''Η σιωπή''/ Η πρώτη ιστορία της Φωτο-Συγγραφικής Σκυτάλης

πηγή


Η Λίλιαν , ετοιμαζόταν για τις οικογενειακές διακοπές. Ήταν συνήθειο στην τάξη τους, να πηγαίνουν σε θέρετρο εκείνη την εποχή.
Δεν ήθελε να πάει αλλά ποιος τολμούσε να φέρει αντίρρηση στον πατέρα της ; Το μόνο που του έλειπε ήταν ο τίτλος και βάλθηκε να παντρέψει την κόρη του με τον αριστοκράτη   Μπρίλιαν τον οποίο η Λίλιαν σιχαινόταν.
 Στο πολυτελέστατο ξενοδοχείο, η Λίλιαν ξεχώριζε από τις υπόλοιπες πλούσιες κυρίες.  Όχι για την ομορφιά της, ήταν άχρωμη όπως χαρακτήριζε τον εαυτό της, όχι για το ντύσιμό της που   ήταν συντηρητικό με μελαγχολικά χρώματα. Ξεχώριζε  για τον οίκτο που προκαλούσε μια πανέξυπνη, καλοσυνάτη κοπέλα, που όμως τα μάτια της ήταν τόσο θλιμμένα!
 Στο προσωπικό ανήκε κι εκείνος. Ένα καλλιτέχνης. Ένα ήρεμος, σοβαρός και γοητευτικός νέος άντρας. Ο Τζέιμς!
Έπαιρνε την τσάντα του κάθε μέρα και χανόταν στις ομορφιές του βουνού. Σκοπός του ήταν να φωτογραφίζει και να φτιάχνει  καρτ ποστάλ, που έπαιρναν οι πελάτες και ταχυδρομούσαν στους φίλους τους .
 Η μοίρα έφερε κοντά εκείνον κι εκείνη αν και η απόσταση που τους χώριζε ήταν τεράστια.  
50 χρόνια μετά...
ηλικιωμένη   πια, με παιδιά και εγγόνια, θυμόταν  εκείνες τις ημέρες. Τις καλύτερες και χειρότερες της ζωής της. 
Στο γραφείο της, κλειδωμένα στο ντουλάπι,  φύλαγε  ό,τι μπόρεσε να πάρει από το δωμάτιό του εκείνη την τρομερή ημέρα. Γράμματα, φωτογραφίες και καρτ ποστάλ από τοπία της περιοχής.  Τα βρήκε πάνω στο τραπέζι του δωματίου του, δεμένα σε φακέλους μαζί με την πένα του και το μελάνι. Αλλά ήθελε οπωσδήποτε τα γράμματα. Αυτά που έγραφε σε εκείνη χωρίς να της τα δώσει  ποτέ. Κάθε μέρα  και ένα γράμμα. Ό,τι ένοιωθε μετά από κάθε συνάντησή τους, ό,τι ονειρευόταν ενώ ήξερε ότι ποτέ δεν θα πραγματοποιηθεί. Κάθε στιγμή που περνούσαν μαζί ήταν μέσα σε εκείνα τα γράμματα.  
Τα χιλιοδιάβαζε κρυφά και τα έκρυβε   στο ντουλάπι και στην καρδιά της.
Πόση ντροπή ένοιωθε  γιατί   το μόνο που σκέφτηκε εκείνη την ώρα   που ο Τζέιμς έπεσε από το βράχο ενώ σκιτσάριζε τους καταρράκτες και όλοι οι ένοικοι του ξενοδοχείου παρακολουθούσαν τις προσπάθειες  να ανεβάσουν το σώμα του, ήταν να μπει κρυφά στο δωμάτιό του και να πάρει αυτά τα γράμματα απόδειξη της όποιας σχέσης τους!
Ο πόνος για τον χαμό του της ξέσκιζε τα σωθικά .
Και οι ψίθυροι γίνονταν μέσα της κραυγές. Κάποιοι είδαν τον Μπρίλιαν κοντά στον Τζέιμς λίγο πριν το ατύχημα. Κάποιοι υπονοούσαν ...ύστερα σώπασαν... και ο Μπρίλιαν έδειχνε φανερά ικανοποιημένος με το χαμό του Τζέιμς
Κι εκείνη; Έπρεπε να τον παντρευτεί...
Και έπρεπε να τον υπομείνει χρόνια ολόκληρα. Να γεννήσει τα παιδιά του, να τα μεγαλώσει, να αφοσιωθεί ολόψυχα σ' αυτά και να ανέχεται όλα τα προσβλητικά και άσεμνα που ο γλοιώδης άντρας της συνήθιζε.
Πριν ξεψυχήσει αυτός ο απαίσιος άνθρωπος της εκμυστηρεύτηκε με ένα χαιρέκακο χαμόγελο στα χείλη για τότε, για τους ψιθύρους που  ακούστηκαν για την συμμετοχή του στο χαμό του Τζέιμς....  ήταν αλήθεια. 
Δεν θα άφηνε την πλούσια κληρονόμο να του ξεφύγει. 
Και εκείνη; Έπρεπε  να σωπάσει!  
Αλλά πάντα την βασάνιζε ένα ''Αν''. Θα είχε σωθεί ο Τζέιμς  αν πάλευε με  τα ''πρέπει''της;


