Ζωντανή- Νεκρή /17ο Παίζοντας με τις λέξεις!


Οι δεσμοφύλακες έτρεξαν να χωρίσουν τις δυο κρατούμενες που πάλευαν μεταξύ τους άγρια ''δι' ασήμαντον αφορμήν '' όπως θα έλεγε Εκείνος.
Οι υπαίτιες οδηγήθηκαν στην απομόνωση και έτσι επετεύχθη η αποκατάσταση της ηρεμίας.
Καθισμένη κατάχαμα στην αυλή της φυλακής, σ' εκείνη τη γωνιά που φλέρταρε με τον ήλιο τα πρωινά, παρατηρούσα αποστασιοποιημένη.

-Πάλι κατάπιες τη γλώσσα σου; σχολίασε η συγκάτοικος στο κελί μου και ένθερμη προστάτης μου το τελευταίο διάστημα. Μείναμε αμίλητες, δυο διαφορετικές γυναίκες, με διαφορά ηλικίας, έγκλειστες και οι δυο με μεγάλη ποινή μπροστά μας.
Σε λίγο θα πηγαίναμε στα πόστα εργασίας που μας είχαν αναθέσει. Εγώ ήμουν υπεύθυνη της βιβλιοθήκης και της γραμματείας μια και ήμουν πτυχιούχος.
Το μεσημέρι συγκεντρώνονταν όλες οι φυλακισμένες στο εστιατόριο της φυλακής για φαγητό. Κι εγώ προσποιούμουν ότι μπορούσα να καταπιώ αυτά τα απαίσια παρασκευάσματα που ονομάζονταν γεύμα ανθρώπινο.
Ο συγχρωτισμός με τις άλλες κρατούμενες, είχε κανόνες. Άλλους, τους πληροφορήθηκα και εφάρμοσα αμέσως. Άλλους τους έμαθα με άσχημο τρόπο. Τα σημάδια στο σώμα μου το μαρτυρούν.
Ούτε μια μέρα μετά το θάνατο Εκείνου δεν νοιάστηκα για τη ζωή μου.
Εκείνος! Η μοναδική μου αγάπη δεν υπάρχει πια.
Ο θησαυρός της ζωής μου έφυγε με τη δική μου βοήθεια.
Όχι δεν ήθελε να υποφέρει, δεν ήθελε να αισθανθεί την αναξιοπρέπεια της ασθένειας, όπως έλεγε, δεν ήθελε να φτάσει στο τέρμα διαλυμένος. Το σκέφτηκε, το αποφάσισε, το συζητήσαμε και του το υποσχέθηκα.
Του προσέφερα τη λύτρωση κι έγινα η δολοφόνος του συζύγου της.
Πόσες φορές το άκουσα αυτό στο δικαστήριο! Πόσες φορές μετάνιωσα για ό,τι είχα κάνει, και άλλες τόσες ντράπηκα που λύγιζα ....
Όχι, πάλι θα το ξανάκανα. Πάλι θα τον βοηθούσα να απαλλαγεί από αυτό το ανίατο αυτοάνοσο που τον νίκησε. Παράλυση που θα έφτανε ως τον εγκέφαλο μας εξήγησαν οι γιατροί. Πόνοι και ανημπόρια θα ολοκλήρωναν αυτήν την κόλαση!
Καταδικάστηκα 20 χρόνια. Στα 50 μου θα έβγαινα ελεύθερη πια, μια ζωντανή νεκρή ή ...ποιος ξέρει ;
Θυμάμαι εκείνη την ημέρα. Μου μίλησε, με φίλησε για τελευταία φορά. Αγκαλιαστήκαμε κλαίγοντας για τη ζωή που δεν μας χαρίστηκε. Για όσα μας στέρησε. Και ήπιε το θανατηφόρο κοκτέιλ που εγώ του ετοίμασα
Νεκρός ο καλός μου. Ο κόμπος που μου έσφιξε το στήθος έμεινε εκεί για καιρό. Λύθηκε μόνο από τον ήχο του κλειδιού στο κελί μου. Από τότε είμαι κενή μέσα μου. Δεν υπάρχω. Ένα ζόμπι που εκτελεί εντολές.

Αναρωτιέμαι γιατί ζω. Από δειλία ; Αυτοτιμωρούμαι μήπως;
Νεκρωμένα όλα τα συναισθήματα μέσα μου καθώς και οι επιθυμίες. Δεν με νοιάζει πλέον τίποτε.
Ίσως γι αυτό οι σκληρές της φυλακής με άφησαν ήσυχη μετά από λίγο καιρό. Αδιαφορώντας για τη ζωή μου, δεν αισθανόμουν φόβο. Σίγουρα βοήθησε και η δέσμη χρημάτων που πήραν. Εντολή της προστάτιδάς μου.
Δημοσιογράφοι με πολιορκούσαν για μια επίσκεψη στη φυλακή. Δεν τους δέχτηκα ποτέ. Έγινα πρωτοσέλιδο, έγινα εκπομπή στην τηλεόραση, έγινα επερώτηση στη Βουλή για την Ευθανασία. Μετά από λίγο καιρό με ξέχασαν.
Μόνον Εκείνον κρατώ μέσα μου.
Ίσως να ζω ακόμη για να ζει κι εκείνος μέσα από τις αναμνήσεις μου.
Ίσως...


