια αγκαλιά τον έσφιξε δυνατά με την οσμή της φωτιάς αλλά και του κρασιού  να του καίει τα ρουθούνια.
Μια αγκαλιά που μετέτρεψε  τους λυγμούς σε λύτρωση μουσκεύοντας το παλτό που έπεφτε μεγαλύτερο στο σώμα του μεσήλικα!

Aυτή είναι η συμμετοχή μου στη Φωτο-Συγγραφική Σκυτάλη #3 που διοργανώνει η Μαίρη  μας με τη ΓΗΙΝΗ ΜΑΤΙΑ της.


Την σκυτάλη παρέλαβα με την εικόνα της Αννέτας μας και με την υποχρεωτική λέξη ''αγκαλιά''.
Ελπίζω να μην κουραστήκατε διαβάζοντας, γιατί μετά την κατάργηση του ορίου των λέξεων, λίγο πριν τη συμμετοχή μου, από τη Μαιρουλίτσα μας, έπαψα να μετράω. Και χάρηκα πολύ γι αυτό ( Εξ ου και το Μαιρουλίτσα!)

Προσπάθησα να περάσουν οι ημέρες για να αναρτήσω, για να ηρεμήσουν λίγο οι επόμενες και να ξεκουραστούν από το ''τρέξιμο'' οι προηγούμενες.

Είχα λοιπόν κάποιες εμπνεύσεις. Μάλιστα η μία είναι και χιουμοριστική και θα την αναρτήσω εκτός Σκυτάλης κάποια στιγμή. Προτίμησα αυτό το διήγημα ως επίσημη συμμετοχή, γιατί με την ιστορία του δείχνει αυτό που ''πήρα'' από την εικόνα, δηλ την αξία της αγκαλιάς και τη διαφορετικότητα. Ήθελα ο ήρωάς μου να έχει κάποιο μεγάλο, για εκείνον, πρόβλημα (γιατί στα προβλήματα αξίζει πιο πολύ η αγκαλιά), αλλά η αγκαλιά να του δοθεί από διαφορετικούς συνανθρώπους μας, στερημένους και περιθωριοποιημένους. Ήθελα,   για να φανεί η αξία της αγκαλιάς, το πρόβλημα να μην προκαλεί οίκτο, ούτε παρηγοριά που θα δινόταν από όλους μας. Έχει αξία η αγκαλιά, όπως πιστεύω, γιατί δόθηκε για ένα πρόβλημα που θα μπορούσε κάλλιστα να προκαλέσει και συναισθήματα θυμού ή ικανοποίησης εξαιτίας  συναισθήματος εκδίκησης των απόρων  απέναντι στον οικονομικά ευκατάστατο  (σκεφθείτε πώς θα μπορούσε να φανεί στους άστεγους το πρόβλημα : απατεώνας αδελφός, οικονομικές ατασθαλίες οικονομικά ευκατάστατων ανθρώπων, οδυρμός και πόνος γιατί πιθανόν να χαθεί η βάση της καλής ζωής κλπ).

Ευχαριστώ Αννέτα μου για την εικόνα σου και ελπίζω να σε ικανοποίησε η συμμετοχή μου.

Δίνω τη σκυτάλη στον Γιάννη μας  με τη  λέξη -κλειδί ''ΑΠΑΤΗΛΟΣ/Η/Ο'' και με την εικόνα:

pixabay
  Καλή επιτυχία Γιάννη!

66 σχόλια:

  1. Πρώτη θα αφήσω σχόλιο;
    Μόλις είδα το μειλ αποτη Μαιρουλίτσα μας😁😁 κι έτρεξα για να αρχίσω τη μέρα μου όμορφα,σκέφτηκα.
    Όμορφα άρχισε αλλά με έβαλε σε σκέψεις.
    Πόσες φορές δε γνωρίζουμε καλά έναν δικό μας άνθρωπο και χρειάζεται κάτι ξαφνικό κι αναπάντεχο για να πέσουν οι μάσκες ;
    Συγκλονιστική η ιστορία σου Άννα μου.
    Την έζησα ολοζώντανη.
    Μια αγκαλιά και για σένα 😘😘
    Περιμένω να δω τί θα γράψει ο Γιάννης μ αυτή την υπέροχη φωτογραφία που του διάλεξες .
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς την με το γουρλίδικο ποδαρικό της!!
      Η Μαιρουλίτσα χαχαααα μας καλομαθαίνει και όμορφα είναι.
      Οχι δεν τον γνωρίζουμε Ρένα μου τον δικό μας άνθρωπο εδώ πιστεύω δεν γνωρίζουμε τον εαυτό μας απόλυτα. Μόνο στις δύσκολες καταστάσεις μαθαίνουμε τι είμαστε και τι αντέχουμε.
      Χαίρομαι που κατάφερα να τη ζήσεις την ιστορία μου
      Σ'ευχαριστώ πολύ
      Χώνομαι στην αγκαλιά σου και σε φιλώ