Αυτό είναι ένα άλλο διήγημα που εμπνεύστηκα από τη φωτογραφία της Ελένης στα πλαίσια του δρώμενου Φωτο-Συγγραφική Σκυτάλη της Μαίρης. Όταν ήλθε η σειρά μου να δημοσιεύσω τη συμμετοχή μου επέλεξα τη δεύτερη  ιστορία που έγραψα. Υποσχέθηκα όμως στην Ελένη, που μου παρέδωσε τη σκυτάλη με μια τόσο εμπνευσμένη φωτογραφία, ότι θα δημοσίευα και το πρώτο διήγημα.


56 σχόλια:

  1. Άννα μου τι καλά που έκανες και το δημοσίευσες και αυτό....!
    Διήγημα δυνατό απόλυτα καταθλιπτικό. Μια ομίχλη συναισθημάτων πλανάται σε ατμόσφαιρα τελικής ήττας.
    Διάλεξες έναν διαφορετικό δρόμο να εκφραστείς. Έξω από το "ευτυχές τέλος". Ζωγράφισες την παράδοση, την υποταγή, το σκυμμένο κεφάλι.
    Η Λίλιαν δεν άντεξε. Δεν μπόρεσε ποτέ μα ποτέ να διεκδικήσει τη ζωή της και να υπερασπιστεί την αγάπη της για τον Τζέημς. Και όχι μόνο αυτό αλλά την δύσκολη ώρα εκείνο που την ένοιαξε ήταν να σβήσει τα ίχνη της.
    Μια αντι-ηρωίδα λοιπόν.
    Ξέρεις Άννα μου, δεν το αποτολμούν αυτό εύκολα πολλοί συγγραφείς. Συνήθως δίνουν στο κοινό τους τη δικαίωση, τη λύτρωση. Έστω και με μεγάλο κόστος.
    Εσυ διαλέγεις έναν άλλο δρόμο. Ρεαλιστικό, ωμό.
    Όμως με τα λόγια σου και τα συναισθήματα που βγάζεις κάνεις το περίγραμμα της μοιραίας και άβουλης ηρωίδας σου.
    Μένει σε μας να μετρήσουμε αυτά τα "αν" και να αναλογιστούμε ότι πρέπει να δίνουμε τη μάχη όταν πρέπει.
    Μπράβο με την καρδιά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννη μου το είχα υποσχεθεί κι έτσι έπρεπε να δημοσιευτεί και σύντομα για να μην ξεχαστεί η άλλη ιστορία μου να γίνει η σύγκριση αν θες.
      Διάλεξα άλλο δρόμο έκφρασης και νομίζω ότι ''ευτυχές τέλος'' μόνο στα παραμύθια βλέπουμε και σε πολλές ελληνικές ταινίες. Τώρα και οι συγγραφείς δεν επιλέγουν το χάπι εντ πάντα. Αλλά συγγραφέας δεν είμαι ούτε καν...οπότε επιλέγω ό,τι θέλω χιχιχιχι
      Απ' την άλλη Γιάννη μου μια εποχή που λάτρευε τίτλους και χρήμα και που η γυναίκα ήταν στην κατοχή ενός αρσενικού δεν νομίζω ότι η ηρωίδα μου μπορούσε να κάνει την επανάστασή της. Αυτά είναι παραμύθια για μένα. Και το να σκύψεις στη μοίρα σου συνέβαινε συχνότατα και ακόμη συμβαίνει
      Σ'ευχαριστώ πολύ Ξέρεις ότι μ'αρέσουν οι αναλύσεις σου και η κρίση σου μετράει
      Καλή σου μέρα