Αυτή είναι η δεύτερη συμμετοχή μου στο αγαπημένο μας ''Παίζοντας με τις λέξεις''.
Ευχαριστώ τη Μαρία που ''Μ' ένα χάρτινο καραβάκι '' μας ταξιδεύει σε νέους ορίζοντες, φροντίζει το ταξίδι να είναι άνετο και κουμαντάρει το τιμόνι στο χάρτινο καραβάκι της, σαν άξια καπετάνιος που είναι.
Με κόκκινο οι υποχρεωτικές λέξεις του δρώμενου.



Σημ: Το θέμα αφορά την Ευθανασία . Στη χώρα μας απαγορεύεται αλλά σε όσες χώρες έχει νομιμοποιηθεί ,  οι αιτήσεις για τερματισμό της ζωής λόγω ανίατων ασθενειών έχουν αυξηθεί. Εσείς τι πιστεύετε για την ευθανασία;

52 σχόλια:

  1. Άννα! Ενώ πέρασα για να προλάβω, έστω και σήμερα, να ευχηθώ για τη χτεσινή γιορτή σου (Λοιπόν, χρόνια σου πολλά, τα καλύτερα απ' όλα, με τη ζωή αγκαλιά!), "έπεσα" πάνω στο κείμενό σου που δεν το είχα διαβάσει (Δεν είχα προλάβει τον 17ο..)

    Και μ' εντυπωσίασες με το πόσο απλά μπορείς να μιλήσεις γι' αυτό το θέμα, το πόσο καθαρά να το τοποθετήσεις αλλά και με την ισορροπία που πλησιάζεις την ηρωίδα σου.

    Είναι θέματα που μάλλον δεν έχουν απαντήσεις, που μάλλον οι απαντήσεις απομένουν πάντα με την απορία στα μάτια και ημιτελείς και ένα απ' αυτά θεωρώ πως είναι και το θέμα της ετεροβοηθούμενης αυτοκτονίας. Πώς αλλιώς να ήταν, αφού ο άνθρωπος έρχεται σε "διάλογο" με το Πάνω απ' αυτόν, με το θάνατο;

    Αν δεν ήταν δικό σου, θα στο έκανα δώρο για τη γιορτή σου το κείμενο! :-)

    Πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ Διονύση μου για τις ευχές.
      Χαίρομαι που σου άρεσε το κείμενο. Αληθινά η γνώμη σου είναι κανόνας!
      Το θέμα για μένα έχει απάντηση. Ο ίδιος ο παθών να αποφασίζει εφόσον το κράτος νομιμοποιήσει κάτι τέτοιο. Αλλά η αυτοκτονία με βοήθεια οχι νομίζω ότι καταστρέφει τον βοηθό... Αυτό ήθελα να δείξω.
      Σ'ευχαριστώ ξανά
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  2. Αννα μου αγαπημένη όπως ο κος Μάνεσης παραπάνω ήρθα για τις ευχές αλλά...
    Θα σου πω λοιπόν ευχές μέσα από την καρδιά μου για Χρόνια ΥΓΙΗ και αγάπη.Να χαίρεσαι, να σε χαίρονται και να σε χαιρόμαστε! Οσο για το κείμενο,είναι γροθιά στο στομάχι.
    Η πένα σου καίρια και ουσιαστική.Το πρόβλημα μέγα και δυσεπίλυτο.
    Ευχομαι να μη βρεθεί κανείς μπροστά σ αυτό το δίλημμα ποτέ, αλλά το να ζεις αξιοπρεπώς μέχρι τέλους είναι ενα αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός μας.
    Φιλιά πολλά καλή μου,φεύγω μ ενα κόμπο στο στομάχι,δάκρυα στα μάτια και ενα ερωτηματικό,όπως κάθε φορά που βρίσκεται μπροστά μου αυτό το θέμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαρά μου καλή σ'ευχαριστώ για τις ευχές. Να σαι καλά γερή δυνατή και εσύ.
      Το θέμα που ασχολήθηκα στη συμμετοχή μου αυτή είναι δυνατό και δύσκολο. Αλλά ο καθένας πιστεύω εγώ, έχει δικαίωμα να ζει όπως λες αξιοπρεπώς ως το τέλος.
      Την αφορμή την πήρα από είδηση που διάβασα ότι στο εξωτερικό έχουν αυξηθεί οι αιτήσεις ευθανασίας από ασθενείς με ψυχικά ανίατες ασθένειες. Δεν το έχουν αυτό το δικαίωμα; Πιστεύω πως ναι
      Να σαι καλά μάτια μου και λυπάμαι αν σε μελαγχόλησα με το θέμα μου

      Διαγραφή
    2. Αγαπημένη μου Αννα δεν με μελαγχόλησες με το θέμα,αντίθετα το δουλεψες με μαεστρία και αντικειμενικότητα κι άφησες τον καθένα να συλλογιστεί και να προβληματιστεί.Απλά εμένα λόγω των προσωπικών μου προβλημάτων είναι ένα θέμα που επανέρχεται στο μυαλό μου αναζητώντας απαντήσεις.Εχω διαβάσει ό,τι εχει πέσει στην αντίληψή μου επ αυτού,ολες τις απόψεις ακόμα και τις θεολογικές. Εχω καταλήξει οτι ειναι δικαίωμα του καθενός πώς θέλει να τελειώσει την ζωή του.Το πρόβλημα μεγαλώνει απο τη στιγμή που δεν είναι ικανός να το πράξει μόνος του .Αν εχει δικαίωμα να εμπλέξει ενα τρίτο άτομο,όποιο κι αν ειναι αυτό και να υποστεί εκείνο τις όποιες συνέπειες. Μακάρι κάποια στιγμή η Πολιτεία να επιτρέψει την αυτοδιαχείριση της ζωής του καθενός και τότε ίσως ναχουν αλλάξει και τα συνοδά στοιχεία εμπλοκής.Τωρα προσκρούουμε πάνω σ ε πολλά νομικά και προπάντων ηθικά και η όποια κατάληξη δημιουργεί πολλούς κύκλους συζητήσεων. Φιλιά πολλά και χαίρομαι κάθε φορά που σ ε διαβαζω, γιατί θίγεις θέματα δύσκολα "με το γάντι"