      Διαγραφή
  2. Μου άρεσε πολύ η ιστορία σου Αννούλα μου, αν και δεν περίμενα τίποτα λιγότερο από σένα! Η αξία της αγκαλιάς τεράστια και όμορφος ο τρόπος, που ντύνεις την αξία αυτή μέσα στην ιστορία. Αυτή η νύχτα με βροχή, ήταν με πολλή ζεστασιά και με ένα ουσιαστικό μήνυμα, που συχνά πυκνά ξεχνάμε...
    Καλή σου μέρα, φίλη!
    Σε φιλώ
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρίνα μου χαίρομαι που σου άρεσε. Σ'ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια με κάνεις και κοκκινίζω!!
      Καλημέρα σου να σαι καλά
      Φιλάκια

      Διαγραφή
  3. Υπέροχη ιστορία Αννα μου, πάρα πολύ ενδιαφέρουσα!!!
    Αυτά είναι τα οικονομικά εγκλήματα. Εμπλοκή σε σκάνδαλο εκατομμυρίων. Πω πω.. και η οικογένεια του χαμένου αδερφού να μην μιλάει στον ήρωα της ιστορίας σου. Κι ολόκληρη κληρονομιά να μην μπορεί να αποδεχτεί. Τί έπαθε ο άμοιρος.
    Και οι συγκεκριμένοι άστεγοι πόσο καλωσυνάτοι κι ανθρώπινοι. Συνήθως ο ''δρόμος'' σε κάνει και σκληρό και απόμακρο.
    Μπράβο Άννα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι Στέλλα μου και σ'ευχαριστώ πολύ
      Ναι οικονομικά εγκλήματα που σκέφτηκα ότι εμείς και ειδικά οι άποροι τα ακούμε λέγοντας ένα ''καλά να πάθουν'' πανεύκολα.
      Αυτή η αγκαλιά αξίζει πιστεύω, η καλωσυνάτη. Ναι γίνεσαι σκληρός αν ζει στο δρόμο και στο περιθώριο, αλλά αν ήσουν πάντα άνθρωπος καλός, με ένα έναυσμα θα βγει η ανθρωπιά, πιστεύω
      Σ'ευχαριστώ πολύ
      Καλημέρα σου

      Διαγραφή
  4. Η αγκαλιά λυτρώνει. Όλοι το ξέρουμε αυτό, Άννα μου! Πόσο ανοιχτοί όμως είμαστε για να αποδεχθουμε μια τέτοια θερμή κι ανθρώπινη αγκαλιά από ανθρώπους που ζουν στο περιθώριο; Απλώς αναρωτιέμαι προσπαθώντας να φέρω τον ήρωά σου αυτής της όμορφης ιστορίας στην πραγματική ζωή...
    Συγχαρητήρια πολλά για την συμμετοχή σου!!! Σε χαιρετώ με μια γεμάτη θαλπωρή αγκαλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ζωή μου η αγκαλιά λυτρώνει και όχι μόνο. Είναι πραγματικά υγεία μια ζεστή αγκαλιά (όχι εκείνες οι ψυχρές που δεν αγγίζονται καν τα σώματα και παρακαλάμε να τελειώσουν γρήγορα) λένε οι επιστήμονες.
      Δεν είμαστε καθόλου ανοιχτοί πιστεύω, δεν δεχόμαστε ούτε να μας αγγίξουν οι περιθωριοποιημένοι πόσο μάλλον να μας αγκαλιάσουν. Απλά στην πραγματική ζωή πολλές φορές η απελπισία ρίχνει άμυνες. Αυτό πιστεύω αν υποθέσουμε ότι συνέβαινε πραγματικά κάτι τέτοιο σαν το θέμα μου, στην αληθινή ζωή
      Σ'ευχαριστώ πολύ
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  5. Καλημέρα, Άννα.
    Λυτρωτική αγκαλιά. Και σημαντική, γιατί έρχεται "ανάποδα" απ' ό,τι έχουμε συνηθίσει στις ιστορίες. Π.χ, από το δυνατό στον αδύναμο. Αλλά, πόσο καλά δείχνεις ότι "δυνατός και αδύναμος" είναι έννοιες πολύ σχετικές..

    Αν κάποια στιγμή έχεις χρόνο και διάθεση, διάβασε το διήγημα του Δημήτρη Χατζή "Ο Σιούλας ο ταμπάκος". Σε κάποιο απόσπασμά του, υπάρχει - αρκετά υπόγεια, αλλά θα τη βρεις - αυτή η μαγική στιγμή συνάντησης των ανθρώπων που παρακάμπτοντας στεγανά και διαχωριστικά κοινωνικά εμπόδια γίνονται μια αγκαλιά.