      Διαγραφή
  2. Ο έρωτας αξίζει στους τολμηρούς Άννα μου. Καλά της έκανες και την έβαλες να μιζεριάζει δίπλα στον κρετίνο. Αυτός της άξιζε τελικά. Κρίμα στο ζωγράφο που χάθηκε χωρίς ουσιαστικό λόγο! Πω..πω..νευρίασα τώρα...
    Είδες τί μου έκανες? Μου προκάλεσες έντονα συναισθήματα, άρα έγραψες μια δυνατή ιστορία.
    Συγχαρητήρια!!!
    Φιλιά. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γενικά Μαρία μου η ΖΩΗ αξίζει στους τολμηρούς. Φυσικά μιζέριασε και λάβε υπόψη τα κρατούντα ήθη της εποχής και ότι οι επαναστάτες στον χαρακτήρα, σίγουρα δεν γεννιούνται κάθε μέρα Ειδικά στο γυναικείο πληθυσμό εκείνης της εποχής
      Χαίρομαι που σου προκάλεσα εντονα συναισθήματα. Σ'ευχαριστώ από την καρδιά μου
      Καλή σου μέρα όλη μέρα

      Διαγραφή
  3. Μ' ένα πολύ ταιριαστό τίτλο (Σιωπή), ξετύλιξες την υπαρκτή ιστορία των γυναικών που προτιμούν μια βολεμένη ζωή, ακόμα κι αν είναι στείρα από αγάπη. Της άξιζε το τραγικό τέλος που έβαλες και δεν θα ήθελα να διαβάσω κάτι άλλο. Σ' αυτές τις ιστορίες δεν ταιριάζει το χάπυ εντ.
    Είναι απ' τις φορές που οικτίρω το γυναικείο φύλλο και η ιστορία σου είναι τόσο αληθοφανής, που με γέμισε έντονα συναισθήματα.
    Συγχαρητήρια Αννούλα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι Μαρία μου οι επιλογές μας πάντα σε όλους τους χρόνους φέρνουν και ανάλογες ευθύνες Τα αποτελέσματα των επιλογών της είναι αναμενόμενα για την ηρωίδα. Χάπι εντ δεν γινόταν να υπάρξει με αυτή τη στάση-γαλούχιση ζωής.
      Και εγώ τις οικτίρω Μαράκι μου αλλά από την άλλη παίρνω και όλα τα δεδομένα της εποχής και ποτέ δεν ξέρεις τις δυνάμεις του κάθε ανθρώπου και ειδικά μιας γυναίκας περιορισμένης
      Σ'ευχαριστώ πολύ πολύ
      Καλή σου μέρα

      Διαγραφή
  4. Καλά έκανες Άννα μου που έκανες ανάρτηση και σε αυτή την ιστορία που εμπνεύστηκες από την φωτογραφία που σου έδωσα και έτσι εμείς διαβάσαμε μία ακόμη δυνατή ιστορία. Η ηρωίδα σου το βόλεμα της σκέφτηκε, αφού την δύσκολη ώρα που εκείνος ήταν νεκρός, εκείνη το μόνο που την ένοιαζε ήταν να μην μάθει ο κόσμος την ιστορία τους.
    Δεν μπορούσε μια τέτοια ιστορία να έχει χαρούμενο τέλος, αφού και μετά την εξομολόγηση του Μπρίλιαν εκείνη προτίμησε την σιωπή.
    Φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για χάρη σου Κυρία μου δημοσιεύτηκε και αυτή. Είδες τι έκανε η φωτογραφία σου; Δυο απανωτές και διαφορετικές ιστορίες δημιούργησε. Καλές κακές χαίρομαι όμως που σου άρεσε
      Ναι αυτό που επέλεξε...τη σιωπή δηλ ήταν και το χειρότερο. Όπως και η ψυχραιμία της να εξαφανίσει τα γράμματα από το δωμάτιό του την ώρα του κακού!! Φοβερή επιλογή!!
      Φιλιά πολλά και σ'ευχαριστώ πολύ