      Διαγραφή
    3. Χαρά μου το ξέρω και όλοι μας έχουμε προβληματιστεί ΄πάνω στο θέμα. Αφορμή γι αυτήν τη συμμετοχή μου πήρα από ό,τι διάβασα για τις χώρες του εξωτερικού και για τις αυξήσεις αιτήσεων από ψυχασθενείς που διαγνώστηκαν με ανίατες και μη θεραπεύσιμες νόσους. Για το τρίτο άτομο και εγώ διαφωνώ. Κανένας δεν πρέπει να υφίσταται συνέπειες τέτοιας απόφασης εκτός από τον ενδιαφερόμενο και εφόσον η πολιτεία το νομιμοποιήσει ασφαλώς.
      Χαίρομαι πολύ που χαίρεσαι να με διαβάζεις
      Με πιάνει συχνά να θέλω να θίγω σοβαρά ζητήματα.
      Σε φιλώ

      Διαγραφή
  3. ΚΑΛΗΜΈΡΑ ΚΑΛΉ ΒΔΟΜΆΔΑ ΑΝΝΟΥΛΙ ΜΟΥ!!!!!! ΕΓΏ ΑΠΛΆ ΠΕΡΑΣΑ, ΣΟΥ ΕΥΧΗΘΗΚΑ ΧΘΕΣ!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς το κορίτσι μου Σ'ευχαριστώ για τις ευχές. Να σαι καλά

      Διαγραφή
  4. Kαλημέρα Αννουλα μου! Χρονια πολλά! Πολυχρονη σου εύχομαι!!
    Συγχαρητηρια για το υπέροχο κείμενο σου και για την συμμετοχή στο δρώμενο της Μαριας μας!
    Ειμαι εναντίον της ευθανασίας,λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων,αν και η επιστήμη παρέχει στον ασθενή,καταπράυνση των πόνων,ώστε να ζει ο άνθρωπος με αξιοπρέπεια, μέχρι και το τέλος της ζωής του. Το λέω εγω που ειδα την μανούλα μου να λιώνει απο τον καρκίνο.
    Καλή εβδομαδα εύχομαι! Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δήμητρά μου σ'ευχαριστώ για τις ευχές.
      Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια για τη συμμετοχή μου.
      Το πιστεύω σου για το θέμα μου είναι σεβαστό. Εγώ πάλι πιστεύω ότι ο Θεός μας έδωσε τη ζωή για να την ''πάρουμε στα χέρια μας'' και να ζούμε με αξιοπρέπεια. Το θέμα δεν είναι πάντα οι πόνοι του σώματος. Υπάρχουν και πόνοι της ψυχής αγιάτρευτοι βάσει διαγνώσεων ιατρικών. Νομίζω ότι ο καθένας είναι υπεύθυνος για τον τρόπο που θα ζει και για το πώς.
      Καλή εβδομάδα μάτια μου
      Φιλιά

      Διαγραφή
  5. Καλημέρα, Άννα, και χρόνια πολλά για εχθές!
    Το κείμενό σου ήταν πολύ δυνατό και ήταν από αυτά που ξεχώρισα στο παιχνίδι, άσχετα αν τελικά το ψήφισα. Πήρες ένα πάρα πολύ δύσκολο θέμα και το αγκάλιασες με μεγάλη ευαισθησία και μπράβο σου για την επιλογή.
    Γενικά, σας θαυμάζω όλους και όλες που τολμάτε και αρπάζετε την ευκαιρία των πέντε λέξεων για να μιλήσετε τόσο ισορροπημένα για τόσο δύσκολα θέματα.
    Να έχεις μια πολύ όμορφη και δημιουργική εβδομάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πίπη μου σ'ευχαριστώ θερμά. Χαίρομαι που το ξεχώρισες στο παιχνίδι μας και δεν έχει σημασία η βαθμολογία.
      Να σαι καλά...Τώρα κοίτα ποια μιλάει. Που παίρνεις και εσύ 5 λέξεις και μπορείς --κάτι πάρα πολύ δύσκολο--να σατιρίσεις δύσκολα θέματα αλλά και καθημερινής φύσης
      Σ'ευχαριστώ πάντως πολύ
      Καλή εβδομάδα