    Να είμαστε καλά. Καλές μέρες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Διονύση μου
      Ναι αυτό ακριβώς που λες ήθελα να δείξω. Αλήθεια, πόσες αγκαλιές δίνουμε και παίρνουμε; Φυσικά ο ''δυνατός'' και ''αδύναμος''είναι σχετικές έννοιες καθώς η ζωή ξέρει να αποδεικνεύει πόσο σαθρά είναι τα θεμέλια της διαφορετικότητας που στήσαμε.
      Το διήγημα το διάβασα μόλις. Πραγματικά ο Σιούλας ο ταμπάκος ο πολύ περήφανος άλλαξε τελείως από την ''αγκαλιά'' του γύφτου!! Αλήθεια όμως θα άλλαζε αν δεν είχε ανάγκη; Τα μαλλιά του άσπρισαν, οι εποχές άλλαξαν, αλλά τα μυαλά χρειάστηκε η πείνα και ο ξεπεσμός για να αλλάξουν. Πόσα μαθήματα δίνει η ζωή, έτσι;
      Σ'ευχαριστώ και για το λινκ Το απόλαυσα το διήγημα και μάλιστα η γλώσσα με γοήτευσε
      Να σαι καλά Διονύση μου

      Διαγραφή
  6. Άννα μου το κείμενο σου είναι υπέροχα δοσμένο, βγαλμένο από τη ζωή την ίδια. Πόσοι άνθρωποι από απληστία και μόνο κινήθηκαν κρυφά και έμπλεξαν σε καταστάσεις που όταν είδαν το φως άφησαν έκπληκτους τους δικούς τους ανθρώπους; Και πόσες φορές το χέρι που σου απλώνεται και η αγκαλιά δεν είναι κάποιου δικού σου παρά ενός ξένου; Κάτι τέτοιο βίωσε ο πρωταγωνιστής σου κι εμείς επίσης. Σ' ευχαριστώ για την υπέροχη συμμετοχή σου που τόσο μου άρεσε και μπράβο για μια ακόμα φορά! Η φωτογραφία που επέλεξες για τον Γιάννη πολύ όμορφη και ελπίζω να του δώσει όμορφη έμπνευση και όχι απατηλή! Καλή συνέχεια και πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαιρουλίτσα...καλώς την!! Χαίρομαι που σου άρεσε. Και ναι πολλοί από απληστία κατέστρεψαν τη ζωή τους. Δυστυχώς οι άνθρωποι ποτέ δε λέμε ''αρκετά''! Ποτέ δεν λέμε ''ευχαριστώ για όσα έχω''. Ή όσοι το λένε είναι λίγοι και χάνονται στο πλήθος των απλήστων.
      Χαίρομαι που σου άρεσε η εικόνα της Σκυτάλης μου. Ναι όμορφη έμπνευση θα έχει είμαι σίγουρη μακριά από απατηλούς περισπασμούς
      Φιλάκια

      Διαγραφή
  7. Μια αγκαλιά σε δύσκολες ώρες, σε ώρες που όλοι λυγίζουμε, Χωρίς εξηγήσεις, χωρίς μηρυκασμούς για το πόσο όμορφη είναι η ζωή, για το αν πρέπει να σταθείς στα πόδια σου, χωρίς τη μίζερη απαισιοδοξία.
    Κάποιες φορές το μόνο που χρειάζεσαι είναι μια ανθρώπινη παρουσία, ή ίσως κι ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά χωρίς λόγια για να σε λυτρώσει, να πάρει την πίκρα, τον θυμό, την απόγνωση. Χρειάζεται θάρρος να το αποφασίσεις, γενναιότητα να θυσιάσεις την εικόνα σου, να τσαλακώσεις το προφίλ σου, να ξεγυμνώσεις την ψυχή σου και να δεχτείς την υπέρτατη βοήθεια από όπου κι αν προέρχεται. Να δεχτείς την αγάπη.
    Συγχαρητήρια Άννα, έγραψες πάλι!!!
    Σε φιλώ...Καλό απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι Αννίκα μου οι δύσκολες ώρες θέλουν αγκαλιά. Μια αγκαλιά χωρίς λόγια, κριτικές και συμβουλές. Ακριβώς έτσι. Όπως τα γράφεις...
      Σ'ευχαριστώ Αννίκα μου για τα καλά σου λόγια
      Τα φιλιά μου

      Διαγραφή
  8. Καλησπέρα σου Άννα μου!
    "Μια νύχτα με βροχή" λοιπόν... Κοίτα να δεις τώρα πως αυτό το πανέμορφο μικρό διήγημα, γεμάτο ανθρωπιά και συναισθήματα πως ανοίγει σταδιακά τα ζητήματα που θίγει. Τι είδα και τι ένιωσα εγώ μέσα από αυτό λοιπόν:

    Μια εξαίρετη εισαγωγή γεμάτη δυνατή ατμόσφαιρα. Η Νυχτερινή βροχή και η περιπλάνηση στο δρόμο ενός απελπισμένου άντρα. Εξαιρετικά και παραστατικά δοσμένη.
    Στην συνέχεια έχουμε την επαφή του "καλογυαλισμένου άντρα", βγαλμένου μέσα από έναν "τακτοποιημένο κόσμο" με αυτό που κάποιοι αποκαλούν "κοινωνικό περιθώριο".
    Η Συνάντηση δύο κόσμων λοιπόν. Το άπλωμα του χεριού στην "αντίπερα όχθη". Το άνοιγμα της αγκαλιάς. Και εδώ μπαίνεις στο νόημα της εικόνας σου Άννα. Με όμορφο αναλογικό τρόπο.
    Και ποιος κάνει το πρώτο βήμα; ο αδύνατος! ο "ηττημένος". Είναι όμως ;
    Με έναν πειστικό και όμορφο τρόπο μας ανοίγεις το διήγημά σου και μας παρουσιάζεις τον πραγματικά ηττημένο αυτής της ζωής. Και αυτός δεν είναι κάποιος από τους άστεγους ή τους ρακένδυτους αλλά ο οικονομικά ανεβασμένος. Και σκανάρεις την ήττα του όχι μόνο σε οικονομικό επίπεδο αλλά το κυριότερο στο πεδίο της ανθρωπιάς. Και αυτό είναι το σπουδαιότερο.

    Μπράβο Άννα μου! για μία ακόμα φορά απόλαυσα τη γραφή σου, το θέμα σου, την πλοκή, τους χαρακτήρες. Πήρες τη σκυτάλη μας και την προχώρησες ακόμα παραπέρα όπως τόσο ποιοτικά εξελίσσεται.

    Η Εικόνα που μου ...κληροδότησες μου άρεσε πάρα πολύ! πυροδοτεί την φαντασία μου ήδη και τρέχω να πιάσω δουλειά.
    Ναι την έχω ανάγκη την ευχή σου.
    Τα φιλιά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ Γιάννη μου. Ποταμός το σχόλιό σου, συναρπάζει. Χαίρομαι που απόλαυσες το διήγημά μου, αυτό και μόνο μου αρκεί.
      Και ναι, ποιος είναι ηττημένος της ζωής και ποιος νικητής; ποιος ο δυνατός και ποιος ο αδύναμος; νομίζω είναι απαντήσεις που μόνο η ζωή μπορεί να δώσει και δίνει καθημερινά. Ελπίζω να την ''ακούμε'' τη ζωή.
      Χαίρομαι ειλικρινά που σου άρεσε η εικόνα. Είχα ενδοιασμούς αλλά τους νίκησα μια και πίστευα ότι πολλά μπορείς να γράψεις εμπνεόμενος.
      Καλή επιτυχία ξανά,την έχεις την ευχή μου αλλά δεν την χρειάζεσαι είμαι σίγουρη
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  9. Η δύναμη της αγκαλιάς σε τέτοιες συνθήκες είναι θεραπευτική. Το έχω βιώσει σε παρέες αστέγων και ήταν απ' τις πιο δυνατές εμπειρίες της ζωής μου. Άννα μου είναι μια ανθρώπινη και συγκινητική καταγραφή της σύγχρονης πραγματικότητας η ιστορία σου. Με ηχηρά μηνύματα, όπως η αλληλεγγύη και η συντροφικότητα.
    Πολλά και ειλικρινή συγχαρητήρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σίγουρα Μαρία μου άκρως θεραπευτική μια τέτοια αγκαλιά το πιστεύω. Και τώρα που μου λες ότι το έχεις βιώσει γίνεται το πιστεύω αλήθεια. Ναι η σύγχρονη πραγματικότητα έχει πολλά να διδάξει αρκεί να βλέπουμε και όχι μόνο να κοιτάζουμε
      Σ'ευχαριστώ πολύ πολύ

      Διαγραφή
  10. Τι ιστορία, Θεέ μου!
    Εγώ, σε σενάριο την έβλεπα! Άνετα!
    Αννούλα μου, θίγεις πολλά θέματα. Το πόσο συχνά, δεν ξέρουμε τους ανθρώπους γύρω μας, το πόσο συχνά, καταλήγουν άνθρωποι σε γάμους στους οποίους δεν είναι ευτυχισμένοι, αλλά και το πόσο πιθανό είναι να βρούμε μια αγκαλιά σε διαφορετικά μέρη απ' ότι την περιμένουμε.
    Πολλά συγχαρητήρια, για την έμπνευση σου και το υπέροχο αποτέλεσμα που μας παρουσίασες.
    Σε φιλώ πολύ γλυκά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α τι καλά θα με κάνεις και σεναριογράφο...Έχουμε έναν φίλο δε θέλετε και εμένα...Σ'ευχαριστώ όμως τα λογάκια σου με τονώνουν.
      Πολλά θέματα ναι, ήθελα προβληματισμό και μια άλλη οπτική.
      Χαίρομαι που σου άρεσε
      Σε φιλώ πολύ πολύ

      Διαγραφή
  11. Βρε Αννούλα μας, τι χείμαρρος αντιθέσεων και συναισθημάτων είναι αυτός! Ένα απροσδόκητο κείμενο που με συνεπήρε! Βλέποντας τη φωτογραφία της αγκαλιάς με τα γατάκια σκέφτηκα κάτι γλυκούλικο, τρυφερούλικο. Πώς το έκανες αυτό καλέ? Μπράβο και χίλια μπράβο. Πραγματικά η αγκαλιά του άστεγου έχει υπέρτατη αξία. Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε ναι η εικόνα παρέπεμπε και εμένα σε κάτι γλυκούλικο και έγραψα το χιουμοριστικό μου αλλά προτίμησα να εστιάσω στην αγκαλιά του διαφορετικού. Σ'ευχαριστώ Μία μου
      Να σαι καλά
      Φιλάκια