      Διαγραφή
  5. Μ' αρέσει πολύ το τέλος της ιστορίας σου, Άννα μου! Κι αυτό, γιατί δίνει τροφή σε σκέψη και προβληματισμό με το "αν" της ηρωίδας σου. Εύκολα θα μπορούσε κανείς να πει πως πήρε τη ζωή της λάθος και η κατάληξη ήταν αναμενόμενη, όμως βλέποντας γύρω μας ακόμα τέτοιες γυναίκες δεν μπορεί παρά να αναρωτηθεί: Είναι έλλειψη τόλμης, ανάγκη "βολέματος" ή χαμηλή αυτοεκτίμηση μια τέτοια επιλογή...
    Εξαιρετική ιστορία, την απόλαυσα
    Φιλιά πολλά φίλη
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι Μαρίνα μου πάντα μας κυνηγά κάποιο ''Αν'' πόσο μάλλον στην ηρωίδα της ιστορίας. Το θέμα είναι αν επέλεγε να κάνει τότε την επανάστασή της μήπως θα ήταν χειρότερα τα πράγματα και πάλι ο Τζέιμς θα πέθαινε; Τροφή σκέψης όντως.
      Έλλειψη τόλμης ναι σίγουρα, διαπαιδαγώγηση ανάλογη με τη στάση τους σίγουρα, και παίζει το ''χαμηλή αυτοεκτίμηση'' πολύ
      Σ'ευχαριστώ πολύ πολύ που μέσα στον περιορισμένο χρόνο σου βρήκες το χρόνο να διαβάσεις την ιστορία μου
      Φιλιά πολλά μάτια μου

      Διαγραφή
  6. Όταν μιλάμε λέγοντας..'' συνήθειο στην τάξη τους'' και λέμε ακόμα επιλογή του πατέρα ο ''αριστοκράτης'' τάδε, εννοούμε πως ζούμε σε μια τάξη και μια οικογένεια που ο αρχηγός είναι ο πατέρας και η κόρη οφείλει να ακολουθήσει τα ''πρέπει'' αυτής της τάξης. Δύσκολη η θέση της! Αν επέλεγε τον έρωτα θα σήμαινε πως θα έπαιρνε έναν άντρα που αγαπούσε μεν, αλλά θα γνώριζε την κοινωνική κατακραυγή, και την εξορία από την πατρική οικογένεια. Στην εποχή που υποθέτω πως έζησε, δεν νομίζω ότι θα είχε τη δύναμη να επιλέξει την αγάπη. Από την άλλη μεριά ένα άτομο που κυνηγάει μια προίκα πάλι έγκλημα θα έκανε. Νομίζω πως ο δρόμος της την οδηγούσε προς τον μισητό γάμο. Γιατί πώς θα ζούσε; Οπότε από όπου κι αν το έπιανες την ίδια κατάληξη θα είχε. Πολύ δυνατή και αυτή η ιστορία, χαίρομαι που τη διάβασα αλλά επικροτώ την επιλογή σου να διαλέξεις την άλλη που την βρήκα φανταστική! Πολλά φιλιά κορίτσι μου! Κάποια στιγμή δεν είχες πει πως και στην άλλη έκανες φοβερές περικοπές; Θα ήθελα να διαβάσω την αρχική. Συγχαρητήρια και για την εκτός συμμετοχής ιστορία σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαίρη μου κάπως έτσι σκέφτηκα και εγώ. Ναι ήταν η εποχή της αριστοκρατίας και πλουτοκρατίας,τότε που η γυναίκα ανήκε- μήπως ακόμη δεν ανήκει σε πολλές χώρες- στον αρσενικό αρχηγό της οικογένειας.
      Κι εγώ πιστεύω ότι μόνο αν την αποκλήρωνε ο πατέρας της θα ησύχαζε και ο Τζέιμς θα ήταν ασφαλής. Αλλά απ' την άλλη όπως λες πώς θα ζούσε; Λάβε υπόψη και την ''ντροπή '' τότε που θα επέφερε στην οικογένειά της και θα έπρεπε να ''ξεπλυθεί''
      Χαίρομαι που σου άρεσε. Ώστε θες εσύ να με κάνεις να υποσχεθώ να δημοσιεύσω την άλλη ιστορία χωρίς περικοπές όπως την έγραψα...χμ το έχω υποσχεθεί και αυτό στην Μαριάννα αλλά μεγάλη είναι δεν ξέρω ....θα δούμε
      Σ'ευχαριστώ πολύ πολύ
      Καλή σου μέρα