      Διαγραφή
  6. Άννα Καλή μου!!
    Θέμα πολύπλευρο με ηθικό (στην Ελλάδα και νομικό) χαρακτήρα.
    Έχουμε το δικαίωμα να επιλέξουμε πότε και πως θα πεθάνουμε; Δεν ξέρω αν αυτό είναι ένδειξη υγιούς ψυχικής λειτουργίας ή μια υποχώρηση, μια δραπέτευση, μια αποφυγή της δύναμης που χρειάζεται να παλέψουμε για ότι αξίζει. Ακόμη κι αν πρόκειται για μια μη αναστρέψιμη κατάσταση.
    Δεν ξέρω αν η ευθανασία είναι λύση για τον ασθενή ( αν ναι ας το κάνει ο ίδιος) ή γίνεται αναγκαία ψυχολογική λύση των οικείων του που αντιμετωπίζουν την οδύνη των ασθενών σε τελικό στάδιο. Ωστόσο δεν μπορούμε να αντικαταστήσουμε το Θεό.
    Άννα μου εξαιρετικά δύσκολο θέμα και δεν ξέρω αν υπάρχουν απαντήσεις.
    Για το κείμενο, τι να πω; Η πένα σου αγγίζει την ψυχή όπως πάντα. Πολλά φιλιά και μια όμορφη εβδομάδα!!

    Σημ. Το "Αννίκα"( ήταν το όνομα της γιαγιάς λογω καταγωγής απ' την Πόλη) και το Άννα είναι το ίδιο. Γιορτάζω στου Δεκέμβρη τις 9....Φιλιά συνονόματη!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αννίκα μου( Αννα μου)
      Το θέμα είναι ηθικό; Εγώ πιστεύω ότι είναι μόνο νομικής φύσης. Ναι έχουμε δικαίωμα του πώς θα ζούμε. Και όπως παλεύουμε με όσα όπλα η επιστήμη μας προσφέρει για να ζήσουμε και μάλιστα καλά με όσες παθήσεις μας παρουσιαστούν, άλλο τόσο έχουμε δικαίωμα αν το κράτος το επιτρέψει να φύγουμε αξιοπρεπώς και χωρίς βασανισμό. Δεν πιστεύω ότι κανένας Θεός θα ήθελε να βασανίζεται ο κόσμος. Έτσι είναι η ζωή . Αλλά και αυτήν τη ζωή εμείς την διαφεντεύουμε όσο μπορούμε.
      Φυσικά η ευθανασία είναι απόφαση του ίδιου του πάσχοντος και κανενός άλλου. Γιατί μετά πάμε στον ''φόνο'' και δεν νομίζω ότι αντέχεται (αυτό ήθελα να δείξω με τη συμμετοχή μου αυτή)
      Φυσικά δεν αντικαθιστας το Θεό. Δεν αποφασίζουμε εμείς πότε θα αρρωστήσουμε και ποιον θα ''χτυπήσει '' η όποια ασθένεια.Όχι Θεοί δεν γινόμαστε. Αλλά ο θεός μας παρατείνει τη ζωή με τις θεραπείες και τα φάρμακα; Όχι οι άνθρωποι οι επιστήμονες. Αρα γιατί δεν είναι δικό μας δικαίωμα να μη θέλουμε να ταλαιπωρηθούμε για κάτι ανίατο;
      Σ'ευχαριστώ πολύ Αννίκα μου.
      Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα και σε σένα συνονόματη!!

      Διαγραφή
    2. Άννα μου έχω δικαίωμα δευτερολογίας;
      Διαβάζοντας και τα σχόλια βλέπω πως οι απόψεις διίστανται. Θα συμφωνήσω μόνο στο ότι έχουμε δικαίωμα να διαχειριστούμε και να αποφασίσουμε για τη ζωή μας.
      Αδυνατώ όμως να αποδεχτώ την όποια τελεσίδικη απόφαση για διακοπή της ζωής ‘’με άλλες μεθόδους’’ Και δεν στέκομαι στο νόμο του Θεού (θρησκευόμενη ναι, θρησκόληπτη όχι) στέκομαι στο νόμο της συνείδησης. Και παίρνω σαν παράδειγμα την ηρωίδα σου. Απάλλαξε (κατόπιν εντολής του) τον άνθρωπό της απ’ την μίζερη (ας μου επιτραπεί η έκφραση) ζωή του αλλά καταδίκασε τον εαυτό της να ζει αιώνια μέσα στις τύψεις με απρόβλεπτα ίσως αποτελέσματα για την υγεία της (και δεν μιλάω από νομικής πλευράς) Ποιος υγιής νους θα το ζητούσε. Μου θυμίζει το ΄΄σφάξε μου αγά μου ν’ αγιάσω’’ Το θεωρώ άκρως εγωιστικό, να απαλλαγώ εγώ και να καταδικάσω έναν άλλον να ζει τα μαρτύρια του Σίσυφου.
      Σ’ ευχαριστώ που με δέχτηκες και προς Θεού δεν θέλω να πείσω κανένα. Εκφράζω μόνο την άποψή μου για το ότι η ζωή δεν έχει μόνο ρόδα έχει και αγκάθια. Σ’ ευχαριστώ για την ευκαιρία να προβληματιστούμε. Πολλά Φιλιά


      Διαγραφή
    3. Φυσικά Αννίκα μου έχεις όσα δικαιώματα θες. Και να δευτερολογήσεις και όσες φορές θες ακόμη να ανταπαντήσεις και να γράψεις ό,τι θέλεις. Τιμή μου.
      Λογικό είναι οι απόψεις να διίστανται αφού πρόκειται για τόσο σοβαρό θέμα
      Και συμφωνώ μαζί σου. Ο καθένας να αποφασίζει μόνος του. Αν μπορεί καλώς αν όχι θα περιμένει το τέλος όπως θα του έλθει. Αλλά όχι άλλο.Αυτό πιστεύω εγώ. Όχι βοήθεια άλλου για ένα τόσο σοβαρό θέμα. Πολύ σωστά λες ότι ο άλλος θε περάσει μαρτύρια. Έτσι πιστεύω και εγώ. Και δεν προσπαθούμε να πεισουμε κανένα, τη γνώμη μας καταθέτουμε και λέμε και αντιλέμε στα επιχειρήματα. Έτσι δεν είναι;
      Σε φιλω΄γλυκά