      Διαγραφή
  12. :) ωραίο ήταν :)
    Περιμένω και το χιουμοριστικό !!! ανατρεπτικό θα είναι και αυτό :)
    Σε φιλώ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σ'αρεσε
      Θα το αναρτήσω το χιουμοριστικό κάποια στιγμή
      ΦΙλάκια

      Διαγραφή
  13. Αννα μου πολλά καλή η ιστορία σου και τα μηνύματα της
    τελικά όλοι όσοι συμμετέχουμε στο δρώμενο της Μαίρης μας , μέσα από την ιστορία μας είτε τυχαία είτε επίτηδες παιρνούμε και ένα μήνυμα
    μπράβο σου Άννα μου για τα μηνύματα και σου και την ωραία ιστορία σου
    μου άρεσε πολλά στο τέλος που μας εξηγάς το πώς σκέφτηκες τούτη την ιστορία

    κατάλαβα ότι τα χρώματα των γάτων άσπρο και μαύρο , είναι αυτό που δείχνει η ιστορία σου
    το μαύρο είναι όλα αυτά τα μπλεξίματα και τα άσχημα πράγματα που έμπλεξε ο αδελφός που πέθανε
    και το άσπρο - η παρέα που βρήκε από τους άγνωστους και όχι μόνο άγνωστους , όπως αναφέρεις αυτή τη συγκεκριμένη ομάδα της κοινωνίας μας που δυστυχώς πολλοί θεωρούν αλλιώς

    θα περιμένω και την χιουμοριστική σου ιστορία

    ωραία εικόνα και λέξη για το κ.Γιάννη μας
    καλή του επιτυχία και καλή έμπνευση
    ανυπομονώ να δω πως θα εμπνευστεί και τι θα γράψει

    φιλούθκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ Δελφινάκι μου. Πολλά πέρασαν από το νου μου όλες αυτές τις ημέρες για να παρουσιάσω ως συμμετοχή μου στη Σκυτάλη. Ήθελα να περνάει μηνύματα και για να πω την αλήθεια μου το έχω αυτό το συνήθεια, ό,τι γράφω να δίνει και κάποιο μήνυμα, έναν προβληματισμό.
      Η χιουμοριστική ιστορία θα δημοσιευτεί σε λίγες μέρες εκτός Σκυτάλης
      Χαίρομαι που σου άρεσε η εικόνα του Γιάννη. Του άρεσε και εκείνου Ανυπομονώ κι εγώ να δω τι θα εμπνευστεί. Είμαι σίγουρη ότι θα μας εκπλήξει πάλι
      Φιλούθκια

      Διαγραφή
  14. Ξετρελάθηκα πραγματικά με το σκεπτικό, της αγκαλιάς και μάλιστα από το διαφορετικό! Και συγκινήθηκα. 😘 Μπράβο, μπράβο, μπράβο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι, χαίρομαι χαίρομαι! Αυτό "είδα" στην εικόνα, τι δύναμη έχει να αγκαλιάζεις το διαφορετικό.
      Ευχαριστώωωωωω

      Διαγραφή
  15. Πράγματι Αννούλα μου δυο κόσμοι. Που, αν καταφέρουν να συναντηθούν θα είναι από ... διάθλαση των ακτίνων τους και μόνο. Που, ακόμη και τυχαία να συναπαντηθούν και για λίγο, τολμούν να πετάξουν τους μανδύες της διαφορετικότητας, να μοιραστούν και να αγκαλιαστούν. Άνθρωποι είμαστε, λυγίζουμε, τα χάνουμε, πονάμε. Πολλές φορές είναι πιο εύκολο να μιλάμε σε αγνώστους παρά με τους δικούς μας. Η εξαπάτηση, η απώλεια, η αβεβαιότητα, βρίσκουν ένα κασόνι, μια κουβέρτα, μια γουλιά κρασί να στρογγυλέψουν τις αιχμές. Η αγκαλιά στην ανθρώπινή της διάσταση συχνά δεν είναι η λύση, είναι όμως η αλληλεγγύη. Και πόσο όμορφα λες πως η εχθρικότητα, ο φθόνος ήταν σε άγνωστο αντίποδα!
    Ναι, αγκαλιαζόμαστε κι όλα φαντάζουν μια στάλα πιο ήσυχα! ναι, "καλά είμαστε " παραδεχόμαστε κι αυτό ακούγεται πιο ανακουφιστικό.....
    (Εκτός από τα γατούλια που χαλάνε τον κόσμο από το γουργουρητό έτσι που κούμπωσαν όμορφα τα ίδια και τα διαφορετικά τους!)
    Μπράβο Αννούλα μας για την τόσο ηχηρή σου συμμετοχή στη σκυτάλη :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι Αννέτα μου όπως πολύ ποιητικά το γράφεις. Διαφορετικοί κόσμοι κι όμως μπορεί και να μην είναι τόσο μεγάλο το χάσμα. Μια αγκαλιά δεν είναι λύση γεφυρώνει όμως και δίνει κουράγιο
      Σ'ευχαριστώ πολύ και για το σχόλιο και για την εικόνα που είναι η αιτία να γίνει η συμμετοχή μου'' τόσο ηχηρή''!
      Θα διαβάσεις με την εικόνα σου και μια χιουμοριστική ακριβώς τα γατάκια σου
      Καλό βράδυ