      Διαγραφή
  7. Τι φοβερή ιστορία κι αυτή!
    Δεν είναι καθόλου φανταστική, συμβαίνουν και στις μέρες μας παρόμοιες.
    Το χρήμα και οι τίτλοι αποφασίζουν για τις ζωές των άλλων.
    Σαν παλιά ελληνική ταινία.
    Μου άφησε έντονα συναισθήματα .
    Καλή συνέχεια και φιλάκια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι Ρένα μου συμβαίνουν και στις μέρες μας. Αυτή η αγοροπωλησία των γυναικών για πλούτο και δύναμη και όνομα ήταν και εξακολουθεί να ισχύει
      Χαίρομαι που άφησε έντονα συναισθήματα
      Σ'ευχαριστώ πολύ πολύ
      Καλή Κυριακή να περάσεις
      Φιλάκια κι από μένα

      Διαγραφή
  8. Δεν έχω να πω πολλά. Με κάλυψαν οι περισσότεροι φίλοι με τα σχόλιά τους. Δυστυχώς, το context είναι ίδιο και στις ημέρες μας - κάποιες το βιώνουν κι ίσως και υπό χειρότερες συνθήκες. Μακάρι όλες να βρίσκουν τη πυγμή και να διεκδικούν τα θέλω τους, γιατί όλοι αξίζουν ένα κομμάτι καλής ζωής. Βέβαια, δεν είναι πάντοτε εφικτό, για πολλούς λόγους. Εκεί μόνο θλίψη!

    Πολύ ωραία η ιστορία σου, Άννα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ Λυσίππη μου Ναι το βιώνουν και σήμερα πολλές και όπως λες δεν είναι εφικτό να πάρει τη ζωή της στα χέρια της η κάθε γυναίκα
      Μόνο θλίψη όντως..
      Καλή μας εβδομάδα

      Διαγραφή
  9. Δεν ήξερα ότι έγραψες και δεύτερο
    τι καλά που εμπνεύστηκες δύο τόσο ωραίες ιστορίες από τούτη τη φωτογραφία ,μπράβο σου
    και τούτη η ιστορία αλλά και η άλλη που παρουσίασες στο παιχνίδι
    η καθεμιά έχει το δικό της θέμα , νόημα
    δεν μοιάζει η μια με την άλλη
    μου άρεσαν πολλά και οι δυο ,δεν ξεχωρίζω καμιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι είχα δυο εμπνεύσεις τότε και το είχα γράψει στα σχόλια. Η Ελένη που μου έδωσε τη φώτο είχε πει ότι θα ήταν ενδιαφέρον να διαβάζαμε και την άλλη ιστορία μου
      Χαίρομαι που σου άρεσε και δεν ξεχωρίζεις καμιά
      Καλή σου μέρα