      Διαγραφή
  7. Ξεκινάω απ΄τα χρόνια πολλά γιατί εκεί θα ήθελα να μείνω, να μείνω στις ευχές καρδιάς για μια ζωή όσο γίνεται πιο ευσπλαχνική για όλους μας...
    Το κείμενο σου, εξαιρετικά γραμμένο, μας βάζει όλους μπροστά σ' ένα τεράστιο ηθικό θέμα που δύσκολα "συζητιέται" ειδικά μέσα απ΄ένα σχολιασμό!

    ΑΦιλιά πολλά και με όλη την αγάπη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ Στεφανία μου να σαι καλά. Και Αμήν θα πω για τις ευχές σου
      Συμφωνώ ότι το θέμα δεν συζητιέται εύκολα ειδικά μέσω σχολίων αλλά μας προβληματίζει αρκετά πιστεύω
      Φιλιά πολλά καλή μου

      Διαγραφή
  8. Υπέροχο το κείμενο σου Άννα μου ωστόσο μια τέτοια απόφαση είναι δίκοπο μαχαίρι. Ναι μεν είναι φοβερό να βλέπεις να υποφέρουν οι αγαπημένοι σου αλλά είναι και ένα μεγάλο βάρος για την συνείδηση να αποφασίσεις για την ζωή τους! Νομίζω πως ο καθένας θα πρέπει να αποφασίζει για τον εαυτό του! Πολλά φιλιά και να είσαι καλά πάντα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ Μαίρη μου. Και εγώ αυτό πιστεύω, ο καθένας όσο το μπορεί αποφασίζει για τον εαυτό του αλλά για κάνεναν άλλον.
      Φιλιά πολλά πολλά

      Διαγραφή
  9. Χρόνια πολλά Άννα μου! Μου αρέσει να μην εκφράζω άποψη όταν δεν είμαι σίγουρη για κάτι και το θέμα της ευθανασίας είναι ένα από αυτά τα θέματα. Ωστόσο, με απλά λίγη σκέψη πιστεύω ότι ίσως είναι σημαντική σε περιπτώσεις που δε μπορεί να γίνει κάτι άλλο,αλλα θα μπορούσε να δώσει ανακούφιση σε πολύ πολύ πονο που έτσι κι αλλιώς θα οδηγήσει σε θάνατο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ Ειρήνη μου.
      Κανένας δεν είναι σίγουρος Ειρήνη μου για ένα τόσο μεγάλο θέμα αλλά πιστεύω ότι με των γιατρών τη σύμφωνη γνώμη, με τη νομική κάλυψη από το κράτος μπορεί ο άνρθωπος να αποφασίζει σε τέτοιες δύσκολες στιμές για τον εαυτό του και μόνο

      Διαγραφή
  10. Και κοίτα να δεις την ειρωνεία, που για εκείνον που την έκλεισαν στη φυλακή, μόνο για εκείνον "ζει", και μόνο εκείνον έχει στη σκέψη της.. Με μέγα θέμα καταπιάστηκες Αννούλα.. Ως λαός "διάγουμε" δυστυχώς, την εποχή τής αυτοδικίας, η ευθανασία ως δυνατότητα επιλογής, προϋποθέτει πολλή ωριμότητα όχι μόνο από τον λαό, αλλά κι από την ίδια την πολιτεία.. Με συγκλόνισε το κείμενό σου.. Την καλημέρα μου και καλή εβδομάδα. ✿

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η ηρωίδα μου Πετρούλα μου δεν το βλέπει ότι Εκείνος την οδήγησε στη φυλακή. Ήταν δική της επιλογή και δεν είναι ανήλικη. Φυσικά αυτό ήθελα να δείξω ότι η βοήθεια στην αυτοκτονία είναι τραγική γι αυτόν που την προσφέρει.
      ΄Γι αυτό πιστεύω ότι ο καθένας εφόσον η πολιτεία το επιτρέψει θα πρέπει να αφοφασίζει για τον εαυτό του
      Σε συγκλόνισε; Ωραία θα πω!!
      Καλή σου εβδομαδα

      Διαγραφή
  11. Αχ Άννα μου, τα λόγια σου αγγίζουν για το βάρος της κατάστασης που περιγράφουν και για μια θέση που κανένας ποτέ, δεν θα ήθελε να βρεθεί. Να δει τον άνθρωπο του να υποφέρει.
    Αχ!
    Να ΄σαι καλά και πάντα να μας χαρίζεις τόσο δυνατές συμμετοχές. Είναι ωραίο, να σκεφτόμαστε και κάθε αφορμή καλοδεχούμενη.Καλή εβδομάδα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ετσι είναι Μαρίνα μου κανένας δεν θα έπρεπα να βιώνει τέτοιες καταστάσεις.
      Σ'ευχαριστώ κορίτσι μου
      Καλή σου εβδομάδα