      Διαγραφή
  16. ΄Μια ανατρεπτική αγκαλιά!
    Μου αρέσει πολύ.
    Πώς το σκέφτηκες και πως το έστησες τόσο όμορφα!
    Μπράβο Άννα.
    Με ξάφνιασες πολύ ευχάριστα. Έκανες τα μαυρόασπρα γατάκια, μαυρόασπρο κόσμο. Αλλά ποιος είναι ο μαύρος και ποιος ο άσπρος; Κι εδώ ανατροπή.
    Πολύ μου άρεσε, στο είπα, δεν πειράζει θα το ξαναπώ γιατί πολύ μου άρεσε.
    Καλό ξημέρωμα Άννα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε Μαρία μου. Οι διαφορετικές γατούλες μου '' μίλησαν'' για τους διαφορετικούς κόσμους μέσα στον κόσμο μας. Βλέπεις για τις γατούλες δεν είναι πολύπλοκα τα πράγματα ή αγαπούν ή όχι. Αλλά ναι ο μαύρος και ο άσπρος ποιος είναι στον δικό μας κόσμο; Αυτός που ταμπελιάσαμε πάντως και θεωρούμε ''μαύρο'' ξέρει σίγουρα να βγαίνει ασπροπρόσωπος
      Χαίρομαι που σου άρεσε και εγώ το είπα και το ξαναλέω
      Καλό γλυκό ύπνο Μαράκι μου

      Διαγραφή
  17. Εξαιρετική ιστορία με πολλά μηνύματα!
    Μόλις αντίκρισα την τρυφερή φωτό και το τίτλο "αγκαλιά" Άννα μου, ομολογώ πως δεν περίμενα να διαβάσω ένα τόσο σκληρό κείμενο που μακριά απέχει από μυθοπλασία, μια και διαβάζουμε τόσες πολλές παρόμοιες ιστορίες. Από την άλλη τυχερός ο νέος που του δόθηκε ένα μάθημα ανθρωπιάς και πραγματικής αγκαλιάς από άτομα που και αυτά με τη σειρά τους, η ζωή που κάνανε τα είχε ρίξει στο δρόμο!

    ΑΦιλάκια και καλή μας Άνοιξη και επισήμως από σήμερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι Στεφανία μου που αν και το βρήκες σκληρό το κείμενο το θεωρείς εξαιρετικό. Με κάνει και καμαρώνω.
      Ναι στη ζωή υπάρχουν πολλά τέτοια γεγονότα. Και μαθήματα ανθρωπιάς παίρνουμε όλοι συχνά πυκνά μόνο που τα κάνουμε στην άκρη του συνειδητού μας γιατί δεν μας αρέσουν εκείνοι που μας διδάσκουν.
      Σ'ευχαριστώ πολύ
      Καλή Άνοιξη και αστρονομικά
      Φιλάκια μάτια μου

      Διαγραφή
  18. Πόσο δυνατή η ιστορία σου Άννα μου και με τόσα μηνύματα..!
    Μου άρεσε πολύ που παρουσίασες ένα τέτοιο θέμα το οποίο το οραματίζομαι σε κοινωνικό σποτάκι!

    Η εικόνα και η λέξη που διάλεξες για τον Γιάννη, απίθανες! Θα έχουμε δυνατή συνέχεια..
    Πολλά φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι Κατερίνα μου που σου άρεσε. Κοινωνικό σποτάκι ε; Θα ήταν όμορφη ιδέα.
      Θα γράψει και ο Γιάννης απίθανα όπως πάντα είμαι σίγουρη
      Φιλάκια και καλώς ήλθε η Άνοιξη

      Διαγραφή
  19. Καλημέρα Άννα.
    Πολύ όμορφη η συμμετοχή σου και ζωντανή.
    Γεμάτο εικόνες και αισθήματα που η αλήθεια είναι δεν περιμένεις να διαβάσεις έχοντας
    πρώτα δει την ζουζουνιάρικη εικόνα.
    Μπράβο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Γιώργο
      Σ'ευχαριστώ πολύ Χαίρομαι που τη βρήκες όμορφη τη συμμετοχή μου και ναι η εικόνα σε παραπέμπει σε κάτι γλυκούλι. Αλλά ήθελα να το ξεπεράσω αυτό...
      Να σαι καλά