      Διαγραφή
  10. Τι καλα που έκανες και δημοσιεύσες και αυτην την ιστορία σου Αννιώ μου που δεν την ξέραμε..!!
    Διαβαζοντας την ηταν σαν να εβλεπα την ζωή της ηρωίδας σου να ξετυλίγεται μπροστα μου..πόσες γυναικες βίωναν τότε τέτοιες καταστασεις αδιαμαρτύρητα..και με ενοχες.!!
    Πολύ δυνατή σε συναίσθημα μπραβο φιλη μου !! να περνας ομορφα φιλακιαααα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε ναι Ρούλα μου το είχα υποσχεθεί. Και έτσι τη δημοσίευσα. Ναι πολλές γυναίκες ακόμη βιώνουν τέτοιες καταστάσεις και είναι φοβερό έτσι;
      Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια
      Να σαι καλά
      Καλή σου μέρα όλη μέρα
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  11. Άλλο ένα δράμα, μας έγραψες Άννα μου!
    Και ας είναι η ιστορία σου, μυθοπλασία, πόσα παρόμοια δράματα δεν έζησαν πολλά κρυφά ζευγάρια... και αυτή η ζήλια, αυτή η μνησικακία μόνο κακό κάνει σε όσους τη κουβαλούν μια ζωή στη καρδιά τους.
    Και εύχομαι να μείνουν ως μυθοπλασία και συμμετοχή σε δρώμενα παρόμοια κείμενα!

    ΑΦιλάκια πολλά και γλυκά ως αντιστάθμισμα στη πικρή σου ιστορία!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πικρή ιστορία Στεφανία μου μια και η ζωή δεν έχει μόνο χαρές.Εξάλλου η φώτο που παρέλαβα στο παιχνίδι πικρή ιστορία μου έφερε έμπνευση μια και το πάκο με τα γράμματα θα πρεπε να κρύβει κάτι να φανερώνει ένα μυστικό έστω. Χαίρομαι που είσαι εδώ και διαβάζεις αν και δεν σου αρέσουν οι πικρές ιστορίες όπως ξέρω
      Σ'ευχαριστώ πολύ
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  12. Χρονια πολλα Αννουλα μου!Χριστος Ανέστη!Ευχομαι να περάσατε ομορφα !
    Τι υπέροχη ιστορία! Συμβαίνουν και στις μέρες μας δυστυχώς.
    Μου αρέσει πολυ το τέλος της ιστορίας σου.
    Καλη συνέχεια!Πολλα φιλακια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αληθώς Ανέστη Δήμητρά μου. Γύρισες;; Ελπίζω να πέρασες καλά ...τι ελπίζω σίγουρη είμαι!
      Χαίρομαι που σου άρεσε η ιστορία μου να σαι καλά
      Σ'ευχαριστώ πολύ
      Φιλιά πολλά πολλά

      Διαγραφή
  13. Δυνατή Ιστορία έντεχνα γραμμένη από την επιδέξια γραφή σου .

    Εκείνο όμως εμένα που με εντυπωσίασε είναι πόσες στροφές πήρε η φαντασία σου ώστε η πάρα πάνω ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ν' αποτελέσει πηγή έμπνευσης της ιστορίας που σκάρωσες ή,κάνω λάθος;;;

    Καλή νυχτιά λεβεντιά Αννούλα μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ Λυγερή μου για τα όμορφα λόγια σου
      Ναι ήταν ωραία η φωτογραφία και μου έφερε δυο εμπνεύσεις.
      Να σαι καλά Λυγερή μου
      Όνειρα γλυκά

      Διαγραφή
  14. Για να δούμε θα καταφέρω να μιλήσω; ή τουλάχιστον να ακουστώ ... το δύσκολο στα πρέπει δεν είναι να μιλήσεις αλλά να καταφέρεις να ακουστείς ...
    Πολύ ωραίο φυσικά το κείμενο :)
    Καλημέρα εκεί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς την μου. Και εσύ το έχεις καταφέρει να ακούγεσαι... μην ανησυχείς. Περιμένω πώς και τι να δω τι θα βρεις για να παρακάμψεις τα πρέπει που σου θέτουν
      Και σε έχω ικανή ξέρεις, να τους τινάξεις στον αέρα ...αντε!
      Σ'ευχαριστώ ξενιτεμένο μου
      Καλημέρα εκεί