      Διαγραφή
  12. Θεωρώ πως ένας άνθρωπος καταδικασμένος και πολύ βασανισμένος έχει κάθε δικαίωμα να αποφασίζει για τη συνέχιση ή όχι της ζωής του. Το πρόβλημα δημιουργείται απ' τη στιγμή που δεν μπορεί ο ίδιος να το κάνει και πρέπει κάποιος άλλος να εκτελέσει την πράξη. Η ευθανασία νομικά θα πρέπει να συμβαίνει μόνο τηρουμένων αυστηρών προϋποθέσεων. Η κάθε περίπτωση έχει την ιδιαιτερότητά της που θα παίξει πολύ σημαντικό ρόλο. Από ηθική άποψη παραμένει ένα πολύ προσωπικό ζήτημα του ασθενή.
    Αν και διάλεξες δύσκολο θέμα Άννα μου το ανέδειξες με πολύ μεγάλη ευαισθησία!
    Συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ Μαρία μου Και ναι θα συμφωνήσω ότι ο καθένας έχει δικαίωμα να τερματίσει το βασανισμό της ζωής του. Και αυτό ήθελα να τονίσω με τη συμμετοχή μου. Η βοήθεια του άλλου που προσφέρεται πρέπει να είναι φοβερά δύσκολη υπόθεση.
      Φυσικά είναι προσωπικό ζήτημα του ασθενή και των γιατρών που θα δώσουν γνώμη ιατρική.
      Να σαι καλά Μαρία μου

      Διαγραφή
  13. Το χέρι μου, με το μολύβι, σταμάτησε με μιας στην ανάγνωσή του ! χωρίς δεύτερη κουβέντα. Χωρίς αναστολή. Ειδικά αυτό το "ίσως" στο τέλος. Αυτό το υπαρξιακό ερώτημα που κρέμεται σαν λαιμητόμος στη ζωή εκείνης έδωσε την αφορμή για ένα σφίξιμο στο λαιμό, για ένα δάκρυ που πάλευε να διεκδικήσει τη λευτεριά του.
    Η Απόγνωση της Γυναίκας, η αποστασιοποίησή της από τη ζωή ολόγυρα αναδεικνύει και την τραγική της εικόνα.
    Θεματολογικά Άννα μου άνοιξες ένα θέμα που, εξ ορισμού, πονάει, συνυφασμένο με τον θάνατο γαρ. Ένα θέμα πολύ δύσκολο που θα επικρέμεται ως συνεχές ερώτημα στη σκέψη μας.
    Με συγκίνησε πολύ το αφήγημά σου και συγχαρητήρια για κάθε σου έμπνευση.
    Μας αγκάλιασες μια ακόμα φορά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ Γιάννη μου. Τα λόγια σου με τιμούν. Ένα ερώτημα που δεν έχει απαντηθεί από τους υπεύθυνους στη χώρα μας οπότε θα επικρέμεται στη σκέψη μας. Δύσκολη η θέση της ηρωίδας της συμμετοχής μου. Δύσκολη και ασήκωτη ως βάρος στη ψυχή της και στη σκέψη της. Πώς να μην είναι αποστασιοποιημένη από τη ζωή; Αλλά το ερώτημα της ευθανασίας παραμένει και μόνον για τον ίδιο τον άνθρωπο που θα πρέπει να είναι σε θέση να αποφασίσει για τον εαυτό του. Έχω ξεκαθαρίσει κάποιες σκέψεις περί αυτού.
      Σ'ευχαριστώ ξανά για την εκτίμησή σου
      Καλό σου βράδυ

      Διαγραφή
  14. Αυτή η συμμετοχή σου Άννα μου ήταν γροθιά στο στομάχι όπως είπαν κι άλλοι .

    Την ξεχώρισα αμέσως αλλά επειδή μάλλον δεν συμφωνώ δεν την ψήφισα.
    Μακάρι να μη βρεθεί ποτέ κάνεις σ αυτή τη θέση.
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι Ρένα μου που την ξεχώρισες. Και οι απόψεις σου καθόλα σεβαστές. Σημασία δεν έχει η βαθμολογία, σημασία έχει ότι την ξεχώρισες
      Σ'ευχαριστώ γι αυτό
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  15. Αννούλα μου, με συγκλόνισες! Το κείμενο άμεσο, ζωντανό με έβαλε στα παπούτσια της ηρωίδας σου εύκολα! Το θέμα σου, νομίζω πως πρέπει να μας απασχολήσει σοβαρά ως κοινωνία και ως ανθρώπους. Δεν ξέρω αν είμαι υπέρ ή κατά της ευθανασίας. Πιστεύω πως ο κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να υπερασπίσει την αξιοπρέπειά του και να ορίσει ο ίδιος την ποιότητα ζωής που θέλει και ορισμένες ασθένειες του το στερούν βάναυσα. Όμως από την άλλη, αυτό το "δικαίωμα" μπορεί να γίνει όπλο στα χέρια ανθρώπων που θα θελήσουν να διαπράξουν έγκλημα με "ασφαλή" τρόπο... Ίσως κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις.
    Όπως κι αν έχει η τόλμη σου να αγγίξεις ένα τέτοιο θέμα είναι θαυμαστή και οι διαστάσεις που έδωσες περιγράφουν με σαφήνεια συναισθήματα και σκέψεις, που ο καθένας μας θα είχε στη θέση της ηρωίδας σου.
    Υπέροχη ιστορία!
    Σ' ευχαριστώ γι' αυτό που διάβασα και τον προβληματισμό που μου προκάλεσε!
    Να είσαι πάντα καλά φίλη και να γράφεις έτσι όμορφα κι αληθινά!
    Σε φιλώ γλυκά
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρίνα μου χαίρομαι που το βρήκες ενδιαφέρον το κείμενό μου. Φανταστικό μεν θα μπορούσε όμως να γίνει αληθινό. Εγώ είμαι υπέρ της ευθανασίας εφόσον νομιμοποιηθεί βέβαια αλλά μόνο ο ενδιαφερόμενος πιστεύω ότι πρέπει να αποφασίζει και αν έχει σώας τας φρένας που οι γιατροί θα το διαπιστώσουν.
      Αλλος δεν πρέπει να σηκώσει τέτοιο βάρος αλλά και για το λόγο που αναφέρεις για τον ασφαλή τρόπο εγκλήματος. Στο εξωτερικό γίνεται αίτηση και γιατροί αποφασίζουν δεν ξέρω αν μετέχουν και άλλοι από επιτροπη. Αλλά μπορεί αν θέλει η πολιτεία να διασφαλιστεί.
      Σ'ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Με πιάνει πυκνά συχνά να θίγω σοβαρά θέματα, τι να πω;
      Να σαι καλά γλυκιά μου
      Σε φιλώ