      Διαγραφή
  20. Η ιστορία σου με συνεπήρε ΄Αννα μου , δοσμένη τόσο αριστοτεχνικά ....γεμάτη μηνύματα, διαδραματίζεται κινηματογραφικά και μας κάνει θεατές των ηρώων, που μας έχουν γίνει σχεδόν γνώριμοι από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων,είτε σαν σύγχρονοι πρωταγωνιστές σκανδάλων και ανομιών , είτε σαν περιθωριακοί άστεγοι που τους συναντάμε τόσο συχνά δυστυχώς, στα κεντρικότερα σημεία της πόλης μας....και η αγκαλιά , καταλύτης και υπέρτατη πράξη ανθρωπιάς και αλληλλεγγύης έρχεται να γεφυρώσει αυτούς τους δύο κόσμους ....Σ΄ευχαριστώ γιά την υπέροχη ιστορία ....Τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κλαυδία μου χαίρομαι πολύ. Ναι μια τέτοια ιστορία που προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα λόγω σκανδάλων ήθελα να περιέχεται στην ιστορία μου για να αξίζει η αγκαλιά. Μια αγκαλιά που δεν θα τη δίναμε εύκολα για τέτοιο λόγο. Γιατί δεν θα κατανοούσαμε και ειδικά όταν εκείνος που την έδωσε ανήκει σε κόσμο στερημένο.
      Σ'ευχαριστώ και εγώ Κλαυδία μου
      Φιλιά πολλά και καλή Άνοιξη να έχουμε

      Διαγραφή
  21. Ax...αυτή η αγκαλιά Αννιώ μου..και προπαντως όταν έρχεται απο αγνώστους καλή μου ..τι κουράγια δίνει... μπορει να μην έχει λύσεις στα προβλήματα αλλα ομως δινει την ελπιδα και την συμπαρασταση ότι όλα δεν είναι τέλος όταν έχουμε την υγεια μας και εωσες αυτα τα συναισθήματα με τόσο γλαφυρο τροπο..μπράβο φιλεναδα..μπορεί να ερχομαι στο τελος καθυστερημενη αλλα έχω την χαρα να διαβαζω τα ομορφα σχολια των φιλων καθε φορα..χι..χι..εννοειτε οτι θα περιμενουμε και την χιουμοριστική εκδοχη της αγκαλιας θα χαρουμε να την απολαυσουμε..
    Χανομαι αυτον τον καιρό λόγο υποχρεωσεων.. να περνας ομορφα Αννιω μου οτι και κανεις,, την αγαπη μου παντα φιλακιααα..!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρουλίτσα μου έτσι είναι η αγκαλιά και κουράγια δίνει και διάθεση αλλάζει και την υγεία μας λένε οι επιστήμονες φροντίζει.
      Χαίρομαι που σου άρεσε το διήγημά μου μάτια μου. Και δεν υπάρχει ημερομηνία λήξης. Έλα όποτε έχεις καιρό δεν παίρνουμε απουσίες και δεν γίνεται το μπλόγκινγκ με άγχος ναι;
      Φιλάκια πολλά και να περνάς όμορφα
      Καλό τριήμερο

      Διαγραφή
  22. ΠΟΛΥ ΩΡΑΊΑ Η ΑΓΚΑΛΙΆ ΣΟΥ ΑΝΝΟΥΛΙ ΜΟΥ, ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΉ, ΗΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΏΠΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΆ ΜΕΓΆΛΗ ΚΙ ΑΣ ΜΗΝ ΕΧΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΕΚΕΊΝΟΙ, ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΆ ΛΥΤΡΩΤΙΚΗ.
    ΚΑΛΗΣΠΈΡΑ ΣΟΥ!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ Ελένη μου. Ναι υπάρχουν ευτυχώς Ελενάκι μου τέτοιοι άνθρωποι και απο αυτούς αξίζει πιο πολύ η αγκαλιά
      Καλό σου βράδυ

      Διαγραφή
  23. Μια ιστορία καθόλου ασυνήθης ως προς τον μύθο της στην ταραγμένη κοινωνικοοικονομικά εποχή που ζούμε ,αλλά με ιδιαίτερα αφηγηματική πλοκή από Εσένα μάγισσα μου.
    Βλέπω έχεις μπει για καλά στο παιχνίδι της νουβέλας με την μοναδικότητα που συνοδεύει την γραφή σου..Είσαι εκτός συναγωνισμού αστέρι μου.
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με αφήνουν να μην μπω στο παιχνίδι της νουβέλας τόσα δρώμενα στο μπλογκοχωριό μας; Σ'ευχαριστώ Λυγερούλα μου για τα όμορφα λόγια σου. Πνοή που με ωθεί να γίνω καλύτερη.
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  24. Εξαιρετικό διήγημα Αννούλα μου. Καλογραμμένο, με υπέροχες λέξεις, αλλά και συναισθήματα!
    Ενταγμένη απόλυτα στο σήμερα με το θέμα του και με ένα διαχρονικό θέμα. της προσφοράς
    αγκαλιάς, συμπόνοιας και στήριξης από το συνάνθρωπο!
    Μπράβο σου!
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ πολύ Αριστέα μου. Διαχρονικό το θέμα σίγουρα και μια αγκαλιά από εκεί που δεν το περιμένεις ήταν αυτό που ήθελα να δείξω
      Φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
  25. (Χαίρομαι που πήρες τις μέρες σου, γιατί πραγματικά ένιωσα ασφυκτικά με τις πρώτες συμμετοχές,
    λες και ήταν αγώνας ταχύτητας! Σε ευχαριστώ πολύ!!!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε ναι Αριστέα μου το τρέξαμε πολύ και δεν γινόταν αλλιώς. Χαίρομαι που ''ανέπνευσες'' λίγο!!