      Διαγραφή
  15. Δυστυχώς Άννα μου, τη σιωπή που αποκάλυψε περίτεχνα η πένα σου, τη βλέπουμε και σήμερα από πολλές γυναίκες. Είναι καθαρά θέμα τι αποζητά κανείς από τη ζωή, τι είναι διατεθημένος να υπομείνει γι'αυτό και πόσα αντέχει να θυσιάσει.
    Χειροκροτώ τη πένα σου για την ιστορία που κατέγραψε και τη φαντασία σου που εμπνεύστηκε όλα αυτά με αφορμή την εικόνα!
    Σε φιλώ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρινάκι μου ναι το βλέπαμε και το βλέπουμε ακόμη σε πολλές γυναίκες να πιέζονται να επιλέγουν το ''θάνατο'' της ζωής λέω εγώ για τα μάτια του κόσμου.
      Σ'ευχαριστώ και ακούω το χειροκρότημα, δεν με βλέπεις αλλά γελάνε και τ'αυτιά μου
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  16. Υποτίθεται ότι οι παραχωρήσεις/εκχωρήσεις, έχουν και τα όριά τους, αλλά δεν...
    Πάντως μου αρέσει αυτό το στιλ τής γραφής, σου ταιριάζει απόλυτα. Καλό βράδυ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φυσικά έχουν όρια και αν κάνεις το λάθος και υπερβείς το όριο των παραχωρήσεων σε παίρνει η κατηφόρα...
      Σ'ευχαριστώ Πέτρα μου Να σαι καλά
      Καλό βράδυ

      Διαγραφή
  17. Άννα μου καλησπέρα!!!Αργοπορημένη όπως πάντα!!!Καλά έκανες και δημοσίευσες και αυτή την ιστορία...είναι δυνατή!!!Θα συμφωνήσω με τα παραπάνω σχόλια και θα σου πω ένα μεγάλο μπράβο!!!καλή συνέχεια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς την μου! Καλλιο αργά παρά ποτέ, ναι; Χαίρομαι που σου άρεσε Δέσποινά μου. Την είχα υποσχεθεί να τη δημοσιεύσω και σ'ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια
      Να σαι καλά ό,τι και αν κάνεις!

      Διαγραφή
  18. Ε ρε γλέντια...!
    Όπως στην Αίθουσα του θρόνου η Γλαύκη είπε στον αγαπημένο της: "Λουκά, η ζωή θέλει βιασμό", εννοείται με την καλή έννοια. Την αρπάζω από τα κέρατα και δεν την καταπίνω σαν χαπάκι...
    Μου άρεσε πάρα πολύ η ιστορία σου, διότι αφενός αγγίζει τα ήθη μιας άλλης εποχής και αφετέρου αναφέρεται και στη γενικότερη αιώνια κόντρα του βολέματος, των "πρέπει" με την αλήθεια και τα "θέλω" του ανθρώπου!
    Να είσαι καλά, Άννα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό θέλει κι η ζωή Γλαύκη μου θέλει βιασμό!!!
      Χαίρομαι που σου άρεσε σ'ευχαριστώ πολύ
      Καλό απόγευμα

      Διαγραφή
  19. Μαγευτικό το σφηνάκι που γεύτηκα στο σπιτικό σου απόψε, Άννα μου! Μόλις αξιώθηκα επιτέλους να σου κάνω επίσκεψη και το κέρασμα ήταν πολύ γενναιόδωρο. Η ιστορία σου όμορφη και δυνατή κι όσο σύντομη, άλλο τόσο πολυεπίπεδη. Μπράβο! Με βλέπω να «ατενίζω» εδώ για ώρες... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έλα μετά το σφηνάκι θα φάμε και το κάτι τις μας...Έτσι θα σ'αφήσω;
      Χαίρομαι που ήλθες, και χαίρομαι που σου άρεσε η ιστορία μου
      Να σαι καλά
      Καλή ατένιση