      Διαγραφή
    2. Συμφωνώ με όσες προϋποθέσεις αναφέρεις Άννα μου, περί ευθανασίας και αν η Πολιτεία μπορεί να τις διασφαλίσει τότε πιστεύω πως θα έχουμε κάνει ένα μεγάλο βήμα ως κοινωνία, σε ό,τι αφορά την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και της αυτοδιαχείρισης (αν είναι δόκιμος ο όρος). Με αυτές, θα ήμουν υπέρ σίγουρα!
      Πάντως και μόνο ο προβληματισμός που εγείρει η ιστορία σου, είναι τόσο χρήσιμος, που με κάνει να σου μπω μπράβο, για άλλη μια φορά!
      Φιλιά
      Μ

      Διαγραφή
    3. Ναι Μαρίνα μου υπό προϋποθέσεις η αυτοδιαχείριση (ποιος νοιάζεται αν είναι δόκιμος όρος, μ'αρέσει) είναι δικαίωμα του ανθρώπου.
      Να σαι καλά και σ'ευχαριστώ ξανά
      Σε φιλώ

      Διαγραφή
  16. Καλησπέρα αγαπημένη μου φίλη
    σε διάβαζα και εχω να πω πρωτον ποσο ωραια μου περνουσες τις σκηνες μπροστα στα ματια αλλα και ποσο εντονα βιωνα τα συναισθηματα της ηρωιδας σου
    ειχα και οργη και κενο και θυμηση και ολα

    μπραβο!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς την Κική μας. Χαίρομαι που το βρήκες τόσο ζωντανό διήγημα. Σ'ευχαριστώ πολύ πολύ
      Να σαι καλά
      Φιλάκια πολλά πολλά

      Διαγραφή
  17. Με αγγιξε τοσο πολύ το θεμα που επελεξες να γραψεις Αννιω μου !!Από οταν το διαβασσα στης Μαριας..ειμαι και εγω υπερ της ευθανασιας φιλη μου οταν ο ανθρωπος φτανει να χανει την αξιοπρεπεια του και να εξαρτατε απονάλλους για να επιβιωση.. ομως να ειναι εκεινος που θα παρει την αποφαση αυτη γιατι μονο εκεινος ξερει καλή μου τι συμβαινει μεσα του...βλεπουμε γυρω μας τι γινεται..η ευχή όλων μας οταν φτασουμε σε μια ηλικια ειναι...να φυγουμε ορθιοι...πολύ δυνατη η ιστορια σου φιλεναδα..αγγιξες ευαισθητο θεμα που βρισκετε πολλες φορες στο πισω μερος του μυαλου μου!!! μπραβο Αννιω μου ..φιλακιαααα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σε άγγιξε. Και ναι πιστεύω και εγώ το ίδιο ακριβώς. Ναι στην απόφαση να φύγει ο ασθενής αξιοπρεπώς όταν το αποφασίσει και μόνον αυτός.
      Ευαίσθητο θέμα Ρούλα μου και δύσκολα να το αποφασίσει κάποιος αλλά υπάρχει και στη ζωή μας και στη σκέψη μας και ας μην είναι νόμιμο στη χώρα μας
      Σε φιλώ γλυκά

      Διαγραφή
  18. Άννα μου καταπιάστηκες με ένα πολύ σοβαρό θέμα και το έκανες με απίστευτη ευαισθησία!
    Συγχαρητήρια πολλά για την εξαίρετη συμμετοχή σου κι ένα μεγάλο ευχαριστώ από μένα για όλα!
    Μεγάλη κουβέντα ανοίγεις...φαντάζομαι ότι όλοι μας θέλουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, οπότε όταν ο πόνος γίνεται βασανιστικός, όταν δεν υπάρχει ελπίδα, τότε θεωρώ ότι θα έπρεπε να μπορούμε να επιλέξουμε μια αξιοπρεπή φυγή, χωρίς όμως να καταδικάζουμε άλλους, όπως έγινε στη συγκεκριμένη περίπτωση.
    Πολύ δύσκολο θέμα πάντως...και μακάρι ποτέ μας να μη χρειαστεί να το αντιμετωπίσουμε!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ σ'ευχαριστώ Μαρία μου που μας δίνεις την ευκαιρία να γράφουμε. Σ'ευχαριστώ και για τα καλά σου λόγια. Είναι σημαντική η γνώμη σου εξάλλου. Ναι είναι θέμα δύσκολο και σοβαρό και μακάρι να μη βρεθούμε αντιμέτωποι ποτέ μ'αυτό.
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  19. (καθυστερημένη όπως πάντα) πέρασα πρώτα για χρόνια πολλά, χρόνια φωτεινά, χρόνια χαρούμενα!