      Διαγραφή
  26. Άννα μου πάρα πολύ ωραία η ιστορία σου!
    Καλογραμμένη και δυνατή με όλη τη σημασία που θα μπορούσε να έχει μια αγκαλιά από εκεί που δεν το περιμένεις!
    Συγχαρητήρια!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Μαρία μου. Χαίρομαι που σου άρεσε
      Φιλάκια και καλή εβδομάδα

      Διαγραφή
  27. Καλησπέρα σας,να είστε πάντα καλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Θυμάμαι να λέω στην Άννα, όταν έβαλε την δική της συμμετοχή κι άφησε αυτή τη φωτογραφία για σένα, να της λέω πως θα ήθελα να διαβάσω κάτι σχετικά με τον ρατσισμό. Κι ένα είδος "ρατσισμού" υπάρχει στην ιστορία σου, κατά μία έννοια. Η οποία, τελικά, γεφυρώθηκε και εξαλείφθηκε. Και συγχρόνως κλείνεις και πόσα άλλα ακόμα, όπως είπε κι η Μαρίνα μας παραπάνω: το πόσο δυνατές μπορούν να 'ναι οι στιγμές σε τυχαία συναπαντήματα (ασχέτως αν ο ένας φοράει κοστούμι αρμάνι κι ο άλλος ένα τριμμένο παλτό που ούτε του κάθεται καλά καλά πάνω του), το πόσο μπορεί να μην γνωρίζουμε αυτόν που έχουμε δίπλα μας νομίζοντας πως τον ξέρουμε (ενώ πολλές φορές δεν γνωρίζουμε ούτε τον ίδιο μας τον εαυτό)... Τι να πω! Μου άρεσε πάααρα πολύ, και μπράβο σου, Αννούλα μου. Πολύ μου άρεσε κι η πάσα σου στον Γιάννη, που είμαι σίγουρη πως θα μας αφήσει εξίσου μια όμορφη γεύση με την δική του συμμετοχή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς την Αναστασία μας. Ναι και εγώ ήθελα για ρατσισμό να γράψω αλλά στηρίχτηκα στην διαφορετικότητα που γίνεται ρατσισμός από τους ''άριους'' πολύ συχνά. Χαίρομαι που σου άρεσε η συμμετοχή μου Λυσιππάκη μου Και ναι το χω κουσούρι να περνάω μηνύματα σε ό,τι γράφω. Πρέπει να το δω αυτό έτσι;😊
      Σίγουρα δεν γνωρίζουμε τους άλλους γιατί δεν διαθέτουμε χρόνο μαζί τους και το πιο σίγουρο είναι ότι τον εαυτό μας είναι δυσκολότερο να τον μάθουμε.
      Να σαι καλά Αναστασία μου
      Και τώρα που σου απαντώ ήδη ο Γιάννης έκανε ανάρτηση
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  29. Ωραία ιστορία μου άρεσε και η φώτο με τα γατάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Αννούλα τι έμπνευση είναι αυτή; Από τα γατάκια στους αδέσποτους ανθρώπους; Πάρα πολύ ωραία συμμετοχή. Μας έδωσες καινούριες διεξόδους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ Χριστίνα μου. Ε την ήθελα την έκπληξη γιατί η εικόνα παρέπεμπε σε κάτι γλυκούλικο.
      Καλή σου μέρα όλη μέρα

      Διαγραφή
  31. Νομίζω Άννα μου ότι την'αγκαλιά" την περιέγραψες με τον πιο όμορφο συγγραφικό λόγο.Εύγε γιατί μας δίνεις κάθε λόγο να σε διαβάζουμε.Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ Μαρία μου. Να σαι καλά. Η αγκαλιά είναι πολλών ειδών αλλά η αληθινή προέρχεται μόνο από την αγάπη.
      Φιλιά και καλό μήνα!

      Διαγραφή
  32. Άννα μου το κείμενό σου είναι πολύ καλογραμμένο. Περνάει πολλά μηνύματα που έχουν να κάνουν με την απληστία, την ανθρωπιά και τα συναισθήματα με πρωτεύον αυτό της αγκαλιάς όταν την έχουμε ανάγκη.
    Καλό μήνα και φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ Ελένη μου. Χούι μου να περνάω μηνύματα...και χαίρομαι όταν τον κατορθώνω.
      Να σαικαλά
      Καλό γλυκό μήνα να έχεις
      Τα φιλιά μου

      Διαγραφή