      Διαγραφή
  20. πολυ δυνατό κείμενο. μου αρεσει πολύ ο τροπος γραφής σου. εισαι ταλεντο,και δεν πρεπει ποτε να σταματησεις να γραφεις. Εννοείται ότι θέλω να διαβάσω κι άλλα!!! φιλακια πολλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α...μην είμαστε υπερβολικοί. Όχι και ταλέντο...αλλά σ'ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Όποτε έχω έμπνευση γράφω. Ούτε εσύ να σταματήσεις, ναι; Όποτε θες έλα να διαβάσεις. Υπάρχουν στον φάκελο με την ετικέτα ''Σκέφτομαι και γράφω'' Φιλιά πόλλά

      Διαγραφή
    2. πάντα σε διαβάζω, αλλα δεν αφήνω σχολια αυτο τον καιρο...ελπιζω να με συγχωρεσεις, δεν σας σνομπαρω απλά ειμαι σε περιεργη φαση αυτον τον καιρο. καλημερα!!!

      Διαγραφή
    3. Κορίτσι μου ποιος είπε ότι μας σνομπάρεις;Κάνε όπως αισθάνεσαι Θεοπούλα μου.Το πέρασμα στο διαδίκτυο εξάλλου είναι για εκτόνωση.Αλίμονο αν μας προκαλεί άγχος
      Καλό σου βράδυ

      Διαγραφή
  21. Συγχαρητήρια, Άννα μου, για ένα ακόμη εξαίσιο και δυνατό κείμενο. Πολλά φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ Μία μου. Καλή σου μέρα Καλή Κυριακή να περάσεις

      Διαγραφή
  22. Πέρασα να πω μια καλημέρα και μια όμορφη Κυριακή! :)
    Ή που θα σουλατσάρω όλη μέρα εδω.. ή που θα χάνομαι... ό,τι του φανεί του λωλοστεφανή...
    Όπως μας πάνε οι μέρες... και ώρες ενίοτε... τα ΄πα όλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάνε ότι σε ευχαριστεί Λυγερή μου. Οπως πάνε οι μέρες όπως λες...Όλα καλά προς το παρόν;
      Καλησπέρα και σε σένα! Καλό σουλατσάρισμα όποτε θες

      Διαγραφή
  23. Ομορφο κείμενο καλοδουλεμένο,μπράβο!
    Φιλάκια πολλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Ρένα μου να σαι καλά
      Χαίρομαι που σε βλέπω εδώ
      Καλό σου απόγευμα

      Διαγραφή
  24. υπέροχη ιστορία και όμορφη φώτο

    ένα βραβειάκι εδώ: https://ekfrastite.blogspot.gr/2018/04/the-versatile-blogger-award.html, σε περιμένει.

    με αγάπη!
    καλημέρα μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Πολύ συναισθηματικό. Είναι πραγματικά αξιοσημείωτο το τι συναισθήματα μπορεί να μας προκαλέσει μια εικόνα. Για κάποιον μπορεί να είναι μια τραγική ιστορία, για άλλους κάτι ολότελα διαφορετικό!
    Πολύ ωραία δουλεμένο, μπράβο Άννα, χαίρομαι να σε διαβάζω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι Νικολέττα μου είναι φοβερό τι εικόνες στο μυαλό και τι συναισθήματα μπορεί να προκαλέσει μια εικόνα. Εχω εντυπωσιαστεί και εγώ παρακολουθώντας το δρώμενο τι προκαλεί μια εικόνα...
      Σ'ευχαριστώ πολύ Χαίρομαι κι εγώ να σε διαβάζω
      Καλη σου μέρα

      Διαγραφή
  26. Εντελώς καθυστερημένα περνώ , αλλά θενκς γκοντ δεν έχασα τη συμμετοχή σου!
    Σαν να παρακολούθησα μια ταινία εποχής, κάπου στην Αγγλία....
    Υλικό για διήγημα Αννούλα μου!
    Μπράβο σου! Ανταποκρίθηκες υπέροχα στο δρώμενο και στη φωτογραφία που είχες!
    Φιλάκια πολλά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ Αριστέα μου Αυτή ήταν η συμμετοχή η δεύτερη που δεν δημοσίευσα στο παιχνίδι και την είχα όμως υποσχεθεί. Χαίρομαι που σ'αρεσε
      Και την άλλη την έχεις διαβάσει
      Φιλιά πόλλά

      Διαγραφή