    Η συμμετοχή σου αυτή είναι έναυσμα για σκέψεις που κάνουμε μα γρήγορα αποφεύγουμε. Υποστηρίζω πως, αφού δεν είναι επιλογή το αν και πότε γεννηθούμε, ας είναι το ύστατο δικαίωμα η επιλογή στο θάνατό μας. κάποιες ανίατες ασθένειες μόνο τον πόνο επιμηκύνουν και τη θλίψη για την αδυναμία μας παρέμβασης. Δεν κατανοώ γιατί πχ η ευθανασία είναι μια απλή προφορική εντολή στον κτηνίατρο χωρίς έγγραφα διαπιστευτήρια και καμία καταγραφή. Γιατί υπάρχει σε πολλές πολιτείες η θανατική ποινή αλλά η ευθανασία δεν αποτελεί για τα περισσότερα κράτη δικαίωμα. Είναι τόσο απλό ( υπό προϋποθέσεις μη ίασης), όσο και η υπεύθυνη δήλωση που υπογράφουμε αποχωρώντας από το νοσοκομείο. Θαύμασα και τη γραφή και την τόλμη σου για το θέμα αυτό.
    Φιλιά γιορτινά !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χρόνια πολλά και για σένα. Νομίζω άφησα ευχές στο μπλογκ σου ναι;
      Συμφωνώ μαζί σου και είναι σωστή η σκέψη σου. Και φυσικά λογικότατη.
      Υπό προϋποθέσεις μη ίασης φυσικά.
      Σ'ευχαριστώ Αννέτα μου.
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  20. Εστω και με λίγη καθυστέρηση Χρόνια πολλά Αννα μου !!!
    Το κείμενο σου είναι από μόνο του ένα τεράστιο ερωτηματικό !! Η ευθανασία θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε πολύ βαριές καταστάσεις όταν ο ασθενής μπορεί μόνος του να το κάνει !!
    Εκεί που θα σταθώ όμως είναι η βοήθεια από άλλον άνθρωπο (όχι για την τιμωρία) αλλά πόση αντοχή και τόλμη μπορεί να έχει κάποιος να το κάνει !!Εγώ δεν θα μπορούσα , δεν μπορώ
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ Νικόλ μου . Η γιορτή κρατάει ένα 40ήμερο αν θέλουμε χιχιχι
      Να σαι καλά. Και στο θέμα μας τώρα ούτε εγώ θα μπορούσα να γίνω ο βοηθός κάποιου που αποφασίζει να τελειώσει τη ζωή του. Ναι θέλει αντοχή και για την ώρα εκείνη και για το μετά που θα ''κουβαλάς'' την απόφαση της πράξης σου. Μπα δεν μπορώ! Αλλά στην ευθανασία λέω ναι όσο ο ίδιος ο ενδιαφερόμενος μπορεί να αποφασίσει.
      Σε φιλώ κι εγώ

      Διαγραφή
  21. Δύσκολο θέμα, πολύ ωραία δοσμένο, Άννα!
    Δεν έχω απάντηση θετική ή αρνητική, δεν είμαι υπέρ ή κατά. Πολλά μεσολαβούν που πιστεύω μόνο Άνθρωποι μπορούν νατα διαχειριστούν...
    Συγχαρητήρια για τη συμμετοχή και το θέμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ Αλεξάνδρα μου. Δύσκολο θέμα και φυσικά πολλά μεσολαβούν όπως πάντα στα δύσκολα. Να σαι καλά

      Διαγραφή
  22. Ζωντάνεψες ένα αληθινό περιστατικό που είχε γίνει πριν χρόνια με τον Ματθαίο Μονσελά, τον κατά παραγγελία δολοφόνο μιας οδοντίατρου που υπέφερε απ' τον χωρισμό της. Είναι απ' τις ιστορίες που δεν γράφονται για να δώσουν απαντήσεις, αλλά για να θέσουν ερωτήματα. Και το έκανες με απόλυτη επιτυχία Άννα μου. Δύσκολο το θέμα που επέλεξες και μπράβο σου που το τόλμησες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι το θυμάμαι...Και ναι είχε συνταράξει το πανελλήνιο τότε. Δεν ξέρω αν μπορείς να δώσεις απαντήσεις, εξαρτάται βέβαια και τι ερωτήματα σου γεννά μια τέτοια περίπτωση αλλά σίγουρα προβληματιζόμαστε αρκετά.
      Σ'ευχαριστώ Μαράκι μου να σαι καλά ( με τα δύσκολα θέματα έχω ένα χούι νομιζω...τι να πω!)

      Διαγραφή
  23. Αννα μου
    πολύ συγκινητική και δυνατή η ιστορία σου
    πόσο όμορφα εμπνεύσηκες από τις 5 λέξεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ Δελφινάκι μου. Να σαι καλά Τώρα πάω σε σένα. Ταχύτατη μου είσαι κι εσύ ...

      Διαγραφή